Ἀπὸ τὸ βιβλίο Λόγοι Α΄:
Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη, Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Κεφἀλαιο 6 : Ἡ ἁμαρτία φέρνει τὶς
συμφορὲς
–
Ἔρριξες φάρμακο γιὰ τὶς κάμπιες;
–
Ἔρριξα, Γέροντα.
–
Τόσες καλόγριες οὔτε μία κάμπια δὲν μπορεῖτε νὰ σκοτώσετε! Στὴν Κατοχή, ὅταν εἶχε
πέσει ἀκρίδα, εἶχαν βγάλει ἐδῶ στὴν Χαλκιδική τὴν Ἁγία Ζώνη ἀπὸ τὴν Μονή
Βατοπεδίου καὶ ἡ ἀκρίδα ἔπεφτε σύννεφα-σύννεφα στὴν θάλασσα. Στὴν Ἤπειρο,
θυμᾶμαι, ἦταν σάν τὸ χιόνι. Κάναμε ὅλοι
προσωπική ἐργασία, μὲ τὰ σεντόνια τὴν μαζεύαμε καὶ μετά τὴν
πετούσαμε. Ἦταν καὶ ἡ πείνα..., μήν τὰ ρωτᾶς! Τί σιτάρια εἶχαν ξαναδώσει, ἀλλὰ
εἶχαν σακατευθῆ.
Οἱ
ἀκρίδες, οἱ πόλεμοι, ἡ ἀνομβρία, οἱ ἀρρώστιες εἶναι μάστιγα. Ὄχι ὅτι ὁ Θεὸς
θέλει νὰ παιδαγωγήση ἔτσι τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ εἶναι συνέπεια τῆς ἀπομακρύνσεως τοῦ
ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν Θεό. Ὅλα αὐτὰ συμβαίνουν, γιατί ξεφεύγει ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ
τὸν Θεό. Ἔρχεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ θυμηθῆ ὁ ἄνθρωπος τὸν Θεό καὶ νὰ ζητήση
βοήθεια.. δὲν εἶναι ὅτι ὁ Θεὸς τὰ κανονίζει ἔτσι
καὶ βγάζει μία διαταγή νὰ ἔρθη κάποια συμφορά στὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ
ὁ Θεὸς βλέπει μέχρι ποὺ θὰ φθάση ἡ κακία τῶν ἀνθρώπων καὶ ὅτι
δὲν θὰ ἀλλάξουν, καὶ γι' αὐτὸ ἐπιτρέπει
νὰ συμβῆ μία συμφορά, γιὰ νὰ συνετισθοῦν. Ὄχι ὅτι τὰ κανόνισε ἔτσι ὁ
Θεός.