Νικόλαος Μάρτης: «...οι Μακεδόνες είναι Έλληνες, ... το φωνάζουν και οι πέτρες». Ανοικτή επιστολή προς τον Πρόεδρο της FYROM Ιβάνοφ

Ανοικτή επιστολή προς τον Πρόεδρο της FYROM κ. Ιβάνοφ απέστειλε ο πρώην Υπουργός κ. Νικόλαος Μάρτης στην οποία προτείνει την ονομασία «Δημοκρατία της Παιονίας» ως ονομασία της FYROM. Ο κ. Μάρτης τονίζει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας του γειτονικού κράτους ότι η FYROM δεν είναι δυνατόν να ονομαστεί ως Μακεδονία και παραθέτει ιστορικές πηγές που καταμαρτυρούν ότι οι Μακεδόνες είναι Έλληνες. Ο Νικόλαος Μάρτης έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως ο τελευταίος «ενεργός Μακεδονομάχος» αφού -και παρά την ηλικία του- υπερασπίζεται σθεναρά την Μακεδονία.

Νικολάος Μάρτης

Πρώην Υπουργός

Καισαρείας 8, 115 27, Αθήνα

τηλ.: 210-777.88.00 / 620.48.26

ANOIXTH ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Αθήναι τη 19η Ιουνίου 2011

ΠΡΟΣ

Toν Πρόεδρο της Δημοκρατίας της FYROM

κ. ΓΚΙΟΡΓΚΙ ΙΒΑΝΩΦ

Σκόπια

Ο επιστολογράφος σας είμαι Μακεδών από το χωριό Μουσθένη του Νομού Καβάλας. Εξελέγην 7 φορές βουλευτής Καβάλας και υπήρξα βουλευτής 16 χρόνια, εκ των οποίων 12½ χρόνια Υπουργός Κυβερνήσεων του αειμνήστου Προέδρου της Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμανλή και του αείμνηστου Πρωθυπουργού Γ. Ράλλη (ως Υφυπουργός Εμπορίου, Υπουργός Βιομηχανίας και Υπουργός Μακεδονίας Θράκης).

Πολέμησα κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο 7 χρόνια ως Εφ. Αξιωματικός, με συμμετοχή: α) Στην Μάχη των Οχυρών Μακεδονίας-Θράκης, κατά την Γερμανική επίθεση κατά της Ελλάδος, τον Απρίλιο 1941, β) Στην Μάχη Ελ-Αλαμέιν (Αφρικής), γ) Στην Μάχη Ρίμινι (Ιταλίας), και δ) Στην Μάχη των Αθηνών τον Δεκέμβριον 1944.

Σκοπός της επιστολής μου είναι να θέσω υπόψιν σας την πρόταση για την ονομασία της FYROM, ώστε άμα λυθεί το θέμα της ονομασία της, να γίνει δεκτή ως μέλος του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. και να αναπτυχθούν φιλικές σχέσεις των δύο λαών μας.

Από την συνημμένη επιστολή μου με τίτλο «Αρχαιολογικοί θησαυροί της Μακεδονίας στην Οξφόρδη, ράπισμα των πλαστογράφων της Ιστορίας της Μακεδονίας» θα πειστείτε ότι δεν είναι δυνατόν να έχει το ελληνικό όνομα «Μακεδονία» η Δημοκρατία σας.

1. Ο Στράβων είπε «Ελλάς ουν εστιν η Μακεδονία».

2. Ο Νίμιτς που έχει οριστεί από τον ΟΗΕ να μεσολαβήσει μεταξύ Ελλάδας και FYROM για το όνομα της FYROM, δήλωσε στην Παμμακεδονική Αμερικής ότι οι Σκοπιανοί είναι σλαβικής καταγωγής.

3. Ο Καθηγητής Ιστορίας της Οξφόρδης Ρόμπιν Λέιν Φοξ –ο ιστορικός σύμβουλος του Αμερικανού παραγωγού Oliver Stone στην κινηματογραφική ταινία «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ» - δήλωσε σε επίσημη συνέντευξη του μετά την έκθεση Αρχαιολογικών Θησαυρών της Μακεδονίας το πολιτικό μήνυμα της Εκθέσεως είναι ότι όσοι θεωρούν τα Σκόπια «Μακεδονία» είναι τουλάχιστον ανιστόριτοι.
Την ανωτέρω ιστορική αλήθεια επιβεβαίωσαν οι 15 ηγέτες της ΕΟΚ τον Ιούνιο 1992 στη Διάσκεψη Κορυφής στη Λισσαβόνα, οπού ομόφωνα αποφάσισαν να αναγνωρίσουν τα Σκόπια εφόσον δεν θα έχουν τη λέξη «Μακεδονία». Το θέμα είχε τεθεί από τον τότε Μακεδόνα Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος στην από 3.1.1992 επιστολή του, όπου τόνιζε ότι είναι Μακεδόνας, έγραψε ότι:

«Η αναγνώριση της αυτοαποκαλουμένης “Δημοκρατίας της Μακεδονίας” έχει θεμελιώδη σημασία για την Ελλάδα και το γνωρίζω καλύτερα από κάθε άλλον αφού είμαι ο ίδιος Μακεδών. Η Δημοκρατία αυτή ούτε εθνολογικά, ούτε ιστορικά έχει το δικαίωμα να ονομάζεται Μακεδονία», και προσέθεσε:

«Η εθνολογική σύνθεση του πληθυσμού της χώρας αυτής αποτελείται από Αλβανούς, Τούρκους, Τσιγγάνους και Σλάβους, που καμία σχέση δεν έχουν με Μακεδόνες», και ότι: «Είναι αδιανόητο με την λήξη του Ψυχρού Πολέμου να δίδεται ιστορική νομιμοποίηση σε Τίτο και Μόσχα που ονόμασαν την Νότιο Γιουγκοσλαβία σε Μακεδονία προς έξοδο στο Αιγαίο αποσπώντας την Μακεδονία από την Ελλάδα». Συνεπεία της επιστολής αυτής τον Ιούνιο του 1992 το Συμβούλιο Κορυφής της Λισσαβώνας ομόφωνα αποφάσισε ότι θα αναγνωρίσει τα Σκόπια υπό τον όρον ότι δεν θα έχει την λέξη «Μακεδονία».

Μόνο η Εγκύκλιος του Πάπα Ιωάννη Παύλου, ο οποίος ανακηρύχθηκε Όσιος από το Βατικανό παρουσία του Προέδρου της Commission κ. Baroso και άλλων επισήμων, με την οποία ο Πάπας ανακήρυξε το 1980 τους «γεννηθέντας στη Θεσσαλονίκη Έλληνες Αδελφούς Μοναχούς Μεθόδιο και Κύριλλο ουρανίους προστάτας της Ευρώπης». Την 22α Απριλίου 1990 ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ομιλών στο Welehrad της Τσεχοσλοβακίας ενώπιον 700.000 πιστών προ του τάφου του Μεθοδίου, δήλωσε: «Τον ακρογωνιαίον λίθον της Ηνωμένης Ευρώπης δεν τον συναντούμε μόνο στο Μόντε Κασινό όπου ο Άγιος Βενέδικτος αφιερώθηκε στην εδραίωση της Ηνωμένης Ευρώπης, αλλά και εδώ στη Μοραβία, όπου οι δύο Ισαπόστολοι Κύριλλος και Μεθόδιος από τη Θεσσαλονίκη της Μακεδονίας χάραξαν την ελληνική και βυζαντινή παράδοση στην ιστορία της Ευρώπης. Το ότι ημείς οι Σλάβοι είμαστε Χριστιανοί το οφείλουμε σε αυτούς». Επίσης το αντίγραφο της επιστολής μου προς την Πρέσβειρα της Συρίας, θα σας πείσουν ότι δεν είναι δυνατόν να δεχθούν, όχι μόνο οι Έλληνες αλλά και οι γνωρίζοντες ιστορία, ότι μπορεί να υπάρξει χώρα που να έχει ονομασία Μακεδονίας πλην της Ελλάδας».

Προτείνω την ονομασία «Δημοκρατία της Σλαβικής Παιονίας» ή έστω «Δημοκρατία της Παιονίας» διότι όταν οι Σλάβοι έφτασαν στην Βαλκανική τμήμα τους εγκαταστάθηκε στην Αρχαία Παιονία. Ο Άγγλος Ιστορικός Ηamond στο βιβλίο του «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (Παράρτημα Β, σελ. 68) αναφέρει: «Η εκστρατεία της Ιλλυρίας και οι μακεδονικές δυνάμεις». «Στο Τέλος του θέρους του έτους 335 π.Χ. οδήγησε το στρατό του νότια προς την χώρα των Αγριάνων (γύρω από τη σημερινή Σόφια) και προς τους Παίονες (γύρω από τα σημερινά ΣΚΟΠΙΑ)».

1. Οι Παίονες δεν ήταν Έλληνες.

2. Ο Ηρόδοτος θεωρούσε τους Παίνονες παρακλάδι των Τεύκτρων της Τροίας, οι οποίοι είχαν εγκατασταθεί στην Μακεδονία πριν από την εποχή του Τρωικού πολέμου (Χάμοντ, «Ιστορία της Μακεδονίας», σελ. 120).

3. Η Παιονία βρίσκεται βορείως της Μακεδονίας (Χάρτης σελ. 175, 176, 177).

4. Ο Φίλιππος ανάγκασε τους Παίονες να γίνουν υποτελείς (Χάμοντ, «Ιστορία της Μακεδονίας», σελ. 34).

Με την ονομασία των Σκοπίων «Δημοκρατία της Παιονίας» θα ικανοποιηθούν όλοι όσοι επιθυμούν την ειρήνη στην Βαλκανική και θα παύσει η Βαλκανική να αποτελεί πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης (η «Δημοκρατία της Παιονίας» θα γίνει μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ) και οι λαοί στις δύο γειτονικές χώρες θα ευτυχήσουν.

Κύριε Πρόεδρε, δεν σας γράφω τα ανωτέρω διότι θέλω να αναγνωρισθεί το ότι οι Μακεδόνες είναι Έλληνες, πράγμα που το φωνάζουν και οι πέτρες.

Ο Αλέξανδρος υπήρξε μαθητής του Αριστοτέλη, μετέδωσε τον Ελληνικό Πολιτισμό σε όλο τον γνωστό τότε κόσμο και είχε προσκέφαλο του το βιβλίο του Ομήρου.

1. Η Παλαιά Διαθήκη αναφέρει ότι: «Ο Έλλην Βασιλεύς θα νικήσει τον Πέρση Βασιλέα» [Προφήτης Δανιήλ, Κεφ. 8].

2. Οι Μακκαβαίοι αρχίζουν: «Ο Αλέξανδρος ο Μακεδών ο υιός του Φιλίππου ενίκησε τον Δαρείο».

3. Ο Απόστολος Παύλος επισκέφθηκε τις πόλεις της Μακεδονίας Φιλίππους, Θεσσαλονίκη και Βέροια που είχαν προ Χριστού τα αυτά σημερινά ελληνικά ονόματα. Μίλησε στα ελληνικά και έγραψε επιστολές προς Θεσσαλονικείς και Φιλιππησίους στην Ελληνική.

4. Ο Απόστολος Παύλος (ΙΖ 4, 12) στη Θεσσαλονίκη και Βέροια συνάντησε Έλληνες και Ελληνίδες, που επίστευσαν.

5. 340 Καθηγητές Αμερικανικών και άλλων πανεπιστημίων έγραψαν γράμμα προς τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Ομπάμα και του ζητούν να ανακαλέσει την απόφαση του Προέδρου Μπους που ονόμασε τα Σκόπια «Μακεδονία», αγνοώντας την πάγια πολιτική των ΗΠΑ για το θέμα αυτό. Δυστυχώς ανιστόρητοι, αφελείς και ύποπτοι σύμβουλοι τον παρέσυραν και εκθέτει τον αμερικανικό λαό.

6. Το Κοράνιο έχει Κεφάλαιο «Οι Έλληνες» και ο Μωάμεθ ανέφερε τον Αλέξανδρο ως «Ζουλ Καρνέιν».

Νικόλαος Μάρτης

Πρώην Υπουργός

Υ.Γ. Αθήνα, 22.6.2011

Α) Στην εφημερίδα «ΕΣΤΙΑ» της Τρίτης, 21.6.2011 δημοσιεύεται φωτογραφία ότι Ιταλοί τεχνικοί έστησαν στα Σκόπια τον υπερφυσικό ανδριάντα του Μεγάλου Αλεξάνδρου ύψους 12 μέτρων και εμβαδό βάσης ύψους 10 μέτρων.
Β) Στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 22.6.2011 στο άρθρο με τίτλο «Τα Σκόπια αγνοούν την Αθήνα και τις Βρυξέλλες», αναφέρεται ότι «Στην τοποθέτηση του αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων, οι συγκεντρωθέντες έψαλλαν τον Εθνικό Ύμνο της FYROM και ορισμένοι αναφέροντο με δάκρυα στα μάτια στην ‘επιστροφή του Αλεξάνδρου στο σπίτι του’.

Οι οργανισμοί ΕΕ και ΝΑΤΟ, σεβόμενοι την σοβαρότητα τους δεν θα δεχθούν μέλος που περιφρονεί την κραυγαλέα ιστορική αλήθεια.

Οι ιστορικοί του κόσμου θα απορούν για την άγνοια της ιστορίας αυτών που είχαν την ιδέα δημιουργίας του Αγάλματος του Αλεξάνδρου, αλλά και αυτών που χειροκρότησαν την τοποθέτηση του αγάλματος στην πλατεία των Σκοπίων.

Εάν βέβαια ονομαστεί ως ελπίζω ΠΓΔΜ ως «Δημοκρατία της Παιονίας», θα θεωρηθεί ως επιστροφή του Αλεξάνδρου μετά το 335 π.Χ. στην Παιονία (Hamond, “ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ», Παράρτημα Β΄, σελ. 68).

“ Provoles.de” Μάρτης προς Ιβάνοφ

Η Πρόοδος του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού

Η Εκκλησία την 1η Αυγούστου εισέρχεται στην περίοδο της Νηστείας του Δεκαπενταυγούστου. Την ίδια δε ημέρα εορτάζει την Πρόοδο του Τιμίου Σταυρού.

Στην Κωνσταντινούπολη, μετά την προσκύνηση του Τιμίου Ξύλου, γινόταν η λεγόμενη Πρόοδος, δηλαδή η περιφορά Του μέσα στην πόλη. Ο Ευστρατιάδης αναφέρει τα έξης: «Κατά την ημέραν ταύτην εξήγετο εκ του σκευοφυλακίου της μεγάλης εκκλησίας ο Τίμιος Σταυρός, περιήγετο ανά την πόλιν και εξετίθετο εις διαφόρους ναούς προς προσκύνησιν και αγιασμόν των πιστών και πάλιν απετίθετο εις το σκευοφυλάκιον».

Ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος στο έργο «Έκθεσις Βασιλείου τάξεως» περιγράφει τον τρόπο που γινόταν, τόσο η προσκήνηση, όσο και η περιφορά. Το Τίμιο Ξύλο, λοιπόν, προσφερόταν για προσκύνηση από τους πιστούς από τις 23 Ιουλίου και για επτά ημέρες. Στη συνέχεια, για δύο εβδομάδες γινόταν η Πρόοδος του Τιμίου Ξύλου προς αγιασμό, η οποία κάλυπτε όλη σχεδόν την Πόλη και τα περίχωρά της. Στις 14 Αυγούστου περιέφερναν το Τίμιο Ξύλο στα ανάκτορα και το εναπόθεταν στο εκκλησάκι των Αγίων Θεοδώρων, που βρισκόταν εντός του παλατίου.

Η εορτή της Προόδου του Τιμίου Σταυρού καθιερώθηκε να τελείται στις εκκλησίες, λόγω της σωτηρίας των Βυζαντινών από την επιδρομή των Σαρακηνών, με τη δύναμη του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, επί αυτοκρατορείας του Μανουήλ Κομνηνού.

Παναγιώτης Θεοδώρου, Θεολόγος – Εκκλησία Κύπρου

Γεώργιος Κούβελας, " Η Ορθόδοξος Εκκλησία μας στα 1821 ".

Ομιλία του δικηγόρου κ. Γεωργίου Κούβελα στην Ορθόδοξη Χριστιανική Αδελφότητα " ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΙΣ " ,με θέμα " Η Ορθόδοξος Εκκλησία μας στα 1821 ".Παρουσιάζει ο καθ. Α.Π.Θ. ,κ.Στέργιος Σάκκος,Εικονοληψία Παναγιώτης Περπερίδης, Μονταζ-Επεξεργασία εικόνας Γιώργος Αγγελούδης(xpermedia)

Οι άγιοι επτά παίδες Μακκαβαίοι, η αγία αυτών μήτηρ Σολομονή και ο διδάσκαλος αυτών Ελεάζαρος

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΠΤΑ ΠΑΙΔΕΣ ΜΑΚΚΑΒΑΙΟΙ, Η ΑΓΙΑ ΑΥΤΩΝ ΜΗΤΗΡ ΣΟΛΟΜΟΝΗ ΚΑΙ Ο ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΑΥΤΩΝ ΕΛΕΑΖΑΡΟΣ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δορμπαράκη

«Αυτοί, όταν ο Αντίοχος, ο υιός του Σελεύκου, υπέταξε και αιχμαλώτισε το έθνος των Εβραίων και τους ανάγκαζε να αρνηθούν την παράδοσή τους και να τρώνε απαγορευμένες από τη θρησκεία τους τροφές, απείθησαν στον τύραννο, κρατώντας τους πατρογονικούς νόμους τους, και ο πρεσβύτης Ελεάζαρ, που ήταν διδάσκαλος και εξηγητής του Μωσαϊκού νόμου, και οι επτά παίδες, οι οποίοι μαθήτευαν σε αυτόν. Και ο μεν πρεσβύτης, αφού με δεμένα τα χέρια τον βασάνισαν με πολλούς τρόπους και τον έριξαν στη φωτιά, στο τέλος, μετά από προσευχή που έκανε, ώστε το αίμα του και ο θάνατός του να θεωρηθούν από τον Θεό αντίλυτρο για το έθνος του, εξέπνευσε. Οι δε γενναιότατοι παίδες, αφού κι αυτοί πέρασαν πολλά βασανιστήρια, με τροχούς, με καταπέλτες, με φωτιά, χωρίς να αρνηθούν την πίστη τους ούτε να προδώσουν τον νομοθέτη Θεό για την πρόσκαιρη ζωή, έλαβαν ως αυτοκράτορες των παθών τους, τα στεφάνια της υπομονής. Μαζί τους και η μητέρα τους Σολομονή, όταν ειδε το τέλος των παιδιών της, χωρίς να περιμένει ανθρώπινο χέρι να τη σύρει, ρίχτηκε στην αναμμένη πυρκαϊά, κι έτσι παρέθεσε το πνεύμα της στον Θεό».

Δεν πρέπει να μας παραξενεύει το γεγονός ότι οι άγιοι που εορτάζουμε σήμερα ανήκουν στο χώρο της Παλαιάς Διαθήκης. Εντάσσονται σ’ αυτούς που χαρακτηρίζονται δίκαιοι και που θεωρούνται ότι αναστήθηκαν μαζί με τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, κατά την ένδοξη Εκείνου Ανάσταση, οπότε απολαμβάνουν κι αυτοί «συν πάσι τοις αγίοις» τον παράδεισο, ευρισκόμενοι μέσα στους κόλπους του προπάτορά τους Αβραάμ. Η ίδια η ακολουθία τους μάλιστα, με το δεδομένο ότι έδωσαν τη ζωή τους για να μείνουν σταθεροί στον Νόμο του Θεού - λόγω του Αντιόχου, που θέλησε, όπως σημειώνει και παραπάνω το συναξάρι, να μεταστρέψει δια της βίας τους υποταγμένους σ’ αυτόν Ιουδαίους - τους τοποθετεί στην ίδια χορεία με τους μάρτυρες του Χριστού και μάλιστα δοξολογουμένους μαζί τους με χαρμόσυνο τρόπο από όλη την Χριστού Εκκλησία: «συνεορτάσατε τοις μάρτυσι Χριστού, ως προ εκείνων αθλήσαντες υπέρ νόμου και μετ’ εκείνων ευφημούμενοι εννόμως, πάση τη Χριστού Εκκλησία φαιδρώς».

Η επιλογή του Νόμου του Θεού ως προτεραιότητας της ζωής τους αποκαλύπτει το μέγεθος της αγιότητάς τους. Διότι άγιος είναι εκείνος ο οποίος, ως γνωστόν, θέτει υπεράνω όλων το θέλημα του Θεού, άρα φανερώνει την αγάπη την οποία τρέφει προς Εκείνον. Η εντολή του Θεού άλλωστε είναι σαφής και ισχύει και για την Παλαιά και για την Καινή Διαθήκη: «αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της ψυχής σου, εξ όλης της καρδίας σου, εξ όλης της διανοίας σου, εξ όλης της ισχύος σου, και τον πλησίον σου ως σεαυτόν». Οι άγιοι λοιπόν σήμερα έδειξαν ότι πράγματι αγαπούν με απόλυτο τρόπο τον Θεό, έχοντας μεταθέσει όλο το νου τους σ’ Εκείνον και αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι αληθινή πατρίδα τους είναι η άνω Ιερουσαλήμ, η άφθαρτη και ανώλεθρη, κάτι που αποτελούσε τη μαρτυρία τους και προς τον ίδιο τον Αντίοχο, κατά το δοξαστικό μάλιστα των στιχηρών του εσπερινού: «Ημίν, ω Αντίοχε, εις Βασιλεύς, ο Θεός, παρ’ ου γεγόναμεν, και προς ον επισρέφομεν. Κόσμος μένει άλλος ημίν, του ορωμένου υψηλότερος και μονιμώτερος. Πατρίς δε ημών Ιερουσαλήμ, η κραταιά και ανώλεθρος, πανήγυρις δε, η μετά Αγγέλων διαγωγή».

Μία τέτοια μετάθεση του κέντρου βάρους της ύπαρξής τους στον ίδιο τον Θεό, η οποία τους έδινε και τη δύναμη να υπερβαίνουν τις οδύνες και των μαρτυρίων τους, ήταν βεβαίως χαρισματική κατάσταση, αλλά απαιτούσε και την ανθρώπινη συνέργεια. Εννοούμε ότι συνήργησε για τον αγιασμό και το μαρτύριό τους και ο ανθρώπινος παράγοντας, εκδηλούμενος με το αλειπτικό στοιχείο. Αλείπτες, ως γνωστόν, είναι εκείνοι που προετοιμάζουν και ενισχύουν κάποιον για το μαρτύριο, παίζοντας κατά κάποιο τρόπο το ρόλο του προπονητή τους. Τέτοιους αλείπτες λοιπόν στους αγίους σήμερα έχουμε τριών ειδών: πρώτα, την ίδια τη μάνα των επτά παίδων: από μικρούς τους ανέτρεφε «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», και την ώρα του μαρτυρίου τους τους ενίσχυε και με τα λόγια της και με την παρουσία της. Έπειτα, τον ιερέα διδάσκαλό τους άγιο Ελεάζαρο: διαρκώς τους νουθετούσε να παραμένουν σταθεροί στον Νόμο του Θεού, έστω και με θυσία της ζωής τους, κάτι που το δίδαξε και με το άγιο παράδειγμά του. Τέλος δε, και το σημαντικότερο ίσως, αλείπτες για τους Μακκαβαίους παίδες υπήρξαν οι ίδιοι, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής και του μαρτυρίου τους: ο καθένας παρότρυνε τον άλλον να παραμείνει σταθερός και να μη λυγίσει την ώρα την κρίσιμη. Θα έλεγε κανείς ότι το στοιχείο αυτό κυριαρχεί κυριολεκτικά στα τροπάρια του κανόνα της εορτής: «Αλλήλους οτρύνοντες, ούτως εβόων: Νομίμως αθλήσωμεν και προθύμως θάνωμεν υπέρ πατρώων εθών». «Μη τις υστερείτω σήμερον του καλού αγώνος, μη τις θηρευθήτω, υπό του μανιώδους. Σοφός εστιν ο δράκων, αλλήλους παρώτρυναν της Σολομονής οι υιοί, μη τις υμών γένηται βρώμα αυτού». Ταις αυτών πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς.

Ακολουθείν

Βασίλειος Χ. Στεργιούλης, Ταϊβανέζα Ιεραπόστολος Πελαγία Υu: «Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα»

Η πρώτη Ιεραπόστολος της Ταϊβάν
Πελαγία Yu

«Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα»

Από τον Βασίλειο Χ. Στεργιούλη

Είναι γνωστό πως η ηθική κρίση και η διαφθορά μας οδήγησαν στον υπέρογκο δανεισμό και στην υπερχρέωση, από την οποία δεν ξέρουμε αν πότε και με τι είδους θυσίες δικές μας και των επερχόμενων γενεών θα απαλλαγούμε. Φτάσαμε στο σημείο να διασύρεται το εθνικό μας όνομα. Να διακωμωδούνται ακόμη και αυτά τα εθνικά μας μνημεία και σύμβολα.

Εχει τρωθεί η εθνική μας αξιοπρέπεια, το εθνικό μας φιλότιμο. Γίναμε όνειδος όλου του κόσμου. Και πολλοί εύχονται: «Ο Θεός να βάλει το χέρι Του»!

Γι΄ αυτό με ανακούφιση διαβάσαμε την ανοικτή επιστολή της Ταϊβανέζας Ιεραποστόλου Πελαγίας Υu, που δημοσίευσε πρόσφατα το ωραίο από πλευράς εμφάνισης και περιεχομένου ιεραποστολικό περιοδικό «Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός» (τεύχος 84/2011). Ένα μικρό δείγμα αποσπάσματός της παραθέτουμε ακολούθως: «Είμαι Κινέζα, γράφει, γεννήθηκα στην Ταϊβάν και το χριστιανικό μου όνομα είναι Πελαγία. Ημουν προτεστάντισσα και χρειάστηκαν πέντε χρόνια για να γίνω ορθόδοξη. Μου αρέσει να διαβάζω την Αγία Γραφή και έχω όλες τις εκδόσεις της στα κινέζικα» (τριάντα διαφορετικές εκδόσεις συνολικά, όπως γράφει σε άλλο σημείο της επιστολής).

«Εχω επισκεφθεί, συνεχίζει, την Ελλάδα και διαπίστωσα ότι είναι μία ξεχωριστή χώρα. Ταξιδεύοντας στην πατρίδα σας, πριν φθάσω ακόμα, μέσα στο αεροπλάνο διαπίστωσα πόσο διαφορετικοί είναι οι Ελληνες, πόσο ξένοιαστα μιλούσαν, πώς γελούσαν και πώς χειροκροτούσαν τον πιλότο κατά την προσγείωση, πράγμα απίστευτο για μας τους Ασιάτες, που είμαστε συντηρητικοί και δεν εκδηλώνουμε τα συναισθήματά μας. Τώρα πια ξέρω ότι η ελευθερία έχει μέσα της λίγο πάθος και λίγο ένταση φωνής. Στην Ελλάδα επισκέφθηκα πολλές εκκλησίες, συμμετείχα στη Θεία Λειτουργία και όταν κοινωνούσα τα Αχραντα Μυστήρια έκλαιγα, παρόλο που δεν καταλάβαινα την ελληνική γλώσσα, γιατί η Ορθόδοξη πίστη είναι ίδια. Θα ήθελα, προσθέτει, να ήμουν Ελληνίδα, να είχα γεννηθεί Ορθόδοξη, να μεταλάμβανα τη Θεία Κοινωνία και να φιλούσα τις Αγιες Εικόνες από τα βρεφικά μου χρόνια μέχρι τον θάνατό μου. Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί αντί της Θείας Κοινωνίας τρώμε και πίνουμε τα φαγητά των ειδώλων.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, για να γεμίζουν τα αυτιά μου από Αγιους Υμνους… Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, για να οσφραίνομαι τη γλυκιά ευωδία του λιβανιού… Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, ώστε τα χέρια μου να αγγίζουν τις εικόνες, τα Αγια Λείψανα και να γεμίζουν από την αγάπη του Χριστού. Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, που τα χέρια μας αγγίζουν είδωλα, ειδωλόθυτα και αγκαλιάζουν το τίποτα. Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, να ανάβω λαμπάδες στον Χριστό και όχι όπως εδώ που καίμε χρήματα για τα φαντάσματα… Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, ώστε να μπορώ να διαβάζω την Καινή Διαθήκη στο πρωτότυπο!... Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, για να μπορώ να βλέπω παντού τη χάρη του Θεού… Ναι, είμαι Ορθόδοξη, αλλά ως Ταϊβανέζα, τα ορθόδοξα βιώματά μου είναι φτωχά… Η Ταϊβάν δεν είναι ορθόδοξη χώρα, οι γιορτές μας δεν μοιάζουν καθόλου με τις δικές σας. Λυπάμαι που στην Ελλάδα έχετε τόσο όμορφα βουνά που τα καίτε και δεν τα φροντίζετε, αλλά θαυμάζω που σχεδόν κάθε βουνό έχει κι ένα Μοναστήρι. Εμείς έχουμε βουνά γεμάτα από ναούς, μοναστήρια και είδωλα βουδιστικά. Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, ώστε να μπορώ να πάω να προσευχηθώ σε κάποιο Μοναστήρι, εύκολα… Πρώτη φορά πήγα σε μοναστήρι, στην ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, στο Πήλιο. Ταξίδεψα από την Ταϊβάν στην Ελλάδα 16 ώρες με το αεροπλάνο, μερικές ώρες με το τρένο ως τη Λάρισα και άλλη μία ώρα με το αυτοκίνητο της Ιεράς Μονής, που το οδηγούσε μια αδελφή… Είδα τα παλιά ερείπια της Ιεράς Μονής (σημ. εννοεί προφανώς το μοναστήρι της Ανατολής - παλιάς Σελίτσανης)… και μάτωσε η καρδιά μου. Στην Ταϊβάν δεν έχουμε τόσο αρχαία, Αγια και όμορφα μέρη, αλλά εσείς δεν τα εκτιμάτε. Κλαίω που δεν έχουμε εδώ όμορφες εικόνες. Κλαίω, γιατί νιώθω τον Χριστό αδύναμο, γυμνό. Ελληνες, νομίζετε ότι είστε φτωχοί με την κρίση που διέρχεστε, αλλά δεν ξέρετε πόσο πλούσιοι είστε…»!

Αυτά μεταξύ πολλών άλλων, αναφέρει στην ωραία μακροσεκλή επιστολή της η Ταϊβανέζα ιεραπόστολος και κάνει έκκληση για βοήθεια, προκειμένου να αγοράσουν στη χώρα τους μια αίθουσα, που να τη μετατρέψουν σε ναό προς εξυπηρέτηση των λατρευτικών αναγκών των εκεί ορθοδόξων αδελφών μας. Και μιλάει εύγλωττα, νομίζω, στις καρδιές μας η αποσπασματική αυτή παράθεση της επιστολής. Φανερώνει με την «εκ βαθέων» εξαγόρευση της Ιεραποστόλου το θαυμασμό και το δέος μιας ξένης - μιας Ασιάτισσας - προς τη λαμπροφόρα Ελληνορθόδοξη παράδοση και τον πολιτισμό μας, που αποτελεί το μεγάλο μας πλούτο. Το άφθαστο πνευματικό μας κεφάλαιο. Αυτό, που δυστυχώς κάποιοι μάχονται και επιζητούν να το υποβαθμίσουν και περιθωριοποιήσουν. Γι΄ αυτό και φτάσαμε στο σημερινό μας κατάντημα. Ας τους προβληματίσει και διδάξει τουλάχιστον η ομολογία μιας ξένης.

«Ελευθερία»31/07/2011 * Ο Βασίλειος Χ. Στεργιούλης είναι θεολόγος.

Δείτε σχετικά καί:

-Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα… (Επιστολή από την πρώτη Ταϊβανέζα Ιεραπόστολο Πελαγία Υu)

π. Βασίλειος Ι. Καλλιακμάνης, Κυριακή Ζ΄ Ματθαίου - Τα θαύματα, η εσωτερική όραση και ο γέροντας Παΐσιος

Τα θαύματα, η εσωτερική όραση και ο γέροντας Παΐσιος

Γράφει ο π. Βασίλειος Ι. Καλλιακμάνης

α) Σημειώναμε την περασμένη Κυριακή ότι τα θαύματα του Χριστού, που αφορούν σω­­ματικές και ψυχικές θεραπείες ασθενών, αναστάσεις νεκρών και άλλα, δεν αποβλέπουν στον πειθαναγκασμό των ανθρώπων να πι­στέ­ψουν. Συνήθως αποτελούν καρπό θερ­μής πίστης και εμπιστο­σύ­νης στον ιατρό των ψυχών και των σω­μά­των, τον Σωτήρα Κύριο. Αποκαλύπτεται έτσι η θεϊκή αγάπη και οι πιστοί προγεύο­νται τη βα­σιλεία του Θεού. Ταυτόχρονα προ­­α­ναγ­γέλλονται ο και­­νούρ­γιος ου­ρανός, η καινούργια γη και η “αγία Πόλη”, όπου θα κατοικεί ο Θεός ειρηνικά με τους αν­θρώ­πους. Κι όπως αναφέρεται στην Αποκάλυψη, τότε ο Θεός “θα διώξει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, κι ο θάνατος δεν θα υπάρ­χει πια· ούτε πένθος ούτε κλάμα ούτε πόνος θα υ­πάρ­χει πια, γιατί τα παλιά θα έχουν περάσει” (βλ. Αποκ. 21, 1-4).

β) Τα παραπάνω γίνονται φανερά και στο σημερινό ευαγγέλιο (Ματθ.9, 27-35), όπου περιγρά­φεται η θεραπεία δύο τυφλών και ενός κωφού δαιμονιζόμενου. Οι δύο τυφλοί, παρά την προσταγή του Κυρίου να κρατήσουν κρυφό το γεγονός, το δια­δίδουν σ’ όλη τη γύρω περιοχή. Είναι πράγματι δύσκολο να κρύψει κάποιος την ευερ­γε­σία. Να λυτρωθεί από την τύφλωση και να μη διαλαλήσει στα πέρατα του κόσμου το θαυμαστό γεγονός. Από το άλλο μέρος, όμως, καραδοκούν η εμπάθεια και η συ­κοφαντία. Στη ση­με­ρι­νή περικοπή εμφανίζονται οι Φαρισαίοι να διαστρέφουν την πραγματικότητα. Κι ενώ ο Κύριος χαρίζει το φως στους τυφλούς και απαλλάσσει από την τυραννία του δαίμονος τον άνθρωπο, εκείνοι τον συκοφαντούν λέγοντας: “Εν τω άρχοντι των δαιμονίων εκβάλλει τα δαιμόνια”.

γ) Είναι πρόδηλο ότι η αμφι­σβήτηση των θαυμάτων, τα οποία περιγρά­φο­νται στα ευαγγέλια, δεν γίνεται μόνο στις μέρες μας από δια­φόρους ορθολογιστές και άλλους, που προσπαθούν να τα ερμηνεύσουν με ψυχο­λογικά κριτήρια ή να τα αποδώ­­σουν σε φυσικά φαινόμενα. Γινό­ταν και στους χρόνους του Χριστού και μάλιστα από θρησκευόμενους εμπαθείς και ταλαίπωρους, τους γραμματείς και Φαρισαίους. Η υποκρισία και η τυπική εξωτερική θρησκευτικότητα τους οδηγούσαν στη διαστροφή και αποκάλυπταν την εμπάθειά τους. Η πνευματική τύφλωση σκοτίζει το νου και δεν επιτρέπει στον άν­θρω­πο να διακρίνει καθαρά τα πράγματα.

δ) Συχνά και ως χριστιανοί πάσχουμε από πνευματική τύφλωση και χρειάζεται επειγόντως αποκατάσταση της εσωτερικής όρασης. Το ερώτημα είναι, με ποιον τρόπο μπορεί να γίνει αυτό; Την απάντηση δίνει ο χαρισματικός γέροντας Παΐσιος: “Οι άγιοι με την αυτοκριτική και την αυτομεμψία που είχαν, έπεσαν τα λέπια από τα μάτια της ψυχής τους και έφθασαν να βλέπουν καθαρά και βαθιά. ΄Ε­βλε­παν τον εαυτό τους κάτω από όλους τους ανθρώπους και όλους τους θεωρούσαν καλύτερους από τους εαυτούς τους. Τα δικά τους σφάλματα τα έβλεπαν μεγάλα και τα σφάλματα των άλλων μικρά, γιατί έβλεπαν με τα μάτια της ψυχής και όχι με τα γήινα μάτια”.

ε) Και συνεχίζει: “Έτσι εξηγείται όταν έλεγαν ‘Εγώ είμαι χειρότερος από ό­λους τους ανθρώπους'. Τα μάτια της ψυχής τους είχαν καθαρίσει και είχαν γίνει διόπ­τρες, γι’ αυτό και έβλεπαν τα μικρά τους σφάλματα -τα ξυλαράκια- σαν δοκάρια. Εμείς όμως, ενώ τα σφάλματά μας είναι δοκάρια, δεν τα βλέπουμε ή τα βλέπουμε σαν ξυλαράκια. Κοιτάμε τους άλλους με το μικροσκόπιο και βλέπουμε τα δικά τους αμαρτήματα μεγάλα, ενώ τα δικά μας δεν τα βλέπουμε, γιατί δεν καθάρισαν τα μάτια της ψυχής μας”.

στ) Και καταλήγει: “Η βάση είναι να καθαρίσουν τα μάτια της ψυχής. Όταν ο Χριστός ρώτησε τον τυφλό ‘πώς βλέπεις τώρα τους ανθρώπους;’, εκείνος Του απάντησε ‘σαν δένδρα’, (βλ. Μαρκ. 8,24), γιατί δεν είχε αποκατασταθή όλο το φως του. Όταν αποκατα­στά­θηκε όλο το φως του, τότε έβλεπε καθαρά. Θέλω να πω ότι ο άν­θρωπος, όταν φθάση σε καλή πνευματική κατάσταση, όλα τα βλέπει καθαρά, όλα τα σφάλματα των άλλων τα δικαιολογεί, με την καλή έννοια, γιατί τα βλέπει με το θεϊκό μάτι και όχι με το ανθρώπινο”.

ζ) Αλλά για να βλέπει ο άνθρωπος με το μάτι του Θεού, χρειάζεται εσωτερική διαύγεια, φωτεινός βίος, ανεξίκακη διάθεση, ανιδιοτελής αγάπη, έμπονη προσευχή. Κι ακόμη διαρ­κής μετάνοια και μετοχή στο κατεξοχήν θαύμα της εκκλησίας, τη θεία Ευ­­χα­ρι­στία, όπου με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος ο άρτος και ο οίνος γίνονται Σώμα και Αίμα Χριστού. Και πάλι όμως η ανθρώπινη όραση είναι σχετική, στρέφεται στα γήινα και αδυνατεί να κατανοήσει το μέγεθος του θαύματος. Ο καθένας, όμως, μπο­ρεί να προσκυνάει το θαύμα της Ευχαριστίας λέγοντας “Μνήσθητί μου Κύριε εν τη βασιλεία σου”, α­φού αυτό αποτελεί εικόνα της Βασιλείας του Τριαδικού Θεού.

«Μακεδονία»31/07/2011/

Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης, Η αγωγή των παιδιών

Η αγωγή των παιδιών

Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

Η σύγχρονη εποχή θεωρείται αρκετά προοδευμένη και μιλά συνεχώς για δικαιώματα, κατακτήσεις και ελευθερίες. Αρκετοί ψυχολόγοι μιλούν για πλήρη απελευθέρωση των παιδιών, ν’ αφήνονται να κάνουν ό,τι θέλουν, να μην περιορίζονται καθόλου, να μην πιέζονται ποτέ. Έτσι, αν θέλετε το παιδί σας να το καταστρέψετε για πάντα, ακολουθήστε τις εξής οδηγίες:

Μη θελήσετε να του αρνηθείτε κάτι από πολύ μικρό. Ό,τι σας ζητά, αμέσως να του το προσφέρετε απλόχερα, δίχως κανέναν μα κανένα δισταγμό. Εκείνο γνωρίζει καλά να καταφέρνει αυτό που θέλει, με κλάματα, φωνές, πείσματα και μουτρώματα. Μεγαλώνοντας θα πιστέψει δυνατά πως όλοι είναι οφειλέτες του. Όταν αρχίζει να αισχρολογεί και σεις γελάτε χαρούμενα για το κατόρθωμά του, θα του δείξετε ότι είναι αρκετά ευφυές. Όταν του εφιστάτε την προσοχή του σε κάτι που είναι κακό, μάλλον δεν κάνετε καλά, γιατί λένε έτσι το φοβίζετε και το αγχώνετε. Έτσι έκαναν οι στενόμυαλες γιαγιάδες. Όταν αργότερα θα συναντηθεί με το μυριόμορφο κακό, θα νομίζει ότι η άδικη κοινωνία τον καταδιώκει.

Μην το αφήνετε να κουρασθεί και να συμμαζέψει τα προσωπικά του είδη. Έτσι μετά θα θεωρεί ότι είναι όλοι υποχρεωμένοι να τον υπηρετούν. Αφήστε να βλέπει, ν’ ακούει και να διαβάζει τα πάντα ανενόχλητος. Μην είσθε τόσο βέβαιος για τη διάκριση και την κρίση του να επιλέγει, να κρίνει και να ανθολογεί ό,τι το πιο ωραίο. Μην του μιλάτε για τίποτε το ιερό και μάλιστα συνεχίστε μπροστά του να το ειρωνεύεστε και να είστε σίγουροι ότι μεγαλώνοντας θα διαλέξει το καλύτερο από μόνο του. Φροντίστε καλά να μην του λείψει τίποτε και μάλιστα σε αφθονία, να μη στερηθεί κάτι όπως εσείς και αποκτήσει μειονεξίες, συναισθήματα κατωτερότητας και κενού. Όταν μεγαλώσει, με το καλό, θα υπολογίζει μόνο το χρήμα. Μην του υποδεικνύετε τι θα κάνει, γιατί θα του δημιουργήσετε ανεπίτρεπτα ψυχικά τραύματα. Θα πρέπει να σέβεστε απόλυτα την προσωπική του ελευθερία. Ως μεγάλος θα ’χει υπερβολικές απαιτήσεις και μόνο θα διατάζει δίχως να ακούει κανένα. Αν οι γονείς καθημερινά γκρινιάζουν, καβγαδίζουν, παραπονιούνται, φωνάζουν και ειρωνεύονται, τα ίδια θα κάνει και αυτό στον γάμο του. Όταν μπλεχτεί στα δίχτυα της φιληδονίας, αφήστε να ξεμπλεχτεί μόνο του. Μην ασχολείσθε μαζί του και το κουράζετε. Αυτό γνωρίζει να λύνει τα προβλήματα μόνο του. Ποτέ μην πιστέψετε δασκάλους, συγγενείς και φίλους αν σας το παρατηρήσουν. Υποστηρίξτε το μπροστά του και κατατροπώστε τους. Να νομίζετε ότι η παιδαγωγική σας αυτή θα είναι άριστη. Όταν θα μάθετε αργότερα για σοβαρές στραβοτιμονιές του, θα επιμένετε ότι του δώσατε την καλύτερη αγωγή, ότι του προσφέρατε πλουσιοπάροχα ό,τι πάντοτε σας ζητούσε, ότι δεν του είπατε ούτε ένα όχι… Τα παραπάνω είναι παραλλαγή “αφορισμών” που διάβασα πρόσφατα.

Μην ακούτε παρακαλώ σειρήνες μ’ εύκολες συνταγές αδιαφορίας. Τα γράφουμε για να μην γεμίσετε από πόνους και τύψεις. Τα γράφουμε από αγάπη. Τα παιδιά αξίζει υπομονετικά και επιμελημένα να τα μάθουμε να ακούν, να σέβονται, να είναι ευγενικά, να μιλούν ωραία, να τα ρίχνουμε στο φιλότιμο, να τα αγαπάμε αληθινά και όχι αρρωστημένα. Τα παιδιά αξίζουν την αγάπη μας. Να φάμε αρκετή ώρα μαζί τους, να κουβεντιάσουμε, να παίξουμε, να αστειευτούμε και κάποτε να απαντήσουμε υπεύθυνα και με τρόπο απλό για τα μεγάλα τους ερωτήματα, τη ζωή και το θάνατο, τον άνθρωπο και τον Θεό, τον σκοπό της ζωής και το βαθύ νόημά της.

«Μακεδονία»31/07/2011/

Πρωτοπρ. Γεώργιος Δορμπαράκης, Ο άγιος και δίκαιος Ευδόκιμος

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣ ΕΥΔΟΚΙΜΟΣ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δορμπαράκη

«Αυτός ο μακάριος έζησε επί της βασιλείας του Θεόφιλου του μισόχριστου (9^ος μ.Χ. αι.). Οι γονείς του ήταν πατρίκιοι, καταγόταν δηλαδή ο άγιος από αρχοντική οικογένεια, κι ήταν γνωστοί ορθόδοξοι, Βασίλειος και Ευδοκία στο όνομα και Καππαδόκες στο γένος. Γι’ αυτό και ο Ευδόκιμος ανατράφηκε με πολύ ενάρετο τρόπο, παίρνοντας το τιμητικό αξίωμα του κανδιδάτου από τον Θεόφιλο, γενόμενος στρατοπεδάρχης πρώτα της γης των Καππαδοκών, κι έπειτα ολόκληρης της γης των Ρωμαίων. Ήταν εξαιρετικά δίκαιος, διαφυλάττοντας την ισότητα απέναντι σε όλους και κάνοντας πολλές ελεημοσύνες καθημερινά. Ζούσε έντονα την εκκλησιαστική ζωή, φροντίζοντας τις χήρες και τα ορφανά και ενεργοποιώντας κάθε είδος αρετής. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο μακάριος πολιτεύτηκε κατά Θεόν, μέχρις ότου αρρώστησε βαριά και παρέθεσε έτσι το πνεύμα του σ’ Εκείνον. Μετά την τελευτή του, κατόπιν εντολής που είχε δώσει όσο ζούσε, έθαψαν το τίμιο σώμα του με τα ενδύματα και τα υποδήματά του, το οποίο σώμα του δοξάσθηκε από τον Θεό με θαύματα πολλά, τα οποία τώρα αδυνατούμε να τα διηγηθούμε λεπτομερώς. Η μετακομιδή του λειψάνου του προς το Βυζάντιο έγινε στις 6 Ιουνίου, η δε αγία κοίμησή του, στις 31 Ιουλίου».

Το τέλος του μηνός Ιουλίου καταυγάζεται από τη φωτεινή μνήμη, όπως λάμπει ο ήλιος που ανατέλλει, του αγίου και δικαίου Ευδοκίμου. «Ως όρθρος, ως ήλιος ανέτειλε η μνήμη σου», διατρανώνει ο υμνογράφος της εορτής του. Ο ίδιος διαρκώς τονίζει το πόσο ο άγιος ευδοκίμησε πνευματικά στη ζωή του, τόσο που τον θεωρεί ως τύπο του ορθοδόξου πιστού. Στο πρόσωπο και τη ζωή δηλαδή του αγίου Ευδοκίμου κατανοούμε το τι σημαίνει να είναι κανείς αληθινά ορθόδοξος, κάτι που μας δίνει το δικαίωμα να κρίνουμε με ορθά κριτήρια τις διάφορες «εκδόσεις» ορθοδοξίας που προβάλλονται σήμερα, με την απαίτηση μάλιστα από ορισμένες να θεωρούνται και οι μοναδικά αυθεντικές. Τι τονίζει λοιπόν εν προκειμένω ο υμνογράφος; «Τα δόγματα των Πατέρων φυλάττων αλώβητα, ορθόδοξον φρόνημα συ εκ νεότητος έσχηκας, βίον ακηλίδωτον και ευσυμπάθητον γνώμην, αξιάγαστε». Δηλαδή: Φύλαξες τα δόγματα (την πίστη) των Πατέρων καθαρά και ανόθευτα, αξιοθαύμαστε Ευδόκιμε, γι’ αυτό και απέκτησες από τη νεότητά του ορθόδοξο φρόνημα, βίο αγνό και ακηλίδωτο και διάθεση γεμάτη αγάπη στους συνανθρώπους σου.

Ο άγιος Ευδόκιμος λοιπόν από τη νεότητά του είχε ορθόδοξο φρόνημα. Σπεύδει αμέσως όμως ο ποιητής να μας πει ότι η ορθοδοξία του δεν ήταν ένα είδος ιδεολογίας: μία αποδοχή προτάσεων πίστεως, έστω και αληθινών, αλλά εμψυχωνόταν από την ίδια τη ζωή του, την οποία ζούσε καθημερινώς με αγνότητα και αγάπη. Με άλλα λόγια, η ορθοδοξία του αγίου ναι μεν είχε όλα τα στοιχεία της ορθής στον Χριστό πίστεως – ό,τι τελικώς ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως – αλλά την πίστη αυτή τη ζούσε στο εκάστοτε παρόν με έλεγχο των επιθυμιών του, ώστε η εγκράτεια και η σωφροσύνη να τον καθοδηγούν, και με πλήρωση της καρδιάς του από αγάπη. Διότι μία πίστη που δεν ζωντανεύει με την αγάπη, μέσα στα πλαίσια της εγκρατείας, σταματάει να είναι χριστιανική και μπορεί μάλιστα να θεωρείται και δαιμονική: Διότι «και τα δαιμόνια πιστεύουσι και φρίττουσι».

Ο υμνογράφος όμως με τον λιτό κι επιγραμματικό του τρόπο, μας λέει το πώς ο άνθρωπος, όπως το βλέπουμε στον άγιο Ευδόκιμο, μπορεί να λειτουργεί έτσι ορθόδοξα: «τα δόγματα των Πατέρων φυλάττων αλώβητα». Μόνον εκείνος που βρίσκεται στον ίδιο δρόμο με τους Πατέρες της Εκκλησίας μας, δηλαδή κρατάει καθαρή τη δική τους παράδοση, συνεπώς και τη δική τους αγιασμένη ζωή, μπορεί τελικώς να είναι ορθόδοξος. Εκείνος που θα πιστέψει ότι είναι ορθόδοξος, διαγράφοντας την Πατερική παράδοση και στήνοντας μία δική του κατανόηση της χριστιανικής πίστεως, πλανάται πλάνην οικτράν. Και τούτο γιατί η ακολουθία των Πατέρων συνιστά ακολουθία του ίδιου του Χριστού, δεδομένου ότι αυτοί έζησαν με τον πιο δυνατό και αυθεντικό τρόπο, και μάλιστα τις περισσότερες φορές δίνοντας και την ίδια τη ζωή τους, τη ζωή Εκείνου. Γι’ αυτό και τονίζεται ποικιλοτρόπως ότι η Εκκλησία μας είναι μεταξύ των άλλων Πατερική, άρα και ορθά αποστολική. Ο άγιος Ευδόκιμος λοιπόν αναδείχθηκε άγιος και δίκαιος, γιατί έζησε σωστά ως ορθόδοξος: πατερικά και εκκλησιαστικά. Κι αυτό μας προτρέπει να κάνουμε κι εμείς, αν επιθυμούμε τον αγιασμό μας.

Ακολουθείν

Μητρόπολη Καλαβρύτων: Η «Ελληνική Ιεραποστολική Ένωση» ανήκει σε Προτεσταντική αίρεση

Περί της Ελληνικής Ιεραποστολικής Ενώσεως

Γνωστοποιούμε ότι κατά τις ημέρες αυτές, ομάδες αιρετικών από την ονομαζόμενη «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΝΩΣΗ» περιέρχονται τις επαρχίες Αιγιαλείας και Καλαβρύτων, μοιράζοντας μία Αγία Γραφή, καθώς και αιρετικά φυλλάδια μέσα σε τσάντες της οποίες κρεμούν ανεξαιρέτως έξω από τις πόρτες των σπιτιών.

Γνωστοποιούμε λοιπον, ότι, κατόπιν έρευνας που πραγματοποίησε η Ιερά Μητρόπολις, όσο μεν αφορά την Αγία Γραφή, που είναι μεταφρασμένη στη νέα Ελληνική γλώσσα, είναι έκδοση της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρείας, που πραγματοποιήθηκε υπό την επιστασία εγκρίτων Θεολόγων Καθηγητών της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, φέρει την έγκριση της Αγίας και Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και επομένως παρακαλούνται οι πιστοί να την κρατήσουν. Όσον όμως αφορά τα φυλλάδια που την συνοδεύουν, θα πρέπει να μην γίνουν αποδεκτά από τους πιστούς αλλά να καταστραφούν, καθώς το περιεχόμενό τους δεν εκφράζει την Ορθόδοξη πίστη όπως διατυπώθηκε από τον Κύριό μας, τους Αγίους Αποστόλους και τους Πατέρες της Εκκλησίας μας.

Η «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΝΩΣΗ» ανήκει σε Προτεσταντική αίρεση που δεν έχει καμία σχέση με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Επομένως, καλούνται οι πιστοί να μην έχουν καμία επικοινωνία με τους εκπροσώπους της.

Δια οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία χρειαστούν οι ευσεβείς χριστιανοί να επικοινωνήσουν άμεσα με τον Ιερέα της Ενορίας τους η με την Αντιαιρετική Επιτροπή της Ιεράς Μητροπόλεως στο τηλέφωνο 26910 – 21777.

Δείτε σχετικά και :

-Δελτία Τύπου Ι .Μητροπόλεων Πατρών και Μεσσηνίας:"Η «Ελληνική Ιεραποστολική Ένωση» αποτελεί Προτεσταντική Αίρεση"

-Μητροπολίτης Γόρτυνος Ιερεμίας προς "Ελληνική Ιεραποστολική Ένωση":«δεν θέλουμε την προσφορά του θείου λόγου από σας»

-π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος, Ελληνική Ιεραποστολική Ένωση

-Η Ιερά Σύνοδος για νεοφανή προτεσταντική οργάνωση

Τουρκική πρόκληση με φόντο το Αιγαίο

Μία έκθεση στο μουσείο Σαμπαντζί της Κωνσταντινούπολης προσπαθεί να περάσει την άποψη ότι οι Τούρκοι είχαν πολιτισμό στην απώτατη αρχαιότητα, ενώ στην πραγματικότητα δεν υπήρχαν καν στο χάρτη. Η άποψη αυτή προκύπτει από το γεγονός ότι η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ παραχωρεί σε τουρκικό μουσείο, αρχαία γλυπτά και μνημεία της ελληνικής αρχαιότητας.

Σύμφωνα με τον συντάκτη Παναγιώτη Λιάκο και αντίστοιχο δημοσίευμα που φιλοξενεί σήμερα Παρασκευή η εφημερίδα "Δημοκρατία", "η σημερινή κυβέρνηση είναι η δανικότερη που υπήρξε ποτέ για να παραχωρήσει τις εμπράγματες εγγυήσεις σε όλους όσοι τις απαιτούν ή σκέπτονται να τις ζητήσουν", υπαινισσόμενος το έμμεσο ξεπούλημα της ελληνικής περιουσίας που συντελείται εδώ και καιρό.

Και συνεχίζει ότι "είναι έτοιμη να υποθηκεύσει οτιδήποτε, κάνοντας το χατίρι οποιασδήποτε χώρας, ακόμα κι αν η τελευταία δεν μας έχει δανείσει ούτε ένα σεντ. Ο κ. Παπανδρέου και οι συναυτουργοί του εκχωρούν τα πάντα από πεποίθηση και ιδεολογία", καταλήγει.

Μια έκθεση χίλιες λέξεις

Χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα είναι η έκθεση ελληνικών αρχαιοτήτων που θα γίνει στο τουρκικό μουσείο Σαμπαντζι (το οποίο αποτελεί ίδρυμα του ομώνυμου πανεπιστημίου) στην Κων/πολη μέχρι την 28η Αυγούστου.

Ο συντάκτης της εφημερίδας "Δημοκρατία" δίνει το βασικό αίτιο που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στηρίζει την αρχή του ξεπουλήματος.

"Αρχή κάθε σοφίας είναι η γνώση της σημασίας του ονόματος" έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι και η καπηλεία της ελληνικής ιστορίας από τους απογόνους του Αλπ Αρλσαν ξεκινάει από την ονομασία της έκθεσης.: "Απέναντι , οι Κυκλάδες και η Δυτική Ανατολία κατά την 3η χιλιετία π.Χ".

Σε κάθε τρίτο παρατηρητή, ο οποίος τυχαίνει να αγνοεί την ιστορική διαδρομή του ελληνισμού και του πολυεθνικού, ετερόκλητου επινοήματος που αποκαλείται τουρκισμός, δημιουργείται η αίσθηση ότι η έκθεση αφορά στον πολιτισμικό …διάλογο των δυο λαών στην απώτατη αρχαιότητα.

"Η αλήθεια είναι ότι στην απώτατη αρχαιότητα ουδείς δεσμός είχε αναπτυχθεί μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, για τον απλούστατο λόγο της απουσίας των δεύτερων από τον παγκόσμιο ιστορικό και εθνολογικό χάρτη", συνεχίζει ο κ. Λιάκος.

Είναι επίσης γεγονός ότι ο Ηράκλειτος στην Έφεσο ουδέποτε είχε Τούρκους ακροατές , μιας και τότε δεν είχε εφευρεθεί καν το όνομά τους.

Στις χιλιετίες πριν από την εμφάνιση του Χριστού υπήρχε πολιτισμικός διάλογος μεταξύ των δύο πλευρών του Αιγαίου, αλλά αφορούσε τους Έλληνες τις Ιωνίας και τους Έλληνες στις απέναντι όχθες του Αιγαίου. "O Όμηρος δε διάβαζε.. Χουριετ".

Προπαγάνδα στις ΗΠΑ

Η εντύπωση του αρχαιότατου πολιτισμικού διάλογου τουλάχιστον φαίνεται να προκλήθηκε ή να διοχετεύτηκε στην Σουζαν Φλαουτερ, συντάκτρια της εφημερίδας Νew Υork Τimes η οποία έγραψε προχθές άρθρο με το γεγονός που είχε τίτλο:

"Αρχαίοι σύνδεσμοι φέρνουν μια σύγχρονη επαναπροσέγγιση". Η Ελλάδα δηλαδή επαναπροσεγγίζει την Τουρκία αφού ανατρέχει στους αρχαίους δεσμούς με τη γειτονική χώρα.

Στους γνωρίζοντες ο τίτλος προκαλεί θυμηδία αλλά οι υπόλοιποι μπορεί και να πείθονται.

Στο άρθρο επισημαίνεται: "Η έκθεση παρουσιάζει αρχαιότητες από τις δύο πλευρές του Αιγαίου, στις οποίες περιλαμβάνονται αρχαία ειδώλια, όπλα, σκεύη μαγειρικής και κοσμήματα. Η διαδικασία της συγκέντρωσης των αντικειμένων από τις δύο χώρες , όπως λένε οι επιμελητές τις έκθεσης, βοήθησε τους ερευνητές να φωτίσουν περεταίρω την υπόθεση της ανταλλαγής αγαθών και ιδεών μεταξύ των πολιτισμών (που έχουν ηλικία 5 χιλιετών) της Δυτικής Ανατολίας και των ελληνικών νησιών που είναι γνωστά ως Κυκλάδες. Είναι μια περιοχή που εξακολουθούν να υφίστανται πολιτικές και εδαφικές διαφορές – πολλά νησιά του Αιγαίου έχουν και ελληνικό και τουρκικό όνομα".

Με σχετικά έξυπνο τρόπο χωρίς να γράψει ευθέως ψέματα η συντάκτρια αφήνει να εννοηθεί ότι οι εδαφικές διαφορές (τις οποίες επικαλείται μονομερώς η Τουρκία), μπορούν να γεφυρωθούν εάν ανατρέξουμε στο "κοινό" παρελθόν μας.

Κοινό παρελθόν;

Η δρ Ναζαρ Ολτσερ είναι η επιμελήτρια της έκθεσης και διευθύντρια του μουσείου Σαμπαντζι και σε δηλώσεις της, εμμέσως πλην σαφώς παρουσίασε τον ιωνικό και τον αιγαιακό πολιτισμό επηρεασμένο από τους …Τούρκους.

Τη λέξη Τούρκοι δεν τη χρησιμοποιεί, αλλά την αφήνει να εννοηθεί μέσω της φράσης "επηρεάστηκαν από πολιτισμούς που προήλθαν από τη Μεσοποταμία και τελικά έφτασαν στα νησιά".

Η στάση της γίνεται ακόμα πιο προκλητική, όταν δηλώνει ότι "θέλουμε αυτό να γίνει ένα γεγονός με το ποίο θα υπερνικήσουμε τις προκαταλήψεις των τελευταίων ετών και θα αποτελέσει μια αιτία για να μοιραστούμε την υπερηφάνεια μας γι’ αυτό το παρελθόν".

Συνεπώς , αν Έλληνες και Τούρκοι μοιραζόμαστε υπερηφάνεια για το παρελθόν , θα μοιραστούμε και το ίδιο παρελθόν.

Δυστυχώς η κοινή λογική επιβάλλει στους Έλληνες να μην νιώθουν υπερηφάνεια για το παρελθόν των Τούρκων , οι οποίοι ειδικεύτηκαν στην υποδούλωση των λαών της Ανατολίας , στο πλιάτσικο και τις γενοκτονίες.

Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι αν αναζητήσει κάποιος στο διαδίκτυο τα βιβλία της κας Ολτσερ το πρώτο που θα βρει θα είναι ένα που έχει γράψει από κοινού με άλλους επιστήμονες και τιτλοφορείται: "Τούρκοι: Ένα ταξίδι χιλίων ετών 600-1600".

Ενώ η ίδια αναγνωρίζει ότι οι Τούρκοι εμφανίστηκαν στον χάρτη των εθνών το 600 μ.Χ , επιδιώκει να αποκτήσουν εξ αδιαιρέτου δικαιώματα στην πολυετή ιστορία της ελληνικής Μ.Ασίας και του ελληνικού αιγαιοπελαγίτικου πολιτισμού.

«Sigmalive»29/07/2011