Η θεραπεία του
παραλυτικού στην Καπερναούμ (Μάρκ. 2, 1-12)
Η σπουδαιότερη μορφή στην ιστορία
δεν είναι φυσικά άλλη από το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Μας επισκέφτηκε εξ
ύψους για να μας αποκαλύψει την αλήθεια του Τριαδικού Θεού, τη θεότητά Του, τον
τρόπο της σωτηρίας μας, αλλά και για να συναντηθεί μαζί μας, να μας γνωρίσει
και ως Θεάνθρωπος, να θεραπεύσει τις πληγές μας, ψυχικές και σωματικές.
Διασώζονται στα ευαγγέλια 38 περιπτώσεις θαυμάτων του Ιησού (σε κάποια απ’ αυτά
υπονοούνται πολύ περισσότερα), τα θαύματα όμως που πραγματοποίησε επί γης ήταν
πράγματι πάμπολλα. Διότι ο ευαγγελιστής Ιωάννης επισημαίνει ότι «υπάρχουν και
πολλά άλλα που έκανε ο Ιησούς, τα οποία, εάν συμπεριληφθούν το καθένα
ξεχωριστά, νομίζω ότι ούτε αυτός ο κόσμος δεν θα χωρούσε τα βιβλία που θα
γραφόντουσαν» (Ιω. 21,25). Τα θαύματα του Κυρίου ήταν σημεία του νέου κόσμου
της χάριτος, που εγκαινιάστηκε επίσημα κατά την Πεντηκοστή, και με τα οποία
προγευόμαστε και προσανατολιζόμαστε προς την αγιοπνευματική διάσταση της
βασιλείας Του, όπου δεν θα υπάρχει πόνος, δάκρυ, αρρώστιες, κακίες και θάνατος:
«Ιδού, η κατοικία του Θεού είναι μεταξύ των ανθρώπων. Θα κατοικήσει μαζί τους
και αυτοί θα είναι λαός του και ο ίδιος ο Θεός θα είναι μαζί τους. Θα εξαλείψει
ο Θεός κάθε δάκρυ από τα μάτια τους. Ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια. Ούτε πένθος,
ούτε κραυγή, ούτε πόνος θα υπάρχει πλέον, γιατί τα παλαιά παρήλθαν. Τότε εκείνος
που κάθεται στο θρόνο είπε: Ιδού, τα κάνω όλα καινούργια» (Αποκ. 21,1-5).