Το
να μιλήσει κάποιος για τους Τρεις Ιεράρχες δεν είναι μια εύκολη υπόθεση καθώς
πρέπει μέσα σε λίγα λεπτά να σκιαγραφηθούν 16 αιώνες επίδρασης τής πνευματικής
τους παρουσίας στην Οικουμένη. Ο ομιλητής κινδυνεύει να βρεθεί και πάλι στη
δίνη των μεγαλόστομων εκφράσεων και των πολυειπομένων πληροφοριών και
λεπτομερειών.
Μελετώντας
αναλυτικότερα όμως το έργο τους και την εν γένει βιοτή τους, θεωρώ πως έχει
ξεχωριστό ενδιαφέρον η αναγωγή στο σήμερα και κατά πόσο μπορούν να
λειτουργήσουν ως πρότυπα για όλους μας στην πολυεπίπεδη κρίση που διέρχεται η
χώρα.
Η
εποχή μας έχει πολλά κοινά, με αυτή των Τριών Ιεραρχών. Πόλεμοι, άλυτα
οικονομικά προβλήματα, εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, κοινωνικές
διακρίσεις, θρησκευτικές διαμάχες κλπ. Το μήνυμα τους επίκαιρο, έρχεται να μας
θυμίσει τη χριστιανική αυθεντικότητα, να προτείνει λύσεις που γεμίζουν ελπίδα.
Ο
Μ. Βασίλειος πριν δεκαεφτά αιώνες περιγράφει με χαρακτηριστικό τρόπο τη
σημερινή οδυνηρή πραγματικότητα και τα λόγια του αποκτούν προφητική σημασία.
«Γεγενήμεθα καθάπερ η ψάμμος, διηρημένοι, ού συνημμένοι αλλήλοις». Έχουμε
φτάσει δηλαδή εξαιτίας της ατομικότητας μας να είμαστε κλεισμένοι στον εαυτό
μας, όπως η άμμος, φαίνεται από μακριά σαν κάτι ενιαίο, αλλά από κοντά είναι
κόκκοι διηρημένοι. Λείπει η κατακόρυφη κίνηση κοινωνίας με το Θεό από όπου
αντλείται η οριζόντια, με τον κάθε άνθρωπο.