ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ΛΟΥΚΑ[:
Β΄Τιμ.3,10-15]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού
γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου σχετικά με την ευαγγελική περικοπή της
Κυριακής Α΄ Λουκά με θέμα:
«ΟΙ ΠΟΝΗΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ»
[εκφωνήθηκε
στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 24-9-1989] [Β223]
Ο Απόστολος Παύλος, αγαπητοί μου, γράφει
στην Β΄ του προς Τιμόθεον επιστολή του που ακούσαμε σήμερα, από την Ρώμη, κάπου
στα 66-67 μ.Χ. φυσικά. Είναι η τελευταία του επιστολή. Και θεωρείται το
κύκνειον άσμα του, γιατί ο Απόστολος Παύλος μετά εμαρτύρησε στη Ρώμη, την ιδίαν
χρονολογία, δηλαδή το 67 με 68.
Στην επιστολή του αυτή στον Τιμόθεο, που
πολύ αγαπούσε και ήταν ήδη επίσκοπος Εφέσου, του γράφει πολύ σπουδαία από ποιμαντικής πλευράς πράγματα. Μεταξύ άλλων του τονίζει την επικειμένη αποστασία
και μάλιστα παραθέτει έναν μακρύ κατάλογο, που κατά τις έσχατες ημέρες θα
φθάσουν εκεί. Κατάλογο χαρακτηρισμών. Θα
φθάσουν εκεί ως κατάντημα οι Χριστιανοί.
«Τοῦτο δὲ γίνωσκε»,του
γράφει, «ὅτι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί (:Θα ‘ρθουν, θα σταθούν δύσκολοι καιροί)·ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι». Και
παραθέτει, αγαπητοί μου, και απαριθμεί είκοσι δύο χαρακτηρισμούς! Όταν λέει «οι άνθρωποι» εννοεί οι Χριστιανοί! Θα
είναι τέτοιοι, τέτοιοι, τέτοιοι. Βαρύτατα δε αμαρτήματα και πολύ δικαιολογημένα
βάζει πρώτα το «φίλαυτοι». Διότι εκ της
φιλαυτίας, είναι εκείνη η νοσηρά αγάπη του ανθρώπου προς τον εαυτόν του, απορρέουν όλα τα κακά, όλα τα πάθη, όλες οι κακίες, απορρέουν από
την φιλαυτία. Μην το ξεχνούμε αυτό ποτέ.