Οικουμενιστική συνάντηση νέων στο Ρότερνταμ (Φωτογραφίες)

ΡΟΤΕΡΝΤΑΜ 2010-2011

Ρότερνταμ - Η 33η ευρωπαϊκή οικουμενιστική συνάντηση της κοινότητας Ταιζέ για πρώτη φορά στις Κάτω Χώρες. Από τις 28 Δεκεμβρίου 2010 μέχρι την 1η Ιανουαρίου 2011 στο Ρότερνταμ.

Ρωμαιοκαθολικοί και Προτεστάντες πολλών πόλεων γύρω από το Ρότερνταμ (όπως η Χάγη και η Ντελφτ) συμμετέχουν στην υποδοχή των νέων μαζί με τον Ορθόδοξο επίσκοπο Αθηναγόρα εκπρόσωπο του Μητροπολίτη Βελγίου Παντελεήμονα.

Η Περιτομή του Κυρίου

Η περιτομή ήταν αρχαία συνήθεια πολλών λαών και συνδεόταν με την ένταξη των ενηλίκων στην κοινότητα ή στο γάμο. Για τον Εβραϊκό λαό ήταν μια τελετουργική διάταξη. Δόθηκε στον Αβραάμ, πριν από το νόμο της Παλαιάς Διαθήκης, ως σημάδι, που θα ξεχώριζε αυτόν και τους απογόνους του από τα έθνη.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία γιορτάζει την 1η Ιανουαρίου, εκτός από τη μνήμη του Αγίου Βασιλείου και την Περιτομή τού Χριστού μας. Οκτώ μέρες μετά τη γέννηση του Κυρίου μας, η Παναγία μας τον πήρε στην αγκαλιά της και μαζί με τον προστάτη της Ιωσήφ, τον έφερε στο ναό, σύμφωνα με την προσταγή του παλαιού νόμου, του περιτεμείν το παιδίον, και εκλήθη το όνομα αυτού Ιησούς, το κληθέν υπό του αγγέλου προ του συλληφθήναι αυτόν εν τη κοιλία. Μετά δε την περιτομή, ο γλυκύτατός μας Ιησούς έζησε μαζί με τους γονείς Του, προκόπτων και αυξάνων, τόσον κατά την ηλικία του σώματος, όσον και « σοφία και χάριτι παρά Θεώ και ανθρώποις».

Οι θεοφώτιστοι Πατέρες της Εκκλησίας, διαπιστώνουν στην περιτομή του Χριστού μας ένα μήνυμα υπακοής. Ο Χριστός μας περιτέμνεται, για να δηλώσει υποταγή στο θέλημα του Θεού. Ο γιος του Θεού, λοιπόν, παράδειγμα προς μίμηση, για να μάθουμε και εμείς, ότι είμαστε υποχρεωμένοι να υπακούμε στο νόμο του Θεού, όχι σύμφωνα με τη λογική μας, αλλά κατά τη θεία εντολή. Έτσι θα μπορέσουμε να ελευθερωθούμε από την αμαρτία. Ουκ επησχύνθη ο πανάγαθος Θεός, της σαρκός περιτμηθήναι, αλλ’ έδωκεν εαυτόν τύπον και υπογραμμόν πάσι προς σωτηρίαν.

Γιατί γιορτάζεται η περιτομή; Εκείνος που έχει περιουσία, την σφραγίζει για να την ξεχωρίζει. Έτσι και ο Θεός σημάδεψε τον περιούσιο λαό Του, για να δείξει σε αυτόν ότι είναι ιδιοκτησία Του. Η περιτομή, λοιπόν, φανερώνει την παρουσία του Θεού και δηλώνει την υπακοή των ανθρώπων, ως σύνδεσμο απόλυτης εμπιστοσύνης μεταξύ του Κυρίου μας και του πιστού.

Για την Εκκλησία μας, η περιτομή έπαυσε να ισχύει ως σημάδι πάνω στη σάρκα μας. Μας χρειάζεται, όμως, η αχειροποίητος περιτομή,ως συνείδηση και βίωμα μέσα στην καρδιά μας. Μας χρειάζεται, για να διώχνει το θέλημα του κόσμου μακριά μας και για να κρατεί ζωντανό το θέλημα του Θεού στη ζωή μας. Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός διαβλέπει στην περιτομή τον τύπο του βαπτίσματος. Αφού, όμως, φανερώθηκε η αλήθεια, είναι ανώφελος ο τύπος και η σκιά (Εβρ.: 10: 1). Επομένως, τώρα είναι άχρηστη, περιττή η περιτομή και αντίθετη προς το άγιο βάπτισμα. Εμείς, οι βαπτισμένοι πιστοί, μπορούμε να αναφωνούμε «ημείς γάρ εσμέν η περιτομή, οι Πνεύματι Θεού λατρεύοντες» (Φιλιπ.: Γ: 3). Αληθινή περιτομή είμαστε εμείς οι Χριστιανοί, οι οποίοι διά του φωτισμού, που μας δίνει το Πνεύμα του Θεού, προσφέρουμε στον Θεό αληθινή λατρεία.

Ζούμε, λοιπόν και σήμερα, μέσα στην Εκκλησία την περιτομή μας, γιορτάζοντας την περιτομή του Κυρίου μας. Ανανεώνουμε την απόφασή μας, ότι ανήκουμε σε Αυτόν και τηρούμε τους όρους της σχέσης μας με Αυτόν. Η συναίσθηση ότι είμαστε κτήμα Του και περιουσία Του, μας βοηθεί να κρατούμε καθαρό τον εαυτό μας. Η πεποίθηση ότι είμαστε εκούσια δούλοι Του, μας σπρώχνει να κάνουμε αβίαστα το θέλημά Του. Βιώνουμε, έτσι, την προστασία και παρηγοριά Του. Χωρίς να έχουμε πάνω μας την εβραϊκή περιτομή σημαδευόμαστε από την περιτομή των παθών, από την αποκοπή των κακών, από την εκκοπή του εγωιστικού μας θελήματος. Συμπερασματικά, θα πρέπει να είμαστε του Θεού, για να είναι και Αυτός δικός μας. Αποτελεί την ωραιότερη ευχή και την καταλληλότερη προσευχή για την καινούρια χρονιά.

Δρ Ελένη Ρωσσίδου-Κουτσού, Φιλόλογος-Βυζαντινολόγος

Πηγές: Ιωάννου Δαμασκηνού, Έκδοσις ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως (Θεσσαλονίκη, 1978)· Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας (Αθήνα, 2005)· Φουντούλη, Ι.Μ., Λογική Λατρεία (Αθήνα, 1997).

Εκκλησία Κύπρου

Υπουργός Παιδείας Α. Διαμαντοπούλου: «Ο Αρχιεπίσκοπος με αυτή τη σοφία και τη γαλήνη που τον διακρίνει είναι μια πολύ καλή τύχη για τη χώρα»

Κοπή πρωτοχρονιάτικης βασιλόπιτας στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών - Δηλώσεις Μακαριωτάτου για το πρόσφατο τρομοκρατικό χτύπημα

Την Παρασκευή στις 12 το μεσημέρι πραγματοποιήθηκε στην Ι. Αρχιεπισκοπή Αθηνών η τελετή κοπής της πρωτοχρονιάτικης βασιλόπιτας. Στην τελετή παρευρέθησαν η Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων κυρία Α. Διαμαντοπούλου, η Αν. Υπουργός Εξωτερικών κυρία Μ. Ξενογιαννακοπούλου, η Υφυπουργός Εργασίας κυρία Α. Νταλάρα, ο Περιφερειάρχης Αττικής κ. Ι. Σγουρός, ο Δήμαρχος Αθηναίων κ. Γ. Καμίνης, αρχιερείς, ιερείς της Ι.Α.Α., εκπρόσωποι πολιτικών κομμάτων και στελέχη των υπηρεσιών της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Ο Μακαριώτατος ευχήθηκε σε όλους τους παρευρισκόμενους να έχουν μια καλή χρονιά, υπογραμμίζοντας πως αυτή η χρονιά είναι ευκαιρία να κάνουμε την υπέρβαση και να ξαναβρούμε τις αξίες που έχουν χαθεί. Κάλεσε όλους να ζήσουν την ουσιαστική εμπειρία της Εκκλησίας σημειώνοντας ότι "ο Θεός είναι Πατέρας Αγάπης και κάθε άνθρωπος, όπου και αν πιστεύει και από όπου και αν προέρχεται είναι αδελφός μας".

Απαντώντας σε ερωτήσεις των εκπροσώπων των Μ.Μ.Ε. σχετικά με το πρόσφατο τρομοκρατικό χτύπημα ο Μακαριώτατος επισήμανε:

"Πάντοτε η βία και η τρομοκρατία είναι πράγματα που καταδικάζονται, αλλά όταν συμβαίνουν μέσα σε εορταστική ατμόσφαιρα ακόμη γίνονται πιο σκληρά. Επομένως δεν υπάρχει ένας σώφρων άνθρωπος που να μην καταδικάσει αυτού του είδους τις εκδηλώσεις όσο και αν μπορούμε να βρούμε ελαφρυντικά, δηλαδή στενοχώριες οικονομικές και άλλες πιέσεις. Αυτά είναι σημάδια που μας οδηγούν σε απαισιοδοξία, σε απογοήτευση αλλά δεν πρέπει ποτέ να καταλήγουμε στη βία και στην τρομοκρατία. Δεν είναι δείγμα υγείας αυτό το πράγμα και από αυτούς που ενεργούν με αυτόν τον τρόπο ή αν θέλετε και αυτούς που καλλιεργούν αυτή την ατμόσφαιρα. Είμαστε σε μία περίοδο δύσκολη που αυτή την εποχή περισσότερο από κάθε άλλη, μολονότι έχουμε πολλοί τις επιφυλάξεις μας, τα προβλήματά μας, τις δυσκολίες μας, πρέπει να είμαστε ενωμένοι. Ακόμη και αν έχουμε τη συναίσθηση ότι πιθανώς αδικούμεθα, πρέπει να είμαστε ενωμένοι. Αν δεν καταφέρουμε να είμαστε ενωμένοι δεν θα έχουμε καλή πορεία".

Από την πλευρά της η κυρία Διαμαντοπούλου τόνισε τα ακόλουθα:

"Ο Αρχιεπίσκοπος με αυτή τη σοφία και τη γαλήνη που τον διακρίνει είναι μια πολύ καλή τύχη για τη χώρα αυτή τη δύσκολη στιγμή, καθώς διδάσκει και ανοίγει δρόμους για την αγάπη, την ομόνοια και την προσφορά στους κατατρεγμένους αυτά δηλαδή που έχει τόσο πολύ ανάγκη σήμερα ο λαός μας". Για το τρομοκρατικό χτύπημα σχολίασε: "Είναι μια ευθεία πράξη εναντίον της δημοκρατίας και εναντίον της χώρας σε μια πάρα πολύ δύσκολη στιγμή, χαλυβδώνει τη δύναμη όλων μας για να αντιμετωπίσουμε αυτό το αποκρουστικό για τη χώρα μας γεγονός".

Τέλος, ο Δήμαρχος Αθηναίων κ. Γ. Καμίνης σημείωσε:

"Η δημοκρατία δεν τρομοκρατείται, αλλά η δημοκρατία πρέπει να παίρνει τα μέτρα της. Σήμερα βρέθηκα στην Ι. Αρχιεπισκοπή Αθηνών και με μεγάλη χαρά και συγκίνηση παρευρέθηκα στην τελετή κοπής της πίτας. Έχω τη βαθειά πεποίθηση, έχω ήδη συζητήσει με τον Αρχιεπίσκοπο, ότι θα συνεργαστούμε πάρα πολύ στενά στα θέματα της κοινωνικής πρόνοιας και αλληλεγγύης, τουλάχιστον σε αυτή τη δύσκολη εποχή να ανακουφίσουμε όσο περισσότερο μπορούμε, δήμος και Εκκλησία, τα στρώματα του πληθυσμού, τα οποία δοκιμάζονται περισσότερο από την ανεργία και την οικονομική κρίση".

Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών

Η Ελλάδα του 2011 δεν θέλει την Εκκλησία, θέλει την “χρεοκοπία”! Νοσταλγοί του Εμβέρ Χότζα ξεσπούν κατά της Εκκλησίας και των Ιεραρχών !

H Ελλάδα εγκαταλείπει το 2010 βιώνοντας μια μεγάλη οικονομική κρίση, αλλά και μια προσπάθεια περιθωροποίησης της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας αντιμετωπίζονται ως “λεπροί” και ως “περιθωριακοί” από εκπροσώπους δημοτικών και περιφερειακών αρχών και ζητείται η απομάκρυνσή τους από κάθε δημόσια εκδήλωση. Οι ρατσιστικές και φασιστικές επιθέσεις κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας, των εκπροσώπων της και γενικά κάθε εκκλησιαστικής παρουσίας ή εκδήλωσης σε δημόσιο χώρο έχουν λάβει πρωτοφανείς διαστάσεις, γιατί αυτή η θλιβερή μειοψηφία πολιτικών, δημοσιογράφων, καθηγητών Πανεπιστημίου και λοιπών έχει καταλάβει τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και επηρεάζει ένα μέρος της κοινής γνώμης ( ενώ ένα άλλο μεγάλο μέρος του λαού ΑΠΕΧΕΙ ή επιλέγει λευκό-άκυρο και αφήνει αυτές τις μειοψηφίες ανεξέλεγκτες ) . Καθημερινά βλέπουμε ινστρούκτορες της Νέας Εποχής ( φανερούς ή κεκαλυμμένους, αφιλοκερδώς ή αφειδώς χρηματοδοτούμενους από παραθρησκευτικές σέκτες, εντός και εκτός Ελλάδας ) να υβρίζουν τα ιερά και τα όσια της Ορθόδοξης Εκκλησίας, να αποπατούν κατά Ιεραρχών, ιερέων και απλών πιστών.

ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ, πόλεμο κατά της Εκκλησίας πρωτοφανή και ανελέητο, εκτός από την οικονομική κρίση, και υπάρχει ανάγκη πνευματικής αφύπνισης, προσευχής. Η Ορθόδοξη Εκκλησία βρίσκεται ( ατύπως ακόμα ) μπροστά σε ένα ΑΘΕΙΣΤΙΚΟ ΔΙΩΓΜΟ ( συνεπικουρούμενο από διάφορες άλλες παραθρησκευτικές ( νεοπαγανισμός, σαιεντολογία κλπ ) και παραχριστιανικές ομάδες που έχουν σαν στόχο να υποτάξουν θρησκευτικά την Ορθόδοξη Ελλάδα ) , ο οποίος θα λάβει μεγαλύτερες διαστάσεις, αφού έχουν τοποθετηθεί οι “κατάλληλοι” σε υψηλά αξιώματα ( υπουργεία, περιφέρειες, κεντρικούς δήμους κλπ ).

Οι επιθέσεις αυτές κατά της Εκκλησίας έχουν σαφώς και στόχο ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΤΙΚΟ. Την ώρα που εκατοντάδες άνθρωποι αυτοκτονούν σε όλη την Ελλάδα λόγω της οικονομικής κρίσης, την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι είναι άνεργοι, είναι στα όρια της φτώχειας και της εξαθλίωσης, την ώρα που οι περισσότεροι άνθρωποι με το ζόρι τα βγάζουν πέρα κάθε μήνα, η ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗ της Εκκλησίας εκ μέρους εκείνων που ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ( εδώ και 30 χρόνια ) την ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ( πολιτικοί, μεγαλοεκδότες, μεγαλοδημοσιογράφοι, Πανεπιστημιακοί , κρατικοδίαιτοι και πρόεδροι ψευτοανεξάρτητων σωματείων “προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων” και άλλοι που ανέβηκαν ψηλά με “γνωριμίες” σε “τούνελ” και “λἐσχες” ) είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη για να μην λογοδοτήσουν για τις ευθύνες τους στο ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΚΑΤΑΝΤΗΜΑ της ΕΛΛΑΔΟΣ.

Έτσι, με συνεχή πλύση εγκεφάλου προς τον Ελληνικό λαό, τον οποίο “ΕΚΠΟΡΝΕΥΣΑΝ” μέσω της ριαλιτικής τηλεόρασης, του Life Style παλαιότερων και νεόκοπων μεγαλοεκδοτών ( ακόμα και νεανικών εβδομαδιαίων εφημερίδων που γίνονται κέντρο ΝΕΟΕΠΟΧΙΤΙΚΗΣ και ΑΝΤΙΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ, ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗΣ, νεοφασιστικής προπαγάνδας κατά της Εκκλησίας και συγκεκριμένων Ιεραρχών ) και μεγαλοκαναλαρχών , της οικονομικής “ευμάρειας” με στόχο τη συνεχή υπερκατανάλωση και υπερδιασκέδαση με χρήση ” ουσιών ” και “οινοπνευμάτων” , στόχευαν και στοχεύουν να τον απομακρύνουν από τον αληθινό Θεό, τον Τριαδικό Θεό και να αποκόψουν τη νέα γενιά από την ΑΛΗΘΕΙΑ, τη ΖΩΗ, το ΦΩΣ, τον Ιησού Χριστό και την Ορθόδοξη Εκκλησία Του.

Αχόρταγοι, όμως, όπως ήταν και είναι, έφαγαν τις ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΙΣ της ΕΕ, κατέκλεψαν τις οικονομίες, τις αποταμιεύσεις, τα λεφτά των ταμείων του Ελληνικού λαού μέσω του Χρηματιστηρίου, των δημοσίων έργων , των Ολυμπιακών Αγώνων, της ΖΙΕΜΕΝΣ , μέσω τοξικών ομολόγων και μυρίων άλλων τρόπων, ρίχνοντας τώρα την ευθύνη για την οικονομική κατάρρευση στους απλούς πολίτες. “Βάπτισαν” ως “σκάνδαλο” το θέμα της μονής Βατοπαιδίου, για να αποπροσανατολίσουν, για θέσεις και καρέκλες, μόνο που τώρα οι καρέκλες έγιναν ” ηλεκτρικές” …

Είναι τόσο αφιονισμένοι και πορωμένοι, με αντιχριστιανικό και αντιεκκλησιαστικό φανατισμό, που δεν βλέπουν τι έκανε ο Στάλιν, όταν η Ρωσία βρέθηκε μπροστά στο μεγάλο κίνδυνο του Β’ παγκοσμίου πολέμου από την επίθεση του ναζισμού. Το αφιερώνουμε στους σημερινούς ΝΕΟΕΠΟΧΙΤΕΣ ΑΘΕΙΣΤΕΣ και εχθρούς της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Όπως μας πληροφορεί ο εκ των εγκριτότερων ιστορικών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, Richard Overy : «οι λέξεις “πατρίδα” και “πάτριο έδαφος” εμφανίστηκαν πάλι. Η “Διεθνής”, ο ύμνος του διεθνούς σοσιαλιστικού κινήματος, αντικαταστάθηκε από καινούριο εθνικό ύμνο…«Η επιστράτευση της παράδοσης δεν σταμάτησε στους ήρωες του παρελθόντος. Στη διάρκεια του 1942, η Ορθόδοξη Εκκλησία, αδιάκοπα διωκόμενη από ένα αθεϊστικό καθεστώς, ξαφνικά αποκαταστάθηκε. Επί χρόνια οι Ρώσοι Χριστιανοί αναγκάζονταν σε έναν υπόγειο βίο, όπως οι Χριστιανοί του αρχαίου κόσμου. Οι εκκλησίες και τα μοναστήρια έκλεισαν και οι κοινότητές τους διασκορπίστηκαν. Πριν την Οκτωβριανή Επανάσταση υπήρχαν 50.000 ιερείς και 163 Επίσκοποι στη Ρωσική Εκκλησία. Το 1941 υπήρχαν μόνο περί τους 100 ( φανερούς ) ιερείς και 7 επισκόπους. Ο βίος τους παρακολουθείτο στενά από το καθεστώς. Χιλιάδες ενεργοί Χριστιανοί λάμβαναν ( Θεία ) Κοινωνία μυστικά, αλλά τα ρίσκα που έπαιρναν ήταν τεράστια. Με το ξέσπασμα του πολέμου η στάση του καθεστώτος άρχισε να αλλάζει. Ο Μητροπολίτης Σέργιος, κεφαλή της εκκλησίας, έκανε έκκληση στους πιστούς ανήμερα της γερμανικής εισβολής ώστε να κάνουν τα πάντα για την τελική νίκη… “

Διαβάζουμε για τον Άγιο Λουκά, Επίσκοπο Συμφερούπολης και Κριμαίας : ” Την Άνοιξη του 1942 αλλάζει η στάση της πολιτείας απέναντι στον ίδιο, αλλά και απέναντι στην Εκκλησία. Σε όλη την επικράτεια της Ρωσίας ανοίγουν εκκλησίες και ο λαός βρίσκει καταφύγιο στους ναούς από την παραφροσύνη του πολέμου. Για να καλυφθούν οι υπάρχουσες ανάγκες ο επίσκοπος Λουκάς προάγεται σε αρχιεπίσκοπο Κρασνογιάρσκ. Οι Γερμανοί υποχωρούν και ο αρχιεπίσκοπος μεταφέρεται δυτικότερα, στο Ταμπώφ. Εκείνη την εποχή είναι υπεύθυνος για 150 στρατιωτικά νοσοκομεία. Η Εκκλησία για να τον διευκολύνει τον μεταθέτει στην Αρχιεπισκοπή Ταμπώφ και Μιτσούρινσκ.“

Ελληνικέ λαέ, ξέρεις τώρα την αλήθεια !

Οι παπάδες φταίνε για την ανεργία ! Οι παπάδες φταίνε για τις περικοπές στους μισθούς, στα δώρα Χριστουγέννων, στα επιδόματα και για όλα τα οικονομικά μέτρα, αλλά και για εκείνα που μας ετοιμάζουν το 2011 ! Οι παπάδες φταίνε για την ακρίβεια ( τέλη κυκλοφορίας, ΦΠΑ, φόρους στα ακίνητα, λογαριασμούς, πετρέλαιο θέρμανσης, παντού ) ! Οι παπάδες φταίνε για τη δημόσια εκπαίδευση και τα εκατομμύρια που ξοδεύεις στην παραπαιδεία ! Οι παπάδες φταίνε για τα εκατομμύρια που ξοδεύεις στην ιδιωτική υγεία ή για τα ράντζα ! Οι παπάδες φταίνε για τα τροχαία ! Οι παπάδες φταίνε για τα εκατοντάδες παιδιά που πεθαίνουν από ναρκωτικά ή αλκοολισμό ! Οι παπάδες φταίνε για τους καρκίνους και το AIDS ! Οι παπάδες φταίνε για την χρεοκοπία των ταμείων και την έλλειψη χρημάτων για τα φάρμακα ! Οι παπάδες φταίνε για το κυκλοφοριακό ! Οι παπάδες φταίνε για τα ψυχολογικά προβλήματα το κόσμου και τα διαζύγια ! Οι παπάδες φταίνε για τη γραφειοκρατία και τον χουλιγκανισμό και την κάθε είδους βία ! Οι παπάδες φταίνε για την μόλυνση του περιβάλλοντος, τη ρύπανση της ατμόσφαιρας ( γη, αέρας, θάλασσα )! Οι παπάδες φταίνε για τα νοθευμένα φαγητά και τα μεταλλαγμένα ! Οι παπάδες φταίνε για τα 32 τρισεκατομμύρια δολλάρια ( σε ευρώ ; ) που χάθηκαν στα χρηματιστήρια ! Οι παπάδες φταίνε για τις χρεοκοπίες τραπεζικών, στεγαστικών, ασφαλιστικών ιδρυμάτων, ακόμα και χωρών ! Οι παπάδες φταίνε για τις υπόγειες πυρηνικές δοκιμές ( που προκάλεσαν το τσουνάμι στην Ινδονησία ; ) ! Οι παπάδες φταίνε για τους 2 Παγκοσμίους πολέμους και τις ατομικές βόμβες ! Οι παπάδες φταινε για τις αυτοκτονίες ! Οι παπάδες φταίνε για την έκρηξη στο Τσέρνομπιλ και την εκροή ραδιενέργειας ! Οι παπάδες φταίνε για τις κακοκατασκευές στα δημόσια έργα ! Οι παπάδες φταίνε για τη χρεοκοπία δημοσίων οργανισμών ( Ολυμπιακή, ΔΕΗ κλπ ) ! Οι παπάδες φταίνε για τους πολέμους, αφού ελέγχουν όλες τις μεγάλες πολυεθνικές ! Οι παπάδες φταίνε για τις αδικίες που γίνονται από τους εργοδότες ή τις αδικίες εις βάρος της ομάδας σου από παράγοντες και διαιτητές ! Οι παπάδες φταίνε για την πείνα και τις ασθένειες του τρίτου κόσμου ! Οι παπάδες φταίνε για την Τουρκοκρατία ! Οι παπάδες φταίνε για την Φραγκοκρατία ! Οι παπάδες φταίνε που τα εθνικά μας θέματα είναι σε τέλμα ! Οι παπάδες φταίνε για την κατάσταση στις φυλακές ! Οι παπάδες φταίνε για τις ληστείες και τα εγκλήματα ! Οι παπάδες φταίνε για τις 300.000 αμβλώσεις ! Οι παπάδες φταίνε για όλα ! Και οι μοναχοί ! Και η Εκκλησία !

Υ.Γ Επειδή για όλα φταίει η Εκκλησία, οι παπάδες, οι μοναχοί, μπορεί να μην κάλυψα όλους τους τομείς ευθύνης τους! Παρακαλώ, λοιπόν, όλους σας να μου αποστείλλετε σε ποιους άλλους τομείς της καθημερινής ζωής σας σας φταίνε οι παπάδες ! Ζητώ συγγνώμη από τους επαγγελματίες εκπροσώπους της ΑΝΤΙΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ αν τους έφαγα το ψωμάκι ! Νομίζω, όμως, ότι τους έδωσα μπόλικη τροφή για να συνεχίσουν ! Πάντως, ας κάνουν και καμία επίθεση στους εμπόρους ναρκωτικών, έτσι για ξεκάρφωμα …( http://ierapostoli.wordpress.com/2008/11/23/erga_theos/ )

Υ.Γ1 Ο κ. Τάκης Καμπύλης,αφού βοήθησε την εκλογή του κ. Καμίνη, τώρα αρθρογραφεί “ελεύθερα” στην Athens Voice. Εκεί δεν θα απολυθεί, αφού δεν υπάρχει δυνατότητα διαμαρτυρίας των αναγνωστών… Πάντως κατάφερε να μειώσει κυκλοφοριακά με τα αντιεκκλησιαστικά του δημοσιεύματα δραματικά την κυκλοφορία του ( τότε ) Ελεύθερου Τύπου και της ( τότε ) Καθημερινής !

ΥΓ.2 Η κ. Δραγώνα βρήκε βήμα κυριακάτικο. Λογικά και εκείνο θα πάει για κυκλοφοριακό φούντο…

ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ, ΜΕ “ΟΠΛΟ” ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΕΨΕΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ” ΑΛΒΑΝΙΑ ΤΟΥ ΕΜΒΕΡ ΧΟΤΖΑ”, να την κάνετε παράρτημα της ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ. ΟΣΟ Η ΚΡΙΣΗ ΘΑ ΑΥΞΑΝΕΙ, ΟΣΟ Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΒΑΔΙΖΕΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ, ΤΟΣΟ Η ΘΕΣΗ ΟΣΩΝ ΒΑΛΛΟΥΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΘΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ !Γιατί οι άνεργοι νέοι, οι νεόπτωχοι νέοι, οι απολυμένοι, θα καταλάβουν ποιοι, ενώ είναι το 1% του Ελληνικού λαού ( και του πλανήτη ) , ελέγχουν το 90% του πλούτου ( παγκόσμιου ή ελληνικού ) και ποιων τα συμφέροντα εξυπηρετούν όσοι σήμερα, ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ και ΝΕΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ, πολεμούν την Ορθόδοξη Εκκλησία ( με διάφορες μάσκες και προσωπεία ) και τον Ιησού Χριστό.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ, ΠΙΑ, ΝΑ ΞΕΓΕΛΑΤΕ ΜΕ ΑΝΤΙΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ, ΟΥΤΕ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΟΥΤΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ… Προσπαθείτε να κάνετε την Ελλάδα ( οικονομικά ) και το λαό της, όπως ήταν οι χώρες των Βαλκανίων πριν το 1990, αλλά και προσπαθείτε να ” αναστήσετε” τα αθεϊστικά καθεστώτα τύπου Εμβέρ Χότζα, αλλά ματαιοπονείτε. Οι νέοι δεν μασάνε … Και αργά ή γρήγορα, όταν καταλάβουν ότι τους εξαπατήσατε θα σας πάρουν με τις “πέτρες” , περιμένοντας στην ουρά του ΟΑΕΔ για το επίδομα ανεργίας…

Η Παλιά Διαθήκη περιγράφει αποκαλυπτικά τι πάθαινε ο Ισραήλ κάθε φορά που εγκατέλειπε τον αληθινό Θεό και λάτρευε ψεύτικα είδωλα και ψεύτικους θεούς, ψευτομεσσίες και απιστούσε. Η Ελλάδα, δυστυχώς, παρασυρμένη από τους “τενεκέδες ξεγάνωτους” της ΑΘΕΙΑΣ, των παραθρησκειών και των σεκτών, βαδίζει ολοταχώς στο δρόμο της ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ και της ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ , οδηγούμενη από αυτή τη θλιβερή μειοψηφία που μας έφερε στο σημερινό ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ, ΗΘΙΚΟ ΧΑΛΙ, ενώ αυτή “αυτοδιανοείται” μεταξύ Κολωνακίου και Μυκόνου !

ierapostoli.wordpress.com/

Δυο διαφορετικές Ιστορίες μας περιγράφουν στο βιβλίο της Γ΄Γυμνασίου!!!

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ…

* ΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ (ΚΟΙΤΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ) ΟΤΑΝ ΔΙΑΒΑΖΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΤΟΥ ΕΚΔΟΣΗ;

ΌΤΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΣΕ ΤΗΝ ΒΡΑΧΟΝΗΣΙΔΑ ΊΜΙΑ.

* ΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ (ΚΟΙΤΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΔΕΞΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ) ΟΤΑΝ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΓΥΜΝΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ;

ΌΤΙ ΠΡΟΦΑΝΩΣ, ΚΑΠΟΙΑ ΧΩΡΑ, ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΣΕ ΤΗΝ ΒΡΑΧΟΝΗΣΙΔΑ ΊΜΙΑ.

ΠΟΙΑ ΧΩΡΑ ΤΗΝ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΣΕ;

ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΠΟΡΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ, ΜΠΟΡΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΧΩΡΑ.

ΠΟΙΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;

ΑΛΛΟΙΩΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΑΛΛΟΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ…

hellenicrevenge

-Καί πάλι για το βιβλίο Ιστορίας της Γ΄ Γυμνασίου

-ΙΜΙΑ : 3 λάθη σε τρεις γραμμές στο σχολικό βιβλίο Γ΄ Γυμνασίου

-Μέχρι το 2012 οι μαθητές της Γ' Γυμνασίου θα διδάσκονται ότι η Ελλάδα διεκδικεί τα Ίμια;

-Υπουργείο Παιδείας: Σχετικά με δημοσιεύματα στον τύπο για το βιβλίο της Γ’ Γυμνασίου «Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία»

-Η Υπουργός Παιδείας «διέταξε τη διόρθωση του ανιστόρητου σχολικού βιβλίου Ιστορίας της Γ΄ Γυμνασίου»!!!

-Προτάσεις για τα Ελληνικά βιβλία ιστορίας...".

-H άλωση της ελληνικής διαπαιδαγώγησης

-Στο τραπέζι τα εξοπλιστικά, η βίζα και τα σχολικά βιβλία

-Ο Τούρκος πρωθυπουργός προτείνει να αλλάξουμε τα σχολικά βιβλία Ιστορίας

-Τι αναφέρει η Ιστορία της Γ΄ Γυμνασίου για την Εκκλησία

Στέργιος Σάκκος, Προσκυνητές ή διώκτες; Τα σχολικά βιβλία των Θρησκευτικών

Στήν ταπεινή φάτνη τῆς Βηθλεέμ εἶδε ὁ κόσμος τό πιό παράδοξο ἀπ᾿ ὅσα συνέβησαν ποτέ: Νά κείτεται ὡς «παιδίον νέον», μικρό κι ἀδύναμο βρέφος, «ὁ πρό αἰώνων Θεός»! «Ὁ Θεός ἦλθε στή γῆ, ὄχι ὅπως Ἐκεῖνος μποροῦσε, ἀλλά ὅπως ἐμεῖς μπορούσαμε νά τόν δοῦμε. Ἐξαιτίας τῆς νηπιότητος τοῦ ἀνθρώπου ἔγινε κι ἐκεῖνος νήπιον», θεολογεῖ ὁ ἅγιος Εἰρηναῖος. Καί ἡ αἰτία αὐτῆς τῆς ἄφατης συγκαταβάσεως; «Ἁμαρτωλούς σῶσαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ» (Α΄ Τι 1,15), ὁμολογεῖ εὐγνώμονα ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Τό εἶχε ἤδη ἀποκαλύψει ὁ ἄγγελος στόν Ἰωσήφ, ὅταν τόν πληροφόρησε ὅτι τό «παιδίον» θά ὀνομασθεῖ Ἰησοῦς, «Αὐτός γάρ σώσει τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν» (Μθ 1,21).

Ὁ Θεός γίνεται Θεάνθρωπος, κοινωνεῖ στήν ἀνθρώπινη φύση μας γιά νά καταστήσει ἐμᾶς κοινωνούς τῆς θείας φύσεως. «Καί ὁ πλουτίζων πτωχεύει», θαυμάζει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. «Πτωχεύει, παίρνοντας τή δική μου σάρκα, γιά νά πλουτήσω ἐγώ μέ τή δική του θεότητα. Ὁ πλήρης κενοῦται· ἀδειάζει γιά λίγο ἀπό τή δική του δόξα, γιά νά μεταλάβω ἐγώ τή δική του πληρότητα. Τί πλοῦτος ἀγαθότητος! Τί μυστήριο συντελέσθηκε γιά χάρη μου! Ἐγώ πλάσθηκα κατ᾿εἰκόνα Θεοῦ καί δέν φύλαξα τήν εἰκόνα. Ἐκεῖνος παίρνει τή δική μου σάρκα, ὥστε καί τήν εἰκόνα νά σώσει καί τή σάρκα νά καταστήσει ἀ­θάνατη».

Ἀλλά γιά νά ἀξιοποιηθεῖ ἡ θεϊκή δωρεά, γιά νά γίνει ὁ ἄνθρωπος κοινωνός στό μυστήριο τῆς ἀθανασίας, πρέπει πρῶτα νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό τούς ψεύτικους θεούς καί θεές πού λάτρευε, νά ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τά πάθη. Διαφορετικά, δέν παραμένει ἁπλῶς ξένος κι ἀδιάφορος γιά τόν Λυτρωτή Ἰησοῦ Χριστό· γίνεται ἐχθρός, ἀντίπαλος καί διώκτης του.

Παράδειγμα κλασικό ὁ φίλαρχος βασιλιάς Ἡρώδης. Ὅταν οἱ μάγοι ἐξ ἀνατολῶν ρωτοῦσαν «ποῦ ἐστιν ὁ τεχθείς βασιλεύς τῶν Ἰουδαίων;» (Μθ 2,2), «ἐταράχθη» αὐτός ὁ πανίσχυρος δυνάστης, καί διέταξε στήν περιοχή τῆς Βηθλεέμ γενική σφαγή τῶν νηπίων «ἀπό διετοῦς καί κατωτέρω». Ἔλαβε σκληρά μέτρα μή τυχόν καί διασωθεῖ τό νεογέννητο, διότι τό ἔνιωθε ἀντεραστή καί διεκδικητή τοῦ βασιλικοῦ θρόνου του.

Παράδειγμα ἄλλο οἱ κάτοικοι τῆς χώρας τῶν Γαδαρηνῶν·δέν ἀνέχθηκαν τήν καταστροφή τῶν χοίρων τους. Ἄν ἐπρόκειτο νά ζημιωθοῦν οἰκονομικά, καλύτερα νά λείψει ἀπό ἀνάμεσά τους ὁ Ἰησοῦς Χριστός, κι ἄς ἦταν Αὐτός πού μόλις εἶχε ἀπαλλάξει τήν περιοχή τους ἀπό τό φόβητρο τοῦ δαιμονίου, θεραπεύοντας τόν δυστυχισμένο συντοπίτη τους.

Στό πέρασμα τῶν χρόνων πολλοί οἱ μιμητές τοῦ Ἡρώδη καί τῶν Γαδαρηνῶν· θυσιάζουν τόν Ἰησοῦ Χριστό καί τή δική τους αἰώνια σωτηρία στό βωμό κάποιας σκοπιμότητας ἤ μιᾶς ὁποιασδήποτε ὀντότητας -ὑπαρκτῆς ἤ φανταστικῆς- πού οἱ ἴδιοι ἔχουν θεοποιήσει.

Δέν εἶναι μόνο οἱ εἰδωλολάτρες, οἱ ὁποῖοι γύρισαν τήν πλάτη στό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ γιά νά παραμείνουν ἀνενόχλητοι στή λατρεία ἀνύπαρκτων θεοτήτων πού εὐνοοῦσαν τήν ἱκανοποίηση ἀκατονόμαστων παθῶν. Εἶναι καί οἱ τόσοι ἄλλοι τῶν ἡμερῶν μας, πού παραδομένοι στά πάθη τους πασχίζουν νά ἐπαναφέρουν στή ζωή τά νεκρά εδωλα. Εἶναι βέβαιο ὅτι οἱ νεοπαγανιστές δέν «καίγονται» γιά τόν Δία καί τήν Ἀφροδίτη. Γνωρίζουν πολύ καλά ὅτι δέν ὑπῆρξαν ποτέ Διόνυσος καί Βάκχος. Ἐξυπηρετοῦνται ὅμως ντύνοντας μέ θρησκευτικό μανδύα τίς ἠθικές ἀτασθαλίες καί ἀσχημίες. Βολεύονται νά λατρεύουν θεότητες προστάτιδες τῆς πορνείας, τῆς μοιχείας, τῆς μέθης καί κάθε ἀσχημίας, πού ὁ πονηρός τούς ὑποβάλλει. Ὁ ὑπαρκτός διάβολος εἰσηγεῖται, οἱ ἀνύπαρκτοι «θεοί» πατρονάρουν καί ἐπευλογοῦν ὅσα ἐκεῖνος ὑπαγορεύει καί οἱ ταλαίπωροι «λάτρεις» ἐνασμενίζονται στά ξυλοκέρατα τῆς ἁμαρτίας, ἐξευτελίζοντας κάθε ἔννοια λογικῆς καί καταρρακώνοντας τήν ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια.

Ἀλλά, θά ἔλεγε κανείς, ἐκεῖνοι πού θεληματικά ἐπιλέγουν γιά τόν ἑαυτό τους τήν ἔχθρα πρός τόν Χριστό χάριν τῆς φιλίας τοῦ σατανᾶ, ἔχουν κάθε δικαίωμα νά φθείρονται καί νά διαφθείρονται μόνοι τους. Τί γίνεται ὅμως ὅταν τό ἀντιχριστιανικό πνεῦμα προωθεῖται εὔσχημα καί ἐπίσημα ἀπειλώντας νά γίνει κατεστημένο; Μία τέτοια ἐπίθεση, ὕπουλη ἀλλά δυναμική καί θρασύτατη, δεχθήκαμε πρό καιροῦ μέ στόχο μάλιστα τήν εὐαίσθητη καί εὐπαθῆ νεότητα. Πρόκειται γιά τά σχολικά βιβλία καί μάλιστα τά βιβλία θρησκευτικῶν τοῦ Γυμνασίου. Χωρίς νά καταφέρονται φανερά ἐναντίον τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, τῆς συνταγματικά κατοχυρωμένης, ἐπιχειροῦν νά ἀνατρέψουν θεμελιώδη δεδομένα τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας παράδοσης· νά ὑποκαταστήσουν τό αἰώνιο κι ἀληθινό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ προβάλλοντας ἕνα «ἕτερον εὐαγγέλιον», ὅπως θά ἔλεγε ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Οἱ μέν διηγήσεις τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης (Θρησκευτικά Α΄ Γυμνασίου) ἀπογυμνώνονται ἀπό καθετί τό ὑπερφυσικό καί ἀντιμετωπίζονται οὔτε λίγο οὔτε πολύ σάν ἕνα παραμύθι πού χρειάζεται ἀπομυθοποίηση. Ὅσο γιά τή διδασκαλία τῆς Καινῆς Διαθήκης (Β΄ Γυμνασίου), μάταια θά ψάξει κανείς νά βρεῖ σ᾿αὐτήν ἀναφορές στή θεότητα τοῦ Χριστοῦ, στό ἀπολυτρωτικό του ἔργο, στόν παράδεισο, στήν κόλαση, στόν σατανᾶ, στήν ἁμαρτία, στή μετάνοια, στήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Δεσπόζει ἡ ἔννοια τῆς ἀνατροπῆς καί τῆς ἐπανάστασης, τό κοινωνικό κήρυγμα και ἕνας Ἰησοῦς-ἡγέτης, πού ἐγκαινιάζει ἕναν ἀπροσδιόριστο καινούργιο κόσμο εἰρήνης, ἀγάπης καί συμφιλίωσης. Θεωρίες τῆς ἀρνητικῆς κριτικῆς, πού ἔχουν παταγωδῶς ἀπορριφθεῖ, παρουσιάζονται ὡς ἐπιστημονική μέθοδος προσέγγισης τοῦ ἱεροῦ κειμένου, μέ μόνο στόχο τήν ὑποκίνηση τῆς ἀμφισβήτησης καί τῆς ἄρνησης στίς ἐφηβικές ψυχές.

Δέν εἶναι δυνατόν νά παρουσιασθεῖ ἐδῶ μία ἀναλυτική ἔκθεση τῶν κακοδοξιῶν πού προωθοῦν τά ἐν λόγῳ σχολικά βιβλία. Ἔχουν γίνει κινήσεις καί ὑπομνήματα πρός τό Παιδαγωγικό Ἰνστιτοῦτο γιά τή διόρθωση τῶν βιβλίων καί τήν ἀπαλλαγή τους ἀπό τά ἀρνητικά στοιχεῖα.

Εἶναι χρέος ὄχι μόνο τῶν θεολόγων καθηγητῶν, ἀλλά καί ὅλων τῶν ἐκπαιδευτικῶν καί τῶν γονέων, ὅλων ὅσοι νοιαζόμαστε γιά τά νιάτα, νά μήν ἀδιαφορήσουμε γιά τό σοβαρό αὐτό θέμα. Προσκυνώντας τό θεῖο Βρέφος στή φάτνη ἄς μήν ἀφήσουμε νά θριαμβεύουν οἱ συνειδητά ἤ ἀσυνείδητα διῶκτες του, ἄς μή γινόμαστε συνεργοί τους.

(Στέργιος Σάκκος, ομότιμος καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης)

Η Ακρόπολη ξανά «λεηλατείται»

Πράγματι ή Ακρόπολη, στο διάβα της Ιστορίας, έχει γίνει «μάρτυρας» πολλών γεγονότων, ένδοξων και θλιβερών. Θλιβερών από τον βομβαρδισμό του Μοροζίνη και τη λεηλασία του Έλγιν. Ό πρόσφατος όμως εξευτελισμός δεν ξέρουμε αν έχη προηγούμενο. «Σε εκδήλωση για τα 2.500 χρόνια από τη Μάχη του Μαραθώνα, ή όποια διοργανώνεται στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης και τελεί υπό την αιγίδα του ΥΠ.ΠΟ., θα λάβουν μέρος Έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων και ό Jeff Koons, ό επονομαζόμενος και "άρχοντας του κιτς".

Ό Koons θα εκθέσει τις δημιουργίες του, οι οποίες περιλαμβάνουν κουνέλια, σκυλιά, τεμαχισμένα αβγά, τουλίπες-μπαλόνια, φουσκωτούς αστακούς και κουνέλια από σύγχρονα βιομηχανικό υλικά» («Επίκαιρα» 27.10.2010). Τώρα τί σχέση έχει όλη αυτή ή αισθητική αλλοτρίωση και κακογουστιά με την Ακρόπολη, πού αποτελεί παγκόσμιο και διαχρονικό μέτρο κάλους και αρμονίας, ας μας απαντήσουν οι αρμόδιοι του υπουργείου Πολιτισμού. Και ακόμα τί σχέση έχει ό Koons με την απόδοση τιμής στη Μάχη του Μαραθώνα; Επί τέλους ή γελοιοποίηση της τέχνης έχει και κάποια όρια. Διαφορετικά, όπως ελέχθη, «δημιουργεί, ό,τι δημουργεί το άγριοβούβαλο στον μπαξέ».

«ΖΩΗ»30/12/2010

(Φωτογραφίες - Ο Jeff Koons"άρχοντας του κιτς" και μερικά από τα «έργα» του!!)

Ο χρόνος στη ζωή του ανθρώπου

Σεβ. Μητροπολίτου Καρπενησίου κ. Νικολάου

Ο βίος του ανθρώπου είναι αγώνισμα και ο χρόνος της επίγειας ζωής του είναι στάδιο. Η πρώτη δωρεά του Θεού στον άνθρωπο είναι ο χρόνος του βίου του, η επίγεια ζωή του. Αν μετρήσουμε το χρόνο αυτό του βίου μας με φυσικό μέτρο, είναι μηδαμινός, μια ελάχιστη διάρκεια μέσα στην ηλικία των φυσικών όντων.Αν τον συναρτήσουμε με τον πνευματικό κόσμο, είναι η αιωνιότης. Πάντως μεγάλη δωρεά και πολύτιμο αγαθό στη ζωή αυτό που ονομάζεται χρόνος, κεφάλαιο, που άλλοι το μεταλλεύουν και άλλοι το σκορπίζουν. Οι Χριστιανοί «εξαγοράζονται τον καιρόν».

Ο χρόνος είναι μια διάσταση –η τέταρτη διάσταση, που λαμβάνει την αρχή και την ύπαρξή της συγχρόνως με την αρχή και τη δημιουργία του κόσμου. Η Θεία Γραφή λέγει: «εν αρχή εποιήσεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην». Αυτό ως προς το χρόνο φανερώνει, όπως ερμηνεύει ο Μέγας Βασίλειος, ότι «συμφυής άρα τω κόσμω... ή του χρόνου διέξοδος υπέστη». Τα ίδια πρεσβεύουν και διδάσκουν και ο Αναξαγόρας και ο Πλάτων.

Ως προς την αξία και σημασία του, οι αρχαίοι ονόμαζαν το χρόνο «πολυτελέστατον ανάλωμα» και έλεγαν ότι «ο χρόνος εστί δάνος», δηλαδή ο χρόνος είναι δάνειο, που δίδεται στους ανθρώπους για να τον χρησιμοποιήσουν. Μέσα στο χρόνο και το χώρο δημιουργεί ο άνθρωπος την ιστορία του, που είναι αποτέλεσμα της προσπάθειας, του αγώνα και της εμπειρίας των γενεών, και που προχωρεί και κατευθύνεται προς ένα τελικό σκοπό κατά το σχέδιο και την πρόνοια του Θεού. Τίποτε δεν έδωσε ο Θεός έτοιμο στον άνθρωπο, τον έπλασε «κατ’ εικόνα» και εζήτησε απ’ αυτόν το «καθ’ όμοίωσιν». Του έδωσε τους όρους και τις δυνατότητες να αυξηθεί και να κατακυριεύσει τη γη, όλη τη φυσική δημιουργία. Αλλά προορισμός του ανθρώπου δεν είναι μόνο να κατακτήσει τη γη, να υποτάξει την υλική δημιουργία. Είναι ακόμη, μάλιστα δε πρώτο, να κατακτήσει τον εαυτό του, να καλλιεργηθεί εσωτερικά και να εξημερωθεί ηθικά, με ένα λόγο, να ομοιωθεί προς τον Θεό. Γιατί ο άνθρωπος είναι μεν εντός αλλ’ είναι και υπεράνω της ιστορίας. Ως βιολογικός οργανισμός, ο άνθρωπος είναι«υπό τα στοιχεία του κόσμου τούτου» μέσα στο χώρο και το χρόνο του φυσικού κόσμου, αλλά σε ό,τι αφορά στο σκοπό και τον προορισμό της ζωής του, είναι έξω των διαστάσεων της φυσικής εμπειρίας. Ο χώρος και ο χρόνος του βίου είναι το στάδιο της ηθικής τελειώσεώς μας, ο δρόμος τον οποίο πρέπει να περάσουμε, για να φθάσουμε στον κόσμο εκείνο που είναι εκτός των συνθηκών της υλικής κτίσεως, εκτός τόπου και χρόνου. «Πιστεύομεν διό και λαλούμεν», που σημαίνει ότι κηρύττουμε καθώς πιστεύουμε και απευθυνόμαστε σε ανθρώπους που πιστεύουν, αν και δεν αγνοούμε ότι υπάρχουν πολλοί στον καιρό μας που πιστεύουν διαφορετικά. Αλλ’ εμείς ως Χριστιανοί μάθαμε από την Εκκλησία, από τον Λόγο του Θεού να συνδέουμε το φυσικό χρόνο με την αιωνιότητα, επειδή πιστεύουμε ότι πέραν του κόσμου τούτου υπάρχει ο μεγάλος προορισμός του ανθρώπου, και γι’ αυτό τρέχουμε το δρόμου του βίου«διώκοντες κατά σκοπόν», όπως γράφει ο Απόστολος, έχουμε δηλαδή αντικειμενικό σημείο και τέρμα προς το οποίο κατευθυνόμαστε. Αν δεν είναι αυτή η αλήθεια, τότε είμαστε τραγικοί άνθρωποι στη ζωή.

Κινούμαστε από μια αόρταη και παντοδύναμη αιτία προς τα εμπρός, προς το θάνατο, χωρίς να μπορούμε να προβάλουμε αντίσταση. Ένα ρεύμα μάς παρασύρει διαρκώς, θέλουμε να απλώσουμε τα χέρια, να κρατηθούμε από κάπου, να σταθούμε στην όχθη του ποταμού, να δούμε το ρεύμα να φεύγει εμπρός κι εμείς να μένουμε πίσω. Μάταια όμως! Η δύναμη που μάς παρασύρει, είναι εντός μας, δεν είναι δυνατόν να της ξεφύγουμε. Είναι ο νόμος της αενάου και διαρκούς αλλαγής του φυσικού κόσμου.

Συμβατικά, λέμε ότι εισερχόμαστε σε νέο έτος. Τούτο απλώς είναι ένα σχήμα λόγου, γιατί και ο χρόνος καθ’ εαυτόν και η διαίρεση του χρόνου σε εβδομάδες και μήνες και έτη και αιώνες, είναι λογικές κατασκευές, που σαν μόνη πραγματική βάση έχουν το φυσικό γεγονός του ημερονυκτίου. Εισερχόμαστε λοιπόν σε νέο πολιτικό έτος και πάντοτε με πολύ κοινό τρόπο μοιράζομε τυπικές ευχές. «Αίσιο και ευτυχές το νέο έτος» είναι η συνηθισμένη και στερεότυπη ευχή. άλλο τώρα πως φαντάζεται, πως εννοεί και πως θέλει ο καθένας την ευτυχία. Αίσιο και ευτυχές ευχόμαστε και εμείς το νέο έτος σε όλους τους ανθρώπους και μάλιστα στους «οικείους της πίστεως». Με την έννοια ότι η ευτυχία είναι η εσωτερική ικανοποίηση από την εκτέλεση του θείου θελήματος, και με την πίστη ότι η ευτυχία αυτή δεν είναι δώρο της ανύπαρκτης τύχης, αλλά αποτέλεσμα της συνεργασίας της Θείας Χάριτος και της ανθρώπινης θελήσεως. Είπε κάποιος από τους αρχαίους ότι «η μεν γαρ εμπειρία τέχνην εποίησεν, η δ’ απειρία τύχην». Η πίστη στην τύχη είναι γνώρισμα των απείρων και των οκνηρών. Αλλά ο Θεός δίνει σ’ εκείνους που έχουν, σ’ εκείνους που ξέρουν το χρόνο της ζωής τους με εμπειρία, σ’ εκείνους που έμαθαν να δεσμεύουν, να αξιοποιούν το χρόνο του βίου τους κατά το θέλημα του Θεού. «Ου στερήσει Κύριος τα αγαθά τοις πορευομένοις εν ακακία».

Από το περιοδικό «Τόλμη» Τευχ. Φεβρουάριος 2005

Σύνδεσμος Επιστημόνων Πειραιώς

Γεώργιος Ζερβός, Το νέον μάθημα των Θρησκευτικών θα διδάσκη την απομάκρυνσιν από την Πίστιν και την Παράδοσιν

ΤΟ ΝΕΟΝ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΘΑ ΔΙΔΑΣΚΗ ΤΗΝ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΝ

Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ἐπρόδωσε τό μάθημα καί τόν λαόν τοῦ Θεοῦ

Γράφει ο κ. Γεώργιος Ζερβός

TO ΜΑΘΗΜΑ τῶν Θρησκευτικῶν δεν θά εἶναι εἰς τό ἑξῆς ὡς ἦτο ἕως σήμερον. Θά εἶναι μᾶλλον ὑποχρεωτικόν, ἀλλά δέν θά διδάσκη τήν Πίστιν εἰς τον Τριαδικόν Θεόν. Οὔτε θά διδάσκη τήν Λατρείαν τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ὁποία κατοχυρώνεται ὑπό τοῦ Συντάγματος ὡς ἡ Νομοκρατοῦσα, ἀλλά εἰς τήν οὐσίαν εἶναι περιθωριοποιημένη καί ἐκμεταλλευομένη ὑπό φαύλων, διεφθαρμένων, μή Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν πολιτικῶν. Τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν θά ἔχη χαρακτῆρα θρησκειολογικόν, ἀφοῦ θά διδάσκη τήν ἱστορίαν τῶν θρησκειῶν. Βεβαίως τοῦτο το ἀρνοῦνται ψευδοπροοδευτικοί θεολόγοι, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκονται εἰς τά δεξιά Οἰκουμενιστῶν καί Νεοεποχιτῶν τοπικῶν Ἀρχιεπισκόπων. Ἡ πραγματικότης εἶναι ὅτι το μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν γίνεται θρησκειολογικόν. Τό ὄνειρον ὅλων τῶν ἀθέων καί ἐκκλησιομάχων πολιτικῶν καί δημοσιογράφων καθίσταται πραγματικότης. Βοηθός ὅλων αὐτῶν τῶν πολιτικῶν δημοσιογράφων καί πολιτικῶν, μία ὁμάς ψευτοπροοδευτικῶν καί ἀντιπατερικῶν θεολόγων, οἱ ὁποῖοι ὑπό τήν καθοδήγησιν Οἰκουμενιστῶν Μητροπολιτῶν ἐσάρωσαν τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καί ἐπέβαλον τήν θρησκειολογίαν.

Τήν μάχην διά τό ὑποχρεωτικόν τοῦ μαθήματος καί τήν διατήρησίν του ὑπό την σημερινήν μορφήν ἔδωσεν ἡ Πανελλήνιος Ἕνωσις Θεολόγων (ΠΕΘ) καί ὡρισμέναι Ἱερατικαί Συνάξεις Ἱερῶν Μητροπόλεων. Οἱ Μητροπολῖται, οἱ ὁποῖοι ἐτάχθησαν ὑπέρ τῆςσημερινῆς διατηρήσεως τοῦ μαθήματος μετροῦνται εἰς τά δάκτυλα. Ἐπειθάρχησαν εἰς τό σύνολόν των εἰς τήν γραμμήν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου καί ἐπρόδωσαν τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Ἡ ἀποδοχή τῆς ἀλλαγῆς τοῦ μαθημάτος τῶν Θρησκευτικῶν ὑπό Μητροπολιτῶν συνιστᾶ τό "ἔγκλημα" τῆς ἐκπτώσεως ἀπό τήν Πίστιν, διότι ἀπεδέχθησαν τήν θρησκειολογικήν ἐκπαίδευσιν, ἡ ὁποία στερεῖται τήν ἀναφοράν εἰς τήν Πίστιν, εἰς τόν Θεόν, εἰς τό μεταφυσικόν καί ἐξαντλεῖται εἰς τήν περιγραφικήν διδασκαλίαν περί τῶν διαφόρων θρησκειῶν τῆς ἀνθρωπότητος. Οἱ Μητροπολῖται αὐτοί, διά νά ἱκανοποιήσουν τά πολιτικά ἀφεντικά των, ἀπεδέχθησαν οὐσιαστικῶς, μέ τήν ἀλλαγήν τοῦ χαρακτῆρος τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, τήν ἀπομάκρυνσιν τῶν Ὀρθοδόξων μαθητῶν ἀπό τήν Ὀρθόδοξον Παράδοσιν. Τοῦτο ἄλλωστε τό διακηρύσσει καί τό "ἐκτελεστικό ἀπόσπασμα" τοῦ ὑπουργείου Παιδείας καί θρησκευμάτων, τό Παιδαγωγικόν Ἰνστιτοῦτον, τό ὁποῖον διακηρύσσει ὅτι στόχος τοῦ νέου μαθήματος θά εἶναι ἡ "οὐδέτερος καί ἀπροκάλυπτος ἐξέτασις τῶν θεμελιωδῶν ἐξηγήσεων τῆς ὑπάρξεως, πού δίδεται ἀπό ἄλλες θρησκεῖες ἤ φιλοσοφίες".

Τά νέα θρησκευτικά, τά ὁποῖα θά διδάσκωνται εἰς τά σχολεῖα, μέ τάς εὐλογίας ψευδοπροοδευτικῶν θεολόγων καί Οἰκουμενιστῶν Μητροπολιτῶν θά προσφέρη μηδενικήν πίστιν εἰς τούς νέους καί ἀποσύνδεσίν των ἀπό τόν Θεόν. Το μάθημα αὐτό εὑρίσκεται εἰς ἀντίθεσιν μέ τό Σύνταγμα, τό ὁποῖον ὁρίζει ὅτι τό Κράτος πρέπει μεριμνᾶ διά τήν ἀνάπτυξιν τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνειδήσεως. Μέ ποῖον τρόπον θά ἀναπτυχθῆ ἡ θρησκευτική συνείδησις μέ τό μάθημα τῆς θρησκειολογίας, τό ὁποῖον ἀπομακρύνει τόν μαθητήν ἀπό τήν πίστιν καί την παράδοσιν τῶν γονέων καί τῶν προγόνων του;

Εἶναι λυπηρόν εἰς τήν ἅλωσιν τῆς Ὀρθοδοξίας καί εἰς τήν ἀπομάκρυνσιν τῶν παιδιῶν ἀπό τήν Πίστιν καί τήν Παράδοσιν νά πρωταγωνιστοῦν Οἰκουμενισταί Μητροπολῖται καί ψευδοπροοδευτικοί θεολόγοι. Ἡ Ἐκκλησία καί ἡ Πίστις προδίδεται ἐκ τῶν ἔσω. Ἄν λειτουργοῦσε τό Συνοδικόν Σύστημα, ἡ Ἱεραρχία θά εἶχεν ἐγκαλέσει τούς συγκεκριμένους Μητροπολίτας καί τήν συγκεκριμένην ὁμάδα τῶν ψευδοπροοδευτικῶν θεολόγων. Τό Συνοδικόν Σύστημα δέν λειτουργεῖ. Ἐλέγχεται καί κατευθύνεται ἀπό μία Ὁμάδα Ἀρχιερέων διά τούς ὁποίους ὁ λαός τοῦ Θεοῦ δέν ἔχει καί τάς "καλυτέρας" ἐντυπώσεις. Αὐτή ἡ Ὁμάς ἐπρόδωσε με τούς "ἀνθρώπους" της καί μέ συγκεκριμένους θεολόγους καί τά Ἐκκλησιαστικά Λύκεια. Μέ εἰσηγήσεις της ἤρχισεν τό κλείσιμόν των καί ὅταν τοῦτο ἔγινεν ἀντιληπτόν ὑπό τῶν ἐντίμων και "ἀθώων τοῦ αἵματος" Μητροπολιτῶν ἐπανεστάτησαν, ἀλλά ἦτο πολύ ἀργά.

Ἄν ἡ Ἱεραρχία δέν "ταρακουνήση" τόν Ἀρχιεπίσκοπον και τούς Οἱκουμενιστάς Μητροπολίτας, ἡ Πολιτεία θά προχωρήση εἰς τόν ἀπογαλακτισμόν τοῦ Κράτους ἀπό τήν Ὀρθοδοξίαν μέ "ταχεῖς ρυθμούς". Σήμερον τά Θρησκευτικά, αὔριο ἡ ἀποκαθήλωσις τῶν Ἱερῶν εἰκόνωνκαί τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἀπό τά δημόσια κτήρια, ἀκολούθως ἡ κατάργησις τοῦ Σταυροῦ ἀπό τήν Σημαίαν, ἡ κατάργησις τῆς προσευχῆς εἰς τά σχολεῖα καί μεθαύριον ἠ ἐπίσκεψις τῶν μαθητῶν τήν Μεγάλην Ἑβδομάδα εἰς τήν Συναγωγήν διά νά ἐνημερωθοῦν ὑπό τοῦ Ραββίνου διά τήν Σταύρωσιν τοῦ Χριστοῦ. Δέν θά ἀπορήσωμεν, ἐάν ἡ ὁμάς τῶν ἐπιόρκων Μητροπολιτῶν καί θεολόγων ἀποδεχθῆ "αὔριον" τήν ἀντικατάστασιν τῶν διακοπῶν τοῦ Πάσχα ἀπό τάς "ἡμέρας τῆς Ἀνοίξεως", ὡς θέλουν μελλοντικῶς νά πράξουν οἱ κυβερνῶντες κατά τά πρότυπα τοῦ Γαλλικοῦ Λαϊκοῦ Κράτους. Τί θά σημάνη μία τοιαύτη ἐξέλιξις; Θά σημάνη ὅτι τά παιδιά ἠμπορεῖ νά κάμνουν σχολεῖον την Μεγάλην Ἑβδομάδα. Τί θά γίνη τότε; Θά ἀντιδράση ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία; Μά αὐτή ἐπρόδωσε τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν και ἀπεδέχθη ἕνα μάθημα τό ὁποῖον δέν διδάσκει τήν Πίστιν εἰς τον Θεόν, τήν Παράδοσιν καί τό μεταφυσικόν.

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 31/12/2010

Θρησκευτικά

Πογκρόμ κατά των χριστιανών σε Μ. Ανατολή και Αφρική

Της Ελένας Μπέλλη

Αιφνίδιες συγκρούσεις στην Ινδονησία, ανελέητες διώξεις στην Ερυθραία, σφαγές στο Ιράκ, μάχες στη Νιγηρία, θάνατοι στην Αίγυπτο, απελάσεις στο Μαρόκο, διαμάχες στο Σουδάν: Ο χάρτης των οργανωμένων εγκλημάτων εναντίον των Χριστιανών διευρύνεται με την πάροδο των χρόνων σε μία εξέλιξη που θυμίζει έντονα την ισλαμική απάντηση στον ιερό πόλεμο κατά των μουσουλμάνων που κήρυξε κάποτε ο Τζορτζ Μπους.

Πλέον, η σύγκρουση πολιτισμών παίρνει διαστάσεις μαζικού διωγμού, διαστάσεις εκκαθάρισης - κάθαρσης των ισλαμικών εδαφών από το «μίασμα του χριστιανισμού». Αυτό τουλάχιστον είναι το άτυπο σύνθημα της αλ - Κάιντα στο Ιράκ, που ήδη οδηγεί στην έξοδο χιλιάδων χριστιανών από τη χώρα. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, τουλάχιστον 6.000 χριστιανοί έχουν βρει καταφύγιο στις κουρδικές περιοχές του Ιράκ, ενώ χιλιάδες άλλοι έχουν μετακινηθεί προς τη Συρία, τον Λίβανο και την Ιορδανία. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα στοιχεία του ΟΗΕ δόθηκαν στη δημοσιότητα λίγες μέρες μετά τη σφαγή 44 χριστιανών στην εκκλησία τους στη Βαγδάτη την 31η Οκτωβρίου και άρα δεν περιλαμβάνουν εκείνους που τράπηκαν σε φυγή μετά τα αιματηρά γεγονότα.

Η απειλή της αλ-Κάιντα ότι θα στρέψει «σπαθιά στο λαιμό των χριστιανών» αρκεί για να σβήσει τον χριστιανισμό από τον ιρακινό θρησκευτικό χάρτη. Σε άλλες περιοχές, όμως, ο ιερός πόλεμος του Μπους είναι απλώς αφορμή για αιματοχυσία και η αιτία των σκληρών αναμετρήσεων μεταξύ των δύο θρησκειών χάνεται στα βάθη του χρόνου. Στη Νιγηρία και το Σουδάν, για παράδειγμα, το μίσος μεταξύ του χριστιανικού νότου και του ισλαμικού βορά σχεδόν «κληροδοτείται» από γενιά σε γενιά, ως αποικιοκρατικό κατάλοιπο που εσχάτως προσλαμβάνει έντονη οικονομική χροιά. Στην Αίγυπτο η βία κατά των χριστιανών είχε σαφή πολιτική -προεκλογική- χροιά, ενώ στο Μαρόκο, οι «πολιτισμένες διώξεις» κατά των χριστιανών, μέσω του νόμιμου μέτρου της απέλασης, φαίνεται να υποκινούνται από μία ανεπίσημη πολιτική «εκκαθάρισης».

Ασίγαστο μίσος

Εθνικός διχασμός σε Νιγηρία και Σουδάν

Παραμονή Χριστουγέννων: Στην πόλη Τζος της Νιγηρίας ένα μπαράζ βομβιστικών επιθέσεων σε δύο χριστιανικές εκκλησίες προκαλεί τον θάνατο σχεδόν τριάντα ανθρώπων και τον τραυματισμό άλλων 74. Την επόμενη μέρα, οι ένοπλες ομάδες των χριστιανών και των μουσουλμάνων στην πόλη εμπλέκονται σε μία θανατηφόρα αντιπαράθεση, σε ακόμη μία έκρηξη του ασίγαστου μίσους μεταξύ των δύο πλευρών.

Το μίσος στην πόλη Τζος αντικατοπτρίζει τον εθνικό διχασμό μεταξύ του ισλαμικού βορά και του χριστιανικού νότου και της παράδοσης που θέλει από τη μία πλευρά, τους γηγενείς χριστιανούς να μάχονται για να διατηρήσουν τα οικονομικά οφέλη και τα πολιτικά αξιώματα που τους κληροδοτήθηκαν και από την άλλη τους μουσουλμάνους εποίκους του νότου να διεκδικούν ισονομία, πρόσβαση δηλαδή στα δημόσια αξιώματα, το δικαίωμα στη δημόσια δωρεάν παιδεία, πρόσβαση στα εύφορα εδάφη? Το κυβερνών Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα, του προέδρου της Νιγηρίας, Γκουντλάκ Τζόναθαν, έχει κάνει βήματα εξομάλυνσης. Εχει για παράδειγμα θεσπίσει την εναλλαγή της προεδρίας του κόμματος μεταξύ βόρειου και νότιου υποψήφιου ανά δύο τετραετίες. Αλλά ενώ το λαϊκό αίσθημα διχασμού δεν έχει μειωθεί, η πολυπληθέστερη χώρα της Αφρικής, πλούσια σε πετρέλαιο, δεν αντιμετωπίζει -ακόμα- πρόβλημα εδαφικής ακεραιότητας. Προς το παρόν, τουλάχιστον, διότι οι εξελίξεις στο Σουδάν ίσως ανοίξουν και στη Νιγηρία τον ασκό του Αιόλου.

Ο ίδιος εθνικός διχασμός μεταξύ του ισλαμικού βορά και του χριστιανικού νότου που συγκλονίζει τη Νιγηρία σπαράζει και το Σουδάν, το οποίο σύρεται σε δημοψήφισμα για τη διχοτόμηση της χώρας. Το Νότιο Σουδάν, το νέο κράτος που θα προκύψει από το δημοψήφισμα, θα δομηθεί με βάση τα δυτικά πρότυπα, με έμφαση στην ανεξιθρησκία.

Στην περιοχή διαμένουν περίπου οκτώ με δέκα εκατομμύρια χριστιανοί, που φυσικά αποτελούν την πλειοψηφία στον νότο. Οι χριστιανοί ωστόσο αποτελούν τη μειοψηφία στη χώρα καθώς ο βοράς κατοικείται από διπλάσιο αριθμό μουσουλμάνων. Ο χριστιανικός πληθυσμός του απορρίπτει τη διακυβέρνηση του προέδρου Ομάρ αλ Μπασίρ, προβάλλοντας αίτημα αυτονομίας που στηρίζεται ενεργά από τη Δύση. Φυσικά, το γεγονός ότι το νότιο Σουδάν παράγει το 80% του πετρελαίου της χώρας ουδεμία σχέση έχει με την αυτοδιάθεση των χριστιανών του νότου και το κίνημα για τη δημιουργία ανεξάρτητης χώρας...

Ιράκ – Αίγυπτος

Φανατικός ισλαμισμός εν δράσει

Σε μία από τις δεκάδες διαμαρτυρίες των φανατικών ισλαμιστών στην Αίγυπτο κατά του ηγέτη των χριστιανών Κοπτών της χώρας, υψώθηκε ένα πανό ίδιο με αυτό της αλ-Κάιντα. Το σύνθημα είχε δοθεί: Δύο ημέρες αργότερα, η αλ Κάιντα στο Ιράκ εξαπέλυε την αιματηρότερη επίθεση εναντίον των χριστιανών στη χώρα και μάλιστα μέσα στην εκκλησία τους. Στα μέσα Νοεμβρίου, η αλ Κάιντα προχώρησε σε νέα επίθεση εναντίον των χριστιανών, φθάνοντας μέσα στα ίδια τους τα σπίτια. Και στα μέσα Δεκεμβρίου, ακολούθησαν τα αιματηρά επεισόδια εναντίον των χριστιανών στην Αίγυπτο.

Η διασύνδεση δεν είναι τυχαία. Ομάδες φανατικών ισλαμιστών -τρομοκρατικών και μη- δρουν εξίσου ενεργά σε Αίγυπτο και Ιράκ, αν και για διαφορετικούς λόγους. Στην Αίγυπτο, αφορμές υπάρχουν πολλές αλλά οι διώξεις των χριστιανών αποδίδονται κυρίως στις βουλευτικές εκλογές του Νοεμβρίου και τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές. Στο Ιράκ, αντίθετα, το κλίμα είναι καθαρά «πολεμικό». Για τους φανατικούς ισλαμιστές, η δράση τους είναι τα αντίποινα κατά του πογκρόμ που εξαπέλυσε η διεθνής κοινότητα εναντίον των μουσουλμάνων μετά την 11η Σεπτεμβρίου.

Συρία

Ο «παράδεισος» της Δαμασκού

«Η ζωή στη Συρία είναι παραπάνω από τέλεια», βεβαιώνει ο πατέρας Γκάμπριελ Ντάγκγουντ, επικεφαλής της Ορθόδοξης Εκκλησίας στη χώρα. Αντίθετα από την κατάσταση σε άλλες αραβικές χώρες, όπου οι χριστιανοί υπόκεινται διωγμούς σε βαθμό εξολόθρευσης, η Δαμασκός παρέχει στους χριστιανούς ασφαλές καταφύγιο. Ανάλογο «παράδεισο» παρέχουν βεβαίως ο Λίβανος και η Ιορδανία, αλλά το γεγονός ότι η Συρία του Ασαντ αποτελεί υπόδειγμα ανεξιθρησκίας στη Μέση Ανατολή συνιστά από μόνο του δείγμα πολιτισμού. «Η Δύση συγκρούεται με τους πολιτισμούς, ενώ η Ανατολή τους χτίζει», συμφωνεί και ο μουφτής της Συρίας, της χώρας που φιλοξενεί δύο εκατομμύρια Σύρους χριστιανούς και τώρα δέχεται πρόσφυγες χριστιανούς από γειτονικά κράτη.

«imerisia.gr»30/12/2010

Αρχιμ. Δανιήλ Γ. Αεράκης, Η περιτομή του Κυρίου:Τύπος και Ουσία (Β)

Σημείο Διαθήκης

3. Η περιτομή του Κυρίου είναι η εισαγωγή της Καινής Διαθήκης. Γιατί ο Θεός είπε στον Αβραάμ να περιτέμνονται όλα τα αρσενικά παιδιά του Ισραήλ; Σαν σημάδι της διαθήκης ανάμεσα στο Θεό και στο λαό του. Έδωσε υποσχέσεις ο Θεός στον Αβραάμ, ότι θα ευλογηθεί το σπέρμα του, ότι οι απόγονοί του θα γίνουν σαν τα άστρα του ουρανού και σαν την άμμο της θαλάσσης. Και η εγγύηση; Είναι η περιτομή. Αυτή είναι η σφραγίδα της υιοθεσίας. Θα είναι η συμφωνία μεταξύ Θεού και Ισραήλ. Γι’ αυτό είπε στον Αβραάμ: «Περιτμηθήσεται υμίν παν αρσενικόν… Και έσται εις σημείον διαθήκης αναμέσον εμού και υμών» (Γεν.17, 10-11).

Ο Ιησούς Χριστός ήρθε να υπογράψει τη νέα συμφωνία, την Καινή Διαθήκη, ανάμεσα στο Θεό και στο νέο Ισραήλ. Στην Παλαιά Διαθήκη έκοβαν ένα μικρό τμήμα από την άκρη του δέρματος του αρσενικού παιδιού. Ήταν μια θυσία. Μικρή βέβαια και ακούσια θυσία, αλλά τύπος της μεγάλης και εκούσιας θυσίας του Υιού του Θεού. Ο Ιησούς Χριστός, το «ευλογημένον άρσεν», που προήλθε από τη μήτρα της Παρθένου, πρόσφερε κι αυτός τη θυσία της σαρκικής περιτομής, γιατί θα ερχόταν η ήμερα που θα προσέφερε όχι ένα μικρό τμήμα του δέρματός του, αλλ’ όλο το Σώμα του και ό λ ο το Αίμα του. Είναι το Αίμα της Διαθήκης. Οι Εβραίοι είχαν περί πολλού τη θυσία της περιτομής. Οι χριστιανοί πιστεύουν στη θυσία του Αίματος του Υιού του Θεού.

Ο απόστολος Παύλος στην προς Εβραίους Επιστολή συγκρίνει την παράβαση του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης και την περιφρόνηση της θυσίας και του αίματος του Σταυρωμένου Λυτρωτή. Και λέγει: «Αθετήσας τις νόμον Μωυσέως, χωρίς οικτιρμών επί δυσίν ή τρισί μάρτυσιν αποθνήσκει. Πόσω δοκείτε χείρονος αξιωθήσεται τιμωρίας ο τον υιόν του Θεού καταπατήσας και το αίμα της διαθήκης κοινόν ηγησάμενος, εν ω ηγιάσθη, και το Πνεύμα της χάριτος ενυβρίσας»; (Εβρ. 10, 28-29).

Ονομαστήρια

4. Κατά την ήμερα της περιτομής οι Εβραίοι έδιναν στο αγόρι το όνομα του. Ήταν η επίσημη ονοματοδοσία. Άλλωστε και εκείνος που πρώτος πήρε εντολή από το Θεό για περιτομή, ο Αβραάμ, την ήμερα εκείνη άλλαξε όνομα. Λεγόταν Άβραμ, και ονομάσθηκε Αβραάμ(βλ. Γεν. 17,4-5).

Τύπος της ονοματοδοσίας κατά την περιτομή του Χριστού, αυτό που συνέβηκε με τον Αβραάμ. Ο Υιός του Θεού γίνεται Υιός του ανθρώπου. Και λαμβάνει όνομα. Το όνομά του έχει σχέση με όλα τα έθνη, με όλο το λαό. Είναι το όνομα Ιησούς, που σημαίνει: «Σωτήρας του λαού». Ο Χριστός είναι ο γενάρχης της νέας γενιάς, της Εκκλησίας. Στο γένος του, στο κράτος του, στη βασιλεία του, ανήκουν όλοι οι άνθρωποι, άλλο ότι πολλοί δεν πιστεύουν στην τιμή που τους έγινε.

Ιησούς! Το όνομα που δόθηκε επίσημα την ήμερα της περιτομής. Η Μητέρα και ο προστάτης Ιωσήφ δεν άκουγαν βέβαια για πρώτη φορά το όνομα «Ιησούς». Και στους δύο είχε αποκαλυφθεί το όνομα από άγγελο. Κατά τον Ευαγγελισμό ο άγγελος Γαβριήλ φανέρωσε στην Παρθένο τη βουλή του Θεού: «Και ιδού συλλήψη εν γαστρί και τέξη υιόν, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν» (Λουκ. 1, 31). Γι’ αυτό σημειώνει ο ίδιος Ευαγγελιστής, ότι κατά την περιτομή δόθηκε στο παιδί το όνομα «το κληθέν υπό του αγγέλου προ του συλληφθήναι αυτόν εν τη κοιλία» (Λουκ. 2, 21). Προηγήθηκαν τα ονομαστήρια στον ουρανό, ακολούθησαν τα ονομαστήρια στη γη. Άλλος άγγελος έσπευσε ν’ αποκαλύψει, πάλι προτού να γεννηθεί το παιδί, το όνομά του στον Ιωσήφ, τον προστάτη της Παρθένου: «Τέξεται υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν ούτος γαρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών» (Ματθ. 1, 21).

Ιησούς! Όνομα που του ταίριαζε απόλυτα. Δόθηκε δε κατά την όγδοη ήμερα, όχι για λόγους μόνο τυπικούς, αλλά και για λόγους ουσιαστικούς. Τυπικά: έτσι όριζε ο Νόμος του Μωυσέως· κατά την όγδοη ήμερα να γίνεται η περιτομή και να δίνεται το όνομα. Ουσιαστικά: Η όγδοη ήμερα ήταν τύπος της μελλοντικής όγδοης ημέρας. Όγδοη ημέρα και όγδοος αιώνας, κατά τους Πατέρες, είναι ο «μέλλων αιών», η ζωή της αιωνιότητας, στη βασιλεία των ουρανών. Ο χρόνος της όγδοης ημέρας, του μέλλοντος αιώνος, θα είναι χωρίς περιτομή, χωρίς τέλος. Και μόνο όσοι πιστεύουν στον Ιησού Χριστό και ζουν κατά το θέλημά του, ελπίζουν στην όγδοη ήμερα, στην αιώνια ζωή.

Την όγδοη ήμερα ορίζει και η Εκκλησία να σφραγίζεται το βρέφος και να λαμβάνει το όνομα. Κάτι, που δυστυχώς δεν γίνεται σήμερα. Το όνομα δίνεται κατά τη Βάπτιση, που και αυτήν προτυπώνει, όπως θα δούμε, η περιτομή. Αλλά το σωστό είναι να δίνεται την όγδοη ημέρα. Κι όπως τότε το παιδί των Εβραίων σφραγιζόταν με τη σφραγίδα της περιτομής, έτσι κατά την όγδοη ημέρα το παιδί των χριστιανών σφραγίζεται με το σημείο της νέας υιοθεσίας. Κι αυτό είναι το σημείο του Σταυρού. Ο Ιερέας σημειώνει πάνω στο βρέφος το σημείο του Σταυρού.

Λαμβάνει όνομα το παιδί την όγδοη ήμερα. Καλό θα ήταν να μη βάραιναν συγγενικοί λόγοι στην επιλογή του ονόματος, αλλά να έπαιρνε το παιδί όνομα με κριτήρια χριστιανικά. Αλλ’ έστω, και το όνομα που παίρνει για να τιμηθεί κάποιος συγγενής, εφ’ όσον είναι χριστιανικό, του θυμίζει τον πνευματικό του αγώνα, να μοιάσει με τον φερώνυμο άγιο. Δυστυχώς οι περισσότεροι είμαστε ανάξιοι αχθοφόροι μεγάλων ονομάτων. Δεν μας ταιριάζουν τα ονόματα. Μερικές φορές τα έχουμε «κατ’ ευφημισμόν».

Σε έναν ταίριαζε απόλυτα το όνομα που του δόθηκε: στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Το όνομα Ιησούς είναι το όνομα που πρώτο πρέπει ν’ αγαπήσει το παιδί. Όλοι σαν πιστοί φέρνουμε το μεγάλο γενικό όνομα του «χριστιανού». Πόσο άραγε μας αρμόζει;

Το όνομα Ιησούς! Είναι το μοναδικό που σώζει. Ο απόστολος Παύλος έκανε σκληρό αγώνα εναντίον των ανθρώπων της περιτομής· εκείνων, δηλαδή, που απέδιδαν σωτηριώδη σημασία στην περιτομή, και επέμεναν, ότι είναι υποχρεωμένοι και οι χριστιανοί να κάνουν περιτομή. Έδιναν ίση τουλάχιστον, για να μη πούμε και μεγαλύτερη, σημασία στο άχυρο, παρά στο διαμάντι. Άχυρο η περιτομή. Διαμάντι το Αίμα του Θεανθρώπου Σωτήρα. Γι’ αυτό αναγκάσθηκε ο Παύλος να γράψει δύο επιστολές, την προς Ρωμαίους και την προς Γα­λάτας, για να δείξει, πως δικαιώνεται ο άνθρωπος. Το συμπέρασμα του συνοψίζεται στη φράση: «Εν γαρ Χριστώ Ιησού ούτε περιτομή τι ισχύει ούτε ακροβυστία, αλλά καινή κτίσις» (Γαλ. 6,15).

Προσοχή! Και σήμερα η θρησκεία της περιτομής τείνει να καλύψει τη θρησκεία του Σταυρού! Οι τύποι καλύπτουν την ουσία!

Τύπος της πνευματικής περιτομής

5. Εξωτερική πράξη η περιτομή. Συμβόλιζε όμως μια εσωτερική πράξη, την πνευματική, την αχειροποίητη περιτομή, την περιτομή των παθών. Για το χριστιανό ισχυρή είναι «η περιτομή καρδίας εν πνεύματι, ου γράμματι» (Ρωμ. 2, 29).

Υπέστη Εκείνος την περιτομή της σάρκας, για να δείξει ότι ήλθε να κάνει την περιτομή των παθών. Η αλήθεια αυτή τονίζεται και στο απολυτίκιο και στο κοντάκιο της εορτής. Λέγει το κοντάκιο: «Ο των όλων Κύριος Περιτομήν υπομένει και βροτών τα πταίσματα, ως αγαθός περιτέμνει». Εύκολα κάνει κάποιος σαρκική περιτομή. Εύκολα υφίσταται κάποια εγχείρηση. Δύσκολα όμως κάνει την εγχείρηση των παθών του. Δύσκολα κόβει τα πάθη του, που σαν αποστήματα βρωμερά έχουν καλύψει την ύπαρξή του. Τα πάθη δεν θέλουν ημίμετρα, θέλουν ριζική λύση. Θέλουν μαχαίρι. Αν τ’ αφήσουμε, θα γίνουν γάγγραινα. Σαπισμένοι θα ριχτούμε στη φωτιά της κολάσεως.

Σε πατερική ομιλία βρήκαμε και την εξής παρατήρηση: Η περιτομή γινόταν στο άκρο του ανδρικού μορίου, του γεννητικού οργάνου, του αγοριού. Γιατί άραγε; Μήπως διότι τα φοβερότερα και βρωμερότερα αμαρτήματα γίνονται με το όργανο αυτό; Κάτι που δόθηκε από τον πάνσοφο Θεό για μια υψηλή και μεγάλη λειτουργία, χρησιμοποιείται για την υπηρεσία της αμαρτίας. Περικόπτεται λοιπόν στη σαρκική περιτομή τμήμα του γεννητικού οργάνου, για να περικοπεί τελείως η πορνεία, η μοιχεία, η ακαθαρσία και κάθε βρωμερή σαρκική πράξη.

Τύπος του Βαπτίσματος

6. Η περιτομή των Ιουδαίων είναι και τύπος του βαπτίσματος των χριστιανών. Με το μαχαίρι έκοβαν ελάχιστο μέρος του σώματος στην περιτομή. Με το αγιασμένο νερό της κολυμβήθρας κόβεται ολόκληρο το σώμα της αμαρτίας. Κόβεται πάνω από το σώμα με την περιτομή κάποιο περιττό κομμάτι. Κόβονται με τη βάπτιση τα δύο περιττά βάρη, που μας φόρτωσε ο Διάβολος: η προπατορική αμαρτία και οι προσωπικές μας αμαρτίες. Περιττό, όχι μόνο περιττό, αλλά και βλαβερό και καταστρεπτικό και ολέθριο και θανατηφόρο σώμα η αμαρτία. Με τη βάπτιση καθαριζόμαστε από τα λέπια της αμαρτίας. Καθαριζόμαστε στο λουτρό της παλιγγενεσίας.

Με το βάπτισμα δεχόμεθα το Χριστό Σωτήρα και Λυτρωτή. Μετέχουμε της ζωής του Χριστού. Γινόμαστε κοινωνοί του πάθους, της ταφής και της αναστάσεως. Με το βάπτισμα αποβάλλουμε τον παλαιό άνθρωπο και σφραγιζόμαστε με τη σφραγίδα της δωρεάς του Χριστού.

Περιττή, αδελφοί μου, πλέον η περιτομή. Προδρομικός ο ρόλος της. Χάθηκε. Όπως χάνεται ο αυγερινός, μόλις ανατέλλει ο ήλιος. Ο ρόλος της ήταν να μας οδηγήσει στην αληθινή περιτομή. Κι η αληθινή περιτομή γίνεται με το Βάπτισμα και τη Μ ε τ ά ν ο ι α.

Νέος χρόνος αρχίζει με την εορτή της περιτομής. Ας αφήσουμε το μαχαίρι της χάριτος να κάνει το θαύμα. Να μας κάνει «περιτετμημένους» ως προς την αμαρτία, «απερίτμητους» ως προς την πίστη, για ν’ απολαύσουμε την άφεση των αμαρτιών και το εφόδιο για την αιώνια ζωή, για την όγδοη, την ανέσπερη και ποθητή ήμερα.

(Αρχιμ. Δανιήλ Γ. Αεράκη, «Σημεία Θεοφανείας». Αθήνα 1985)

-Αρχιμ. Δανιήλ Γ. Αεράκης, Η περιτομή του Κυρίου: Τύπος και ουσία (Α)