Έγγραφο ΑΣΠΕ, για τη σχεδιαζόμενη εισαγωγή μαθήματος Σεξουαλικής Διαπαιδαγώγησης στο Δημοτικό Σχολείο

Αρ. Πρωτ. 5844

Αθήνα, 28/5/2009

Αξιότιμο
Κύριο Άρη Σπηλιωτόπουλο
Υπουργό
Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων
Α. Παπανδρέου 37, Τ.Κ. 151 80 Μαρούσι

Αξιότιμε Κύριε Υπουργέ,
η Ανωτάτη Συνομοσπονδία Πολυτέκνων Ελλάδος, η οποία εκπροσωπεί 180.000 πολύτεκνες οικογένειες, επιθυμεί με την παρούσα επιστολή της να σας εκφράσει την πλήρη αντίθεσή της στη σχεδιαζόμενη καθιέρωση του μαθήματος της Σεξουαλικής Διαπαιδαγώγησης στο Δημοτικό Σχολείο.
Σας γνωρίζουμε, ότι από τα αποσπάσματα των κειμένων που προορίζονται για διδασκαλία και περιήλθαν σε γνώση μας, αποκομίσαμε αλγεινή εντύπωση για όσα επιθυμούν να επιβάλουν στις νεανικές ψυχές.
Η αντίδρασή μας ως γονέων σε περίπτωση που τυχόν καθιερωθεί αυτό το μάθημα, ή μια τέτοια ύλη με οποιαδήποτε μορφή, θα είναι σθεναρή και αποφασιστική και πιστεύουμε ότι δεν χρειάζεται να επαναληφθεί το ίδιο φαινόμενο, όπως έγινε με το περιβόητο βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού.
Κύριε Υπουργέ,
όλα τα παιδιά θα μεγαλώσουν και θα γίνουν ενήλικες, όπως όλοι μας…, αλλά παιδιά δεν θα ξαναγίνουν ποτέ. Γιατί κάποιοι θέλουν να τα μεγαλώσουν πρόωρα; Και αντί αυτά να χαίρονται ανέμελα επικεντρώνοντας στις αθώες ενασχολήσεις της παιδικής των ηλικίας, να τα σπρώχνουν σε θέματα που δεν είναι για την ηλικία των;
Όταν μάλιστα, διακεκριμένοι παιδαγωγοί και επιστήμονες έχουν απόλυτα αντίθετη άποψη:
-Ευάγγελος Παπανούτσος: «Δεν είναι εύκολο πράγμα να μιλήσεις στα παιδιά για το σεξ, χωρίς τον κίνδυνο να τα φοβίσεις, να τα γεμίσεις με αηδία ή το χειρότερο να τα οδηγήσεις σε εκτραχηλισμούς». Μπορεί μια τόσο λεπτή και σοβαρή διαπαιδαγώγηση να φύγει από τα χέρια των κατ’ εξοχήν αρμοδίων, των γονέων, και να περάσει στα χέρια των επαγγελματιών σεξολόγων που ψάχνουν για πελατεία.
-Ο Καθηγητής της Παιδιατρικής του Πανεπι­στημίου Αθηνών και Ακαδημαϊκός Νικ. Ματσανιώτης τονίζει: «Το θέμα αυτό, θα έπρεπε να μην αποτελεί πια αντικείμενο ιδιαίτερης διαπραγμάτευσης. Είναι λάθος να το αντιμετωπίζουμε χωριστά απ' την άλλη ανατροφή και διαπαιδαγώγηση του παιδιού». Για αυτό, διεθνώς, δεν μπορεί να σταθεί η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση ως αυτόνομο μάθημα. Εκτός εάν θέλουμε τα λίγα αποτυχημένα παραδείγματα ελάχιστων χωρών του εξωτερικού να τα φέρουμε και στην Ελλάδα!
Τα τελευταία χρόνια, με την αρνητική επίδραση της τηλεόρασης και του διαδικτύου στη ζωή μας, αυξήθηκαν δραματικά τα κρούσματα παιδοφιλίας και σεξουαλικών παρεκτροπών ακόμη και μέσα στους σχολικούς χώρους.
-Ο Σουηδός Καθηγητής τής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλα Ιωακείμ Ισραέλ, που ήταν παλιά υπέρ­μαχος του θεσμού: «Στις χώρες που εισήγαγαν το σεξ στα σχο­λεία, όπως απέδειξαν οι στατιστικές, αυξήθηκε κα­ταπληκτικά ο αριθμός των 12χρονων και 14χρονων που έμειναν έγκυες». Σε άλλη συνέντευξή του τόνισε πως στη χώρα του ειδικά «η σεξουαλική διαπαιδα­γώγηση πήρε κακό δρόμο».
-Στην Αγγλία, το μείζον κοινωνικό θέμα αυτή τη στιγμή είναι η εκρηκτική άνοδος σε εγκυμοσύνες παιδιών από 12 έως 14 ετών, κάτι που όλοι οι ειδικοί παιδαγωγοί θεωρούν παρενέργεια του μαθήματος στα σχολεία. Πρόσφατα, σύλλογος γο­νέων μεγάλου αγγλικού σχολείου, απευθυνόμενος στους αρμόδιους φορείς, έγραψε: «Σταματήστε τα σεξουαλι­κά μαθήματα στα σχολεία, θα κάνετε τα παιδιά μας ανώμαλα ή σεξουαλικούς εγκληματίες».
-Η Αγγλίδα Σεξολόγος-Καθηγήτρια Πανεπιστη­μίου Δρ. Ελίζαμπεθ Στάνλεϋ είπε: «Οι δάσκαλοι που διδάσκουν σεξουαλικές σχέ­σεις είναι τις περισσότερες φορές ωμοί, χωρίς παι­δαγωγική αντίληψη κι είναι ενδεχόμενο να εξάπτουν τη φαντασία των παιδιών ή να προκαλούν δυσάρεστες ψυχολογικές αντιδράσεις»!!!
-Ο Δ/ντής τής Παιδαγωγικής Ακαδημίας Κύπρου Ν. Μαραθεύτης, αναφέρει:«Σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί το σχολείο ν' αντικαταστήσει τους γονείς. Γι' αυτό κι επιβάλλεται η επιμόρφωση των γονιών. Οι γονείς είναι εκείνοι που πρέπει να εκπαιδευτούν κατάλ­ληλα, ώστε ν' αναλάβουν το σοβαρό και λεπτό έργο της σεξουαλικής αγωγής των παιδιών τους. Μετάθεση του έργου αυτού στο σχολείο, θα οδηγήσει σε μια μηχανιστική θεώρηση ενός απ’ τα πιο βασικά προβλήματα της αγωγής. Το σχολείο μόνο επικουρική βοήθεια μπορεί να προσφέρει στους γονείς...».
Στις πολύ λίγες Ευρωπαϊκές χώρες που διδάχθηκε το μάθημα, έχει περιθωριοποιηθεί και τείνει να αποσυρθεί. Γιατί η Ελλάδα να υιοθετήσει κάτι που τόσο προφανώς έχει αποτύχει;

Κύριε Υπουργέ,
εσείς ως τέκνο πολύτεκνης οικογένειας γνωρίζετε ότι οι πολύτεκνοι γονείς, έχοντας υπόψη τους και την τραυματική εμπειρία άλλων κρατών, είναι κάθετα αντίθετοι στην καθιέρωση του προαναφερομένου μαθήματος. Σας πληροφορούμε ότι είναι ήδη αναστατωμένοι και αποφασισμένοι να αντιδράσουν με κάθε πρόσφορο τρόπο και μέσο, αφού θεωρούν αδιανόητο να αφήσουν, τα παιδιά τους, ό,τι πολυτιμότερο έχουν στη ζωή, «στα χέρια» του όποιου επαγγελματία σεξολόγου.
Τα παιδιά μας, γιατί να μη διδάσκονται το θαύμα της ανθρώπινης ζωής; Όπως λοιπόν δε μαθαίνουν για τη λειτουργία της καρδιάς και κυκλοφορίας του αίματος, όπως δε μαθαίνουν για τη λεπτότατη και ευαίσθητη λειτουργία του νευρικού συστήματος, και άλλα, γιατί ειδικά να διδάσκονται τάχα για τη σεξουαλική λειτουργία; Τόσο χαζά, τόσο ανάπηρα τόσο αδέξια, τόσο ανίκανα είναι τα παιδιά της εποχής μας, της Νέας Εποχής, πού απαραίτητα χρειάζονται σεξουαλική – λέγουμε κατευθυνόμενη – διαπαιδαγώγηση; Γιατί τα παιδιά προηγούμενων γενεών δε διδάσκονταν για τη σεξουαλική ζωή, και όμως κατά ένα εσώτατο μυστικό δυναμισμό λειτουργούσαν σεξουαλικά, συναισθηματικά, ερωτικά δημιουργικά, καταξιωμένα;
Κάνοντας επίκληση της γνώμης του επιστημονικού κόσμου, αλλά και των αρχών που διέπουν τη διακυβέρνησή σας, σας καλούμε ως έχοντα την ευθύνη της Ελληνικής εκπαίδευσης, να ακυρώσετε κάθε σκέψη επιβολής αυτού του «μαθήματος», για το οποίο προμηνύεται θύελλα αντιδράσεων από εκατοντάδες χιλιάδες γονείς, φορείς και οργανώσεις, σε περίπτωση που επιχειρηθεί να επιβληθεί.
Μετά από όσα προαναφέρθηκαν η ΑΣΠΕ σας προτείνει τα ακόλουθα, ούτως ώστε τα παιδιά του Δημοτικού να παραμείνουν παιδιά, αλλά και η σωστή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση τους να επιτευχθεί μέσω των υπευθύνων και αρμοδίων για την ηλικία αυτή γονέων:
α. Η προβλεπόμενη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των μαθητών του Δημοτικού να γίνει δια μέσου των γονέων με κατάλληλα σοβαρά σεμινάρια, που θα γίνονται στα σχολεία, όπου θα καλούνται οι γονείς και θα επαναλαμβάνονται ανά διετία με αντίστοιχο ανά ηλικία περιεχόμενο και με παράλληλη χορήγηση των αναγκαίων εγχειριδίων και
β. Μαθήματα Υγιεινής και Ανθρωπολογίας στους μαθητές του δημοτικού, αναλόγου με την κάθε τάξη περιεχομένου, ανάλογα προσαρμοσμένων για παιδιά και με τη χρήση σύγχρονων μεθόδων διδασκαλίας.
Τώρα, προ των εκλογών για την Ευρωβουλή, είναι σημαντικό να κάνετε μια ξεκάθαρη δήλωση για να κλείσει το θέμα.
Με την πεποίθηση ότι δεν θα ενδώσετε και θα αντισταθείτε σε σχέδια που απεργάζονται την υποδούλωση των παιδιών του Δημοτικού στη βιομηχανία του σεξ, στον εκμαυλισμό και τη διαστροφή τους, που οδηγούν στην πλήρη αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού και της κοινωνικής συνοχής της Ελληνικής κοινωνίας,
Διατελούμε μετά τιμής
Για την ΑΣΠΕ

Ο Πρόεδρος - Ο Γεν. Γραμματέας - Ο Διευθυντής

Βασίλειος Θεοτοκάτος - Εμμανουήλ Χρυσόγελος - Χαρ. Παύλος

ΠΗΓΗ :ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΔΙΑΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ - ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ

ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ
Αιδηψός Ευβοίας, 28 Μαΐου 2009

Η Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας (Δ.Σ.Ο.) αποδεχόμενη την πρωτοβουλία της Επιτροπής Διεθνούς Πολιτικής της Δ.Σ.Ο. πραγματοποίησε Διεθνές Συνέδριο με θέμα: «Η Ορθόδοξη κοινότητα σε δοκιμασία από την παγκόσμια οικονομική κρίση» στην Αιδηψό της Ευβοίας στις 28 Μαΐου 2009.
Οι θεματικές ενότητες που συζητήθηκαν είναι:
1. Η Παγκόσμια οικονομική κρίση και η κατάσταση των οικονομιών των χωρών της Ορθόδοξης παράδοσης,
2. Η Ορθόδοξη ηθική και η οικονομία της αγοράς – το θέμα της συμβατότητας,
3. Οι ιδέες, σχέδια και μορφές της συνεργασίας στις Ορθόδοξες χώρες υπό τις συνθήκες της οικονομικής κρίσης.

ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ

Η Παγκόσμια Οικονομική κρίση, η οποία ενέσκηψε από τα μέσα του περασμένου έτους, απασχολεί εδώ και καιρό τις πολιτικές δυνάμεις και εκφράσεις σ’ ολόκληρο τον κόσμο, όπως επίσης και ένα πλήθος πνευματικών ανθρώπων, επιστημόνων και ειδικών σε οικονομικά θέματα και ζητήματα κοινωνικής συνοχής. Διάφορες αναλύσεις βλέπουν το φως της δημοσιότητας και αναφέρονται στα αίτια που την προκάλεσαν, ενώ παράλληλα διάφορες προτάσεις κατατίθενται και συζητούνται και αναφέρονται στον τρόπο υπέρβασής της.
Μέσα σ’ όλο αυτόν τον ορυμαγδό απόψεων και προτάσεων όπου τα αίτια της κρίσης δεν έχουν ακόμη διαπιστωθεί στο σύνολό τους και μαγικές συνταγές για την υπέρβασή της δεν ανευρίσκονται, ένα είναι βέβαιο, ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση, άμεσα ή έμμεσα, επηρεάζει τις κοινωνικές, πνευματικές και πολιτισμικές παραδόσεις της κοινωνίας στο σύνολό της.
Ο Ευρωπαϊκός χώρος, ο χώρος της Χριστιανικής Ευρωπαϊκής Ορθόδοξης Παράδοσης, δέχεται και αυτός τις επιπτώσεις και αναζητεί λύσεις υπέρβασης των προβλημάτων τα οποία ενέσκηψαν. Είναι μάλιστα βέβαιο, ότι παγκόσμιες οικονομικές κρίσεις τέτοιου μεγέθους, τέτοιας έντασης, σαφώς επηρεάζουν πέρα από τη στενή οικονομική ζωή των πολιτών, τις κοινωνικές, πνευματικές και πολιτισμικές παραδόσεις των παραγωγικών δυνάμεων του κάθε τόπου. Είναι επίσης βέβαιο, ότι η υπέρβαση κρίσεων τέτοια κλίμακας, δεν μπορεί να αναζητείται μόνο σε οικονομικές πρωτοβουλίες, αλλά έχει να κάνει με την συνολικότερες νομοθετικές παρεμβάσεις και λοιπές πρωτοβουλίες που αφορούν την κοινωνική και πνευματική υπόσταση κάθε λαού.
Με βάση τα παραπάνω, η Συνέλευση καλείται να τοποθετηθεί και να ζητήσει απαντήσεις σε μια σειρά από ερωτήματα, όπως:
Δύναται η Ορθοδοξία, όπως και οι άλλες πνευματικές δυνάμεις της Ευρώπης και του κόσμου, να αρθρώσουν έναν λόγο πνευματικό αλλά συγχρόνως και «παραγωγικό» που θα συμβάλλει στην υπέρβαση της κρίσης;
Ποια μπορεί να είναι η συμβολή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην προσπάθεια αξιολόγησης των αιτίων που προκάλεσαν την κρίση, και στην προσπάθεια υπέρβασής της με την συμβολή του χριστιανικού λόγου;
Υφίστανται επεξεργασμένες απόψεις στον χώρο της Ορθόδοξης γραμματολογίας οι οποίες μπορούν να συμβάλουν στην λύση προβλημάτων τέτοιου είδους αλλά και τόσο μεγάλης εμβέλειας ή αν δεν υφίστανται, ποιά μπορεί να είναι η συμβολή της ΔΣΟ στην διαμόρφωσή τους;
Η «Θεωρία της αγοράς», του ανταγωνισμού και του κέρδους, έχει τη δυνατότητα να προσλάβει, να επεξεργασθεί και να κατανοήσει τυχόν απόψεις ηθικής βάσεις που πηγάζουν μέσα από την Ορθόδοξη πολιτισμική παράδοση; Απόψεις οι οποίες τελικά συμβάλλουν στην ιδέα του υγιούς εμπορίου;
Ποιοί τρόποι υπάρχουν ώστε η κρίση να μην απειλήσει την κοινωνική συνοχή της Ευρώπης;
Ποιοί τρόποι υπάρχουν ώστε μέσα στην γενική αυτή κρίση, να διασωθεί η πολιτιστική κληρονομιά της Ευρώπης με την συνέχιση της χρηματοδότησης όλων εκείνων των δραστηριοτήτων που συμβάλλουν στην διάσωση του μνημειακού πλούτου;
Πηγή: Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας

Νικόλαος Παύλου:Πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι απόφοιτοι των Θεολογικών Σχολών

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όλοι σχεδόν οι απόφοιτοι των λεγόμενων καθηγητικών σχολών είναι η αδιοριστία. Πραγματικά, είναι πολύ σκληρό όνειρα και προσδοκίες να γίνονται κομμάτια εμπρός στην πραγματικότητα της έλλειψης θέσεων εργασίας και οι νέοι άνθρωποι που είναι γεμάτοι δυναμισμό και όρεξη για προσφορά να ζουν με την αγωνία αν θα μπορέσουν κάποτε να διοριστούν, ώστε να προσφέρουν στους μαθητές των σχολείων μας.
Οι παραπάνω σκέψεις γράφονται με αφορμή το διάλογο που έχει αρχίσει τις τελευταίες ημέρες σχετικά με το διορισμό των θεολόγων στα Δημοτικά Σχολεία. Σίγουρα είναι μία κίνηση που αντιμετωπίζεται από όλους με συμπάθεια, ενώ μπορεί να τεκμηριωθεί με τη θέση πως οι πλέον κατάλληλοι για να διδάξουν θρησκευτικά είναι αυτοί που έχουν μία πλήρη κατάρτιση στο αντικείμενο, δηλαδή οι απόφοιτοι των θεολογικών σχολών.
Στο παραπάνω επιχείρημα μπορεί να προστεθεί και η υπάρχουσα σχολική πραγματικότητα, σύμφωνα με την οποία τα λεγόμενα «μαθήματα ειδικότητας» στα Δημοτικά Σχολεία τα διδάσκουν καθηγητές των κλάδων Μουσικών, Φυσικής Αγωγής, Ξένων Γλωσσών κοκ.
Όμως είναι απαραίτητο να γίνει λόγος για τις αιτίες που καθιέρωσαν τη διδασκαλία των μαθημάτων ειδικοτήτων στα Δημοτικά Σχολεία από τους απόφοιτους των καθηγητικών σχολών. Αυτές νομίζω είναι και η βασική προϋπόθεση για να γίνει και ο σχετικός διάλογος που θα βοηθήσει τους συναδέλφους που αποφοιτούν, αλλά θα συμβάλλει και στην ενημέρωσή τους.
Ταυτόχρονα είναι σημαντικό να τονιστεί πως αυτός θα πρέπει να είναι ενταγμένος σε ένα γενικότερο πλαίσιο που θα αφορά τις διεκδικήσεις για ανάθεση μαθημάτων στους θεολόγους ανάλογα με τις γνώσεις και τις δυνατότητες που έχουν αποκομίσει από τη φοίτησή τους στα τέσσερα τμήματα των δύο πανεπιστημιακών θεολογικών σχολών
Σε άρθρο λοιπόν που δημοσιεύεται στο «Διδασκαλικό Βήμα» (Απρίλιος 1985) γράφονται και τα εξής: «"…η θέση αυτή του κλάδου (:των δασκάλων) για ένα ολοήμερο σχολείο είναι πρωτοποριακή και δεμένη με το λαϊκό αίτημα για ίσες ευκαιρίες στη μόρφωση. Γιατί μόρφωση δεν συντελείται μόνο μέσα στο διδακτικό ωράριο. Αλλά και μετά απ' αυτό. Και το ερώτημα που μπαίνει είναι: πώς αξιοποιούν τα παιδιά των υποβαθμισμένων περιοχών τον ελεύθερο χρόνο τους; Πως θα σταθούν ισότιμα δίπλα στα παιδιά των "ανώτερων" κοινωνικών στρωμάτων, που αυτά τα τελευταία, πέρα από το διδακτικό ωράριο, έχουν τη δυνατότητα να μάθουν ξένη γλώσσα, μουσική, μπαλέτο, να πάνε στο καλό φροντιστήριο, να δουν θέατρο και, επιπλέον, να έχουν τη βοήθεια των μορφωμένων γονιών τους;».
Στην εισηγητική έκθεση του Νόμου 1566/1985 σχετικά με το θέμα των ειδικοτήτων στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, αναφέρονται τα παρακάτω: "…Νέα, σημαντική διαφοροποίηση και νέο ανέβασμα της ποιότητας στη λειτουργία του δημοτικού σχολείου, είναι η εισαγωγή της διδασκαλίας της φυσικής αγωγής, της μουσικής, των ξένων γλωσσών και των καλλιτεχνικών μαθημάτων από εκπαιδευτικούς που έχουν τα αντίστοιχα με το αντικείμενο προσόντα.
Στο σχέδιο νόμου εκφράζεται η πολιτική βούληση να γίνει αυτή η εισαγωγή και θεσπίζονται πολλαπλές δυνατότητες για την πραγματοποίησή της. Η τεράστια σημασία της διδασκαλίας της φυσικής αγωγής για τη σωστή σωματική ανάπτυξη των παιδιών, των ξένων γλωσσών που είναι τελείως απαραίτητες στη σύγχρονη ζωή, καθώς και της μουσικής και των καλλιτεχνικών μαθημάτων, για την αισθητική τους αγωγή, αναγνωρίζεται για πρώτη φορά από την Πολιτεία".
Νομίζω πως με τα παραπάνω γίνεται σαφές πως τα μαθήματα ειδικοτήτων βρίσκονται στο ωρολόγιο πρόγραμμα των Δημοτικών Σχολείων ως μαθήματα δεξιοτήτων που έχουν στόχο να βοηθήσουν τους μικρούς μαθητές να αναδείξουν τα ταλέντα τους και να τα καλλιεργήσουν, πέρα από κοινωνικές ανισότητες. Σε καμία περίπτωση δεν έχουν το ρόλο γνωστικών αντικειμένων, ενώ δεν πρέπει να λησμονείται πως το Δημοτικό Σχολείο δεν έχει ως στόχο την παροχή εξειδικευμένων γνώσεων.
Επομένως ο διορισμός θεολόγων στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση την ολοκληρωτική αναμόρφωση του προγράμματος του μαθήματος των Θρησκευτικών στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Οι προτάσεις γι’ αυτό θα πρέπει να είναι το πρώτο βήμα των ενδιαφερομένων συναδέλφων
Το βασικό θέμα όμως, για τους θεολόγους, παραμένει: τι θα μπορούσαν να προσφέρουν αυτή τη στιγμή, εκτός από τη διδασκαλία των θρησκευτικών, ώστε και οι οργανικές τους θέσεις να αυξηθούν και να εκλείψει το φαινόμενο της αδιοριστίας που τείνει να πάρει τρομακτικές διαστάσεις μιας και ο κλάδος ως μόνη ουσιαστική επαγγελματική διέξοδο έχει τη διδασκαλία ενός μόνο μαθήματος;
Η απάντηση δεν είναι εύκολη και σίγουρα σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να οδηγήσει τους θεολόγους σε σύγκρουση με άλλες ομάδες συναδέλφων. Πάντως, θα μπορούσε να στηριχτεί σε στέρεες βάσεις που θα αποτελούσαν και δεδομένα τα οποία θα χρησιμοποιούνταν ώστε να διεκδικηθούν περισσότερες θέσεις εργασίας.
Είναι γνωστό λοιπόν πως οι θεολόγοι και των δύο σχολών, των Πανεπιστημίων Αθήνας και Θεσσαλονίκης, διδάσκονται πολλά στοιχεία που σχετίζονται με τη βυζαντινή και γενικότερα τη μεσαιωνική ιστορία. Σε αυτά περιλαμβάνονται ανάλυση κειμένων και γεγονότων, παλαιογραφία, επιγραφική κα. Η πρώτη ανάθεση λοιπόν της διδασκαλίας της Ιστορίας αυτής της περιόδου στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο θα μπορούσε να δοθεί και στους θεολόγους. Το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί και με τα μαθήματα της Φιλοσοφίας και της Ψυχολογίας. Με επιχειρήματα, που προέρχονται από τις γνώσεις που έχουν προσλάβει κατά τη διάρκεια των σπουδών τους θα αποδείξουν την επάρκειά τους και σε αυτά τα αντικείμενα.
Ταυτόχρονα σε ένα αναμορφωμένο πρόγραμμα σπουδών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης οι θεολόγοι μπορούν να διεκδικήσουν μαθήματα που θα αναδεικνύουν τη Βίβλο ως βασικό στοιχείο του Ευρωπαϊκού πολιτισμού και ανάλυσης πατερικών κειμένων που θα διδάσκονται ενδεχομένως σε μία ευρύτερη ενότητα μαθημάτων ανθρωπιστικών επιστημών. Στα παραπάνω θα μπορούσε να προστεθεί η διεκδίκηση από τον κλάδο των καθηγητών των Θρησκευτικών της αύξησης των ωρών του μαθήματος. Αυτό όμως προϋποθέτει το διάλογο με τη σύγχρονη κοινωνία και την κατανόηση των προβληματισμών της. Μόνο έτσι αυτή θα πειστεί για την αναγκαιότητα να δοθούν περισσότερες ώρες σε ένα θρησκευτικό μάθημα, αφού θα αφορά όλα τα μέλη της. Εννοείται πως σε αυτόν δεν έχουν θέση ούτε περιχαρακώσεις ούτε παρωχημένοι προβληματισμοί, αλλά δυναμισμός και σύγχρονη γλώσσα.
Τα επιχειρήματα γι’ αυτά που ειπώθηκαν δύσκολα θα δέχονταν αμφισβήτηση. Αυτό σημαίνει πως εφόσον υλοποιηθούν συγκεκριμένες προτάσεις, θα δημιουργήσουν αύξηση των οργανικών θέσεων των θεολόγων και θα χτυπήσουν σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα της ανεργίας τους. Ταυτόχρονα δε θα τους φέρουν σε σύγκρουση με καμία άλλη ομάδα συναδέλφων εκπαιδευτικών (στους οποίους ανήκουμε και εμείς οι θεολόγοι) και θα υπάρχει καθολική συμπαράσταση στις προσπάθειες που θα κάνουν, μιας και ο αγώνας για μια καλύτερη παιδεία αφορά όλη την ελληνική κοινωνία.
* Ο κ.Νικόλαος Παύλου είναι Θεολόγος και Δ/ντής του 14ου Γυμνασίου Λάρισας
Πηγή: amen

Συνέδριο της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας στην Εύβοια “Η ορθόδοξη κοινότητα σε δοκιμασία από την παγκόσμια οικονομική κρίση”

Οι Βουλευτές Λευτέρης Χριστοφόρου, Άγγελος Βότσης και Γιώργος Βαρνάβα, συμμετείχαν σε Συνέδριο της Επιτροπής Διεθνούς Πολιτικής της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης της Ορθοδοξίας (ΔΣΟ) με θέμα «Η Ορθόδοξη κοινότητα σε δοκιμασία από την παγκόσμια οικονομική κρίση», που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη, 28 Μαΐου, στην Εύβοια.
Το Συνέδριο απασχόλησαν η παγκόσμια οικονομική κρίση και ο αντίκτυπος της στις οικονομίες των κρατών με ορθόδοξους πληθυσμούς, η συμβατότητα της ορθόδοξης ηθικής με την οικονομία της αγοράς, καθώς και μορφές συνεργασίας στις χώρες με ορθόδοξους πληθυσμούς υπό τις συνθήκες της οικονομικής κρίσης.
Οι ομιλητές υπέδειξαν ως γενεσιουργό αιτία της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, την κρίση που διέρχονται οι ηθικές αξίες στις ανθρώπινες κοινωνίες ανά το παγκόσμιο. Επαναβεβαίωσαν επίσης προηγούμενη αναφορά τους κατά την περυσινή Γενική Συνέλευση της ΔΣΟ, στην ανάγκη επαναφοράς των αξιών της Ορθοδοξίας στον τρόπο λειτουργίας των οικονομικών, κρατικών και κοινωνικών δομών.
Σε σχετική παρέμβαση του ο κ. Χριστοφόρου προέβη σε σύντομη ανασκόπηση των γεγονότων που οδήγησαν στην παγκόσμια οικονομική κρίση, εκτιμώντας ότι αυτά ήταν αποτέλεσμα ανορθόδοξης και ανήθικης διαχείρισης των οικονομικών δεδομένων, ελλείψει περιοριστικών κανόνων που θα μπορούσαν να ρυθμίσουν τη λειτουργία της ελεύθερης, ανοικτής οικονομίας.
Με τη θέσπιση τέτοιων κανόνων με επίκεντρο τον άνθρωπο, έχοντας δηλαδή ως βάση τις αρχές της Ορθοδοξίας, είπε ο κ. Χριστοφόρου, η ελεύθερη οικονομία μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες ευημερίας και κοινωνικής δικαιοσύνης.
Στη συνέχεια, ο Κύπριος βουλευτής διατύπωσε την εκτίμηση ότι η κυπριακή οικονομία δεν δέχθηκε προς το παρόν σοβαρά πλήγματα από την παγκόσμια οικονομική κρίση. Υπενθύμισε, ότι η Κύπρος είναι η μοναδική χώρα στην Ευρωζώνη που, εν μέσω κρίσης, παρουσίασε κατά το πρώτο τρίμηνο του 2009 θετικό ρυθμό ανάπτυξης. Αυτό, ανέφερε ο κ. Χριστοφόρου, οφείλεται κυρίως στο χαρακτήρα των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων της Κύπρου που είναι εμπορικά και όχι επενδυτικά, καθώς και στη νομισματική σταθερότητα που προσφέρει η Ευρωζώνη.
Τέλος, το Προεδρείο συνόψισε τα συμπεράσματα του Συνεδρίου, τα οποία θα συζητηθούν στη Γενική Συνέλευση της ΔΣΟ, τον Ιούνιο στο Βελιγράδι. Αναφέρεται συγκεκριμένα, ότι η ΔΣΟ, ως κατεξοχήν πολιτικός οργανισμός που παρεμβαίνει στα παγκόσμια κοινωνικά προβλήματα, θεωρεί ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση είναι ηθική κρίση. Σημειώνεται, επίσης, ότι η παρέμβαση για την αντιμετώπιση της κοινωνικής αδικίας και της φτώχειας είναι επιτακτική ανάγκη και καθήκον που απορρέει από τα διδάγματα, τις παραδόσεις και τις πεποιθήσεις της Ορθοδοξίας. Τονίζεται δε, η ανάγκη δραστηριοποίησης της ΔΣΟ σε ζητήματα οικονομίας, περιβάλλοντος, κοινωνικών αξιών και απειλών από έξαρση ακραίων εθνικιστικών δράσεων.
Στο Συνέδριο συμμετείχαν κοινοβουλευτικές αντιπροσωπίες από την Ελλάδα, την Κύπρο, τη Λευκορωσία, τη Ρωσική Ομοσπονδία και τη Συρία, καθώς και θεολόγοι, οικονομολόγοι και άλλοι ακαδημαϊκοί και εμπειρογνώμονες από χώρες μέλη της ΔΣΟ.
Πηγή: Ρωμιοσύνη

Οι αμβλώσεις διχάζουν την Αμερική

Ένα από τα πρώτα μέτρα που πήρε ο Μπαράκ Ομπάμα ήταν να καταργήσει τους περιορισμούς για την έρευνα στα εμβρυϊκά βλαστοκύτταρα και να άρει την απαγόρευση για αμερικανική βοήθεια σε όλες τις οργανώσεις οικογενειακού σχεδιασμού, που ασχολούνται με τις αμβλώσεις.
Πρόσφατες έρευνες καταδεικνύουν ότι, παρά την πολιτική αλλαγή στον Λευκό Οίκο που σηματοδότησε η αντικατάσταση του Μπους από τον Ομπάμα, το θέμα των αμβλώσεων εξακολουθεί να διχάζει την αμερικανική κοινωνία. Σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Γκάλοπ,το 51% των Αμερικανών δηλώνουν ότι τάσσονται «υπέρ της ζωής» (και κατά των αμβλώσεων), έναντι 42% που τάσσονται «υπέρ της επιλογής» (δηλαδή, του δικαιώματος στις αμβλώσεις).
Τουλάχιστον 39 άτομα συνελήφθησαν από αστυνομικές δυνάμεις , στο καθολικό πανεπιστήμιο Νοτρ Νταμ, στην Πολιτεία της Ιντιάνα, καθώς προσπάθησαν να εισβάλουν στο πανεπιστήμιο με στόχο να διαδηλώσουν εναντίον του Μπαράκ Ομπάμα.
Μεταξύ των συλληφθέντων περιλαμβάνεται η Νόρμα ΜακΚόρβεϊ, η δικαίωση της οποίας από το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, το 1973, εγκαινίασε τη νομιμοποίηση των εκτρώσεων.Η ΜακΚόρβεϊ αναθεώρησε ριζικά τις απόψεις της και ήταν μεταξύ των 300 διαδηλωτών που αποδοκίμασαν τον Ομπάμα, στην εξώπορτα του πανεπιστημίου, με το σύνθημα «Σταματήστε να σκοτώνετε τα παιδιά μας»!


Ο πρόεδρος του καθολικού ιδρύματος, ιερέας Τζον Τζένκις, δήλωσε ότι «δεν πρόσεξε στην απόφασή του Ομπάμα να μιλήσει σε ένα πανεπιστήμιο που αντιτίθεται στην πολιτική του για τις αμβλώσεις».
Επίσης πολλοί φοιτητές εξέφρασαν το προηγούμενο διάστημα την έντονη αντίθεση στον πρόεδρο, μιλώντας για κηλίδωση του Πανεπιστήμιου.

Μια συνέντευξη που προκαλεί ερωτηματικά

Το περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ στο τεύχος Απριλίου έχει συνέντευξη του κ. Πέτρου Βασιλειάδη καθηγητή Θεολογίας του ΑΠΘ.
Ο κ. Βασιλειάδης, όπως αναφέρει το περιοδικό, λέει πως ο Απόστολος Παύλος ανέτρεψε το αρχικό μήνυμα του Χριστού.
Διαβάστε:
ΜΥΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ
Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΠΥΡΗΝΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ
Επιβεβαιώνεται η ύπαρξη Πρωταρχικής Διδασκαλίας του Χριστιανισμού.
Ο ρόλος του Αποστόλου Παύλου στην ανατροπή του αρχικού μηνύματος του Χριστού.
Του καθηγητή Θεολογίας ΑΠΘ Πέτρου Βασιλειάδη
http://www.metaekdotiki.gr/site.php?&file=productdetails.xml&id=1307
Στο περιοδικό όπως διαβάζουμε ως σύμβουλος έκδοσης συμμετέχει και ο κ. Κωνσταντίνος Ζάρρας (Λέκτορας Θεολογικής Σχολής Αθηνών)
http://www.metaekdotiki.gr/site.php?&file=pages.xml&catid=41
Ρωτάμε αν αποδίδονται σωστά τα λόγια του κ. Βασιλειάδη όπως τα παρουσιάζει το περιοδικό και εάν όχι, ποιες διαμαρτυρίες έγιναν και ποιες διορθώσεις ;

Απάντηση της Πανθεσσαλικής Επιτροπής αδιορίστων Θεολόγων στο κείμενο των «44»

Βλέποντας το κείμενο που υπογράφεται από 44 θεολόγους, τους πρωτοεμφανιζόμενους ως «Πρωτοβουλία θεολόγων», θέλουμε να εκφράσουμε τις απορίες που δημιουργούνται και κάποιες προτάσεις μας.
Λέτε πως ο δάσκαλος πρέπει να διδάξει τα θρησκευτικά για να μην χαθεί η παντοδυναμία του. Όμως δεν σκεφτήκατε πως ο δάσκαλος έχασε την παντοδυναμία του με την εισαγωγή του θεσμού του ολοήμερου; (το ολοήμερο μόνο για φύλαξη των παιδιών έπρεπε να λειτουργεί. Είδατε εσείς παιδιά να φεύγουν από το ολοήμερο και να είναι καλογραμμένες οι εργασίες τους και να είναι προετοιμασμένα για τα μαθήματα της επόμενης μέρας; Τα παιδιά είναι κουρασμένα, εξαντλημένα γιατί μένουν έως τις 4 μ.μ. και ακολουθεί εντατικό πρόγραμμα εξωσχολικών δραστηριοτήτων και πραγματικής μελέτης στο σπίτι). Πως δέχθηκαν οι δάσκαλοι να δημιουργηθεί το ολοήμερο, (μήπως για να καλύψει την αδιοριστία τους εκείνη την εποχή;), να μπουν τόσες άλλες ειδικότητες εκπαιδευτικών υποστηρίζοντας πως ο ίδιοι δεν έχουν τις απαραίτητες γνώσεις για να διδάξουν όλα τα μαθήματα. Τα Θρησκευτικά που δεν τα διδάσκεται στα παιδαγωγικά τμήματα (και αποδεικνύεται αν ανατρέξει κάποιος στα αναλυτικά προγράμματα των σχολών) πως μπορεί χωρίς τις απαραίτητες γνώσεις να τα διδάξει; Δηλαδή βασίζεται στις εμπειρίες της προσωπικής του ζωής; Κι αν ανήκει κρυφά σε άλλο θρήσκευμα: Σε άλλη αίρεση; ‘Η αν είναι, όπως δηλώνουν ανεπίσημα στο διαδίκτυο, άθεοι; Τα παιδιά μας θέλουμε να διδαχθούν αρχές της αρτιότερης από τις θρησκείες, τη διδασκαλία της ορθόδοξης χριστιανικής μας θρησκείας.
Και ποιος είναι ο καταλληλότερος για να τις διδάξει; Φυσικά κάποιος που τα έχει διδαχθεί με μεράκι για οκτώ εξάμηνα στις Θεολογικές σχολές της Θεσσαλονίκης και Αθήνας. Προτείνετε να γίνουν επιμορφώσεις δασκάλων. Και γιατί να μην γίνουν επιμορφώσεις θεολόγων και να διδάξουν σε σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης; Και όποιος έχει πιστοποίηση υπολογιστή αναγνωρισμένη από το κράτος και επάρκεια σε κάποια ξένη γλώσσα γιατί να μην του γίνει κάποια επιμόρφωση και να διδάξει τα αντίστοιχα μαθήματα σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης;
Και όσο για τη συμπαράσταση που θέλετε να απευθύνετε στους αδιόριστους συναδέλφους σας, θέλουμε να αντιπροτείνουμε το εξής: Αφού το κράτος καθιέρωσε να εισάγονται με τον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ οι άριστοι των εκπαιδευτικών για να στελεχώσουν το διδακτικό προσωπικό, γιατί να μην καθιερώσει κάτι τέτοιο, δηλαδή να συμμετέχουν με τις ίδιες προϋποθέσεις και οι μόνιμοι εκπαιδευτικοί θεολόγοι στην διεκδίκηση της θέσης σε μια βαθμίδα της εκπαίδευσης; Πιστεύετε ότι δεν θα αναβαθμιστεί το εκπαιδευτικό σύστημα; Δεν θα ήταν πραγματική συμπαράσταση η συμμετοχή στην ίδια αγωνία και να διαβάζετε εντατικά, αν και θα έχετε το προνόμιο να απασχολείστε στο ίδιο αντικείμενο. Πιστεύετε πως δεν θα ήταν ανακούφιση για τους συμμετέχοντες στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ αν ήξεραν πως υπάρχουν 4.033 θέσεις και να τις διεκδικούν 8.000 μόνιμοι και αδιόριστοι; Ξέρετε τι δουλειά θα έκαναν όσοι γνώριζαν ότι απειλούνταν η θέση τους;
Και αφού θεωρείτε ότι δεν χρειάζεται αύξηση των ωρών διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών τότε που οφείλεται αυτή η ηθική κατιούσα που ακολουθεί η κοινωνία μας; Μήπως οφείλεται και στην μη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών ιδιαίτερα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, από μη καταρτισμένους διδασκάλους, ή το έργο των ήδη ενεργών στο διδασκαλικό έργο θεολόγων δεν είναι επαρκές;
Και σχετικά με την ύπαρξη αλλοδαπών μαθητών στα ελληνικά σχολεία θα ήταν φρόνιμο να υπάρχουν θεολόγοι που θα διδάσκουν χωριστά σε άλλα τμήματα παιδιά άλλων θρησκειών, όπως δηλαδή διδάσκονται με επιλογή από τους μαθητές η ξένη γλώσσα, Γαλλικά ή Ιταλικά. Πιστεύετε ότι θα μπορούσαν να διδαχθούν τη διδασκαλία του Χριστού ή τη διδασκαλία του Μωάμεθ κ.τ.λ. σε ένα κράτος όπου η πλειοψηφία των πολιτών είναι ορθόδοξοι; Κάτι τέτοιο υπάρχει στις άλλες χώρες; Διδάσκονται μόνο τη διδασκαλία του Χριστού σε κράτη που είναι μουσουλμανικά κ.τ.λ.; Τι προτείνετε εσείς; Μήπως θα ήταν καλό και για τους μη ορθόδοξους να διδαχθούν την ορθόδοξη διδασκαλία και τμήματα από τα άλλα θρησκεύματα; Πιστεύετε ότι οι ιδέες της ορθοδοξίας δεν θα ωφελήσουν αν τις ακούσουν και παιδιά από άλλες θρησκείες ως γενικές γνώσεις ;
Κι αν μέσα στην ίδια τη χώρα μας σταματήσουμε να διδασκόμαστε την παράδοση την ορθόδοξη για να ικανοποιήσουμε μόνο τους οικονομικούς μετανάστες σκεφτήκατε πως αυτό πρέπει να γίνει και στο μάθημα της ιστορίας ,της γεωγραφίας, στην αγωγή του πολίτη, στη γλώσσα;
Τέλος, αγαπητοί συνάδελφοι που υπογράφετε το κείμενο, που τόσο πολύ ενδιαφέρεστε για το μη διορισμό των θεολόγων στα δημοτικά σχολεία, για το τυχόν ψυχολογικά προβλήματα που θα δημιουργήσουμε στη νεολαία μας, με αποτέλεσμα εξαιτίας μας να δημιουργηθεί μια <βίαια κοινωνία>, δεν είδαμε κανέναν από τους δασκάλους που δηλώνουν άθεοι στο διαδίκτυο και ζητούν κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών, δεν ενημερώσατε για τις απόψεις τους, ούτε το Παιδαγωγικό ινστιτούτο, ούτε τον υπουργό Παιδείας, ούτε τον Αρχιεπίσκοπο ούτε και τις Ενώσεις των θεολόγων .Επίσης δεν είδαμε πολλούς μόνιμους καθηγητές και δασκάλους που απαξιώνουν το μάθημά μας να κάνουν αγώνα και να ζητήσουν την άρση των επίσημων θρησκευτικών αργιών για να αναπληρώσουν τις "χαμένες ημέρες» αλλά βολεύονται κατά το δοκούν .

Με εκτίμηση

ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΝΘΕΣΣΑΛΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΔΙΟΡΙΣΤΩΝ ΘΕΟΛΟΓΩΝ, Καραμαλίγκα Ζωή 6947273783, Μπεκίρης Αλέξανδρος 6934617724, Παυλής Μιχαήλ 6945319698, Παπαϊωάννου Μαρία 6944999440, Τότσικα Βάσω 6945287347.
Πηγή:http://religiousnet.blogspot.com/2009/05/44.html

Έργα εκκλησιομάχων

Οι διάφοροι εκκλησιομάχοι αφού κατάφεραν να απαγορεύσουν την είσοδο των Πνευματικών στα σχολεία, να αλλάξουν το καθεστώτος των απαλλαγών από το μάθημα των Θρησκευτικών και να αλλοιώσουν το περιεχόμενο και τον προσανατολισμό των σχολικών βιβλίων, επιτίθενται συνεχώς μόνο εναντίον της Ορθοδοξίας.
Τελευταία παριστάνουν τους «ευαίσθητους» για τους μουσουλμάνους και τις διάφορες αιρέσεις που κατακλύζουν τη χώρα, ενώ αδιαφορούν για την βεβήλωση των Ορθοδόξων Εκκλησιών και για την προσβολή του θρησκευτικού συναισθήματος των χριστιανών….
Πολλά τα παραδείγματα. Ένα μόνο βλάσφημο παραθέτουμε όπως πέρασε σε εφημερίδα:

"Καθηγητής" Παντείου έδωσε θέμα με τον Ιησού Χριστό να κάνει sex

Ο Ιησούς σε στιγμή σεξουαλικής συνεύρεσης και ηδονής με μια λαίκή τραγουδίστρια ντυμένη καλόγρια είναι το θέμα που απεικονίζει πίνακας του εικαστικού John Φιστίκι.
Όμως.....Ανύπαρκτος ο πίνακας που θα σόκαρε τουλάχιστον κάθε Χριστιανό, φανταστικό πρόσωπο ο εικαστικός καλλιτέχνης, που δεν θα είχε ούτε ιερό ούτε όσιο, αλλά υπαρκτό το πρόσωπο που εμπνεύστηκε τη ζωγραφική σύνθεση.
Πρόκειται για τον επίκουρο καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου Δημήτρη Χριστόπουλο, που επέβαλε ως εξεταστέο θέμα στους φοιτητές του Παντείου «τον Ιησού σε ερωτική περίπτυξη με λαϊκή τραγουδίστρια».
Το θέμα δόθηκε στους φοιτητές το Φεβρουάριο από τον γνωστό για τις αιρετικές του απόψεις καθηγητή, στο πλαίσιο του μαθήματος «Τέχνη, ελευθερία και λογοκρισία».
Η πλειονότητα των φοιτητών αιφνιδιάστηκε από το θέμα αλλά έπρεπε να συμμορφωθεί με τις υποδείξεις και τις φαντασιώσεις ίσως του καθηγητή.
Διαβάζοντας τα τρία θέματα που τους έδωσε προς εξέταση ο καθηγητής, διαπίστωσαν ότι και το τρίτο είχε να κάνει και πάλι με τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, αφού αφορούσε το βιβλίο του Αυστριακού σκιτσογράφου Γκέρχαρντ Χάντερερ στο οποίο μεταξύ άλλων ο Ιησούς εμφανίζεται να κάνει χρήση ναρκωτικών ουσιών. Ο σαραντάχρονος καθηγητής (του Παντείου) ζητούσε από τους εξεταζόμενους φοιτητές να σχολιάσουν στη συνέχεια τις διάφορες παραμέτρους που έθετε.
Φοιτητές που μίλησαν στην «Εspresso» δήλωσαν: «Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι ανάλογο. Είναι όμως η πρώτη φορά που στο στόχαστρο μπαίνει η Ορθόδοξη Εκκλησία.
Συχνά και μέσω γραπτών εξετάσεων μας επιβάλλονται απόψεις που αποτελούν προπαγάνδα. συγκεκριμένων σκοπιμοτήτων και πολιτικών κομμάτων.
Στο Πάντειο, στο τμήμα ΠΕΚΙ (Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας), ακούγονται συχνά προκλητικές απόψεις που δεν τιμούν την Ελλάδα και την Ιστορία της.
Στο τμήμα αυτό, από άλλον καθηγητή έχουμε ακούσει πολλές φορές την εξής άποψη και σας μεταφέρω ακριβώς τη φράση του:
"Η αντίληψη που θα έπρεπε να επανεξεταστεί είναι η άποψη που θεωρεί την Ορθοδοξία ως πρόμαχο του Εθνικισμού".
Και οι φοιτητές μας υπενθυμίζουν: «Στο ίδιο τμήμα είναι και ο καθηγητής Αλέξης Ηρακλείδης, που έχει δηλώσει:
"H Eλλάδα πρέπει να αναγνωρίσει την ύπαρξη Μακεδονικής μειονότητας, να αποζημιώσει τις δημευμένες περιουσίες των εκδιωχθέντων κατοίκων της"»
Συγκεκριμένα, το γραπτό θέμα που δόθηκε στους φοιτητές για γραπτές εξετάσεις στο μάθημα «Τέχνη ελευθερία και λογοκρισία» ανέφερε τα εξής:
«1o» Θέμα :Ένα έργο του εικαστικού καλλιτέχνη φίλου σας John Φιστίκι αποκαθηλώνεται από την έκθεση σε μια μικρή Ελληνική πόλη διότι ο Δήμαρχος της πόλης αυτής θεωρεί ότι το έργο αυτό "θίγει τα ιερά και τα όσια του λαού του". Ο πίνακας αυτός αναπαριστά τον Ιησού σε στιγμή σεξουαλικής συνεύρεσης και ηδονής με μια λαϊκή τραγουδίστρια ντυμένη καλόγρια.
Ο φίλος σας, ανερχόμενος ζωγράφος - πλην όμως ακόμη πτωχός και άρα μη δυνάμενος να προσλάβει κάποιο γνωστό ποινικολόγο - έμαθε ότι φέτος παρακολουθήσατε στο Πάντειο το μάθημα " Τέχνη, ελευθερία και λογοκρισία" και ζητά να πάτε στη δίκη του ως μάρτυρας υπεράσπισης.
Ο John διώκεται, ανάμεσα στα άλλα, για παραβίαση του άρθρου 198 του Ποινικού Κώδικα, το οποίο προβλέπει....πως με φυλάκιση μέχρι δύο ετών τιμωρείται όποιος δημόσια και κακόβουλα βρίζει με οποιονδήποτε τρόπο τον Θεό, και του επόμενου άρθρου 199 που προβλέπει πως: "όποιος δημόσια και κακόβουλα καθυβρίζει με οποιονδήποτε τρόπο την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού ή άλλη θρησκεία ανεκτή την Ελλάδα τιμωρείται με φυλάκιση δύο ετών".
O John, όπως κάθε άνθρωπος, φοβάται να περάσει δύο χρόνια φυλακή.
Α. Αποφασίζετε ότι θα πάτε και ετοιμάζετε, την προηγούμενη της δικάσιμου, αυτά που πρόκειται να πείτε περιορίζοντας τα σε 700-800 λέξεις το μέγιστο, καθώς ξέρετε ότι θα σας δοθεί παραπάνω χρόνος.
Β. Αποφασίζετε ότι δεν θα πάτε επειδή δεν συμφωνείτε να υπερασπίσετε τον φίλο σας και του εξηγείται τους λόγους πάλι σε 700-800 λέξεις το μέγιστο.
Να αναπτύξετε ή το Α ή το Β»
Αλλά και στο τρίτο θέμα, την ίδια μέρα, γινόταν αναφορά σ' ένα κόμικς που είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων αφού παρουσίαζε τον Ιησού Χριστό και ως χρήστη ναρκωτικών.
Ο Καθηγητής Δημήτρης Χριστόπουλος έθετε τους κάτωθι προβληματισμούς προς τους φοιτητές:

«3o» Θέμα: “Η ζωή του Ιησού” του Αυστριακού Χάντερερ.

A. Kατάσχεται σύμφωνα με απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, διότι παρουσιάζει τον Χριστό να κάνει χρήση ναρκωτικών ουσιών.
Β. Στη συνέχεια το Εφετείο αθωώνει τον συγγραφέα και τον εκδότη του βιβλίου επαναφέροντας το στην κυκλοφορία.
Γ. Μετά την αθωωτική απόφαση ο εκδότης, για να διαφημίσει το έργο του, στήνει γιγαντοαφίσες έξω από τη Μητρόπολη Αθηνών, στις οποίες παρουσιάζεται ο Ιησούς στις επίμαχες σκηνές.
Σχολιάστε τα Α,Β και Γ».

ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ
Πηγή:http://www.espressonews.gr/default.asp?pid=79&la=2&catid=0&artid=994518&pg=1
=================================
Πιστεύουμε ότι οφείλουμε να υποστηρίζουμε την αλήθεια. Αν αυτά γράφονταν για τον Μωάμεθ όλοι καταλαβαίνουμε τις αντιδράσεις που θα είχαμε. Τώρα όμως επειδή πρόκειται για το πρόσωπο του Θεανθρώπου, οι αντιδράσεις μας απευθύνονται προς ώτα μη ακουόντων!

Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ:"Είναι Εκκλησία το Βατικανό ;"

Δείτε και :
ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ Κατά του Οικουμενισμού
Παναγιώτης Σημάτης: «Απέτυχαν να περάσουν τους περί Πρωτείου στόχους της Ραβέννας στην Ημερίδα της Θεσσαλονίκης»

Αφύλακτες Κερκόπορτες

Μικρή αφύλακτη πύλη απ΄ όπου μπήκε ο εχθρός και κυρίευσε την Πόλη, την Βασιλεύουσα, την βασιλίδα των Πόλεων.
Κερκόπορτα! Μικρή αφύλακτη πύλη απ΄ όπου με δυσκολία περνούσε ένας άνθρωπος διπλωμένος στα δύο, έδωσε την δυνατότητα στον εχθρό να κυριεύσει την Πόλη.
Αυτό που δεν πέτυχαν με τις επίμονες πολιορκίες το πέτυχαν με το πέρασμα από μια αφύλακτη πύλη!
Τα κάστρα πέφτουν πρώτα από μέσα!
Το κάστρο που ο εχθρός στις κατά μέτωπο μάχες δεν μπορεί να κουρσέψει, καταφέρνει να το κυριεύσει, όταν υπάρχει πέρασμα από κάποια αφύλακτη πύλη. Και είναι αφύλακτες πύλες οι μικρές λεπτομέρειες στις οποίες υποκύπτουμε. Είναι οι μικρές αδυναμίες και τα προσωπικά συμφέροντα στα οποία υποχωρούμε.
Αυτά που δεν είναι τόσο μεγάλα για να δημιουργήσουν μέσα μας έντονο αίσθημα ενοχής, που θα μας οδηγήσει να καταλάβουμε τα λάθη μας...διαβρώνουν όμως την ευαισθησία μας, την ακεραιότητά μας, την καθαρότητά μας.
Αφύλακτες κερκόπορτες, οι μικρές υποχωρήσεις στις αρχές και τα πιστεύω μας, που δημιουργούν και τα πρώτα ρήγματα στο κάστρο.
Τι κι αν οι κηλίδες είναι μικρές, ο πίνακας αλλοιώνεται, λερώνεται, αμαυρώνεται.
Αφύλακτες κερκόπορτες, τα μικρά, τα ασήμαντα, απ΄ όπου μπαίνει ο εχθρός και κυριεύει το κάστρο της ψυχής.
Αφύλακτες κερκόπορτες, οι προσπάθειες για άλωση του ομολογιακού χαρακτήρα του μαθήματος των θρησκευτικών.
Αφύλακτες κερκόπορτες, οι προσπάθειες για άλωση της ιστορίας.
Ας ψάξει ο καθένας μέσα του και στην κοινωνία τις αφύλακτες πύλες, ας τις εντοπίσει και ας αγωνιστεί. Μόνο αν τις φρουρεί με ανύστακτο βλέμμα, θα μείνει απόρθητο το κάστρο.

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ

Η παρουσία της Ρωμηοσύνης στο σύγχρονο γίγνεσθαι καθορίζεται από τα πνευματικά συστατικά στοιχεία της: Την Ελληνική παιδεία και πολιτιστική συνέχεια. Την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη και παράδοση. Το Βυζαντινορωμαϊκό Δίκαιο. Την αίσθηση ότι «η Ρωμανία κι αν πέρασε ανθεί και φέρει κι άλλο», όπως τραγουδά ο Ποντιακός θρήνος για την Άλωση. Την πεποίθηση ότι «η Ρωμηοσύνη εν να χαθεί όντας ο κόσμος λείψη», όπως είναι τα λόγια του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού, τα οποία κατέγραψε με ποιητική χάρη ο Κύπριος βάρδος Βασίλης Μιχαηλίδης. Την παρακαταθήκη του Αγίου Αυτοκράτορος της Νικαίας Ιωάννου Γ’ Βατάτζη, ο οποίος γράφει προς τον Πάπα Νικόλαο Θ’ το 1250 ότι ο τίτλος του είναι βασιλεύς Ρωμαίων, αλλά γνωρίζει την καταγωγή του από το ελληνικόν γένος, από το οποίο διεδόθη η σοφία σε όλον τον κόσμο και στο οποίο διά του Μεγάλου Κωνσταντίνου πέρασε η κληρονομιά του κράτους των Ρωμαίων. Την συγκινητική υπόμνηση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου προς τους τελευταίους υπερασπιστές της Βασιλεύουσας ότι «είμασθε απόγονοι Ελλήνων και Ρωμαίων», γι’ αυτό πρέπει να αγωνισθούμε για την Πίστη, την Πατρίδα και τους συγγενείς μας. Και την επίκαιρη υπογράμμιση του μακαριστού π. Ιωάννου Ρωμανίδη ότι ο Ρωμηός κάνει κατά καιρούς συμμαχίες για το συμφέρον του Έθνους, αλλά δεν γίνεται δούλος των συμμάχων, ούτε πιστεύει στην συγχώνευση των πολιτισμών.
Η παρουσία της Ρωμηοσύνης ανιχνεύεται και πρέπει να γίνει ακόμη πιο δυναμική στους εξής τομείς:
1) Πολιτιστική ταυτότητα. Η Ελληνορθόδοξη Ρωμηοσύνη σέβεται το δικαίωμα κάθε λαού να έχει την εθνική, θρησκευτική και πολιτιστική ταυτότητά του, αλλά πρωτίστως αγωνίζεται για να διαφυλάξει την δική της ταυτότητα, την δική της πολιτιστική ιδιοπροσωπεία. Μελετά τους άλλους πολιτισμούς και διαλέγεται με αυτούς. Αφομοιώνει ορισμένα στοιχεία από τους άλλους, αλλά δεν αφομοιώνεται. Διδάσκεται από τον Μέγα Βασίλειο να στέκεται επιλεκτικά απέναντι σε κάθε άνθος και να παίρνει τον χυμό αποφεύγοντας τα αγκάθια. Αναγνωρίζει την σημασία της ευρωπαϊκής προσπάθειας για στενότερη συνεργασία των λαών και αποφυγή των συγκρούσεων. Όμως αξιοποιεί την συνεργασία αυτή για να διαδώσει τον δικό της πολιτισμό στην Ευρώπη και αρνείται να προδώσει την ταυτότητά της με το επιχείρημα ότι «αυτό επιβάλλει η Ευρώπη». Η Ρωμηοσύνη πιστεύει ότι η ευρωπαϊκή προσπάθεια θα προχωρήσει θετικά μόνον αν τηρήσει αυτό που καταγράφεται στα επίσημα κείμενά της, δηλαδή τον σεβασμό στην εθνική και πολιτιστική ιδιαιτερότητα κάθε λαού.
Η Ρωμηοσύνη κατανοεί ότι οι λαοί της Δυτικής Ευρώπης διαφοροποιούνται πολιτιστικά διότι αυτοί πέρασαν μέσα από την διαδικασία του Διαφωτισμού και επηρεάζονται, άλλοι λίγο άλλοι πολύ, από τα εκκοσμικευμένα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού. Η Ρωμηοσύνη σήμερα συνυπάρχει αρμονικά με τους δυτικούς λαούς, γνωρίζει όμως ότι τα φραγκικά και τα Διαφωτιστικά στοιχεία της δυτικής κληρονομιάς δεν είναι πλήρως συμβατά με τον ρωμαίικο πολιτισμό. Διδάσκει στα παιδιά της τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, τους θυμίζει όμως και τις υποχρεώσεις τους προς τον Θεό και προς τον συνάνθρωπο. Συμφωνεί ότι πρέπει να αξιοποιήσουμε ορισμένα θετικά στοιχεία από την πολιτική κληρονομιά της Δυτικής Ευρώπης. Υπενθυμίζει, όμως, ότι δεν περιμέναμε εμείς οι Ρωμηοί τον Δυτικό Διαφωτισμό για να συνειδητοποιήσουμε τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Στην Κωνσταντινούπολη του 1100, επί Κομνηνών, το νοσοκομείο της Μονής Παντοκράτορος προέβλεπε γυναίκες ιάτραινες, άρα η βυζαντινή Ρωμηοσύνη επέτρεπε και στα κορίτσια να αποκτούν ανώτατη μόρφωση. Μετά από 700 χρόνια το πρώτο Σύνταγμα της Γαλλικής Επαναστάσεως καθιερώνει την υποχρεωτική δημόσια παιδεία μόνον για τα αγόρια. Ας μην βλέπουμε, λοιπόν, με σύμπλεγμα κατωτερότητος τον δυτικό πολιτισμό. Τον σεβόμεθα, όπως και κάθε άλλο πολιτισμό, αλλά φροντίζουμε πρωτίστως να γνωρίσουμε και να αξιοποιήσουμε την δική μας κληρονομιά.
2) Οικουμενικότητα και Πατρίδα. Η Ρωμηοσύνη απορρίπτει τον εθνοφυλετισμό, τον ρατσισμό, τον ιμπεριαλισμό και την αποικιοκρατία. Απορρίπτει, όμως, εξ ίσου και τον άπατρι κοσμοπολιτισμό, τον υλιστικό διεθνισμό και την ηττοπάθεια. Δεν έχει ούτε ξενομανία ούτε ξενοφοβία. Καταφάσκει τον υγιή πατριωτισμό και την καλλιέργεια μιας αφανάτιστης ιστορικής συνειδήσεως. Δεν χρησιμοποιεί πολεμοχαρή συνθήματα ούτε όμως δέχεται στο όνομα μιας δήθεν ειρηνικής συνυπάρξεως να σβήνεται η ιστορία, να παραγράφονται γενοκτονίες, να συκοφαντείται ο ρόλος της Εκκλησίας και να σπιλώνεται η μνήμη Νεομαρτύρων, ηρώων και αγωνιστών. Η Ρωμηοσύνη έχει πάντα κατά νου ότι τα Πρεσβυγενή Πατριαρχεία της ζουν και συνυπάρχουν με μεγάλες ομάδες Μουσουλμανικού θρησκεύματος. Δεν δέχεται να γίνει ο πολιορκητικός κλοιός μιας αντιισλαμικής σταυροφορίας ούτε όμως αποδέχεται τον ισλαμικό φανατισμό. Προωθεί τον διάλογο και όχι την σύγκρουση των πολιτισμών και έχει την απαίτηση από τους άλλους λαούς να σέβονται την πίστη της, την ιστορία της και τα εδάφη της.
Η Ρωμηοσύνη πιστεύει ότι η Ορθόδοξη Πίστη είναι Οικουμενική και το μήνυμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού είναι πανανθρώπινο. Κατανοεί, πάντως, ότι η Οικουμενικότητα συνυπάρχει και δεν αντιφάσκει με τον υγιή πατριωτισμό. Ο Άγιος Δημήτριος π.χ. τιμάται από την Εκκλησία μας ως «Υπέρμαχος της Οικουμένης» (Απολυτίκιο) και είναι πράγματι Οικουμενικός, διότι τον σέβονται και τον προσκυνούν οι Ορθόδοξοι Σλάβοι και οι Αραβόφωνοι Ρωμηοί. Ταυτοχρόνως δε είναι και πατριωτικός Άγιος. Έσωζε και διεφύλαττε, όπως μας καταγράφουν τα βυζαντινά κείμενα, την πόλη του την Θεσσαλονίκη από επιβολές και εισβολές και έτσι υμνείται ως «σωσίπατρις και φιλόπολις» και «Θεσσαλονίκης μέγας φρουρός». Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα συνυπάρξεως του Οικουμενικού με το πατριωτικό στοιχείο είναι ο Ακάθιστος Ύμνος. Ψάλλεται με σεβασμό προς την Παναγία από όλους τους Ρωμηούς οικουμενικά, αλλά περιέχει και το πατριωτικό περιεχόμενο: Την ευχαριστία προς την Υπέρμαχο Στρατηγό για την σωτηρία της Βασιλευούσης από τους Αβάρους. Ακριβώς αυτόν τον υγιή πατριωτισμό, ο οποίος γνωρίζει να σέβεται και τον πατριωτισμό των άλλων λαών, περιγράφει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος στην 37η Επιστολή του:«Μητέρα τιμάν των οσίων. Μήτηρ δε άλλη μεν άλλου, κοινή δε πάντων πατρίς».
3) Ελληνορθόδοξη Παιδεία. Η απάντηση της Ρωμηοσύνης στό ερώτημα περί Παιδείας φυσικά λαμβάνει υπ’ όψιν της τις σύγχρονες συνθήκες, ανάγκες και εξελίξεις, είναι όμως βαθειά ριζωμένη στις αιώνιες και πάντοτε επίκαιρες διδαχές των Αγίων μας. Είναι η Παιδεία των Τριών Ιεραρχών, το σχολείο του Πατροκοσμά, το οποίο πρέπει να μας μαθαίνει για τον Θεό και την Παναγία, είναι η Ελληνορθόδοξη παιδεία που μας κράτησε πνευματικά ζωντανούς επί Τουρκοκρατίας, είναι τα γράμματα που έμαθε ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο οποίος χειριζόταν άριστα και την ομηρική και την αττική και τη νεοελληνική μορφή της ελληνικής γλώσσας. Η Παιδεία, την οποία πρεσβεύει η Ρωμηοσύνη, απαντά πρωτίστως στο ερώτημα:
Τι άνθρωπο θέλουμε να πλάσουμε; Πώς θα μορφώσουμε, δηλαδή θα δια-μορφώσουμε χαρακτήρες, πώς θα μεταδώσουμε ήθος και όχι μόνον ξερές γνώσεις. Η παιδεία είναι έννοια ευρύτερη της εκπαιδεύσεως. Η εκπαίδευση αναφέρεται στην παροχή γνώσεων για να βρουν οι νέοι ένα επάγγελμα. Η παιδεία δεν θέλει ανθρώπους ρομπότ, γεμάτους πληροφορίες, αλλά ανθρώπους με συνείδηση ευθύνης προς τον Θεό, την Πατρίδα, την Δημοκρατία, τον συνάνθρωπο. Η Παιδεία της Ρωμιοσύνης αποδέχεται και την τεχνολογία και τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και το Διαδίκτυο και τις ξένες γλώσσες, αλλά τα αξιοποιεί όλα αυτά για την προώθηση των στόχων της για την προβολή του Ελληνορθόδοξου πολιτισμού και για την κοινωνικοποίηση των παιδιών μας. Η Ρωμηοσύνη σήμερα δεν διδάσκει στους νέους να είναι κλεισμένοι στο καβούκι τους. Τους διδάσκει ή μάλλον προσπαθεί να τους διδάξει την ουσιαστική κοινωνικότητα που δεν ταυτίζεται με την αργόσχολη κοσμικότητα, αλλά με την αίσθηση προσφοράς, συμμετοχής και ανθρωπιάς.
Η Παιδεία της Ρωμηοσύνης πιστεύει στην ανάγκη τονώσεως των Ανθρωπιστικών Σπουδών και στην σωστή διδασκαλία της Αρχαίας Ελληνικής και της Πατερικής Γραμματείας και της Ορθόδοξης Χριστιανικής Αγωγής. Διαφωνεί με την γλωσσική παρακμή των νέων μας και με τις τάσεις υποβαθμίσεως του μαθήματος των Ορθοδόξων Θρησκευτικών. Για τους Ρωμηούς σήμερα ισχύει η συμβουλή της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, ο οποίος ομιλών τον Σεπτέμβριο του 2005 στην Φλώρινα τόνισε ότι η Ορθόδοξη Χριστιανική Αγωγή πρέπει να αρχίζει από το νηπιαγωγείο. Παραλλήλως η Παιδεία της Ρωμηοσύνης δεν υποτιμά τις πρακτικές και εμπορικές επιστήμες, διότι έχει κατά νουν ότι η πρώτη Σχολή Διοικήσεως Επιχειρήσεων στη Ρωμαίική Ανατολή ιδρύθηκε το 1850 από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ήταν η Εμπορική Σχολή της Χάλκης με πρώτο Σχολάρχη ένα μοναχό: Τον Βαρθολομαίο Κουτλουμουσιανό. Η Ρωμηοσύνη σέβεται την προσφορά όλων των επιστημών και των επαγγελμάτων, αλλά ενδιαφέρεται κυρίως για τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του ανθρώπου, ο οποίος θα ασκήσει την κάθε τέχνη, το κάθε επάγγελμα.
4) Κοινωνία και Κοινοτισμός: Ο Ρωμηός έχει ως θεμέλιο της κοινωνικής του συνειδήσεως την αλληλεγγύη και την φιλανθρωπία. Θυμάται την προτροπή των αυτοκρατόρων της Βυζαντινής Ρωμανίας «ένδυσε πένητα γυμνόν, χόρτασε πεινασμένον, θλιμμένους παρηγόρησον, αρρώστους επισκέπτου». Θυμάται επίσης ότι η Βυζαντινή Ρωμηοσύνη ανέδειξε ως υποχρέωση της Πολιτείας την φιλανθρωπία και καθιέρωσε ως αξίωμα τον Μέγαν Ορφανοτρόφον. Η Ρωμηοσύνη μπροστά στο σύγχρονο γίγνεσθαι εμπνέεται από τις κοινότητες των Ρωμηών επί Τουρκοκρατίας, οι οποίες αποτελούσαν την προέκταση της Ορθόδοξης ενορίας και καλλιεργούσαν το πνεύμα συνεργασίας και αλληλεγγύης. Ενώπιον της σημερινούς διεθνούς καταστάσεως η Ρωμηοσύνη απορρίπτει τον καταναγκαστικό κολεκτιβισμό και την βιαία κρατικοποίηση των αγαθών που οδήγησε σε ανθρώπινες τραγωδίες και στρατόπεδα συγκεντρώσεως, αλλά και τον άκρατο ατομοκεντρισμό, την υλοφροσύνη, τον καταναλωτισμό και την αδιαφορία για την κοινωνική πρόνοια. Προτείνει τον Κοινοτισμό ως την Ελληνορθόδοξη λύση αντί των διαφόρων κοινωνικών συστημάτων, τα οποία αγνοούν τον άνθρωπο, αποθεώνουν την ύλη και διχάζουν τις κοινωνίες.
Έγραφε το 1908 στο περιοδικό ΝΟΥΜΑΣ ο Ίων Δραγούμης: «Όταν βρεθούν δέκα Ρωμηοί φτειάνουν κοινότητα. Συνάζουν πρώτα χρήματα για την Εκκλησία. Άμα την χτίσουν φέρνουν παπά. Έπειτα και τις γυναίκες τους. Ύστερα με τους δίσκους της Εκκλησίας συνάζουν χρήματα και φτειάνουνε σχολειό. Τέλος φέρνουνε δάσκαλο για τα παιδιά τους και να την η κοινότητα… Ο Ελληνισμός είναι μία οικογένεια από ελληνικές κοινότητες… Το έθνος μας ολάκερο πάλι, με κοινότητες πρέπει να κυβερνηθεί και μόνο με κοινότητες θα προκόψη».
5) Παγκοσμιότητα ή υλιστική παγκοσμιοποίηση; Στο βιβλίο του «Παγκοσμιότητα και Ορθοδοξία» (εκδ. ΑΚΡΙΤΑΣ, Αθήνα 2000) ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος επισημαίνει: «Η οικουμενικότητα είναι μέσα στο αίμα των Ορθοδόξων, το οποίο αδιάκοπα καθαίρεται από το αίμα του Χριστού, του Λυτρωτού του κόσμου. Στη θέση μιας παγκοσμιοποιήσεως που μετατρέπει λαούς και ανθρώπους σε πολτό χρήσιμο για τους οικονομικούς σκοπούς μιας ανώνυμης ολιγαρχίας, το Ορθόδοξο βίωμα και όραμα προτείνει και καλεί σε προσπάθεια για κοινωνία αγάπης. Η θέση της Ορθοδοξίας δεν είναι στο περιθώριο της ιστορίας, αλλά στο κέντρο των κοινωνικών ζυμώσεων, στην πρωτοπορία της προόδου». Και εμείς συμπληρώνουμε ότι η Ρωμηοσύνη σήμερα αντιπροτείνει απέναντι στην ισοπεδωτική παγκοσμιοποίηση την Παγκοσμιότητα της Ορθοδοξίας και την Οικουμενικότητα του Ελληνικού Πνεύματος. Διαφωνεί με τη νομοτελειακή αντίληψη ορισμένων ότι η παγκοσμιοποίηση θα προχωρήσει πάση θυσία με τη σημερινή υλιστική μορφή της. Εμείς οι Ρωμηοί γνωρίζουμε καλά ότι νομοτέλειες δεν καθορίζονται από ανθρώπους ή από πολιτικές και κοινωνικές ιδεολογίες. Όσοι το πίστεψαν αυτό αιματοκύλισαν την Ανθρωπότητα.
Τις νομοτέλειες τις καθορίζει μόνον ο Θεός. Ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης. Ο Θεός που καλεί κάθε Ορθόδοξο Ρωμηό να συνυπάρχει με τους άλλους ανθρώπους και τους άλλους πολιτισμούς χωρίς να απεμπολεί την Ρωμηοσύνη του. Η Ρωμηοσύνη είναι η Ορθόδοξη αντιπρόταση στις αρνητικές συνέπειες μιας παγκοσμιοποιήσεως, η οποία ισοπεδώνει τις εθνικές και πολιτιστικές ταυτότητες και προωθεί την επικράτηση των ισχυρών και τον θρησκευτικό συγκρητισμό. Το χρέος μας ως Ρωμηών μας καλεί να αντισταθούμε στην ισοπέδωση όχι με τάσεις απομονωτισμού, αλλά με δημιουργικό πνεύμα και με διάθεση να διαδραματίσουμε έναν Οικουμενικό ρόλο: Να διαδώσουμε σε όλη την ανθρωπότητα τον πολιτισμό και τις αξίες της Ελληνορθόδοξης Ρωμηοσύνης.

(Ομιλία του Κωνσταντίνου Χολέβα σε συνέδριο του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων)
Πηγή: «Κοζάνη»

Απάντηση στους 44 θεολόγους που ζητούν αλλαγή του μαθήματος των Θρησκευτικών

Το κείμενο αποτελεί θλιβερή αποκάλυψη για μας. Θα σχολιάσουμε μερικά μόνο σημεία του αφήνοντας τα υπόλοιπα στην κρίση των αναγνωστών μας:
1.Οι συντάκτες του κειμένου τάσσονται ξεκάθαρα εναντίον του ομολογιάκου μαθήματος των Θρησκευτικών. Θεωρούν πως η ομολογιακότητα του μαθήματος αποτελεί λόγο για να οδηγηθούμε στην προαιρετικότητα «αφού στις σχολικές μας τάξεις δεν φοιτούν πλέον αποκλειστικά Ορθόδοξοι μαθητές». Έτσι προτείνουν ένα μάθημα υποχρεωτικό για όλους τους μαθητές που για να γίνει τέτοιο θα πρέπει να αλλάξει τον ορθόδοξο χριστιανικό του χαρακτήρα.
Τα επιχειρήματα των συναδέλφων είναι γνωστά. Είναι ακριβώς τα ίδια με αυτά των υπευθύνων του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Είναι όμως λανθασμένα και αβάσιμα θεολογικά. Ετερόδοξοι και αλλόθρησκοι μαθητές υπήρχαν πάντα στα σχολεία μας. Ούτε αυξήθηκε ραγδαία ο αριθμός τους, ούτε μπορούμε να νομοθετούμε υπέρ των ελαχίστων αυτών μαθητών παραμερίζοντας το δικαίωμα των πολλών Ορθοδόξων μαθητών. Είναι μάλιστα γνωστό σε πολλούς συναδέλφους ότι ετερόδοξοι και αλλόθρησκοι μαθητές δεν ζητούν απαλλαγή από το ΜτΘ, αν και δικαιούνται να το πράξουν, αλλά παρακολουθούν το μάθημα κανονικά. Λησμονούν επίσης οι συνάδελφοι ότι το λυτρωτικό μήνυμα του Χριστού ορθοδόξως δοσμένο δεν μπορεί παρά να ελκύσει στην Αλήθεια και τους ετερόδοξους ή αλλόθρησκους. Η αλλοίωση όμως του περιεχομένου του μαθήματος με στόχο να «χωράει» δήθεν όλους τους μαθητές θα οδηγήσει στη στέρηση της Αλήθειας όχι μόνο τους αλλόθρησκους αλλά
και αυτούς τους Ορθόδοξους μαθητές.
Απορούμε πραγματικά για το γεγονός ότι οι συνάδελφοι ουδόλως θέτουν ζήτημα απόσυρσης των εγκυκλίων του κ. Στυλιανίδη για τις απαλλαγές. Δεν θεωρούν δυνατό να συμβεί κάτι τέτοιο; Δεν θέλουν να φανούν κακοί απέναντι στον Υπουργό Παιδείας; Ή μήπως τελικά οι εγκύκλιοι αυτές αποτελούν το άλλοθι τους για να προτείνουν αλλαγή του χαρακτήρα του ΜτΘ και να το αποορθοδοξοποιήσουν;
2. Για τις ώρες διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών οι συντάκτες του κειμένου αναφέρουν: «Ως προς τις ώρες διδασκαλίας του ΘΜ στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση θεωρούμε πως η ποιοτική αναβάθμιση ενός μαθήματος δε σχετίζεται με την αύξηση των ωρών διδασκαλίας του, αλλά με τη βελτίωση των περιεχομένων και των στόχων του και βέβαια με την εκπαίδευση των δασκάλων του. Λαμβάνοντας υπόψη τα ήδη σκληρά ωράρια των μαθητών αλλά και τις ώρες διδασκαλίας των άλλων μαθημάτων, θεωρούμε πως οι ώρες διδασκαλίας του ΘΜ στο ελληνικό σχολείο είναι αρκετές».
Τέτοιες θεωρίες να λένε οι θεολόγοι και να δείτε πότε το ΜτΘ θα βρεθεί εκτός Αναλυτικού Προγράμματος. Δεν έχουν τίποτε να πούνε οι θεολόγοι αυτοί για τη μία (1) ώρα διδασκαλίας Θρησκευτικών στην Γ΄ τάξη Γενικού Λυκείου και για τη μία (1) στην Α΄ τάξη και μία (1) στη Β΄ τάξη των ΕΠΑΛ; Ή μήπως η καμία ώρα στην Γ΄ τάξη των ΕΠΑΛ είναι «αρκετή»; Η αναβάθμιση του μαθήματος ασφαλώς σχετίζεται και με τις ώρες διδασκαλίας του. Ας μην γράφουμε αφελείς παιδαγωγικές θεωρίες για να φανούμε δήθεν υπερασπιστές των μαθητών που έχουν «σκληρά ωράρια». Εκτός κι αν οι συνάδελφοι ξέρουν κάτι παραπάνω για κάποια σχεδιαζόμενη μείωση των ωρών διδασκαλίας του μαθήματος και μας προετοιμάζουν κατάλληλα.
3.Για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών στα δημοτικά από θεολόγους οι συντάκτες του κειμένου αναφέρουν:
«Ως προς το αίτημα όμως του διορισμού των θεολόγων στην Πρωτοβάθμια, εκτιμούμε ότι τινάζει στον αέρα τη βασική ψυχοπαιδαγωγική προϋπόθεση της διδασκαλίας των παιδιών αυτής της ηλικίας από έναν δάσκαλο (ο οποίος αναπτύσσει μια στενά συναισθηματική σχέση – σχεδόν σα γονιός – μαζί τους, παρέχει τη μάθηση αδιάσπαστα και διεπιστημονικά και έχει εκπαιδευτεί ειδικά γι’ αυτή την ηλικία)». Σε υποσημείωση μάλιστα συμπληρωματικά γράφουν: «Οι άλλες ειδικότητες που έχουν μπει (Μουσική, Γυμναστική, Ξένες Γλώσσες) αφορούν γνωστικά πεδία που δεν είναι δυνατόν να διδαχθούν από το δάσκαλο».
Κάνουν μέγα λάθος και εδώ. Ας ξεκινήσουμε από το τελευταίο. Ποιος λέει ότι οι δάσκαλοι δεν μπορούν να διδάξουν μουσική ή γυμναστική; Και ως μαθητές γνωρίζουμε, αλλά και σήμερα ξέρουμε πως όλοι οι δάσκαλοι μπορούν άριστα να διδάξουν μουσική και να κάνουν γυμναστική στους μαθητές τους. Γνωρίζουμε μάλιστα δασκάλους που είναι και ιερείς οι οποίοι όχι μόνο έκαναν γυμναστική στους μαθητές της τάξης τους αλλά επεδίωκαν, όταν μπορούσαν να κάνουν μάθημα γυμναστικής και σε μαθητές άλλων τάξεων. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο όμορφο είναι ένας ιερέας δάσκαλος να τρέχει, να κάνει ανατάσεις των χειρών και να παίζει μπάσκετ με τα ράσα του μαζί με τους μαθητές του!
Όσον αφορά την ανάγκη ύπαρξης ενός δασκάλου για τα μικρά παιδιά, αυτό είναι μετρήσιμο, μέχρις ενός σημείου όμως. Η ανάγκη εισόδου θεολόγων στα δημοτικά υπάρχει αφενός γιατί οι Παιδαγωγικές Σχολές δεν παρέχουν εφόδια στους δασκάλους για μάθημα Θρησκευτικών και αφετέρου γιατί πολλοί δάσκαλοι αρνούνται, παραβιάζοντας φυσικά το νόμο, να διδάξουν θρησκευτικά, προφασιζόμενοι είτε προσωπικούς ιδεολογικούς λόγους είτε άγνοια του αντικειμένου. Το αποτέλεσμα πάντως είναι η θρησκευτική παιδεία των παιδιών των δημοτικών σχολείων να παρουσιάζει σημαντικό έλλειμμα.
Είναι τέλος τουλάχιστον αντισυναδελφικό οι διορισμένοι (;) θεολόγοι που υπογράφουν το κείμενο να αδιαφορούν για το διορισμό των χιλιάδων συναδέλφων τους που μοχθούν για την κατοχύρωση δικαιωμάτων των θεολόγων.
4. Οι συντάκτες του κειμένου αυτού αναφέρουν μεταξύ άλλων: « Όλος αυτός ο προβληματισμός (ενν. για αλλαγή του χαρακτήρα του ΜτΘ) αναπτύσσεται στις ομάδες θεολόγων που έχουν διαμορφωθεί και εργάζονται άτυπα αλλά οργανωμένα σε όλη την Ελλάδα (Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Λάρισα και αλλού).
Και ελπίζουμε ότι θα ληφθεί υπόψη από τους συνταγματικά κατοχυρωμένους υπεύθυνους για τις αλλαγές του ΘΜ, δηλαδή το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, στους σχεδιασμούς Αναλυτικών Προγραμμάτων».
Δεν χρειάζεται να παρακαλούν πολύ το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο για να υιοθετήσει τις απόψεις τους. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Δύο από τους υπογράφοντες το κείμενο είναι συγγραφείς του νέου βιβλίου θρησκευτικών της Α΄ Γυμνασίου. Οι σχέσεις τους με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο είναι άριστες όπως αποδεικνύεται και από τις πάμπολλες συμμετοχές τους σε ημερίδες και συνέδρια για το ΜτΘ μαζί με τους Συμβούλους του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Αλλά και άλλος συνυπογράφων υπήρξε μέχρι πρότινος Σύμβουλος επί θητεία στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.
Εμείς δεν έχουμε άλλο τίποτε να πούμε, παρά να υπενθυμίσουμε στους αρμόδιους να λάβουν αποφάσεις για το ΜτΘ ότι, εκτός από την ομάδα αυτή των 44 θεολόγων, υπάρχουν και άλλοι χιλιάδες, διορισμένοι και αδιόριστοι, που έχουν διαφορετικές απόψεις και των οποίων η φωνή και η γνώμη θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη.
Δημοσιεύουμε δε εδώ και τη δικαιολογημένη Απάντηση –διαμαρτυρία των «Αδιορίστων Θεολόγων» της Πρωτοβουλίας Θεολόγων ΑΠΘ σε όσα οι 44 θεολόγοι γράφουν:
Σας αποστέλλουμε το μήνυμα αυτό προκειμένου να ρωτήσουμε, με ποιο τρόπο "σέβεστε και συμπαραστέκεστε" στους αδιόριστους Θεολόγους της χώρας μας; Όταν σε μια δύσκολη περίοδο για τον κλάδο μας όπου χειμάζεται από παντού, υποτιμάται, αποκλείεται ατύπως από προκηρύξεις ακόμη και συναφούς αντικειμένου η ειδικότητα μας. (π.χ. στα ΙΕΚ Πολιτιστικού προτιμούνται φιλόλογοι αντί θεολόγοι για την Ιστορία της Χριστιανικής Τέχνης, άσχετα αν στο Τμήμα Ποιμαντικής & Κοινωνικής Θεολογίας για παράδειγμα έχουμε 4 εξάμηνα Βυζαντινής Τέχνης. Ή ακόμη στην Μ.Ε. όπου οι αναθέσεις της Κοινωνιολογίας π.χ. δίνονται στους Φιλολόγους αντί σε εμάς, παρά το γεγονός ότι οι απόφοιτοι των Θεολογικών σχολών σήμερα έχουν τουλάχιστον 1 Υποχρεωτικό μάθημα Γενικής Κοινωνιολογίας & 2 επιλεγόμενα για την Κοινωνιολογία της Θρησκείας).
Πραγματικά μας προξενεί αλγεινή εντύπωση το γεγονός, ότι επιμένετε να υποστηρίζετε την αδικία που υπέστη ο κλάδος με την μη-πρόβλεψη θέσεων Θεολόγων ως Καθηγητών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Αντί για αυτό επιθυμείτε "να μην ταράξετε την ηρεμία" των συναδέλφων ΠΕ 70 και κάνετε λόγο για εισαγωγή μαθημάτων στα Παιδαγωγικά τμήματα της χώρας.
Σας επισυνάπτουμε σειρά από απαντήσεις αποδεκτών στην Πρωτοβουλία μας, για να δείτε τον αγώνα των αδιορίστων, στον οποίο για "επικοινωνιακούς" ή άλλους λόγους, θεωρείτε την διεκδίκηση των δικαίων και παγίων αιτημάτων του θεολογικού κόσμου της χώρας, ως "συντεχνία", την στιγμή που συνάδελφοι σας με μεταπτυχιακά , διδακτορικά, ξένες γλώσσες, επιμόρφωση, νέες τεχνολογίες, και πολλά άλλα, αγωνιούν για το μέλλον τους, αγωνιούν για το αν θα καταφέρουν να ασκήσουν την επιστήμη που αγάπησαν στην πατρίδα τους... ή αν θα πρέπει να μεταναστεύσουν!
Φτάσατε στο σημείο να υποστηρίξετε ότι οι ώρες του μαθήματος μας είναι αρκετές, για δείτε τι συμβαίνει στην Τεχνική εκπαίδευση, στο άρθρο παρακάτω και πείτε μας αν συμφωνείτε ή όχι με αυτές τις εξελίξεις.
Μετά από αυτήν την κραυγή αγωνίας που σας εκφράζουμε μέσα από αυτό το ηλεκτρονικό μήνυμα, θα χαρούμε να λάβουμε τις απαντήσεις σας, πως τελικά "σέβεστε και συμπαραστέκεστε" στους συναδέλφους σας αδιόριστους Θεολόγους, πως πιστεύετε ότι μπορούμε να διεκδικήσουμε ότι δικαιούμαστε, όχι μόνο και μόνο για "συντεχνιακούς" λόγους, αλλά επειδή πιστεύουμε ότι έχουμε να προσφέρουμε στην κοινωνία, ότι δεν κάνουμε "επιστήμη για την επιστήμη" αλλά επιστήμη για τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Θα μας χαροποιούσε δε ιδιαίτερα να μας γνωρίζατε εσείς τι κινήσεις έχετε κάνει ή σκοπεύετε να κάνετε σε συνεργασία με τις ενώσεις και τους συλλόγους Θεολόγων της χώρας μας, ώστε να αναδειχθεί το οξύτατο πρόβλημα της εσκεμμένης υποτίμησης και υποβάθμισης του αντικειμένου μας και της ειδικότητας μας εν συνόλω, μιας και "σέβεστε και συμπαραστέκεστε" τους αδιόριστους συναδέλφους σας στο ζήτημα της εργασίας τους (π.χ. έλλειψη θέσεων Θεολόγων ως ειδικών επιστημόνων στις διάφορες υπηρεσίες του Υπ. Τουριστικής ανάπτυξης για τον θρησκευτικό τουρισμό, αλλά και μη στελέχωση των πολιτιστικών οργανισμών και φορέων, από το Υπ. Πολιτισμού αλλά και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα βλ. αποκλεισμό από ΠΕ Διοικητικού & ΠΕ Κοινωνικών-Ανθρωπιστικών Επιστημών, στις διάφορες προκηρύξεις του ΑΣΕΠ).
Παρακαλούμε να αφουγκραστείτε συναδελφικά και αγαπητικά, την αγωνία μας αυτή και σας ζητούμε να σεβαστείτε και να συμπαρασταθείτε με πράξεις, ουσιαστικά και ειλικρινά στον αγώνα μας, με παιδεία και όχι συντεχνιακά.
Αδιόριστοι Θεολόγοι
Πρωτοβουλία Θεολόγων ΑΠΘ
Πηγή: «Θρησκευτικά»

=================================
Επειδή στους 44 Θεολόγους που υπογράφουν το κείμενο με τίτλο «Τα «Θρησκευτικά» ως αίτημα παιδείας και όχι συντεχνίας» υπάρχουν και συγγραφείς σχολικών βιβλίων δείτε και :
ΤΑ ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ (Κριτικὴ προσέγγιση)

Γαλλία: Υπόλογη για απάτη η Σαϊεντολογία

Σοβαρότατες κατηγορίες αντιμετωπίζει η Εκκλησία της Σαϊεντολογίας στη Γαλλία έπειτα από καταγγελίες ατόμων που την είχαν ασπαστεί στο παρελθόν. Βασική κατηγορία που αντιμετωπίζουν οι έξι ηγέτες του γαλλικού παραρτήματος, αλλά και το βιβλιοπωλείο που σχετίζεται με την Εκκλησία, είναι η «οργανωμένη απάτη» σε βάρος πρώην πιστών της. Οι έξι αντιμετωπίζουν ποινή κάθειρξης 10 ετών και πρόστιμο αρκετών εκατομμυρίων ευρώ, ενώ η ίδια η Εκκλησία απειλείται με οριστικό κλείσιμο και πρόστιμο πέντε εκατομμύριων ευρώ.
Η πρώτη από τους τρεις ενάγοντες κατηγορεί την Εκκλησία για πιέσεις που της άσκησε ώστε να καταβάλει το ποσό των 20.000 ευρώ για αγορά βιβλίων, ψυχοφαρμάκων και μιας συσκευής που ονομάζεται « ηλεκτρόμετρο», ενός οργάνου που υποτίθεται ότι μετράει την ψυχολογική κατάσταση του ατόμου.
Τις νομικές διαδικασίες κίνησε ο ανεξάρτητος δικαστής Ζαν-Κριστόφ Ουλέν έπειτα από 11ετή έρευνα. Σε παρόμοιες καταγγελίες στο παρελθόν, η γαλλική Εισαγγελία είχε αποφανθεί ότι κίνητρο της αίρεσης ήταν « οι θρησκευτικές της πεποιθήσεις » και όχι το « οικονομικό συμφέρον ». Στην τελευταία από τις πέντε καταγγελίες που έχουν γίνει κατά της Σαϊεντολογίας στη Γαλλία από τη δεκαετία του 1970, το 2006, ο ένθερμος πιστός της και διάσημος ηθοποιός Τομ Κρουζ ζήτησε και έλαβε ακρόαση από τον Νικολά Σαρκοζί με στόχο τη διακοπή των νομικών διαδικασιών.
Ενάγουσα είναι και η Ένωση Γάλλων Φαρμακοποιών, που καταγγέλλει την Εκκλησία της Σαϊεντολογίας για αθέμιτο ανταγωνισμό, επειδή υποχρεώνει τα μέλη της να αγοράζουν μόνο τα εναλλακτικά φάρμακα που φέρουν τη σφραγίδα της οργάνωσης.
Η Εκκλησία της Σαϊεντολογίας ιδρύθηκε το 1952 από τον αμερικανό συγγραφέα Λαφαγέτ Ρόναλντ Χάμπαρτ. Πρεσβεύει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αθάνατα όντα που έχουν ξεστρατίσει από την πραγματική τους φύση, ότι η μετενσάρκωση είναι δυνατή και ότι πολλοί έχουν ζήσει σε άλλους πλανήτες του Σύμπαντος. Η οργάνωση λέει ότι «ελέγχει την πρόοδο των ψυχών» των μελών της.
Με αντάλλαγμα δωρεές και την καταβολή χρηματικών ποσών, τους προτείνει σεμινάρια «εξαγνισμού», βιταμίνες, θεραπείες με σάουνα, και άλλα παρόμοια.
Πηγή: «Βήμα»

Παναγιώτης Σημάτης: «Απέτυχαν να περάσουν τους περί Πρωτείου στόχους της Ραβέννας στην Ημερίδα της Θεσσαλονίκης»

Από τον κ. Παναγιώτη Σημάτη λάβαμε και δημοσιεύουμε -προς ολοκληρωμένη ενημέρωση των αναγνωστών μας -την παρακάτω επιστολή:

Ἀπέτυχαν νὰ περάσουν στὴν πανεπιστημιακή κοινότητα
τοὺς περὶ Πρωτείου στόχους τῆς Ραβέννας
ὁ καρδινάλιος Κάσπερ καὶ ὁ Περγάμου Ἰωάννης
στὴν Ἡμερίδα τῆς Θεσσαλονίκης (20-5-09)
Ἀπαράδεκτες οἱ θέσεις τοῦ ἐκπρoσωπήσαντος τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο

Κάποτε μιλούσαμε -Ὀρθόδοξα- γιὰ ἐπιστροφὴ τῶν αἱρετικῶν στὴν ΜΙΑ Ἐκκλησία. Κατόπιν μᾶς ἐπεβλήθη ὁ ὅρος ἕνωση τῶν "ἐκκλησιῶν". Σήμερα δὲν μιλᾶμε οὔτε γιὰ ἐπιστροφή, οὔτε γιὰ ἕνωση, ἀλλὰ ἐπιδιώκουμε τὴν ἀποκατάσταση τῆς κοινωνίας τῶν «ἐκκλησιῶν», κι ἂς διατηρήσει ἡ κάθε μιὰ «ἐκκλησία» τὰ διαφορετικὰ δόγματά της (ὅπως εἶπε σὲ συνέντευξη ὁ καρδινάλιος Κάσπερ), ἔστω κι ἂν τὰ δόγματα τῆς ΜΙΑΣ Ἐκκλησίας εἶναι ὀρθά, καὶ τῆς ἄλλης ἐφεύρεση τοῦ διαβόλου! Καὶ ἐπειδὴ ἡ ἐφαρμογὴ αὐτῆς τῆς φόρμουλας εἶναι σίγουρο πὼς θὰ βρεῖ ἀντιμέτωπο τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, μαγειρεύεται ὁ τρόπος ἐπιβολῆς της, μὲ πρῶτο στόχο τὴν ἀποδοχὴ τοῦ Πρωτείου τοῦ Πάπα, καὶ ὅπως ἔγραψε ὁ π. Γ. Καψάνης: «ἴσως ὑπὸ τὴν δελεαστικὴ μορφὴ …τῆς διακονίας τῆς καθόλου Ἐκκλησίας».
Αὐτὴ εἶναι μιὰ ἀπὸ τὶς διαπιστώσεις τῆς Ἡμερίδας γιὰ τὸ Διαχριστιανικὸ Διάλογο ποὺ ἔγινε τὴν 20/5/2009 στὴ Θεσσαλονίκη. Ὁ π. Γεώργιος Καψάνης, ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης, ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός, ὁ π. Σαράντης Σαράντος, ὁ Καθηγητὴς Κορναράκης κ.ἄ. μὲ δημοσιευμένα κείμενα στὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο» καὶ τὴν «Παρακαταθήκη», ἀλλὰ καὶ μὲ προφορικὸ λόγο, μᾶς εἶχαν προϊδεάσει γι’ αὐτὴ τὴν ἐξέλιξη. Κι αὐτὰ ποὺ προέβλεψαν, τὰ εἴδαμε μὲ τὰ μάτια μας καὶ τὰ ἀκούσαμε μὲ τὰ αὐτιά μας νὰ λαμβάνουν χώρα στὴν Ἡμερίδα τῆς Θεσσαλονίκης.
Κάποιοι, ὅμως, δημοσιογράφοι τοῦ «ἐκκλησιαστικοῦ» ρεπορτάζ, ἄλλα εἶδαν καὶ ἄλλα περιέγραψαν. Στάθηκαν σὲ 2-3 ἀπαράδεκτες ἀντιδράσεις ἀνθρώπων ποὺ αὐτοπροσδιορίστηκαν μὲ σημείωμα στὸ προεδρεῖο τῆς Ἡμερίδας ὡς ἀνήκοντες στὴν «ἀκαινοτόμητον πίστιν», καὶ μὲ ἀφορμὴ αὐτούς, καὶ ἰσοπεδώνοντας τὰ πάντα, χαρακτήρισαν ὑπερ-Ορθόδοξους, φανατικοὺς καὶ ταλιμπὰν ὅλους ὅσους ἀντιδράσαμε στὰ ἀπαράδεκτα σχέδια τῶν οἰκουμενιστῶν μὲ εὐγενικὸ τρόπο ἢ καὶ ἱερὴ ἀγανάκτηση, μὲ πανὼ καὶ διανομὴ ἔντυπου ὑλικοῦ, μὲ παρεμβάσεις στὴ συζήτηση διὰ σημειωμάτων-ἐρωτήσεων. Κι ἦταν ἀνάμεσά μας ἱερωμένοι, ἡγούμενοι Μοναστηριῶν, μοναχοί καὶ μοναχές, καθηγητές πανεπιστημίου, συγγραφεῖς καὶ ἐπιστήμονες, θεολόγοι, ἐκπαιδευτικοὶ διαφόρων εἰδικοτήτων καὶ φοιτητές.
Διαφωνοῦμε μὲ τοὺς ἐλάχιστους ποὺ φωνασκοῦσαν ἀνεπίτρεπτα μὲ σκοπὸ νὰ ἐμποδίσουν τοὺς ὁμιλητὲς νὰ ἐκφράσουν τὶς ἀπόψεις τους. Παρὰ ταῦτα, ὅμως, δὲν μποροῦμε νὰ ξεχάσουμε, πὼς ὁ Θεολογικὸς Διάλογος ἔχει στόχο νὰ θεραπεύσει ἕνα τραῦμα 1000 ἐτῶν, εἶναι «κάτι» παραπάνω ἀπὸ μιὰ ἀκαδημαϊκὴ συζήτηση. Καὶ εἶναι ἀνεπίτρεπτο νὰ μᾶς διαφεύγει, ὅτι ἡ συγκεκριμένη Ἡμερίδα ἦταν -ὡς ἐκ τῆς συνθέσεώς της- μιὰ «συνέχεια» τοῦ Διαλόγου μεταξὺ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ ποὺ ξανάρχισε -ὅπως ξανάρχισε- στὴ Ραβέννα. Ἦταν δηλαδὴ καὶ ὑψίστης σημασίας ἐκκλησιαστικὸ γεγονός, καθόσον οἱ Ὁμιλητές, δὲν συμμετεῖχαν καὶ δὲν εἶχαν μόνο τὴν ἰδιότητα τοῦ Ἀκαδημαϊκοῦ, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἐκφραστοῦ τῶν θρησκευτικῶν τους κοινοτήτων. Ἦταν παρόντες οἱ συμπρόεδροι, ἐπικεφαλὴς τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου, καρδινάλιος Βάλτερ Κάσπερ καὶ Μητροπολίτης Περγάμου Ἰωάννης, ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, ὁ ἐκπροσωπήσας τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν π. Παῦλος Κουμαριανὸς καὶ ἐκπρόσωπος ὁμιλητὴς ἐκ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.
Καθίσταται ἄρα εὐνόητον, ὅτι ἡ συζήτηση δὲν εἶχε αὐστηρὰ καὶ μόνο Ἀκαδημαϊκὸ χαρακτῆρα, ἀφοῦ ἐκεῖ ἐσυζητοῦντο καὶ τὰ οὐσιαστικὰ καὶ ἱερὰ τῆς πίστεως. Καὶ περιμέναμε, οἱ θέσεις καὶ οἱ τοποθετήσεις τῶν ὁμιλητῶν νὰ ἔχουν ἐπιστημονικὴ κατοχύρωση. Καὶ ἡ ἐπιστημονικότητά του ἐκρίνετο ὄχι ἀπὸ τὴν ὀρθοδοξοφάνεια ἢ σπουδαιοφάνεια τῆς Εἰσηγήσεως, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ ἂν οἱ Εἰσηγήσεις καὶ ἡ συζήτηση ἦταν σύμφωνες καὶ στηρίζονταν στοὺς Ἱ. Κανόνες, τὴ διδασκαλία καὶ τὴν πρακτικὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων, τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ὄχι σὲ συγγράμματα καθηγητῶν ποὺ ἀρνοῦντο ἢ διαφοροποιοῦντο ἀπὸ τὴ «Συμφωνία τῶν Πατέρων». Ἀντ’ αὐτῶν, ἀκούσαμε θέσεις «καινοτόμες» -ἄρα ἀντιεπιστημονικὲς στὴ γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας- γιὰ τὴ ζωὴ καὶ τὸ μέλλον της.
Ἦταν, λοιπόν, εὔλογη ἡ ζωντανὴ ἀντίδραση, ποὺ ἀπέδειξε τὰ Ὀρθόδοξα ἀντανακλαστικὰ τῶν ἑκατοντάδων παρευρεθέντων πιστῶν, ποὺ οἱ φιλο-οικουμενιστικοί δημοσιογραφικοὶ κύκλοι τὴν βάπτισαν ταλιμπανισμό. Παρεῖδαν τὴν οὐσία, δὲν εἶπαν τίποτα γιὰ τοὺς Εἰσηγητὲς ποὺ κατακρεούργησαν τὰ τῆς πίστεως, ποὺ καταστρατηγοῦσαν μὲ τὶς θέσεις τους τὶς ἀντίστοιχες «ἐπιστημονικὲς» θέσεις τῆς Ἐκκλησίας (τοὺς Ἱ. Κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων) καὶ τὸ μόνο ποὺ τοὺς πείραξε ἦταν τὰ 4-5 ἄτομα ποὺ ἄστοχα καὶ ἀδιάκριτα φώναξαν.
Γιατί ἄραγε τὸ Προεδρεῖο δὲν ζήτησε ἀπὸ τοὺς ἑκατοντάδες τῶν παρισταμένων νὰ ἐγκρίνει, ὥστε νὰ ἀποβληθοῦν ἀπὸ τὴν αἴθουσα (ὄχι οἱ αὐθορμήτως κάποια στιγμὴ διαμαρτυρηθέντες γιὰ τὰ «ἀντιεπιστημονικὰ» οἰκουμενιστικὰ παράδοξα τῶν συνέδρων), ἀλλὰ οἱ 3-4 φωνασκοῦντες ἀκαίρως, ποὺ δήλωσαν ἐγγράφως ὅτι ἀνήκουν στὴν «ἀκαινοτόμητον πίστιν»; Μήπως τοὺς συνέφερε νὰ παρουσιάσουν τοὺς ἑκατοντάδες παριστάμενους καὶ ἀντιτιθέμενους στὸ Διάλογο ὡς ταλιμπάν; Καὶ ποιά στατιστικὴ ἔδωσε τὸ δικαίωμα στὸν καθηγητὴ Πέτρο Βασιλειάδη νὰ ἰσχυρισθεῖ, ὅτι «ὁ Οἰκουμ. διάλογος εἶναι ἀπαίτηση τοῦ 99% τοῦ ἁπλοῦ λαοῦ»;
Πράγματι, -ὅπως γράφει δημοσιογράφος- «τὰ γεγονότα ποὺ συνέβησαν χθὲς (σ.σ. 20.5.09) στὸ Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης θὰ πρέπει νὰ μᾶς ἀφυπνίσουν ὅλους». Ναί, νὰ μᾶς ἀφυπνίσουν, ὄχι ὅμως γιὰ νὰ ἀποδοκιμάσουμε μόνο τὰ 4-5 ἄτομα ποὺ φώναξαν, ἀλλὰ γιατὶ ἐκεῖ ἀποκαλύφτηκε περίτρανα, ὅτι οἱ διαλεγόμενοι ἐκπρόσωποι Ὀρθοδόξων καὶ Παπικῶν, περιφρονοῦν τὴν Ὀρθοδοξία ποὺ ἐτάχθησαν νὰ ὑπηρετοῦν καί, στὶς ἀδιαφανεῖς μεταξύ τους συναντήσεις, οἰκοδομοῦν ἀλλόκοτα ἐκκλησιαστικὰ μορφώματα. Κι ἂν ἐνώπιον τοῦ κοινοῦ ἐξέφρασαν αὐτὲς τὶς ἀπαράδεκτες θέσεις, μπορεῖ κανεὶς νὰ φανταστεῖ τί λέγονται στὶς κλειστὲς μεταξύ τους συναντήσεις.
Γιὰ τὴν ἐπιβεβαίωση τῶν λεγομένων, παραθέτω κατ’ ἀπομαγνητοφώνηση, τὴν ἀπαράδεκτη τοποθέτηση τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, τὸν ὁποῖον ἀπεδοκίμασε τὸ κοινὸ καὶ ἀνάγκασε ἔτσι, ἀκόμα καὶ τὸ Προεδρεῖο τῆς Ἡμερίδας νὰ ἐπέμβη (μήπως, κ. δημοσιογράφε, ἦταν καὶ οἱ τοῦ Προεδρείου ταλιμπάν;).
Ὁμιλεῖ ὁ ΠΡΟΕΔΡΟΣ τῆς πρωϊνῆς Συνεδρίας κ. Πέτρος Βασιλειάδης: «Μόλις ἔφτασε ἕνα σημείωμα ἀπὸ τὴν Ἱ. Ἀρχιεπισκοπὴ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐκ μέρους τοῦ Ἀρχιεπισκόπου…».
π. Παῦλος: «…Τώρα πῆρα αὐτὴ τὴν εἰδοποίηση ἀπὸ τὸ ἰδιαίτερο γραφεῖο τοῦ (Ἀρχιεπισκόπου).
Σεβασμιώτατε καρδινάλιε Βάλτερ Κάσπερ, Σεβασμιώτατε Μητροπολίτη κ. Σπιτέρη (σ.σ.: Παπικός ἐπίσκοπος Κερκύρας), Σεβ/τε Μητρ. κ. Δημήτριε (σ.σ.: ὁ Οὐνίτης Ἐπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Δημ. Σαλάχας), Σεβ/τε Μητρ. Περγάμου κ. Ἰωάννη, Σεβ/τε Μητρ. Μεσσηνίας Χρυσόστομε… Ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος χαιρετίζει αὐτὴ τὴν ἡμερίδα. Εὔχεται ὁλόψυχα τὴν ἐπιτυχῆ ἐξέλιξη…γιὰ τὴν κατευόδωση τοῦ Διαλόγου μεταξὺ τῆς Ὀρθοδόξου καὶ τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας…».
Ὁ π. Παῦλος Κουμαριανός, ὅμως, παρενέβη στὴ μεσημεριανὴ συζήτηση καὶ εἶπε τὰ ἑξῆς ἐξωφρενικά:
«Τώρα μιλάω ἐξ ἑαυτοῦ… Μᾶς ἔχει ξεφύγει λιγάκι καὶ λέμε: ὁ Σεβ/τος Μητρ. Μεσσηνίας… Ὅταν ἀναφερόμαστε στοὺς Ἐπισκόπους τῆς ΡΚαθολικῆς Ἐκκλησίας λέμε, ὁ π. Δημήτριος, ὁ π. Ἰωάννης (σ.σ. ἐννοεῖ τὸν οὐνίτη καὶ τὸν παπικὸ Ἐπίσκοπο). Ἂς κρατήσουμε τοὺς ἴδιους ὅρους (ἂς λέμε): ὁ Σεβ/τος Κερκύρας κ. Ἰωάννης καὶ ὁ θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος κ. Δημήτριος… Λοιπόν, σὰν κληρικὸς καὶ σὰν ὀρθόδοξος χριστιανός, σκέπτομαι μερικὲς φορές μήπως θὰ ἤτανε φρόνιμο, ἡ ἑπόμενη φάση τοῦ Διαλόγου νὰ εἶναι ἀφοῦ ἀποκατασταθεῖ ἡ ἑνότητα καὶ ὄχι πλέον στὸ χῶρο τοῦ χωρισμοῦ. Μήπως δηλαδή, θάχουνε κι οἱ δύο Ἐκκλησίες, ἀφοῦ ἀναγνωρίσανε ἡ μία τὴν ἐκκλησιαστικὴ καὶ εὐχαριστιακὴ ὑπόσταση τῆς ἄλλης, καὶ τὴν πραγματικότητα τῆς ἄλλης, ὅτι ἀποτελοῦμε δύο κακῶς χωρισμένα κομμάτια τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, νὰ προχωρούσαμε στὴν ἀποκατάσταση τῆς ἑνότητας καὶ νὰ συνεχίζαμε τὸν Διάλογο μετά. Θάτανε πιὸ γόνιμο. Ἄλλωστε διαφορὲς ἔχουμε καὶ μεταξύ μας οἱ Ὀρθόδοξοι»!
Ἀπὸ τὸ ἀκροατήριο ἀκούγονται ἔντονες ἀντιδράσεις: «Τί εἶναι αὐτά…», «ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἂν θέλει αὐτά, νὰ μᾶς τὸ πεῖ»… Αὐτὰ δὲν ἄρεσαν στὸν πρόεδρο τῆς Συνεδρίας κ. Πέτρο Βασιλειάδη, ποὺ εἶπε: «Παρακαλῶ, ἂν θέλετε …πηγαίνετε νὰ συζητεῖστε ἔξω». Ἀντίθετα, ὁ παρακαθήμενος καθηγητὴς κ. Μαρτζέλος παρενέβη, πῆρε τὸ λόγο καὶ «ἄδειασε» τὸν π. Παῦλο γιὰ τὰ παραπάνω ποὺ εἶπε: «Θὰ κάνω μία παρέμβαση... Κοιτάξτε. Κατὰ τὸ Κείμενο τοῦ Bari, τὸ ὁποῖο ἐκδόθηκε τὸ 1987, ὑπάρχει ἤδη ἀπὸ κοινοῦ συμφωνία μεταξὺ τῶν δύο διαλεγομένων Ἐκκλησιῶν, ὅτι ἡ ἑνότητα τῆς Πίστεως, προηγεῖται τῆς ἑνότητος τῆς (κοινωνίας). Γιὰ νὰ ὑπάρχει δηλαδή ἑνότητα στὰ μυστήρια, πρέπει νὰ ὑπάρχει καὶ ἐκ τῶν προτέρων ἑνότητα στὴν πίστη. Ἑπομένως, νομίζω, ὅτι αὐτὸ καὶ μόνο δὲν ἀφήνει χῶρο γιὰ μιὰ τέτοια νήξη» σύμφωνα μ’ αὐτὰ ποὺ εἶπε «ὁ π. Παῦλος».
Ἐδῶ νὰ τονίσω, ὅτι οἱ δημοσιογράφοι δὲν «πρόσεξαν», ὅτι ἡ πλειονότητα τῶν δικαίως καὶ ἐντόνως ἀντιδρώντων κατὰ τέτοιων ἀπαράδεκτων θέσεων, ἀντέδρασαν καὶ κατὰ τῶν ἐλαχίστων ποὺ μὲ τὴ στάση τους ἀσέβησαν κατὰ συνέδρων καὶ ἐκνεύρισαν τὸν Μητροπολίτη Περγάμου Ἰωάννη καὶ τὸν ἀνάγκασαν περὶ τὸ τέλος τῆς ὁμιλίας του νὰ κατεβεῖ ἀπὸ τὸ βῆμα.
Μετὰ ἀπὸ αὐτά, μπορεῖ ἄραγε κανεὶς νὰ λαμβάνει σοβαρὰ ὑπ’ ὄψιν τέτοιας μονομέρειας δημοσιογραφικὲς ἐνημερώσεις;
Τὴν συζήτηση δὲν χάλασαν μόνο οἱ 3-4 ποὺ δὲν μπόρεσαν νὰ ἐλέγξουν τὸν ἑαυτό τους ἀκούγοντας αὐτὰ τὰ ἀπίθανα οἰκουμενιστικὰ λογύδρια. Τὴν συζήτηση δυναμίτισαν τοποθετήσεις σὰν τοῦ π. Παύλου, ἐκπροσώπου τοῦ κ. Ἱερωνύμου. Αὐτοὺς ὅμως τοὺς «ἐπίσημους» ταραξίες ποιός θὰ ἐλέγξει; Τι ἔχει νὰ πεῖ γι’ αὐτὰ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος;
Σημάτης Παναγιώτης, θεολόγος

Κάποιοι καθηγητές και δάσκαλοι χρησιμοποιούν το σχολείο για προβολή των προσωπικών τους απόψεων

Χαρακτηριστικό παράδειγμα το 132ο Δημοτικό Σχολείο στην Γκράβα που συνεχώς βρίσκεται τα δύο τελευταία χρόνια στην επικαιρότητα. Η διευθύντριά του, κ. Στ. Πρωτονοτάριου, οργάνωσε σε αίθουσα του σχολείου, χωρίς άδεια του υπουργείου Παιδείας, τις απογευματινές ώρες, διδασκαλία της αλβανικής γλώσσας σε 22 παιδιά αλβανικής καταγωγής. Εκ πρώτης όψεως, θα λέγαμε καλή πράξη. Όμως χωρίς το υπουργείο να γνωρίζει τίποτα; Γιατί δεν ζήτησε την άδειά του; Αν ήταν δικό της το σχολείο, δικαίωμά της. Όπως επίσης θα μπορούσε, από τη στιγμή που ήθελε να προσφέρει, να καλέσει τα παιδιά στο σπίτι της. Αλλά να μείνουμε ότι σωστή ήταν η πρόθεσή της. Γιατί όμως, θα πουν μετανάστες προερχόμενοι από άλλες χώρες, μόνο Αλβανοί; Θέλουμε κι εμείς, π.χ. Βούλγαροι, Ρουμάνοι, Τούρκοι, Πακιστανοί, Ρώσοι, Αιγύπτιοι, Κούρδοι και πάει λέγοντας.
Αντιλαμβάνεστε, κυρία Πρωτονοτάριου και σεις, κυρία Άννα Διαμαντοπούλου, που βγήκατε και προσφέρατε τη στήριξή σας, αλλά και σεις, κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, που σηκώσατε τη σημαία της επανάστασης, τι Κερκόπορτες ανοίγετε;
Σημειώνουμε ότι η κυρία μετά την αυθαίρετη πρωτοβουλία της (που βέβαια ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε για τα δεινά και τη στέρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της ελληνικής ομογένειας στη Βόρειο Ήπειρο) αντικαταστάθηκε. Και βρίσκεται κατηγορούμενη από τον νυν διευθυντή για ψευδείς κατηγορίες εναντίον του.
Όμως υπάρχει και μια ακόμη... εξέλιξη, που δείχνει το κλίμα της διάλυσης στα σχολεία μας, όπου τελικά όποιος δάσκαλος θέλει, κάνει ό,τι του γουστάρει.
Το ίδιο σχολείο, το 132ο, φαίνεται ότι βάσκανος μοίρα το παιδεύει.
Εκεί λοιπόν η... επανάσταση προχώρησε. Αντικατέστησαν ένα πρωινό το «Πάτερ ημών», που ήταν η καθημερινή πρωινή προσευχή, με ένα ποίημα του Γιάννη Ρίτσου, που βέβαια ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του, αλλά και εδώ άλλοι ποιητές έχουν το δικαίωμα να πουν γιατί του Ρίτσου κι όχι το δικό μου, του Σεφέρη, του Ελύτη, του Καβάφη, του Παλαμά. Αυτά βέβαια είναι δευτερεύοντα...
Το θέμα είναι με ποιο δικαίωμα καταργείς αυτό που έχει ορίσει το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων. Αμπελοχώραφο του κάθε δασκάλου είναι το σχολείο; Και πώς προσβάλλεις τη συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών που είναι ορθόδοξοι χριστιανοί; Τους ρώτησαν οι δάσκαλοι; Δεν παραβίασε ο κύριος δάσκαλος το Σύνταγμα;
Εδώ ολόκληρος αμερικανός Πρόεδρος, στην ορκωμοσία του, ο Ομπάμα, είπε το «Πάτερ ημών», κι εμείς το βάζουμε στο ράφι; Αυτή η διαπαιδαγώγηση που προσφέρετε στα παιδιά μας είναι η αποστολή σας;
Καταγράφουμε όλα αυτά τα πρωτοφανέρωτα, για να καταλάβει ο καθένας μας, η κάθε οικογένεια, ότι το ψάρι δεν βρωμάει μόνο από το κεφάλι.Το σαράκι της διάλυσης, με τη μορφή της ψευτοπροοδευτικότητας και της αντίστασης στο... κατεστημένο, χωρίς κανένα κόστος, από χορτάτους και με τη σιγουριά της μονιμότητας (γιατί δεν τα κάνουν όλα αυτά συνάδελφοί τους στα ιδιωτικά σχολεία;), έχει κάνει ζημιά και κάτω απ' το κεφάλι...
Καιρός να ξυπνήσουμε και να δούμε τους γείτονές μας που ισχυροποιούν τα στοιχεία που τους ενώνουν, ενώ εμείς τα γκρεμίζουμε... Και τότε θα ψαχνόμαστε... Αφού θα έχουμε βγάλει μόνοι μας τα μάτια μας...

Πηγή: «Παρόν»

Τρίχρονη ξύπνησε από κώμα τραγουδώντας !

Μεγάλο πρόβλημα αρχίζει να δημιουργείται όταν διάφοροι γιατροί, με πνεύμα αλαζονικό, αρχίζουν να συμπεριφέρονται ως "θεοί". Παράδειγμα όταν αποφασίζουν να σταματήσουν κάθε προσπάθεια για τη σωτηρία συνανθρώπων μας και προχωρούν στην ευθανασία, γιατί κρίνουν ότι δεν υπάρχουν περιθώρια ζωής. Πολλές φορές ο ασθενής χαρακτηρίζεται εγκεφαλικά νεκρός και οι γιατροί αποφασίζουν και επιτρέπουν την αφαίρεση ζωτικών οργάνων του. Όμως ορισμένες φορές ο Θεός τους θυμίζει την φθαρτή τους υπόσταση και προσπαθεί να τους συνετίσει με θαυμαστά γεγονότα.
Παρόμοιες περιπτώσεις είναι ο Πολωνός που βγήκε από κώμα 19 χρόνια μετά, ενώ στην περίπτωση της Ελουάνα στην Ιταλία, η κοπέλα απλά ζούσε και τη σκότωσαν.
=================================
Πρόσφατο περιστατικό αναφέρει ότι:
Άναυδους άφησε τους γιατρούς μία τρίχρονη στο δυτικό Λονδίνο, η οποία νοσηλευόταν σε κώμα σε νοσοκομείο της πόλης.
Η μικρή Layla Towsey, η οποία έχει προσβληθεί από μηνιγγίτιδα, βρισκόταν επί πέντε μέρες σε κώμα και οι γιατροί θεωρούσαν την κατάστασή της μη αναστρέψιμη.
Η οικογένειά της ετοιμαζόταν να την βγάλει από την μηχανική υποστήριξη όταν η μικρή «ξύπνησε» και άρχισε να τραγουδά… ΑΒΒΑ. Συγκεκριμένα το κοριτσάκι σιγοτραγουδούσε το «Μamma Mia» τον ΑΒΒΑ, το αγαπημένο της τραγούδι.
Λίγες μέρες αργότερα η μικρούλα βγήκε από την μηχανική υποστήριξη και πλέον έχει αναρρώσει πλήρως.
http://www.zougla.gr/news.php?id=42662
Η μητέρα δήλωσε:
Μέσα σε δύο ώρες είχε σταματήσει να αναπνέει και είχε υποστεί καρδιακή προσβολή.
Πριν να τη βάλουμε στο ασθενοφόρο μου είχαν πει να δώσω ένα φιλί για τελευταίο αντίο.
Δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω το γεγονός ότι ήταν ετοιμοθάνατη.
Έγινε "Θαύμα".
Οι γιατροί θεωρούσαν την κατάστασή της μη αναστρέψιμη αλλά δεν σχεδιάζει να λάβει μέτρα κατά του προσωπικού του Νοσοκομείου.
http://www.dailymail.co.uk/health/article-1187582/Meningitis-girl-coma-wakes-singing-Abbas-Mamma-Mia.html
Η μικρή σαν από θαύμα ξύπνησε και άρχισε να τραγουδά το αγαπημένο τραγούδι της . Το Mamma Mia!
http://www.mirror.co.uk/news/top-stories/2009/05/26/mamma-mia-i-m-alive-again-115875-21389257/
=================================
Όπως αναφέρει ο Μητρ. Ναυπάκτου Ιερόθεος Βλάχος στο άρθρο του “Το πρόβλημα της ευθανασίας από εκκλησιαστικής πλευράς” «Η Εκκλησία δεν μπορεί να υποστηρίξει καμμιά μορφή ευθανασίας, γιατί η ίδια της ενδιαφέρεται να δώσει στον άνθρωπο την ζωή, την προ του θανάτου και την μετά από αυτόν. Μάλιστα, επιδιώκει να οδηγήσει τον άνθρωπο στο εύ θνήσκειν, που στην πραγματικότητα είναι υπέρβαση του θανάτου. Βέβαια, η επιστήμη μπορεί να βλέπει το θέμα μέσα από την δική της ανθρωποκεντρική πλευρά και ο σύγχρονος άνθρωπος, που αποφασίζει να ζει εκτός της Εκκλησίας, μπορεί να κάνει τις επιλογές του, όμως η Εκκλησία ποτέ δεν μπορεί να εκκοσμικεύει την αποκάλυψη και να την κατεβάζει στα ανθρώπινα, μονοδιάστατα και αυτόνομα επίπεδα».
Δείτε και:
ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ

ΠΡΟΣΟΧΗ. Γέμισε η Ελλάδα από Μαϊμού καλόγριες

Διάφορα κυκλώματα Ελλήνων αλλά και λαθρομεταναστών βρήκαν εύκολο τρόπο για να βγάλουν χρήματα εκμεταλλευόμενα το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού μας. Γέμισε η Ελλάδα με υποτιθέμενες καλόγριες που γυρνούν σε σπίτια, δρόμους και νοσοκομεία, πουλούν διάφορα αντικείμενα ή κλέβουν αφελείς.

ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΕΞΙ ΜΟΝΟ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ

Και τα ράσα και τα 500ευρα ήταν πλαστά

«Θεία δίκη» για δύο Βούλγαρους, που επιχείρησαν να εξαπατήσουν τις μοναχές της Ι. Μ. Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Κορνοφωλιά Σουφλίου.
Ένας 35χρονος και η 57χρονη συνεργός του, που μεταμφιέστηκε σε μοναχή για τις ανάγκες του «ρόλου», πήγαν οδικώς στο μοναστήρι και προσπάθησαν να αγοράσουν δύο εικόνες, καταβάλλοντας πλαστό χαρτονόμισμα των 500 ευρώ.
Η απάτη όμως έγινε αντιληπτή και οι δράστες έφυγαν άπραγοι.
Μιάμιση ώρα αργότερα, αστυνομικοί του ΑΤ Φερών σταμάτησαν το αυτοκίνητο των δύο Βούλγαρων για τυπικό έλεγχο και ανακάλυψαν... όχι ένα, αλλά επτά πλαστά χαρτονομίσματα των 500 ευρώ και τριάντα των 50 ευρώ. Επιπλέον, έξι πλαστά 50ευρα είχε στην κατοχή της η 57χρονη «μαϊμού» μοναχή.
Οι δύο Βούλγαροι συνελήφθησαν και παραπέμφθηκαν στον εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αλεξανδρούπολης.
http://www.zougla.gr/news.php?id=42560

Μαϊμού καλόγριες στη Βέροια

Συνελήφθησαν στη Βέροια τρεις γυναίκες οι οποίες υποδυόμενες τις καλόγριες είχαν μπει στο Νοσοκομείο της πόλης και εκμεταλλευόμενες το θρησκευτικό συναίσθημα ασθενών και των συνοδών τους και την κατάσταση της υγείας τους, τους αποσπούσαν διάφορα χρηματικά ποσά, πουλώντας εικονίσματα και άλλα αντικείμενα πίστης.
Οι υποτιθέμενες καλόγριες είχαν δηλώσει στους υπεύθυνους του νοσοκομείου ότι κάνουν έρανο για φιλανθρωπικό σκοπό, αλλά το προσωπικό και ο φύλακας του Νοσοκομείο αντιλήφθηκαν από τι συμπεριφορά τους ότι κάτι δεν πάει καλά.Τις περισσότερες φορές κρατούσαν και τα ρέστα που έπρεπε να δώσουν στους ανυποψίαστους ασθενείς με την αιτιολογία ότι είναι "για το Μοναστήρι, για καλό σκοπό".
Η αστυνομία ειδοποιήθηκε από ασθενείς και το φύλακα του Νοσοκομείου κατάφερε και πρόλαβε τις τρεις γυναίκες, ντυμένες ως καλόγριες την ώρα που απομακρυνόταν από το Νοσοκομείο με ταξί.
Όπως προέκυψε, επρόκειτο για αθίγγανες από περιοχή της Θεσσαλονίκης οι οποίες φορώντας μαύρα ρούχα, ξεγέλασαν τον κόσμο.
Οι ίδιες πάντως αρνήθηκαν ότι παρίσταναν τις καλόγριες και είπαν ότι απλώς πουλούσαν εικόνες σε όποιον επιθυμούσε να αγοράσει.
Να σημειωθεί ότι δεν είναι η πρώτη φορά που "καλόγριες" αυτές εμφανίζονται στην πόλη. Από την αρχή του χρόνου εντοπίστηκαν κάποιες γυναίκες, ντυμένες καλόγριες να κινούνται σε διάφορα σημεία, παίρνοντας κυριολεκτικά σβάρνα τα σπίτια, τα καταστήματα και τις πολυκατοικίες.
Δεν έγινε γνωστό αν πρόκειται για κανονικές καλόγριες ή είχαμε ανάλογη περίπτωση.
Η φωτογραφία που δημοσιεύεται είναι από τον Ιανουάριο φέτος, όταν περιφέρονταν μέσα στη Βέροια χτυπώντας τα κουδούνια στις πολυκατοικίες, πουλώντας εικόνες "αγιασμένες" και διάφορα άλλα αντικείμενα πίστης.
http://www.verianet.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=742&Itemid=0

Συνέλαβαν τις καλόγριες ...Μαϊμού!!!

Μέσα από μια συντονισμένη επιχείρηση αστυνομικοί της Ασφάλειας Καλαμάτας κατόρθωσαν να εντοπίσουν και να συλλάβουν 6 τσιγγάνες που είχαν ντυθεί καλόγριες και διενεργούσαν εράνους από χθες το απόγευμα σε περιοχές της Μεσσηνίας. Της σύλληψης διαφεύγει ο εγκέφαλος της καλοστημένης επιχείρησης που είχε στηθεί και αναζητείται.
Οι τσιγγάνες με τον... συνοδό τους είχαν μετατρέψει το μπλε ΒΑΝ που διέθεταν σε... κινούμενο μοναστήρι, κομποσκοίνια, εικόνες κλπ ήταν το εμπόρευμά του.
Η δράση τους όμως έληξε άδοξα για τους ίδιους αφού από τις πρωινές ώρες σήμερα κρατούνται στην Αστυνομική Διεύθυνση Μεσσηνίας και ανακρίνονται.
Σε βάρος τους σχηματίσθηκε δικογραφία και αναμένονται να οδηγηθούν στον Εισαγγελέα Πλημ/κων Καλαμάτας.
http://www.kalnews.gr/kal/index.php?option=com_content&task=view&id=4221&Itemid=260

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ: Μαϊμού καλόγριες έκαναν εράνους

Τις καλόγριες, της μονής του Αγίου Ραφαήλ, παρίσταναν δύο ελληνίδες, 33 και 38 ετών, που συνελήφθησαν προχθές, στην Αλεξανδρούπολη από αστυνομικούς της υποδιεύθυνσης Ασφαλείας, να προσπαθούν να πουλήσουν σε ένα 54χρονο, τον οποίο επισκέφθηκαν στο σπίτι του, μια εικόνα του Αγίου και δύο κομποσκοίνια, έναντι του ποσού των 30 ευρώ. Οι αστυνομικοί βρήκαν στην κατοχή των δυο γυναικών και κατέσχεσαν 26 εικόνες, 21 κομποσκοίνια, 128 σταυρουδάκια και το χρηματικό ποσό των 60 ευρώ.
http://www.xronos.gr/detail.php?ID=45431

Συνελήφθησαν καλόγριες «μαϊμού»

Δύο γυναίκες από την Αθήνα που παρίσταναν τις καλόγριες και εξαπατούσαν τον κόσμο συνελήφθησαν από την αστυνομία στην Καρδίτσα.
Πρόκειται για μια 32χρονη και μια 34χρονη, οι οποίες φορούσαν ράσα και πουλούσαν εικόνες Αγίων, σταυρούς και κομποσκοίνια σε περαστικούς και καταστηματάρχες της περιοχής.
Εν τω μεταξύ, στην κατοχή των δύο γυναικών βρέθηκε το χρηματικό ποσό των 240 ευρώ, το οποίο και κατασχέθηκε από την ελληνική αστυνομία.
http://www.ant1online.gr/Society/PoliceBulletin/Pages/20088/5f7f34cc-dd5e-4505-ad20-40ab43699b4c.aspx

«Μαϊμού» καλόγριες πουλούσαν σταυρουδάκια και εικόνες

Δύο γυναίκες μεταμφιέστηκαν σε καλόγριες και πουλούσαν σταυρουδάκια και κομποσκοίνια σε περαστικούς.
Μεταμφιέστηκαν σε μοναχές και πουλούσαν σε διάφορους ανυποψίαστους, στην περιοχή Γιαννιτσών Πέλλας, διάφορα «θαυματουργά» εκκλησιαστικά είδη.
Οι δύο γυναίκες, ηλικίας 45 και 37 ετών, συνελήφθησαν από αστυνομικούς της Ασφάλειας και σε βάρος τους σχηματίστηκε δικογραφία για αντιποίηση αμφίεσης θρησκευτικού λειτουργού.
Όπως ανακοίνωσε η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, οι κατηγορούμενες εμφανίζονταν ως καλόγριες του μοναστηριού της Παναγίας της Τήνου και πουλούσαν σε καταστηματάρχες και περαστικούς σταυρουδάκια, εικόνες Αγίων, θυμιάματα και κομποσχοίνια.
Μέχρι στιγμής δεν έγινε γνωστό το χρηματικό ποσό, που συγκέντρωσαν από τις πωλήσεις.
http://portal.kathimerini.gr/4Dcgi/4dcgi/_w_articles_kathbreak_1_25/09/2008_249625
=================================
Εκτός από την πολιτεία που πρέπει επιτέλους να πάρει τα απαιτούμενα δραστικά μέτρα και η εκκλησία χρειάζεται να ενημερώσει τους πιστούς γιατί πολλοί άνθρωποι σκανδαλίζονται αγνοώντας την πραγματικότητα.

Δημ. Τσελεγγίδης:Ορθόδοξοι προβληματισμοί με αφορμή το κείμενο της Ραβέννας (Βίντεο)

Η εισήγηση του Καθηγητού της Θεολογικής του Α.Π.Θ. κ. Δημ. Τσελεγγίδη στην Επιστημονική ημερίδα με τίτλο «Ο θεολογικός διάλογος της Ορθοδόξου και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας», Θεσσαλονίκη, στις 20-5-2009.

Οι “κλακαδόροι” του Οικουμενισμού

Η εφημερίδα «Μακεδονία» (24/05/2009 ) αναφέρει ότι η πανεπιστημιακή κοινότητα χαρακτηρίζει τους αντιδρώντες στο διάλογο των εκκλησιών «ως φωνασκούσα μειοψηφία, “κλακαδόρους” και εξαιρέσεις στο γενικότερο θετικό κλίμα του διαλόγου». Η πλειονότητα μάλιστα των καθηγητών της Θεολογικής σχολής του ΑΠΘ όπως αναφέρει η εφημερίδα, αποδίδει τις αντιδράσεις είτε σε άγνοια είτε σε σκοπιμότητες, από μικρούς αλλά καλά οργανωμένους κύκλους που αντιμάχονται το διάλογο, χωρίς καν να εμβαθύνουν στη βάση, στις προϋποθέσεις και στην εξέλιξή του.
Βγάζουν μάλιστα το αυθαίρετο συμπέρασμα σύμφωνα με το οποίο “Το 90% της πανεπιστημιακής κοινότητας τάσσεται υπέρ του διαλόγου, όπως και η μεγάλη πλειονότητα του ιερατείου. Αναφέρουν ακόμη ότι η εκκλησία πρέπει, να είναι πιο αποφασιστική και ό,τι προσυπογράφει να το μεταφέρει με σαφήνεια στο ποίμνιό της. Πιστεύουν μάλιστα ότι ο διάλογος είναι απαίτηση του 99% του απλού λαού”.
Βασικά ακόμη σημεία του άρθρου είναι:
1. Ο διμερής διάλογος επισήμως άρχισε το 1980. Συνεχίστηκε έως το 2000, οπότε ναυάγησε, σκοντάφτοντας στο ακανθώδες θέμα της ουνίας και στο βέτο που πρόβαλε κυρίως η σλαβική ορθοδοξία. Οι προσπάθειες ξανάρχισαν το 2006, ενώ επόμενη επίσημη συνάντηση με το ίδιο κεντρικό θέμα θα πραγματοποιηθεί τον ερχόμενο Οκτώβριο στην Κύπρο.
2. Το θέμα του πρωτείου του πάπα, κατά κοινή ομολογία, εξακολουθεί να απαιτεί διευκρινίσεις. Όπως εξηγεί ο κ. Βασιλειάδης, η δυτική εκκλησία δέχεται ένα πρωτείο δικαιοδοσίας. Η ανατολική εκκλησία δέχεται το πρωτείο τιμής του πάπα, ακόμη και με ορισμένες συντονιστικές αρμοδιότητες, αλλά δεν αποδέχεται με κανέναν τρόπο πρωτείο δικαιοδοσίας. “Πρόκειται για διαφορετική ερμηνεία κάθε πρωτείου, για το πώς αυτό διακονείται”, διευκρινίζει και προσθέτει ότι παραμένει ζητούμενο αν θα επιτευχθεί ανώτερο επίπεδο ενότητας.
3.“Πρέπει να μεριμνήσουμε για την ενότητα της εκκλησίας”, υπογράμμισε στην ομιλία του ο μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας. Χαρακτήρισε το διαχωρισμό των δύο εκκλησιών ένα από τα κρισιμότερα ζητήματα της εποχής και την αιτία του, το σχίσμα του 1054, το τραγικότερο γεγονός στην ιστορία της εκκλησίας. Παράλληλα, εξήρε τη σημασία του κειμένου της Ραβέννας
4. Σήμερα, σύμφωνα με τον μητροπολίτη Περγάμου, ο ίδιος ο πάπας αναγνωρίζει το θέμα του πρωτείου του ως “αγκάθι” και δεν απαιτεί υποταγή. Αντιθέτως, καλεί τους Ρωμαιοκαθολικούς στο διάλογο, πράγμα που συνιστά σημαντική αλλαγή. “Κανείς δεν μας υποχρεώνει να συμφωνήσουμε σχετικά με το πώς αντιλαμβάνεται κανείς το πρωτείο του πάπα”, τονίζει. Το πρωτείο, όπως εξηγεί, είναι άμεσα συνδεμένο με τη συνοδικότητα, δεδομένου ότι σε κάθε σύνοδο τίθεται κάποιος επικεφαλής. “Πρωτείο αναγνωρίζουν και οι Ορθόδοξοι. Δεν νοείται σύνοδος χωρίς πρώτο, τόσο σε εκκλησιολογικό όσο και σε επίπεδο κανονικού δικαίου”.
5. Το κείμενο της Ραβέννας, σύμφωνα με τον μητροπολίτη Περγάμου, είναι πολύ σημαντικό και το περιεχόμενό του, εφόσον αντιμετωπιστεί με νηφαλιότητα, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν.
6. Ο διάλογος είναι ο μόνος τρόπος για να θεραπευτεί ένα σχίσμα. Η κριτική μας πρέπει να επικεντρωθεί σε ένα σημείο: Αν γίνεται με πιστότητα στην αλήθεια της Ορθοδοξίας. Τέτοια κριτική, όμως, δεν έχει ασκηθεί από κανέναν έως τώρα. Πρέπει να παύσει κάθε προσηλυτιστική ενέργεια. Δεν πρέπει να λέμε όχι γενικώς και αορίστως, αλλά να επισημαίνουμε και τα ευοίωνα σημεία του διαλόγου. Να προχωρήσουμε στο διάλογο εναποθέτοντας την έκβασή του στο Θεό”, κατέληξε ο μητροπολίτης Περγάμου.
=================================
Στην επιστημονική ημερίδα με θέμα τον «Θεολογικό διάλογο μεταξύ της Ορθοδόξου και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας» που διοργάνωσε η Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ πήρε μέρος και μίλησε και «ο καθολικός επίσκοπος Καρκαβίας, Δημήτριος Σαλάχας» στην εισήγησή του αναφέρθηκε σε σημεία του κειμένου της Ραβέννας, το οποία αποτελούν , όπως παρατήρησε , ένα πολύ σημαντικό βήμα στο διάλογο μεταξύ των δύο Εκκλησιών.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_20/05/2009_280518
Παπική ιστοσελίδα αναφέρει «Αποστολικός Έξαρχος των Ελληνορρύθμων Καθολικών Ελλάδος, ο σεβασμιότατος π. Δημήτριος Σαλάχας, τιτουλάριος Επίσκοπος Καρκαβίας.
Στις 23 Απριλίου 2008, ο Πάπας Βενέδικτος Ις΄ τον εξέλεξε ως Αποστολικόν Έξαρχον των Ελληνορρύθμων Καθολικών Ελλάδος, τιτουλάριον επίσκοπον της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης επισκοπής «Καρκαβίας» (Carcabiensis) στην Ρωμαϊκή επαρχία της Βυζεκίνης στην Τυνησία Αφρικής».
http://www.cathecclesia.gr/hellas/index.php?option=com_content&view=article&id=53&Itemid=83
=================================
Παραθέτουμε στη συνέχεια κάποια κείμενα από «αντιδρώντες» στα τεκταινόμενα. Αποτελούν και αυτοί «φωνασκούσα μειοψηφία»;;

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ μετά την αναβάθμιση της Ουνίας στην Ελλάδα τον Μαΐο του 2008 έστειλε την παρακάτω επιστολή προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πρόεδρο της Ιεράς Συνόδου
«Ελληνική Δημοκρατία
Ιερά Μητρόπολις Πειραιώς
Ακτή Θεμιστοκλέους 190
185 30 Πειραιεύς
Τηλ. Κέντρο 210-45.14.833
Fax 210-45.18.476
Εν Πειραιεί τη 23η Μαΐου 2008
Τω Μακαριωτάτω Αρχιεπισκόπω Αθηνών και πάσης Ελλάδος Κυρίω κ. Ιερωνύμω και τη Αγία και Ιερά Συνόδω εις Αθήνας
Μακαριώτατέ μοι Δέσποτα,
Κατόπιν της πρότριτα γενομένης εκλογής νέου Επισκόπου των εν Ελλάδι Ουνιτών, δι' αποφάσεως του Πάπα της Ρώμης κ. Βενεδίκτου 16ου, επιβεβαιούται πέραν οιασδήποτε αφελούς αμφιβολίας, ότι η αιρετική Παπική παρασυναγωγή, ως απεκάλει αυτήν ο αείδιμος πνευματικός ημών πατήρ Αρχιεπίσκοπος κυρός Σεραφείμ, ουδ' όλως μετέβαλε την θηριώδη αυτής στάσιν έναντι της Αδιαιρέτου Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, εξ ης απεκόπη οδηγηθείσα εις μυρίας πτώσεις, διαστρεβλώνουσα υπαιτίως και μεθοδικώς και το δόγμα και το πολίτευμα και το ήθος της αδιαιρέτου Εκκλησίας.
Η ενθρόνισις δε, εν μέσαις Αθήναις την 24ην λήγοντος μηνός Μαΐου ε.ε. του κ. Δημητρίου Σαλάχα ως Επισκόπου των εν Ελλάδι ανυπάρκτων Ουνιτών, αποβάλλει το προσωπείον της δήθεν αγαπητικής σχέσεως και της θεωρίας των «αδελφών Εκκλησιών» και αποκαλύπτει το αληθές δυσειδέστατον πρόσωπον του Παπισμού, του πλήξαντος καιρίως την αλήθειαν της πίστεως και εμμένοντος σατανικώς εν τη αφορήτω αυτού κακία.
Όθεν ευλόγως φρονώ, ότι χρέος έχομεν, όπως επανεκτιμήσωμεν κατόπιν και του επαισχύντου δια την Αδιαίρετον Ορθόδοξον Καθολικήν Εκκλησίαν κειμένου της Ραβέννας, την περαιτέρω μετοχήν ημών, ως Αυτοκεφάλου Εκκλησίας, ευθέως πλησσομένης υπό της κακοτρόπου Ρώμης, εν τω διεξαγομένω μετ' αυτής διαλόγω και εν ταυτώ όπως επανεκτιμήσωμεν την μετοχήν ημών εις το συμπίλημα των αιρετικών παραφυάδων του παγκοσμίου Συμβουλίου των λεγομένων «Εκκλησιών», ως και το λυσιτελές ή μη της μετοχής ημών εις τους λοιπούς μετά των ετεροδόξων διαλόγους, διότι φοβούμαι ότι το μόνον επιτυγχανόμενον είναι η παροχή δια της ημετέρας συμμετοχής άλλοθι εις τας ηγεσίας αυτών περί της δήθεν πνευματικής ισοτιμίας μετά της Θεοϊδρύτου Αδιαιρέτου Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας.
Η εκλογή και η ενθρόνισις του νέου Ουνίτου Επισκόπου εν Αθήναις, θέτει έκαστον εξ ημών προ των ιστορικών ευθυνών αυτού και ταπεινώς φρονώ ότι επι τέλους ήλθεν η ώρα να αντιδράσωμεν εις τον επιχειρούμενον βιασμόν της αξιοπρεπείας της Αδιαιρέτου Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, τον οποίον επιχειρεί ανερυθριάστως η εκπεσούσα Ρώμη. Θα ενθυμείσθε ασφαλώς την τραγικήν εκείνην εικόνα, την οποίαν επαρουσίασε η τηλοψία εκ της εξοδίου ακολουθίας του Πάπα Ρώμης Ιωάννου Παύλου Β', ότε εις θίασος ουνιτών αλλοεθνών έψαλλον εις την ελληνικήν γλώσσαν δια τους προφανείς λόγους της δήθεν οικουμενικότητας του Παπικού θρόνου επιμνημόσυνον δέησιν, παρουσία Αρχηγών Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Δι' ο και πάνυ ευλαβώς εισηγούμαι, όπως δι' Αποφάσεως Ημών συμπεριληφθή το άκρως αυτό επίκαιρον θέμα εις τα προς συζήτησιν θέματα της ημερησίας διατάξεως της συκγληθησομένης τακτικής Συνόδου της Ιεραρχίας του προσεχούς Οκτωβρίου ε.ε. με ορισθησόμενον εισηγητήν τον βαθυνούστατον και ακραιφνέστατον θεολόγον και πολυγραφώτατον συγγραφέα και αγαπητόν εν Χριστώ αδελφόν Σεβ. Μητροπολίτην Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ.κ. Ιερόθεον, όστις σημειωτέον ουδεμίαν γνώσιν της ημετέρας προτάσεως κέκτηται.
Επί δε τούτοις, υποβάλλων την αδιάπτωτον αφοσίωσίν μου Υμίν, διατελώ μετ' αδελφικής αγάπης και της προσηκούσης τιμής,
Ελάχιστος εν Χριστώ αδελφός
+Ο Πειραιώς Σεραφείμ».
http://www.impantokratoros.gr/9757C8AB.el.aspx
=================================
ΟΥΝΙΤΟΠΟΙΗΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΡΑΒΕΝΝΑΝ
Του Αγιορείτου μοναχού Μωυσέως
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ 4 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2008

Η ΠΕΡΙΒΟΗΤΗ ανακοίνωση τού Βατικανού, σύμφωνα με την οποία η Καθολική Εκκλησία εξασφαλίζει την σωτηρία των πιστών διότι είναι εκείνη, που ίδρυσε ο Ιησούς Χριστός», μας κάνει τη χάρη να μας χαρακτηρίζει «αυθεντική Εκκλησία». Βέβαια παρουσιάζουμε σημαντικό έλλειμμα, γιατί δεν αναγνωρίζουμε το Πρωτείο της Ρώμης που σημαίνει ότι ο Πάπας είναι ο «εκπρόσωπος του Χριστού επί της γης» Η γνωστή αυτή ανακοίνωση αναφέρει πώς όλοι οι Διαμαρτυρόμενοι δεν αποτελούν «εκκλησία» αλλά «θρησκευτική κοινότητα». Θρησκευτική κοινότητα αποκάλεσε και ο μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ σε επιστολή του τους Καθολικούς.
Εάν μόνη Εκκλησία για τη σωτηρία των πιστών είναι η Καθολική, τότε θα πρέπει να πάμε σε αυτή. Οι δηλώσεις αυτές τού Βατικανού είναι πράγματι τρομερές, αποκαλυπτικές και αξιοπαρατήρητες. Δεν τις θεωρούμε απροσδόκητες, επιπόλαιες και έκτακτες.
Αυτό είναι το σταθερό, αμετάβλητο και μόνιμο πνεύμα του Βατικανού. Οι πλείστοι των Ορθοδόξων και μάλιστα των ιεραρχών σιωπούν. Σιωπούν επικίνδυνα, ένοχα και αδικαιολόγητα. Απρόσμενα λύει τη σιωπή του ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. Στυλιανός, ο οποίος είναι καλός γνώστης αυτών των θεμάτων και εντυπωσιακά αναφέρει: Επειδή όμως, μετά την 20ετή επίπονη Προεδρία μου εις τον «Επίσημο Θεολογικό Διάλογο» Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών, παραιτήθηκα οικειοθελώς, δια να μη έχω πλέον καμίαν σχέση με ένα τέτοιο «ανούσιο παίγνιο» θα πρέπει σήμερα συμπληρωματικώς, προς όσα εδημοσιεύθησαν μέχρι και προσφάτως, να δηλώσω επιγραμματικά μόνον τούτο: Δεν θα εφανταζόμουν ότι θα εδικαιώνοντο τόσο γρήγορα και τόσο αποκαλυπτικά οι ταπεινές κρίσεις μου περί του προσώπου και του συνολικού έργου του Καρδιναλίου Joseph Ratzinger προ της ανυψώσεώς του εις τον Παπικόν θρόνο αφ' ενός και τη μετά ταύτα αιφνίδια «μεταμόρφωσή» του τον πλέον ανεπιφύλακτον «κήρυκα» των Μεσαιωνικών «μυθευμάτων» της παπωσύνης. Επιφυλάσσομαι, μετά την θρυλούμενη «επανέναρξη τού Επισήμου Θεολογικού Διάλογου», να επανέλθω εκτενέστερα επί των ραγδαίως εξελισσομένων «υπογείων δραστηριοτήτων» οι οποίες έχουν υψίστη υποκρισία.
Όταν έχουμε τον ίδιο τον Χριστό πάντοτε ανάμεσά μας, κατά τον Ευαγγελιστή Ματθαίο, δεν χρειαζόμαστε τον εκπρόσωπό Του, ούτε τον αντιπρόσωπό Του. Ο πάπας θεωρείται μοναδικός αντιπρόσωπος του Θεού στη γη και μάλιστα αλάθητος, πνευματικός και κοσμικός Εξουσιαστής. Ο Χριστός ήλθε ταπεινός διακονητής, ο πάπας, δυνατός, αγέρωχος, διώκτης φοβερός. Δημιούργησε πολέμους, σταυροφορίες την τρομακτική νύχτα τού Αγίου Βαρθολομαίου, χιλιάδες θύματα Ορθοδόξων στη Σερβία, ευλόγησε σφαγές, ολοκληρωτισμούς, ιμπεριαλισμούς, αποικιοκρατίες, συγκρητισμούς, οικουμενισμούς ακόμη και σιωνισμούς.
Στους προ διμήνου διάλογους της Ραβέννας ξανασυζητήθηκε το πρωτείο τού Πάπα. Δυστυχώς, ως ορθά χαρακτηρίσθηκε, επικρατεί μεταξύ των Ορθοδόξων συνομιλητών μία «συνωμοσία σιωπής» . Διέρρευσαν πάντως κάποιοι λόγοι, πού φαίνεται σαν να πήγανε οι Ορθόδοξοι εκεί για να απαλείψουν το έλλειμμα. Τη μη αναγνώριση του πρωτείου τιμής τού πάπα. Εάν δεν υπάρχει ακραιφνής κοινή πίστη, δεν μπορεί ν’ αναγνωρίζεται πρωτείο τιμής σε κανένα. Ιστορικά είναι καταγεγραμμένα τα γεγονότα της κοινής πρώτης χιλιετίας και δεν χρειάζεται καμιά νέα επαναδιατύπωση και κανένας επαναπροσδιορισμός. Το σοβαρό θέμα της Ουνίας καθόλου δεν συνεζητήθη.
Είναι μεγάλη η ανάγκη να προσδιορίσει επακριβώς το Βατικανό τι εννοεί, όταν μιλά για «Καθολική Εκκλησία» ως προς το πρωτείο τού Πάπα και τι σημαίνει «Πατριάρχης της Δύσης». Είναι απαράδεκτη η παπική θεωρία της αναφερομένης εκκλησιολογικής μοναδικότητας και αποκλειστικότητας και της θεωρούμενης ελλειμματικής εκκλησιολογίας των Ορθοδόξων.
Η παπική διπλωματία εργάσθηκε επιμελημένα και στο κείμενο της Ραβέννας. Οι Ορθόδοξοι παρεσύρθησαν ξανά από την αγάπη και όχι από την αλήθεια. Το θέμα της Ουνίας άφησαν για αργότερα. Τα θέμα της ερμηνείας τού παπικού πρωτείου, συνδυασμένου μετά τού αλάθητου, το αναβάλλουν να το αναλύσουν. Είναι σαν τώρα να το δέχονται. Πρόκειται για μίξη άμικτο για σοβαρή σύγχυση, για μεγάλη αλλοίωση, για ουνιτοποίηση της Ορθοδοξίας.
Στο Άγιον Όρος υπάρχει μεγάλη αγωνία και ανησυχία, πού δεν θ' αφήσει για πολύ την ησυχία της σιωπής,..
http://www.egolpio.com/OIKOUMENISMOS/ounitopoihsis_orthodoxias.htm
=================================
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΕΡΓΑΜΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΖΗΖΙΟΥΛΑ
Συμπρόεδρο της Μικτής Επιτροπής επί τού Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Προς τον Σεβ. Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ιωάννη
Αριθμ. Πρωτ. 3512
Αριθμ. Διεκπ. 2159
Αθήνησι 8η Οκτωβρίου 2007
Πρός
Τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην
Περγάμου κ. Ιωάννην,
Συμπρόεδρον της Μικτής Επιτροπής
επί τού Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ της
Ορθοδόξου Εκκλησίας
και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Σεβασμιώτατε εν Χριστώ αδελφέ,
Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος μετά την δημοσίευσιν τού κειμένου «Απαντήσεις σε ερωτήσεις που αφορούν ορισμένες όψεις γύρω από τη διδασκαλία περί Εκκλησίας», το οποίον προσυπέγραψε και ο Πάπας Ρώμης (29 Ιουνίου 2007), τας εκφρασθείσας επιφυλάξεις, και κατόπιν Εισηγήσεως της Συνοδικής Επιτροπής Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών Σχέσεων, σχετικώς προς ωρισμένας εκκλησιολογικάς θέσεις τού ως άνω κειμένου, απεφάσισεν εν τη Συνεδρία Αυτής της 5ης Οκτωβρίου ε.έ., ίνα απευθυνθή προς την υμετέραν Σεβασμιότητα, ως Συμπρόεδρον της Μικτής Επιτροπής τού Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ της Ορθοδόξου και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, προκειμένου να επισημάνη ωρισμένας επιφυλάξεις, ως προς τας εκκλησιολογικάς αντιλήψεις τού ως είρηται Κειμένου.
Εις τας «Απαντήσεις» αναφέρονται τα εξής:
α. Η μόνη αληθινή Εκκλησία, η οποία διατηρεί τα γνήσια στοιχεία, τα οποία καθώρισεν ο Χριστός διά την Εκκλησίαν (!!!), είναι η «καθολική Εκκλησία», αυτή είναι η πραγματική και η ορατή Εκκλησία εντός της ιστορίας, η οποία ιδρύθη υπό τού Χριστού επί της γής. Η «καθολική Εκκλησία» είναι η μία και μοναδική Εκκλησία.
β. Η «καθολική Εκκλησία» υφίσταται εις την Εκκλησίαν εκείνην, η οποία διοικείται υπό τού διαδόχου τού Πέτρου και των Επισκόπων, οι οποίοι ευρίσκονται εις κοινωνίαν μετ' αυτού.
γ. Η «εκκλησιολογική αποκλειστικότης», η οποία οδηγεί και εις την «εκκλησιαστικήν αξιολόγησιν» όλων των άλλων «Εκκλησιών», οι επίσκοποι των οποίων δεν ευρίσκονται εις κοινωνίαν μετά τού διαδόχου τού Πέτρου, συνεπάγεται ότι αι Εκκλησίαι αυταί έχουν «εκκλησιολογικόν έλλειμα». Επί πλέον αι συγκεκριμέναι «Απαντήσεις» τολμούν να χαρακτηρίσουν τας Εκκλησίας αυτάς ως «Εκκλησίας ιδιαιτέρας ή τοπικάς», έστω και αν αναγνωρίζουν εις αυτάς την εγκυρότητα των μυστηρίων των και την ύπαρξιν της αποστολικής διαδοχής.
δ. Ο όρος «Sussiste nella…» (υφίσταται εν τη…), τον οποίον θεωρούν, κατά περιεχόμενον, ισχυρότερον τού όρου «είναι», εκφράζει αφ' ενός την πλήρη ταύτισιν της Εκκλησίας τού Χριστού με την «καθολικήν Εκκλησίαν» μέσα εις την ιστορίαν και αφ' ετέρου την μοναδικότητα της «καθολικής Εκκλησίας». Εις την «καθολικήν Εκκλησίαν» δηλαδή υπάρχουν πάντα τα στοιχεία εκείνα, τα οποία την καθιστούν μέσα εις την ιστορίαν ως «κοινωνίαν πνευματικήν και ορατήν», με αποκλειστικόν όρον αναφοράς και κοινωνίας την σχέσιν τού διαδόχου τού Πέτρου με τους Επισκόπους της Εκκλησίας αυτής, ενώ εις τας άλλας «Εκκλησίας» (!!!) αναγνωρίζεται απλώς η ύπαρξις κάποιων μόνον στοιχείων εκκλησιαστικότητος.
ε. Η «κοινωνία των Επισκόπων μετά τού διαδόχου τού Πέτρου» καθορίζεται ως η ουσιαστική προϋπόθεσις, με την οποίαν οριοθετούνται και όλαι αι εκκλησιαστικαι δομαί και περιγράφονται αι εσωτερικαί αρχαί και όροι, διά εκάστην «ιδιαιτέραν» Εκκλησίαν, αλλά και διά την «καθολικήν Εκκλησίαν». Η μη επίτευξις της κοινωνίας αυτής αποτελεί το εμπόδιον διά την μη φανέρωσίν της μέσα εις την ιστορίαν εκάστης «Εκκλησίας» ως Εκκλησίας. Με βάσιν αυτήν την αρχήν κατανοείται και η έννοια αυτής ταύτης της «καθολικότητας» της Εκκλησίας.
Όλαι αυταί αι εκκλησιολογικαί αναφοραί των «Απαντήσεων» η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος θεωρεί ότι:
α. Είναι ανακόλουθοι προς τα Επίσημα και κοινά Κείμενα της Μικτής Επιτροπής επί τού Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξου Εκκλησίας και Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ιδιαιτέρως δε προς το κείμενον τού Νέου Βαλάμου (1988), αλλά και εις αναφοράν προς το υπό διαπραγμάτευσιν κείμενον της Μόσχας (1990), [Βελιγράδι (2006) και Ρώμης (2007)].
β. Χρήζει περαιτέρω θεολογικής αναλύσεως και προσδιορισμού, ως προς το θεολογικόν του περιεχόμενον, από μέρους της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ο όρος «καθολική Εκκλησία», εις σχέσιν προς το πρωτείον τού επισκόπου της Ρώμης, «ως πατριάρχου της Δύσης», άλλως η υποφώσκουσα ανακολουθία και ανακρίβεια, θα δημιουργήση περαιτέρω προβλήματα εις την μελλοντικήν πορείαν τού συγκεκριμένου Θεολογικού Διαλόγου, ως και κατά το παρελθόν, με ανάλογα θέματα (Κείμενον Balamand).
γ. Ο μόνος τρόπος θεολογικής προσεγγίσεως και εμβάθυνσεως τού όρου «καθολική Εκκλησία» εν σχέσει και αναφορά προς το λειτούργημα τού διαδόχου τού Πέτρου είναι ο Θεολογικός Διάλογος, χωρίς όμως η συμμετοχή εις αυτόν να συνεπάγηται και την αποδοχήν της εκφρασθείσης, εις τας εν λόγω «Απαντήσεις», θεωρίας της ελλειματικής εκκλησιολογίας, της εκκλησιολογικής αποκλειστικότητος και της μοναδικότητος.
Διά όλους τους ως άνω λόγους η Ιερά Σύνοδος θεωρεί ως απαραίτητον προϋπόθεσιν και πρό της ολοκληρώσεως της θεολογικής επεξεργασίας τού υπό μελέτην κειμένου, να διευκρινισθούν οι ως άνω θεολογικοί όροι, εκ μέρους της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Ταύτα γνωρίζοντες τη υμετέρα Σεβασμιότητι ως Ορθοδόξω Προέδρω της Μικτής Θεολογικής Επιτροπής Διαλόγου Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών παρακαλούμεν, όπως γνωστοποιήσητε εις τας εις τον Διάλογον συμμετεχούσας αντιπροσωπείας των κατά τόπους Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών τας εν λόγω επιφυλάξεις της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος επί τού εν λόγω Κειμένου και θέσητε αυτάς υπ' όψιν των εκπροσώπων της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας κατά τας προσεχείς εν Ρεβέννα Συνεδρίας της Μικτής Επιτροπής Διαλόγου, κατά τας οποίας θα συζητηθώσι θέματα εκκλησιολογικά. (Σημ. σελ.: Εντούτοις στο κείμενο της Ραβέννας δεν περιέχονται τέτοιες διευκρινίσεις ούτε σημειώνεται αν έγινε διάλογος επί των θέσεων του κειμένου των απαντήσεων.)
Επί δε τούτοις, κατασπαζόμενοι την υμετέραν Σεβασμιότητα εν Κυρίω, διατελούμεν μετ' αγάπης.
Τού Μακαριωτάτου Προέδρου απουσιάζοντος
† Ο Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ, Προεδρεύων
Ο Αρχιγραμματεύς
† Αρχιμ. Κύριλλος Μισιακούλης
http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/epistoles.asp?id=963&what_sub=epistoli
=================================
ΟΣΟΙ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΦΩΝΑΣΚΟΥΣΑ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΟΥΤΕ “ΚΛΑΚΑΔΟΡΟΙ” ΑΛΛΑ ΑΝΗΣΥΧΟΥΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΤΕΚΤΑΙΝΟΜΕΝΑ.