Σύληση
της συνείδησης μας
Η πολιτισμική
κρίση της Ελλάδας καθίσταται βαθιά και χρόνια καθότι συνυφαίνεται με την ίδρυση
του Ελλαδικού Κράτους με την δολοφονία του Καποδίστρια και την διαρκή
προσπάθεια η Ελλάς να καταστεί όμηρος και υποχείριο των Ξένων δυνάμεων με
πολλές στρεβλώσεις και αβελτηρίες, πλην όμως δεν θα επιδοθώ σε μία τέτοια
ιστορική ανάλυση διότι έχουν διαμεσολαβήσει σωρεία γεγονότων.
Επιλέγω αυτή την
ρήτρα εισαγωγής προκειμένου να εξιχνιάσω, εν σχέσει βεβαίως προς τα
εκκλησιαστικά δρώμενα, διαρκούσης της υγειονομικής κρίσεως, διότι οι εξελίξεις καθίστανται
καταιγιστικές, παρά την καθολική υποτίμηση της ζώσης Ορθοδόξου παραδόσεως,
προεχόντως υπό της σημερινής Διοικούσης Εκκλησίας, η οποία δεν αφουγκράστηκε
τον πνεύμα του λαού, τουναντίον δε, το υποτίμησε, δίδοντας εξ αντανακλάσεως,
λαβή προς άλλες δυνάμεις της πολιτείας και μη (..), να περιθωριοποιήσουν την
Εκκλησία, υποβιβάζοντας την, ως έναν απονεκρωμένα εσχατολογικό θεσμό, μη
αρρήκτως συνδεδεμένο με τον πυρήνα του έθνους, της Ελλαδικής μας ιστορίας και
εν γένει της εθνικής μας ιδιοπροσωπίας.
Η πολιτεία,
επέδειξε υπερεκχειλίζουσα καταφρόνηση προς την Ορθοδοξία με πλείστες
όσες και συνάμα ποικιλότροπες επιθέσεις προς την πεμπτουσία της πίστεώς μας,
καταλαμβάνοντας και το άχραντο μυστήριο της Θείας Μεταλήψεως, επιβουλευόμενη
την αφωνία και την εν γένει συκοφαντική σιωπή της Διοικούσης Εκκλησίας.
Η ύπαρξη των δύο
μέτρων και των δύο σταθμών, είναι πλέον κοινή πεποίθηση και καθολική συνείδηση
όλων των πολιτών, εκ μέρους της κυβερνήσεως προφανώς, διότι εξυπηρετούνται
αλλότρια και ακατάληπτα προς ημάς τους απλούς πολίτες, παρασκηνιακά πολιτικά
συμφέροντα με γεωπολιτικές προεκτάσεις.