Ευχής έργον, δικά της σχολεία η Εκκλησία
Συνεχείς ανατροπές στα απ` αιώνων φυσιολογικά, λογικά, δημιουργικά, ευγενικά,
όμορφα και μαγικά πράγματα της ζωής
του ανθρώπου. Όλα πλέον εκτός τροχιάς του προορισμού τους. Ταχύτατη ολίσθηση, χωρίς
αντιστάσεις και χωρίς αντικειμενικό σκοπό. Όλα για χάρη του κακού. Και, ω της
απονοίας, χαρακτηριζόμενα ως καλά, ως ακίνδυνα, ως ωφέλιμα για την περαιτέρω
πορεία της ανθρωπότητας. Ξηλώνονται εκ
θεμελίων όλα όσα χτίστηκαν με
αίμα, δάκρυα και ιδρώτα επί αιώνες και γίνεται «ανανέωση» με σαθρά υλικά όχι απλώς «επί την άμμον» αλλά «επί την
κόπρον». Πού θα οδηγηθεί αυτός ο κόσμος;
Όταν βλέπεις ένα αφηνιασμένο άλογο να τρέχει προς τον γκρεμό και ο καβαλάρης
του δεν είναι σε θέση να το ελέγξει, είναι δύσκολο να φανταστείς το αποτέλεσμα;