Παναγιώτης Τελέβάντος, Προτεσταντική η υποδομή της θεολογικής σκέψης των νεωτεριστών

ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΗ Η ΥΠΟΔΟΜΗ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΤΩΝ ΝΕΩΤΕΡΙΣΤΩΝ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου
==============

Με πολλή θλίψη και πόνο ψυχής οι Ορθόδοξοι πιστοί παρακολουθούν τη συστηματική προσπάθεια εισαγωγής νεωτερισμών στη ζωή της Εκκλησίας οι οποίοι στοιχούνται στα βήματα της προτεσταντικής θεολογίας και ακολουθούν τα πρότυπα της προτεσταντικής ποιμαντικής λειτουργικής πρακτικής.

Π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΘΕΡΜΟΣ
_______________

Η θεολογική προσέγγιση του π. Βασίλειου Θερμού είναι στην ουσία της κακόδοξη. Την μεν ποιμαντική κατανοεί ως ψυχανάλυση. Οχι ως ψυχοθεραπεία. Παράλληλα έχει μια “Δαρβινική”, τρόπον τινά, θεώρηση της εξέλιξης της ορθόδοξης λατρείας. Νομίζει ότι η λατρεία εξελίσσεται για να προσαρμοστεί με το πνεύμα των καιρών για να επιβιώσει. Δεν κατανοεί ότι η λατρεία εξελίσσεται μόνον αν υπάρχει ποιμαντική ανάγκη που εξυπηρετεί τη σωτηρία του ανθρώπου. Και ότι αυτοί που κάνουν τις αλλαγές (ΜΟΝΟΝ όταν χρειάζονται και όχι απλώς επειδή “ο κόσμος άλλαξε αλλάξαν οι καιροί”) είναι Αγιοι άνθρωποι, όπως εύγλωττα επεσήμανε ο αγιασμένος ασκητής π. Ενώχ ο Αγιορείτης. Προπαντός δεν συνειδητοποιεί ότι η εξέλιξη της λατρείας δεν είναι δυνατόν να ιχνηλατείται στα μονοπάτια της “λειτουργικής αναγέννησης” της Β΄ Βατικάνειας Συνόδου. Δεν είναι επιτρεπτόν να πιθηκίζει σύμφωνα με την πρακτική του λεγόμενου “φιλελεύθερου προτεσταντισμού” της δεκαετίας του 1960 που ελεεινολογούν σήμερα ακόμα και οι “φιλελεύθεροι” Προτεστάντες. Ενώ μιλά για κίνηση προς τα εμπρός, ο π. Βασίλειος και οι ομόφρονές του “Νεοβαρλααμίτες”, κινούνται ολοταχώς προς τα οπίσω με τη λογική του Λούθηρου, που πίστευε ότι η αρχέγονη Εκκλησία διατήρησε την αληθινή διδασκαλία του Κυρίου την οποία δήθεν διέστρεψε η παράδοση της Εκκλησίας. Μιλά για “τσιμέντωμα” της λατρείας και λοιδορεί το Βυζάντιο. Επιδιώκει να επαναφέρει τη λατρεία σε μια κατάσταση που ο ίδιος θεωρεί ως “πρωτοχριστιανική καθαρότητα”. Ενστερνίζεται, δηλαδή, επιγνώστως ή ανεπιγνώστως, την πεμπτουσία του Προτεσταντισμού, την ώρα που ο ίδιος έχει πείσει τον εαυτό του ότι επιζητεί την εξέλιξη της λατρείας.

Ο π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΠΙΝΑΚΟΥΛΑΣ
________________

Ο π. Βασίλειος Θερμός δεν ακολουθεί μοναχική πορεία. Δεν είναι ο μόνος μεταξύ των “Νεοβαρλααμιτών” που διακατέχεται από προτεσταντικό φρόνημα. Ολοι οι νεωτεριστές στοιχούνται στην ίδια φιλοσοφία και πρακτική. Ο π. Αντώνιος Πινακούλας λ.χ. θέλει να απεμπολήσει το μοναστηριακό τυπικό, το οποίο υιοθετήθηκε μετά την περίοδο της Εικονομαχίας. Προσπαθεί να επαναφέρει το ενοριακό τυπικό που προυπήρχε του Θριάμβου της Ορθοδοξίας. Διέπεται από εικονοκλαστικό φρόνημα το οποίο μάλιστα, ως μη όφειλε, προσπαθεί να στηρίξει στη διδασκαλία του Αγίου Συμεών Θεσσαλονίκης!!!.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
____________

Ολοι οι “Νεοβαρλααμίτες” και οι άλλοι νεωτεριστές εμπνέονται, όταν δεν στοιχούν με αποφευκτέα συνέπεια, από το παράδειγμα του “πατριάρχη” της Νεορθοδοξίας κ. Χρήστου Γιανναρά. Ο κακόδοξος αυτός διανοούμενος αναζητεί με τους διαλογισμούς της μάταιης του διάνοιας το αληθινό ήθος της Εκκλησίας πριν την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο. Ο λόγος; Η Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος επικύρωσε προγενέστερους Ιερούς Κανόνες Τοπικών συνόδων που εξέφραζαν την quod semper, quod ubique, quod ab omnibus creditum est” πίστη της Εκκλησίας, οι οποίοι ενοχλούν τον κ. Γιανναρά ως καρποί του “Μανιχαισμού”!!!. Ετσι βαφτίζει όσους δεν συμφωνούν με το Νεονικολαιτικό του φρόνημα.

ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟ ΦΡΟΝΗΜΑ
____________

Το χειρότερο από όλα είναι ότι οι Νεοβαρλααμίτες, οι Νεορθόδοξοι και οι άλλοι νεωτεριστές, όχι μόνον ενεργούν υπό την επήρεια κακόδοξου πνεύματος, αλλά δεν αντιλαμβάνονται το πρόβλημα ακόμα και όταν τους υποδεικνύουν τα λάθη τους κορυφαίοι θεολόγοι της Εκκλησίας (Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, Ράσκας Αρτέμιος, Γεώργιος Καψάνης, Θεόκλητος Διονυσιάτης, π. Παίσιος, π. Θεόδωρος Ζήσης, π. Γεώργιος Μεταλληνός, π. Σαράντης Σαράντος, κοκ.). Αγνοούν ή αρνούνται (επιδεικτικά και προκλητικά) να συμμορφωθούν με τις υποδείξεις που τους γίνονται. Διαμαρτύρονται ισχυριζόμενοι ότι οι κορυφαίοι θεολόγοι της Εκκλησίας δεν τους κατανοούν και τους παρεξηγούν. Ακόμη χειρότερα αυθαδιάζουν και απαντούν με προπέτεια και μικρότητα. στα επιχειρήματα και τις νουθεσίες που τους προβάλλονται. Οσοι, όμως, διακατέχονται από αυτό το φρόνημα μπορούν να ελπίζουν σε προκοπή;

Ισλάμ και Κεμαλισμός εισβάλλουν στην Θράκη

ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΣ ΤΕΜΕΝΟΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΗΠΙΟ
Ισλάμ και Κεμαλισμός εισβάλλουν στην Θράκη

Μπορούν 297 κάτοικοι να χτίσουν αυτό το τζαμί; Χρηματοδοτείται από …έρανο, λένε οι πληροφορίες, αλλά το διαψεύδει το ίδιο το μέγεθος και φυσικά το κόστος του έργου, που ξεπερνά κατά πολύ τις οικονομικές δυνατότητες των κατοίκων ενός αγροτικού χωριού που αριθμεί όλο κι όλο άντρες και γυναικόπαιδα 297 κατοίκους

Το ερώτημα, αν μπορούν λιγότεροι από 300 κάτοικοι ενός χωριού να χτίσουν το μεγαλοπρεπές αυτό τζαμί της φωτογραφίας, είναι φυσικά ρητορικό, αφού το κόστος του έργου ξεπερνά τις οικονομικές δυνατότητες ενός αγροτικού οικισμού.
Κι όμως το τζαμί που απεικονίζεται στις φωτογραφίες και κατασκευάζεται στο χωριό Ήπιο, δήμου Αρριανών Ροδόπης σύμφωνα με πληροφορίες, χρηματοδοτείται από …έρανο. Μόλις 297 μόνιμους κατοίκους κατέγραψε η απογραφή του 2001 στον ημιορεινό αυτό οικισμό του δήμου Αρριανών, λίγο πριν τη Νέα Σάντα. Και οι αριθμοί αυτοί μπορεί σε κάποιους να μην λένε τίποτα, με μία βόλτα όμως στο Ήπιο, μπορεί κανείς να καταλάβει την οικονομική κατάσταση των κατοίκων του.
Μικρά σπίτια και απλοί άνθρωποι, αγρότες ή κτηνοτρόφοι συνθέτουν τον πληθυσμό, που σίγουρα αν είχαν τόσα πολλά λεφτά θα τα διέθεταν για να καλυτερέψουν τις δικές τους συνθήκες ζωής, χτίζοντας ίσως ένα καλύτερο σπίτι ή αγοράζοντας, ένα καλύτερο αυτοκίνητο. Είναι το λιγότερο αστείο να ισχυρίζεται κανείς ότι ένα τέτοιο τέμενος μπορεί να χρηματοδοτηθεί χάρη στον έρανο μεταξύ βιοπαλαιστών. Πάντως η γραμμή, που θέλει το Ισλάμ να εισέρχεται δυναμικά στη ζωή των μουσουλμάνων της Θράκης, εξυπηρετείται με το καλύτερο τρόπο, από τη δημιουργία ενός ακόμα τζαμιού. Και φυσικά δεν είναι το κτίριο που από μόνο του προκαλεί, αφού το δικαίωμα της ανεξιθρησκείας είναι δεδομένο για όλους και αναφαίρετο, αλλά με τον τρόπο που κάποια πράγματα μεθοδεύονται στην περιοχή μας, εξυπηρετώντας αλλότριους σκοπούς και όχι την ανεξιθρησκεία και το δικαίωμα σε ευπρεπείς χώρους λατρείας.
Κεμαλισμός και Ισλάμ εισβάλλουν συστηματικά και δυναμικά στη Θράκη, ενώ η γραμμή είναι όλα τα χωριά και τα πιο μικρά να ξεχωρίζουν με τους μιναρέδες από μακριά. Λες κι αυτό μας λείπει στην περιοχή. (Μ.Μ.)
πηγή: «Χρόνος» -27.02.2010

Δεν βρίσκουν ανταπόκριση οι κούφιες αγαπολογίες των οικουμενιστών

ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΟΙ ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΕΣ

Μουσουλμανισμός

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΕΟΝΤΟΠΟΛΕΩΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

Η διάδοση της Μουσουλμανικής θρησκείας γίνεται με έναν τρόπο εύκολο. Δεν απαιτεί από τους ανθρώπους αυταπάρνηση, προσφορά και θυσίες. Ούτε αλλαγή τρόπου ζωής και αναγέννησης, όπως ζητά ο Χριστιανισμός από τους πιστούς του.
Αρκεί ο προσερχόμενος στον Μουσουλμανισμό, να πιστέψει στον Αλλάχ (θεό) και στην αποστολή του Μωάμεθ, ως τον προφήτη του θεού. Την πίστη του αυτή, θα την ομολογήσει τρεις φορές και κατόπιν θα ακολουθήσει ορισμένα καθήκοντα, που επιβάλλει το Κοράνιον.
Ο Μουσουλμανισμός είναι μία θρησκεία με πολύ μικρές απαιτήσεις. Είναι εύκολη στην τήρηση των εντολών και ικανοποιεί τας υλικάς επιθυμίας του ανθρώπου. Έτσι εξηγείται και η γρήγορη διάδοσή του ανάμεσα στους αραβικούς λαούς και στον κόσμο. Οι ηθικές ιδέες του Ισλαμισμού δεν διακρίνονται για την πρωτοτυπία τους και δεν γίνονται εμπόδιο για εκείνους, που θέλουν να ζήσουν ελεύθερα και μία ζωή χαλαρή και υλιστική. Ακόμη και την ουράνια ζωή, στον Παράδεισο, τη συνδέουν με υλικές απολαύσεις. Επιτρέπουν την αρπαγή και την λεηλασία κατά τους ιερούς πολέμους εναντίον των απίστων. Αναγνωρίζουν την δουλεία και δέχονται το εύκολο διαζύγιο, μόνο από τον άνδρα. Δίδουν το δικαίωμα στον άνδρα να έχει τέσσερες γυναίκες, ενώ ο Μωάμεθ είχε επτά, μεταξύ αυτών ήταν και η Αήσια, που ήταν μικρής ηλικίας οκτώ μόλις ετών… Έγκλημα φοβερό. Δεν ήσαν μόνον αυτές οι γυναίκες του, είχε και άλλες, που του είχαν δωρίσει φίλοι του.
[Εφημ. “Oρθόδοξος Τύπος”, φ. 1817, 29 Ιανουαρίου 2010]
Από:vatopaidi.wordpress.com/

Χλευάζουν οι μουσουλμάνοι: Γιατί να ενσωματωθούμε αφού σε λίγο θα είμαστε περισσότεροι από εσάς;

*Η γλυκανάλατη πεποίθηση πως οι λαθρομετανάστες μουσουλμάνοι θα ενσωματωθούν απευθύνεται σε αγαθούς εγκεφάλους, απομεινάρια της σκληρής εργασίας των ΜΜΕ

Οι μουσουλμάνοι που πραγματικά ενσωματώνονται είναι λίγοι. Αυτοί που άλλαξαν συνειδητά θρησκεία είναι ελάχιστοι και αυτοί που δεν διώκονται γι αυτό είναι ακόμα λιγότεροι. Αλλά οι εξαιρέσεις δεν κάνουν τον κανόνα, δυστυχώς ή ευτυχώς!
Ξέρετε πόσοι ευρωπαίοι κάθε χρόνο γίνονται μουσουλμάνοι εξαιτίας έρωτος με κάποιον ή κάποια από αυτούς και όχι κατόπιν μελέτης και συνειδητής επιλογής;
Ο αριθμός είναι δυσανάλογος και δυστυχώς αποδεικνύει πως πολλοί είναι οι ευρωπαίοι (μεταξύ αυτών και πολλοί έλληνες και ελληνίδες) που σκέφτονται με τα γεννητικά τους όργανα και την –πιθανότατα- δυστυχισμένη παρελθούσα ερωτική τους ζωή…
Η ενσωμάτωση κάποιου σε κάποια κοινωνία γίνεται μόνον όταν αυτός δεν έχει καμία επιρροή από το δικό του γκρουπ ομοθρήσκων ή της χώρας καταγωγής του.
Σήμερα με την εξέλιξη των μέσων μεταφοράς και επικοινωνίας, οι δεσμοί με την χώρα προέλευσης, με την οικογένεια, δηλαδή με συναισθηματικές ομάδες αλλά και με θρησκευτικές ομάδες, δεν επιτρέπουν ούτε καν την μερική ενσωμάτωση, πόσο δε μάλλον την πλήρη!
Πρέπει να σταματήσουμε να τρέφουμε αυταπάτες για την πιθανότητα συνειδητής και άδολης ενσωμάτωσης στις ευρωπαϊκές κοινωνίες των μεταναστών (και λαθρομεταναστών) που έχουν στοχεύσει στην είσοδο και την παραμονή τους σε περιβάλλοντα που έχουν μεγάλες πολιτισμικές αποστάσεις από τους χώρους καταγωγής αυτών των πληθυσμιακών ομάδων.
Με την θρησκευτική ελευθερία, δε, η οποία είναι βασική αρχή κάθε δημοκρατικής κοινωνίας, σε λίγο θα δείτε τα τζαμιά να φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια γύρω σας. Και σε αυτά τα τζαμιά δεν ασκούνται θρησκευτικά καθήκοντα μόνο. Εκεί μέσα διδάσκεται το κοράνι, το οποίο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με κάθε δημοκρατική αρχή. Φυσικά, τα αιτήματα των (λαθρο)μεταναστών που σε λίγο θα αρχίσουν να εμφανίζονται (με ταχύτερο ρυθμό και από τα τζαμιά), δεν θα τα υπέβαλαν ποτέ στις πατρίδες από όπου προέρχονται, αλλά εδώ θα βρεθούν –και ήδη βρίσκονται- όλοι εκείνοι οι «καλοθελητές» που στο όνομα του πολιτισμού και των ανθρωπίνων δικαίων θα θυσιάσουν χωρίς δεύτερη σκέψη τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των ιθαγενών κατοίκων.
Η εξέλιξη αυτή, αυτόματα λειτουργεί και θα συνεχίσει να λειτουργεί ως πόλος έλξης (πέρα από τους «ειδικούς» που φροντίζουν να διαφημίζουν την Ευρώπη της ανοχής) για μεγαλύτερες πληθυσμιακές ομάδες που θα εισβάλουν συνεχώς και αδιακρίτως, μέχρις ότου η Ευρώπη που γνωρίζουμε μετατραπεί στην γνωστή Eurabia, την ήπειρο που κάποτε ήταν Ευρώπη…
Μέσα από αυτά, ξεπηδά και μια ερώτηση:. Αφού η εισροή των μουσουλμάνων δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσει και λόγω του ότι αυτοί που θα είναι μέσα στην Ελλάδα θα έχουν το δημοκρατικό και ανθρώπινο δικαίωμα να φέρνουν συζύγους από τις χώρες προέλευσής τους -όπως εδώ και 40 χρόνια γίνεται στην Ευρώπη-, ποτέ θα ενσωματωθούν από την Ελλάδα και πως; Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο που έχει συνταχθεί από τους πολιτικούς άρχοντες και τους συμβούλους τους (π.χ. Βαλλιανάτος), το οποίο έχει δοκιμασθεί και έχει αποδώσει σε παραπλήσιες εθνικής συνοχής και πολιτισμικής κουλτούρας ομάδες όπως είναι οι Έλληνες; Μήπως η αθρόα είσοδος ουσιαστικά είναι η απαρχή ενός κοινωνικού πειράματος μίξης λαών που προσδοκά να αποδώσει ανθρώπους με νέα χαρακτηριστικά;
Πρέπει όλοι μας να γνωρίζουμε πως οι μουσουλμάνοι δεν είναι αφελείς. Στην Ολλανδία το λένε ανοικτά πλέον: Γιατί να ενσωματωθούμε εμείς, την στιγμή που σε λίγα χρόνια θα είμαστε οι πλειοψηφία εδώ; Εύλογη η απορία τους. Δεν συμφωνείτε; Μάλλον εμείς, οι γηγενείς κάτοικοι της Ευρώπης και των χριστιανικών της κρατών, θα χρειαστεί να ενσωματωθούμε στις ριζικές αλλαγές που αναμένεται να προκύψουν και οι οποίες πρόκειται μετά βεβαιότητας να αλλάξουν πλήρως το πρόσωπο της Ευρωπαϊκής ηπείρου.
Ίσως, μάλιστα, τα νέα δεδομένα να μην σέβονται πλέον και τόσο πολύ τις δικές μας «θρησκευτικές ιδιαιτερότητες»…
Τι νομίζετε δηλαδή όλοι εσείς; Με τι ψευδαισθήσεις πρέπει να ποτίσουμε τους «βρώμικους», «εθνικιστικούς» και «μισάνθρωπους» εγκεφάλους μας;
Οι ιμάμηδες, οι μουλάδες και όλοι αυτοί, οι καλοκάγαθοι άνθρωποι που έχουν ευτελίσει την αξία της ανθρώπινης ζωής, οι οποίοι κατευθύνουν την μαζική αυτή εισβολή στη χώρα μας και αλλού (κανείς δεν πρέπει να διατηρεί αυταπάτες περί του αντιθέτου), δεν ξέρουν τι κάνουν; Φυσικά και γνωρίζουν, επακριβώς, τι κάνουν.
Πως θα πετύχουν άλλωστε την δημιουργία του μεγάλου χαλιφάτου;
Ας μιλήσουμε επιτέλους!

Έκκληση του επισκόπου Ράσκας καί Πριζρένης Αρτέμιου για ειρήνη, ενότητα και σεβασμό στις αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου.

Στην πρώτη δήλωση που έκανε - σε ραδιοφωνικό σταθμό του Κοσόβου - μετά την απομάκρυνση από τη θέση του ο επίσκοπος Ράσκας καί Πριζρένης, Κοσσόβου καί Μετοχίας Αρτέμιος, έκανε έκκληση για ειρήνη, ενότητα και σεβασμό στις αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας:
«"Ίσως ήρθε η ώρα να πω δυο λόγια ακόμη για όλα αυτά, είπε ο επίσκοπος Αρτέμιος …. αυτό που θέλω να πω και να τονίσω είναι αυτό που είπα και στην Ιερά Σύνοδο,………. Είμαι έτοιμος να αποδεχθώ τις αποφάσεις της Συνόδου, όπως και τις αποδέχθηκα παρ’ ότι δεν συμφωνώ με αυτές και δεν οφείλω πάντα να συμφωνώ, αλλά τις αποδέχομαι.
Το σημαντικώτερο είναι να διαφυλάξουμε την ενότητα της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, αυτό είπα και στη Σύνοδο, ότι δηλαδή ποτέ δεν μπορώ να αποδεχθώ μα ούτε και κανείς μπορεί να με εξαναγκάσει να σχίσω το χιτώνα της Εκκλησίας του Αγίου Σάββα και να δημιουργήσω σχίσμα.
Νομίζω ότι αυτό το μήνυμα θα πρέπει να γίνει οδοδείκτης σε όλους εκείνους οι οποίοι χρησιμοποιούν το ονομά μου και την θέση μου και δημιουργούν την εντύπωση ότι ο επίσκοπος Αρτέμιος με μερικούς οπαδούς του δημιουργεί σχίσμα στη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία.
Αυτό δεν είναι αλήθεια και ποτέ δεν θα έδινα την συγκατάθεση μου για κάτι τέτοιο, ούτε και θα δώσω.
Επομένως εάν εγώ κάνω υπακοή στην Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία τότε και όλοι εκείνοι οι οποίοι με σέβονται και με αγαπούν, και γνωρίζω ότι δεν είναι λίγοι, και αυτοί πρέπει να συμμορφωθούν και έτσι να δείξουν την αλληλεγγύη και την αγάπη τους απέναντί μου και πάνω απ΄όλα στην Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία.
Νομίζω ότι το πρόβλημα αυτό θα λυθεί δια της νομίμου οδού στην Σύνοδο της Ιεραρχίας.
Μέχρι τότε ήρεμα και χωρίς φασαρίες, ας διερευνηθούν τα πράγματα και τα όργανα του κράτους ας εξετάσουν όλα τα στοιχεία και τότε η Σύνοδος βάσει των στοιχείων της, των Ιερών Κανόνων και του Καταστατικού Χάρτη της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας θα αποφασίσει και θα δώσει την καταλληλότερη λύση»
(Владика Артемије позвао на поштовање одлука Светог Синода СПЦ)

Πρωτ. Πολύκαρπος Τύμπας, Οι παρελάσεις των Εθνικών Εορτών

Οι παρελάσεις των Εθνικών Εορτών

Του πρωτ. Πολυκ. Γρ. Τύμπα

Μ’ αυτό τον τίτλο δημοσιεύεται σχόλιο του περιοδικού «Ελληνοχριστιανική Αγωγή» στο τεύχος Φεβρουαρίου 2010: «Τα τελευταία χρόνια μερικοί θέλουν να καταργήσουν τις παρελάσεις, που γίνονται στις εθνικές εορτές της 25ης Μαρτίου και 28ης Οκτωβρίου, ως δήθεν άχρηστες. Η κυβέρνηση, για λόγους οικονομίας αποφάσισε φέτος να μην παρελάσουν τα αυτοκίνητα, και τα άρματα μάχης, ούτε να πετάξουν τα αεροπλάνα. Να παρελάσουν μόνο τμήματα στρατού και μαθητών. Το επιβάλλουν, λένε, λόγοι οικονομικοί.
Πάντως, μερικοί μισούν τις παρελάσεις, τις θεωρούν μιλιταριστικές εκδηλώσεις, γιατί λέγεται ότι τις ίδρυσε ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς. Χάριν της αληθείας όμως πρέπει να γνωρίζουμε ότι παρελάσεις γίνονταν από τον 19ο αιώνα, όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει από το αρχείο εφημερίδων που διατίθεται στην ιστοσελίδα της Εθνικής βιβλιοθήκης. Ξεχνούν όμως και τις πομπώδεις παρελάσεις των κομμουνιστικών χωρών. Έπειτα ισχυρίζονται μεταξύ των άλλων ότι οι παρελάσεις είναι άχρηστες, αν μη βλαβερές, διότι εμπνέουν μιλιταριστικό πνεύμα.
Οι παρελάσεις λένε ακόμη, δεν αναπτύσσουν την εθνική συνείδηση, η οποία λίγο τους ενδιαφέρει. Αυτά όμως τα λένε υποκριτικά, για να δείξουν δήθεν ενδιαφέρον πολύ για την εθνική συνείδηση και το πατριωτικό αίσθημα, το οποίο λένε δεν ενισχύουν καθόλου οι παρελάσεις. Αυτό δεν είναι μερικώς αληθές, διότι οι παρελάσεις δεν έχουν πλέον τη μορφή και τον παλμό, που είχαν παλαιότερα. Τα παιδιά σήμερα δεν ξέρουν το νόημα και τον σκοπό την αρετή και των παρελάσεων.
Γι’ αυτό τα κορίτσια ντύνονται προκλητικά, με κοντές φούστες, έχουν εξεζητημένες κομμώσεις κλπ. Τα αγόρια βαδίζουν ασύντακτα, σαν να κάμουν αγγαρεία. Δεν συγκινούνται και δεν εμπνέονται από τις εθνικές εορτές και τις παρελάσεις. Το σχολείο πρέπει να τους διδάξει το νόημα της εορτής και τη σημασία των παρελάσεων, για να ξέρουν τα παιδιά, για ποιο σκοπό κάνουν την παρέλαση και να εμπνέονται απ’ αυτή».
Με βαθιά λύπη παραχωρούμεθα, ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έδωσε εντολή στις πρεσβείες και τα προξενεία του εξωτερικού να μη διοργανώσουν εφέτος εορταστικές εκδηλώσεις για την επέτειο της 25ης Μαρτίου, για λόγους… οικονομίας (!). Σιγά – σιγά πάνε να μας διαλύσουν τα πάντα.
«Η ΕΡΕΥΝΑ» - 28 Φεβρουαρίου 2010

Μητροπολίτης «ΣΤΑΓΩΝ & ΜΕΤΕΩΡΩΝ» Σεραφείμ , «Εκείνο που χρειάζεται σήμερα ο άνθρωπος, η χώρα και η ελληνική κοινωνία είναι το πρότυπο ζωής».

Μιλώντας στο Ρ/ΣΤΑΓΩΝ ο κ. Σεραφείμ τόνισε ότι το ουσιαστικότερο πρόβλημα της χώρας δεν είναι η οικονομία, που όπως υπογράμμισε, μπορεί να αντιμετωπισθεί, αλλά σε ποιο υπόβαθρο θα στηριχθεί.
Ο κ. Σεραφείμ τόνισε στην ραδιοφωνική του παρέμβαση ότι εκείνο που χρειάζεται σήμερα ο άνθρωπος, η χώρα και η ελληνική κοινωνία είναι το πρότυπο ζωής στο οποίο θα πρέπει να στηριχθεί το μέλλον της ανθρώπινης ύπαρξης της κοινωνίας και της πατρίδας.
«Πρώτα να κοιτάξουμε το πνεύμα και ύστερα την ύλη», τόνισε προτάσσοντας ως λύση τη ζωή της Χριστιανικής πίστης και λατρείας.
Ο κ. Σεραφείμ υπεραμύνθηκε της άποψης ότι ο άνθρωπος ζώντας μέσα στην εκκλησία μπορεί να βρει λύτρωση και ελπίδα για το αύριο όχι μόνο το δικό του αλλά και το συλλογικό αύριο.
Η ορθόδοξη εκκλησία είναι κοινωνία μετανοούν των αμαρτωλών, όπου οι πάντες είναι κλητοί και ουδείς απορρίπτεται.
Η εκκλησία μιλάει για άσκηση γιατί χωρίς άσκηση τίποτα αυθεντικό και χριστιανικό δεν επιτυγχάνεται.
Άσκηση πνευματική δεν είναι μόνο η περιστολή του εγώ, για να αναδειχθεί το εσύ αλλά γυμνάσιο αυτογνωσίας, κοινωτικότητας, οικολογικής ευαισθησίας βοηθώντας τον άνθρωπο να διακρίνει τις πραγματικές από τις πλασματικές ανάγκες μένοντας στην αλήθεια.
Μέσα στην ατμόσφαιρα της εκκλησίας με προσευχή και μετάνοια θα καθάρει τον εαυτό του από τα πάθη και τις αδυναμίες, θα βιώσει τη σιωπή, θα αφήσει την αγάπη του Θεού να πλημμυρίσει στη ζωή του, στην ύπαρξή του.
Με τη νηστεία θα μάθει τη διάκριση του αναγκαίου από το περιττό, θα μειώσει τις ανάγκες του στο ελάχιστο προκειμένου να προσφέρει στον συνάνθρωπο, την κοινωνία, την πατρίδα.
Με την αγρυπνία θα φυλάτει καθαρή καρδιά, δεν θα λησμονεί τον υπαρξιακό του στόχο, θα αφυπνιστεί από την αλλοτρίωση.
Ο κ. Σεραφείμ τόνισε ότι με την άσκηση ο πιστός άνθρωπος βιώνει την υπακοή ως ακοή στο θέλημα του Θεού και θα αντισταθεί σε οτιδήποτε υποβαθμίζει τον άνθρωπο και εξαθλιώνει τη ζωή.
Μέσα στην εκκλησία ο άνθρωπος αρνείται κάθε υποβιβασμό του σε αντικείμενο, σε υπαγωγή του σε μέσο κάθε απόπειρα εκμετάλλευσής του.
Μέσα στην εκκλησία θα βιώσει τη φτώχεια ως πλήρη αυτοπαράδοση στο Θεό, ως άρνηση να στηρίξει την ύπαρξή του στο έχειν και κατέχειν, υλικό ή πνευματικό, ώστε ολόκληρος να μεταβληθεί σε φως που καίγεται και δαπανάται για την σωτηρία του κόσμου.
Ο κ. Σεραφείμ υπογράμμισε ότι εκείνο που προσφέρεται στην εκκλησία είναι η λατρεία που ως ένα βαθμό «υπονομεύει» την καταναλωτική και κάθε άλλη αλλοτρίωση και η απρόσωπη ομάδα γίνεται αγαπητική κοινότητα, ο ξένος γίνεται αδελφός, ο μακράν γίνεται εγγύς.
Έτσι η λατρεία γίνεται αγάπη ειρηνοποιού και αντιδιοτελούς φιλίας, χώρος αλληλοσυμπλήρωσης και αλληλεγγύης, χώρος που φανερώνεται η θυσία ως ζωή, η ζωή ως δώρο, το δώρο ως χάρη του Θεού.
Καταλήγοντας την πνευματική του παρέμβαση ο κ. Σεραφείμ τόνισε ότι μέσα στην εκκλησία και στην λατρεία ανατρέπεται η προτεραιότητα αναγκών της σύγχρονης πραγματικότητας και ο άνθρωπος πεθαίνει για να ζει εκεί εκτός εκκλησίας ζει για να πεθαίνει.
Τέλος αναφέρθηκε στην προετοιμασία (πνευματική και σωματική) κατά την διάρκεια της σαρακοστής για να αντιληφθεί την ανάσταση του Κυρίου.
«Η ενορία είναι ο φυσικός χώρος ένταξης του νέου, αλλά και κάθε ανθρώπου, και συγκρότησής του ως προσώπου και έλλογης οντότητας.
Σ’ αυτήν θα επέλθει ο ψυχολογικός απογαλακτισμός του από τον ρυθμό της εποχής μετέχοντας στη ζωή της αγάπης, στην αγάπη της ζωής.
Μέσα στην ενορία θα ανακαλύψει ότι η εκκλησία θεραπευτεί όχι με όσα λέει, αλλά με ότι είναι: Κοινότητα αγάπης, μιας αγάπης που δεν είναι συναίσθημα, αλλά σχέση, πράγμα που απαιτεί συνύπαρξη, αποδοχή χωρίς αποκλειστικότητα και όρους, τόνισε ο κ. Σεραφείμ.
«Η ΕΡΕΥΝΑ» - 28 Φεβρουαρίου 2010

Ιωάννης Αγγελόπουλους, Χρειάζεται το ΜτΘ άλλη μια Ένωσι Θεολόγων;

Χρειάζεται το Μάθημα των Θρησκευτικών άλλη μια Ένωσι Θεολόγων;

του Δρ. Ιωάννη Κ. Αγγελόπουλου, Θεολόγου – Διευθυντή Λυκείου

Μὲ τὴν ἔναρξι τῆς τρεχούσης σχολικῆς χρονιᾶς ἐξεκίνησε μία κίνησις ἀπὸ ὁμάδα θεολόγων γιὰ τὴν ἵδρυσι ἑνὸς νέου Συλλόγου Θεολόγων. Ἡ ἰδέα ἐκυοφορεῖτο ἀπὸ τὴν περυσινὴ χρονιά, κατὰ τὴν ὁποία μὲ τὶς ἀτυχεῖς ἐγκυκλίους τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας εἶχε παρουσιασθῆ ἔντονο τὸ πρόβλημα τῶν ἀπαλλαγῶν ἀπὸ τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν καὶ ἐφαίνετο ὅτι θὰ μετετρέπετο ἀπὸ ὑποχρεωτικὸ σὲ προαιρετικὸ μάθημα τοῦ προγράμματος σπουδῶν, ἰδίως στὰ Λύκεια. Ἐκεῖ, φαίνεται, ὅτι ἐξεκολάφθη ἡ ἰδέα τῆς ἱδρύσεως ἑνὸς νέου Συλλόγου Θεολόγων, ἀφοῦ ἡ στᾶσις καὶ οἱ ἐνέργειες τῆς Π.Ε.Θ. (Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων) δὲν ἔγιναν ἀποδεκτὲς ὡς οἱ πλέον ἐνδεδειγμένες ἀπὸ πλειάδα συναδέλφων.
Μετὰ ἀπὸ κάποιες διερευνητικὲς συναντήσεις, οἱ ὁποῖες ἔγιναν στὴν ἀρχὴ τῆς τρεχούσης σχολικῆς χρονιᾶς στὸ Διορθόδοξο Κέντρο τῆς Ἐκκλησίας στὴν Πεντέλη, ἡ ὁμὰς πρωτοβουλίας προχώρησε σὲ μία Διακήρυξι Ἀρχῶν , σὲ ἐγγραφὲς ἱδρυτικῶν μελῶν καὶ σὲ καταστατικὴ Συνέλευσι στὸ Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στὶς 6.2.2010, ὅπου ἐνεκρίθη τὸ Καταστατικὸ τοῦ Συλλόγου καὶ ἐξελέγη ἡ Διοικοῦσα Ἐπιτροπή. Ἀπομένει ἡ κατάθεσις τοῦ Καταστατικοῦ στὰ ἁρμόδια δικαστήρια, ὥστε καὶ ἐπισήμως νὰ συσταθῆ ὁ νέος Σύλλογος, ὁ ὁποῖος ὠνομάσθη: «Πανελλήνιος Θεολογικὸς Σύνδεσμος: Καιρὸς γιὰ τὴν ἀναβάθμιση τῆς θρησκευτικῆς ἐκπαίδευσης».
Ἐξ ἀφορμῆς τῆς δημιουργίας ἑνὸς νέου Θεολογικοῦ Συνδέσμου καὶ μὲ τὴν ἐμπειρία τὴν ὁποία ἔχω ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν ὡς μάχιμος θεολόγος στὴν ἐκπαίδευσι, χρηματίσας μέλος τοῦ Δ.Σ. τῆς Π.Ε.Θ., μέλος καὶ ὑπεύθυνος τοῦ Τομέως Παιδείας αὐτῆς, ἐκφράζω μερικὲς ἀπορίες καὶ ἐρωτήματα πρὸς τοὺς συναδέλφους, οἱ ὁποῖοι ἵδρυσαν τὸν νέο Θεολογικὸ Σύνδεσμο:
1. Ἐχρειάζετο πράγματι μία καινούργια Ἕνωσις Θεολόγων; Ἡ Π.Ε.Θ. δὲν ἀρκοῦσε γιὰ τὴν ἀναβάθμισι καὶ ὑπεράσπισι τῆς παρεχομένης ἀπὸ τὸ κράτος θρησκευτικῆς ἐκπαιδεύσεως; Ἀκόμη κι ἂν δεχθοῦμε ὅτι ἡ Π.Ε.Θ. διοικεῖτο τὰ τελευταῖα χρόνια ἀπὸ πρόσωπα, τὰ ὁποῖα ἴσως νὰ μὴ ἐπέδειξαν τὸν ἀπαιτούμενο ζῆλο ἢ νὰ μὴ προέβησαν στὶς ἐνδεδειγμένες ἐνέργειες γιὰ τὴν ἀναβάθμισι καὶ προάσπισι τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν, ποιὸ θὰ ἦταν ὀρθότερο: ἡ ἵδρυσις νέου Συνδέσμου ἢ ἡ ἀνανέωσις τοῦ ἤδη ὑπάρχοντος; Ἐὰν συνεκεντρώθησαν ἀρκετοὶ θεολόγοι γιὰ νὰ ἱδρύσουν τὸν νέο Σύνδεσμο, αὐτοὶ οἱ ἴδιοι, συμφώνως μὲ τὰ ἀποτελέσματα τῶν ἀρχαιρεσιῶν τοῦ παρελθόντος Νοεμβρίου στὴν Π.Ε.Θ, δὲν θὰ ἔκαναν ριζικὴ ἀνανέωσι τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου της καὶ δὲν θὰ ἔδιναν τὸν τόνο καὶ τὸ πνεῦμα ποὺ ἐπιθυμοῦσαν στὴν Π.Ε.Θ.;
2. Τὸ μεγαλύτερο πρόβλημα, τὸ ὁποῖο θὰ ἐπιφέρει ὁ νέος Θεολογικὸς Σύνδεσμος, θὰ εἶναι ἡ ὑποβαθμισμένη πλέον ἐκπροσώπησις τοῦ θεολογικοῦ κόσμου τόσο ἀπέναντι στὴν Διοικοῦσα Ἐκκλησία ὅσο καὶ στὰ ἁρμόδια ὄργανα τῆς Πολιτείας. Ποιὰ ἄποψις θὰ θεωρεῖται αὐθεντικώτερη μετὰ τὴν ὕπαρξι δύο (ἢ περισσοτέρων ἐὰν συμπεριλάβωμε τὴν Ἕνωσι Θεολόγων Βορείου Ἑλλάδος καὶ τὸν Παγκρήτιο Σύνδεσμο Θεολόγων) ἐπιστημονικῶν ἑνώσεων Θεολόγων; Σὲ ποίας Ἑνώσεως πρότασι ἢ εἰσήγησι θὰ στηρίζονται οἱ ἀλλαγὲς στὰ ἀναλυτικὰ προγράμματα σπουδῶν καὶ στὰ νέα ἀνὰ ἐποχὴ βιβλία; Ποιὰ Ἕνωσις Θεολόγων θὰ καλεῖται σὲ συσκέψεις καὶ διαβουλεύσεις μὲ τὴν Διοικοῦσα Ἐκκλησία καὶ τὴν Πολιτεία;
Οἱ ὑπόλοιπες ἐπιστημονικὲς ἑνώσεις τῶν καθηγητῶν τῆς δευτεροβαθμίου ἐκπαιδεύσεως εἶναι στὴν πλειοψηφία τους μία ἀνὰ κλάδο (Πανελλήνια Ἕνωση Φιλολόγων, Ἕνωση Ἑλλήνων Φυσικῶν, Ἑλληνικὴ Μαθηματικὴ Ἑταιρεία, Ἕνωση Ἑλλήνων Χημικῶν). Ὑπάρχει διασπασμένος ὁ Σύλλογος τῶν καθηγητῶν γαλλικῆς γλώσσης κι αὐτὸ δὲν εἶναι ἄμοιρο καὶ τῆς θέσεως τοῦ μαθήματος στὰ Λύκεια μὲ τὴν μετατροπή του σὲ προαιρετικό. Ἡ διάσπασις ἑνὸς ἐπιστημονικοῦ Συλλόγου καθιστᾶ τὸν λόγο του ὀλιγώτερο ἀξιόπιστο καὶ τὶς ἐνέργειές του ὀλιγώτερο ἀποδοτικές. Αὐτὸ μᾶς διδάσκει ἡ κοινὴ λογικὴ καὶ ἡ πεῖρα ἀπὸ ἄλλες ἐπιστημονικὲς ἑνώσεις.
Σὲ ὅλους τοὺς χώρους ὑπάρχουν ρεύματα, ἀπόψεις καὶ τάσεις. Ἀρκετὲς φορές, στὸ παρελθόν, ἐπρότεινα σὲ συναδέλφους, οἱ ὁποῖοι ἡγοῦνται ἢ ἐκπροσωποῦν τέτοια ρεύματα νὰ συμμετάσχουν στὶς ἀρχαιρεσίες τῆς Π.Ε.Θ. οὕτως ὥστε μὲ τὴν ἐκλογή τους νὰ ἐκπροσωποῦνται αὐτὲς οἱ τάσεις καὶ στὸ Διοικητικὸ Συμβούλιο. Ὡρισμένοι ἐξ αὐτῶν ἐθεώρησαν ὅτι θὰ τοὺς ἦταν εὐκολώτερο νὰ ἡγηθοῦν ἑνὸς νέου Θεολογικοῦ Συνδέσμου, μὲ ὅλες τὶς παρενέργειες, τὶς ὁποῖες ἀνέφερα ἀνωτέρω, παρὰ νὰ ἐνταχθοῦν σὲ μία Ἕνωσι, ἀναβαθμίζοντες καὶ ἀνανεοῦντες τὴν δρᾶσι της μὲ τὴν ἐνεργὸ παρουσία τους.
Στὶς ἡμέρες μας, θεωρῶ, ὅτι δὲν ὑπάρχει ἡ πολυτέλεια τῆς διασπάσεως τοῦ θεολογικοῦ κόσμου. Οἱ διπλὲς ἀπόψεις καὶ ἡ διγλωσσία εἶναι σίγουρο ὅτι τὸ μόνο ποὺ δὲν θὰ ὠφελήσουν εἶναι τὴν θέσι καὶ τὴν ἀποστολὴ τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν στὸ ἑλληνικὸ σχολεῖο. Ἐκτὸς κι ἂν, ἂς μοῦ συγχωρέσουν τὴν ὑποψία, ὁ Σύνδεσμος δημιουργεῖται γι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν στόχο: τὴν ἀλλαγὴ τῆς φυσιογνωμίας καὶ τοῦ χαρακτῆρος τοῦ μαθήματος ἀπὸ ὀρθόδοξο θεολογικὸ μάθημα σὲ κάτι ἄλλο.
3. Ἐπ’ αὐτοῦ πρέπει νὰ σημειωθῆ ὅτι καὶ κατὰ τὴν γνώμη κι ἄλλου συναδέλφου «τὸ βασικὸ καὶ μοναδικὸ κίνητρο γιὰ τὴν ἵδρυση τοῦ νέου Συνδέσμου δὲν εἶναι ἡ ἀδυναμία τῆς Π.Ε.Θ. νὰ ἐκπροσωπήσει τὸν κλάδο ἀλλὰ ἡ ὀργανωμένη ὑποστήριξη τῆς προσπάθειας γιὰ ἀλλαγὴ τοῦ χαρακτήρα τοῦ μαθήματος. Αὐτὸ προκύπτει ἀπὸ τὴ διακήρυξή του, ποὺ ἀσχολεῖται ἀποκλειστικὰ μὲ τὸ θέμα αὐτὸ καὶ δὲν ἀναφέρεται καθόλου στὶς ἀδυναμίες τῆς Π.Ε.Θ.».
Ἀντιθέτως, θιασώτης τοῦ νέου Συνδέσμου ὑποστηρίζει ὅτι «οἱ ἀναφορὲς γιὰ τὸ στίγμα τοῦ μαθήματος μέσα ἀπὸ τὴν ὀπτικὴ τῆς ὀρθόδοξης θεολογίας εἶναι σαφεῖς». Πρὸς ἀνατροπὴ αὐτοῦ ἀντιγράφομε ἀπὸ τὴν Διακήρυξι Ἀρχῶν καὶ σχολιάζομε τὰ ἀκόλουθα:
α. «Ο ευαίσθητος χώρος της εκπαίδευσης έχει ανάγκη από μια Θεολογία ‘ανοιχτών οριζόντων’: διαλεκτική με τον Άλλο και τίμια με τον Εαυτό της. Μια Θεολογία, που μέσα από τη μελέτη της ιστορίας του θρησκευτικού φαινομένου, των πηγών της ορθόδοξης παράδοσης και της εν γένει πνευματικής κληρονομιάς του πολιτισμού μας διακρίνει, αλλά δεν διαιρεί». Συμφώνως μὲ αὐτὰ ἡ θεολογία μελετᾶ ἐξ ἴσου τὴν ἱστορία τοῦ θρησκευτικοῦ φαινομένου, τὶς πηγὲς τῆς ὀρθόδοξης παράδοσης καὶ τὴν ἐν γένει πνευματικὴ κληρονομιὰ τοῦ πολιτισμοῦ μας. Μία τέτοια θεολογία δὲν ταυτίζεται μὲ τὴν ὀρθόδοξο θεολογία.
β. «Το Μ[άθημα] τ[ῶν] Θ[ρησκευτικῶν] έχει το προνόμιο, αλλά και το χρέος να εκφέρει λόγο που να συγκροτεί την ύπαρξη και να ιχνηλατεί πρόταση συνεκτική της ζωής, είτε μέσα από τη μελέτη, την ερμηνεία και την ανάδειξη του οικουμενικού και επίκαιρου λόγου της ορθόδοξης θεολογίας και των άλλων χριστιανικών παραδόσεων, είτε μέσα από τη σπουδή και την κατανόηση των άλλων θρησκειών και των φιλοσοφικών συστημάτων». Κι ἐδῶ τονίζεται ὅτι ἡ μελέτη δὲν περιορίζεται στὴν ὀρθόδοξο θεολογία, ἀλλὰ (ἐπὶ ἴσοις ὅροις;) καὶ στὶς ἄλλες χριστιανικὲς παραδόσεις (ὑπονοεῖται τοῦ Δυτικοῦ Χριστιανισμοῦ), ἀλλὰ καὶ στὴν μελέτη τῶν ἄλλων θρησκειῶν καὶ φιλοσοφικῶν συστημάτων. Ἀπὸ ἀσυνταξία (;) ὁ οἰκουμενικὸς καὶ ἐπίκαιρος λόγος δὲν περιορίζεται ὡς λόγος τῆς ὀρθοδόξου θεολογίας, ἀλλὰ ἐπεκτείνεται καὶ στὶς ἄλλες χριστιανικὲς παραδόσεις. Δέχονται, δηλ. οἱ συντάκτες τῆς Διακηρύξεως ὅτι οἰκουμενικὸ καὶ ἐπίκαιρο λόγο ἔχουν μαζὶ μὲ τοὺς ὀρθοδόξους καὶ οἱ ὑπόλοιποι χριστιανοί.
γ. «Στην προοπτική αναμόρφωσης της Θ[ρησκευτικῆς] Ε[κπαίδευσης], οφείλουμε να αξιοποιήσουμε δημιουργικά τις προτάσεις που κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί για το χαρακτήρα του ΜτΘ (Πολιτιστικό, Βιβλικό, Ιστορικό, Θρησκειολογικό κ.ά.), να εργαστούμε συντονισμένα και μεθοδικά, ώστε να κατατεθεί πρόταση τεκμηριωμένη παιδαγωγικά, που θα βασίζεται στη δυναμική της σύνθεσης. Ανάμεσα σε μια εκτός χρόνου αντίληψη, που υπεραμύνεται πεισματικά ενός ΜτΘ μονοδιάστατου και παρωχημένου, και σε μιαν άλλη, εκτός τόπου αυτή, που ισοπεδώνει αδιάκριτα στο όνομα της ουδετερότητας την ιδιαιτερότητα, προβάλλει η ανάγκη για μια τρίτη πρόταση εντός τόπου και χρόνου, γόνιμη και συνθετική». Ἐδῶ οἱ συντάκτες τῆς Διακηρύξεως ἀποσιωποῦν τὴν πρότασι, ἀλλὰ καὶ πρακτική, τὴν ὁποία ἀκολουθοῦν ἑκατοντάδες μάχιμοι θεολόγοι νὰ διδάσκουν «ὀρθόδοξο θεολογικὸ μάθημα» . Θεωροῦν ὅτι ὁτιδήποτε δὲν ἐντάσσεται στὰ νέα «μοντέλλα» γιὰ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ χαρακτῆρος τοῦ μαθήματος εἶναι αὐτόχρημα «μονοδιάστατο, παρωχημένο καὶ ἐκτὸς χρόνου».
4. Ἐξ ἀφορμῆς τῶν ἐγκυκλίων γιὰ τὴν ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν (Αὔγουστος 2008), κατέστη σαφὲς ὅτι ἀπὸ ὁποιουδήποτε χαρακτῆρος μάθημα θρησκευτικῶν, (ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ προσβάλλεται ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἔννομο δικαίωμα τῆς αὐτοπροσδιοριστίας τῶν γονέων τοῦ μαθητοῦ), δικαστικῶς θὰ ὑπάρχη ἡ δυνατότης τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπὸ αὐτό. Ὅταν ὁμιλοῦν στὴν Διακήρυξι γιὰ ὑποχρεωτικὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν μὲ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ χαρακτῆρος του εἴτε βαυκαλίζονται ὅτι αὐτὸ μπορεῖ νὰ θεμελιωθῆ νομικῶς, εἴτε ἀποσκοποῦν ἁπλῶς καὶ μόνο στὴν ἀλλαγὴ τοῦ χαρακτῆρος τοῦ μαθήματος, ἐπισείοντες ὡς φόβητρο τὴν δυνατότητα τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὸ «παρωχημένο καὶ μονοδιάστατο» μάθημα καὶ τὴν σταδιακὴ μετατροπή του ἐν τέλει σὲ προαιρετικό.
Σὲ παλαιοτέρα εἰσήγησί μου εἶχα τονίση ὅτι ποσῶς μᾶς ἐνδιαφέρει τὸ ὄνομα τοῦ χαρακτῆρος καὶ τῆς φυσιογνωμίας τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν (ἐὰν θὰ ὀνομάζεται βιβλικό, πολιστιστικό, θρησκειολογικό, κ.λπ.), ἀλλὰ τὸ πρᾶγμα, ἡ οὐσία, δηλ. ἐὰν καὶ ἐφ’ ὅσον θὰ παραμένει ὀρθόδοξο θεολογικὸ μάθημα καὶ θὰ διδάσκεται ἀπὸ ὀρθοδόξους θεολόγους . Τὸ ἴδιο ἐπαναλαμβάνω καὶ τώρα ὑπενθυμίζων τὴν ρῆσι τοῦ ἁγίου Βασιλείου: «Νῦν δέ, οὐ περὶ συλλαβῶν οὐδὲ περὶ τοιοῦδε ἢ τοιοῦδε φωνῆς ἤχου ὁ λόγος αὐτοῖς, ἀλλὰ περὶ πραγμάτων ἐν δυνάμει καὶ ἀληθείᾳ μεγίστην ἐχόντων διαφοράν» . Ἐὰν ὁ Πανελλήνιος Θεολογικὸς Σύνδεσμος κοπιάση γιὰ τὴν ἀναβάθμισι καὶ βελτίωσι τοῦ ὀρθοδόξου θεολογικοῦ μαθήματος ἔχει καλῶς, διαφορετικὰ οἱ ἔχοντες αἴσθησι τοῦ χρέους καὶ τῆς εὐθύνης μας διδάσκαλοι τοῦ ὀρθοδόξου θεολογικοῦ μαθήματος θὰ ἀντιμετωπίσωμε ἄλλη μία ἐκ τῶν ἔνδον ἀπειλή. Καὶ ὁ Θεὸς βοηθός!
Πηγή:Ζωηφόρος

Η παρουσία του σταυρού στα εθνικά μας σύμβολα και ο επιχειρούμενος αποσυμβολισμός

"Αν οι «προστάτες» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ζητούν μόνο να επιτραπεί η αποχή των μη ορθόδοξων από την προσευχή και το μάθημα των θρησκευτικών τα αίτημά τους είναι χωρίς αντικείμενο, αφού η αποχή αυτή επιτρέπεται ήδη"

Του Ευάγγελου Ανδριανού – Επίτιμου Αρεοπαγίτη

Τελευταία έχει εξαπολυθεί μία επίθεση κατά των ιερών συμβόλων που κοσμούν τα δικαστήρια, τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τα δημόσια καταστήματα, κατά της προσευχής στα σχολεία, κατά του μαθήματος των θρησκευτικών και γενικά κατά της χριστιανικής και ορθοδόξου πίστεώς μας, με προσφυγή στο Συνήγορο του Πολίτη, με αξιώσεις περί αμέσου αφαιρέσεως των συμβόλων, με δημοσιεύματα ειδικών και μη και με απειλές περί προσφυγής στα ευρωπαϊκά δικαστήρια.
Και όλα αυτά για την «προστασία» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που «κινδυνεύουν» από την παρουσία του Σταυρού, από την προσευχή των μαθητών και από την παρακολούθηση του μαθήματος των Θρησκευτικών μόνο από όσους επιθυμούν να το παρακολουθήσουν.
Επί του θέματος αυτού, σας παρακαλώ να μου επιτρέψετε μερικές παρατηρήσεις. Στο πνεύμα της επί κεφαλής του Συντάγματος επικλήσεως «Εις το όνομα της Αγίας και του Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος» και διά της ασκήσεως από τότε που υπάρχει το ελληνικό κράτος επί εκατόν ενενήντα χρόνια, με τη σύμφωνη γνώμη και την κοινή συνείδηση του συνόλου του ελληνικού λαού ότι το ασκούμενο κρατεί ως Δίκαιον, έχουν διαμορφωθεί συνταγματικά έθιμα. Μερικά από τα έθιμα αυτά, δεσμευτικά για όλους τους πολίτες ως ηυξημένης τυπικής ισχύος συνταγματικές διατάξεις, είναι η προσευχή και η διδασκαλία στα σχολεία του μαθήματος των θρησκευτικών κατά το ορθόδοξο δόγμα, εκτός αν υπάρχει αντίθετη γνώμη των γονέων.
Επίσης, η παρουσία του Τιμίου Σταυρού και των Ιερών Εικόνων στα δικαστήρια, στα σχολεία, τα νοσοκομεία και τα δημόσια καταστήματα, όχι μόνον ως θρησκευτικών, αλλά και ως εθνικών συμβόλων. Ο Σταυρός του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού δεν είναι μόνο θρησκευτικό σύμβολο, αλλά για εμάς τους έλληνες είναι και το κατ’ εξοχήν εθνικό σύμβολο, αφού όλες οι επαναστάσεις μας, τοπικές και πανεθνικές, από τον Κροκόδειλο Κλαδά το 1464, τον Ρήγα Φεραίο (ο οποίος αν και είχε σε μεγάλο βαθμό επηρεαστεί από τις διακηρύξεις της Γαλλικής Επανάστασης περί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αν και καλούσε σε επανάσταση και μη Χριστιανούς, είχε στη σημαία του τρεις σταυρούς), μέχρι και τους επαναστάτες του 1821, ξεκίνησαν κάτω από σημαίες που έφεραν τον Σταυρό.
Η πρώτη μας Εθνική Συνέλευση της Επιδαύρου τον τοποθέτησε σε περίοπτη θέση στη γαλανόλευκη σημαία μας. Συνεπώς, κανένας δικαστής, δάσκαλος, καθηγητής ή άλλος δημόσιος λειτουργός δεν μπορεί να διατάξει την αφαίρεση των συμβόλων αυτών από δημόσιο κατάστημα, χωρίς να παραβιάσει τις συνταγματικής ισχύος διατάξεις και να παραβεί έτσι το καθήκον του και κανένα ευρωπαϊκό ή άλλο δικαστήριο δεν μπορεί να θίξει τα εθνικά σύμβολα των εθνών.
Ας σημειωθεί ότι εκτός από την ελληνική, οι σημαίες όλων των σκανδιναβικών κρατών, της Μεγάλης Βρετανίας, της Ελβετίας και δώδεκα άλλων κρατών φέρουν τον Σταυρό ως εθνικό σύμβολο.
Κατά τα άρθρο 16, παράγραφος 2 του Συντάγματος, «Η Παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες».
Σύμφωνα με την διάταξη αυτή, το κράτος είναι υποχρεωμένο να φροντίζει την ανάπτυξη και της εθνικής, αλλά και της θρησκευτικής συνειδήσεως των πολιτών του γιατί και τα δύο αυτά στοιχεία είναι εξίσου απαραίτητα για τη διάπλαση των ελλήνων «σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». Τα πλέον κατάλληλα μέσα για τον σκοπό αυτό είναι η προσευχή στα σχολεία και η διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών. Δεδομένου ότι από αυτά μπορούν να απέχουν όσοι το επιθυμούν, ώστε να μην υπάρχει θέμα παραβιάσεως της θρησκευτικής τους συνειδήσεως, η κατάργησή τους, ενώ δεν θα προσφέρει τίποτε στους μη ορθόδοξους χριστιανούς –αφού τα δικαιώματά τους δεν κινδυνεύουν-, θα αποτελέσει κατάφωρη παραβίαση της ανωτέρω συνταγματικής διατάξεως και βάναυση προσβολή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων, που επιθυμούν να προσεύχονται και να διδάσκονται την ορθόδοξη πίστη μας τα παιδιά τους.
Αν οι «προστάτες» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ζητούν να επιτραπεί η αποχή των μη ορθόδοξων από την προσευχή και το μάθημα των θρησκευτικών, το αίτημά τους είναι χωρίς αντικείμενο, αφού η αποχή αυτή επιτρέπεται ήδη. Αν, όμως, ζητείται να απαγορεύσει το κράτος τις δύο αυτές εκδηλώσεις της θρησκευτικής συνειδήσεως των ορθοδόξων, κατά παράβαση του άρθρου 13, παράγραφος 1, του Συντάγματος, κατά το οποίο «η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη» και το αίτημα αυτό γίνει δεκτό, τότε το κράτος θα πρέπει και να τιμωρεί όσους μετέχουν στις εκδηλώσεις αυτές, οπότε θα έχουμε στον εικοστό αιώνα, μία νέα μορφή διωγμού της χριστιανικής πίστεως.
Πηγή εφ. «Παρασκήνιο» - Ας μιλήσουμε επιτέλους!

"Οι Οικουμενιστικές κακοδοξίες του Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ. Θεοδώρου”

Οικουμενιστικές κακοδοξίες

ΔΕΙΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΑΙ
-Ευχές Πατριάρχη Αλεξανδρείας προς τους Μουσουλμάνους της Αιγύπτου και όλου του κόσμου για το Μπαϊράμι
-Μήνυμα του Πατριάρχη Αλεξανδρείας για την εορτή του Ραμαζανίου
-Η Βασούλα στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και το καλωσόρισμα.
-Η Μετάληψη της Βασούλας (video)
-Επισκέψεις στον πατριάρχη Αλεξανδρείας
-Πως γιορτάσθηκε ο Άγιος Νικόλαος στο Καΐρο

Στέργιος Σάκκος, Κυριακή Β΄ Νηστειών - Αθεϊα η σιωπή για την πίστη

Ἀθεΐα ἡ σιωπή γιά τήν πίστη

Ἡ  σιγή, λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς, σέ θέματα πίστεως εἶναι τρίτο εἶδος ἀθεΐας μετά ἀπό τήν ἄρνηση τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀπόρριψη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Εἶναι γεγονός ὅτι ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος δέν πολυενδιαφέρεται γιά τά πνευματικά καί μάλιστα γιά τά δογματικά θέματα, πού ἀποτελοῦν τό θεμέλιο καί τήν πηγή τῆς πνευματικῆς ζωῆς καί τῆς σωτηρίας. Ἡ σημερινή κουλτούρα καί γενικότερα ἡ περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα ὄχι μόνο εὐνοεῖ μιά τέτοια νοοτροπία ἀλλά καί ἐξωθεῖ σ᾿ αὐτήν. Ἄλλωστε τό στίγμα τοῦ «φονταμενταλισμοῦ» καί ἡ μομφή τῆς μισαλλοδοξίας συνοδεύουν ἀνεξέλεγκτα κάθε προσπάθεια γιά τήν διατήρηση τῶν παραδεδομένων ἀξιῶν πού ἀποτελοῦν τά θεμέλια τοῦ πολιτισμοῦ καί τῆς πνευματικῆς μας οἰκοδομῆς.
Κάτω ἀπό ὅλες αὐτές τίς ἔμμεσες πιέσεις ὁ σημερινός ὀρθόδοξος χριστιανός ἀβασάνιστα ἀποδέχεται τά δελεαστικά κηρύγματα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, αὐτοῦ τοῦ ὁδοστρωτήρα καί ἰσοπεδωτῆ τῶν δογμάτων, καί περνᾶ στά «ψιλά γράμματα» τίς δογματικές διαφορές. Ὡστόσο, εἶναι λάθος καί παράπτωμα πνευματικό νά ἀδιαφοροῦμε γιά τά δόγματα· νά τά θεωροῦμε σχολαστική ἐνασχόληση τῶν θεολόγων, ἀνούσιο καί ἐνοχλητικό πονοκέφαλο γιά μᾶς τούς «ἁπλούς χριστιανούς».
Τήν θεμελιακή σημασία τοῦ δόγματος καί τήν στενή σχέση του μέ τήν καθημερινή μας ζωή ἐκφράζει ἡ Ἐκκλησία μας ποικιλοτρόπως, ἀκόμη καί μέ τήν διάταξη τῶν πέντε πρώτων Κυριακῶν τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς, στήν ὁποία ἤδη εἰσερχόμαστε τόν μήνα αὐτό. Οἱ δύο πρῶτες Κυριακές, τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, διατρανώνουν τό ὀρθόδοξο δόγμα καί τήν κυριαρχία του ἀπό τά χρόνια τῆς εἰκονομαχίας μέχρι τόν καιρό τῶν παπικῶν αὐθαιρεσιῶν. Ἡ τέταρτη Κυριακή καί ἡ πέμπτη, ὅπου προβάλλονται ἀντίστοιχα οἱ μορφές τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, «δοτοῦ τῷ Κυρίῳ ἐκ κοιλίας μητρός», καί τῆς ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, ἐξαγνισμένης μέ τήν συγκλονιστική της μετάνοια καί μέ τό αἷμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, παρουσιάζουν τήν ἐν Χριστῷ ζωή. Κι ἀνάμεσα στίς δύο δυάδες, ἡ Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, δείχνει πῶς ὁ σταυρός, σύμβολο καί χαρακτηριστικό γνώρισμα τῆς Ὀρθοδοξίας, συμπλέκει καί ἑνώνει τό δόγμα μέ τήν ζωή, τήν ἀγάπη μέ τήν ἀλήθεια. Τό κατακόρυφο δοκάρι του ἑνώνει τόν οὐρανό μέ τήν γῆ ἀποκαλύπτοντας τήν μοναδική ἀλήθεια, τήν πίστη πού ἑνώνει τόν ἄνθρωπο μέ τόν Θεό· τό ὁριζόντιο συνάζει ὅλα τά μήκη καί πλάτη τῆς γῆς ἐφαρμόζοντας τήν ἐν Χριστῷ ἀγάπη. Ἄν εἶναι ἀδύνατο νά σταθεῖ ὁ σταυρός χωρίς τό κατακόρυφο δοκάρι του, εἶναι ἐξίσου ἀκατόρθωτο νά ὑπάρξει στόν κόσμο ἀγάπη πραγματική χωρίς πίστη ἀληθινή.
Παράγγελμα καί ἀπαίτηση τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ διαφύλαξη τῆς ὀρθοδόξου πίστεως ἀπό κάθε παραχάραξη καί μάλιστα ἀπό τήν παπική κακοδοξία, τήν τόσο ἔντονη στίς μέρες μας. Αὐτό ἐπισημαίνουν πατέρες καί διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας, μέσα στούς ἕνδεκα αἰῶνες πού μεσολάβησαν ἀπό τήν ἀπόσχιση τῶν παπικῶν μέχρι σήμερα. Χωρίς ἐμπάθεια καί κακία ἀλλά μέ σεμνότητα καί παρρησία καταδικάζουν τήν παπική αἵρεση. Ἔχω γράψει γι᾿ αὐτό παλαιότερα. Ἐδῶ θά σταθῶ μόνο στό ὄνομα τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης.
Μέ σθένος ὁ Παλαμᾶς ξεσκέπασε τόν φιλοπαπικό θεολόγο Βαρλαάμ τόν Καλαβρό, ἕνα εἶδος οὐνίτη ἐκείνης τῆς ἐποχῆς. Φαινόταν δεινός θεολόγος ὁ Βαρλαάμ. Εἶχε θαμπώσει καί εἶχε καταστήσει θαυμαστές του διακεκριμένους θεολόγους τῆς Ἀνατολῆς. Κατόρθωσε μάλιστα νά ἀναλάβει αὐτός τή διαχείριση τῶν συζητήσεων μέ τήν παπική Δύση κι ἐνῶ προωθοῦσε τά παπικά συμφέροντα, εἶχε κερδίσει τήν συμπάθεια ἀκόμη καί τοῦ αὐτοκράτορα καί αὐτοῦ τοῦ Πατριάρχη. Δέν ἦταν λίγοι οὔτε ἄσημοι ἐκεῖνοι πού ἐπηρεασμένοι ἀπό τόν Βαρλαάμ στράφηκαν ἐναντίον τοῦ ἁγίου Γρηγορίου. Ἀσυμβίβαστος καί ἀκαταγώνιστος ἐκεῖνος, καταδικάζει ἔντονα τήν «ἔκφυλον προσθήκην» τῆς ἐκπορεύσεως τοῦ ἁγίου Πνεύματος καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ. Ἀποδοκιμάζει τίς παπικές κακοδοξίες καί καλεῖ ὅλους τούς πιστούς νά ἐπαγρυπνοῦν στά θέματα τῆς πίστεως. Δέν δικαιολογεῖται ἀδιαφορία ἤ σιωπή ὅταν «πίστις τό κινδυνευόμενον». Ἡ σιγή, λέγει, σέ θέματα πίστεως εἶναι τρίτο εἶδος ἀθεΐας μετά ἀπό τήν ἄρνηση τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀπόρριψη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ποιά ἀπήχηση εἶχε στήν ζωή καί παράδοση τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἀγώνας τοῦ ἁγίου Γρηγορίου φαίνεται ἀπό τό γεγονός ὅτι, ὅπως ἤδη ἀνέφερα, ἡ Ἐκκλησία θέσπισε νά τιμᾶται ἡ μνήμη του ὄχι μόνο κατά τήν ἡμέρα τῆς κοιμήσεώς του, 14 Νοεμβρίου, ἀλλά καί κατά τήν δεύτερη Κυριακή τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς. Κι ἐνῶ τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, μέ τήν ἀναστήλωση τῶν ἁγίων εἰκόνων ἡ Ἐκκλησία πανηγυρίζει τήν νίκη της ἐναντίον τῶν αἱρέσεων τῶν ὀκτώ πρώτων αἰώνων, τήν Κυριακή τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ γιορτάζει τήν κατατρόπωση τῆς αἱρέσεως τοῦ παπισμοῦ, πού πάσχισε νά στηλώσει τήν εἰκόνα τοῦ πάπα-πλανητάρχη. Εἶναι ἀξιοσημείωτο ὅτι τήν μεγάλη αὐτή ἡμέρα δέν τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία κάποιον ἀπό τούς ἀρχαίους μεγάλους πατέρες καί θεολόγους της, ὅπως Μ. Ἀθανάσιο, Μ. Βασίλειο, Γρηγόριο Θεολόγο κ.ἄ., διότι στήν δική τους ἐποχή δέν εἶχε ἀποσκιρτήσει ἀκόμη ἡ Δύση, ἀνῆκε στήν μία Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἀργότερα οἱ παπικοί προσπαθώντας νά στηρίξουν τό θεμελιῶδες καί κυρίαρχο δόγμα τους περί πρωτείου τοῦ πάπα, πού πρόβαλε σάν ἀθεμελίωτος ἑτοιμόρροπος μιναρές, προσκόλλησαν σ᾿ αὐτό σάν ἀντερείσματα ἕναν ὁλόκληρο «ἀστερισμό» αἱρετικῶν δογμάτων. Ἔτσι ἀποστασιοποιήθηκαν καί ἀποκόπηκαν ἀπό τήν Ὀρθοδοξία.
Τιμᾶται, λοιπόν, ὁ Γρηγόριος Παλαμᾶς ὡς ἐκφραστής καί ἐνσαρκωτής τῆς Ὀρθοδοξίας, διότι κατατρόπωσε τόν παπισμό, πού ἐκείνη τήν ἐποχή εἶχε ἤδη διαμορφώσει τίς αἱρετικές του πλάνες. Μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ἔμμεσα ὁ Παλαμᾶς καταδίκασε καί κατατρόπωσε καί τίς πολυάριθμες· παραφυάδες τοῦ προτεσταντισμοῦ, ὁ ὁποῖος ὡς ἀντίδραση πρός τόν παπισμό ἀναφάνηκε στό προσκήνιο τῆς ἱστορίας. Ἄν θέλουμε, λοιπόν, σήμερα νά ἀναγνωρίζουμε στόν ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ καί γενικά στούς πατέρες τῆς Ἐκκλησίας τήν θέση πού τούς ἀνήκει, ὀφείλουμε νά κρατοῦμε καί νά διακηρύττουμε τήν δική τους πίστη. Μόνο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία κρατᾶ ἀκέραια καί ἀνόθευτη τήν διδασκαλία καί τόν τρόπο τῆς σωτηρίας. Τά ἄλλα χριστιανικά συστήματα καί οἱ ἄλλες λεγόμενες χριστιανικές ὁμολογίες ὅσο ποσοστό ἀλήθειας καί ἄν διατηροῦν, ἐφόσον δέν συνδέονται ὀργανικά μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, εἶναι πλάνες. Ἀδι- κοῦμε τήν Ὀρθοδοξία καί προσβάλλουμε τήν ἀλήθεια ὅταν ἀνομάζουμε «ἀδελφές Ἐκκλησίες» τίς ποικιλώνυμες χριστιανικές ὁμολογίες. Ἀλλά καί τούς ἴδιους τούς αἱρετικούς βλάπτουμε καί ἀδικοῦμε ὅταν τούς δημιουργοῦμε τήν ἐντύπωση ὅτι βρίσκονται στήν ἀλήθεια, ἐνῶ εἶναι ἐκτός Ὀρθοδοξίας.
Ἐπίκαιρο καί διαχρονικό τό μήνυμα τοῦ ἁγίου Γρηγορίου ἠχεῖ ὡς ἐγερτήριο σάλπισμα ἐπισημαίνοντας τά τρία εἴδη ἀθεΐας πού μᾶς ἀπειλοῦν καί σήμερα:
Εἶναι ἀθεΐα νά ἀρνεῖσαι τόν Θεό. Ἀθεΐα νά μήν πιστεύεις ὀρθόδοξα τόν Ἰησοῦ Χριστό, νά εἶσαι αἱρετικός. Ἀθεΐα νά εἶσαι ὀρθόδοξος καί νά μήν ἀγωνίζεσαι γιά τά ὀρθόδοξα δόγματα.

(Στέργιος Ν. Σάκκος, ομότιμος καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης)

Οι Λατίνοι της Κύπρου για την επίσκεψη του Πάπα Βενέδικτου

Αρχές Ιουνίου του 2010, ο Πάπας Βενέδικτος XVI θα πραγματοποιήσει επίσκεψη στην Κύπρο, την τρίτη μεγαλύτερη σε έκταση νήσο της Μεσογείου. Στα πλαίσια της επίσκεψης του αυτής, θα δώσει στους "επισκόπους" της Μέσης Ανατολής το Κείμενο Εργασίας (Instrumentum Laboris) της Συνόδου που πρόκειται να διεξαχθεί τον ερχόμενο Οκτώβριο στο Βατικανό. H μικρή Καθολική κοινότητα που ζει στο νησί αποτελείται από λαϊκούς και ιερωμένους οι οποίοι ανήκουν στο Μαρωνιτικό και Λατινικό ρυθμό. Οι Λατίνοι υπάγονται στο Λατινικό Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων. Από τον 13ο αιώνα οι Φραγκισκανοί της Κουστωδίας των Αγίων Τόπων φροντίζουν για την πνευματική υπηρεσία των Λατίνων πιστών.
Εν όψει της επίσκεψης του Πάπα, ο π. Ουμπέρτο Μπαράτο, εφημέριος τουΤιμίου Σταυρού στη Λευκωσία, Γενικός Βικάριος Κύπρου του Πατριαρχείου των Λατίνων, και Chargé d’Affaires (Επιτετραμμένος) του Βατικανού στην Κύπρο, απαντά σε μερικές ερωτήσεις.

Ερώτηση. - Π. Μπαράτο, ο Πάπας λαμβάνει προσκλήσεις από πολλές Κυβερνήσεις και επισκοπές αλλά δεν μπορεί να τις αποδεχθεί όλες. Πως εξηγείτε την απόφασή του να έλθει στην Κύπρο, μια νήσο όπου ζει μια πολύ μικρή Καθολική κοινότητα;

Δεν γνωρίζω πόσες προσκλήσεις λαμβάνει ο Πάπας ούτε και από πόσες χώρες. Ξέρω μόνο ότι απεφάσισε να αποδεχθεί την πρόσκληση του Αρχιεπισκόπου της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Κύπρου, κ.κ. Χρυσόστομου Β΄, και του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Δημήτρη Χριστόφια. Υπήρξε και προηγούμενο και ίσως μέτρησε και αυτό: ο Ιωάννης-Παύλος Β΄ ήθελε να επισκεφθεί το νησί, λόγω όμως της στενότητας χρόνου και της υγείας του Πάπα, δεν κατέστει δυνατό να πραγματοποιηθεί αυτό το ταξίδι.
Είναι αλήθεια ότι η Καθολική κοινότητα της Κύπρου είναι μικρή, αλλά δεν πιστεύω αυτό να είναι εμπόδιο. Όπως και νάχουν τα πράγματα, πιστεύω ότι ο Πάπας Βενέδικτος XVI απεφάσισε να πραγματοποιήσει την επίσκεψη πριν τη Σύνοδο για τη Μέση Ανατολή. Επιπρόσθετα, θα σκέφθηκε και την πολιτική και θρησκευτική κατάσταση της νήσου. Ο Πάπας δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα της διαίρεσης της Κύπρου ή να πει στους αρχηγούς τι να πράξουν, η παρουσία του όμως μπορεί να ενθαρρύνει και να ενδυναμώσει τις σχέσεις ανάμεσα στις δύο πλευρές.

Ερώτηση. - Όταν ανακοινώθηκε η επίσκεψη, μερικοί φαντάστηκαν ότι θα είχε ιδιαίτερες συνέπειες πάνω στον οικουμενικό διάλογο σε Ευρωπαϊκό ή ακόμη και σε παγκόσμιο επίπεδο. Τι πιστεύετε γι’ αυτό; στην Κύπρο, ποιες είναι οι καθημερινές σχέσεις ανάμεσα στους Καθολικούς και τους Ορθόδοξους; με την Τουρκική Μουσουλμανική μειονότητα;

Είναι φυσικό ο κόσμος να πιστεύει αυτό. Πηγαίνοντας σε μια χώρα όπου η πλειοψηφία είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, είναι φανερό ότι μερικοί νομίζουν ότι η συνάντηση του Πάπα με τους αρχηγούς της τοπικής Εκκλησίας θα έχει οικουμενικό χαρακτήρα, ότι είναι ένα βήμα μπροστά στη συναντίληψη, κατανόηση και αμοιβαία αποδοχή. Όμως δεν πιστεύω ότι θα πρέπει να αναμένουμε περισσότερα αυτή τη στιγμή (μπορεί να προχωρήσει). Αναμένω ότι μετά την επίσκεψη, οι σχέσεις ανάμεσα στην Καθολική και Ορθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου θα ενδυναμωθούν ακόμα περισσότερο.
Οι σχέσεις είναι ήδη εξαιρετικές και βρίσκονται σε επίπεδο που δεν πιστεύω ότι συναντούμε σε άλλα μέρη του κόσμου όπου οι δύο Εκκλησίες συνυπάρχουν. Δεν αναφέρομαι στα μικροπροβλήματα που αντιμετωπίζουμε μερικές φορές. Συνήθως αυτά είναι το αποτέλεσμα άγνοιας ή προκατάληψης που πηγάζει από τη μακροχρόνια διαίρεση και την εκατέρωθεν μη αναγνώρισης της άλλης πλευράς. Το θετικό είναι ότι η Καθολική εκκλησία της Κύπρου είναι αποδεχτή, αναγνωρίζεται και το έργο της τυγχάνει εκτίμησης και θαυμασμού, ιδιαίτερα στην εκπαίδευση.
Υπάρχουν ήδη μερικοί τύποι συνεργασίας, η επίσκεψη όμως του Πάπα θα είναι μια λαμπρή ευκαιρία για στενότερους δεσμούς. Με τους Μουσουλμάνους, αντιθέτως, δεν έχουμε σχέσεις.

Ερώτηση. - Οι επόμενοι μήνες μέχρι τον Ιούνιο θα είναι αδιαμφισβήτητα μια περίοδος εντατικής προετοιμασίας για σας. Πως προχωράτε; Τι είναι το πιο σημαντικό για σας;

Ο καιρός περνά γρήγορα. Ορίσαμε μια Κεντρική Διοικητική /Συντονιστική Επιτροπή. Πρόεδρος είναι ο Σεβασμιότατος Ιωσήφ Σουέιφ, Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου, και εγώ ο Αντιπρόεδρος. Η Επιτροπή συντονίζει περίπου δέκα υπό-επιτροπές που αποτελούνται από ιερείς, μοναχούς/μοναχές και λαϊκούς εθελοντές – που θα αναλάβουν τα διάφορα διοργανωτικά θέματα. Είχαμε μια συνάντηση στις 14 Ιανουαρίου, ανοιχτή σε όλους τους Μαρωνίτες και Λατίνους πιστούς. Παρευρέθηκαν γύρω στα 250 άτομα.
Μετά από μια γενική ενημέρωση από το Σεβ. Σουέιφ, πολλοί από τους παρόντες επέλεξαν την επιτροπή όπου θα ήθελαν να ενταχθούν. Το Σάββατο 30 Ιανουαρίου καλέσαμε όλους τους συντονιστές για να τους δώσουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τα καθήκοντα των επιτροπών. Τώρα ο κάθε συντονιστής οφείλει να συγκαλέσει την επιτροπή και να αρχίσει να εργάζεται. Ο Σεβ. Σουείφ δίνει μεγάλη έμφαση στην πνευματική προετοιμασία της επίσκεψης του Πάπα. Ελπίζουμε ότι δεν είναι απλώς ένα έκτακτο κοινωνικό γεγονός με λίγες μόνο στιγμές επίσημης προσευχής.
Σκοπός μας είναι να προετοιμάσουμε τις ενορίες μας με εισηγήσεις, κηρύγματα και προσευχή. Βλέπω την ανάγκη να δώσουμε στους πιστούς ακριβή πληροφόρηση για τη φυσιογνωμία του Πάπα στην Καθολική εκκλησία, τη θεολογική πλευρά της διακονίας του καθώς και τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ της Εκκλησίας μας και της Ορθόδοξης Εκκλησίας όσο αφορά στο ρόλο του. Δώσαμε μια προσευχή για τον Πάπα σε όλους τους πιστούς. Αυτή η προσευχή λέγεται στα Αγγλικά ή στα Ελληνικά μετά από κάθε Θεία Λειτουργία.

Ερώτηση. - Επεξεργάζεστε ακόμη το πρόγραμμα της επίσκεψης του Πάπα. Μπορούμε ίσως να απαντήσουμε ήδη σε μια ερώτηση: Ο Πάπας Βενέδικτος XVI θα επισκεφθεί το υπό Τουρκική κατοχή βόρειο τμήμα της Νήσου;

Μέχρι στιγμής τίποτα δεν έχει λεχθεί για αυτό το θέμα και δεν πιστεύω ότι θα λεχθεί ό,τιδήποτε αργότερα.

Ερώτηση. - Ποιες οι εντυπώσεις ή προσδοκίες για την επίσκεψη από τους υπόλοιπους μη Καθολικούς κατοίκους της Κύπρου;

Νομίζω ότι πολύ λίγοι Ορθόδοξοι γνωρίζουν κάτι για την επίσκεψη. Σχεδόν καθημερινά συναντώ ανθρώπους που δεν άκουσαν τα νέα. Όταν τους επιβεβαιώνω ότι πράγματι θα έλθει, φαίνονται ευχαριστημένοι. Νομίζω όταν θα πλησιάσει η μέρα της άφιξης, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης θα ξυπνήσουν και αυτά. Και μετά… είναι προσωπική υπόθεση του καθενός!

Ερώτηση. - Η Λατινική κοινότητα αποτελείται κυρίως από απλούς ανθρώπους που ήλθαν στην Κύπρο από φτωχότερες χώρες αναζητώντας δουλειά. Πως θα έλθουν σε επαφή με τον Πάπα; Πώς αισθάνθηκαν όταν άκουσαν ότι ο Πάπας θα έλθει στην Κύπρο;

Υπάρχει ενθουσιασμός και χαρά ανάμεσα στους πιστούς μας. Αισθάνονται προνομιούχοι, κατά κάποιο τρόπο, γιατί είναι μια μοναδική ευκαιρία. Πιστεύω ότι καθώς η προετοιμασία προχωρεί, ο ενθουσιασμός τους θα γίνεται ολοένα και πιο ορατός. Οι αλλοδαποί εργάτες και οι διάφοροι πρόσφυγες θα έλθουν σε επαφή με τον Πάπα κυρίως στις 6 Ιουνίου όταν ο Ποντίφικας θα τελέσει την επίσημη Θεία Λειτουργία στο στάδιο και όλοι θα μπορούν να τον δουν, έστω και από μακριά.
Ο Πάπας δεν μπορεί να μη μιλήσει γι’ αυτούς και εκ μέρους αυτών, αν και η έμφαση θα δοθεί στην επίδοση στους Καθολικούς Επισκόπους του Κειμένου Εργασίας (Instrumentum laboris) για την προετοιμασία της Συνόδου τον ερχόμενο Οκτώβριο.

Ερώτηση. - Όπως συνηθίζεται, ο Πάπας Βενέδικτος XVI θα διαμένει στην Πρεσβεία της Αγίας Εδρας (nunciature), και στη Λευκωσία η Πρεσβεία αποτελεί μια πτέρυγα της Mονής των Φραγκισκανών. Η Κουστωδία των Αγίων Τόπων ένεκα του γεγονότος αυτού αποφάσισε την ανακαίνιση των κτιρίων και εσείς, οι πατέρες, για την ώρα μετακομίσaτε. Τι είδους έργα γίνονται, πότε άρχισαν και πότε θα τελειώσουν;

Ήταν ευκαιρία να ανακαινιστεί ένα κτίριο που κτίστηκε στο τέλος της δεκαετίας του 50 και έκτοτε τίποτα δεν είχε γίνει για να εκμοντερνιστεί. Ήταν αναγκαίο να γίνουν μερικά έργα, κυρίως η αντικατάσταση ολόκληρης της ηλεκτρικής εγκατάστασης που σύμφωνα με τους ειδικούς, ήταν επικίνδυνη. Τα έργα άρχισαν στις 4 Ιανουαρίου και η αποπεράτωσή τους προβλέπεται για τις 15 Απριλίου. Εργάζονται εντατικά και βλέπουμε ήδη τα πρώτα αποτελέσματα. Θα έχουμε ένα πιο άνετο και πιο λειτουργικό μοναστήρι που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες της σημερινής ζωής. Ταυτόχρονα όμως δεν θα χάσει την απλότητα που χαρακτηρίζει τον τόπο διαμονής Φραγκισκανών. Quod est in votis...

Ερώτηση. – Η περιοχή γύρω από τη Μονή/(nunciature) παρουσιάζει ένα θλιβερό θέαμα που αποτυπώνει μέχρι σήμερα τα σημάδια από τα επεισόδια στη δεκαετία του 60 και 70. Πιστεύετε ότι οι αρχές θα εκμεταλλευτούν την ευκαιρία της επίσκεψης του Πάπα για να αναπτύξουν την περιοχή;

Δεν μπορώ να απαντήσω σ’ αυτή την ερώτηση. Μέχρι σήμερα δεν άκουσα να γίνεται λόγος για έργα από τις τοπικές αρχές όσο αφορά στα κτίρια που περιτριγυρίζουν την Εκκλησία και τη Μονή. Νομίζω ότι θα είναι δύσκολο γι’ αυτούς να επέμβουν ή θα μπορέσουν να επέμβουν κατά κάποιο τρόπο μόνο με την άδεια των Ηνωμένων Εθνών (οι οποίοι έχουν τον έλεγχο της νεκρής ζώνης μεταξύ της Ελληνοκυπριακής και Τουρκοκυπριακής πλευράς στη Λευκωσία. Editor’s note)
Οι Τούρκοι είναι αυτοί που πρέπει να σκεφτούν για τα σημάδια και τις καταστροφές του πολέμου στην άλλη πλευρά. Εάν τελικά τους ενδιαφέρει! Δεν θα ήταν όμως καλύτερα να δει ο Πάπας με τα ίδια του τα μάτια τη διαίρεση και τα ερείπια που ακόμη υπάρχουν 35 χρόνια, μετά την Τουρκική εισβολή;
“ΤΥΠΟΣ ΜΑΡΩΝΙΤΩΝ” ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 91 - 2010
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ
Πρόεδρος Κύπρου Δημ. Χριστόφιας :«Η επίσκεψη του Πάπα θα μας ενώσει ακόμη περισσότερο»

Οικουμενιστικές συμπροσευχές στους Αγίους τόπους

Στη Λουθηρανική «εκκλησία» της Ιερουσαλήμ από 21 έως 27 Φεβρουαρίου 2010, γίνονται συμπροσευχές όλων των «εκκλησιών» της Ιεράς Πόλης για ενότητα και συμφιλίωση.
ΔΕΙΤΕ ΑΠΟ 0.52΄κ.ε

Φιλορθόδοξος Ένωσις “Κοσμάς Φλαμιάτος”, Πολλά τα ψεύδη του Μητροπολίτη Πάφου

Πολλά ψεύδη, ασύστολα και σκόπιμα Μητροπολίτου

Ευχετήριο μήνυμα του Καρδινάλιου Κάσπερ στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο για το εβδομηκοστό έτος της ηλικίας του

Πόλη του Βατικανού, 24 Φεβρουαρίου 2010
Ο Πρόεδρος του Ποντιφίκιου Συμβουλίου για Προώθηση της Χριστιανικής Ενότητας, Καρδινάλιος Walter Kasper, έστειλε ευχετήριο μήνυμα στον Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, Βαρθολομαίο ο οποίος θα γιορτάσει το εβδομηκοστό έτος της ηλικίας του, την επόμενη Δευτέρα.
Ο Καρδινάλιος Κάσπερ αναφέρει στο μήνυμα του: « για τις υπέροχες αναμνήσεις από τις πολλές αδελφικές συναντήσεις που είχαμε τα τελευταία δέκα χρόνια. Η φιλία, η αμοιβαία εμπιστοσύνη και η ειλικρίνεια που χαρακτηρίζει πάντοτε τις συνομιλίες μας είναι ... ένα μεγάλο δώρο και ένα σημάδι προόδου στις σχέσεις μεταξύ των Εκκλησιών μας».
Ο Καρδινάλιος Κάσπερ καταλήγει στο μήνυμά του: «Η ελπίδα μου είναι ότι η Αγιότητά σας θα μπορέσει να συνεχίσει να επιδεικνύει την ίδια ακούραστη δέσμευση για να μπορέσει να συμβάλει στην όλο και πιο βαθύτερη γνώση καθώς και πιο καρποφόρα συνεργασία μεταξύ της Καθολικής και Ορθόδοξης Εκκλησίας, έτσι ώστε να προσφέρουμε στον κόσμο μια κοινή μαρτυρία της πίστης μας στον ένα και μοναδικό Κύριο μας Ιησού Χριστό».
EWTN.com

Ερώτηση στη Βουλή προς την Υπουργό Παιδείας, σχετικά με τη μη ύπαρξη του μαθήματος των Θρησκευτικών στο πρόγραμμα του Παιδαγωγικού Τμήματος του Α.Π.Θ

Ταλιμπάν του πολυπολιτισμού έχουν καταλάβει τις παιδαγωγικές σχολές.

Α.ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ:«Το τι διδάσκονται στα σχολεία εξαρτάται πάντοτε από τα αναλυτικά προγράμματα»
Ρεπορτάζ:esos.gr

Tα αναλυτικά προγράμματα προσδιορίζονται από τα παιδαγωγικά τμήματα, αλλά το τι διδάσκονται στα σχολεία εξαρτάται πάντοτε από τα αναλυτικά προγράμματα τα οποία είναι αποτέλεσμα της βούλησης της πολιτείας και του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.
Την απάντηση αυτή έδωσε η υπ. Παιδείας Αν α Διαμαντοπούλου στη Βουλή σε ερώτηση του Βουλευτή του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Ηλία Πολατίδη
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαϊδου): Κύριε συνάδελφε, απ’ ό,τι φαίνεται, για τη συγκεκριμένη ερώτηση που συζητείται τώρα έχετε ενημερωθεί. Το άλλο πρέπει να το λύσετε κατ’ ιδίαν με την κυρία Μπατζελή.
Η τελευταία σημερινή επίκαιρη ερώτηση είναι η με αριθμό 469/22.2.2010 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Ηλία Πολατίδη προς την Υπουργό Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, σχετικά με τη μη ύπαρξη του μαθήματος των Θρησκευτικών στο πρόγραμμα του Παιδαγωγικού Τμήματος Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ.λπ.
Η ερώτηση του κ. Πολατίδη έχει ως εξής:
«Στις 26/11/2009 υπέβαλα προς το Υπουργείο σας Ερώτηση η οποία αφορούσε τη μη ύπαρξη του μαθήματος των Θρησκευτικών στο πρόγραμμα σπουδών του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαιδεύσεως της Παιδαγωγικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Αφού ανέφερα τα σχετικά, σας ερωτούσα τα εξής:
1. Πιστεύει το Υπουργείο ότι οι απόφοιτοι διδάσκαλοι του ανωτέρου Τμήματος είναι κατάλληλοι για διορισμό, αφού διδάσκουν μάθημα το οποίο αγνοούν;
2. Τι μέτρα προτίθεται να λάβει το Υπουργείο για την προσθήκη του μαθήματος των Θρησκευτικών σε περίπτωση που το Τμήμα θα αρνηθεί να το συμπεριλάβει στο πρόγραμμα σπουδών του; Σκέφτεται να καταρτίσει τους αποφοίτους με κάποιον άλλο τρόπο (ειδικά σεμινάρια, κλπ);
3. Ισχύει για το Υπουργείο η θεμελιώδης συνταγματική αρχή της παρ. 2 του άρθ. 16 του Ελληνικού Συντάγματος που αναφέρει ότι η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως και την διάπλασή τους σε ελευθέρους και υπεύθυνους πολίτες;
Στην απάντησή σας μου αναφέρετε ότι: «σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις (Νόμος 1268/82 άρθρο 24 παρ. 6), αρμόδια για την κατάρτιση του Προγράμματος Σπουδών ενός Τμήματος είναι η Γενική Συνέλευση του Τμήματος». Όπως είναι ευνόητο, απάντηση στα ερωτήματά μου δεν υπήρξε.
Να σημειωθεί ότι σχετική Ερώτηση είχα υποβάλει και στις 9/10/2008 στο τότε Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων της κυβερνήσεως της Νέας Δημοκρατίας και δυστυχώς έτυχα της ίδιας συμπεριφοράς.Συνεπώς, ερωτάσθε το εξής: Προτίθεσθε να μου απαντήσετε;»Στην ερώτηση του κ. Πολατίδη θα απαντήσει η κυρία Άννα Διαμαντοπούλου, Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων.
Κυρία Υπουργέ, έχετε το λόγο για τρία λεπτά.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.Κύριε Βουλευτά, όπως σας είναι γνωστό και το αναφέρετε, τα προγράμματα σπουδών των Τμημάτων καταρτίζονται από τη Γενική Συνέλευση του κάθε Τμήματος και τα προγράμματα σπουδών δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τα προγράμματα σπουδών των σχολείων. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στα Θρησκευτικά, αλλά συμβαίνει και σε άλλα μαθήματα. Όμως, αυτό που ισχύει πάγια και σε όλες τις παιδαγωγικές σχολές είναι ότι γίνονται δειγματικές διδασκαλίες, οι οποίες είναι υποχρεωτικές για τους φοιτητές, στις οποίες τους δίνεται η δυνατότητα, τα προσόντα και οι δεξιότητες, ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν μεθοδολογικά στη διδασκαλία μαθημάτων, τα οποία είναι στα αναλυτικά προγράμματα.
Ξεκινώντας, λοιπόν, ο φοιτητής και τελειώνοντας το συγκεκριμένο Τμήμα, έχει αυτές τις ικανότητες. Και αυτές οι δειγματικές διδασκαλίες –όπως λέγονται- είναι υποχρεωτικές και γίνονται από εκπαιδευμένους και έμπειρους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι διδάσκουν και στους φοιτητές.Από τη στιγμή που θα τελειώσει ο νέος δάσκαλος και θα μπει στο σχολείο, έχει συγκεκριμένα βοηθήματα στα χέρια του. Το πρώτο είναι το βιβλίο του μαθητή, δηλαδή είναι ένα βιβλίο που έχει το σύνολο των ενοτήτων του μαθήματος το οποίο θα διδάξει με υποβοήθηση. Το δεύτερο είναι το βιβλίο του δασκάλου, δηλαδή είναι το βιβλίο που τον βοηθά όσον αφορά τη μεθοδολογία που πρέπει να αναπτύξει σε κάθε μάθημα. Το τρίτο είναι το αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών, το οποίο υποχρεούται να ακολουθήσει. Αυτό ισχύει για όλα τα μαθήματα, για τα Θρησκευτικά, για τη Φυσική, για τα Μαθηματικά ή για την Ιστορία. Και το τέταρτο σημαντικό στοιχείο είναι ότι οι δάσκαλοι συνεχώς έχουν επιμορφώσεις. Από φέτος ξεκινάμε ένα πολύ μεγάλο πρόγραμμα επιμόρφωσης του συνόλου των εκπαιδευτικών με πολύ συγκεκριμένες ενότητες, οι οποίες αφορούν την παιδαγωγική τους επάρκεια και τις μεθόδους μέσα στην τάξη, ώστε το κάθε μάθημα να μπορεί να προσλαμβάνεται με πολύ ανοιχτούς ορίζοντες από τους μαθητές και να ξεπεραστεί η ιστορία της «παπαγαλίας» και το «μαθαίνω από την τάδε παράγραφο, μέχρι την τάδε», αλλά και να φύγουμε απ’ αυτό το επιθετικό που ο δάσκαλος είναι απέναντι στους μαθητές και οι μαθητές από κάτω και να μπούμε σε μία νέα παιδαγωγική λογική.
Αυτή η επιμόρφωση ξεκινά εντατικά από φέτος και είναι, λοιπόν, το τέταρτο εργαλείο, η τέταρτη διαδικασία υποβοήθησης του δασκάλου, η επιμορφωτική διαδικασία.
Επομένως, ένας δάσκαλος τελειώνοντας το Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου έχει την επάρκεια να διδάξει αυτά τα οποία αποτυπώνονται στα αναλυτικά προγράμματα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαϊδου): Σας ευχαριστώ.
Το λόγο έχει ο ερωτών Βουλευτής κ. Πολατίδης.
ΗΛΙΑΣ ΠΟΛΑΤΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κυρία Υπουργέ, σύμφωνα με τη λογική σας θα πρέπει κάποιος να έχει το δικαίωμα να διδάξει σε σχολείο τελειώνοντας τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και μπαίνοντας μέσα, κάνοντας ανάγνωση των προγραμμάτων σπουδών και έχοντας κάποια επιμορφωτικά σεμινάρια. Άρα, δεν υπάρχει και λόγος επάρκειας των παιδαγωγικών τμημάτων. Αυτό μας λέτε.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Για την πρωτοβάθμια μιλάμε.
ΗΛΙΑΣ ΠΟΛΑΤΙΔΗΣ: Για την πρωτοβάθμια, συγγνώμη. Στην πρωτοβάθμια, ναι.
Άρα, κάποιος –λέω- τελειώνει τη δευτεροβάθμια, δηλαδή τελειώνει το λύκειο και μπορεί διαβάζοντας το πρόγραμμα σπουδών να διδάξει σε σχολείο, σε δημοτικό.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Μα, δεν έχει διδακτική επάρκεια.
ΗΛΙΑΣ ΠΟΛΑΤΙΔΗΣ: Μα, δεν έχει. Αυτό ακριβώς λέω. Πώς είναι δυνατόν τότε να διδάξει ένα αντικείμενο; Εκτός αν πάμε εκεί και ο καθένας κάνει κατ’ εκτίμηση ό,τι θέλει. Διαβάζει το αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών, διαβάζει τα σχολικά βιβλία και ό,τι καταλάβει, αυτό είναι αυτό το οποίο θα διδάξει. Αυτό είπατε. Αυτό κατάλαβα.Εδώ είναι πολύ σαφής η ερώτηση. Κάποιοι «Ταλιμπάν» του πολυπολιτισμού έχουν καταλάβει τις παιδαγωγικές σχολές και θέλουν να δείξουν ότι θα κάνουν το πρόγραμμα σπουδών όπως θέλουν και θα βγάλουν έξω οτιδήποτε δεν τους αρέσει. Και αυτό είναι ένα δικαίωμά τους, θα μου πείτε. Θα μου πείτε για την ακαδημαϊκή ελευθερία κ.λπ. Οι σχολές οι οποίες βγάζουν δασκάλους, όμως, είναι τελείως διαφορετικές από οποιαδήποτε άλλη πανεπιστημιακή σχολή, γιατί η βάση της παιδείας –και το γνωρίζετε αυτό πολύ καλά- μπαίνει στο δημοτικό. Εκεί το παιδί θα πάρει τις βάσεις, εκεί θα κάνει κυρίως αυτά που λέει και επιβάλλει το Σύνταγμα.
Έρχονται, λοιπόν, αυτοί οι κύριοι και οι κυρίες και αποφασίζουν με το «έτσι θέλω» να μη βάλουν τα Θρησκευτικά μέσα. Έχω εδώ έναν κατάλογο, όπου με την εξαίρεση του Παιδαγωγικού Τμήματος των Ιωαννίνων, όλα τα άλλα Τμήματα αποφάσισαν με το «έτσι θέλω» ότι δεν θα διδάσκουν τα Θρησκευτικά. Έχουμε και την ανακοίνωση της ΟΛΜΕ, η οποία ζητά να μη διδάσκονται Θρησκευτικά, αλλά θρησκειολογία, διότι είμαστε μία πολυπολιτισμική χώρα.
Θα σας αναφέρω όμως και το Σύνταγμα, διότι υποτίθεται ότι το Σύνταγμα –και όλοι μας την πρώτη μέρα και εσείς και ο Πρωθυπουργός έχουμε ορκιστεί πίστη και υπακοή στο Σύνταγμα- λέει στο άρθρο 16, παράγραφος 1, στο δεύτερο στίχο, ότι η ακαδημαϊκή ελευθερία και η ελευθερία της διδασκαλίας δεν απαλλάσσουν από το καθήκον της υπακοής στο Σύνταγμα.
Άρα, τα Τμήματα Σπουδών από μόνα τους έχουν παραβιάσει το Σύνταγμα και εσείς αν θέλατε να το τηρήσετε, οφείλατε τους αποφοίτους των συγκεκριμένων Παιδαγωγικών Τμημάτων να τους περάσετε από μία εκπαίδευση στα Θρησκευτικά, ώστε να είναι κατάλληλοι και να μπορούν να διδάσκουν Θρησκευτικά.
Ακόμα δεν έχετε καταργήσει τα Θρησκευτικά. Καταλαβαίνω ότι μάλλον είναι αυτός ο σκοπός σας, αλλά ακόμα δεν τα έχετε καταργήσει. Άρα, είναι ανίκανοι οι απόφοιτοι του συγκεκριμένου Τμήματος, αλλά και των υπολοίπων που δεν έχουν τη διδακτική των Θρησκευτικών, να διδάξουν Θρησκευτικά.
Το θέμα είναι ένα θέμα οξύτατης και σαφέστατης παραβιάσεως του Συντάγματος. Κάποιοι θεωρούν ότι μπορεί στην πράξη να έχει εξελιχθεί το πολίτευμά μας σε κοινοβουλευτική δικτατορία, όπου κάθε τέσσερα χρόνια εκλέγουν οι πολίτες δικτάτορα, ο οποίος γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του το Σύνταγμα. Όμως, εδώ οφείλετε ή να μας πείτε ότι πλέον δεν ισχύει το Σύνταγμα ή οφείλετε να το τηρήσετε. Ένα από τα δύο.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Ηλίας Πολατίδης καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού)ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαϊδου): Ευχαριστώ πολύ..
Κυρία Υπουργέ, έχετε το λόγο για τη δευτερολογία σας.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Κύριε συνάδελφε, προφανώς όλοι τηρούμε το Σύνταγμα και τους νόμους και είναι επίσης σαφές ότι σ’ αυτή τη νέα εποχή και τη νέα πραγματικότητα δεν προχωρούμε στην πολυπολιτισμική εκπαίδευση, αλλά στη διαπολιτισμική, γιατί στη χώρα υπάρχει συγκεκριμένη ταυτότητα και ανάγκη καλλιέργειας και ενίσχυσης της εθνικής συνείδησης. Είμαστε μία χώρα με πολύ συγκεκριμένα εθνικά, πολιτισμικά, θρησκευτικά χαρακτηριστικά και η ενσωμάτωση πρέπει να γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι απολύτως σεβαστή η ιδιαιτερότητα της δικής μας χώρας, όπως και κάθε χώρας. Την ίδια στιγμή, η διαπολιτισμικότητα δίνει τη δυνατότητα σε όλους να έχουν ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση, στην αγορά εργασίας.
Το πρόγραμμα, το αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών είναι συγκεκριμένο και σαφές. Οι δάσκαλοι καλούνται στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση -όπως ξέρετε- γιατί στη δευτεροβάθμια υπάρχει ένα πρόβλημα παιδαγωγικής επάρκειας, γι’ αυτό και θα προχωρήσουμε στο πιστοποιητικό παιδαγωγικής επάρκειας. Στην πρωτοβάθμια όμως εκπαίδευση, οι δάσκαλοι έχουν μέσα από το συγκεκριμένο σύστημα τη δυνατότητα -και γι’ αυτό σπουδάζουν τέσσερα χρόνια και γι’ αυτό αναφέρθηκα στις δειγματικές διδασκαλίες, γι’ αυτό αναφέρθηκα σε ένα ολόκληρο σύστημα που διαρκεί χρόνια- να μαθαίνουν να διδάσκουν με βάση τα αναλυτικά προγράμματα. Δεν είναι δυνατόν κάθε φορά που αλλάζουν τα αναλυτικά προγράμματα να αλλάζουν και τα προγράμματα των παιδαγωγικών τμημάτων των πανεπιστημίων.
Επομένως, επαναλαμβάνω ότι, είναι σωστό ότι τα αναλυτικά προγράμματα προσδιορίζονται από τα παιδαγωγικά τμήματα, γιατί υπάρχει σύμφωνα με το Σύνταγμα η αυτοδιοίκηση των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, αλλά το τι διδάσκονται στα σχολεία εξαρτάται πάντοτε από τα αναλυτικά προγράμματα τα οποία είναι αποτέλεσμα της βούλησης της πολιτείας και του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.
Επομένως, βγάζετε πολύ γρήγορα συμπεράσματα, τα οποία δεν είναι αντικειμενικά και τα οποία οδηγούν σε λάθος επιλογές.

Κόσοβο - Μοναχοί στηρίζουν τον επίσκοπο Αρτέμιο

Ο μοναχός Αντώνιος από το μοναστήρι Црна Река (Μαύρος ποταμός) του Κοσόβου έδωσε συνέντευξη τύπου και επέκρινε την απόφασή της Ιεράς Συνόδου της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας για τον επίσκοπο Αρτέμιο.
Ο μοναχός Αντώνιος που είναι στο Μοναστήρι από το 1997 δήλωσε ότι οι λόγοι για τους οποίους διώκεται ο επίσκοπος Αρτέμιος είναι: α) ο αγώνας του για το Κοσσυφοπέδιo β) ο Παπισμός και γ) οι καινοτομίες στη Σερβική Εκκλησία .
Μάλιστα το μοναστήρι Црна Река έστειλε και επιστολή υπέρ του Αρτεμίου στον Πατριάρχη Σερβίας Ειρηναίο. (ΕΔΩ)

Ιωάννης Τάτσης, "Φαναριώτικη Ορθοδοξία"

«Φαναριώτικη Ορθοδοξία»

του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου

Η Κυριακή της Ορθοδοξίας λειτουργεί για τους οικουμενιστές ως ημέρα κρίσεως για τα φιλοπαπικά και φιλοπροτεσταντικά τους παραστρατήματα. Μόνη «άμυνά» τους στον έλεγχο της συνειδήσεως είναι η στροφή με μανία εναντίον όσων υπερασπίζονται αυτό που τους ελέγχει, την πατερική Ορθοδοξία.
Κυριακή της Ορθοδοξίας. Και κάθε πιστός θα ανέμενε πατριαρχικούς πανηγυρικούς λόγους για το θρίαμβο της Ορθοδοξίας, εγκώμια των αγωνιστών της Πίστεως και καταδίκη της πλάνης και της αίρεσης. Το σύγχρονο όμως Φανάρι εκπέμπει άλλο φως, αποπροσανατολιστικό.
Η Πατριαρχική και Συνοδική εγκύκλιος του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την Κυριακή της Ορθοδοξίας περιείχε πνεύμα διαλόγου, καταλλαγής, προσέγγισης και συνάντησης με τους αιρετικούς Παπικούς και πνεύμα αποδοκιμασίας των αγωνιστών κληρικών, μοναχών και λαϊκών της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Μιλώντας για τους Ορθόδοξους πιστούς που δεν ανέχονται τα οικουμενιστικά του ανοίγματα ο Πατριάρχης είπε μεταξύ άλλων: «οἱ πολέμιοι κάθε προσπαθείας ἀποκαταστάσεως τῆς ἑνότητος μεταξὺ τῶν χριστιανῶν ὑψώνουν τοὺς ἑαυτούς των ὑπεράνω τῶν Ἐπισκοπικῶν Συνόδων τῆς Ἐκκλησίας μὲ κίνδυνον νὰ δημιουργήσουν σχίσματα μέσα εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν. Εἰς τὴν πολεμικήν των αὐτὴν οἱ ἐπικρίνοντες τὴν προσπάθειαν ἀποκαταστάσεως τῆς ἑνότητος τῶν χριστιανῶν δὲν διστάζουν ἀκόμη καὶ νὰ διαστρέφουν τὴν πραγματικότητα, διὰ νὰ παραπλανήσουν καὶ ἐξεγείρουν τὸν πιστὸν λαόν».
Η σκληρή πατριαρχική γλώσσα που ήθελε να «τσακίσει τα κόκκαλα» των αγωνιστών της Ορθοδοξίας, παραπλανώντας και παρερμηνεύοντας τις ενέργειές τους, αποκάλυψε την έκδηλη πλέον ανησυχία των Φαναριωτών και όλων των οικουμενιστών ενώπιον της διαφαινόμενης καθολικής αποδοκιμασίας των φιλοπαπικών τους σχεδιασμών. Ο πιστός λαός με την ευλογημένη εργασία όλο και περισσότερων κληρικών και λαϊκών, τα αγωνιστικά άρθρα στον εκκλησιαστικό τύπο και το διαδίκτυο και τη γνωστή πλέον «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού» αφυπνίζεται. Οι οικουμενιστές αντιλαμβάνονται πλέον ότι ο λαός δεν θα τους επιτρέψει τον ταχύ, όπως σχεδίαζαν, εναγκαλισμό με τον Πάπα. Και γι’ αυτό, μάλλον εκνευρισμένοι και ανήσυχοι, με απειλές, απαξιωτικές εκφράσεις και ανακρίβειες, κάποτε δε και με συκοφαντίες βάλλουν εναντίον των αγωνιστών πιστών που συμβάλλουν στην αφύπνιση του ορθόδοξου λαού. Όσο όμως πιο πολύ φωνάζουν για εκφοβισμό, τόσο πιο πολύ θάρρος δίνουν στους αγωνιστές πιστούς, που πλέον συγκροτούν ισχυρό ορθόδοξο τείχος, αδιαπέραστο από τις οικουμενιστικές επιθέσεις.
Στους επικριτικούς πατριαρχικούς λόγους, στις οικουμενιστικές βουλές και τα σχέδια αλλά και στις απειλές εναντίον τους οι πιστοί με θάρρος απαντούν με τον ψαλμικό λόγο του Μεγάλου Αποδείπνου: «Καὶ λόγον, ὃν ἐὰν λαλήσητε, οὐ μὴ ἐμμείνῃ ἐν ὑμῖν. Καὶ ἣν ἂν βουλὴν βουλεύσησθε, διασκεδάσει Κύριος. Τὸν δὲ φόβον ὑμῶν οὐ μὴ φοβηθῶμεν, ουδ' οὐ μὴ ταραχθῶμεν. Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός».

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 26/2/2010
από:Θρησκευτικά

Παναγιώτης Τελεβάντος, Παρουσίαση του περιοδικού “Πληροφόρηση” της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος

Γράφει ο κ. Παναγιώτης Τελεβάντος

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ “ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ” ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ
==========
Πληροφόρηση, Μηνιαία έκδοση της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, Νοέμβριος/Δεκέμβριος 2009, σσ. 20.
Σελίδες 20. Φωτογραφίες του Μητροπολίτη Ιγνάτιου; 27 παρακαλώ! Από φωτογένεια, δηλαδή, πάμε πρίμα. Περιεχόμενα: Αποκαλυπτήρια προτομής του Χριστόδουλου. Θαυμάσια! “Πανελλήνιο Λειτουργικό Συμπόσιο” για να προωθηθεί η “Νεοβαρλααμική” “λειτουργική αναγέννηση”. Καταπληκτικά! Πολυσέλιδη αναφορά για τον τόμο που εξεδόθη για τα δεκάχρονα της ποιμαντορίας του Σεβασμιότατου κ. Ιγνάτιου. Εξαίσια! Οπισθόφυλλο: Φωτογραφία επιστολής με τις ιδιόχειρες υπογραφές ποδοσφαιριστών τοπικού αθλητικού συλλόγου!!!
Λαμπρά! Συμπέρασμα: Ελεος! Οικουμενιστής, νεωτεριστής και Νεοβαρλααμίτης. Εισήγαγε “παπαδίνες” στη Μικρή και τη Μεγάλη Είσοδο!!!. Προωθεί με το στανιό, χωρίς συνοδική άδεια, την αδόκιμη, δογματικά προβληματική και κακόγουστη μεταγλωττισμένη θεία Λειτουργία στη Μητρόπολη Δημητριάδος. Υποστηρίζει το μη ομολογιακό, πολυπολιτισμικό περιεχόμενο του μαθήματος των θρησκευτικών.
Είναι αλληλέγγυος της ολιγομελούς διασπαστικής και επικίνδυνης κλίκας του Γιαγκάζογλου, που προωθεί το πρόγραμμα των άθεων κυβερνώντων στην παιδεία. Α! ναι. Κόντεψα να το ξεχάσω! Και εμπνευστής της Θεολογικής Ακαδημίας Δημητριάδος στο Βόλο από όπου εκπορεύεται πάν νεωτεριστικό, οικουμενιστικό και “Νεοβαρλααμικό” πονηρόν ρήμα.
Τελικό συμπέρασμα: Μια και συμπλήρωσε δεκαετία στον πολύπαθο θρόνο Δημητριάδος ο Σεβασμιότατος δεν είναι καιρός να αποσυρθεί εις τα ίδια για να ξεκουρασθεί από το φόρτο της ποιμαντορικής του διακονίας; Γένοιτο. “Ο ποιείς, ποίησον τάχιον”, Σεβασμιότατε. Δεν σηκώνει άλλη χρονοτριβή. Μη χρονίσει άλλο το κακό. Δεν κάνει.

Γερμανία - Οι Ρωμαιοκαθολικοί στο πλευρό της Μάργκοτ Κέσμαν

Η ιστορία θα μπορούσε να είναι συνηθισμένη: μια γυναίκα οδηγεί το αυτοκίνητό της και παραβιάζει το φωτεινό σηματοδότη. Η αστυνομία τη σταματά και έπειτα από τεστ αλκοόλ αποδεικνύεται ότι είναι μεθυσμένη, έχει 1,54 χιλιοστά αλκοόλ στο αίμα της. Όμως η γυναίκα δεν είναι μια συνηθισμένη, αλλά η επικεφαλής της Ευαγγελικής “Εκκλησίας” Γερμανίας, η Μαργκότ Κέσμαν. Το περιστατικό που συνέβη τα μεσάνυχτα του περασμένου Σαββάτου έγινε γνωστό προχθές και προκάλεσε κύμα επικριτικών αντιδράσεων αλλά και συμπάθειας. Τα 14 μέλη της Επισκοπικής Συνόδου εξέφρασαν χθες την αμέριστη εμπιστοσύνη τους προς το πρόσωπό της, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό. Λίγες ώρες αργότερα η Μαργκοτ Κέσμαν ανακοίνωνε την παραίτηση από όλα τα αξιώματά της.
«Υπέστη ζημιά το κύρος μου»
«Το περασμένο Σάββατο έκανα ένα σοβαρό λάθος, για το οποίο μετανοώ βαθειά» είπε η Κέσμαν στις πρώτες τις δηλώσεις. «Αλλά ακόμη κι αν μετανοώ, ακόμη κι αν όλες οι επικρίσεις που γίνονται στο πρόσωπό μου είναι δικαιολογημένες, από τη δική μου πλευρά δεν μπορώ να αποκρύψω ότι τόσο το αξίωμα όσο και το κύρος μου ως επισκόπου του Ανοβέρου και επικεφαλής της Ευαγγελικής “Εκκλησίας” έχουν υποστεί ζημιά».
Περιτριγυρισμένη από δημοσιογράφους, τηλεοπτικές κάμερες και φωτογράφους η μέχρι χθες επικεφαλής της Ευαγγελικής “Εκκλησίας” Γερμανίας, ανακοίνωσε σε έκτακτη συνέντευξη τύπου την απόφαση της να παραιτηθεί από όλα τα εκκλησιαστικά της αξιώματα και να παραμείνει απλή πάστορας. Παραδέχθηκε το λάθος της, ένα ανθρώπινο λάθος, δηλαδή ότι οδήγησε υπό την επήρεια αλκοόλ το υπηρεσιακό της αυτοκίνητο και παραβίασε φωτεινό σηματοδότη.
Ένα σπάνιο δείγμα ευθιξίας που κάνει τόσο ξεχωριστή και αντισυμβατική την παρουσία της μέσα στους κόλπους της “Εκκλησίας”.
«Στο μέλλον", πρόσθεσε η κυρία Κέσμαν, «δεν θα είχα την ίδια ελευθερία να ονοματίζω και να καυτηριάζω τις ηθικές και πολιτικές προκλήσεις. Και η σκληρή κριτική που δέχομαι στη θέση που πήρα σε ένα από τα κηρύγματά μου, ότι τίποτα δεν πάει καλά στο Αφγανιστάν, μπορώ να την αντιμετωπίζω μόνο όταν μου αναγνωρίζεται προσωπική δύναμη γνώμης χωρίς περιορισμούς».
Αναγνώριση στην προσωπικότητά της και λύπη για την απόφαση να παραιτηθεί εκφράστηκαν και από εκπροσώπους της Καθολικής "Εκκλησίας". Ο πρόεδρος της Διάσκεψης των Καθολικών Επισκόπων, αρχιεπίσκοπος Ρόμπερτ Τσόλιτς, δήλωσε από το Φράιμπουργκ τα εξής:
«Προσωπικά εκφράζω την λύπη μου για την παραίτηση της κυρίας Κέσμαν. Την ξέρω ως έναν άνθρωπο έτοιμο να αναλάβει τις ευθύνες του και πάντα δοσμένο στους στόχους που έχει θέσει. Αντιλαμβάνομαι τους λόγους και σέβομαι την απόφασή της. Στην προσευχή μου τη μνημονεύω και της εύχομαι δύναμη σε αυτή την τόσο δύσκολη στιγμή».
Πηγή:dw-world.de
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ:
- Γερμανία - Παραιτήθηκε η ποπ και μεθυσμένη Αρχιεπίσκοπος Μαρκότ Κέσμαν
-Μαργκό Κέσμαν - Η Λουθηρανή «Πάπισσα της Γερμανίας» και οι Οικουμενιστές
- Η Λουθηρανή «ποπ επίσκοπος» και ο οικουμενισμός
-Γερμανία:Μία 50χρονη, διαζευγμένη μητέρα τεσσάρων παιδιών, αναλαμβάνει επικεφαλής της Γερμανικής Προτεσταντικής "Εκκλησίας".
-Η Λουθηρανή «ποπ επίσκοπος» επιθυμεί « πάρα πολύ να ενισχύσει τον οικουμενισμό »

Γερμανία - Παραιτήθηκε η ποπ και μεθυσμένη Αρχιεπίσκοπος Μαργκότ Κέσμαν

Αναδείξαμε αμέσως το θέμα της Αρχιεπισκόπου της Ευαγγελικής "Εκκλησίας" της Γερμανίας, η οποία βρέθηκε να οδηγεί με 1,45 τοις χιλίοις αλκοόλ στο αίμα. Η Μαρκότ Κέσμαν, μετά από αυτό παραιτήθηκε. Και μάλιστα παραιτήθηκε σοβαρά. Δηλαδή δεν πήρε την παραίτησή της πίσω, παρ’ ότι ξέσπασε ένα κύμα συμπάθειας στη Γερμανία για την περίπτωσή της.
Η Αρχιεπίσκοπος Κέσμαν ήταν ένα πολύ συμπαθητικό πρόσωπο για τους Γερμανούς και λόγω του διαζυγίου της αλλά και λόγω της προσβολής της από καρκίνο πριν από 2 χρόνια.
Σήμερα αναμένεται να ορισθεί ο διάδοχός της από το ανώτατο συμβούλιο της Ευαγγελικής "Εκκλησίας" στην Γερμανία και η περίπτωσή της οδήγησε σε μια σύγκρουση φύλων μέσα στην ίδια την Ευαγγελική "Εκκλησία", αφού υπάρχουν ήδη δυνατές φωνές που λένε ότι η Κέσμαν ουσιαστικά ουδέποτε έγινε πλήρως αποδεκτή…...
Η ίδια η Μαρκότ Κέσμαν δήλωσε ότι, ελπίζει ότι η παραίτηση της θα βοηθήσει περισσότερο απ’ ότι θα είχε βοηθήσει η παραμονή της.
25/02/2010 - Τάσεις
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ:
-Μαργκό Κέσμαν - Η Λουθηρανή «Πάπισσα της Γερμανίας» και οι Οικουμενιστές
- Η Λουθηρανή «ποπ επίσκοπος» και ο οικουμενισμός
-Γερμανία:Μία 50χρονη, διαζευγμένη μητέρα τεσσάρων παιδιών, αναλαμβάνει επικεφαλής της Γερμανικής Προτεσταντικής "Εκκλησίας".
-Η Λουθηρανή «ποπ επίσκοπος» επιθυμεί « πάρα πολύ να ενισχύσει τον οικουμενισμό »

Πρόεδρος Κύπρου Δημ. Χριστόφιας :«Η επίσκεψη του Πάπα θα μας ενώσει ακόμη περισσότερο»

ΤΥΠΟΣ ΜΑΡΩΝΙΤΩΝ

Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημ. Χριστόφιας μιλώντας σε γιορτή Μαρωνιτών την Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2010, δήλωσε ότι η «Η επίσκεψη του Πάπα θα μας ενώσει ακόμη περισσότερο». ΔΕΙΤΕ ΣΕΛΙΔΕΣ 5 ΚΑΙ 7.

Ο Αρχιεπίσκοπος των Μαρωνιτών Κύπρου για την επίσκεψη του Πάπα

Ο Αρχιεπίσκοπος των Μαρωνιτών Κύπρου, Σουέηφ σε συνέντευξή του στην εφημερίδα "Τύπος των Μαρωνιτών " δήλωσε για την επίσκεψη του Πάπα στην Κύπρο.
Ερώτηση.Τον ερχόμενο Ιούνιο θα έχουμε την μεγάλη τιμή να υποδεχτούμε τον Πάπα Βενέδικτο στην Κύπρο. Είστε προσωπικά αναμεμειγμένος σε αυτό το ιστορικό γεγονός;
Απάντηση. Βεβαίως και είμαι αναμεμειγμένος υπό την ιδιότητα μου ως Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου. Είμαι άμεσα αναμεμειγμένος σε συνεργασία με τη Νουτσιατούρα στα Ιεροσόλυμα, το Πατριαρχείο Λατίνων στα Ιεροσόλυμα, την κηδεμονία των Αγίων Τόπων και ασφαλώς το Βατικανό. Αυτή η επιτροπή σε συνεργασία με την κυπριακή κυβέρνηση και την Ορθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου θα προετοιμάσει την επίσκεψη της Α.Α. του Πάπα Βενέδικτου στην Κύπρο. Θα είναι ασφαλώς ένα μεγάλο γεγονός, ας το βιώσουμε όμως πρώτα και πάνω απ’ όλα ως ένα πνευματικό γεγονός. Εύχομαι πραγματικά η επίσκεψη του Ποντίφικα να είναι ένα σημάδι ειρήνης, συμφιλίωσης και αγάπης για όλο τον κόσμο.
Ερώτηση. Υπάρχει πιθανότητα ο Πάπας να επισκεφθεί τα Μαρωνιτικά χωριά; Θα έχουν οι Μαρωνίτες, ως η μεγαλύτερη καθολική κοινότητα του τόπου, την ευκαιρία να έχουν μαζί του μια ξεχωριστή συνάντηση;
Απάντηση. Το πρόγραμμα της επίσκεψης δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Θα ανακοινωθεί στον χρόνο που πρέπει. Όμως σας διαβεβαιώνω ότι ο Πάπας θα έχει ναι μια ειδική συνάντηση με τους Μαρωνίτες η οποία ασφαλώς θα είναι ανοικτή σε όλους τους Κύπριους. Το θέμα της επίσκεψης στα χωριά θα το δούμε στην πορεία.