Εγκύκλιος
«Περί των πραγμάτων της Εκκλησίας»
Εγκύκλιος
υπ' αριθμ. 8/2020
Ὡς εἶναι
γνωστόν, ἡ Ἐκκλησία γιά τήν ἀποτελεσματική ἐπιτέλεση τοῦ ἔργου της ἐπί τῆς γῆς ἔχει
ἀνάγκη ὡρισμένων ὑλικῶν μέσων.
Αὐτά τά ὑλικά
μέσα ὀνομάζονται κατά τόν 38ο Ἀποστολικό Κανόνα «ἐκκλησιαστικά πράγματα» καί
κατά τόν 25ο κανόνα τῆς Συνόδου τῆς Ἀντιοχείας (341 μ.Χ.) «τά πράγματα τῆς Ἐκκλησίας».
Ἔτσι ἀναλόγως τοῦ
σκοποῦ γιά τόν ὁποῖο προορίζονται τά πράγματα τῆς Ἐκκλησίας διακρίνονται σέ ἱερά
πράγματα καί σέ ἅγια πράγματα. Ἱερά πράγματα εἶναι ἐκεῖνα τά ὁποῖα χρησιμοποιοῦνται
ἀποκλειστικῶς στή Θεία Λατρεία.
Γιά παράδειγμα εἶναι
ὁ Ναός, ἡ Ἁγία Τράπεζα, τό Ἀντιμήνσιο, τά Ἱερά σκεύη, τά ἄμφια, οἱ ἱερές εἰκόνες,
τά λειτουργικά βιβλία, τό μυροδοχεῖον, τά ἅγια λείψανα κἄ. Τά ἅγια πράγματα εἶναι
ὅλα τά ἄλλα τά κινητά καί ἀκίνητα τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀποτελοῦν τήν ἄλλως
καλουμένη ἐκκλησιαστική περιουσία. Ἕνεκεν τῆς ἀφιερώσεώς τους γιά ἐκκλησιαστικούς
σκοπούς λέγονται καί «ἁγιάτικα» ἤ καί «κυριακά» ὡς «ἀνατεθειμένα» στόν Κύριο
κατά τόν 40ο Ἀποστολικό Κανόνα.
Σύμφωνα δέ μέ τίς
διατάξεις τοῦ ἄρθρου 966 τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα, εἰδικά ὁ κάθε ἱερός ναός εἶναι πρᾶγμα
ἐκτός συναλλαγῆς, προορισμένος γιά ἐξυπηρέτηση θρησκευτικῶν σκοπῶν.