29 Δεκ 2019

Ἡ νόθευσις τοῦ ὀρθοδόξου Ἁγιολογίου ναρκοθετεῖ τήν ἐκκλησιαστική ζωή!



Ἡ νόθευσις τοῦ ὀρθοδόξου Ἁγιολογίου
ναρκοθετεῖ τήν ἐκκλησιαστική ζωή!
  Μεῖζον ζήτημα περί τήν ἁγιοκατάταξιν τοῦ Γέροντος Σωφρονίου
    Σαχάρωφ (τοῦ Ἔσσεξ)
● Ἔντονος ὁ προβληματισμός διά τήν προώθησιν καί ὑποστήριξιν
    αὐτῆς ὑπό τοῦ Μητρ/του Ναυπάκτου. Παράδοξοι ἀπόψεις αὐτοῦ.
Σέ προηγούμενο ἄρθρο μας, τό ὁποῖο φιλοξένησε ὁ "Ὀρθόδοξος Τύπος" (ἀρ. φύλλ. 2285/6.12.2019) ἀναφερθήκαμε γενικῶς στό ζήτημα τῶν ἀθρόων ἁγιοκατατάξεων ἐκ μέρους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Ἐκεῖ, μεταξύ ἄλλων, ἔγινε ἐπιγραμματική ἀναφορά στήν περίπτωση τῆς ἁγιοκατατάξεως, κατά τόν παρελθόντα Νοέμβριο (ἐ. ἔ.), τοῦ Γέροντος Σωφρονίου τοῦ Ἔσσεξ (+1993).
Σέ ἀντίθεση μέ τά πρόσωπα τῶν ὑπολοίπων προσφάτως ἁγιοκαταταχθέντων ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Κων/λεως, τά ὁποῖα ὑπῆρξαν γνώριμα σέ μεγάλο μέρος τοῦ πιστοῦ λαοῦ, ὁ Γέρων Σωφρόνιος δέν ὑπῆρξε εὐρύτερα γνωστός, οὔτε εἶχε ἐπαφή καί ἐπικοινωνία μέ πλῆθος ὀρθοδόξων πιστῶν. Ἡ γνωριμία μαζί του γιά τούς περισσοτέρους ἔγινε μέσα ἀπό βιβλία, τά ὁποῖα εἴτε ὁ ἴδιος συνέγραψε, εἴτε ἄλλοι (κυρίως πνευματικά τέκνα του) ἔγραψαν περί αὐτοῦ.

Ἰδιαιτέρως ἀσχολήθηκε μέ τό πρόσωπό του καί τή θεολογία του ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος, ὁ ὁποῖος παλαιότερα ἐξέδωσε πολυσέλιδο βιβλίο περί αὐτοῦ, μέ τίτλο "Οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῶ", ὅπου μάλιστα προέτεινε καί τήν ἁγιοκατάταξή του. Ἐσχάτως δέ, ὁ ἐν λόγῳ λόγιος καί πολυγραφώτατος Ἐπίσκοπος ἀνήγγειλε τήν ἔκδοση καί νέου σχετικοῦ βιβλίου του (ἐκ 550 σελίδων!).
Ἡ περίπτωση τοῦ Γέροντος Σωφρονίου, ὅσον ἀφορᾶ στήν ὑπόθεση τῶν ἁγιοκατατάξεων, χρήζει ἰδιαιτέρας προσοχῆς διότι πρόκειται περί θεολόγου, ὁ ὁποῖος ἔχει διατυπώσει θεολογικές θέσεις καί προσεγγίσεις πού πλέον προβάλλονται ὡς θεολογικές θέσεις καί προσεγγίσεις ἑνός Ἁγίου Πατρός τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, δηλαδή ὡς ὀρθόδοξος διδασκαλία. Ἄλλωστε, ὁ Γέρων  Σωφρόνιος προβλήθηκε πρωτίστως ὡς μεγάλος ὀρθόδοξος θεολόγος καί ἡσυχαστής καί ἐπ' αὐτοῦ, κυρίως, βασίσθηκε ἡ ἁγιοκατάταξή του. Ἐπ' αὐτῶν, ὅμως, ὑπάρχουν πολλές καί ποικίλες ἐνστάσεις.
Εἶναι ἰδιαιτέρως λυπηρό καί ἀπογοητευτικό τό γεγονός τῆς προωθήσεως καί οἰονεί ἐπιβολῆς, ὡς Ἁγίων, προσώπων περί τήν ζωή, τήν ἐκκλησιαστική παρουσία καί θεολογία τῶν ὁποίων ἔχουν ἐκφρασθεῖ σοβαρώτατες ἐπιφυλάξεις, οἱ ὁποῖες στηρίζονται εἴτε σέ ἀληθινά γεγονότα καί πραγματικά στοιχεῖα, εἴτε σέ τεκμηριωμένη θεολογική κριτική. Διότι, ἐν τελευταία ἀναλύσει ποῖος ὁ λόγος νά ἀνακηρυχθεῖ ὡς ἅγιος κάποιος ὁ ὁποῖος "βαρύνεται" μέ σοβαρά ζητήματα σέ κανονικό πεδίο καί ἐπιπλέον ἡ "θεολογία" του ἐλέγχεται, ἀπό ὀρθοδόξου ἀπόψεως, ὡς πεπλανημένη; Τί εἴδους ὁδηγός πρός σωτηρία μπορεῖ νά εἶναι ἕνα τέτοιο πρόσωπο;
Μόνο κατά τό τελευταῖο διάστημα ἔχουν δεῖ τό φῶς τῆς δημοσιότητος κείμενα καί ἄρθρα, τά ὁποῖα ἐπισημαίνουν ἀρκούντως τεκμηριωμένα, βάσει τῆς ὀρθοδόξου Πατερικῆς διδασκαλίας, ἀρκετά σημεῖα τῆς θεολογίας τοῦ Ρώσου Κληρικοῦ, ὡς προβληματικά ἕως καί κακόδοξα. Ἰδιαιτέρως διαφωτιστική εἶναι σχετική ἀρθρογραφία στόν "Ὀρθόδοξο Τύπο", ὑπό τόν τίτλο "Διάλογος μετά Πρωτειομανοῦς", τοῦ κ. Γεωργίου Ἰ. Καραλῆ, ὅπου σέ πολλές ἤδη συνέχειες παρουσιάζονται καί καταδεικνύονται ὡς πεπλανημένες καί προερχόμενες ἀπό τόν χῶρο τῆς φιλοσοφίας, ἀλλά καί τῆς δυτικῆς παραδόσεως, θεολογικές θέσεις τοῦ Γέροντος Σωφρονίου.
Τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἐγνώριζε καί τίς ἐνστάσεις καί τά ἰδιαίτερα προβλήματα στήν περίπτωση τῆς ἁγιοκατατάξεως τοῦ Γέροντος Σωφρονίου. Μολαταῦτα προχώρησε ἀδιαφορώντας γιά τίς ἐπιπτώσεις καί τόν προκαλούμενο σκανδαλισμό τῶν πιστῶν. Ἴσως ἡ ἀνενδοίαστη ὑποστήριξή της ἐκ μέρους τοῦ νέου ἀφοσιωμένου συνοδοιπόρου καί ὑποστηρικτοῦ ὅλων συλλήβδην τῶν ἐνεργειῶν καί πρωτοβουλιῶν τοῦ Πατριαρχείου Κων/λεως καί τοῦ Προκαθημένου του, τοῦ Μητρ/του Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου (Βλάχου), διεδραμάτισε καθοριστικό ρόλο.
Ἡ περίπτωση, ὅμως, τοῦ Γέροντος Σωφρονίου, ὅπως προελέχθη, δέν εἶναι ἁπλή. Ὅπως ἐπίσης δέν εἶναι ἁπλή καμμία ἁγιοκατάταξη, ἡ ὁποία μάλιστα γίνεται "ἄνωθεν", δηλαδή οὐσιαστικῶς μέ πρωτοβουλία καί εὐθύνη θεσμικοῦ ὀργάνου τῆς Ἐκκλησίας καί ὄχι προερχομένη ἐκ (ἤ συνδυαζομένη μετά) τῆς συνειδήσεως τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας ἤ ἐκ θείων σημείων καί θαυμάτων, τά ὁποῖα ἐν προκειμένῳ ἀπουσιάζουν.
Ἐπιπλέον, στή συγκεκριμένη περίπτωση ὑπάρχουν πολλές καί σοβαρές ἐπιφυλάξεις ἀπό Θεολογικῆς καί Κανονικῆς ἀπόψεως, ὅσον ἀφορᾶ στήν πολιτεία καί διδασκαλία τοῦ ἐν λόγῳ Ρώσου Κληρικοῦ, οἱ ὁποῖες ἀναποφεύκτως θά μποροῦν νά λειτουργοῦν, μετά τήν ἤδη γενομένη ἁγιοκατάταξή του, ὡς βάση θεωρητικῶν ἐποικοδομημάτων, ἑρμηνειῶν καί θεωρήσεων, οἱ ὁποῖες θά ἀλλοιώνουν, ἐμφανῶς ἤ ἀφανῶς, τήν ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική Παράδοση καί διδασκαλία.
Εἰδικότερον, ἐγείρουν μείζονα ζητήματα ἱκανά νά σκανδαλίζουν τόν λαό τοῦ Θεοῦ, ἡ ὑπό τοῦ Γέροντος Σωφρονίου ἱδρυθεῖσα καί λειτουργοῦσα μικτή Μονή (Πατριαρχικό Σταυροπήγιο!) μοναχῶν καί μοναζουσῶν ὑπό ἕναν Ἡγούμενο, στό Ἔσσεξ τῆς Ἀγγλίας. Καθώς ἐπίσης, μεῖζον ζήτημα, οὐδόλως παραγραφόμενο, λόγῳ παρελεύσεως χρόνου καί σιωπηλῆς "ἀποδοχῆς" του, ἀποτελεῖ καί ἡ ἱερατική ἰδιότητα τοῦ Γέροντος, δοθεῖσα καί ἀποκτηθεῖσα μετά τήν ἐκ μέρους του ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ, ὅταν ἀσπασθείς, ὡς γνωστόν, τόν Βουδισμό ἀλλαξοπίστησε, καίτοι ἦταν βεβαπτισμένος ὀρθόδοξος Χριστιανός.
Μπορεῖ ὁ Πατριάρχης Κων/λεως κ. Βαρθολομαῖος νά θεωρεῖ ἀναθεωρητέους καί παρωχημένους τούς ἱερούς Κανόνες, ὅπως ὑπεστήριξε στή γνωστή Διδακτορική του Διατριβή, κατά τίς ἐν Ἑσπερία θεολογικές του σπουδές, ὅμως διά τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία ἀποτελοῦν "ὅρια αἰώνια" καί μή μετακινούμενα, ὡς τεθέντα ὑπό τῶν ὄντως Ἁγίων Πατέρων, κατ' ἔμπνευσιν τοῦ Παναγίου Πνεύματος!
Οἱ σχετικοί Ἱεροί Κανόνες εἶναι σαφέστατοι καί ἡ τήρησή τους ὑποχρεωτική, καθόσον μάλιστα αὐτοί ἔχουν θεσπισθεῖ ὑπό Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Συγκεκριμένως: Ὁ Κ' Κανών (κατά τήν ἀρίθμηση τοῦ ἱ. Πηδαλίου) τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἐπί τοῦ πρώτου ζητήματος, ἀναφέρει ὅτι "Ἀπό τοῦ παρόντος ὁρίζομεν, μή γίνεσθαι διπλοῦν (δηλαδή μικτόν) Μοναστήριον, ὅτι σκάνδαλον καί πρόσκομμα τοῖς πολλοῖς γίνεται τοῦτο. Εἰ δέ τινες μετά συγγενῶν προαιροῦνται ἀποτάξασθαι, καί τῶ μονήρει βίῳ κατακολουθεῖν, τούς μέν ἄνδρας, δεῖ ἀπιέναι εἰς ἀνδρῶον Μοναστήριον, καί τάς γυναῖκας, εἰσιέναι ἐν γυναικείῳ Μοναστηρίῳ. Ἐπί τούτῳ γάρ εὐαρεστεῖται ὁ Θεός. Τά δέ ὄντα ἕως τοῦ νῦν διπλᾶ, κρατείτωσαν, κατά τόν κανόνα τοῦ ἁγίου Πατρός ἡμῶν Βασιλείου, καί κατά τήν διαταγήν αὐτοῦ, οὕτω διατυπούσθωσαν. Μή διαιτάσθωσαν ἐν ἑνί Μοναστηρίῳ Μοναχοί καί Μονάστριαι. Μοιχεία γάρ μεσολαβεῖ τήν συνδιαίτησιν.(...)".
Ἐξίσου σαφῆ εἶναι τά κανονικῶς προβλεπόμενα καί διατασσόμενα καί ἐπί τοῦ δευτέρου ζητήματος. Ἔτσι, ὁ Ι΄ Κανών τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἀναφέρει ὅτι: "Ὅσοι προεχειρίσθησαν τῶν παραπεπτωκότων, κατά ἄγνοιαν, ἤ καί προειδότων τῶν προχειρισαμένων, τοῦτο οὐ προκρίνει τῶ Κανόνι τῶ ἐκκλησιαστικῶ. Γνωσθέντες γάρ καθαιροῦνται.". Ὅπερ, ἑρμηνεύεται ὡς ἑξῆς: "Ὅσοι περιέπεσον, ἤτοι ἀρνήθησαν τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ἔπειτα ἐμετανόησαν, ἱερεῖς οὐ γίνονται. Διότι πῶς εἶναι δυνατόν νά γένη ἱερεύς, ἐκεῖνος ὅπου κατά τούς κανόνας ἐμποδίζεται νά κοινωνήση τῶν θείων Μυστηρίων ἕως τοῦ θανάτου αὐτοῦ; διά τοῦτο καί ὁ παρών Κανών λέγει, ὅτι, ὅσοι ἀπό τούς ἀρνησιθέους ἐχειροτονήθησαν, ἤ διά τί ὁ χειροτονήσας αὐτούς Ἀρχιερεύς δέν ἤξευρε τήν ἄρνησιν, ἤ καί διά τί ἤξευρε μέν, κατεφρόνησε δέ, ἤ καί ἐνόμισεν ὅτι ἡ χειροτονία δύναται ὡσάν τό Βάπτισμα νά τούς καθαρίση, ὡς ἑρμηνεύει ὁ Βαλσαμών (...) ἀφ' οὖ αὐτοί φανερωθοῦν πῶς τοιουτοτρόπως ἐχειροτονήθησαν, καθαιροῦνται. (...).
Ἐάν, ὅμως, τά προαναφερθέντα ἀφοροῦν σέ ζητήματα Κανονικοῦ περιεχομένου, τά ὁποῖα εἴτε διορθώνονται, εἴτε πλέον ἀνήκουν στήν πολιτεία τοῦ καθενός (σημ.: ὁπότε καί εἶναι ἀποτρεπτικά προκειμένου νά προβάλλονται οἱ διαπράξαντες καί ἐμμείναντες σέ αὐτά ὡς ὁδοδεῖκτες τῶν πιστῶν πρός σωτηρίαν), πλέον ἐπικύνδυνα θεωροῦμε τά ζητήματα ἐκεῖνα, τά ὁποῖα, ἀμέσως ἤ ἐμμέσως πλήν σαφῶς, ἅπτονται θεμάτων Πίστεως, δηλαδή τά θεολογικά ζητήματα.
Στήν ἐκκλησιαστική ἱστορία ὑπῆρξαν καί περιπτώσεις, κατά τίς ὁποῖες, οἱ ἐκκλησιαστικές ἀρχές "προώθησαν" καί ἐπεχείρησαν νά ἐπιβάλλουν ἀποφάσεις πού τελικῶς δέν ἔγιναν δεκτές ἀπό τό ἐκκλησιαστικό Σῶμα, ἐπιβεβαιώνοντας τή λειτουργία καί σημασία τῆς ἀγρυπνούσης συνειδήσεως τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας (Κλήρου καί εὐσεβοῦς λαοῦ). Κάποιες ἀπό αὐτές ἀφοροῦσαν καί τίς ἁγιοκατατάξεις.
Τά πράγματα δείχνουν ὅτι μᾶλλον μία ἐξ αὐτῶν εἶναι καί ἡ περίπτωση τῆς ἁγιοκατατάξεως, μετά ἀπό ἀναβολές καί παρασκηνιακές διαβουλεύσεις, ἐκ μέρους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τοῦ Γέροντος Σωφρονίου τοῦ Ἔσσεξ. Ὁπότε, φαίνεται ἀναπόφευκτη ἡ ἀνάγκη, προκειμένου νά ἀποφευχθεῖ μεῖζον πρόβλημα σκανδαλισμοῦ τοῦ πιστοῦ λαοῦ, ἀλλά καί, κυρίως, νοθεύσεως τοῦ ὀρθοδόξου ἁγιολογίου διά τῆς ἀποδοχῆς τῆς σχετικῆς Πατριαρχικῆς Ἀποφάσεως, ἀφ' ἑνός μέν, νά μελετηθεῖ ὑπό εἰδημόνων ὁ τρόπος "διορθώσεως" τοῦ πράγματος, ἐφ' ἑτέρου δέ, νά ἐργασθοῦν πλέον συστηματικά οἱ δυνάμενοι, προκειμένου νά προφυλαχθεῖ τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τίς ἐπιπτώσεις καί "παρενέργειες" στήν ἐκκλησιαστική ζωή, ἐκ τῶν ἐσφαλμένων θεολογικῶν θέσεων, προσεγγίσεων καί θεωριῶν στή θεολογία τοῦ Γέροντος Σωφρονίου (περί "Θεοεγκαταλείψεως", περί τῆς "ὑποστατικῆς ἀρχῆς" καί τῆς διαφοροποιήσεως ἀτόμου καί προσώπου, περί τοῦ "κενωτικοῦ τρόπου ὑπάρξεως" τῶν τριῶν Προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος, περί καθολικότητος κ. ἄ.).
Ἐν τῶ μεταξύ, δυστυχῶς, ἡ πρώτη ἤ καί ἡ πλέον ἀνησυχητική παρενέργεια ἤδη ἔκανε τήν ἐμφάνισή της. Μέ δημόσια ἀναγγελία ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέος (Βλάχος) ἐνημερώνει μέσα ἀπό τό ἐπίσημο δημοσιογραφικό ὄργανο τῆς Μητροπόλεώς του ("Ἐκκλ. Παρέμβαση", τ. 280, Νοε. 2019) καί στό κύριο ἄρθρο του, ὑπό τόν τίτλο "Ὁ ὅσιος Σωφρόνιος ὁ Ἁγιορείτης ὅπως τόν γνώρισα", ὅτι λίαν προσεχῶς θά κυκλοφορήση νέο βιβλίο του, μέ τίτλο: "Ὁ ἅγιος Σωφρόνιος, ὁ ἁγιορείτης καί ἡσυχαστής" ἐκ 550 σελίδων, ἐκ τοῦ ὁποίου προδημοσιεύει ἕνα κεφάλαιο. Ἐξ αὐτοῦ, ἐκτιμᾶται κατά τό "ἐξ ὄνυχος τόν λέοντα" ὅτι ἑνός κακοῦ μύρια ἕπονται!
Ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου, ἀτυχῶς, καίτοι μαθητής, ὅπως καυχᾶται, τοῦ μεγάλου Δογματολόγου Καθηγητοῦ π. Ἰω. Ρωμανίδη, ὁ ὁποῖος εἶχε ἐκφράσει ἔντονες ἐπιφυλάξεις καί διατυπώσει σημαντικές διαφωνίες πρός τήν λεγομένη Ρωσική θεολογία (τῆς ὁποίας φορέας ὑπῆρξε ὁ Γέρ. Σωφρόνιος, καθώς καί ρευμάτων τῆς Φιλοσοφίας, τήν ὁποία ὁ ἀξέχαστος Καθηγητής θεωροῦσε πηγή τῶν αἱρέσεων), φαίνεται ὅτι, σαγηνευθείς ἀπό τήν προσωπικότητα τοῦ Γέροντος Σωφρονίου ἀλλά καί ἐκ τῆς θεολογίας του, ἐγκατέλειψε τά ὀρθόδοξα κριτήριά του καί περιῆλθε σέ θεολογική σύγχυση, ἄν ὄχι μετάλλαξη.
Ἐνδεικτικῶς καί χαρακτηριστικῶς ἐπιλέγουμε ἀπό τό προαναφερθέν ἐκτενές ἄρθρο τοῦ Σεβ/του κ. Ἱεροθέου, τό τελευταῖο τμῆμα του, μέ ὑπότιτλο "Ἁγιογράφος καί ἐμπειρικός", ὅπου, μεταξύ ἄλλων, ἀναφέρει:
"Ὅταν ὁ ἁγιογράφος εἰκονίζη τόν Χριστό, ἐκφράζει, ὅσο εἶναι δυνατόν, τήν Θεότητά Του, πού εἶναι θεία, ἀλλά καί τό Φῶς εἶναι θεῖο καί ἄκτιστο. (...)
Συγχρόνως, οἱ ἁγιογραφίες τῶν ἁγίων παρουσιάζονται σέ κανονικές διαστάσεις καί μέσα στό ἄπλετο ἄκτιστο Φῶς, ἐνῶ ἡ μορφή τοῦ διαβόλου παρουσιάζεται σμικρυσμένη - συρρικνωμένη, γιατί κάθε ὕπαρξη πού δέν συνδέεται μέ τόν Χριστό εἶναι σκοτεινή καί συρρικνωμένη.(...)
Ὅταν καθαρίζεται ἡ καρδιά τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τά πάθη, ὅταν φωτίζεται ὁ νοῦς του, τότε ὁ ἄνθρωπος φθάνει, ἐάν καί ὁ Θεός τό ἐπιτρέψη, στήν θεωρία τοῦ ἀκτίστου Φωτός καί ζῆ τήν κατά Χάρη θέωση. Ὁπότε, ὅταν χρειάσθηκε ὁ ἅγιος Σωφρόνιος νά ἁγιογραφήση, τότε, κατά τρόπο φυσικό, πέρασε στήν ἁγιογραφία αὐτήν τήν ζωή πού βίωσε, γι’ αὐτό ἦταν ἁγιογράφος καί εἰκονικός, μέ τήν ἔννοια ὅτι παρουσίαζε τήν εἰκόνα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ἡ θέα τοῦ ἀκτίστου Φωτός, τό ὁποῖο μεταμορφώνει τά πάντα. (...)
Ὅταν ἐπισκεπτόμουν τό Μοναστήρι, πολλές φορές καθόμουν γιά πολλή ὥρα νά βλέπω καί νά παρατηρῶ τίς τοιχογραφίες πού ἔκανε ὁ ἅγιος Σωφρόνιος, μέ τήν βοήθεια τῶν μοναχῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, στήν τραπεζαρία. Δέν ἔχω ἐξειδικευμένες γνώσεις γιά τά θέματα αὐτά, ἐκτός ἀπό τίς γενικές σπουδές μου, ἀλλά καταλάβαινα ὅτι αὐτές οἱ συγκεκριμένες ἁγιογραφίες εἶναι μοναδικές στό εἶδος τους, πρωτότυπες, χωρίς νά ἀλλοιώνουν τήν βυζαντινή τεχνοτροπία. Ἦταν μιά σύνθεση μεταξύ τῆς Κρητικῆς καί τῆς Μακεδονικῆς Σχολῆς ἤ ἀκόμη μιά σύνθεση μεταξύ τῆς αὐστηρῆς βυζαντινῆς τεχνοτροπίας καί τῆς ρωσικῆς τέχνης. Ὁ ἅγιος Σωφρόνιος μέ τίς ἁγιογραφίες αὐτές δημιούργησε μιά ἰδιαίτερη παράδοση. (...)
Εἶχε σπουδάσει ζωγραφική καί φυσικά γνώριζε ἀπό καλλιτεχνικῆς πλευρᾶς τήν σημασία καί τήν χρήση τῶν χρωμάτων, ἀλλά, ὅταν ἁγιογραφοῦσε τόν Χριστό καί τούς ἁγίους, ἐνεργοῦσε περισσότερο ὡς Θεόπτης παρά ὡς καλλιτέχνης. Νομίζω ὅτι εἶναι ἐπηρεασμένος περισσότερο ἀπό τήν ἀσκητική καί τήν θεοπτική ἐμπειρία, παρά ἀπό τήν αἰσθητική καλλιτεχνία. Ἄλλωστε ὁ ἴδιος ὁμιλεῖ γιά τό ἄκτιστο Φῶς πού εἶδε καί τό ὁποῖο εἶναι «ἤρεμο, ἀκέραιο, ὁμοιογενές».
Νομίζω ὅτι ἡ ἁπαλότητα καί πραότητα τῶν χρωμάτων εἶναι ἔκφραση τοῦ ἠρέμου καί πράου Φωτός, πού ὁ ἴδιος ὁ ἅγιος Σωφρόνιος ἔβλεπε κατά τίς θεοπτικές του ἐμπειρίες. Ὅπως γράφει στά κείμενά του, τό Φῶς τοῦ Θεοῦ εἶναι ἄκτιστο, καθαρό, φωτεινό, ἱλαρό καί πράο. Ὡς Θεόπτης πού ἦταν, αὐτό πέρασε, κατά τρόπο φυσικό, καί στίς ἁγιογραφίες του. Μετέφραζε ἁγιογραφώντας τόν μεταμορφωμένο κόσμο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Ἔτσι, τά χρώματα πού χρησιμοποιοῦσε ὁ ἅγιος Σωφρόνιος στίς ἁγιογραφίες του εἶναι τά ἁπαλά πού δημιουργοῦν εἰρήνη καί πραότητα καί δέν προκαλοῦν σύγχυση καί ταραχή. Ἐμπνέουν καί δέν καθηλώνουν, προβάλλουν τόν μεταμορφωμένο κόσμο ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί δέν προκαλοῦν θαυμασμό, καθησυχάζουν τίς αἰσθήσεις καί δέν τίς ἐξάπτουν. (...)
Ὅμως, τά χρώματα πού χρησιμοποιοῦσε ὁ ἅγιος Σωφρόνιος δείχνουν καί κάτι ἄλλο πολύ σημαντικό, δηλαδή τήν κίνηση τοῦ ἀνθρώπου πρός τόν Θεό, τήν ἀναφορά του καί τήν ὁρμή του πρός Αὐτόν. Γι’ αὐτήν τήν ὁρμή τοῦ πνεύματος κάνει πολλές φορές λόγο στά κείμενά του καί θυμίζει τό σχετικό χωρίο τοῦ Προφήτου Ἰεζεκιήλ: «Καί τό πνεῦμα ἐξῆρέν με καί ἀνέλαβέν με, καί ἐπορεύθην ἐν ὁρμῇ τοῦ πνεύματός μου, καί χείρ κυρίου ἐγένετο ἐπ’ ἐμέ κραταιά. καί εἰσῆλθον εἰς τήν αἰχμαλωσίαν μετέωρος» (Ἰεζ. γ΄, 14-15). (...)
Τό δεύτερο, πού ἔχω ἐντοπίσει, εἶναι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἁγιογράφησε τόν ἔνθρονο Χριστό, τόν Ὁποῖο συναντᾶμε καί στό ἐξώφυλλο τοῦ βιβλίου His life is mine. Χρειάζεται μεγάλη ἀνάλυση αὐτῆς τῆς εἰκόνος, γιατί νομίζω ὅτι εἶναι τό χαρακτηριστικότερο δεῖγμα τῆς ἁγιογραφίας τοῦ ἁγίου Σωφρονίου πού εἶναι ἀπαύγασμα τῆς θεοπτίας του.
Κατ’ ἀρχάς ἡ τεχνοτροπία τῆς εἰκόνας αὐτῆς δέν θυμίζει οὔτε τήν βυζαντινή οὔτε τήν ρωσική τέχνη, ἀλλά εἶναι κάτι ἰδιαίτερο καί πρωτότυπο, πού συνδέεται ἀφ’ ἑνός μέν μέ τήν θεολογία του, ἀφ’ ἑτέρου δέ μέ τήν προσωπικότητά του. Περισσότερο δείχνει τήν οἰκουμενικότητα τοῦ ἁγίου Σωφρονίου καί τήν ὑπέρβαση τῶν ἐθνικιστικῶν διαιρέσεων.
Ἰδιαίτερη προσοχή πρέπει νά δοθῆ στήν ἔκφραση τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ. Ὑπάρχουν εἰκόνες διαφόρων ἁγιογράφων πού δείχνουν ἄλλοτε τήν ἱλαρότητα, ἄλλοτε τό ἔλεος, ἄλλοτε τήν δικαιοσύνη, ἄλλοτε τήν παντοδυναμία τοῦ Χριστοῦ. Ἡ εἰκόνα πού ἁγιογράφησε ὁ ἅγιος Σωφρόνιος φανερώνει, κατά ἕναν θαυμαστό τρόπο, ὅλες αὐτές τίς ἰδιότητες τοῦ Χριστοῦ, ἤτοι τήν ἱλαρότητα, τήν ἐλεημοσύνη, τήν ἀγάπη, τήν δικαιοσύνη, τήν παντοδυναμία, τήν κρίση κλπ. Πρόκειται γιά ἔκφραση ἑνός ὑπερτάτου ὄντος τῶν πάντων. Αὐτή ἡ ἔκφραση τοῦ προσώπου συνδέται ἀναπόσπαστα μέ τίς φράσεις «ὁ Ὤν» (ὁ Ὑπάρχων) καί «Ἐγώ εἰμι», πού δείχνουν τό συναΐδιο τοῦ σεσαρκωμένου Λόγου μέ τόν Πατέρα καί τό Ἅγιον Πνεῦμα καί ἀσφαλῶς εἶναι ἀπεικόνιση, κατά τό δυνατόν, τῆς ἐμπειρίας πού εἶχε ὁ ἅγιος Σιλουανός καί ὁ ἴδιος, κατά τήν ὁποία ἡ ὅραση τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀκοή καί ἡ ἀκοή τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅραση, ἀφοῦ κατά τήν θεοπτία οἱ αἰσθήσεις τοῦ Θεόπτου ἑνοποιοῦνται.
Τό πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ εἶναι φωτεινό, ἀφοῦ καί τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι πηγή τῆς ἀκτίστου ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτό καί χαρακτηρίζεται «ὁμόθεον». Παρατηροῦμε ὅτι ὁ ἅγιος Σωφρόνιος γιά νά εἰκονογραφήση τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, δέν ἀκολουθεῖ τήν μέθοδο νά θέτη τά φωτίσματα καί τίς ψιμιθιές πάνω στό πρόπλασμα, ἀλλά διατηρεῖ τό σῶμα- πρόπλασμα καί τό καλύπτει ἐξ ὁλοκλήρου μέ φώτισμα. Αὐτό νομίζω ὅτι τό κάνει γιά νά δείξη ὅτι ὅλο τό πρόσωπο φωτίζεται ἀπό τόν ἔσωθεν φωτισμό, τήν δόξα τῆς Θεότητος, χωρίς νά ἀφήνη φωτοσκιάσεις. Ἔτσι ἐκφράζεται κατά τόν καλύτερο τρόπο ὁ λόγος τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου «ὅτι ὁ Θεός φῶς ἐστι καὶ σκοτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν οὐδεμία» (Α΄ Ἰω. α΄, 5). Πρόκειται γιά μεταφορά μέ εἰκονίσματα τῆς ἀκτίστου φωτεινῆς πραγματικότητος.
Ἐνδιαφέρον ἔχει καί ὁ τρόπος ἁγιογραφήσεως τῶν ἱματίων τοῦ Χριστοῦ πού εἶναι λευκά. Στόν χιτώνα τοῦ Χριστοῦ δέν τίθενται διάφοροι χρωματισμοί. Πρόκειται γιά τά λευκά ἱμάτια τοῦ Χριστοῦ κατά τήν Μεταμόρφωση, ἀφοῦ καί αὐτά ἔγιναν «λευκὰ ὡς τό φῶς» (Ματθ. ιζ΄, 2) καί τά ἱμάτιά Του μετά τήν Ἀνάσταση. Βέβαια, πρωτοτυπία ἀποτελεῖ τό νά ἁγιογραφῆται ὁ Χριστός ἔνθρονος μέ λευκά ἱμάτια, διότι προφανῶς πρόκειται γιά ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ στόν ἅγιο Σωφρόνιο καί συνδυάζεται, ὅπως εἴπαμε πιό πάνω, ὁ ἔνθρονος Χριστός μέ τόν Μεταμορφωθέντα καί Ἀναστάντα Χριστό.
Ἡ ὅλη ἁγιογράφηση τοῦ ἐνθρόνου Χριστοῦ, πού εἶναι φωτεινός μέ φόντο τό κυανοῦν χρῶμα, πρέπει νά τεθῆ στήν προοπτική τῆς διδασκαλίας τοῦ ἁγίου Σωφρονίου περί τῆς θεωρίας τοῦ ἀκτίστου Φωτός. Σέ ἕνα σημεῖο τοῦ βιβλίου του γράφει τό πῶς ἐνατένιζε ἐπίμονα τόν καθαρό καί κυανοῦν οὐρανό, προσήλωνε τό βλέμμα του σέ μιά κατεύθυνση καί πολλές φορές διέτρεχε τόν οὐρανό ἀπ’ ἄκρου εἰς ἄκρου. Ὅταν ἔφθανε στόν ὁρίζοντα, μετέβαινε νοερῶς καί πέραν αὐτοῦ καί τότε ἔβλεπε τόν κυανοῦν οὐρανόν νά περιβάλλη τόν πλανήτη τῆς γῆς. Συγχρόνως, προσπαθοῦσε νά εἰσχωρήση στά βάθη του καί νά ἀνιχνεύση τά ὅριά του. Αὐτή ἡ ἐνατένιση τῆς οὐράνιας σφαίρας, γεμάτης ἀπό τό φῶς, τόν ἔθελγε διά τοῦ μυστηρίου της. Στήν συνέχεια γράφει: «Ὅταν ὅμως ἀξιώθηκα μέ Ἄνωθεν δωρεά νά δῶ τό ἄκτιστο Φῶς τῆς Θεότητος, τότε στόν κυανό οὐρανό τοῦ "κυανοῦ πλανήτου" μας ἀναγνώρισα μέ χαρά τό σύμβολο τῆς ἀκτινοβολίας τῆς ὑπερκόσμιας δόξης». Καί συμπληρώνει ὅτι «τό κυανό εἶναι τό χρῶμα τοῦ ἐπέκεινα, τῆς ὑπερβατικότητας». (...)
Τό τρίτο πού διέκρινα βλέποντας τίς ἁγιογραφίες τοῦ ἁγίου Σωφρονίου εἶναι ὅτι ἡ καρδιά εἶναι τό κέντρο στά σώματα τῶν ἁγιογραφημένων Ἀποστόλων καί τῶν ἁγίων. Ὁ νοῦς τους δέν βρίσκεται συγκεντρωμένος στήν λογική καί τόν ἐγκέφαλο, ἀλλά ἔχει κατεβῆ στήν καρδιά. Σέ ἕνα σημεῖο τῶν γραπτῶν του ὁ ἅγιος Σωφρόνιος ὁμιλώντας γιά τήν θέα τοῦ ἀκτίστου Φωτός γράφει: «Τό βλέπουμε, ἀλλά ἡ προσοχή στρέφεται στά ἐνδότερα τοῦ ἔσω ἀνθρώπου, στήν καρδιά πού φλέγεται ἀπό τήν ἀγάπη, ἀγάπη ἄλλοτε τῆς εὐσπλαχνίας καί ἄλλοτε τῆς εὐγνωμοσύνης». Αὐτή ἡ θεολογία του ἁγιογραφεῖται κατά τόν καλύτερο τρόπο στίς εἰκόνες τῶν Ἀποστόλων κατά τόν Μυστικό Δεῖπνο.
Τά ἁγιογραφημένα πρόσωπα τῶν Ἀποστόλων δείχνουν ὅτι ὁ ἐγκέφαλος ἔχει ἀδειάσει, ἀφοῦ δέν ὑπάρχουν μέσα οἱ λογισμοί, καί ὁ νοῦς, εὑρισκόμενος στήν καρδιά, προσεύχεται. Οἱ ἐλαφρές, ἐξωτερικές κινήσεις τοῦ προσώπου δείχνουν τήν ἔκσταση ἀπό αὐτήν τήν ὅραση τῆς καρδιᾶς πού προσεύχεται. Αὐτήν τήν διαδικασία τήν συναντᾶμε στήν διδασκαλία τῶν Πατέρων, σύμφωνα μέ τήν ὁποία, ὅταν ὁ νοῦς εὑρίσκεται στήν καρδιά καί προσεύχεται αὐτοκινήτως, ὡς πρός τήν δική του ἐνέργεια, ἑτεροκινήτως δέ ὡς πρός τήν ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, τότε ἡ λογική παρακολουθεῖ ἐκστατική τήν ἐργασία τοῦ νοῦ, διότι ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι λογική καί νοερά, καί οἱ δύο αὐτές ἐνέργειες κινοῦνται παραλλήλως.
Ἔτσι, οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι στήν ἁγιογραφία τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου βρίσκονται κοντά στόν Χριστό, βλέπουν τόν Χριστό, προσέχουν τόν λόγο Του, μετέχουν τῆς Χάριτος ἡ ὁποία προχέεται ἀπό τόν Χριστό, ὅμως αὐτό γίνεται ὄχι μέ τήν λογική, ἀλλά μέ τήν καρδιά. Διαφέρει, βέβαια, ἡ στάση τοῦ Ἰούδα, ὁ ὁποῖος δέν ἔχει οὔτε κοινωνία μέ τόν Χριστό, ἀλλά οὔτε καί ὁ νοῦς του βρίσκεται μέσα στήν καρδιά. Ἄλλωστε, ἡ ἕνωση νοῦ καί καρδιᾶς γίνεται ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι καί ἐν κοινωνίᾳ μέ τόν Χριστό.
Μέ τήν ἀπεικόνιση τοῦ κέντρου τοῦ προσώπου νά βρίσκεται στήν καρδιά, ἐκτός τοῦ ὅτι δείχνει ὅτι τό πρόσωπο εἶναι ὁ κρυπτός τῆς καρδίας ἄνθρωπος (Α΄ Πέτρ. γ΄, 4), συγχρόνως, φαίνεται καθαρά ἡ διαφορά μεταξύ τῆς ἡσυχαστικῆς θεολογίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῆς σχολαστικῆς θεολογίας ἀκόμη καί τῆς ἠθικολογίας πού ἀναπτύχθηκε στήν Δύση.
Τό τέταρτο σημεῖο εἶναι ὅτι ὁ ἅγιος Σωφρόνιος ἁγιογραφώντας τά πρόσωπα τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, ἴσως χωρίς νά τό συνειδητοποιῆ, ἁγιογραφοῦσε τόν ἑαυτό του, καί ὡς πρός τόν ἐξωτερικό καί τόν ἐσωτερικό κόσμο του. Αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ μορφή τῶν ἁγιογραφημένων Ἀποστόλων ὁμοιάζει μέ τήν μορφή τοῦ ἁγίου Σωφρονίου, ἀλλά καί στά πρόσωπά τους ἀποτυπώνεται ἡ σύννοια τοῦ ἁγίου Σωφρονίου. Βεβαίως, αὐτό εἶναι τό πρόβλημα κάθε ζωγράφου, ἀφοῦ δέν μπορεῖ νά ἀποδεσμευθῆ ἀπό τήν κατάσταση τοῦ ἑαυτοῦ του, ἀλλά ἐδῶ γίνεται κατά ἕναν φυσικό τρόπο, ἀπό τήν ἄποψη ὅτι ὁ ἅγιος Σωφρόνιος ζοῦσε ἔντονα τό μυστήριο τῆς πνευματικῆς μεταμορφώσεώς του καί αὐτό περνοῦσε, χωρίς νά τό συνειδητοποιῆ, καί στίς ἁγιογραφίες.
Ἔτσι, ὅταν ἐξετάζη κανείς προσεκτικά τίς ἁγιογραφίες τοῦ ἁγίου Σωφρονίου, θά διασπιστώση ὅτι τά πρόσωπα τῶν περισσοτέρων Ἀποστόλων, ἰδιαιτέρως στόν Μυστικό Δεῖπνο, εἶναι προσωπογραφίες τοῦ ἰδίου τοῦ ἁγίου Σωφρονίου, σέ διάφορες ἡλικίες του, ἀλλά καί σέ διάφορες πνευματικές του καταστάσεις. Ἄλλωστε, τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τά κείμενα τῶν ἁγίων Πατέρων. Ὅταν τά διαβάζη κανείς προσεκτικά, διαπιστώνει κάθε φορά τήν πνευματική κατάστασή τους.
Γενικά, ἡ ἁγιογραφία τοῦ ἁγίου Σωφρονίου εἶναι ἀπαύγασμα ὅλης τῆς θεολογίας του. Βλέποντας τίς ἁγιογραφίες αὐτές καταλαβαίνει κανείς τήν θεολογία του, καί διαβάζοντας τήν θεολογία του τήν βλέπει ἁγιογραφημένη στούς τοίχους τῆς Μονῆς του. Οἱ ἁγιογραφίες του δείχνουν ὅτι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι «εἰκών τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου» (Κολ. α΄, 15). !!! [ Σημείωση: Οἱ ἐπισημάνσεις καί ὑπογραμμίσεις εἶναι δικές μας.]
Θά ἦταν, νομίζω, κατανοητό γιά τούς ἀναγνῶστες νά μείνουν τά ἀνωτέρω ἀσχολίαστα. Διότι, ἁπλούστατα, ἀρκεῖ μόνη ἡ παράθεσή των! Ἡ ἔκπληξη καί οἱ ἀπορίες πού προκαλοῦν, ἄν ὄχι τό "σόκ", εἶναι προφανέστατα. Εἰλικρινῶς, "ἀπορῶ καί ἐξίσταμαι καί τόν νοῦν καταπλήττομαι" πῶς ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου, ὁ ἐγκρατής Θεολόγος καί πολυγραφώτατος συγγραφέας καί μεταδότης στόν πιστό λαό ὀρθοδόξων ναμάτων ἐκ τῆς μελέτης καί μαθητείας του στούς Ἁγίους Πατέρες καί τή διδασκαλία τους, ἔφθασε, ὑπερασπιζόμενος καί ἐκθειάζων μέχρι ὑπερβολῆς τόν συγκεκριμένο ἀμφιλεγόμενο γιά τή ζωή, τήν πολιτεία του καί τήν Θεολογία του Ρῶσο Κληρικό, νά περιέρχεται σέ κατάσταση μεγάλης συγχύσεως, ἀλλά τολμῶ εἰπεῖν καί σέ ἀδιέξοδα πλάνης, ἴσως καί κακοδοξιῶν!
Οἱ ταπεινές θεολογικές μου γνώσεις, ἐκ τῶν πανεπιστημιακῶν καί μεταπτυχιακῶν σπουδῶν μου, ἀλλά καί οἱ γνώσεις μου ἐκ τῶν ταπεινῶν σπουδῶν μου στήν ὀρθόδοξη Ἁγιογραφία (εἰκονογραφία), δέν ἀφήνουν περιθώρια νά μή ἐντοπίσω στά προαναφερθέντα λόγια τοῦ σεβαστοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου, ὄχι μόνον ὑπερβολές, πλάνες ἀλλά καί κακοδοξίες!
Μπορεῖ ὁ ἴδιος νά ὁμολογεῖ σέ κάποιο σημεῖο τοῦ ἐπιμάχου ἄρθρου του ὅτι δέν εἶναι εἰδήμων στά τῆς Ἁγιογραφίας (ἐντούτοις...ἀποφαίνεται), ἀλλά οἱ θεολογικές του προσεγγίσεις καί ἑρμηνεῖες, οἱ ὁποῖες σημειωτέον ἐκφράζουν πλήρως τίς σχετικές θεωρίες καί προσεγγίσεις τοῦ ἰδίου τοῦ Γέροντος Σωφρονίου, τό ἁγιογραφικό καί θεολογικό ἔργο τοῦ ὁποίου ἑρμηνεύει καί ἀναλύει ὁ Μητροπολίτης, ἐκφεύγουν τῶν ὁρίων πού ἔθεσε ἡ Ἐκκλησία καί ἡ σχετική διδασκαλία της, ὅπως αὐτή διατυπώθηκε ὑπό τῶν Ἁγίων Πατέρων στήν Ἁγία Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο (βλ. Ἀποφάσεις καί Πρακτικά αὐτῆς).
Σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, βάσει τῶν ὅσων παρελάβαμε ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρες καί τίς Ἁγίες Συνόδους τίς ὁποῖες αὐτοί συνεκρότησαν καί τήν ὁποία (διδασκαλία) διετύπωσαν στά συγγράμματά των, καί τούς Ὅρους, Κανόνες καί Ἀποφάσεις αὐτῶν (τῶν Συνόδων), οἱ ἀνωτέρω τοποθετήσεις τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου (κυρίως οἱ ἐπισημάνσεις μέ τήν ἔντονη γραφή καί τίς ὑπογραμμίσεις μας) θίγουν τό θεμέλιο τῆς ὀρθοδόξου Θεολογίας πού εἶναι ἡ διαφορά (καμμία ὁμοιότης) μεταξύ κτιστοῦ καί ἀκτίστου.
Ἀπροσδοκήτως ἐμφανίζεται ὁ ἀρθρογράφος Μητροπολίτης, παρά τήν μέχρι σήμερον θεολογική πορεία του, νά ἐκφράζει καί προσεγγίζει ἐσφαλμένες θέσεις πού ὑποστήριξαν Ρῶσοι θεολόγοι καί στοχαστές, εἰδικότερον ὅσον ἀφορᾶ στήν θεολογία τῶν εἰκόνων, ὅπως ὁ P. Florenski καί ὁ L. Ouspenski. Ὅπως παρατηρεῖ ὁ Καθηγητής μας κ. Γ. Κόρδης, σύμφωνα μέ ἐκεῖνες (τίς ἐσφαλμένες θέσεις): "Ἐφ' ὅσον ἕνα πρόσωπο εἶναι καί Θεός (ὅπως αὐτό τοῦ Χριστοῦ πού φύσει μετέχει σέ δύο οὐσίες), ἤ χάριτι μετέχει στόν κόσμο τῶν θείων ἀκτίστων ἐνεργειῶν (ἅγιοι), πρέπει ἡ εἰκόνα νά βρεῖ τρόπους νά παρουσιάσει τήν πραγματικότητα αὐτή." [1] Αὐτές, ὅμως, εἶναι θέσεις ἄγνωστες στήν Πατερική καί γενικότερα τήν ὀρθόδοξη σκέψη!
Ἀντιθέτως, "ἡ Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος στά Πρακτικά της μέ σαφήνεια ἐπισημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία στίς εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ δέν ζωγραφίζει παρά τήν μορφή, τό εἶδος μέ τό ὁποῖο τό δεύτερο πρόσωπο τοῦ Θεοῦ φανερώθηκε στή γῆ: «ἡ γοῦν ἁγία τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησία, ὡς παρέλαβε παρά τῶν ἁγίων ἀποστόλων καί πατέρων, αὐτό τό εἶδος τό ὁραθέν τοῖς ἀνθρώποις ἀναζωγραφεῖ» (Mansi 13,340D). Παρατηροῦμε ἐδῶ ὅτι γιά τούς θεοφόρους Πατέρες τῆς Νικαίας τό στοιχεῖο πού ἀναζωγραφεῖ στίς τεχνητές εἰκόνες δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν μορφή τήν ὁποία εἶδαν οἰ ἄνθρωποι. Ἡ Σύνοδος δέν θέτει ἄλλη προϋπόθεση γιά τήν δημιουργία τῆς εἰκόνας." [2].
Ἀποτελεῖ μεγάλη ἀπογοήτευση καί ἔκπληξη νά ἐμφανίζεται ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου νά ἀγνοεῖ στοιχειώδη πράγματα στόν χῶρο τῆς ὀρθοδόξου εἰκονογραφίας καί τῆς θεολογίας πού αὐτή ἐκφράζει. Ὅπως, (τήν θέση) ὅτι ἡ Ἐκκλησία σέ καμμία περίπτωση δέν ὑποστήριξε ὅτι ἡ εἰκόνα ἐκφράζει τή Θεία Φύση! Φαίνεται αἰχμαλωτισμένος, μέσα στό πλαίσιο μιᾶς ἄλλης θεωρήσεως καί μιᾶς ἄλλης θεολογίας. Ἐνδεχομένως τῆς θεολογίας τοῦ Γέροντος Σωφρονίου, τήν ὁποία στήν προσπάθειά του νά τήν προβάλλει, ὡς μύστης καί γνώστης αὐτῆς, τελικῶς τήν "ἀποκαλύπτει", ἐπιβεβαιώνοντας τίς μεγάλες παρεκκλίσεις της ἀπό τήν Πατερική Θεολογία.
Δέν γνωρίζω, κατά πόσον, ὁ Σεβ. Ναυπάκτου, συνειδητοποιεῖ ὅτι, μέ τά θεολογικά του σχόλια περί τοῦ εἰκονογραφικοῦ ἔργου τοῦ Γέροντος Σωφρονίου καί τίς προσδιδόμενες σ' αὐτό διαστάσεις καί ἑρμηνεῖες του, διολίσθησε σέ θεολογικούς ἀκροβατισμούς καί θεωρήσεις πού ἐλέγχονται γιά τήν ὀρθοδοξία των. Θεωρήσεις, οἱ ὁποῖες, ὡς προελέχθη, ἔχουν ἐντοπισθεῖ σέ σχετικές σαθρές ἑρμηνευτικές Ρώσων θεολόγων καί στοχαστῶν.
Σύμφωνα μέ αὐτές "ἡ εἰκονουργία παραλληλίζεται μέ τό θεολογεῖν, μέ τήν ἔκδηλη ἔκφραση δηλαδή τῶν ἀληθειῶν τῆς πίστεως, πού εἶναι καρπός τοῦ φωτισμοῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί ὁ ἁγιογράφος ἀναλαμβάνει τόν ρόλο τοῦ θεολόγου, τοῦ φωτισμένου καί ἁγίου μέλους τῆς Ἐκκλησίας πού ἐκφράζει τήν ἀλήθεια ὄχι ὅμως μέ λόγια, ἀλλά μέ σχήματα καί χρώματα." [3]. Αὐτά, ὅμως, τά ὁποῖα ἁρμόζουν πλήρως στίς τοποθετήσεις τοῦ Σεβ. κ. Ἱεροθέου, δημιουργοῦν πολλά προβλήματα καί ὁδηγοῦν σέ σοβαρά ἀδιέξοδα. Ἐπί τῆς οὐσίας, συνιστοῦν πλάνες καί κακοδοξίες!
Ἡ θεώρηση τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐκφράζεται ἄριστα καί περιεκτικά στήν κλασσική τοποθέτηση:"Οὐ ζωγράφων ἐφεύρεσις ἡ τῶν εἰκόνων ποίησις, ἀλλά τῆς καθολικῆς ἐκκλησίας ἔγκριτος θεσμοθεσία καί παράδοσις...μενοῦν γε αὐτῶν (τῶν ὄντως Ἁγίων Πατέρων) ἡ ἐπίνοια καί ἡ παράδοσις, καί οὐ τοῦ ζωγράφου. Τοῦ γάρ ζωγράφου ἡ τέχνη μόνον· ἡ δέ διάταξις πρόδηλον τῶν δυναμένων ἁγίων Πατέρων" (Mansi 13, 252 BC). Σέ αὐτήν ὄφειλε νά περιορισθεῖ ὁ Μητροπολίτης, ὥστε νά ἀποφύγει τίς ἀπαράδεκτες ἀκρότητες περί τῆς δῆθεν ἐμπειρικῆς εἰκονογραφικῆς τέχνης τοῦ Γέροντος Σωφρονίου, ἡ ὁποία ὅμως ἔτσι (ὑπ' αὐτό τό πρίσμα) συνιστᾶ "περιγραφή τῆς ἁγιότητας ἤ τῆς Θεότητας" καί ἐπιβάλλει ὥστε ἡ εἰκόνα να ὁρίζεται ὡς γεγονός πού μέ εἰδική εἰκαστική γλώσσα κατορθώνει τήν περιγραφή τοῦ ὑπερβατικοῦ αὐτοῦ περιεχομένου" [4].
Εἶναι ἁπόλυτα σχετική καί ἁρμόζουσα, ὅσον ἀφορᾶ στίς ἰδίου περιεχομένου "παράδοξες" (ξένες καί ἀλλότριες τῆς Παραδόσεως) προσεγγίσεις τοῦ κ. Ἱεροθέου, ἡ ἀνωτέρω κριτική, ἀπό ὀρθοδόξου ἀπόψεως, τήν ὁποία ἀσκεῖ ἕνας εἰδικός περί τήν ὀρθόδοξη Εἰκονογραφία, ὡς Θεολόγος καί ἁγιογράφος, ἐπ. Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ὁ κ. Γ. Κόρδης. Τρομακτική δέ, ἡ ταύτιση τῶν προσεγγίσεων τοῦ ἐν λόγῳ Μητροπολίτου, μέ τήν ἐπικρινόμενη καί ἐλεγχόμενη, ὡς μεταπατερική ἤ μᾶλλον ἀντιπατερική, ἑρμηνευτική ἤ εἰκονολογική σκέψη τῶν Ρώσων θεολόγων καί στοχαστῶν.
Ἄς ἐλπίσουμε, ὅτι ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος θά ἀναθεωρήσει τίς ἀνωτέρω προσεγγίσεις καί θεωρήσεις του καί δέν θά προσθέσει ἄλλη μία ἀπογοήτευση στούς πιστούς, οἱ ὁποῖοι ἐπί χρόνια τόν παρακολουθοῦσαν μέ ἐκτίμηση καί ἐμπιστοσύνη στά θεολογικά του κριτήρια. Ἐμπιστοσύνη πού κλονίστηκε, κυρίως, μετά τήν συμμετοχή του στήν διαβόητη "Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο" τῆς Κρήτης (2016) καί τήν ἔκτοτε ἐπιλεγεῖσα συμπόρευση καί ταύτισή του μέ τά "ἔργα" καί τούς σχεδιασμούς τοῦ ἐσβεσμένου Φαναρίου.
Ἡ συμπερίληψη στό ὑπό ἔκδοση βιβλίο του, περί τοῦ νέου "ἁγίου", τοῦ προελθόντος ἐκ τῆς βιομηχανίας ἁγιοκατατάξεων τοῦ οἰκουμενιστικοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, τῶν προαναφερθεισῶν ἀπαραδέκτων ἀπό ὀρθοδόξου ἀπόψεως θέσεών του, ἐν συνδυασμῶ μέ τίς ἀναμενόμενες, ἀτυχῶς, ἐπιδοκιμασίες καί τούς ἐκθειασμούς σαθρῶν θέσεων τῆς "θεολογίας" τοῦ Γέροντος Σωφρονίου, θά πλήξουν ἀνεπανόρθωτα καί θά καταρρακώσουν τό κῦρος τῆς θεολογικῆς του προσφορᾶς. Τό ἀπευχόμεθα.
Ἀποφύγαμε ἠθελημένα τήν ἀναφορά σέ πληροφορίες καί μαρτυρίες γιά πιό ἰδιαίτερα καί προσωπικά θέματα πού ἀφοροῦν στό πρόσωπο καί τή ζωή τοῦ Γέροντος Σωφρονίου καί τῶν ὑποτακτικῶν καί μαθητῶν του, καθώς καί κάποιων "σημείων" (ὄχι θαυμαστῶν) ὅσον ἀφορᾶ στό σκήνωμα καί τόν τάφο του. Προκρίναμε νά ἀναφερθοῦμε σέ ὅσα ἀφοροῦν στήν Πίστη καί τήν Παράδοση, ὡς πρωτεύοντα καί σημαντικότερα, ἀλλά καί τήν πιστότητα ἤ μή πρός αὐτά τόσον τοῦ Γέροντος Σωφρονίου, ὅσον καί τῶν θιασωτῶν καί ὑποστηρικτῶν τῆς ἁγιοκατατάξεώς του. Διότι, αὐτά ἀποτελοῦν τήν sine qua non προϋπόθεση τῆς ἁγιότητος ἑνός προσώπου καί σέ αὐτά οὐ χωρεῖ οὐδεμία συγκατάβασις! 
("Ὀρθόδοξος Τύπος", ἀρ.φύλλ. 2288, 27.12.2019)



[1] "Ἱεροτύπως", Γ. Κόρδη, Ἐκδόσεις Ἁρμός, Ἀθήνα 2002, Εἰσαγωγικά σελ. 12 κ. ἑξ.
[2] ἔνθ' ἀνωτέρω.
[3] ἔνθ' ἀνωτέρω.
[4] ἔνθ' ἀνωτέρω.

174 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

https://www.oodegr.com/oode/pateres1/swfronios/sykofanties_1.htm για αντιλογο

Ανώνυμος είπε...

Διαφωνώ εντελώς με το άρθρο!!!

Ανώνυμος είπε...

Διαφωνώ εντελώς με το άρθρο!!!
Ο π. Σωφρόνιος ήταν ευλογημένος Γέροντας!

Ανώνυμος είπε...

προσωπικα νομιζω οτι η αγιοτητα του Σωφρονιου ''μπαζει'', αλλα ακουσα οτι τον εκτιμουσε ιδιαιτερα ο αγιος Πορφυριος... Δυσκολη περιπτωση.

Ανώνυμος είπε...

Είναι απίθανο να δημοσιεύονται τέτοια κείμενα, τα οποία ούτε αναφέρουν πηγές, ούτε τεκμηριώνουν, ούτε καν έχουν συνοχή.

Αναρωτιέμαι, το να γράψει κανείς τα συμπεράσματα του Ναυπάκτου αποδίδουν στην πραγματικότητα το τι είχε στο μυαλό και την καρδιά του ο άγιος Σωφρόνιος;

Μπορείτε να βάζετε ερωτηματικά, αλλά να δηλώνετε βέβαιοι πως κάποιος δεν είναι άγιος, τότε αυτό είναι έγκλημα. Ειδικά όταν άγιοι τους θεωρούν αγίους.

Εκτός κι αν δεν δέχεστε ούτε τον άγιο Πορφύριο.

Ανώνυμος είπε...

Φευ!
Βαδίζουμε ολοταχώς προς την προσωπική ορθοδοξία, ο Θεός να μας λυπηθεί...
Ανάγκη πάσα, για την ανάδειξη μεγάλων αναστημάτων που θα μπορέσουν με την ταπεινή λάμψη τους να ανακόψουν αυτή την πορεία

Ανώνυμος είπε...

Σε αυτά που παραπέμπει ο πρώτος σχολιαστής για αντίλογο όσον αφορά στις ενστάσεις περί την αγιοκατάταξη του γέροντος Σωφρονίου, μάλλον επιβεβαιώνεται ότι υπάρχει πρόβλημα και μάλιστα πολύ σοβαρό! Ο λαός του Θεού διψά για την αγιότητα προσώπων που δεν θα τον "μπερδεύουν" αλλά θα τον αναπαύουν και θα τον βοηθούν να βγεί από τη σύγχυση καθοδηγούμενοι πρός σωτηρία. Στον αντίλογο (που δεν είναι αντίλογος στο ήπιο και προσεγμένο κείμενο του κ. Αναγνώστου) υπάρχει απολογητικό ύφος που προσπαθει να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Ποια η ανάγκη να αγιοκαταταχθεί ένα τέτοιο αμφελεγόμενο πρόσωπο; Μακάρι να βρίσκεται στό κέντρο του Παραδείσου και μετά των Αγίων! Όμως μόνο κακό και ζημία προξενεί η επιβολή ως αγίων προσώπων που ούτε ο Θεός έδειξε σημεία ότι ευαρεστείται να τιμώνται ως Άγιοι, ούτε ο πιστός λαός τους τιμά ως Αγίους.

Ανώνυμος είπε...

Σπουδαίο και καίριο, όπως πάντα, το άρθρο του κ. Αναγνώστου. Όμως πέρα από το ζήτημα όσον αφορά την αγιοκατάταξη του γέροντος Σωφρονίου, το κείμενο παρουσιάζει και εντοπίζει αλλά και τεκμηριώνει ΚΑΙ ένα άλλο ζήτημα: Τον θεολογικό εκτροχιασμό του Μητροπολίτη Ναυπάκτου! Έχουμε μείνει άναυδοι! Τον θεωρούσαμε προσεκτικό και άξιο εμπιστοσύνης Θεολόγο αλλά τώρα διαπιστώνουμε ότι κάτι δεν πάει καλά. Οφείλει να απαντήσει επι της ουσίας διότι το θέμα δεν είναι προσωπικό, αλλά θεολογικό. Αυτά που λέει, πέρα και από τις επισημάνσεις του κ. Αναγνώστου, είναι φρικτά! Τι συμβαίνει; Στο Ουκρανικό πήρε τη θέση που νόμιζε κατά την κρίση του. Εδώ δεν υπάρχει περιθώριο προσωπικών θέσεων και κρίσεων. Μάλλον επιβαρύνει και το πρόσωπο του γέροντα Σωφρονίου που τον εμφανίζει να μην αγιογραφεί κατά την Παράδοση της Εκκλησίας, αλλά σε άλλο καινοφανές πλαίσιο.

Ανώνυμος είπε...

Λάθος!!! Το άρθρο δεν τα λέει καλά.

Ανώνυμος είπε...

Είναι σοβαρος αντίλογος στίς επικρίσεις για την μικτή Μονή του Γέροντος Σωφρονίου αυτά στα οποία μας παραπέμπει ο πρώτος σχολιαστής: "...ας θυμηθούμε και ότι πολλές αγίες ασκήθηκαν σε ανδρικά μοναστήρια, μεταμφιεσμένες σε άνδρες - κυριολεκτικά συζώντας! Αυτές δεν παρέβησαν τους ιερούς κανόνες; Ο άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης δεν παρέβη τους ι. κανόνες, όταν ασκήθηκε στην ίδια στέγη με τη σύζυγό του, συζώντας εξ αρχής σε λευκό γάμο; Πώς αντέχει ο αδελφός να τους αναγνωρίζει ως αγίους;" Αν είναι δυνατόν! Δηλαδή θα κάνουμε τα άσχετα και τις εξαιρέσεις νόμο και θα καταφρονούμε τις Αποφάσεις και τους Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων; Έλεος!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Άλλο ευλογημένος Γέροντας, αγαπητοί μου, και άλλο Άγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας! Ξερετε πόσες χιλιάδες ευλογημένων Γερόντων διέθετε πρίν από εκατό χρόνια το Άγιον Όρος αλλά και πολλά μοναστήρια στον κόσμο; Τι σημαίνει λοιπόν αυτό; Αγιος σημαίνει πρώτα και κύρια ορθόδοξος κατά πάντα, δεύτερον αμωμος βίος και τρίτον σημεία εκ Θεού κυρίως μετά τον θάνατο. Νομίζω έχουμε χάσει τα κριτήριά μας! Αυτά μάλλον δεν υπάρχουν στην περίπτωση αυτή. Δεν προσβάλλεται ο Γέροντας Σωφρόνιος όταν υποστηρίζεται ότι δεν έπρεπε το Πατριαρχείο να προψωρήσει στην αγιοκατάταξή του. Μνημονεύεται και είναι σεβαστός. Μέχρις εκεί! Με το ζόρι άγιος δεν γίνεται να επιβληθεί!

Ανώνυμος είπε...

Το άρθρο τα λέει θαυμάσια! Μάλλον τάραξε η γραφίδα του κ. Αναγνώστου τα νερά, ως συνήθως, και κάποιοι θορυβήθηκαν υπέρμετρα. Δείγμα πανικού. Και συνοχή και τεκμηρίωση και πηγές και κυρίως λογική και σεβασμός στην Παράδοση υπάρχει στο σημαντικό άρθρο του γνωστού από την αρθρογραφία του στον Ορθόδοξο Τύπο και τις ΑΚΤΙΝΕΣ Θεολόγου. Με ευγένεια και σύνεση προτείνει ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΘΕΙ το θέμα έστω κατόπιν εορτής! Άλλωστε αν όπως λένε κάποιοι και οι άγιοι έσφαλαν ακόμη και σε θέματα Πίστεως (αμφιβάλλω) τουλάχιστον να διαχωριστεί η τιμή από τις διδασκαλίες. Αλλά τι σόϊ οδηγός είναι κάποιος που ξέφυγε από το δρόμο του; Δεν λέμε και ψάλλουμε για τους Αγίους Πατέρες "και δι αυτών προς την αληθινή Πίστη πάντας ημάς οδηγήσας";

Ανώνυμος είπε...

Για συγνώμη λίγο, αλλά θέλω να ρωτήσω κάτι: Υπάρχει κάποιος αναγνώστης του άρθρου-βόμβα του κ. Αναγνώστου, πού διαφωνεί μαζί του ότι τα όσα υποστηρίζει ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου είναι απαράδεκτα από ορθοδόξου απόψεως, ακόμη και γιά κάποιον με στοιχειώδεις θεολογικές γνώσεις; Αυτά που επαινεί και θαυμάζει Ο κ. Ιερόθεος στην ξεχωριστή υποτίθεται πρωτότυπη εικονογράφηση του Γερ. Σωφρονίου είναι οι ανυπόστατες κατηγορίες των εικονομάχων κατά των ορθοδόξων (εικονοφίλων)! Δηλαδή, ο Μητροπολίτης αποδίδει στην εικονογραφία αντορθόδοξες διαστάσεις και θεωρίες!

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλά τα λέει ο Θεολόγος κ. Αναγνώστου. Φαίνεται να κατέχει καλά και τη Θεολογία των Ιερών Εικόνων. Δεν είμαι Θεολόγος. Αλλά ως ορθόδοξος Χριστιανός φρίττω με τα λεγόμενα του Μητροπολίτη. Είναι υπόλογος για τις θέσεις του αυτές. Αν σκεπτόμασταν έτσι τότε ή θα λατρεύαμε τις εικόνες ή δεν θα δεχόμασταν να τις προσκυνήσουμε!!!

Ανώνυμος είπε...

Τι μας λέει ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου; Ξέρουμε ότι οι Παπικοί ζωγράφιζαν με μοντέλα γυναίκες την Παναγία, τώρα μαθαίνουμε ότι και ένας Γέροντας ορθόδοξος αγιογράφος ζωγραφίζει τον εαυτό του, χωρίς να το καταλαβαίνει;.......

eastwest είπε...

Ο διάβολος μπήκε για τα καλά ανάμεσά μας!

Ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη ένας θανατηφόρος εμφύλιος μεταξύ οικουμενιστών και ημετέρων πατερικών τώρα ξεσπάει νέος εμφύλιος μεταξύ ημετέρων πατερικών και ημετέρων πατερικών!!

Τι μέλλει γενέσθαι;

Ανώνυμος είπε...

Τά λόγια τοῦ Ἱεροθέου εἶναι ὀλίγον τι περίεργα καί γίνονται ἀκόμη περισσότερον διότι κατά σύμπτωσιν(;) ἒχει ἀναθεωρήσει καί τίς ὀρθόδοξες ἰδέες του καί συμφωνεῖ (πλέον εἰς ὃλα) μέ τόν Βαρθολομαῖον. Συμφωνεῖ γιά τήν Οὐκρανία, συμφωνεῖ καί γιά τόν Σωφρόνιον!

Ανώνυμος είπε...

Αλέξανδρε δεν είναι εμφύλιος. Μην το παίρνεις έτσι. Διαφωνία είναι.

Ε.

Ανώνυμος είπε...

Δεν τα κάνουμε νόμο ανώνυμε 4:50 μμ. Και αυτό το Μοναστήρι του π. Σωφρόνιου εξαίρεση είναι. Και ο ίδιος ο π. Σωφρόνιος το δέχθηκε ως εξαίρεση για τις συνθήκες τις ειδικές που ζούσε.
Δεν υποστήριξε ποτέ ο π. Σωφρόνιος την γενικευση των μεικτών Μονών.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ σωστό το σχόλιο 3:46 μ.μ

Ε.

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστούμε τον κ. Αναγνώστου για τα γραφόμενά του. Μας έβαλε σε πολύ προβληματισμό και περίσκεψη. Θα πρέπει να επιστρέψουμε αμέσως στα αυστηρά, παραδοσιακά, αγιοπατερικά κριτήρια αγιότητας και η περίπτωση του π. Σωφρρονίου να διερευνηθεί διεξοδικά. Η ίδρυση μικτού μοναστηρίου με κοινό ηγούμενο είναι ορθοδόξως αδιανόητη ! Αν τον αντιγράψουν τώρα ευρέως στην Ελλάδα και αλλού ως προς τον μικτό μοναχισμό, διότι τον έχει εισαγάγει ένας "άγιος", μπορούμε να διανοηθούμε τι θα συμβεί ; Όσο για τον Ναυπάκτου Ιερόθεο, πλέον δεν έχει καμία αξία να τον ακούμε και να τον διαβάζουμε. Δεν μας βοηθούν πνευματικά ούτε μας διαπλάθουν ορθόδοξα όσα υποστηρίζει. Έχει χάσει την ορθόδοξη χάρη εδω και αρκετό καιρό. Θα δούμε κι άλλα κενόδοξα και κακόδοξα εκ μέρους του όσο δεν μετανοεί και συνεχίζει να ομιλεί και να γράφει ακαταπαύστως αντί να σιωπεί και ησυχάζει εν προσευχή.

Ανώνυμος είπε...

Ο Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ, χαίρει γενικής εκτίμησης - σαν Ορθόδοξο Πνευματικό πρόσωπο - μέσα στο Άγιο Όρος (ίσως υπάρχουν λίγες σχετικές εξαιρέσεις μέσα στο Άγιο Όρος).

P.G είπε...

Κύριο χαρακτηριστικό των ημερών μας είναι η σύγχυση και η ακαταστασία. Πρωτίστως ακαταστασία στη σκέψη, στη διαχείρηση των λογισμών και των συναισθημάτων, σύγχυση των κριτηρίων. Αναμφιβόλως ο π. Σωφρόνιος είναι μεγάλος Άγιος, έφθασε σε μεγάλα ύψη επιγνώσεως της αλήθειας, πράγμα που λίγοι πετυχαίνουν. Είναι από τους λίγους που ίσως μπόρεσαν να δικαιολογήσουν στον εαυτό τους την πίστη τους, το γιατί να είναι κάποιος χριστιανός. Ως χριστιανός, αναφέρει κάπου, δεν μπορεί κανείς να ζήσει, παρά μόνο να πεθάνει. Φράση που δείχνει το βάθος της σκέψεως αλλά και του βιώματος. Δεν πρωτεύουν τα θαύματα σε μια αγιοκατάταξη, αλλά η τελική προσφορά στο σώμα του Χριστού. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης, ο μεγάλος αυτός θεολόγος, δεν έχει να επιδείξει τη θαυματουργία του Αγίου Νεκτάριου, χωρίς όμως να είναι λιγότερο άγιος. Ο π. Σωφρόνιος δεν αρνήθηκε το Χριστό, απλώς αναζητούσε ο ορθό βίωμα που μόνο στην ορθόδοξη πίστη υπάρχει και καρποφορεί. Ο αναζητητής όμως δεν σημαίνει ότι είναι και αρνητής, και όταν μάλιστα καταλήξει στην ορθοδοξία, δικαιώνει την αναζήτησή του. Στην ορθοδοξία, εξ᾽ ορισμού, δεν υπάρχει αλάθητος, άρα και ο π. Σωφρόνιος σαφώς σε κάποιο σημείο θα λάθεψε, ευτυχώς, θα έλεγα, και αν τα λάθη του είναι ευδιάκριτα, ακόμη καλύτερα, γιατί επισημαίνονται. Αλοίμονο από τους αλάθητους και τους πρώτους, των οποίων τα λάθη, δυνάμει του πρωτείου τους , επιβάλλονται.

Ανώνυμος είπε...

Για οποιον ενδιαφερετε: "ΜΕΓΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΥΧΟΝ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗΣ ΤΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΕΣΣΕΞ." https://www.scribd.com/doc/274270059/%CE%9C%CE%95%CE%93%CE%91-%CE%A3%CE%9A%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%91%CE%9B%CE%9F-%CE%A4%CE%A5%CE%A7%CE%9F%CE%9D-%CE%91%CE%93%CE%99%CE%9F%CE%9A%CE%91%CE%A4%CE%91%CE%A4%CE%91%CE%9E%CE%97%CE%A3-%CE%A4%CE%9F%CE%A5-%CE%A3%CE%A9%CE%A6%CE%A1%CE%9F%CE%9D%CE%99%CE%9F%CE%A5-%CE%95%CE%A3%CE%A3%CE%95%CE%9E-pdf

B.D

Ανώνυμος είπε...

Προς 7:59 μμ
Σφάλλεις.
Και ο ίδιος ο π. Σωφρόνιος το δέχθηκε ως εξαίρεση για τις συνθήκες τις ειδικές που ζούσε.
Δεν υποστήριξε ποτέ ο π. Σωφρόνιος την γενικευση των μεικτών Μονών.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ με το σχόλιο 29 Δεκεμβρίου 10:50 μ.μ.

Ανώνυμος είπε...

Καλά σχόλια βρίσκει κανείς εδώ. Υπάρχει όμως ένα σημείο το οποίο επικαλούνται και το χρησιμοποιούν και οι υποστηρικτές και οι επικριτές του γ. Σωφρονίου - το ότι και οι άγιοι κάνουν λάθη. Και ο κάθε ένας το ερμηνεύει με τον τρόπο που τον βολεύει. Είναι εξάλλου ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο επιχείρημα σήμερα. Ή να το πούμε διαφορετικά - τι λέει η Παράδοση για αυτό το θέμα. Αυτό είναι που μας ενδιαφέρει.
(έρχεται π.χ. και σου λέει, ευτυχώς που έκανε λάθη ο γ. Σωφρόνιος· τι να πεις μετά)

Μαρία Π. είπε...

Καταλαβαίνω ως ένα βαθμό τους προβληματισμούς κάποιων ανθρώπων, ιδιαίτερα σήμερα που ζούμε σε μια εποχή σύγχυσης μετάλλαξης και κατάρρευσης πολλών πραγμάτων όπως τα γνωρίζαμε.
Ακριβώς όμως γι΄αυτό, εφόσον ζούμε στην σύγχρονη (προφητευμένη) Βαβέλ θα πρέπει να προσέχουμε και να ερευνούμε καθετί ακόμα περισσότερο.
Υπάρχει ο κίνδυνος να μετατραπούμε σε ανθρώπους που λόγω φόβου υποπτεύονται πλέον τα πάντα, χάνουν την διάκρισή τους, και λειτουργούν τελικά ισοπεδωτικά ως προς τα κριτήρια αξιολόγησης ανθρώπων και καταστάσεων.
Ο Γέροντας Σωφρόνιος έχει ήδη διασυρθεί εδώ και χρόνια όπως και οι Άγιοι Παϊσιος και Πορφύριος από ανθρώπους με ζήλο ου κατ΄επίγνωσιν.
Διαχωρίζω όμως το άρθρο του κ. Αναγνώστου από αυτά, και θεωρώ ότι το πρώτο σχόλιο με την «απάντηση σε συκοφαντίες», δεν ταιριάζει εδώ.
Ούτε συμφωνώ ότι είναι αντίλογος ως προς το θέμα της Μονής Έσσεξ το σημείο του κειμένου της Ορθόδοξης Ομάδας Δογματικής Έρευνας που λέει ότι κάποιοι άνδρες ή γυναίκες ασκήθηκαν μεταμφιεσμένοι σε γυναικεία ή ανδρικά μοναστήρια αντίστοιχα.
Αυτές είναι άλλες περιπτώσεις.

Αυτό που έχει δημιουργήσει όλη τη σύγχυση γύρω από το πρόσωπο του αγίου Γέροντα, είναι οι παντελώς άγνωστες στους περισσότερους συνθήκες στις οποίες έζησε, και πως τελικά μέσα απ΄όλα αυτά ΔΟΞΑΣΤΗΚΕ ο Θεός και η Αλήθεια Του.
Αυτό είναι το μεγαλείο της Πίστης μας.
Οι πολλές διαφορετικές περιπτώσεις στο Αγιολόγιό μας, φανερώνουν τελικά την Δόξα και την δύναμή του Θεού σε κάθε κατάσταση.

Ο Γέροντας Σωφρόνιος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ρωσία, μέσα στην Ορθόδοξη Πίστη.
Από την ηλικία των 18-20 συνέβησαν φοβερά γεγονότα παγκόσμια και εγχώρια όπως ο πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος με τα εκατομμύρια των νεκρών (κυρίως νέων παιδιών που στέλνονταν στο Μέτωπο κατά χιλιάδες) και το ενδοχώριο χάος λόγω της κομμουνιστικής «επανάστασης» (λαίλαπας), με επίσης εκατομμύρια θύματα.
Η ευαίσθητη ψυχή ενός νέου δεν μπορούσε να διαχειριστεί αυτά τα γεγονότα.
Σχεδόν όλος ο κόσμος βρέθηκε σε ψυχολογικό αδιέξοδο.
Κάποιοι φίλοι του βρήκαν προσωρινή «ανακούφιση» στον διαλογισμό (άδειασμα του μυαλού από σκέψεις), και δυστυχώς παρέσυραν και τον 19χρονο τότε Γ.Σωφρόνιο σε αυτό, ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΒΟΥΔΙΣΤΗΣ όπως τον κατηγορούν. Δεν ασπάσθηκε αυτή τη δαιμονική θρησκεία.
Παρασύρθηκε λόγω όλης αυτής της κατάστασης στις πρακτικές της χωρίς να γνωρίζει τη δαιμονική τους φύση.
Αυτό όμως έγινε αιτία ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ πως εργάζεται ο διάβολος, πως διαστρέφει τα πράγματα, πως παρουσιάζει σε δισεκατομμύρια ανθρώπων των ανατολικών θρησκειών, ότι η Λύτρωση, η Νιρβάνα όπως λένε, είναι η Ανυπαρξία.
Η κίνηση προς το υποτιθέμενο «υπέρτατο υπερβατικό» Απρόσωπο, και η εκμηδένιση του ανθρώπινου προσώπου, είναι ουσιαστικά η κίνηση προς το «ΜΗ ΟΝ» δηλ. προς τον ΑΙΩΝΙΟ ΘΑΝΑΤΟ.
Όλη αυτή η γνώση του εκ των έσω, και η βιωματική εμπειρία του, όπως καταγράφηκε αργότερα στα βιβλία του, έγινε ΑΙΤΙΑ να σωθεί πλήθος ανθρώπων, ειδικά τις εποχές μετά το 1960 που ο νεοβουδισμός σάρωσε την Αμερική και την Ευρώπη με τα κινήματα των χίπις κ.α. όπου πολλοί πήγαιναν και στο Θιβέτ για να «φωτιστούν».
Μπορείτε να δείτε π.χ. την περίπτωση του Κλάους Κένεθ που ήταν Καθολικός, κακοποιήθηκε σεξουαλικά από Καθολικό «ιερέα» για 2-3 χρόνια, μίσησε τόσο πολύ την Χριστιανική πίστη ώστε γύρισε όλο τον κόσμο και τις ανατολικές θρησκείες για να βρει την αλήθεια.
Μετά από χρόνια αναζητήσεων και δαιμονικών επιθέσεων ακόμα και απέναντι στην βιολογική ζωή του, γνώρισε τον Γέροντα Σωφρόνιο, διαλύθηκε μέσα του όλη η ανατολική ψευδοφιλοσοφία γνώρισε τον Κύριο προσωπικά και βαπτίσθηκε Ορθόδοξος Χριστιανός.
(συνεχ.)



Μαρία Π. είπε...

Η πρώτη λοιπόν συνέπεια των προφητευμένων απ΄τον Κύριο κοσμοϊστορικών γεγονότων του τελευταίου αιώνα, ο κλονισμός της Πίστης λόγω των αμέτρητων αλλεπάλληλων άδικων θανάτων, και το καταφύγιο σε ψυχολογικές πρακτικές ανακούφισης, υπερνικήθηκε από τον Γέροντα όταν ο Ίδιος ο Κύριος τον έβγαλε από την κατάσταση της σύγχυσης μετά από έμπονη προσευχή του λόγω του ψυχολογικού αδιεξόδου του στον Ορθόδοξο Ναό μπροστά στην εικόνα Του, όπου ξαφνικά έλαμψε μέσα στην ψυχή του, και του αποκαλύφθηκε ως Ο ΩΝ.Ως το Υπέρτατο Πρόσωπο, που καλεί και εμάς να γίνουμε πρόσωπα (όχι άτομα, έχει τεράστια διαφορά), σύμφωνα με την Εικόνα Του και να ομοιωθούμε με Αυτόν. Και από τότε δεν σταμάτησε σε όλη του τη ζωή να κλαίει στα Πόδια Του και να μπαίνει σε όλο και βαθύτερες καταστάσεις Μετάνοιας.
Μετάνοιας, όχι μεταμέλειας. Αυτή είναι μια (ασκητική) κατάσταση του Ησυχασμού των Πατέρων μας, όπου διαλύεται όλο το είναι του ανθρώπου και αναπλάθεται και πάλι από τον ίδιο τον Κύριο 'εκ του μηδενός' σε νέα βάση, πάνω στην άκρα ταπείνωση της επίγνωσης ότι είμαστε όντως 'το ουδέν'.
Ότι έχουμε επάνω μας την κατάρα της πτώσης του Αδάμ, και δεν μπορούμε να αυτοδικαιωθούμε ούτε να σκεπάσουμε τη γύμνια μας με τα 'φύλλα συκής', με κάποιους τύπους που μπορεί να ακολουθούμε.Η Σωτηρία μας είναι ο Χριστός και μόνο, και Αυτός μας καλεί σε ολοκληρωτική Μετάνοια και νοητή αποταγή των πάντων.

Ο Γέροντας Σωφρόνιος μετά από σκληρή άσκηση στην έρημο του Αγίου Όρους για κάποια χρόνια, αρρώστησε βαριά με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να φύγει (προσωρινά) για να υποβληθεί σε εγχείρηση (στη Γαλλία) όπου του αφαιρέθηκε ολόκληρο το στομάχι και σιτιζόταν ελάχιστα και με ειδικό τρόπο που δεν του επέτρεπε την μετακίνηση. Εκεί έγινε η έκδοση του βίου του Αγίου Σιλουανού.
Τον πήγαν σε ένα μικρό γηροκομείο γιατί δεν ήξεραν αν θα επιβιώσει. Εκεί συνδέθηκε με κάποιους ανθρώπους που διακονούσαν τους γέροντες, που εντυπωσιάσθηκαν από την αγιότητα του Γέροντα και έγιναν Μοναχοί/Μοναχές (ηλικιωμένες γυναίκες και όχι νέες) και που τον πίεσαν να πάνε στην Αγγλία με σκοπό την εξάπλωση του Ορθόδοξου Μοναχισμού μέσα και σε αυτή τη χώρα, την Μητρόπολη της νέας μεταπολεμικής κουλτούρας της σεξουαλικής επανάστασης και αχαλίνωτης φιλοσοφίας που χειραγώγησε τις επόμενες γενιές.

Ο Γέροντας ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΣΚΟΠΟ να προκαλέσει ή να καταπατήσει Ι.Κ., με την λεγόμενη ΄μικτή΄ή διπλή Μονή.
Πήγαν εκεί μέσα στην απόλυτη φτώχεια με άδεια του Πατριαρχείου για ίδρυση Μονής, μένοντας όπως έκαναν και στο Γηροκομείο προσωρινά σε ένα κτήριο και κατόπιν πολλής προσευχής κατάφεραν να πάρουν διπλανή έκταση ώστε να στεγαστούν οι ηλικιωμένες Μοναχές και να παραμείνουν στο πρώτο ο Γέροντας με τους νέους Μοναχούς.
΄Όλο αυτό έγινε για τον μόνο λόγο ότι ο Γέροντας ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΘΕΙ ώστε να είναι Πνευματικός των Μοναχών ανδρών και γυναικών αν η απόσταση ήταν μεγάλη.
Κανείς δεν αμφιβάλλει για την αγιότητα της ζωής του Γέροντα και γενικά την καθαρότητα και διαφάνεια στο Μοναστήρι που ήταν ανοιχτό στους πάντες, και έγινε αιτία μεταστροφής αναρίθμητων ανθρώπων.
(συνεχ.)

Ανώνυμος είπε...

Προς ανώνυμο 1.04 πμ

Δυστυχώς, έχει αποδειχθεί διαχρονικά ότι οι κάθε λογής "εξαιρέσεις" δηλ. η οικονομία που ο κάθε ιερωμένος (πιστός ή μοναχός κλπ.) υιοθετεί αυθαίρετα και επιβάλλει "κατά το ανθρώπινο μυαλό του" έχουν γίνει κανόνας με αποτέλεσμα σήμερα να βιώνουμε αυτήν την βαθειά αλλοίωση της πίστης παντού και πάντοτε. Οι "εξαιρέσεις" στην ορθοδοξία δεν γίνονται από τον καθένα και κατά το δοκούν. Τι αγιοπνευματικά εχέγγυα υπάρχουν ότι ο π. Σωφρόνιος δεν πήρε από μόνος του μια αυθαίρετη απόφαση που δεν είναι θεάρεστη αλλά εγκυμονεί κινδύνους για την ορθοδοξία και ορθοπραξία των πιστών ; ¨Ενας "παλαιός" Αγιος θα έκανε κάτι τέτοιo; Οι "ειδικές συνθήκες" (ποιος τις έκρινε ως ειδικές; ο ίδιος ο π. Σωφρόνιος ή η μονή της εξάρτησής του; υπήρξε τέτοια;) είναι τόσο σοβαρές για να επιτρέπουν αυτήν την ακραία ενέργεια ; Επιμένω ότι υπάρχουν ισχυροί λόγοι η περίπτωση του π. Σωφρονίου να ελεγχθεί διεξοδικά και επισταμένως από το ποίμνιο, διότι αυτό αναγνωρίζει τους αγίους κι όχι ο κάθε Πατριάρχης ή ο κάθε φίλος ή σαγηνευμένος οπαδός ενός προτεινόμενου αγίου. Αναρωτιέμαι ο φάκελλος που υποβλήθηκε για την αγιοκατάταξη του π. Σωφρονίου τι στοιχεία αγιότητας περιείχε και από πόσους πιστούς υπογράφηκε ; Αναφέρθηκαν θαύματα στο όνομά του ; Όλοι οι "αγιοι του Θεού" δεν γίνονται απαραιτήτως και επισήμως, λατρευόμενοι Άγιοι. Ο καθένας κατά το χάρισμά του. Κανείς δεν αμφιβάλλει πχ. ότι ο π. Αθανάσιος Μηυτιληναίος υπήρξε ένας δεινός, φωτισμένος, ορθοδοξότατος ιεροκήρυκας και κληρικός με αγιότητα ψυχής, τεράστιο έργο και ένας πραγματικός άνθρωπος του Θεού ή ομοίως, ο π. Γεώργιος Καψάνης της Μονής Γρηγορίου. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι για το λόγο αυτό κάποτε υποχρεωτικά θα πρέπει να ανακηρυχτούν οπωσδήποτε και "Αγιοι" της Εκκλησίας. Το θέμα απαιτεί προσοχή. Ο Θεός αποφασίζει δια του ποιμνίου Του. Αλλιώς θα καταντήσουμε σαν τους Παπικούς να αγιοποιούμε αυθαίρετα και άκριτα τον "κάθε καλό άνθρωπο".

Μαρία Π. είπε...

Να προσθέσω σε αυτά ότι ΚΑΙ ο Άγιος Λουκάς είχε για μεγάλο διάστημα ένα ιδιότυπο 'κατ΄οίκον Μοναστήρι', στο σπίτι του με 2 Μοναχές και έναν Μοναχό (κρυφούς λόγω αθεϊστικού καθεστώτος Εκεί ζούσε και η Σοφία Σεργκέγεβνα που του είχε μεγαλώσει τα παιδιά του.)
.Σας μεταφέρω το σχετικό απόσπασμα από το βιβλίο του π. Αντωνόπουλου (σελ.228-229).
«...Κοντά του έχει δημιουργηθεί ένα μικρό άτυπο μοναστήρι από τις δύο μοναχές Βαλεντίνη και Λουκία που τον είχαν ακολουθήσει στην εξορία.Μαζί τους ήταν και ο πενηντάχρονος μοναχός Μελέτιος που εργαζόταν ως οδοκαθαριστής στο δήμο της Τασκένδης.
Στα χρόνια του κομμουνισμού είχαν καταργηθεί σχεδόν όλα τα Μοναστήρια στην ΕΣΣΔ, πολλοί όμως γινόταν κρυφά μοναχοί και ζούσαν στον κόσμο.Εργαζόταν σε διάφορες εργασίες ή υπηρεσίες, αλλά στο σπίτι τους εκτελούσαν όλα τα μοναχικά τους καθήκοντα.
Υπήρξαν πολλές περιπτώσεις όχι μόνο μεμονωμένων μοναχών αλλά και κρυφών αδελφοτήτων που έμεναν μαζί σε διαμερίσματα ή σπίτια και το οίκημα είχε μετατραπεί σε μοναστήρι.Κάπως έτσι ήταν και το «μοναστήρι» του επισκόπου Λουκά με τις δύο μοναχές και τον οδοκαθαριστή μοναχό Μελέτιο...».

Επαναλαμβάνω όμως ότι αυτό έγινε λόγω ΕΙΔΙΚΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ.
Η Μονή Έσσεξ δεν είναι ΜΙΑ, αλλά ΔΥΟ Μονές, μία ανδρική Μονή και μία γυναικεία Μονή.
Επομένως μιλάμε για ΔΙΠΛΗ (που ούτε και αυτός ο όρος δεν είναι ακριβής γιατί είναι άλλες οι εγκαταστάσεις) και όχι ΜΙΚΤΗ.
Η λέξη ΜΙΚΤΗ παραπέμπει σε ΚΟΙΝΟΒΙΟ ανδρών-γυναικών, που δεν ισχύει.

Δείτε εδώ για το Μοναστήρι:
http://monastiria.gr/moni-timiou-prodromou-essex-agglia/
http://iconandlight.wordpress.com/2018/01/08/21123/

Προσωπικά πιστεύω ότι θα έπρεπε να διαχωριστούν σήμερα οι Θείες Λειτουργίες και οι Τράπεζες (οι οποίες είναι ανοιχτές καθημερινά στους επισκέπτες) εφόσον γίνονται αιτία να διασύρεται ο Γέροντας.

Σχετικά με τις αγιογραφίες του, όπως γνωρίζουμε ο Γέροντας ήταν Ρώσος και είχε εξοικειωθεί με την ρώσικη τεχνοτροπία που αν και Ορθόδοξη είναι διαφορετική από την βυζαντινή. Δείτε τους ρώσικους Ναούς πόσο διαφορετικοί είναι (με άλλη μορφή τρούλων κτλ..), όπως και τις ρώσικες εικόνες.
Δείτε π.χ. αυτές τις ρώσικες εικόνες:
https://choratouaxoritou.gr/?cat=85

Παρατηρείστε ιδιαίτερα την εικόνα της Παναγίας της Ενθρόνου, και την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Σεραφίμο-Πονετάεβσκ, που διαφέρουν απ΄τις δικές μας. Αυτό τι σημαίνει;Μήπως δεν είναι ορθόδοξες; Μήπως δεν έχουν σεμνότητα (όπως οι παπικές); Απλά έχουν κάποιες διαφορές στην τεχνοτροπία. Το ίδιο συμβαίνει και στην Μονή Έσσεξ που προσεγγίζει την ρώσικη αγιογραφία.

Ως προς τον Σέργιο Μπουλγκάκωφ και την σοφιολογία, όποιος έχει διαβάσει τα βιβλία του αγίου Γέροντα, βλέπει πόσο πολύ ψέγει την μεταπατερικότητα, λέγοντας ότι στο Παρίσι όλοι μιλούσαν για Θεό, αλλά ο Θεός δεν υπήρχε πουθενά. Τον Θεό τον βρήκε, όπως και τις απαντήσεις σε όλα (και στα προσωπικά πνευματικά του βιώματα, θετικά και αρνητικά) στα ασκητικά συγγράμματα των Πατέρων μας.
Γι αυτό αναχώρησε για το Άγιο Όρος, και ο Θεός τον οδήγησε στα πόδια του Αγίου Σιλουανού.
Μόνο αυτό το γεγονός, ότι ουσιαστικά ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε η πνευματική του ζωή δίπλα σε έναν Άγιο ως Πνευματικό του, δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα άλλο.
Παρακαλώ όποιος θέλει να γνωρίσει τον Γέροντα ας μελετήσει τα βιβλία του.

Ο μητροπολίτης Ναυπάκτου, επειδή είναι βεβαρημένος με το θέμα του Ουκρανικού, και επειδή όσα γράφει για την αγιογράφηση είναι μπερδεμένα για όσους δεν γνωρίζουν τους όρους του Ησυχασμού μάλλον κακό του κάνει.

Μανωλης είπε...

Δεν θα ήθελα να κουράσω περισσότερο...Ο κ.Αναγνωστου με σαφή επιχειρήματα και αποδείξεις καταφεύγοντας στους θείους και ιερούς κανόνες τεκμηριώνει όσα υποστηρίζει. Όταν για παράδειγμα οι ιεροί κανόνες σαφώς ορίζουν ότι όποιος αλλαξοπίστησε δεν δύναται να ιερωθει τότε είναι θέσφατο και κανένας δεν μπορεί να το αλλάξει.
Όσον αφορά τις άγιες πάλι που ασκήθηκαν σε άνδρωες μόνες είναι μετρημένες και δεν είναι κανόνας αλλά εξαιρέσεις και αυτές μάλιστα έδειξαν Θαυμαστά σημεία τόσο εν ζωή όσο και μετα θάνατον.!!!!
"Το γαρ σπάνιον ου νομον ποιησωμεν".( Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος )

Ανώνυμος είπε...

Εάν ακολουθήσουμε κατά γράμμα την Ιερά Παράδοση των Αγίων της Εκκλησίας, τότε ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ οι μισοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα πρέπει να ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ να κοινωνούν τα άχραντα Μυστήρια μέσα στην Εκκλησία.
Φυσικά αυτό ΔΕΝ σημαίνει σε καμία περίπτωση, ότι πρέπει να καταργηθεί η Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας.

Μαρία Π. είπε...

Σχετικά με το σχόλιο 30/12 10.09
Αγαπητέ κ. Μανώλη, κάνετε μεγάλο λάθος. Ο Γέροντας δεν 'αλλαξοπίστησε'. Παρασύρθηκε από την πρακτική του διαλογισμού για τους λόγους που εξήγησα. Αυτό δεν σημαίνει ότι ασπάσθηκε επίσημα τον Βουδισμό. Γνωρίζετε σήμερα πόσοι κάνουν γιόγκα στην Ελλάδα, ακόμα και μικρά παιδιά σε γυμναστήρια, και διαλογισμό ως ένα τρόπο χαλάρωσης. Πρόκειται για μια δαιμονική πρακτική της Νέας Εποχής, με σκοπό να οδηγηθούν εκτός σωτηρίας. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι σε αυτό το στάδιο ήδη αλλαξοπίστησαν με την έννοια ότι αρνήθηκαν συνειδητά τον Χριστό.Βρίσκονται σε μια κατάσταση σύγχυσης και χρειάζονται άμεση βοήθεια.
Αν υπήρχε κώλυμα ως προς την ιεροσύνη του αγίου Γέροντα, λέτε να τον χειροτονούσαν στο Άγιο Όρος και μάλιστα την εποχή εκείνη που οι Ι.Κ. τηρούνταν με ακρίβεια;

Σχετικά με την Μ.Έσσεξ έχω εξηγήσει αναλυτικά πως έχουν τα πράγματα.
Ακόμα όμως και αν αυτό ήταν κάτι που δεν μπορούσε να προβλέψει με την αγαθότητά του ο Γέροντας ότι θα οδηγούσε σε κατηγορίες, και πιθανόν να μην έπρεπε να γίνει, δεν αναιρεί την αξία του και την αγιότητά του.

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο

Μανωλης είπε...

Διάβασα όσα ο κ. Αναγνώστου παραθέτει..Να μιλάμε συγκεκριμενα σε όσα μας παραθέτουν οι επαιοντες . Στην Ιερά μας Παράδοση ανήκει η Αγία γραφή , οι θείοι και Ιεροί κανόνες και δεν συγκρούονται .. η διδασκαλία της εκκλησίας μας είναι μια και δεν αλλάζει.

" Όταν ασπασθεις τον βουδισμό αλλαξοπίστησε καίτοι ήταν βεβαπτισμενος ορθόδοξος χριστιανός " Ούτε δικά μου είναι τα λόγια , ούτε ο κ. Αναγνώστου τα επινόησε , ἑρμηνεύεται ὡς ἑξῆς: "Ὅσοι περιέπεσον, ἤτοι ἀρνήθησαν τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ἔπειτα ἐμετανόησαν, ἱερεῖς οὐ γίνονται. Διότι πῶς εἶναι δυνατόν νά γένη ἱερεύς, ἐκεῖνος ὅπου κατά τούς κανόνας ἐμποδίζεται νά κοινωνήση τῶν θείων Μυστηρίων ἕως τοῦ θανάτου αὐτοῦ; διά τοῦτο καί ὁ παρών Κανών λέγει, ὅτι, ὅσοι ἀπό τούς ἀρνησιθέους ἐχειροτονήθησαν, ἤ διά τί ὁ χειροτονήσας αὐτούς Ἀρχιερεύς δέν ἤξευρε τήν ἄρνησιν, ἤ καί διά τί ἤξευρε μέν, κατεφρόνησε δέ, ἤ καί ἐνόμισεν ὅτι ἡ χειροτονία δύναται ὡσάν τό Βάπτισμα νά τούς καθαρίση, ὡς ἑρμηνεύει ὁ Βαλσαμών (...) ἀφ' οὖ αὐτοί φανερωθοῦν πῶς.

Ανώνυμος είπε...

Πώς ο όσ. Πορφύριος συναντούσε από το Μήλεσι τον όσ. Σωφρόνιο στο Έσσεξ



Γράφει ο δρ. Κλείτος Ιωαννίδης:

Χάρη στο διορατικό χάρισμά του ο Γέρων Πορφύριος γνώριζε και τη μορφή ενός άλλου μεγάλου Γέροντος των ημερών μας, του Ρώσσου Γέροντος Σωφρονίου, κτίτορος και Προηγουμένου της Ιεράς Μονής του Τιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ της Βρεπανίας, ο οποίος, ανάμεσα στ’ άλλα βιβλία, έγραψε και το παγκόσμια γνωστό και μεταφρασμένο σε πολλές γλώσσες ο Γέροντας Σιλουανός.

Κοντά στο Γέροντα Σιλουανό, ο όποιος, όπως είναι γνωστό, ανακηρύχθηκε άγιος το 1989, ο Γέρων Σωφρόνιος είχε ζήσει εννέα ολόκληρα χρόνια. Όπως, λοιπόν, ο ίδιος ο Γέρων Σωφρόνιος μας είπε το Νοέμβριο του 1990 όταν είχαμε τη μεγάλη ευλογία να τον συναντήσουμε και να συνομιλήσουμε μαζί του στο Έσσεξ συναντιόνταν οι δύο Γέροντες κάθε βράδυ στις προσευχές τους και γνώριζαν πολύ καλά ο ένας τη μορφή του άλλου, χωρίς ποτέ να έχουν δει ο ένας τον άλλο με τους φυσικούς οφθαλμούς τους.

Ούτε ο Γέρων Πορφύριος είχε δει ποτέ το Γέροντα Σωφρόνιο, ούτε ο Γέρων Σωφρόνιος είχε πάει ποτέ στο Γέροντα Πορφύριο. Τη συγκλονιστική αυτή περιγραφή μας έκανε ο Γέρων Σωφρόνιος, στην παρουσία του Ηγουμένου της Μονής στο Έσσεξ αρχιμανδρίτου Κυρίλλου, του πνευματικού της Μονής ιερομονάχου Ζαχαρίου και τριών άλλων εν Χριστώ αδελφών από την Κύπρο.
«Kαι εξήγγειλαν τοις λαοίς ότι ουκ απέθαναν, αλλά ζώσιν εις τον αιώνα, και διηγήσαντο τοις εν σαρκί τα μαρτύρια του Κυρίου, του στεφανώσαντος αυτούς».

Προσθήκη της β’ έκδοσης
Στην προσπάθειά μας να βελτιώσουμε τη δεύτερη αυτή έκδοση, γράψαμε σ’ όλους τους συνεργάτες του βιβλίου και στο Γέροντα Σωφρόνιο, ο όποιος, λόγω προκεχωρημένου γήρατος, ανέθεσε σ’ ένα υποτακτικό του ιερομόναχο να μας γράψει επί λέξει τα ακόλουθα:

«Γράφουν δι’ εμέ τέτοια μεγάλα επαινετικά λόγια; Και πώς μπορώ να είπω ότι είμαι τέτοιος; Θα ήτο παράδοξος μία τοιαύτη μαρτυρία περί εμαυτού. Το γεγονός έχει ως εξής.
Προ δεκαετίας περίπου, κατά την πρωτοβουλίαν του πατρός Πορφυρίου και τη μεσολαβήσει κάποιου κοινού γνωστού, είχεν ορισθή ημερομηνία και ώρα κοινής προσευχής. Έκτοτε δε εδραιώθη μεταξύ ημών η αμοιβαία προσευχή».

Πράγματι δε ενθυμούνται μερικοί στο Ησυχαστήριο ότι ο Γέρων Πορφύριος τους είχε πει να μη τον διακόψουν ορισμένη βραδινή ώρα, διότι είχε πνευματική εν προσευχή συνάντηση με το Γέροντα Σωφρόνιο. Τέτοιες πνευματικές συναντήσεις για κοινή προσευχή συνήθιζε ο Γέροντας Πορφύριος να έχει και με πνευματικά του τέκνα, που βρίσκονταν σε μακρινούς τύπους.

Η πρωτοβουλία του π. Πορφυρίου, την οποία αναφέρει ο Γέρων Σωφρόνιος, πραγματοποιήθηκε με την αποστολή της κατωτέρω επιστολής, της οποίας αντίγραφο μας έδωσε το πνευματικό τέκνο τους, που μεσολάβησε:

Γέροντα Σωφρόνιε,
Σ’ ασπάζομαι εν Χριστώ.

Η τάδε μούπε, ότι θέλετε να συναντηθούμε. Και ότι με καλείτε ναρθώ στην Αγγλίαν και ότι εάν δεν μπορώ ναρθώ εγώ εκεί, θα έρθετε εσείς στην Ελλάδα.
Επειδή εγώ δεν μπορώ ναρθώ, αλλά και δεν θέλω να υποβληθείτε εσείς στον κόπον να έρθετε, και επειδή για τους χριστιανούς δεν υπάρχουν αποστάσεις, θα μπορούσαμε να συναντηθούμε στην προσευχή, λέγοντας το «Κύριε Ιησού, Χριστέ ελέησόν με», στις 31 Αυγούστου, Κυριακή, 1980 και από ώρας 12 μεσονυκτίου έως 12.30 μετά μεσονύκτιο (10.00-10.30 ώρα Ελλάδος).
Εκτός αν έχετε άλλη δουλειά και έρθετε στην Ελλάδα.
Σ’ ασπάζομαι εν Κυρίω μετά της συνοδείας σου, ευχόμενος υγείαν ψυχής και σώματος.

Μετά της εν Κυρίω αγάπης
Ιερομόναχος Πορφύριος Μπαϊρακτάρης

 

Από το βιβλίο του δρος Κλείτου Ιωαννίδη, ο «Γέρων Πορφύριος, Μαρτυρίες και εμπειρίες», έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος, 1994.

Ανώνυμος είπε...

Προς ΜΑΡΙΑ Π.

Αγαπητή Μαρία, οι μονές έχουν μεν ξεχωριστά οικήματα (αλλοίμονο αν ήταν διαφορετικά) σε χώρους, όμως, που δεν απέχουν πολύ μεταξύ τους αλλά το κυριότερο ο ηγούμενος είναι ΚΟΙΝΟΣ. Θα πρέπει αυτό να μας προβληματίσει. Στην ουσία είναι ΜΙΚΤΕΣ μονές.

Αντώνης είπε...

Η δυναμική Μαρία Π. τα είδε όλα πλην του γεγονότος της συμπροσευχής και μετάδοσης των Αχράντων Μυστηρίων σε αιρετικούς!
Η δε oodegr βλέπει το γεγονός αυτό ως ευκαιρία να πλησιάσουν οι αιρετικοί την Ορθοδοξία, τι άλλο θα διαβάσουμε!!..
οι Άγιοι Απόστολοι που μας είπαν οτι τέτοιοι πρέπει να καθαιρούνται-αφορίζονται δεν τα είπανε καλά;;;!!! όπως του φανεί του καθενός!
για διαβάστε ετούτο http://aktines.blogspot.com/2019/12/blog-post_176.html
και αν δε συμφωνείτε πρέπει να ανησυχήσετε.

Μαρία Π. είπε...

Παρακαλώ κ. Αντώνη να μου εξηγήσετε σε τι αναφέρεστε για να μπορέσω να σας απαντήσω.
Ποιος μετέδωσε Θεία Κοινωνία σε αιρετικούς; Μιλάτε για τον Γέροντα ή για την Μονή Έσσεξ;
Αν αναφέρεστε στην ανάρτηση της ΟΟΔΕ του πρώτου σχολίου, αυτό δεν είναι δικό μου, και έχω πει εκ των προτέρων ότι σε κάποια σημεία δεν συμφωνώ.Διευκρινίστε μου παρακαλώ σε τι αναφέρεστε.

Ανώνυμος είπε...

Το σημαντικώτατο άρθρο του Θεολόγου κ. Αναγνώστου φαίνεται ότι σπάει ένα απόστημα. Απ οσα διάβασα στα αυνήθιστα πολλά σχόλια διαπιστώνεται ότι υπάρχει σοβαρό ζήτημα. Οι καλοπροαίρετοι υπερασπιστές της αγιοκατατάξεως του Γέροντος Σωφρονίου, να με συγχωρούν, με όσα παραθέτουν μαλλον επιβεβαιώνουν το πρόβλημα. Πρέπει να κατανοήσουν ότι άλλο καλός, άλλο ενάρετος, άλλο αγαπητός Γέροντας και άλλο ΑΓΙΟΣ! Δηλαδή πρότυπο, οδηγός, τέλειος κατά το ανθρωπίνως εφικτό και κατά χάριν Θεός! Τόσοι και τόσοι σπουδαίοι εκκλησιαστικοί συγγραφείς και προσωπικότητες υπάρχουν. Πρέπει σώνει κι καλά να αγιοκατατάσσεται ο κάθε τέτοιος Γέροντας;

Ανώνυμος είπε...

Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου, τον οποίο μέχρι χθές διαβάζαμε με εμπιστοσύνη, οφείλει μια απάντηση. Η κριτική που του γίνεται μπορεί να είναι ευπρεπής αλλά αφορά στην Πίστη, την ορθοδοξία του καιείναι ευθεία και συγκεκριμένη. Αν δεν απαντήσει αφήνει επάνω του σκιά και δείχνει περιφρόνηση στον πιστό λαό που έτσι σκανδαλίζεται. Αναμένουμε λοιπόν Σεβ/τε Ιερόθεε την απάντηση και αναίρεση εκ μέρους σας!

Ανώνυμος είπε...

Υπάρχουν στο διαδίκτυο φωτογραφίες που δείχνουν ότι μοναχοί και μοναχές στο Έσσεξ έχουν κοινή Τράπεζα και κοινό Ηγούμενο. Αυτό δεν είναι διπλή Μονή, ούτε δύο Μονές σε ένα χώρο, που κι αυτό είναι αντικανονικό. Πρόκειται για απαράδεκτη Μικτή Μονή που έπρεπε προ πολλού να έχει διορθωθεί. Γιατί διαιωνίζεται το λάθος και προσβάλουν και τη μνήμη του Γέροντός τους; ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΟ! Όσο για τον Ναυπάκτου δυστυχώς φαίνεται ότι κάτι δεν πάει καλά!....Τίποτε όμως δεν μένει για πάντα κρυφό!

Νίκος Κ. είπε...

Διαβάζοντας τους αγαπητούς φίλους για τον κύριο Αναγνώστου που έχει τα επιχειρήματα και τις αποδείξεις,τις μονές που δεν είναι μαζί αλλά αντικριστές,κάπου αλλού ότι ο Άγιος Σωφρόνιος φορούσε ψάθινο καπέλο και όχι σκουφί,ότι στα νιάτα του έκανε το μέγα λάθος να ψαχτεί στο βουδισμό καθώς και ότι θα είναι ο κρίκος μας με τους ετερόδοξους,σκέφτομαι ότι, οι αρμόδιοι γιά την αγιοκατάταξη πατέρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας μάλλον συνωμοτούν με δυνάμεις του σκότους μπορεί και με εξωγήινους,για να προβούν σε τέτοια ενέργεια, μιας και εφόσον όλα αυτά τους ήταν γνωστά,όπως και σε εμάς,μάλλον σε αφορισμό έπρεπε να προχωρήσουν και όχι σε αγιοκατάταξη.Ίσως,εάν ζούσαν κάποιοι από εμάς την εποχή των αγιοκατατάξεων ,του Μεγάλου Θεοδοσίου(17/01),του Αγίου Κυριάκου του δήμιου(16/07) να μην είχαμε ούτε αυτούς σήμερα στα Αγιολόγια.Προσωπικά δεν έχω τις θεολογικές γνώσεις να αναλύσω έννοιες όπως "θεοεγκατάλειψη", "υποστατική αρχή" ,"κενωτικός τρόπος ύπαρξης",αλλά γνωρίζω ότι ο Άγιος Σωφρόνιος που τις χρησιμοποίησε έκανε εμπειρικές περιγράφες είχε ΒΙΩΜΑ.Δεν γνωρίζω αν οι επικριτές του πάνω σε αυτές τις έννοιες, έχουν τα αντίστοιχα βιώματα ή μιλάνε με μια αυστηρή,νομικίστικου τύπου επιχειρηματολογία που έχει τα χαρακτηριστικά των φυσικών ιδιοτήτων του μεθανίου.Ο Άγιος Σωφρόνιος όπως και οι υπόλοιποι άγιοι των ημερών μας Άγιοι Πορφύριος,Παίσιος,Ιάκωβος,Αμφιλόχιος,Ιερώνυμος,και σύντομα ελπίζω οι Γέροντες Εφραίμ και Δανιήλ από τα Κατουνάκια και ο Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας είναι τα δώρα του Θεού σε μας για τα δύσκολα που έρχονται.Τα παραπάνω αποτελούν απλές σκέψεις και δεν απευθύνονται προσωπικά σε κάποιο φίλο.Καλή Πρωτοχρονιά.

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο στον σημερινό σχολιαστή 1:27 μ.μ.

Κ.

eastwest είπε...

Παρακολουθώ μια διαμάχη μεταξύ των πιστών της "ακριβείας της τήρησης των Ιερών Κανόνων" και των πιστών της "πέραν του γράμματος του Νόμου" Αληθείας.
Είμαι και εγώ μέλος της διαμάχης και ανήκω στην δεύτερη κατηγορία.
Όμως φαίνεται ότι αν συνεχιστεί αυτή η διένεξη θα δημιουργήσουμε νέο σχίσμα.
Εάν δεν γνωρίζετε, οι ομολογίες περί τον Χριστιανισμό (ομολογίες, αιρέσεις, σχίσματα, αποκρυφιστικές ομάδες, καταστροφικές λατρείες κ.ά.) ξεπερνούν τις 33.000, κατά πολύ περισσότερες οιασδήποτε θρησκείας, φιλοσοφίας και κοσμοθεωρίας.
Την έχει στο αίμα του ο άνθρωπος την έριδα. Τον τρέφει η αντιπαλότητα.

Να συνεχίσουμε την διαίρεση λοιπόν, ας μείνει στο τέλος ο καθένας μόνος του.

Αυτό εννοούσε άραγε ο Χριστός όταν έλεγε «Μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην΄ ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν»

Αντώνης είπε...

Από την ανάρτηση της ΟΟΔΕ :
"Στη μονή Έσσεξ, διαβάζουμε εδώ, δεν συλλειτουργούσαν με την ECOF, αλλά τους μεταλάμβαναν, ελπίζοντας να τους προσεγγίσουν. Το ίδιο έκανε και η μονή Σίμωνος Πέτρας, που δεν ξεφεύγει από την κριτική στο ίδιο άρθρο. Έτσι - αποφαίνεται ο αρθρογράφος - τους έδιναν πιστοποιητικό κανονικότητας για να κάνουν προσηλυτισμό. Η μήπως, λέω εγώ, νοιάστηκαν για τη σωτηρία τους και συμπεριφέρθηκαν με διάκριση, για να τους κάνουν όντως κανονικούς ορθοδόξους, πράγμα που για το συντάκτη μας ασφαλώς θα έπρεπε να γίνει με άτεγκτη αυστηρότητα και μόνον; (Μπορεί και να έσφαλαν, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί μια κήρυξη μακροχρόνιου και επίμονου πολέμου εναντίον τους - αλλά μπορεί και να μην έσφαλαν)."

Αυτά γινόταν ενόσω ζούσε ο γέροντας Σωφρόνιος και μάλιστα σε ενστάσεις κάποιων για το αντικανονικό αυτών η απάντηση τότε της Μονής ήταν οτι
"Ημείς πάντοτε και εν παντί εδράσαμεν συμφώνως των οδηγιών της υπευθύνου Μητρός Εκκλησίας, ουδέποτε και εν ουδενί εκκλησιαστικώ ζητήματι λαβόντες ιδίαν πρωτοβουλίαν. Αι σχέσεις ημών μετά των μελών εκείνων της καλουμένης Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, τα οποία κατά καιρούς επισκέπτονται το Ιερόν ημών Κοινόβιον, διέπονται υπό των κατευθυντηρίων γραμμών, άτινας εχάραξεν η Διορθόδοξος εν Γαλλία Επισκοπική Επιτροπή εσχάτως δ’ επαναδιετύπωσεν ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ναζιανζού κ. Στέφανος, Βοηθός του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γαλλίας κ. Ιερεμίου (βλ. SOP, No 133, Δεκεμβρίου 1988, σελ. 2-3). Επί του θέματος τούτου συνεννοήθημεν κατ’ Ιούνιον του 1975 ήδη μετά του τότε Μητροπολίτου Γαλλίας κ. Μελετίου, ανακύψαντος δε προ διετίας προβλήματός τινος, εζητήσαμεν και αύθις, δι’ επιστολής ημών από 24ης Ιουλίου 1987, οδηγίας παρά του αμέσου προκατόχου Υμών εν τω Θρόνω Θυατείρων, Σεβασμιωτάτου κ. Μεθοδίου πράξαντες είτα κατά την εκείνου γνώμην."

αυτά όλα υπάρχουν σε φύλλο του "ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ" ΤΟ 1989 αν δε κάνω λάθος.

Τα τελευταία μπορεί να μη τα είχατε δει, αυτά όμως της ΟΟΔΕ πώς σας διέφυγαν;;
Δεν είναι κάτι απλό ώστε με ένα "έχω πει εκ των προτέρων ότι σε κάποια σημεία δεν συμφωνώ" τα προσπερνάτε αβρόχοις ποσίν.

Τώρα λοιπόν που τα είδατε μπορείτε να μας πείτε ό,τι νομίζετε

Ανώνυμος είπε...

Είναι διαφορετικό αυτό που γράφεις απο αυτό που γράφει το άρθρο. Το άρθρο δεν τον παρουσιάζει ως καλό γέροντα αλλά όχι Άγιο, που δεν ξέρω τιισχυει. Το άρθρο τον προσβάλει ως αιρετικό και πλανο

Αντώνης είπε...

@Αλεξάνδρου
τα έχετε μπερδέψει ολίγον τι;
Βάζετε τους πιστούς της "ακριβείας της τήρησης των Ιερών Κανόνων" απέναντι από τους πιστούς της "πέραν του γράμματος του Νόμου" Αληθείας ενώ θα έπρεπε να τους πείτε, τους δεύτερους μέλος των οποίων θέτετε εαυτόν, πιστούς "πέραν της τήρησης των Ιερών Κανόνων" ή αυτό θα σας θύμιζε τους μεταπατερικούς και προτιμάτε να κάνετε ένα κάποιο άλμα μη κατηγορηθείτε για νεωτερισμό;;

Ανώνυμος είπε...

Ακόμη και εάν είναι άγιος ενώπιον Θεού ο Γέροντας Σωφρόνιος (χιλιάδες τέτοιοι υπάρχουν στην αφάνεια) δεν πρέπει να αναγνωριστεί ως Αγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας διότι αντιδρά ο ευσεβής απλός λαός! Η αγιοκατάταξή του αντί να ωφελήσει σκανδαλίζει! Αυτό αρκεί.

Ανώνυμος είπε...

Με αφορμή το δυνατό άρθρο του κ. Αναγνώστου, το οποίο δεν καταδικάζει, ούτε συκοφαντεί κανέναν, αλλά απλά και συνετά θέτει έναν βάσιμο προβληματισμό, βγήκε στην επιφάνεια πόσο έχουν αλλοιωθεί τα κριτήριά μας. Αυτά είναι χειρότερα από τα λάθη ή την πλάνη ενός Γέροντα. Ο Οικουμενισμός και ο συγκριτισμός έχει κάνει καλή δουλεία με το πρόσχημα της οικονομίας, της αγάπης και δεν συμμαζεύεται! ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ τα των υποστηρικτών της αγιοκατατάξεως ότι κοινωνούμε τους αιρετικούς για να τους φέρουμε κοντά μας!!! Όπως και ότι η Μονή έγινε υπό ειδικές συνθήκες τότε και είναι διπλή και όχι μικτή! Ντροπή! Αν έγινε λάθος τότε γιατί δεν διορθώνεται; Τι διπλή και αστειότητες αναφέρετε; Έχετε διαβάσει τι λέει ο Μέγας Βασίλειος, ¨ο Χρυσόστομος και οι Όσιοι Πατέρες σχετικά;Ούτε οι φωνές να μην ακούγονται από χιλιόμετρα, λένε! Θα ξεχάσουμε ό,τι ξέραμε και διδαχθήκαμε από τις Αγγλικές παραφωνίες!

Ανώνυμος είπε...

30 Δεκεμβρίου 2019-5:44 μ.μ.
Δεν αντιδρά ο ευσεβής απλός λαός, εκτός λίγων του διαδικτύου.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ σωστό το σχόλιο 30/12/2019 5:00 μ.μ.
Το άρθρο δεν τον παρουσιάζει ως καλό αν και όχι άγιο, αλλά και τον προσβάλει ως αιρετικό και πλάνο!

Ανώνυμος είπε...

Υπάρχει μία καλή λύση: Καμμία αγιοκατάταξη να μη γίνει αποδεκτή μέχρι να αποκατασταθεί η Ορθοδοξία στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Εκτός κι αν όλος ο ευσεβής λαός χωρίς έριδες και ενστάσεις αποδεχθεί κάποιον ορθόδοξο κατά πάντα που ο Θεός δια θαυμάτων μετά θάνατον θα υποδείξει και αποδείξει ότι θέλει να τιμάται ως Άγιος της Εκκλησίας Του!

eastwest είπε...

@Αντώνης
Αδελφέ Αντώνη μπορείτε να με κατατάξετε με αυτή την ονομασία. Ονομάστε με και μεταπατερικό, καμμία αντίρρηση.

ΥΓ1: Γιατί πιστεύετε ότι άλλα γράφω και άλλα υπονοώ; Έχω δώσει τέτοια δείγματα;
ΥΓ2: Από το ανωτέρω σχόλιο μου αυτό ήταν το κύριο σημείο που παρατηρήσατε; Εάν δεν ήμουν σαφής, με τρομάζει η εμφύλια διαμάχη.

Ανώνυμος είπε...

Σωστός ο Νίκος Κ.!! Μπράβο!!

Ανώνυμος είπε...

Ἀγαπητοί ἀναγνῶστες τοῦ ἄρθρου μας περί τῶν κινδύνων πού ἐγκυμονεῖ τυχόν νόθευσις τοῦ ὀρθοδόξου Ἁγιολογίου,
Κατ' ἀρχάς σᾶς εὐχαριστῶ γιά τόν κόπο σας νά τό διαβάσετε και μάλιστα νά τό σχολιάσετε μέ πληθώρα σχολίων, μικρῶν καί μεγαλυτέρων. Ἐλπίζω νά το προσέξατε καί ὄχι ἁπλῶς νά ἀντιδράσατε χωρίς κάποια σκέψη καί προβληματισμό.
Μακρυά ἀπό τήν ἀναξιότητά μου διάθεση καί πρόθεση κατηγορίας ἤ προκλήσεως ἐρίδων. Ὡστόσο ὡς ἐλάχιστος ὀρθόδοξος θεολόγος με μεταπτυχιακές σπουδές (εἰδίκευση) στήν Δογματική καί κάποιες σπουδές στήν ὀρθόδοξη Εἰκονογραφία θεώρησα χρέος μου νά κρούσω τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου ὅσον ἀφορᾶ στήν βεβιασμένη ἀπόφαση ἁγιοκατατάξεως τοῦ σεβαστοῦ Γέροντος Σωφρονίου τοῦ Ἔσσεξ, καλλά καί νά ἐπισημάνω τίς θεολογικές παρεκκλίσεις τοῦ παλαιότερον ὑπ' ἐμοῦ δημοσίως ἐπαινούμενου διά τήν πατερικότητα τῶν θέσεών του Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου.
Φοβᾶμαι ὅτι ἐξ ἀντιδράσεως καί μόνον, μᾶλλον βεβιασμένως κρίνοντες, ἔσπευσαν ὁρισμένοι νά κρίνουν ἀρνητικῶς τήν ταπεινή συμβολή μας διά τοῦ ἄρθρου μας στό ζήτημα καί πρόβλημα τῆς ἁγιοκατατάξεως τοῦ Γέροντος Σωφρονίου, τό ὁποῖο δέν εἶναι νέο.
Περί τῆς ἁγιοκατατάξεως τοῦ Γέροντος ἡ θέσις καί ὀ προβληματισμός μου συμπυκνοῦται καί ἐκφράζεται σέ μία παράγραφο τοῦ ἄρθρου μας:"Ἐπιπλέον, στή συγκεκριμένη περίπτωση ὑπάρχουν πολλές καί σοβαρές ἐπιφυλάξεις ἀπό Θεολογικῆς καί Κανονικῆς ἀπόψεως, ὅσον ἀφορᾶ στήν πολιτεία καί διδασκαλία τοῦ ἐν λόγῳ Ρώσου Κληρικοῦ, οἱ ὁποῖες ἀναποφεύκτως θά μποροῦν νά λειτουργοῦν, μετά τήν ἤδη γενομένη ἁγιοκατάταξή του, ὡς βάση θεωρητικῶν ἐποικοδομημάτων, ἑρμηνειῶν καί θεωρήσεων, οἱ ὁποῖες θά ἀλλοιώνουν, ἐμφανῶς ἤ ἀφανῶς, τήν ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική Παράδοση καί διδασκαλία."
Δέν νομίζω ὅτι ὑπερβάλλω, οὔτε ὅτι προκαλῶ. Τίς ἀντιδράσεις δέ, δέν τίς θεωρῶ καθόλου ἐχοχλητικές. Ἀντιθέτως θεωρῶ ὅτι οἱ τόσοι σχολιασμοί τοῦ ἄρθρου μας τιμοῦν καί ἐμένα καί τούς σχολιαστές γιά τό ἐνδιαφέρον τους.
Ὅσον ἀφορᾶ ὅμως τά τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου, τά ὁποῖα καταλαμβάνουν τό μεγαλύτερο μέρος τοῦ ἄρθρου μας, αὐτά ἐκτιμῶ ὅτι πρέπει νά ἐκτιμηθοῦν δεόντως καί ἰδιαιτέρως ὑπό συναδέλφων ἱκανοτέρων ἐμοῦ, ὥστε νά μή φθάσουν ὡς ἔχουν νά συμπεριληφθοῦν στό νέο βιβλίο τοῦ κ. Ἱεροθέου διότι θά ἐκθέσουν τόν ἴδιο, θά ζημιώσουν τό ἔργο του καί τέλος θά ἐντείνουν τίς ἀντιδράσεις ἔναντι τῆς ἁγιοκατατάξεως διότι ὁ ἴδιος ἐμφανίζεται καί ὡς ἑρμηνευτής τῆς θεολογίας τοῦ ἀειμνήστου Γέροντος Σωφρονίου.
Εὐχόμενος ἐν ὄψει τοῦ νέου πολιτικοῦ ἔτους πᾶν ἀγαθόν παρά τοῦ καιρούς καί χρόνους ἐν τῆ ἰδίᾳ ἐξουσία θεμένου Κυρίου
Διατελῶ
Μέ ἐκτίμηση καί τἠν ἀγάπη τοῦ δι' ἡμᾶς νηπιάζοντος Θεοῦ Λόγου
ἐλάχιστος
Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγος

Χαρις Π είπε...

Απαράδεκτη κριτική που γίνεται χωρίς διάκριση κι κυρίως χωρίς αγάπη..κρίμα..
Αναρωτιέμαι , πως είναι δυνατόν κάποιος , να κρίνει τόσο σκληρά με βάσει τη δική του αντίληψη που τάχα εδραιώνεται σε αποσπασματικά στοιχεία του πιδαλιου να υποθέσω;
Ο Άγιος Σωφρόνιος ο γίγαντας της ορθοδοξίας , ήταν από τους πιο ταπεινούς που γνώρισα ποτέ κι ίσως για αυτό να του δόθηκε τόση πολύ χάρη από το Κύριο ..
Πολύ λυπάμαι για το αυθάδες άρθρο κι εύχομαι αυτή η πικρή κι χωρίς διάκριση γραφή να μεταστραφεί μέρες που είναι σε γραφή αγάπης .
Καλά Χριστούγεννα

Αντώνης είπε...

@Αλεξάνδρου
πρέπει να καταλάβετε οτι ο Κύριος όταν είπε οτι η "νύμφη" θα στραφεί "κατὰ τῆς πενθερᾶς αὐτῆς" εννοούσε και το οτι η νύμφη π.χ. ως μεταπατερική θα στραφεί εναντίον της πενθεράς της γιατί αυτή θα παραμένει πιστή της "ακριβείας της τήρησης των Ιερών Κανόνων" όπως λέτε εσείς δηλαδή των εντολών του Θεού.
Τόσο απλά είναι τα πράγματα..

Ανώνυμος είπε...

Παρακαλώ πολύ παρακολουθείστε απόσπασμα από ομιλία του Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεοφύτου "Γέροντας Σωφρόνιος: Χριστέ μου δώσε μου υπομονή και την πίστη των αγίων - Μητροπολίτης Μόρφου".

https://m.youtube.com/watch?feature=youtu.be&v=eKlufdKe9-Q

Όσο για τον σπουδαίο αγιογράφο κ. Γ. Κόρδη έχει δηλώσει σε μαθητές του πως συμφωνεί με την τεχνοτροπία του Αγίου Σωφρονίου.

Μαρία Π. είπε...

Να απαντήσω στον κ. Αντώνη (4.47 μ.μ.).

Αγαπητέ κ. Αντώνη, επαναλαμβάνω ότι για να κρίνουμε οτιδήποτε σωστά πρέπει να δούμε τους λόγους που το προκαλούν, όπως και το ιστορικό πλαίσιο. Διαφορετικά, αν δηλ. αγνοήσουμε αυτά, θα πέσουμε σε λάθος. Θα θεωρήσουμε ότι όλα γίνονται λόγω «οικουμενιστικών κινήτρων» και «κακοδοξιών» όπως συνήθως ακούμε ως κατηγορίες, με αδιακρισία επί «δικαίων και αδίκων».

Λοιπόν, όπως όλοι γνωρίζουμε η ανθρωπότητα έζησε τους 2 φρικτότερους Πολέμους της ιστορίας της με αποκορύφωμα το παγκόσμιο σοκ της ατομικής βόμβας που έφερε ένα νέο μόνιμο εφιάλτη, αυτόν του πυρηνικού ολοκαυτώματος, που τελικά οδήγησε σε μια παγκόσμια «ανάγκη για ειρήνη, και καταλλαγή», και πάνω σε αυτό το ευνοϊκό υπόστρωμα, ξεκίνησε η προπαγάνδα της Νέας Τάξης Πραγμάτων, δημιουργήθηκε ο ΟΗΕ, το ΠΣΕ, και σταδιακά διάφορα υπερεθνικά σχήματα όπως Ε.Ε., NAFTA, ASΕAN κτλ.. με σκοπό την ενοποιημένη ανθρωπότητα της Νέας Εποχής.
Το κλίμα ήταν τέτοιο λόγω της ισοπεδωμένης Ευρώπης και των εκατομμυρίων θανάτων, ώστε κανείς δεν μπορούσε να δει παραπέρα και όλοι έθεσαν ως πρώτο ζητούμενο την (προφητευμένη από τον Απ. Παύλο) «ειρήνη και ασφάλεια». Την «ειρηνική συνύπαρξη λαών και θρησκειών».

Έτσι μπορούμε να κατανοήσουμε και την έλλειψη αντίδρασης των Ορθοδόξων όταν μπήκαμε στο ΠΣΕ, εφόσον μάλιστα η συμμετοχή μας ΑΡΧΙΚΑ δεν μας υποχρέωνε σε υπογραφή κοινών κειμένων με τους αιρετικούς (αυτό άλλαξε στην πορεία), και εφόσον υποτίθεται ότι το ΠΣΕ θα διέσωζε τον Χριστιανισμό (μέσω διάφορων χρηματοδοτήσεων και πολιτικής στήριξης) από την αθεϊστική λαίλαπα των κομμουνιστικών καθεστώτων, και από άλλους κινδύνους.
Κάποιοι άνθρωποι όπως ο π. Ρωμανίδης και ο Γ. Σωφρόνιος που ζούσαν στο εξωτερικό συμμετείχαν στην αρχή σε 1-2 συλλείτουργα κάνοντας υπακοή στο Πατριαρχείο, με αγαθό τρόπο νομίζοντας ότι θα προσέλκυαν τους παπικούς προς την Ορθοδοξία.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια ήταν προφανώς και η διατεταγμένη από το Πατριαρχείο κοινωνία με την ECOF. Όλοι όσοι ζούσαν στο εξωτερικό έχουν κατηγορηθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ακριβώς λόγω της προβληματικής κατάστασης που επικρατούσε.
Για τον Αγιο Ι.Μαξίμοβιτς, υπάρχει μια άποψη από τους οπαδούς του παλαιού ημερολογίου που τον θεωρούν «δικό τους», ενώ η πραγματικότητα είναι άλλη (είχε κοινωνία με τις Εκκλησίες του νέου ημερολογίου και όταν ήταν επίσκοπος Σαγκάης μνημόνευε τον πατριάρχη Μόσχας Αλέξιο.
Ο Άγιος το έκανε με αγαθή διάθεση δρώντας ενωτικά.
Το θέμα είναι όμως ότι όλοι οι Άγιοι Γέροντες ανεξαιρέτως, και ο π. Ρωμανίδης, παρά την «υπακοή» [που έκαναν εκείνα τα χρόνια (που δεν είχε φτάσει σε τέτοιο ξεκάθαρο σημείο ο οικουμενισμός και η προσπάθεια απροϋπόθετης ένωσης με τους παπικούς) και οι Άγιοι Παϊσιος και Πορφύριος] είδαν στην πορεία που πάει το πράγμα με το ΠΣΕ και τους διαλόγους, και μίλησαν κατηγορηματικά και ξεκάθαρα εναντίον της ΑΙΡΕΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ της Δύσης.
Μάλιστα ο Γέροντας Σωφρόνιος, δεν παρέμεινε μόνο στις δογματικές διαφορές, αλλά έφτασε σε τέτοιο βάθος ανάλυσης ώστε να διαχωρίζει ακόμα και την φυσική όψη του προσώπου του «χαριτωμένου» αληθινού Ορθόδοξου, από τον παπικό με την «κτιστή» υποτιθέμενη «θεία χάρη».
Είναι τόσα πολλά αυτά που έχει γράψει, σχετικά με το Φιλιόκβε και τις συνέπειές του όχι μόνο στο Δόγμα της Αγίας Τριάδας, αλλά και στην Σωτηρία του ανθρώπου, σχετικά με την Θεία Χάρη, σχετικά με το Πρόσωπο το οποίο καλούμαστε να πραγματώσουμε, που είναι μια τελείως άλλη προσέγγιση από αυτήν της Δύσεως, που ειλικρινά, δεν γίνεται όποιος τα γνωρίζει αυτά, να πιστέψει ποτέ ότι ο Γέροντας είτε προσέγγιζε τον παπισμό, είτε ήταν «οικουμενιστής» κ.τ.λ.
Ήταν ένα γνήσιος ησυχαστής και θεόπτης, τα βιβλία του αποπνέουν το άρωμα του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου και των ασκητών Πατέρων, και είναι η συνέχεια της φιλοκαλικής μας παράδοσης της νηπτικής Θεολογίας.
Ιδιαίτερα τα βιβλία «Περί Προσευχής» και «Οψόμεθα τον Θεό καθώς εστί».

Ανώνυμος είπε...

"ΑΓΙΟΠΑΤΕΡΙΚΗ, συνεχὴς καὶ ἀμετάβλητη, συνείδηση εἶναι, ὅτι ἡ ἁγιότητα ἀναγνωρίζεται μὲ βάση τὴ φανέρωσή της ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Θεό, μέσῳ τῆς διενεργείας (αὐθεντικῶν) θαυμάτων.
Αὐτὸ τὸ κριτήριο εἶναι ἐκκλησιαστικὰ τὸ ἀσφαλέστερο καὶ ἐπικρατέστερο στὸν χῶρο τῆς ὀρθόδοξης Ἁγιολογίας. Ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Νεκτάριος (1660-1669)14 παραδίδει συνοπτικὰ τὴ σχετικὴ ἐκκλησιαστικὴ ἐμπειρία.
«Τρία θεωροῦνται -γράφει- μαρτυροῦντα τὴν (ὑπογράμμιση δική μας) ἐν ἀνθρώποις ἁγιότητα· πρῶτον ὀρθοδοξία ἄμωμος· ἀρετῶν κατόρθωσις ἁπασῶν, ἐν αἶς ἕπεται ἡ περὶ τὴν πίστιν μέχρις αἵματος πρὸς τὴν ἁμαρτίαν ἀντικατάστασις καί, τέλος, ἡ παρὰ Θεοῦ ἐπίδειξις σημείων ὑπερφυῶν καὶ θαυμάτων. Τὸ πρῶτόν ἐστι καὶ εἰς σωτηρίαν ἀναγκαιότατον. Τὸ δεύτερον εἰς ἁγιωσύνης χαρακτῆρα. Ἀλλὰ καὶ τὸ τρίτον ἀναγκαιότατον καυτὸν εἰς ἀπόδειξιν»".
(Ἀπό τό πόνημα τοῦ ἀειμνήστου π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ "Ἁγιότης μαρτυρουμένη", ὅπου ἐτίθετο ἤδη ἀπό πολλῶν ἐτῶν ὁ προβληματισμός γιά τίς ἀθρόες καί μέ ἀμφίβολα κριτήρια ἁγιοκατατάξεις.)
Καθαρά καί ξάστερα πράγματα. Πρώτη ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ προϋπόθεση ἡ ἄμωμος Ὀρθοδοξία. Ἡ ἁγιότητα φανερώνεται ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεό! Καί πρός ἀπόδειξη ἀναγκαιώτατα εἶναι καί τά αὐθεντικά θαύματα.
Στήν προκειμένη περίπτωση τί ὤθησε στήν ἀπόφαση τῆς ἁγιοκατατάξεως;
Εἶναι ἀπαράδεκτο νά χαρακτηρίζεται αὐθάδες ἕνα τόσο προσεγμένο ἄρθρο, ἑνός γνωστοῦ πλέον γιά τίς ὀρθόδοξες θέσεις του Θεολόγου ἀρθρογράφου, μόνο καί μόνο ἐπειδή παρουσιάζει τίς ὑπάρχουσες ἐνστάσεις καί συμμερίζεται τίς ἐπιφυλάξεις περί τήν ἁγιοκατάταξη τοῦ Γέροντος Σωφρονίου. Μήπως ἔχουμε Παπισμό καί δέν μποροῦμε οὔτε νά ἐκφρασθοῦμε;

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο στο Χάρη Π. Συμφωνούμε απόλυτα στην αλήθεια που λέει για τον αξίως αγιοκαταταγμένο Γέρωντα Σωφρόνιο.

Αντώνης είπε...

Μαρία Π.,
έχω την αίσθηση οτι μια χαρά είχατε καταλάβει απ'την αρχή αυτά που έλεγα αλλά για δικούς σας λόγους κάνατε πως δε καταλαβαίνετε..
Ο λόγος σας είναι κλασσικός, αυτά τα ακούμε χρόνια τώρα από αυτούς που θέλουν να δικαιολογήσουν τα τόσα ανοίγματα των ορθοδόξων προς τους αιρετικούς.

Μαρία Π. είπε...

Προς Αντώνης 31/12 8.00 π.μ.
Δεν καταλαβαίνω τα υπονοούμενά σας. Ποιοί είναι οι δικοί μου λόγοι; Μήπως είμαι κι εγώ 'κρυπτο-οικουμενίστρια', και αποσκοπώ σε εσκεμμένη συγκάλυψη;
Σας είπα ειλικρινά ότι δεν κατάλαβα σε τι αναφέρεστε, στον Γέροντα τότε, ή στην Μονή σήμερα.

Γράψατε:
Η δυναμική Μαρία Π. τα είδε όλα πλην του γεγονότος της συμπροσευχής και μετάδοσης των Αχράντων Μυστηρίων σε αιρετικούς!Η δε oodegr βλέπει το γεγονός αυτό ως ευκαιρία να πλησιάσουν οι αιρετικοί την Ορθοδοξία, τι άλλο θα διαβάσουμε!!..

Αυτό μπορεί να αναφερόταν σε γενική στάση της ΟΟΔΕ ως προς τις συμπροσευχές σήμερα και σε πιθανή μετάδοση Θείας Κοινωνίας σε ετερόδοξους από την Μονή Έσσεξ.
Δεν έπρεπε να διευκρινιστεί;
Άλλωστε τι θα άλλαζε αν υποτίθεται ότι 'έκανα' πως δεν κατάλαβα;
Αφού σας ζήτησα διευκρινίσεις ώστε να σας απαντήσω, και το έκανα.

Σχετικά με την ουσία του θέματος, ένα τελευταίο θα πω, ότι αν κάποιος είναι προκατειλημμένος και δεν θέλει να δει τα πράγματα με καλή προαίρεση ότι και αν του πουν δεν πρόκειται να πεισθεί.


Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ, Ορθόδοξη Εκκλησία και Οικουμενισμός

«Η Ορθόδοξη Εκκλησία διακρίνεται από όλες τις άλλες εκκλησίες σε τρία επίπεδα, γιατί:

α) μόνη αυτή αληθεύει πλήρως στην θεολογία της,
β) μόνη αυτή γνωρίζει το μυστήριο της χάριτος, της αγίας ζωής, και διαφυλάσσει στην πληρότητα τη θεία χάρη, και
γ) είναι η αρχαιότερη, η θεμελιώδης, η βασική, από την οποία αποσχίσθησαν κατά καιρούς μεγαλύτερα ή μικρότερα τμήματα.
Μια σημαντική μερίδα του χριστιανικού κόσμου κλίνει σήμερα να αποδεχθεί μια από τις πιο επικίνδυνες αιρέσεις [ενν. τον οικουμενισμό]… ότι δήθεν… πολλές από τις εκκλησίες που αποκαλούνται χριστιανικές, έχουν ίση χάρη, και γι’ αυτό οφείλει να επέλθει η ένωση των εκκλησιών με βάση κάποιον κοινό για όλες παρονομαστή… σε μια παγκόσμια και αποστολική Εκκλησία.
Εσείς να μη πλανηθείτε με όλα αυτά, αλλά να πιστεύετε ακράδαντα με την καρδιά και με το νου ότι υπάρχει πάνω στη γη εκείνη η Μία, Μοναδική και Αληθινή Εκκλησία που ίδρυσε ο Κύριος. Η Εκκλησία αυτή διατηρεί αλώβητη και ακέραιη την διδασκαλία του Χριστού, κατέχει το πλήρωμα της γνώσεως και της χάριτος και είναι αλάθητη.
Στον ρωμαιοκαθολικισμό υπάρχουν πολλά βασικά σφάλματα, τόσο από δογματικής απόψεως, όσο και από πλευράς πνευματικής ζωής.»

https://paterikos.blogspot.com/2017/04/blog-post_87.html


Καλή Πρωτοχρονιά σε όλους και Ευλογημένος ο Νέος Χρόνος.

Αντώνης είπε...

Μαρία Π.
η αδελφότητα στο Έσσεξ μετά την κοίμηση του γέροντα εξέδωσε αρκετά βιβλία όπως αυτό στο οποίο αναφέρεστε, "Αγώνας Θεογνωσίας".

Νομίζω πως το πρέπον θα ήταν πρώτα να ζητήσουν συγχώρεση από όσους εσκανδάλισαν μεταλαμβάνοντας μη ορθοδόξους το μακρινό 1989 όσο ζούσε ακόμη ο γέροντας -(εκτός κι αν δε τα λένε καλά οι του "Ορθόδοξου Τύπου" ή αυτοί της ΟΟΔΕ)- και μετά να εκδώσουν βιβλία...
Όλα τα άλλα είναι προφάσεις!

Ανώνυμος είπε...

Μα καλά, αυτή η σπουδή της ανακηρύξεως αγίων από το Φανάρι, δεν προβληματίζει κάποιους;
Τόσοι πολλοί άγιοι ανακηρύχθηκαν, σε τόσο μικρό διάστημα και εμείς το προσπερνάμε αδιάφορα;

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Δημ. Κ. Ἀναγνώστου οι σπουδές στη θεολογία δεν σας καθιστούν θεολόγο ούτε και οι μεταπτυχιακοί σας τίτλοι στη δογματική είναι ικανοί μας σας κάνουν  εμπειρικό γνώστη. Οι δε γνώσεις σας στην εικονογραφία (ούτε καν αγιογράφος δηλαδή)δεν είναι αρκετές για να σας κάνουν να κρίνετε ως μη ορθόδοξα αυτά που γράφει ο σεβασμιώτατος Ναυπάκτου. Νομίζετε ότι οι τίτλοι που κατέχετε σας δίνουν τη απαιτούμενη γνώση και εμπειρία ώστε να κρίνετε τους Αγίους  πατέρες του Αγίου Όρους και τον ίδιο τον Άγιο Σιλουανό γιατί τόλμησαν και παρέβησαν κατά τη γνώμη σας τους κανόνες και χειροτόνησαν ιερέα τον Άγιο Σοφρώνιο. Τι μου λέτε; Εσείς με τόσες σπουδές έχετε τη διάκριση να λετε ότι έσφαλαν ανεπανόρθωτα ποιοι; Οι Άγιοι πατέρες της Μονής Παντελεήμονος; ο ίδιος ο Άγιος Σιλουανός; που ενώ έμαθε ότι ασπάστηκε όπως εσείς ισχυριζεστε και με τι τρόπο άραγε μήπως έγινε γκουρού; Βουδιστής ιερέας; αραδιαζετε το πηδάλιο και λέτε ότι ο πνευματικός του ο Άγιος Σιλουανός  δεν εισηγήθηκε ώστε να καθαίρεθει ο τότε π. Σοφρώνιος;Τι κρίμα που δεν ήσασταν  εκεί να διορθώσετε αυτό το μέγα κακό που νοθεύει το Αγιολόγιο όπως ισχυριζεστε χωρίς ερωτηματικό κιόλας γιατί ο τίτλος είναι σαφής:
Ἡ νόθευσις τοῦ ὀρθοδόξου Ἁγιολογίου ναρκοθετεῖ τήν ἐκκλησιαστική ζωή!
Εσείς πρέπει να εντοπίσετε που τη νοθεία που ενεργεί μέσα σας και δεν σας αφήνει να ανοίξετε τους πνευματικούς σας οφθαλμούς και φτάσατε μάλιστα στο σημείο να κρίνετε μέχρι και τον Άγιο Σιλουανό.

Ανώνυμος είπε...

Πείτε μου ένα θαύμα του ΓΈΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ του ησυχαστη που ακούσατε μετά το θάνατο του πέρα από εμφανίσεις στα παιδιά του τα πνευματικά.. Μήπως ο γίγαντας αυτός δεν ήταν Άγιος;

Νίκος Κ. είπε...

Η Μαρία Π.στο σχόλιο της 31/12- 9:00 π.μ.τα λέει όλα "Σχετικά με την ουσία του θέματος, ένα τελευταίο θα πω, ότι αν κάποιος είναι προκατειλημμένος και δεν θέλει να δει τα πράγματα με καλή προαίρεση ότι και αν του πουν δεν πρόκειται να πεισθεί.".'Αλλοι πάλι επιζητούν ἐπίδειξη σημείων ὑπερφυῶν καὶ θαυμάτων γιά να πεισθούν κάτι που σε τέτοιες περιπτώσεις μάλλον δεν επιτρέπει ο Θεός εάν σκεφτούμε ότι μας το λέει σε χωρίο του Ευαγγελίου «γενεὰ πονηρὰ καὶ μοιχαλὶς σημεῖον ἐπιζητεῖ, καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται αὐτῇ εἰ μὴ τὸ σημεῖον᾿Ιωνᾶ τοῦ προφήτου. καὶ καταλιπὼν αὐτοὺς ἀπῆλθεν.» Έτσι λοιπόν η τόσο άνυδρη πνευματικά αυτή γενιά,που δεν καταλαβαίνει,και θέλει να φιλτάρει με τα εγκεφαλικών κυττάρων φίλτρα της,τις επισκέψεις και τη βιωματική εμπειρία του Θεού σε έναν άγιο γέροντα,αλλά και τον πρότερο μη έντιμο,κατά τη γνώμη της ,βίο του,λες και οι τόσο αυστηροί με τους Ιερούς Κανόνες γεροντάδες στο Άγιο Όρος και ο Άγιος Σιλουανός δεν ήξεραν όλη του τη ζωή,τον απομακρύνει από κοντά της,του λεέι"δε σε θέλουμε γιά Άγιο μας και θα στο αποδείξουμε με στοιχεία,μπορεί να ξέφυγες από τους αγράμματους Αγιορείτες γεροντάδες σου και από τους αθεολόγητους πατέρες του Πατριαρχείο αλλά από εμάς δε θα ξεφύγεις"γιατί άραγε;
"Καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν ἅπαν τὸ πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ᾿ αὐτῶν, ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο· αὐτὸς δὲ ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον ὑπέστρεψεν.".Μήπως με αφορμή την αγιοκατάταξη του Αγίου Σωφρονίου βγάζουμε την αποστροφή μας για το Φανάρι,τον Ναυπάκτου,τους Ρώσους,την αγιογραφία,το ότι συνέφαγε μοναχός με μοναχή άρα δεν είναι μοναχοί και ότι άλλο;΄"καὶ καταλιπὼν αὐτοὺς ἀπῆλθεν".Καλή Χρονιά και Καλή φώτιση και σε όλους.

eastwest είπε...

@ Μαρία Π.

Αγαπητή αδελφή,
όπως παρατηρείς(ρούμε) εάν εξαιρεθούν 2,3 περιπτώσεις, οι περισσότεροι δεν απαντούν στα παρατιθέμενα στοιχεία προς αντίκρουση, αλλά με χαρακτηρισμούς, και με επιθετική διάθεση.
Δηλαδή εάν τους πεις "σήμερα είναι Τρίτη. Τι έχετε να πείτε σε αυτό;" θα απαντήσουν: "Αυτά τα λες για να καλύψεις τον Ναυπάκτου που κάνει πλάτες στον Κωνσταντινουπόλεως. Πρέπει να ξέρεις ότι σήμερα είναι 31 Δεκεμβρίου και άφησε τα σάπια"
Οπότε ξαναδιαβάζεις αυτό που έγραψες και αναρωτιέσαι: Δεν ήμουνα σαφής στη διατύπωση της ερώτησής μου;
Κάπου ανέφερες, εσύ νομίζω, για καφενειακού τύπου συζήτηση.
Δεν νιώθεις ότι με τον τρόπο αντιμετώπισής τους, σε φέρνουν στο σημείο να εκραγείς; Να πεις: Επίτηδες το κάνουν; Και να αρχίσεις και συ τους χαρακτηρισμούς και το γαϊτανάκι να γυρίζει με κερδισμένο ποιον;

Ανώνυμος είπε...

31 Δεκεμβρίου 2019-12:30 μ.μ.

Πολύ σωστά!

Χαρις Π είπε...

Ετσι..έλεος πια με όσους κρίνουν τους πάντες αδιακρίτως νομίζοντας ότι ανακάλυψαν την Αμερική..
Αγαπητοί μου , έχετε αγάπη εσεις;
Ποιος σας έβαλε δίπλα στο Θεό κι κρίνετε ανηλεώς ιερωμένους που έχουν αγ ωνισθεί ματώνοντας τα γόνατα τους..;;
Γνωρίζετε άραγε ότι ο τελευταίος ιερωμένος ( όχι του εν λόγω αναστήματος ) έχει ιδιαίτερη χάρη από το Θεό κι είναι " μεγάλη αμαρτια" , μία κι φαντάζομαι σας εξιτάρει αυτή η έκφραση, να τον κρίνετε ως μην εχων εξουσία λαϊκός;;;;;;
Όταν θα φτάσουμε εμείς οι ταλαίπωροι στο βήμα του Θεού όταν έρθει η ώρα μας , θα μας ρωτήσει ο Παναγαθος αν είχαμε αγάπη... κι αλοιμονο σε εκεινους που ξεσχίσανε τις σάρκες των πλησίον τους κρίνοντας τους τάχα μου μέσα από θρησκευτικό ζήλο..
Καλή κι ευλογημένη χρονιά με αγάπη κι συγχωρητικότητα

Χαρις Π είπε...

Ευχαριστω πολύ
Η Χάρις Π ... Όχι ο Χάρης Π...
Καλή κι ευλογημένη χρονιά

Χαρις Π είπε...

Κάποτε ο Άγιος Πορφύριος είχε πει.. Μην λυπηθέιτε όταν θα φύγω από αυτή τη ζωή..διότι τότε θα είμαι πιο πολύ κοντά σας κι θα μπορώ να σας βοηθώ πολύ περισσότερο..
Προσωπική μου άποψη είναι ότι επέτρεψε ο Θεός την αγιοκατάταξη αυτών των Αγίων Γερόντων ( διότι όπως γνωρίζουμε οι λαϊκοί πρωτίστως αναδεικνύουν τους Αγίους..κι μετά ακολουθεί η επίσημη διαδικασία) διότι έρχονται γεγονότα ( δεν νομίζω να το αμφισβητεί αυτό κανείς..) κατά τα οποία θα αναζητήσουμε εντόνως βοήθεια κι με τους Αγίους πρεσβευτές πλέον να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε..
Καλή κι ευλογημένη χρονιά με πολύ αγάπη σε όλους

Ανώνυμος είπε...

Τελικά, φαίνεται ότι δεν βοήθησαν πολύ τα συγγράμματα του Γερ. Σωφρονίου τούς υποστηρικτές της αγιοκατατάξεώς του διότι εκ των σχολίων τους δείχνουν και ταραγμένοι και ιδιαίτερα επιθετικοί είναι ή έγιναν! Και το χειρότερο...αβαθείς και ίσως αλλοπρόσαλλοι στη σκέψη τους. Κρίμα.

Μαρία Π. είπε...

Αγαπητοί μου αδελφοί, κ. Αλεξάνδρου, Νίκο Κ., Χάρις Π, και όσοι άλλοι έχουμε το ίδιο πνεύμα, όπως ο ανώνυμος 31/12 12.30 μ.μ., συμφωνώ απόλυτα μαζί σας, και πιστεύω ότι είναι τιμή μας να υπερασπιζόμαστε αυτόν τον άγιο Γέροντα, που τόσο έχει διασυρθεί από ζηλωτικούς κύκλους.

θέλω ακόμα να πω επειδή έριξα μια ματιά όσο πρόλαβα στο κείμενο του κ. Καραλή το οποίο επικαλείται ο κ. Αναγνώστου, ότι είναι εντελώς διαστρεβλωτικό. Σε βαθμό δηλαδή να αναρωτιέται κανείς για τους λόγους που συμβαίνει αυτό (εσκεμμένα ή όχι).
Λόγω της ημέρας δυστυχώς δεν μπορώ να επεκταθώ. Θα γράψω περισσότερα και αναλυτικά σε επόμενο σχόλιο.

Καλή Πρωτοχρονιά

Ανώνυμος είπε...

Κανείς δεν αντέκρουσε τα στοιχεία του άρθρου του Θεολόγου. Κάποιος μάλιστα είπε ότι ο κ. Κόρδης, Θεολόγος και Αγιογράφος, δεχόταν την τεχνοτροπία του Γερ. Σωφρονίου! Καλά δεν καταλάβατε τίποτε από το άρθρο του κ. Αναγνώστου; Ο άνθρωπος δεν κατηγόρησε τον Γέροντα ουτε για την αγιογραφία, ούτε για την τεχνοτροπία! Γινώσκετε ά αναγινώσκετε; Ο κ. Αναγνώστου είπε ότι η θεολογική προσέγγιση και ερμηνεία των αγιογραφιών του Γερ. Σωφρονίου υπό του κ. Ιεροθέου δεν είναι θεολογικώς ορθή! Και νομίζω με ελάχιστες γνώσεις της ορθοδόξου Πίστεως και διδασκαλίας το καταλαβαίνει κανείς. Δεν χρειάζεται ουτε εμπειρία, ούτε σαράντα πτυχία!

Ανώνυμος είπε...

Ο Γέροντας Σωφρόνιος είχε υποπέσει σε σοβαρά θεολογικά λάθη. Οι βαθείς γνώστες των Πατερικών έργων το γνωρίζουν. Αυτο λοιπόν το θέμα, η απουσία θαυμάτων, το ζήτημα της μικτής Μονής του και άλλα λεπτά θέματα που δεν μπορούν να δημοσιοποιηθούν αλλά τα γνωρίζουν αρκετοί ΔΕΝ ΕΠΕΤΡΕΠΑΝ ΤΗΝ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΟΥ. Φυσικά έχει πει και έχει γράψει και αρκετά ερρανισμένα εκ της Πατερικής διδασκαλίας. Αυτό δεν διαφοροποιεί τα πράγματα. Ο κ. Αναγνώστου, γνωστός για την παρρησία αλλά και τη σύνεσή του και τις τεκμηριωμένες απόψεις του, λέει σχετικά λίγα πράγματα στο θέμα των σοβαρών θεολογικών λαθών του Γέροντος. Στα του Ναυπάκτου (αθεολόγητες και κακόδοξες ερμηνείες της εικογραφικής παραγωγής του γερ. Σωφρονίου και όχι μόνο) έχει απόλυτο δίκαιο και συγχαρητήρια διότι είναι ο πρώτος που τα επεσήμανε. Οι σχολιαστές υπερασπιστές της αγιοκατατάξεως του γερ. Σωφρονίου απέδειξαν ότι έχουν παχυλή άγνοια και ομιλούν αφελώς και ανευθύνως. Είναι τυχαίο που όλοι οι οικουμενιστές του Φαναρίου κόπτονται υπέρ αυτής της αγιοκατατάξεως;.....

Ανώνυμος είπε...

Αν δε μπορούν να δημοσιοποιηθουν μην τα λες αλλιώς είσαι συκοφαντης.τι ήταν πόρνος ή ομοφυλόφιλος όπως κατηγορήθηκε και ο γέροντας Ιωσήφ και ο Μ. Λεμεσού. Τι να πει κανείς ίσως αδίκως σχολιάζουμε. Αυτός ο τραγικός λοιπόν γέροντας έστρεψε στην ορθοδοξία 1 άνθρωπο.. Εσείς και εγώ οι καλοί Χριστιανοί πόσους καταφέραμε; Είμαστε άξιοι λύπης όλοι αλλά όλα τα ξέρουμε. Αυτό για τα λεπτά πράγματα που έγραψες έπρεπε να το σκεφτείς και 2η φορα

Ανώνυμος είπε...

31 Δεκεμβρίου 2019 7:37 μ.μ.
Ποια είναι τα σοβαρά θεολογικά λάθη; Ο Σεβασμιώτατος Ναυπάκτου έχει μελετήσει όσο κανείς τον Άγιο Σωφρόνιο και αν μη τι άλλο έχει πατερική παιδεία που μαρτυρείται από όσα έχει γράψει.Όσον αφορά στα «λεπτά θέματα» αυτό κι αν είναι συκοφαντία, στον αέρα χωρίς στοιχεία. Αν υπάρχει ντροπή ή φόβος Θεού, να δοθούν στοιχεία.Αλλιώς πρόκειται για κλασσική συκοφαντία και κατάντια.Αλλά βέβαια όταν το κριτήριο είναι ότι οι οικουμενιστές του Φαναρίου κόπτονται, τι περιμένεις;

Ανώνυμος είπε...

31 Δεκεμβρίου 2019 6:01 μ.μ.
Η θεολογική προσέγγιση του κυρίου Ιεροθέου είναι ορθή και σύμφωνη με την πατερική παράδοση.
Αν ξενίζει όσους νομίζουν ότι η Ορθόδοξη Πίστη είναι μόνο η Δογματική χωρίς την εμπειρική μετοχή του ανθρώπου στον Θεό, δεν φταίει ο Σεβασμιώτατος. Η Εκκλησία στηρίζεται στο κάλεσμα, Έρχου και ίδε!

Ανώνυμος είπε...

Δε γνωριζω αν ειναι αγιος, αλλα η προσφατη βιομηχανια αγιοποιησεων απο το εσβεσμενο φαναρι με κανει πολυ καχυποπτο. Αυτο που μου χτυπαει πιο πολυ απ' όλα ειναι ο λογος του γεροντα οτι ''μονο η ορθοδοξη εκκλησια εχει το πληρωμα της χαριτος'', ωσαν να εχουν χαρη και αλλες ''εκκλησιες''. Θεωρω οτι πρεπει να μην επιτρεπουμε στη διχονοια να μπαινει αναμεσα μας, εστω κι αν διαφωνουμε σε σημαντικα θεματα, διοτι ειμαστε ανθρωποι και ουδεις ασφαλτος [πλην πάπα...]. Οσο για την προαιρεση του καθενος αυτη μονο ο Θεος τη γνωριζει... Γ.Π.

Ανώνυμος είπε...

Ανώνυμε 1:27 οι μυαλωμένοι γνωρίζουν όσα λένε, αλλά δεν λένε όσα γνωρίζουν!....Μην προκαλείς. Δεν πρόκειται για θέματα ηθικής φύσεως διότι δεν μας αφορούν για κανέναν. Μη γίνεσαι μικροπρεπής και προκαλείς ψευδείς εντυπώσεις δήθεν καλοκάγαθου υπερασπιστού.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητοί αδελφοί, συμφωνούντες και διαγωνούντες με την αγιοκατάταξη του Γέροντος Σωφρονίου, ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ξαναδιαβαστε προσεκτικά αυτα που έχει με μαύρα γράμματα και υπογραμμισμένα ο κ. Αναγνώστου στό άρθρο του από τα λεχθέντα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου. Μετά προστρέξτε στα αποφασισθέντα και τα Πρακτικά της Αγίας Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, η οποία κατ' ἐμπνευση του Αγίου Πνεύματος εθεολόγησε περί των αγίων και ιερών Εικόνων. Με λόγη προσοχή θα διαπιστώσετε ότι οι θεωρήσεις του Μητροπολίτου δεν είναι απλώς παράδοξες ή επιλήψιμες, αλλά ευθέως και απολύτως ΚΑΚΟΔΟΞΕΣ και ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ! Αυτά που λέει ο Ναυπάκτου είναι φρικαλέα! Συνιστούν ανατροπή της Ορθοδόξου Διδασκαλίας! Θα έλεγα μάλιστα ότι προσβάλλουν βάναυσα και τη μνήμη του αειμνήστου Γέροντος Σωφρονίου διότι πουθενά στά έργα του δεν υποστήριξε τέτοιες πλάνες και κακοδοξίες! Σ' αυτό όλοι οι ορθόδοξοι δεν μπορεί παρά να συμφωνούμε. Τα άλλα θα τα ξεκαθαρίσει ο χρόνος, ο Θεός πρωτίστως και η συνείδηση του Σώματος της Εκκλησίας!

Μαρία Π. είπε...

Παρακαλώ θα ήθελα να απευθυνθώ στον κ. Αναγνώστου, που ανέφερε τον Διάλογο μετά πρωτειομανούς του κ. Καραλή, και να τον παρακαλέσω να προσέξει τα επόμενα και αν είναι δυνατόν να ενημερώσει και τον Ορθόδοξο Τύπο που δημοσιεύει τα κείμενά του κ. Καραλή τα οποία είναι πέρα για πέρα διαστρεβλωτικά.

Δείτε παρακαλώ εδώ:
https://georgioskaralis.com/2019/12/24/διαλογοσ-μετα-πρωτειομανουσ-11-η-θεοεγ/

Λόγω αυτού του αποσπάσματος (από το βιβλίο, Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστί):
Εις πάντα ταῦτα προσετέθη η εγκατάλειψις υπό τῶν μαθητῶν, η προδοσία τοῦ Ιούδα, η άρνησις του Πέτρου, η θεία εγκατάλειψις: “Θεέ μου Θεέ μου ινα τί με εγκατέλιπες;»,
ξεκινάει να βγάζει εξωφρενικά συμπεράσματα που καταλήγουν στο ότι ο Γέροντας ήταν αιρετικός και αρνητής της 4ης Οικουμενικής Συνόδου(!)
Γράφει:
Και άν θέλουμε να πάμε και λίγο παρακάτω τι σημαίνει θεοεγκατάλειψις; Σημαίνει ότι όχι μόνο χωρίζεται ο Υιός από τις άλλες δύο υποστάσεις και καταργείται η τριάς έστω και προσωρινώς, αλλά, αφού εχωρίσθη ο Υιός του Πατρός και του Πνεύματος αυτό θα είχε ως άμεσο αποτέλεσμα να αφαιρεθή από τον χωρισθέντα Υιό η κοινή θεία φύση για να πάσχη μόνον ως άνθρωπος (θεοεγκαταλειμένος) από την στιγμή που η θεία φύσις είναι απαθής και κοινή των τριών προσώπων; Αλλά αν συνέβαινε αυτό τότε θα καταργόταν η Τετάρτη οικουμενική σύνοδος(!!).

Ο κ. Καραλής ο οποίος γράφει ο ίδιος και για τα δύο πρόσωπα (τον πρωτειομανή και τον ορθόδοξο), έχει πλάσει ένα ολόκληρο ψευδές αφήγημα ανακατεύοντας ακόμα και τον Μπουλγκάκωφ, που ειλικρινά μας αφήνει άναυδους.


Πριν συνεχίσω θα ήθελα να παραθέσω ένα άρθρο ως προς το θέμα της 'εγκατάλειψης' του Χριστού, σύμφωνα με τους Πατέρες, και την 4η Οικουμενική Σύνοδο την οποία δίνει και ο Γ. Σωφρόνιος.

Δείτε π.χ. αυτό: Η εγκατάλειψη του Χριστού στον Σταυρό
https://romfea.gr/ieres-mitropoleis/7964-i-egkataleipsi-tou-xristou-ston-stauro
Ένα απόσπασμα:
Ὑπάρχουν μερικοί πού ἑρμηνεύουν αὐτόν τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ ἀντορθόδοξα, ὅτι δηλαδή ἡ θεία φύση ἐγκατέλειψε ἔστω καί γιά λίγα δευτερόλεπτα τήν ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ.Αὐτό εἶναι ἀθεολόγητο, καί αἱρετικό, διότι οἱ δύο φύσεις στόν Χριστό (θεία καί ἀνθρώπινη) ἑνώθηκαν, κατά τό δόγμα τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀτρέπτως, ἀσυγχύτως, ἀδιαιτέρως, ἀχωρίστως.


Δείτε τώρα τι γράφει ο Γ.Σωφρόνιος στην σελ. 214 του ίδιου βιβλίου από το οποίο πήρε ο κ. Καραλής το πρώτο απόσπασμα.
Eίναι εδώ (πατήστε σελ. 108):
https://docplayer.gr/10530692-Opsometha-ton-theon-kathos-esti.html

Ο Κύριος Ιησούς ηρώτησε τον Πατέρα:«Ινα τί με εγκατέλιπες»;
Φρονούμεν ότι επί του επιπέδου της Θεότητος δεν ήτο δυνατόν να επέλθη τούτο οντολογικώς, τουτέστι να χωρισθή ο Πατήρ από του συναϊδίου και ομοουσίου Υιού Αυτού... Πώς λοιπόν να εννοήσωμεν ακριβώς εκείνο, όπερ εγένετο εις τον «άνθρωπον Χριστόν Ιησούν»;(...)
Το γεγονός, εις το οποίον νυν αναφέρομαι, είναι η «κένωσις» της Θείας αγάπης. Ο Χριστός Ιησούς,«η εικών του Θεού», Θεός ών κατ’ ουσίαν, ή ως εξέφρασε τούτο ο Απόστολος Παύλος,«εν μορφή Θεού υπάρχων», εταπείνωσεν ο Ίδιος Εαυτόν εξ υπακοής προς τον Πατέρα μέχρι πλήρους απαρνήσεως της ανθρωπίνης Αυτού θελήσεως, «μέχρι θανάτου θανάτου δε σταυρού».«Περίλυπος εστιν η ψυχή Μου έως θανάτου ... και προελθών μικρόν έπεσεν επί πρόσωπον Αυτού προσευχόμενος και λέγων· Πάτερ Μου, ει δυνατόν εστι, παρελθέτω [//215] απ’ Εμού το ποτήριον τούτο· πλην ουχ ως Εγώ θέλω, αλλ ως Συ...

(συνεχίζεται)

Μαρία Π. είπε...

Δυστυχώς ο κ. Καραλής γράφει για τον Γέροντα μέσα από το πρόσωπο και του «ορθοδόξου» και του «πρωτειομανούς» απίθανα πράγματα που δεν υπάρχουν πουθενά στα βιβλία του, στηριζόμενος στο πρώτο απόσπασμα (ίνα τι με εγκατέλιπες) το οποίο αναφέρουν όλοι οι Πατέρες, γι αυτό παρακαλώ όποιον θέλει να το δει στην ηλεκτρονική μορφή του βιβλίου που παρέθεσα στην σελ. 194, για να δει ότι δεν υπάρχει τίποτα απ΄όσα έχει γράψει ο κ. Καραλής.

Ως προς τα υπόλοιπα, δηλ. την ταύτιση του πρωτειομανούς με τον Γέροντα, στον οποίο βάζει λόγια που είναι ψευδή, όπως ότι η προσευχή της Γεθσημανή δεν εισακούσθηκε (ως δήθεν λόγος του Γέροντα, ενώ στο κεφάλαιο αυτό υπάρχει πλήρης ανάλυση για την Δύναμης αυτής της Προσευχής), απορώ πως την κάνει (αυτή την ταύτιση) όταν ο Γέροντας ήταν κάθετα αντίθετος με το Πρωτείο, όπως και με την ένωση με τους αιρετικούς, που και αυτήν του την προσάπτει μέσα από τον πρωτειομανή!
Είναι απίθανα όλα αυτά. Λυπάμαι πραγματικά...

Ανώνυμος είπε...

Προς ανώνυμο 1 Ιανουαρίου 11:42 πμ.
Όσες φορές και να διαβάσω τα υπογραμμισμένα του κυρίου Αναγνώστου το ίδιο συμπέρασμα βγάζω ότι δηλαδή ο Σεβασμιότατος Ναυπάκτου Ιερόθεος δεν λέει τίποτα το κακόδοξο και αιρετικό όπως ισχυρίζεστε. Εσείς είστε σίγουρος ότι αντιλαμβάνεστε τι ακριβώς λένε τα πρακτικά της Ζ Οικουμενικής Συνόδου; Τι διαφορετικό δηλαδή λέει ο Σεβασμιώτατος που έρχεται σε αντίθεση με την Αγία οικουμενική Σύνοδο;Δηλαδή εσείς πρώτη φορά ακούτε ότι η πνευματική κατάσταση του αγιογράφου αποτυπώνεται στις αγιογραφίες του; Ένας αγιογράφος σε υψηλά πνευματικά μέτρα αλλιώς αγιογραφεί και αυτό είναι κάτι που φαίνεται είτε σας αρέσει είτε όχι. Τώρα αν εσείς δεν είστε σε θέση να αντιληφθείτε αυτή τη διαφορά και δεν καταλαβαίνετε τι διαβάζετε και παρερμηνευετε τα λόγια του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ιερόθεου είναι άλλο θέμα.

Ανώνυμος είπε...

Μαρία έχω το βιβλίο έκδοση 1993 και επιβεβαιώνω ότι ακριβώς αυτό γράφει στο βιβλίο όπως στο σύνδεσμο που έδωσες

Ανώνυμος είπε...

Πολύ εύστοχο σχόλιο.
Το βρήκαμε τώρα "και οι άγιοι έκαναν λάθη" και σε λίγο θα παίρνουμε από τους αγίους ότι μας συμφέρει και τα αλλα θα τα βαπτίζουμε λάθη.

Θα αγιοποιουμε και όποιον θέλουμε και όλα μια χαρά.

Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ λογική στο μεγαλείο της...
Και ταυτόχρονα θα παριστάνουμε και τους αντιοικουμενιστες...

Ανώνυμος είπε...

Θέματα λεπτής φύσεως ποια είναι; Τα των Αγγελικων δυνάμεων; Συγγνώμη για το ύφος μου αλλά πριν γράψεις σκέψου όχι τι σκέφτηκες αλλά τι θα καταλάβουμε. Διάβασε τι έγραψες χωρίς να έχεις στο μυαλό τι θες να μας πεις

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστούμε κ. Μαρία που γνωρίζοντας καλύτερα από εμάς δίνετε απαντήσεις στις συκοφαντίες. Αν και κάπου ο πατήρ Αθανάσιος Μυτιληναίος ομιλεί για τον ζηλωτισμον και τις ολέθριες συνέπειες του όπως βλέπουμε και στο παρόν άρθρο. Καλή νέα χρονιά σε όλους. Όλοι αδέρφια είμαστε δε χρειάζεται εμπάθεια

Ανώνυμος είπε...

Είδαμε την πατερική παιδεία στα του Κολυμπαρίου και τα ουκρανικά . Τρομαξαμε από τη πατερική του γνώση...

Ανώνυμος είπε...

Πάντως ο π. Ιω. Ρωμανίδης, του οποίου μαθητής δηλώνει ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου αναφερόμενος στό "Θεέ μου, Θεέ μου ίνα τι με εγκατέλειπες..." που λέει ο Κύριος επί του Σταυρού, μας δίδασκε ότι δεν έχει καμμία σχέση με καμμία εγκατάλειψη και με κανένα θέμα μεταξύ ανθρωπίνης και Θείας φύσεως του Χριστού ΑΛΛΑ ότι ο Κύριος επι Σταυρού έλεγε τα λόγια του Ψαλμού "Ο Θεός, ο Θεός μου ίνα τι εγκατελειπές με...", δηλαδή απλά ότι ο Κύριος εκεί προσευχόταν. Πάντα μου έκανε εντύπωση αυτή η ερμηνεία του π. Ιω. Ρωμανίδη. Επίσης, όλοι ίσως θυμόμαστε ότι γύρω από αυτή την περίπτωση ακούγαμε πολλά ως ερμηνεία ακόμη και από το μάθημα των Θρησκευτικών στο Σχολείο, δηλαδή ως κάτι που χρειαζόταν ερμηνεία γιατί προξενούσε απορία και ερωτηματικά. Βάσει αυτής της ερμηνείας του π. Ιω. Ρωμανίδη, τον οποίο προσωπικά εμπιστεύομαι ως βαθύ γνώστη των Αγίων Πατέρων, τα περί "Θεοεγκαταλείψεως" του Γέροντος Σωφρονίου μοιάζουν τουλάχιστον άστοχα και λαθασμένα.

Ανώνυμος είπε...

Τι μπράβο ρε φίλε αυτό που αποκαλείτε μοναστήρι του Αγίου Λουκά ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ. Απλά λόγω διωγμών στην Σοβιετική Ένωση κάποιοι άνθρωποι στη εξορία κιόλας αναγκάστηκαν να συμβιώσουν. Έλεος πια με τα αυθαίρετα συμπεράσματα !

Στη περίπτωση Σοφρωνίου έχουμε "κανονικό" μοναστήρι "Μόνη Τιμίου Προδρόμου". Που την είδατε την μόνη του Αγιου Λουκά ; Που λέτε ότι έκανε το ίδιο και ο άγιος Λουκάς; έλεος πια με αυτές τις ανακρίβειες για να δικαιολογηθει το οτιδήποτε.


Ανώνυμος είπε...

Εμπάθεια μπορεί να υπάρχει από κάποιους υποστηρικτές του π. Σωφρονίου, ίσως και κάποιους διαφωνούντες, όχι όμως στο άρθρο του Θεολόγου κ. Αναγνώστου, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι και απροκατάληπτοι. Μόνο και μόνο το πλήθος των σχολίων σε αυτό το άρθρο του που ίσως έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο σε αυτό το ιστολόγιο και όχι μόνο, το αποδεικνύει. Υπάρχει ζήτημα και μεγάλος προβληματισμός για την αγιοκατάταξη του συγκεκριμένου προσώπου...

Ανώνυμος είπε...

Απάντηση προς ανώνυμο 1 Ιανουαρίου 2020 - 3:25 μ. μ. : Φοβάμαι ότι υπάρχει μεγάλη σύγχυση, ίσως και κάποιος ΠΑΝΙΚΟΣ στούς υποστηρικτές της αγιοκατατάξεως του γερ. Σωφρονίου και ιδίως στους υπερασπιστές του Μητροπολίτου Ναυπάκτου. Μάλλον εύκολα παρασύρονται όσοι ευλαβούνται τον γέροντα και άκριτα δέχονται όσα καινοφανή υποστηρίζει ο Μητροπολίτης. Ειλικρινά ισχυρίζεστε ότι ξαναδιαβάσατε τα υπογραμμισμένα υπό του κ. Αναγνώστου και μάλιστα ότι τα βρίσκετε (τους ισχυρισμούς δηλαδή του Ναυπάκτου) σωστά και σύμφωνα με τη σχετική διδασκαλία της Αγίας Ζ΄Οικουμ. Συνόδου; Δηλαδή, θεωρείτε ότι το βασικότερο της σχετικής διδασκαλίας, που αντέκρουε και τις κατηγορίες των Εικονομάχων ότι (δήθεν) οι εικονόφιλοι υποστήριζαν πώς στην εικόνα αποδίδεται, εκφράζεται και αποτυπώνεται το άκτιστο και το οποίο αρνούνταν οι Πατέρες ως μομφή των εικονομάχων εναντίον τους διότι δεν πίστευαν κάτι τέτοιο, αφού το άκτιστο δεν ομοιάζει σε τίποτε με το κτιστό, ούτε αποτυπώνεται και στην Εικόνα του Χριστού, όπου αποτυπώνεται ΜΟΝΟΝ «ο ορατός χαρακτήρ της υποστάσεως Αυτού» και ΟΧΙ η Θεία Φύση, δηλαδή το Άκτιστο (Πρακτικά Ζ΄ Οικ. Συνόδου), το υποστηρίζει και το εκφράζει ο κ. Ιερόθεος με τα λεγόμενά του, όταν λέει: "Ὅταν ὁ ἁγιογράφος εἰκονίζη τόν Χριστό, ἐκφράζει, ὅσο εἶναι δυνατόν, τήν Θεότητά Του" !!!, "Πρόκειται γιά μεταφορά μέ εἰκονίσματα τῆς ἀκτίστου φωτεινῆς πραγματικότητος." !!!, "Οἱ ἁγιογραφίες του (γέροντος) δείχνουν ὅτι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι «εἰκών τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου» (Κολ. α΄, 15)." !!! Αλλά και ότι "πρωτοτυπία ἀποτελεῖ τό νά ἁγιογραφῆται ὁ Χριστός ἔνθρονος μέ λευκά ἱμάτια, διότι προφανῶς πρόκειται γιά ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ στόν ἅγιο Σωφρόνιο", δηλαδή ότι αυτό το εστερείτο και υστερούσε η Ορθόδοξη Εικονογραφία επί 1500 χρόνια και το δέχθηκε σαν αποκάλυψη στα έσχατα χρόνια μας ο τελευταίος;;;!!!!!!! Ας προσέξουμε λίγο διότι ο δημόσιος λόγος εκθέτει ανεπανόρθωτα!

Ανώνυμος είπε...

Τα περί θεοεγκαταλήψεως τα λέει ο Άγιος Σιλουανός νομίζω. Περί δε του αριθμού των σχολίων είναι πολλά επειδή σκανδαλίσατε τους αναγνώστες όχι επειδή υπάρχει κάποιο θέμα

Μαρία Π. είπε...

Προς Ανώνυμο 2 Ιανουαρίου 2020 - 12:34 π.μ.

Το Μανιφέστο (αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον όρο) της Ορθόδοξης Πίστης είναι η
Ακριβής Έκδοση της Ορθοδόξου Πίστεως, του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού.

http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/paterikon/iwannhs_damaskhnos_ekdosis_akribhs.htm

Στο Κεφάλαιο 67 γράφει ο μεγάλος Άγιος της Εκκλησίας μας:

Και ο Θεός Λόγος, λοιπόν, επειδή έγινε άνθρωπος, είχε αυτή την επιθυμία
(της ζωής),
έχοντας την επιθυμία της βρώσεως, της πόσεως και του ύπνου.
Δοκίμασε αυτά με φυσικό τρόπο όπως στην περίπτωση του πάθους του εκδήλωσε
θεληματικά την αποστροφή του προς το θάνατο.
διότι δέχθηκε με τη θέλησή του τα γνωρίσματα της ανθρωπίνης φύσεως.
Επομένως, η ίδια η δειλία, ο φόβος και η αγωνία ανήκουν στα φυσικά
και αδιάβλητα (άμεμπτα) πάθη, τα οποία δεν υπάγονται στην αμαρτία.
Είναι ακόμη δειλία αυτή που προξενείται από την εγκατάλειψη των σκέψεών
μας, την απιστία και την άγνοια της ώρας του θανάτου, όπως όταν τη νύχτα
φοβόμαστε, όταν ακούμε κάποιο κρότο. Αυτή η δειλία είναι αφύσικη,
και την ορίζουμε ως εξής: «Αφύσικη δειλία είναι αδικαιολόγητος φόβος».
Ο Κύριος αυτήν δεν την είχε·
γι’ αυτό ποτέ δεν δείλιασε, παρά μόνον
την ώρα του πάθους του, αν και για λόγους οικονομίας πολλές φορές
παρουσιαζόταν φοβισμένος·
διότι γνώριζε την ώρα του θανάτου.
Ότι πραγματικά (ο Κύριος) δείλιασε, το λέει ο μέγας Αθανάσιος στο λόγο του
ενάντια στον Απολινάριο: «Γι’ αυτό ο Κύριος έλεγε· «τώρα η ψυχή μου
έχει ταραχθεί».
Και το «τώρα» αυτό σημαίνει, ότι θέλησε· και δείχνει κάτι
που υπάρχει· διότι δεν θα ανέφερε σαν παρόν κάτι που δεν υπάρχει, διότι τα
λόγια θα ήταν του αέρα (φαινομενικά). Όλα, δηλαδή, γίνονταν πραγματικά
και αληθινά».

Συμπληρώνω στην τελευταία πρόταση: Όλα γίνονταν πραγματικά και αληθινά, γιατί η ανθρώοινη φύση Του ήταν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ και όχι κατά φαντασίαν όπως έλεγαν οι αιρετικοί. Γι αυτό και την θέωση (το απρόσληπτον και αθεράπευτον).


Στο Κεφ. 68 γράφει:
Και όταν έλεγε: «Πατέρα μου, εάν είναι δυνατόν, ας μη δοκιμάσω αυτό το
ποτήρι· όμως ας μη γίνει όπως εγώ θέλω, αλλά όπως εσύ θέλεις», δεν είναι
ολοφάνερο ότι μας διδάσκει (...) να προτιμάμε το θείο θέλημα από το δικό μας;
Δεν δείχνει ακόμη ότι πράγματι έκανε δικά του τα γνωρίσματα της φύσεώς
μας και ότι αληθινά απέκτησε δύο φυσικά θελήματα και αντίστοιχα
των φύσεών του, αλλά όχι αντίθετα;
«Πατέρα μου, εάν είναι δυνατόν»», λέει· το λέει σαν ομοούσιος, όχι επειδή
έχει άγνοια –διότι τί είναι αδύνατο στο Θεό;–, αλλά μας παιδαγωγεί να
προτιμάμε το θείο και όχι το δικό μας θέλημα· διότι αδύνατο είναι, μόνον ό,τι
ο Θεός δεν θέλει, και ούτε το επιτρέπει. «
Όμως, ας μη γίνει όπως εγώ θέλω, αλλά όπως εσύ»·
ως Θεός, δηλαδή, έχει τον ίδιο το σκοπό με τον Πατέρα, ενώ
ως άνθρωπος παρουσιάζει με την ανθρώπινη φύση του το ανθρώπινο θέλημα·
διότι αυτό (το ανθρώπινο θέλημα) ζητεί από τη φύση του ν’ αποφύγει
το θάνατο.

Η φράση πάλι «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;» δείχνει ότι έκανε
δικό του το δικό μας πρόσωπο. Διότι, ούτε ο Πατέρας είναι Θεός του
εκτός εάν συγκαταλεχθεί μεταξύ μας
ούτε πάλι εκείνος αποχωρίστηκε από τη θεότητά του, αλλά εμείς ήμασταν οι εγκαταλειμένοι
και περιφρονημένοι.
Επομένως, έκανε αυτή την προσευχή διότι έκανε δική του τη φύση μας.


Επομένως όπως βλέπουμε δεν προσευχόταν απλά ο Κύριος λέγοντας τον Ψαλμό του Δαβίδ, αλλά βίωνε την προφητευμένη από τον Προφήτη Δαβίδ κατάσταση της θυσίας του ανθρώπινου θελήματος μπροστά στο Θείο Θέλημα, που εκπληρώθηκε στην πληρότητά της από τον Τέλειο Θεό και Τέλειο Άνθρωπο Κύριο Ιησού Χριστό.

Το ίδιο λέει και ο Γ.Σωφρόνιος:
Πώς λοιπόν να εννοήσωμεν ακριβώς εκείνο, όπερ εγένετο εις τον «άνθρωπον Χριστόν Ιησούν»;(...)
Το γεγονός, εις το οποίον νυν αναφέρομαι, είναι η «κένωσις» της Θείας αγάπης. Ο Χριστός Ιησούς, «η εικών του Θεού», Θεός ών κατ’ ουσίαν, ή ως εξέφρασε τούτο ο Απόστολος Παύλος,«εν μορφή Θεού υπάρχων», εταπείνωσεν ο Ίδιος Εαυτόν εξ υπακοής προς τον Πατέρα μέχρι πλήρους απαρνήσεως της ανθρωπίνης Αυτού θελήσεως, «μέχρι θανάτου θανάτου δε σταυρού».

Μαρία Π. είπε...

Προς Αν. 1 Ιανουαρίου 2020 - 5:06 μ.μ.

Συμφωνώ μαζί σας ως προς τον ζηλωτισμό.. Έχουν μιλήσει σχετικά και οι Άγιοι Παϊσιος και Νεκτάριος, όπως και παλαιότεροι Άγιοι.Ο ζηλωτισμός δεν έχει σχέση με τον ζήλο που ζητάει από μας ο Θεός, ούτε είναι απλά μια μορφή φανατισμού. Πρόκειται για μια παραμορφωτική των πραγμάτων κατάσταση.
Δυστυχώς σήμερα βλέπουμε από τη μία τους εκκοσμικευμένους χλιαρούς και αδιάφορους 'Χριστιανούς', και από την άλλη όσους νομίζουν ότι φτάνουν στην πληρότητα του Χριστιανού μέσω του ελέγχου των οικουμενιστών και μόνο... Αυτό το τελευταίο, αν δεν υπάρχει η απαραίτητη νήψη και φώτιση Θεού μέσα από μια αληθινή πνευματική ζωή με την έννοια του βιώματος, δυστυχώς μας μετατρέπει σε ένα είδος ιδεοληπτικών ανθρώπων με επιφανειακά κριτήρια, και ισοπεδωτικό τρόπο σκέψης.
Όλο αυτό το θέμα που έχει δημιουργηθεί με τον Άγιο Γέροντα Σωφρόνιο, έχει βγάλει στην επιφάνεια την αποξένωσή μας από τις πατερικές ρίζες μας.
Έχουμε γίνει επί της ουσίας λατινόφρονες. Όπως ο Βαρλαάμ που αντιμετωπίστηκε από τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά στην ησυχαστική έριδα. Κρίνουμε με τον σχολαστικό τρόπο του 'γράμματος' της ορθολογιστικής Δύσης.
Παράδειγμα ο κ. Καραλής. Παίρνει μία πρόταση και καταλήγει σε ένα λιβελογράφημα.
Γιατί ο Απ. Παύλος μας λέει να προσέχουμε πως να περπατούμε ΑΚΡΙΒΩΣ;
Γιατί αν 2 καράβια ξεκινήσουν μια ευθεία πορεία από την Ισπανία για την Αμερική, και το ένα έχει μια πολύ μικρή απόκλιση που αρχικά δεν φαίνεται, στο τέλος της διαδρομής θα έχει φτάσει στην Αλάσκα. Έτσι κι εμείς... Έχουμε αποκλίνει σταδιακά από την νηπτική ησυχαστική μας παράδοση, και δεν αναγνωρίζουμε το πνεύμα αυτό. Άλλα πράγματα μας τραβάνε.
Όποιος αδελφός θέλει ας διαβάσει παρακαλώ το εξαιρετικό έργο του Αγίου Σωφρονίου
Περί Προσευχής : http://imlagada.gr/UsersFiles/admin/documents/Downloads/13_peri_Proseuhis.pdf

και ας το συγκρίνει παρακαλώ με αυτό το Διαμάντι του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου:
http://scribd.com/document/61789626/ΑΓΙΟΣ-ΣΥΜΕΩΝ-Ο-ΝΕΟΣ-ΘΕΟΛΟΓΟΣ

Bλέπουμε την πλήρη ταύτιση του Α. Γέροντος με τους φιλοκαλικούς Πατέρες.

Το προτεσταντικό 'γράμμα' επειδή δεν λαμβάνει υπ΄όψιν το συνολικό 'πνεύμα', καταλήγει πάντα σε παρερμηνείες λέξεων ή φράσεων.
Για παράδειγμα έχει κατηγορηθεί ο Άγιος Νικόδημος για το βιβλίο ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, επειδή γράφει για ίκανοποίηση της θείας δικαιοσύνης με την Σταυρική θυσία του Κυρίου΄που παραπέμπει στην βλάσφημη θεωρία του Άνσελμου.
Όποιος όμως δει τα υπόλοιπα που έχει γράψει και το συνολικό πνεύμα του Αγίου δεν γίνεται να κατηγορήσει αυτό το εξαιρετικό βιβλίο ως κακόδοξο.
http://enoriakapareliou.files.wordpress.com/2012/07/ceb1cf8ccf81ceb1cf84cebfcf82-cf80cf8ccebbceb5cebccebfcf82.pdf

Καλή Χρονιά σε όλους, και συγχωρείστε με αν έγινα δυσάρεστη σε κάποιους.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ ανώνυμε 2 Αυγούστου, 2:38
Λες τα αυτονόητα, τα οποία δυστυχώς μερικές φορές είναι ζητούμενο! Όχι απο κακή πρόθεση, θέλω να πιστεύω, αλλά από επιπολαιότητα και βιασύνη αλλα και ισχυρογνωμοσύνη χωρίς διάκριση.
Περί της Μονής του Τιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ οι σεβόμενοι τη μνήμη του π. Σωφρονίου σφάλλουν υπερασπιζόμενοι την πράξη του. Ας μη την κρίνουν, αλλά να μην ΤΗΝ υπερασπίζονται διότι έπρεπε και γι' αυτούς να ισχύει το σοφόν: Φίλος Πλάτων, φιλτέρα η Αλήθεια!
Λένε ιδρύθηκε υπό ειδικές συνθήκες. Ωραία! Αυτές όμως έπαυσαν και έπρεπε να διορθωθεί! Αφελέστατο οτι έμεναν μαζί διότι ο γέροντας δεν μπορούσε να πάει σε μακρυνες αποστάσεις προς εξυπηρέτησή τους. Καλά ο ίδιος δεν μπορούσε, οι μοναχοί κι αυτοί δεν μπορούσαν να τον επισκέπτονται; Και τώρα που κοιμήθηκε ποιά ανάγκη την δικαιολογεί; Μετά από τόσο σκάνδαλο έπρεπε να έχει διορθωθεί! Πάντα το λάθος ζητάει δικαιολογίες!
Υπάρχει όμως και κάτι που επιβαρύνει την κατάσταση έτι περισσότερο: Η Μονή είναι Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή και αυτό επιδιώχθηκε από τους υπευθύνους της. Αυτό κάνει την αντικανονικότητά της ακόμη πιό εμφανή, αν και επιμερίζει και στους εγκρίναντας την ευθύνη του κακού προηγουμένου.
Είναι πολύ άχαρο και δυσάρεστο να αναφερόμαστε σε ένα κεκοιμημένο πρόσωπο, αλλά αυτό μεγεθύνεται υπέρμετρα διότι αλοίμονο αν ο άγιος καίτοι δεν είναι αλάθητος, όμως είναι καί προβάλλεται ως πόλις επάνω όρους κειμένη και άρα βλεπόμενη και κρινόμενη υπο πάντων.
Επιτρέψτε μου και κάτι τελευταίο: Είναι πολύ κακό και βλαπτικό για την βαλλομένη σήμερον Πίστη και Παράδοσή μας να αντιδρούμε όταν ασκείται τεκμηριωμένη και μάλιστα Πατερικά κριτική. Δεν υπάρχει πιο παρήγορο απο αυτή την κριτική και τίποτε χειρότερο απο το πνεύμα της κοσμικής αγάπης, των προσωπικών κριτηρίων και του νοσηρού συναισθηματισμού.
Οι Άγιοι Πατέρες ήταν αυστηροί σε θέματα Πίστεως και Κανόνων και πρωτίστως οι ίδιοι ήταν υποδείγματα. Μη προβάλλουμε στους Γέροντές μας τις αδυναμίες μας και τις υπερασπιζόμαστε δικαιολογώντας υποσυνείδητα τον εαυτόν μας. Και τα Πνευματικά και η Πίστη θέλουν βία πνευματική, αυστηρότητα ή έστω προσοχή και συνέπεια αλλιώς λίγο-λίγο δεν θα μείνει τίποτε όρθιο!

Ανώνυμος είπε...

Απάντηση προς ανώνυμο (2 Ιανουαρίου 1:31 πμ) Θεωρείτε ότι ο λόγος του Σεβασμιωτάτου Ναυπάκτου έρχεται σε αντίθεση με τα πρακτικά της Ζ Οικουμενικής συνόδου και μας προτρέπετε να τα ξαναδιαβάσουμε γιατί δεν τα κατανοούμε .Εσείς λοιπόν που τα κατανοήσατε βλέπετε κάπου να λέει ο Σεβασμιώτατος ότι δεν διατηρείται ο φυσιογνωμικός και εικονογραφικός τύπος του Χριστού αλλά ζωγράφισε κάτι άλλο από το κεφάλι του που να εκφράζει το Θείο και άκτιστο; Ξεκάθαρα μιλάει για ζητήματα τεχνικής της αγιογραφίας.Εσείς απομονώσατε ότι σας συμφέρει κύριε Αναγνώστου για να δημιουργήσετε εντυπώσεις επειδή θεωρήσατε ότι ανακαλύψατε και αποκαλύψατε πρώτος ένα μεγάλο και σοβαρό κατά τη γνώμη σας πάντα ατόπημα του Σεβασμιωτάτου Ναυπάκτου. Παραθέτω απόσπασμα από το βιβλίο του Βράνου "η τεχνική της αγιογραφίας" τόμος α' σελ 163-164. Ύστερα από το φωτισμό ζωγραφίζονται οι ψυμιθιές, οι λευκές δηλαδή γραμμές που αποτελούν το τελευταίο φώτισμα και δίνουν έναν τόνο πιο φωτεινό στα ζυγωματικά, κάτω από τους κανθούς των οφθαλμών, στη μύτη, τα αυτιά, τα υπερόφρυα τόξα, το μέτωπο και το λαιμό. Οι ψυμιθιές στη ζωγραφική του Θεοφάνη είναι πιο πολλές και μεγάλες. Σχεδόν διατρέχουν ολόκληρη την επιφάνεια των φωτισμάτων. Βλέποντας κανείς την εικόνα του Χριστού στο τέμπλο του Πρωτάτου παρατηρεί πως οι ψυμιθιές γράφονται εναλλάξ μια παχιά και φωτεινή και δίπλα της μια άλλη στενότερη και πιο αδύναμη. Στα πιο φωτισμένα σημεία οι δύο συνεχόμενες ψυμιθιές ενώνονται με νερουλό λευκό. Πρόκειται για μια πάρα πολύ τολμηρή γραμμική ερμηνεία του φωτός και σίγουρα η εικόνα αυτή του Χριστού του Πρωτάτου είναι από τα μοναδικά επιτεύγματα της Τέχνης. Γιατί, αν και όλο το πρόσωπο είναι χαραγμένο και διατρέχεται από τις μακρόστενες σπαθωτές ψυμιθιές, όλη αυτή η γραμμική ερμηνεία χάνεται από κάποια απόσταση και τα στοιχεία αυτά ενώνονται στην οπτική μείξη. Το τελικό φαινόμενο είναι εκπληκτικό. Η έκφραση του προσώπου του Χριστού μας θυμίζει το φως εκεί στο Θαβώρ, στη Μεταμόρφωση.
Τώρα όσων αφορά στο σχόλιο σας "δηλαδή ότι αυτό το εστερείτο και υστερούσε η Ορθόδοξη Εικονογραφία επί 1500 χρόνια και το δέχθηκε σαν αποκάλυψη στα έσχατα χρόνια μας ο τελευταίος;;;!!!!" Ρωτήστε και τον κύριο Κόρδη το ίδιο που χρησιμοποιεί λευκό κάμπο. Δηλαδή μας λέτε ότι υστερούσε η ορθόδοξη εικονογραφία 1500 χρόνια που χρησιμοποιούσε χρυσό κάμπο και τη διόρθωσε ο  κ. Κόρδης κ. Αναγνώστου;

Ανώνυμος είπε...

Ζηλωτισμο έχουμε και στην επισκοπολατρεια και την γεροντολατρεια. Εκεί να δειτε ζηλωτισμο...

Αν μία διαφωνία η οποία βασίζεται σε λογικά επιχειρήματα βαπτίζεται ζηλωτισμος τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα φασισμού.

Ανώνυμος είπε...

Ποιες ειδικές συνθήκες ρε φίλε. Δουλευόμαστε κανονικα;
Στην Αγγλία που ισχύει ότι ισχύει ότι σε όλο το δυτικό ημισφαίριο είναι δυνατόν να μιλάμε για ειδικές συνθήκες...;

eastwest είπε...

Πρώτη παράκληση:
Να αποφεύγουμε και οι μεν και οι δε τους χαρακτηρισμούς των συγχολιαστών μας. Χάνουμε λόγω κατάκρισης το οποιοδήποτε δίκιο μας. Όταν σε ένα σχόλιο αρχίζει κάποιος με επίθετα κατά των αντιδίκων του προς επίρρωση της θέσης του, προσωπικώς σταματώ την περαιτέρω ανάγνωσή του.

Κατά δεύτερον, παρότι ο ίδιος είμαι πεπεισμένος για την αγιότητα του Σωφρονίου, για να μη σκανδαλιστούν οι ομόψυχοί μας αδελφοί, είμαι της άποψης να παγώσει οριστικώς το θέμα της αγιοκατάταξής του.

Τρίτον, Μαρία Π. επειδή έχω διαβάσει και τα δύο έργα, συμφωνώ περί της ταυτίσεως των απόψεων-εμπειριών Γέροντος Σωφρονίου και Αγίου Συμεών Νέου Θεολόγου.

Κάποιος αδελφός αναρωτιέται "καλά μετά από 1500 χρόνια δέχθηκε ο έσχατος την αποκάλυψη" θα έθετα τον προβληματισμό: Γιατί το αποκλείουμε; Οι μεγαλύτεροι Άγιοι της Εκκλησίας υπήρξαν μόνο εκείνη την εποχή; Απαγορεύεται να υπάρξει τώρα ή στο μέλλον ίσος ή ανώτερης αξίας Άγιος;

Νίκος Κ. είπε...

Απάντηση προς Μαρία Π. σε σχόλιο της την 1η Ιανουαρίου 2020 - 1:41 μ.μ
Αγαπητή Μαρία Π.Καλή και ευλογημένη χρονιά. Νομίζω ότι πολύ εύκολα,αποδομήθηκαν με το σχόλιο σου την 1η Ιανουαρίου 2020 - 1:41 μ.μ.ΟΛΕΣ οι κατηγορίες και ανακρίβειες(sic) του κ.Ι.Καραλή στο πρόσωπο του Αγίου Σωφρονίου.Το διαπίστωσα προσωπικά διαβάζοντας πιο προσεκτικά το διάλογο(;)-μονόλογο Πρωτειομανούς-Ορθοδόξου(μάλλον ένα πρόσωπο με δύο υποστάσεις;).Περιμένω λοιπόν από τον κ.Δ.Αναγνώστου,που μάλλον παρακολουθεί τη συζήτηση,μιας και έχει κάνει παρέμβαση με σχόλιο του(30 Δεκεμβρίου 2019 - 6:40 μ.μ.),να μας πει εάν στο άρθρο του συνεχίζει να υφίσταται η παράγραφος"Μόνο κατά τό τελευταῖο διάστημα ἔχουν δεῖ τό φῶς τῆς δημοσιότητος κείμενα καί ἄρθρα, τά ὁποῖα ἐπισημαίνουν ἀρκούντως τεκμηριωμένα, βάσει τῆς ὀρθοδόξου Πατερικῆς διδασκαλίας, ἀρκετά σημεῖα τῆς θεολογίας τοῦ Ρώσου Κληρικοῦ, ὡς προβληματικά ἕως καί κακόδοξα. Ἰδιαιτέρως διαφωτιστική εἶναι σχετική ἀρθρογραφία στόν "Ὀρθόδοξο Τύπο", ὑπό τόν τίτλο "Διάλογος μετά Πρωτειομανοῦς", τοῦ κ. Γεωργίου Ἰ. Καραλῆ, ὅπου σέ πολλές ἤδη συνέχειες παρουσιάζονται καί καταδεικνύονται ὡς πεπλανημένες καί προερχόμενες ἀπό τόν χῶρο τῆς φιλοσοφίας, ἀλλά καί τῆς δυτικῆς παραδόσεως, θεολογικές θέσεις τοῦ Γέροντος Σωφρονίου.",αφού καθ'υπόδειξη του,διαβάζοντας αυτό το "διάλογο" μάλλον αντίθετα από τον τίτλο του άρθρου του("Ἡ νόθευσις τοῦ ὀρθοδόξου Ἁγιολογίου ναρκοθετεῖ τήν ἐκκλησιαστική ζωή!")συμπεράσματα εξαγάγουμε,μιάς και τα άρθρα του κ.Καραλή ΔΕΝ ἐπισημαίνουν βάσει τῆς ὀρθοδόξου Πατερικῆς διδασκαλίας σημεῖα τῆς θεολογίας του Αγίου Σωφρονίου ὡς προβληματικά ἕως καί κακόδοξα, ΔΕΝ παρουσιάζονται καί ΔΕΝ καταδεικνύονται ὡς πεπλανημένες οι θεολογικές θέσεις του Αγίου.Ευχαριστώ πολύ.

Ανώνυμος είπε...

Εσύ ανώνυμε 1 Ιαν. 4:32 μμ ποιός είσαι που θα κρίνεις ποιός είναι και ποιός δεν είναι αντιοικουμενιστής;;;;
Και ειδικά για την κούφια προσπαθειά σου να αρνηθείς τον αντιοικουμενισμό στους ανθρώπους που λένε την αλήθεια ότι και οι άγιοι κάνουν λάθη;;;;

Ανώνυμος είπε...

Δεν κοροϊδεύόμαστε καθόλου ανώνυμε 2 Ιαν. 12:45 μμ
Η αλήθεια είναι αυτή και αυτό τον λόγο περίπου επικαλέστηκε ο ευλογημένος Γέροντας Σωφρόνιος για την κατ' εξαίρεση ίδρυση της Μονής του.
Ο ξερολισμός δεν κανεί καλό!!!

Νίκος Κ. είπε...

Διαβάζοντας την παράγραφο στο άρθρο του κ.Αναγνώστου "Καθώς ἐπίσης, μεῖζον ζήτημα, οὐδόλως παραγραφόμενο, λόγῳ παρελεύσεως χρόνου καί σιωπηλῆς "ἀποδοχῆς" του, ἀποτελεῖ καί ἡ ἱερατική ἰδιότητα τοῦ Γέροντος, δοθεῖσα καί ἀποκτηθεῖσα μετά τήν ἐκ μέρους του ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ, ὅταν ἀσπασθείς, ὡς γνωστόν, τόν Βουδισμό ἀλλαξοπίστησε, καίτοι ἦταν βεβαπτισμένος ὀρθόδοξος Χριστιανός",σκέφτομαι μήπως πρέπει να γίνει και επανεξέταση της αγιοκατάταξης των Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς που χειροτόνησε διάκονο τον Άγιο Σωφρόνιο και του Άγιου Σιλουανού που τον είχε υπό πνευματική καθοδήγηση αφού σύμφωνα με το άρθρο"ἀσπασθείς,ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ;;τόν Βουδισμό ΑΛΛΑΞΟΠΙΣΤΗΣΕ;;"(τα κεφαλαία και τα ερωτηματικά δικά μας).Δηλαδή οι δύο αυτοί Άγιοι ενώ ήξεραν αυτά που ο κ.Δ.Αναγνώστου μας λέει για τον Άγιο Σωφρόνιο τι ακριβώς έπραξαν;Το συμπέρασμα μου στο πιο πάνω είναι ότι ή ο κ.Δ.Αναγνώστου σφάλλει ή οι Άγιοι Νικόλαος Βελιμίροβιτς και Σιλουάνος σφάλλουν (ποιος άραγε;;)

Νίκος Κ. είπε...

Επίσης μου προκαλεί απορίες η παράγραφος του κ.Δ.Αναγνώστου "Ἡ συμπερίληψη στό ὑπό ἔκδοση βιβλίο του, περί τοῦ νέου "ἁγίου", τοῦ προελθόντος ἐκ τῆς βιομηχανίας ἁγιοκατατάξεων τοῦ οἰκουμενιστικοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως...".Ποιά είναι τα "προιόντα" της βιομηχανίας(ας μη συμπεριλάβουμε τον Άγιο Σωφρόνιο)που εννοεί εδώ ο κ.Δ.Αναγνώστου;Τέλος η λέξη "οἰκουμενιστικοῦ"νομίζω ότι θέλει διόρθωση σε "οικουμενικού"μιας και όπως ο ίδιος μας λέει από άνθρωπο"με ταπεινές θεολογικές γνώσεις, ἐκ τῶν πανεπιστημιακῶν καί μεταπτυχιακῶν σπουδῶν, ἀλλά καί γνώσεις ἐκ τῶν ταπεινῶν σπουδῶν στήν ὀρθόδοξη Ἁγιογραφία (εἰκονογραφία)..."νομίζω ότι δε χρειάζονται τέτοιοι χαρακτηρισμοί,σε ένα τόσο σοβαρό θέμα,για το Οικουμενικό Πατριαρχείο.Λεβεντιά είναι να το γράφουμε σωστά και ας μη συμφωνούμε πολλές φορές με τις θέσεις του.Σας ευχαριστώ και πάλι.

Μαρία Π. είπε...

Αν το σχόλιο του κ. Αλεξάνδρου, αναφέρεται σε μένα ως προς τους 'χαρακτηρισμούς συν-σχολιαστών', να διευκρινίσω λοιπόν ότι δεν χαρακτηρίζω κανένα σε προσωπικό επίπεδο, γιατί δεν γνωρίζω κανέναν. Κρίνουμε όμως ένα γενικό φαινόμενο, από την μία της αθεϊας, εκκοσμίκευσης, χλιαρότητας σ΄εμάς τους σημερινούς νεο-έλληνες, και από την άλλη της ιδεοληπτικής και ισοπεδωτικής αντιμετώπισης με ένα κάλυμμα 'ομολογητή'.
Το επισημαίνουμε όχι για να πέσουμε σε κατάκριση, αλλά για να βρούμε τις αιτίες που συμβαίνει αυτό. Για να διορθωθούμε όλοι μας. Μίλησα άλλωστε σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο. Δεν εξαιρώ τον εαυτό μου, γιατί κι εγώ παρασύρομαι.
Ζητώ συγγνώμη αν δεν φάνηκε αυτό ή αν ο τρόπος που μίλησα δεν ήταν σωστός.
Όμως κ. Αλεξάνδρου, ως προς τον κ. Καραλή, πως πρέπει να χαρακτηριστεί αυτό που έκανε; Πείτε μου ειλικρινά.
Η κατάσταση με τον Άγιο Γέροντα Σωφρόνιο έχει φτάσει να θυμίζει πλέον το 'δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται'.
Ξεκίνησε ο π. Ι.Διώτης εδώ και καιρό μέσω μιας διαμάχης με τον μ. Ναυπάκτου, να κατηγορεί τον Γέροντα μαζί με κάποια ιστολόγια, να τον λέει πλανεμένο και ψευδοάγιο, και τώρα βγαίνει καθένας και λέει ότι θέλει. Αυτό δεν το θέλει ούτε ο Θεός. Αν έχουμε έστω το αίσθημα της δικαιοσύνης πρέπει να πούμε δύο λόγια.
Δεν ξέρω αν διαβάσατε όσα γράφει ο κ.Καραλής, μόνο και μόνο επειδή έγραψε ο Γέροντας ότι στα πάθη του Κυρίου προστέθηκε και η 'θεοεγκατάλειψη'.
Κατέληξε μέσω απίστευτων λαβύρινθων να τον βγάλει αιρετικό και αρνητή της 4η; Οικ. Συνόδου(!)
Δεν πρέπει όλοι να διαμαρτυρηθούμε; Και οι λίθοι κεκράξονται. Αν δεν το κάνουμε συγκαλύπτουμε μια αδικία. Δεν το θέλει αυτό ο Θεός.

Σας μεταφέρω ένα απόσπασμα από τον ΑΟΡΑΤΟ ΠΟΛΕΜΟ του Αγίου Νικοδήμου:
http://oodegr.com/oode/biblia/aor_pol1/kef2.htm#_Toc147932277

Ακόμη να θυμηθής το Χριστό που όταν βρισκόταν στον κήπο και στο σταυρό για μεγαλύτερη δοκιμασία, κατά το αισθητό μέρος ήταν εγκαταλειμμένος από τον Ουράνιο Πατέρα του.
Έτσι και συ με την ενθύμησι αυτή υποφέροντας το σταυρό σου, θα πής με όλη σου την καρδιά: «Κύριε, ας μη γίνη το δικό μου θέλημα, αλλά το δικό σου»


Bλέπουμε λοιπόν ότι και ο Άγιος Νικόδημος λέει τα ίδια. Μιλάει για 'θεοεγκατάλειψη' όχι όμως ως χωρισμό απ΄τον Πατέρα (μη γένοιτο), αλλά ως ΑΙΣΘΗΣΗ εγκατάλειψης, λόγω της έσχατης θυσίας του ανθρώπινου θελήματος μπροστά στο θέλημα του Θεού.


Η 'θεοεγκατάλειψη' αναφέρεται και με άλλη έννοια από τους Αγίους Νικόδημο, Ισάκ Σύρο (Ασκητικά), που ταυτίζεται ακριβώς με ότι γράφει ο Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος στο Κεφ. Περί Κενώσεως και θεοεγκαταλείψεως (Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστί), που λέει μάλιστα ότι δεν είναι δικά του όσα γράφει αλλά 'μυήθηκε' στα βάθη αυτά από τον Αγιο Σιλουανό.

Γράφει ο Άγιος Νικόδημος:
Και μη θέλης να ακολουθής τον Ιησού μόνον όταν πηγαίνη στο όρος το Θαβώριο, αλλά να τον ακολουθής και όταν πηγαίνη στο όρος του Γολγοθά. Δηλαδή μη θέλης μόνο να αισθάνεσαι μέσα σου το θεϊκό φως και τις πνευματικές χαρές και γλυκύτητες, αλλά να θέλης και τους σκοτισμούς και τις λύπες και τις στενοχώριες και τα πικρά φάρμακα που γεύεται η ψυχή από τους πειρασμούς των δαιμόνων, εσωτερικούς και εξωτερικούς. Και αν καμμιά φορά η παρόμοια ψυχρότητα και ξηρασία συνοδεύεται από τόσες πολλές σκοτώσεις του νού, ώστε να μη γνωρίζης ούτε τι να κάνης, ούτε που να ρίξης το βλέμμα σου (107)· παρ όλα αυτά μη φοβηθής, αλλά να παραμείνης σταθερός στον σταυρό, πίνοντας με την θέλησί σου το ποτήριο της πικρίας, το οποίο σου δίνει με την ψυχρότητα της ευλάβειας και την στέρησι της πνευματικής γλυκύτητας το αγαπητό θέλημα του Θεού.

Τα ίδια ακριβώς λέει ο Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος γράφοντας για 'κάθοδο στον Άδη' και 'άνοδο στην Βασιλεία' (αυτό ισχύει και για το πνευματικό πένθος που το ακολουθεί η παρηγορία του Αγίου Πνεύματος), και όμως (δεν μπορώ να μην το πω) ο π.Ι.Διώτης έγραψε ότι:
ο πλανεμένος Σωφρόνιος έλεγε ότι κατέβαινε στον Άδη και ανέβαινε στον ουρανό(!)

(συνεχίζεται)

Νίκος Κ. είπε...

Απάντηση προς κ.Αλεξάνδρου σε σχόλιο του την Ιανουαρίου 2020 - 4:31 μ.μ.
Κύριε Αλεξάνδρου,καλησπέρα και καλή και ευλογημένη χρονιά.Αντέγραψα πιο κάτω τις δύο παραγράφους του σχολίου σας
"...Κατά δεύτερον, παρότι ο ίδιος είμαι πεπεισμένος για την αγιότητα του Σωφρονίου, για να μη σκανδαλιστούν οι ομόψυχοί μας αδελφοί, είμαι της άποψης να παγώσει οριστικώς το θέμα της αγιοκατάταξής του.
Τρίτον, Μαρία Π. επειδή έχω διαβάσει και τα δύο έργα, συμφωνώ περί της ταυτίσεως των απόψεων-εμπειριών Γέροντος Σωφρονίου και Αγίου Συμεών Νέου Θεολόγου." Νομίζω ότι το τρίτον απορροφά και εξαφανίζει το δεύτερον οπότε κατά τη γνώμη μου κρατήστε μόνον το τρίτον.Να είστε καλά.

Μαρία Π. είπε...

Δείτε παρακαλώ και το κείμενο του Γέροντα Σωφρονίου:

Θα προβώ εις την κατά δύναμιν περιγραφήν του μυστηρίου τούτου των οδών της σωτηρίας. Αι εντολαί θέτουν ημάς πρόσωπον προς Πρόσωπον ενώπιον του Απολύτου Θεού. Πάσαι αι προσπάθειαι ημών, όπως τηρήσωμεν αυτάς,αναποφεύκτως αποτυγχάνουν. Ανακαλύπτομεν την πλήρη ανικανότητα ημών δια την πορείαν ταύτην. Παρατηρούμεν εν ημίν δολιότητα πνεύματος‐νου και πάθη καρδίας, άτινα φονεύουν ημάς. Ο φόβος της εκπτώσεως από του Θεού, εις τον Οποίον επιστεύσαμεν, είναι μέγας. Εκ του φόβου τούτου ερχόμεθα εις συντριβήν καρδίας δια την κατάστασιν ημών. Απορρίπτομεν εκείνα, τα οποία εθεωρούμεν κατά το παρελθόν ως πλούτον ημών. Απογυμνούμεθα από πασών των γηΐνων προσκολλήσεων και γνώσεων, έτι δε και από του ιδίου θελήματος. Πτωχεύομεν και «κενούμεθα».
Βεβαίως η πλέον βαρεία δοκιμασία
έγκειται εις το ότι, παρά την άκραν έντασιν όπως παραμείνωμεν πιστοί εις τον Θεόν, υπομένομεν περιόδους 'εγκαταλείψεως' (κατά το αισθητό μέρος) υπό του Θεού.
Η πνευματική πτωχεία, ομού μετά της οδύνης της 'Θεοεγκαταλείψεως', βυθίζει ημάς εις απόγνωσιν. Αισθανόμεθα ως να βαρύνη εφ’ ημών φοβερά τις κατάρα. Είναι δυνατόν να πάσχωμεν εις πάντα τα επίπεδα του είναι ημών: το πνεύμα, τον νουν, την καρδίαν, το σώμα.
Εις παρομοίας ακριβώς στιγμάς το πνεύμα ημών συλλαμβάνει την βιβλικήν αποκάλυψιν περί της αυθεντικής τραγωδίας της πτώσεως του Ανθρώπου, και η πίστις εις την αγάπην του Χριστού παροτρύνει ημάς, όπως παραδοθώμεν εις πλήρη κατά το δυνατόν μετάνοιαν.
Όσον βαθυτέρα είναι η μετάνοια ημών, τοσούτον ευρύτερον διανοίγονται ενώπιον ημών τα έως τότε κεκαλυμμένα βάθη του είναι ημών.
Συνειδητοποιούντες εναργώς το άπελπι της καταστάσεως ημών, αρχόμεθα να μισώμεν εαυτούς ως είμεθα.
Αύτη η μορφή κενώσεως ή ταπεινώσεως δεν επιτυγχάνεται δι’ανθρωπίνων προσπαθειών. Είναι δώρον του Θεού Σωτήρος. Είναι η χάρις της μετανοίας «εις άφεσιν αμαρτιών»(Λουκ. κδ’47).
Δεν κατανοούμεν την εν ημίν ενέργειαν Αυτού, αλλ’ εν τούτοις δια της δυνάμεως Αυτού σμικρυνόμεθα μέχρι του μηδενός· και τούτο είναι δι’ ημάς φρικτόν: Ούτος 'εγκατέλιπεν' ημάς. Αυτός, η μόνη αναζήτησις ημών και αγάπη, εκρύβη αφ’ ημών.Δι’ αυτού του τρόπου επιτελείται η κάθαρσις ημών εκ της 'κατηραμένης κληρονομίας'...
Επιστρέφοντες εις το μηδέν γινόμεθα 'ύλη' εξ ης ίδιον εις τον Θεόν να δημιουργεί.
Ούτος και ουδείς άλλος εφανέρωσεν εις ημάς το μυστήριον τούτο.

Στα ΑΣΚΗΤΙΚΆ ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέει ακριβώς τα ίδια. Για την πλήρωση με θεία Χάρη με την Παρουσία του Κυρίου, και για αφαίρεση για τους ίδιους λόγους που τους εξηγεί αναλυτικά.

Μαρία Π. είπε...

Αγαπητέ Νίκο Κ., Καλή κι ευλογημένη Χρονιά επίσης.Πολύ σωστά όλα όσα λες. Κι εγώ περιμένω έστω για λόγους κοινής λογικής να μην ξαναδημοσιευτεί το λιβελογράφημα που στηρίζεται σε ένα ψεύδος.
Είδαμε ότι και ο Άγιος Νικόδημος μιλά για θεοεγκατάλειψη ως προς το αισθητό (και ανθρώπινο) μέρος του Κυρίου.
Σ΄ευχαριστώ κι εγώ πολύ, για τις εποικοδομητικές παρεμβάσεις σου.

eastwest είπε...

Μαρία Π. δεν αναφέρθηκα σε σένα. Πώς βγήκε τέτοιο συμπέρασμα; Από όσο θυμάμαι δεν έχεις "υποπέσει" σε χαρακτηρισμούς. Άλλωστε διαβάζω με ενδιαφέρον τα σχόλιά σου μιας και είναι τεκμηριωμένα.
Δεν υπάρχει πιο εποικοδομητική συζήτηση από ανταλλαγή επιχειρημάτων.
Είναι εντυπωσιακό, πως μεγάλα (όντως;) αναστήματα όπως ο Ναυπάκτου, ο Κωνσταντινουπόλεως αλλά και ο Κύριλλος πασών των Ρωσιών, στις δηλώσεις τους, αναμιγνύουν τα επιχειρήματα με τις κατηγορίες, οι τελευταίες των οποίων βγαίνουν από τα έγκατα της καρδιάς τους σαν χολή.

Κύριε Νίκο, δεν αντιλήφθηκα πλήρως τι εννοείς; (συγγνώμη αλλά δεν με εκφράζει ο πληθυντικός)
Πιθανός να μην εκφράστηκα σωστά.
Θεωρώ τον Γέροντα Σωφρόνιο ως Άγιο, τουλάχιστον από το προσωπικό του βίωμα που περιγράφει, το οποίο δεν διαφέρει από το αντίστοιχο του Αγίου Συμεών, αλλά αν πρόκειται κάποιοι, λόγω αγιοκατάταξής του είτε να "πέσουν" μέσω κατηγοριών, είτε να κλονιστεί η πίστη τους ας μη τον αναγνωρίσει επισήμως η Εκκλησία. Άλλωστε αυτό είναι αποκλειστικότητα του Θεού. Από κει και πέρα ο καθένας μας μπορεί να τον πιστεύει ως μέτοχο της Βασιλείας του Κυρίου.

Δεν ξέρω αν χειροτέρεψα τα πράγματα αντί να τα ξεδιαλύνω. Δεν αποκλείεται πάντως να μην αντιλήφθηκα το νόημα των γραφόμενών σου.

Νίκος Κ. είπε...

Κύριε Αλεξάνδρου καλησπέρα αυτό που έγραψα είναι ότι έγω θα κρατούσα το τελευταίο που είπατε δηλαδή "Θεωρώ τον Γέροντα Σωφρόνιο ως Άγιο, τουλάχιστον από το προσωπικό του βίωμα που περιγράφει, το οποίο δεν διαφέρει από το αντίστοιχο του Αγίου Συμεών" και καμία άλλη σκέψη,όλα τ'άλλα δεν αφορούν εσάς,αλλά την κάθε ψυχή χωριστά.
Προσωπικά,όταν προσπάθω να μιλήσω γιά τόσο λεπτά θέματα,"ζυγίζομαι" ενώπιος ενωπίω του προσώπου που απευθύνομαι ή μιλάω γι'αυτό και αν καταλάβω ότι δεν έχω το ειδικό βάρος(πνευματικό κυρίως,όχι απαραίτητα γνωστικό)μιλάω πολύ προσεκτικά.Συνήθως εντασσόμενοι σε μιά ομάδα που υποστηρίζει κάτι είναι εύκολο να ξεφύγουμε.Πρόσωπο με πρόσωπο με τον Άγιο Σωφρόνιο τι μπορώ εγώ να του πω από τις πνευματικές μου εμπειρίες; Τίποτα; Οπότε προσέχω τι λέω.Εσείς πάντως τα λέτε πολύ καλά.Να είστε καλά.

Μαρία Π. είπε...

Προς κ. Αλεξάνδρου 2/1 9.25 μ.μ.
Επειδή απευθυνθήκατε σ΄εμένα στο «τρίτο σημείο», νόμισα ότι και τα άλλα δύο ήταν προς εμένα (και είχα πει και κάποια πράγματα για τον ζηλωτισμό, που μπορεί να θεωρήθηκαν ως «κατάκριση»).


Να διευκρινίσω ακόμα προς αποφυγή παρεξήγησης, για να μην κατηγορηθεί ο Γέροντας, ότι όταν λέει ότι «οι ανθρώπινες προσπάθειες για τήρηση των εντολών, αναποφεύκτως αποτυγχάνουν», δεν αναφέρεται σε εξωτερικές και εμφανείς αμαρτίες, που είναι άλλωστε εύκολο να τις αποφύγεις, και ούτως ή άλλως δεν μπορούν να κάνουν οι μοναχοί και οι ασκητές αφού είναι έξω από τον κόσμο, αλλά στα λεπτά πάθη της ψυχής, που αναλύει και ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναϊτης στην ΚΛΙΜΑΚΑ. Κυρίως στην (πολύμορφη) κενοδοξία που μπορεί να συνοδεύει και τους ασκητές και να παλεύουν μαζί της εως τέλους (εκ δεξιών πόλεμος των δαιμόνων).

Μαρία Π. είπε...

Να συμπληρώσω ως προς την Αγιοκατάταξη, ότι έχει γίνει ήδη. Οι αντιδράσεις ως προς αυτό που αντιλαμβάνομαι εγώ τουλάχιστον περιορίζονται στο διαδίκτυο. Στην Εκκλησία που πηγαίνω ο ιερέας που έχει διαβάσει τα βιβλία του χάρηκε με την Αγιοκατάταξή του, όπως και κάποιοι άλλοι που το συζήτησα. Ήδη στην συνείδησή μας ήταν Άγιος.Κανείς δεν είπε τίποτα αρνητικό.
Οι διαδικτυακές αντιδράσεις είναι περισσότερο από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν τα έργα του Γέροντα, και απλά ακούνε τις γνωστές κατηγορίες για την Μονή Έσσεξ.
Προσωπικά το ξαναλέω ότι μετά τον θάνατο του Αγίου Σωφρονίου καλύτερα θα ήταν να πάνε μακρύτερα οι μοναχοί από τις μοναχές για να μην δίνουν ερείσματα να κατηγορείται ο Γέροντας. Όμως εμένα δεν με επηρεάζει σαν γεγονός, γιατί είναι σε χωριστές εγκαταστάσεις, και υπάρχει μόνο ο κοινός εκκλησιασμός, και η κοινή Τράπεζα. Όμως όλα τα Μοναστήρια εκτός του Αγίου Όρους, είναι «ανοιχτά». Στην Μ.Κουδουμά στην Κρήτη πηγαίνει ο κόσμος (άνδρες-γυναίκες-οικογένειες)τον Δεκαπενταύγουστο και κοιμάται εκεί σε ειδικούς χώρους εκκλησιάζεται και τρώει με τους Μοναχούς όλες αυτές τις μέρες.
Επίσης σε Γυναικεία Μοναστήρια, δεν πηγαίνει ιερέας ή ιερομόναχος για τις Θείες Λειτουργίες; Δεν κάθονται μετά για έναν καφέ ή φαγητό; Είναι τελείως απομονωμένο το ένα φύλο απ΄το άλλο; Δεν τα λέω αυτά για να ελαφρύνω κάτι, που κάποιοι θεωρούν βαρύ, αλλά γιατί έτσι αισθάνομαι. Άλλωστε υποτίθεται ότι οι Μοναχοί προσεύχονται αδιαλείπτως.
Επαναλαμβάνω όμως ότι αν είναι να δίνεται αφορμή για κατηγορίες του Γέροντα, καλύτερα να διαχωριζόταν και οι Τράπεζες και οι θείες λειτουργίες αν είναι εφικτό.
Οι «ειδικές συνθήκες» ήταν κυρίως για εκείνη την εποχή που πήγαν εκεί με το απόλυτο τίποτα, ξεκινώντας απ΄το μηδέν, και με τον Γέροντα σε κατάσταση να μην μπορεί να μετακινηθεί.

Ανώνυμος είπε...

Απάντησε ο προφανώς έχων τη μύγα ανώνυμος 5:00 μ.μ.

Μαρία Π. είπε...

Δείτε παρακαλώ κάποια νέα στοιχεία που αποκαλύπτονται ως προς την Μονή Έσσεξ.
[Η διεφθαρμένη (ως ένα ποσοστό) Αγγλία της εποχής δεν μπορούσε να κατανοήσει τον Ορθόδοξο Μοναχισμό και την αγιότητα της ασκητικής μας παράδοσης του Αγίου Όρους. Βλέποντας τον Άγιο Γέροντα με τους Μοναχούς, άρχισε η ενόχληση από έκφυλους ανθρώπους.
Η Γυναικεία Μονή εκτός των άλλων, ήταν ένας τρόπος (σύμφωνα με την περιορισμένη αντίληψη των Άγγλικανών) να μπει ένα οριστικό τέλος σε αυτό.]

Μακριά από εμάς ο πειρασμός της αγιομαχίας: Περί αγιότητας του Γέροντα Σωφρόνιου.
http://pentapostagma.gr/2016/01/2770482.html

Με αφορμή το άρθρο του πρωτ. Ιωάννου Διώτη θα θέλαμε να διαχωρίσουμε τη θέση μας και να ξεκαθαρίσουμε την άποψή μας περί αγιότητος του Πατρός Σωφρονίου Σαχάρωφ.
Δεν έχουμε επισκεφτεί ποτέ την Ιερά Μονή του Έσσεξ αλλά συμβουλευόμενοι Πνευματικούς μας Πατέρες που έχουν επισκεφτεί πολλάκις την Ιερά Μονή, μας διαβεβαίωσαν ότι η Μονή τηρεί και λειτουργεί Ορθόδοξα και τιμά τον Ορθόδοξο μοναχισμό.
Μάλιστα πολλές φορές η άσκηση, στην οποία υποβάλλονται οι μοναχοί και οι μοναχές, ξεπερνάει αυτήν που έχουν τα Ορθόδοξα μοναστήρια της Ελλάδας αλλά ακόμα και του Αγίου Όρους.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Μονή βρίσκεται μακριά, σε ένα αφιλόξενο και ξένο στην Ορθοδοξία μέρος. Έχουν δοθεί αγώνες για πράγματα, τα οποία εμείς εδώ στην Ελλάδα θεωρούμε δεδομένα.
Η μικτή μονή προέκυψε μετά από πόλεμο, στον οποίο κατηγορούσαν τους πατέρες την Μονής για ομοφυλοφιλία και πολλά άλλα. Ως λύση στο πρόβλημα αυτό, δημιουργήθηκε το γυναικείο τμήμα της Μονής.

Τα κελιά των γυναικών βρίσκονται σε διαφορετικά κτήρια και ένα δρόμος περνάει ανάμεσα, δημιουργώντας έναν διαχωρισμό στην καθημερινότητα των μοναχών.


Στο θέμα της αγιότητος του πατρός Σωφρονίου, πως θα μπορούσαμε εμείς οι ανάξιοι να πάρουμε θέση;

Το αν είναι άγιος ή όχι το έχει κρίνει ο Θεός στον ουρανό, θα το κρίνει μελλοντικά και στην γη η Αγία μας Εκκλησία φωτισμένη από το Άγιο Πνεύμα. Αυτό που ξέρουμε εμείς όμως είναι ότι, πολλά θαύματα γίνονται καθημερινά σε πιστούς που επικαλούνται το όνομά του.
Χιλιάδες άνθρωποι επισκέπτονται καθημερινά τον τάφο του πατρός Σωφρονίου για να του καταθέσουν τα προβλήματά τους, αλλά και να εκδηλώσουν την αγάπη τους προς το πρόσωπό τους.

Αν ο πατέρας Ιωάννης Διώτης επιθυμούσε πραγματικά να 'διορθώσει' τον πατέρα Σωφρόνιο γιατί δεν τον διόρθωσε όταν ήταν εν ζωή, καθώς ζούσε ο ίδιος πριν κοιμηθεί ο Γέροντας; Αυτό είναι μια απορία, που πρέπει να απαντηθεί από τον πατέρα Ιωάννη, αν δεν θέλει να κατηγορηθεί για προσωπική εμπάθεια στο πρόσωπο του Μητροπολίτη Ναυπάκτου κκ Ιεροθέου, ο οποίος έχει εισηγηθεί την αγιοκατάταξη του πατρός Σωφρονίου.

Δεν χωράνε προσωπικές εμπάθειες σε τόσο σοβαρά θέματα, ειδικά όταν υπάρχουν ενδείξεις ότι πρόκειται για έναν άγιο της εποχής μας.
Μακριά από εμάς λοιπόν, η αμαρτία της αγιομαχίας και οι υπερζηλωτικές συμπεριφορές.

Ανώνυμος είπε...

Δες τον δικό σου ξερολισμο και άσε τις εξυπνάδες που είστε με μια καλή κουβέντα στο στόμα...
Θέλετε να μας πείσετε τώρα ότι στην σύγχρονη Αγγλία υπάρχουν ειδικές συνθήκες που επιβάλουν την δημιουργία κοινής μονής κόντρα σε ιερούς κανονες .
Ευχαριστούμε αλλά δεν θα πάρουμε...

Μαρία Π. είπε...

Και 3 σχόλια από το Πενταπόσταγμα:

Εκπαιδευτικός Χ.Ο. • 4 χρόνια πριν
Δεν είναι ακριβή όσα γράφονται για την ορθόδοξον Μονήν του Εσσεξ Αγγλίας, διότι την επεσκέφθην και φιλοξενήθηκα εκεί κάποια Χριστούγεννα ,αλλά έμεινα στο σπίτι της μητρός ενός μοναχού,αλλα πήγαινα στις ακολουθίες. Γνώρισα τον αείμνηστον γέροντα Σωφρόνιον και μου είπεν ο ίδιος ότι ηναγκάσθη να δημιουργήση το γυναικείον μοναστήρι εκ του γεγονότος ότι είχαν πολλές ενοχλήσεις από γκέϊ και ήτο αναγκαία η λύσις του προβλήματος που αντιμετώπιζαν. Μετά την δημιουργίαν του γυναικείου μοναστηριού δεν τους ξαναενόχλησαν. Σημειώνω ότι οι μοναχές έχουν δικό τους κτίριο και δεν συνοικούν με τους μοναχούς.Μάλιστα τα δύο κτίρια των μοναστηριών είναι σε αρκετά μεγάλην απόστασιν.Έχουν κοινόν εκκλησιασμόν τις Κυριακές και μεγάλες εορτές, ίσως και κοινή τράπεζα κατά τις εορτές και Κυριακές.Εκεί συρρέει πλήθος κόσμου από όλη την Αγγλία και Έλληνες ,αλλά και άλλοι. Οι περισσότερες μοναχές είναι προσήλυτες δλδ δεν γεννήθηκαν ορθόδοξες ,αλλά έγιναν μετά. Πάντως εγώ τις λίγες ημέρες που έμεινα εκεί δεν είδα κάτι παράτυπο. Μάλιστα μου αφιέρωσεν ο γέροντας Σωφρόνιος με χειρόγραφον αφιέρωσιν και μου έγραψεν ότι :"είναι άλλο να γνωρίζης ότι υπάρχει Θεός και άλλο να βρής τον Θεόν",είναι του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου.
Η εικόνα που έχω για τον γέροντα είναι ότι κατά την ώραν της θείας λειτουργίας φαινόταν σαν άγγελος , σαν να μην πατούσε στη γή κι όπως ήτο ξανθός εμοιαζε με άγγελον. Ίσως τα γραφόμενα κρύβουν εμπάθειαν κι αποτελούν συκοφαντίες. Γι΄αυτό πρέπει να προσέχη κανείς να μην σκανδαλίζη με αυτά που γράφει. Για τα υπόλοιπα δεν έχω διαβάσει κάτι εκτός από το βιβλίο που μου χάρισε για το γέροντα Σιλουανό,αλλά δεν αντελήφθην κάποιο δογματικόν σφάλμα, γι΄αυτό δεν μπορώ να εκφέρω γνώμην. Επιφυλάσσομαι πάντως να ερευνήσω.


kai εν Ελλάδι • 4 χρόνια πριν
STHN NHSON ΑΝΑΦΗΝ, ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΟΛΛΕς ΦΟΡΕς ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΜΕΝΟΥΝ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΑΝΔΡΕς ΜΟΝΑΧΟΙ- ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΙ ΚΑΙ 2-3 ΓΥΝΑΙΚΕς
ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΟΧΙ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗς
ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ.
ΑΝ ΚΑΝΕΤΕ ΕΝΑ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΕΚΕΙ πχ τον Αυγουστο (15 και μετα και εως και 10/9) θα το διαπιστωσετε.


Γιώργος Διονυσίου ΑΛΗΘΕΙΑ. • 4 χρόνια πριν
Απ΄εξω του χορού πολλά τραγούδια ξέρουν! αυτός ο κύριος Διώτης δεν έχει ιδέα από τις κακουχίες και διωγμούς που πέρασε ο ΑΓΙΟΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ μέχρι να ιδρύσει το μοναστήρι! Ο χώρος ήταν μικρός και οι Άγγλοι γείτονες δεν επέτρεπαν επέκταση,ετσι αναγκάστηκε ο γέροντας να χωρίσει τον χώρο σε δύο ξεχωριστούς χώρους, ένα για τους μοναχούς και τον άλλο για τις μοναχές! Γι αυτό ο κύριος Διώτης να μην ανοίγει το στόμα του όταν δεν ξέρει τι έγινε! Φαίνεται κι αυτός θεολόγος της λογικής κι όχι Θεοφόρος θεολόγος της Χριστολογικής που ήταν ο ΆΓΙΟΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ! Δεν ντρέπεται λέγω εγώ! Καλύτερα να μην ανοίγει το στόμα του και να λέει σαχλαμάρες όταν δεν γνωρίζει. Δεν είναι άξιος ούτε τα κορδόνια των παπουτσιών του Μεγάλου Γέροντα της Ορθοδοξίας να δέσει!

Ανώνυμος είπε...

Αν δεν υπάρχουν σημεία εξ Ουρανού ,
δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε τον Βαρθολομαίο λόγω της αιρετικότητας που δείχνει.

Ο άγιος Πορφύριος επικοινωνούσε πνευματικά με πολλούς και πολλές αλλά
δεν σημαίνει ότι είναι άγιοι , όπως και το αλάθητο είναι της Εκκλησίας και
όχι δικό μας , των ανθρώπων δλδ , όσο άγιοι κι αν γίνουμε (ώδε οδός υψοποιού ταπεινώσεως)

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια (πνευματική ,εν προκειμένω) και οι κανόνες , κανόνες

Παραθέτω από το λινκ της Μαρίας Π :
Σημερινός Καθηγούμενος της μονής είναι ο Ελληνο-Αυστραλός Αρχιμ. Κύριλλος.

Στο μοναστήρι εγκαταβιούν 2 Αρχιμανδρίτες, 2 Ιερομόναχοι, 3 Διάκονοι, 4 μοναχοί
και 20 μοναχές.
Η μονή πανηγυρίζει στις 24 Ιουνίου, στις 29 Αυγούστου και στις 24 Σεπτεμβρίου

http://www.monastiria.gr/moni-timiou-prodromou-essex-agglia/


-----------------------------
Γεώργιος

Μαρία Π. είπε...

Να διευκρινίσω ότι τα 3 σχόλια από το Πενταπόσταγμα είναι πάνω σε άλλη ανάρτηση με το κείμενο του π. Διώτη:http://pentapostagma.gr/2016/01/2766176.html
με το οποίο διαφωνεί όπως είδαμε το Ιστολόγιο.

Μαρία Π. είπε...

Απάντηση στο σχόλιο 30 Δεκεμβρίου 2019 - 12:24 π.μ. ως προς το βιβλίο του π. Ι.Διώτη

Αγαπητέ ανώνυμε, υπάρχει το τεκμηριωμένο βιβλίο του πατρός Θωμά Βαμβίνη:
ΣΧΟΛΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ π. ΙΩΑΝΝΗ ΔΙΩΤΗ


π. Θωμάς Βαμβίνης:
Κάθε συνετός ἀναγνώστης γνωρίζει ὅτι βιβλία μεστά ἀπό θεολογία καί ποιμαντική ἐμπειρία δέν εἶναι σωστό καί ἀποδοτικό νά διαβάζονται ἐπιπόλαια «μέ ὀλιγόλεπτον πρόχειρον ἄνοιγμα» τῶν σελίδων τους, ὅπως ὁμολογεῖ ὅτι ἔκανε ὁ π.Ἰ.Δ..
Μιά τέτοια μελέτη δέν μπορεῖ νά ὁδηγήση στήν κατανόηση τῶν θεμάτων τους, προπαν-τός ὅταν οἱ προσλαμβάνουσες παραστάσεις τοῦ «πρόχειρου καί ὀλιγόλεπτου ἀναγνώστη» ἀπέχουν πολύ ἀπό τήν ἀποστολική καί πατερική ὁρολογία καί εἰκονολογία πού προϋποθέτουν τά κείμενα αὐτά.

Ὁ π.Ἰ.Δ. ὁμολογεῖ πάντως εὐθαρσῶς τά ἀκόλουθα γιά τήν «μαχητική θεολογική» ἔρευνά του στά ἔργα τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου:

«Μέ ὀλιγόλεπτον πρόχειρον ἄνοιγμα ἑνός ἀκόμη βιβλίου τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου μέ τίτλον “Ὅσοι πιστοί” (β΄ ἔκδοσις 2002), ἐπείσθην ὅτι, ἐκτός τῶν δύο ὡς ἄνω κριθέντων βιβλίων του [“Ὀρθόδοξη ψυχοθεραπεία” καί “Οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ”] ὑπάρχουν καί πολλά ἄλλα βιβλία τοῦ Ναυπάκτου μέ κακοδόξους καί παραδόξους πλάνας του. Ἡ ὑποψία μου περί αὐτοῦ ἦτο ἔντονος. Τώρα ἡ ὑποψία ἔγινε πραγματικότης»[1].


Δείτε παρακαλώ αυτή την ανάρτηση από το βιβλίο:

http://trelogiannis.blogspot.com/2015/12/blog-post_791.html


Δείτε και κάποια ακόμα σημαντικά τμήματα του βιβλίου:

1) http://trelogiannis.blogspot.com/2015/12/blog-post_160.html
Aπόσπασμα:
Στόν π. Ἰωάννη Διώτη διαπιστώνουμε χαρακτηριστικά γνωρίσματα τοῦ στοχασμοῦ καί τῆς ἀντιρρητικῆς μεθόδου πού χρησιμοποιοῦνται ἀπό τούς αἱρετικούς, διότι, πρῶτον, κατά τήν πατερική ἔκφραση, συλλέγει «λεξίδια» καί ἀφοῦ τά ἀκονίσει στήν σκληρή ἐπιφάνεια μίας σοφιστικῆς λογικῆς, ἀγνοώντας τά πράγματα, τά κάνει «ξιφίδια» γιά νά πλήξη ἀπόψεις καί πρόσωπα, δείχνει ὅτι ἀγνοεῖ παντελῶς τήν ἡσυχαστική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένη μέ τήν μυστηριακή της ζωή. Ἀποκομμένος ἀπό τήν ἡσυχαστική πατερική παράδοση στηρίζεται μόνον στήν Ἁγία Γραφή, ὅπως φυσικά τήν ἑρμηνεύει ἀτομικά ὁ ἴδιος, ἐφαρμόζοντας ἔτσι τρόπο ἔρευνας τῶν Γραφῶν πού συναντοῦμε στόν χῶρο τοῦ Προτεσταντισμοῦ.
Τό περίεργο ὅμως μέ τόν π. Ἰωάννη Διώτη εἶναι ὅτι σέ κάποιες περιπτώσεις -ἴσως παρασυρόμενος ἀπό διδασκάλους τοῦ- διατυπώνει ἀπόψεις πού θυμίζουν τόν σκληρό νομικισμό τῆς παπικῆς ἐκκλησιολογίας καί θεολογίας.
Δείχνει ὅτι παρά τήν κυκλοφορία καί μελέτη τῶν ἁγίων Πατέρων, στήν ὁποία καί ὁ ἴδιος σημαντικά συνετέλεσε, ἔμεινε θεολογικά ἀγκυροβολημένος στήν παλαιότερη ἐποχή, κατά τήν ὁποία οἱ Ὀρθόδοξοι πολεμοῦσαν τούς Προτεστάντες μέ τά ἐπιχειρήματα τῶν Παπικῶν καί τούς Παπικούς μέ τά ἐπιχειρήματα τῶν Προτεσταντῶν.


2) http://trelogiannis.blogspot.com/2015/12/blog-post_152.html
3)http://trelogiannis.blogspot.com/2015/12/blog-post_572.html
4)Η βλασφημία του Αγίου Πνεύματος:
http://trelogiannis.blogspot.com/2015/12/blog-post_784.html
5)http://trelogiannis.blogspot.com/2015/12/blog-post_791.html
6)http://trelogiannis.blogspot.com/2015/12/blog-post_380.html

Ανώνυμος είπε...

Hμουν ανεκαθεν αρνητικα διακειμενος στην αγιοκαταταξη αυτη, αλλα μετα την αναγνωση των σχολίων τεινω να συμπερανω, οτι αφου τετοιοι ειναι οι υπερασπιστες της, μαλλον ο μακαριστος δεν θα ειναι αγιος. Μια ερωτηση σε αυτους [τους αμυντορες της αγιοκαταταξης]: Δε σας φθανουν οι υπαρχοντες αγιοι ή νομιζετε οτι υπερασπιζεστε την αληθεια απεναντι σε φονταμενταλιστες; Γιατι δεν καταλαβαινετε οτι μεθοδος του διαβολου ειναι να ανακατευει την αληθεια [ορθες αγιοκαταταξεις] με το ψευδος [ψευτικες αγιοκαταταξεις]. Και αν δεν το αντεχετε αυτο τωρα, θα ερθει ωρα που θα το δειτε, αλλα θα ειναι αργα. Εχει αφησει τιποτα ορθιο το εσβεσμενο φαναρι;

Ανώνυμος είπε...

Τα δεκάδες σχόλια στη συγκεκριμένη ανάρτηση του άρθρου του κ. Αναγνώστου επιβεβαιώνουν το ενδιαφέρον πολλών ανθρώπων για το θέμα της αγιοκατατάξεως του γέροντος Σωφρονίου, αλλά και κάποια αμφισβήτηση που έχει δημιουργηθεί απέναντι στον Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιερόθεο, κυρίως λόγω της ταυτίσεώς του με τις επιλογές του Φαναρίου. Συμφωνώ με κάποιο σχολιαστή ότι το ενδιαφέρον και η ανταλλαγή απόψεων είναι θετικό πράγμα. Όσοι αρνούνται τη δυνατότητα και τη σημασία να διατυπώνονται απόψεις για θέματα που θέλουν εξέταση και δοκιμασία δεν οικοδομούν. Ο κ. Αναγνώστου φαίνεται μετρημένος και συνετός ακόμη και στην παρέμβασή του, αφού προτείνει να μελετηθεί το θέμα. Τι πιό λογικό καί φρόνημο; Για τον Ναυπάκτου μάλλον έχει δίκηο, διότι αυτά που γράφει ξεπερνούν τα όρια. Όσοι τα υπερασπίστηκαν αποφεύγουν την ουσία που είναι μία: με όσα λέει θεωρεί ότι στις εικόνες αποδίδεται και περιγράφεται η άκτιστη πραγματικότητα, ενώ η σχετική θεολογία της Ζ' Οικουμενικής απορρίπτει κάτι τέτοιο αναφανδόν! Τα περί της Μονής νομίζω έχουν γίνει σαφή. Τουλάχιστον πρίν την αγιοκατάταξη έπρεπε να πάψει ο συγκεκριμένος τρόπος λειτουργίας της Μονής διότι σκανδαλίζει και δικαίως. Όχι περί ηθικής αλλά περί κανονικότητος και παραδόσεως. Ο Αγιος Νεκτάριος που εφέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από την αγία κοίμησή του δεν επέτρεπε να εκκλησιάζονται προσκυνητές ἀνδρες στον ίδιο ναό με τις μοναχές. Πήγαιναν στόν διπλανό ναό, όπου είναι σήμερα τα Λείψανά του καί άκουγαν την Λειτουργία από μικρά παράθυρα του διπλανού ναού όπου λειτουργούσε ο ίδιος. τα προς δικαιολόγηγη παραδείγματα που επικαλούνται κἀποιοι σχολιαστές είναι από φαιδρά έως παιδαριώδη. Και μόνη η εμμονή σε κάτι που ομολογείται παράτυπο και αντικανονικό είναι πρόβλημα μεγάλο! Πόσοι και πόσοι άγιοι δεν κατηγορήθηκαν! Κανένας δέν παραβίασε το νόμο του Θεού για να απαλλαγεί απο τις κατηγορίες! Αυτό είναι πρωτάκουστο (γιά τα περί Αγγλίας κλπ.). Στο πανελλήνιο Μοναστικό Συνέδριο που έγινε πρόπερσι στη Λευκάδα σε εισήγηση περί του γέροντος Σωφρονίου εκφράστηκαν επιφυλάξεις και μάλιστα μία γνωστή και άξια Ηγουμένη μεγάλης Γυναικείας Μονής της Πελοποννήσου τοποθετήθηκε με παρρησία και ήταν κάθετα αντίθετη στο ζήτημα της Μικτής Μονής, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι δεν θα καταργήσουμε την Μοναχική και κανονική Τάξη χάριν κανενός Γέροντος! Αντιδράσεις λοιπόν υπάρχουν , είναι πολλές και δεν είναι μόνο διαδικτυακές. Με προσοχή και διάκριση όλα μπορούν να αντιμετωπισθούν. Ο κόσμος διψά για αγίους αλλά αν χάσει την εμπιστοσύνη του και τον βομβαρδίζουμε με απατηλά λόγια περί αγάπης πάνω από όλα και τα τοιαύτα τότε θα γίνουμε περίγελως του κόσμου και δικαίως. Σήμερα δεν πάσχουμε από την μεγάλη ακρίβεια! Από χαλαρότητα και εκκοσμίκευση και συμβιβασμούς μέχρι προδοσίας πάσχουμε!

Ανώνυμος είπε...

Μα είναι λογική αυτή; Συγγνώμη κύριοι και κυρίες αλλά είναι δυνατόν να προτείνεται να μελετηθεί το ζήτημα επειδή υπάρχουν αντιδράσεις; Για τον γέροντα Εφραίμ υπάρχουν αντιδράσεις ότι είχε γεροντισμο και ήταν πλάνος,ο γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπεδινος ήταν απατεώνας και τον έβαψαν, ο πατηρ Αθανάσιος είναι οικουμενιστης, ο πάτερ Γαβριήλ λένε στο Άγιο Όρος ότι πληρώνεται.. Εγώ είμαι άσχετος σε όλα και σας θαύμαζω για όσα γράφετε αλλά ποιοι είστε που κρίνετε έτσι; Επειδή έχετε πτυχία; ή επειδή είστε αντιοικουμενιστες; σιγά το δύσκολο. Κάθε λογικός ορθόδοξος ακολουθεί τους Άγιους Πατέρες. Εμπειρία Θεού έχουμε σε τέτοια ζητήματα; αποκλειεται. Ε ας μιλάμε με λίγο προσοχή. Και κ. Αλεξανδρου αν πιστεύετε ότι ήταν Άγιος δε μπορείτε να λέτε ας περιμένουμε μη σκανδαλιστει ο κόσμος. Και τον Άγιο Παισιο πολλοί τον θεωρούν ένα τίποτα ακόμη και μοναχοί. Ας γίνει ότι θέλει ο Θεός αλλά ας μικρυνουμε λίγο τους εαυτούς μας. Το να λέμε ότι τα έργα του Πατριάρχη σκανδαλιζουν είναι διαφορετικό από το να κάνουμε τους θεοφορους, ακόμη και καθηγητές δογματική να είμαστε. Αυτά τα σκέφτηκαν παπικοι εμείς έχουμε πατέρες Άγιους όχι θεωρητικους

Μαρία Π. είπε...

Προς Ανώνυμο 3/1/20 4.08 μ.μ.
Πολλοί Άγιοι συκοφαντήθηκαν. Ο Άγιος Νεκτάριος, ο Άγιος Παϊσιος (ως ανήθικος), ο Άγιος Πορφύριος (ως δήθεν μάγος), ο άγιος Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας (ως πλανεμένος), γιατί όχι λοιπόν και ο Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος.
Δεν επηρεάζονται εκεί που είναι ούτε από την αποδοχή μας, ούτε από την απόρριψή μας.
Όμως μέσα απ΄όλα αυτά δοκιμαζόμαστε τελικά εμείς.
Προσωπικά έδωσα όσα στοιχεία είχα για όσους δεν είναι προκατειλημμένοι, και έχω ήσυχη τη συνείδησή μου. Όμως προκαλεί εντύπωση η έλλειψη αντίδρασης εκ μέρους κάποιων σχολιαστών ακόμα και σε πράγματα τόσο εμφανή όπως το ψευδές κατασκεύασμα του κ. Καραλή.
Γι αυτό δεν βρήκατε κάτι να πείτε, για λόγους δικαιοσύνης ή έστω για λόγους κοινής λογικής; Δεν σας άγγιξε ούτε η διαστρέβλωση του π. Διώτη απ΄την οποία έχει ξεκινήσει όλη η πολεμική; Αντίθετα μέμφεστε τους υπερασπιστές;
Τελειώνω εδώ την παρέμβασή μου σ΄αυτή την ανάρτηση, και εύχομαι σε όλους μας Καλή Φώτιση.

Νίκος Κ. είπε...

Θα ήθελα να ευχαριστήσω το ιστολόγιο ΑΚΤΙΝΕΣ για τη φιλοξενία των σχόλιων μου και όποιον φίλο μπήκε στον κόπο να τα διαβάσει.Προσωπικά δεν είμαι οπαδός αγιοκατατάξεων ή το αντίθετο.Προσπαθώ να είμαι πιστός στον Κύριο. Απλά με εκπλήσσει το γεγονός ότι οι οι αναφορές και παραπομπές σε κείμενα και πατέρες από τη Μαρία Π.(που προσωπικά δε γνωρίζω), που αποδομούν πλήρως τα γραφόμενα τα σχετικά με το θέμα των κυρίων Αναγνώστου,Καραλή και π.Ι.Διώτη,δεν έδειξαν να "ενοχλούν" έστω και λίγο κανέναν,ούτε καν τον κ.Αναγνώστου.
Θα κλείσω με λόγους από πατέρες και ο καλός Θεός ας μας φωτίσει όλους.

Γιά τήν αυθεντία κληρικών και πεφωτισμένων θεολόγων πού μεταμορφώνουν τούς πιστούς σέ οπαδούς ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς στό "Περί Ενώσεως και Διακρίσεως" γράφει :
"Η πραγματική μετοχή τής χάριτος τού Πνεύματος, αντικαθίσταται διά τού "κτιστού ενδύματος". Εισάγεται τό αλάθητο. Η εξωτερική αυθεντία. Η έλλειψις τής εσωτερικής βεβαιότητος τής πίστεως, η οποία μπορεί νά προέλθει μόνον εκ τής πραγματικής κοινωνίας μετά τού Θεού καί τής συμμετοχής εις τήν δόξαν Αυτού, αναπληρούται διά τής εξωτερικής αυθεντίας. Η αυθεντία είναι τό αναντικατάστατο στήριγμα διά τούς μή κοινωνούντας μετά τού Θεού καί τούς μή έχοντας τήν βεβαιότητα τής παρουσίας Του".

Επίσης ο Άγιος Μάξιμος αναφέρει "Προς θαλάσσιον, Περί αποριών, ερώτησις ΝΕ, Σχόλιο 34. Τόμος 14 Γ, Μερετάκης."
«Όποιος παρέχει, κατασκευάζει, γιά τήν περί εαυτού γνώσιν, πρόληψιν, φήμην, σ’αυτούς πού τόν θεωρούν, τόν ακούνε, μέ τήν προφορά δηλ. μέ τήν επανάληψη καί μόνον τών λέξεων από τούς λόγους πού έχει κλεψει από τούς Πατέρες, παραπείθοντας τίς ακοές τών ασυνέτων καί μιαίνοντας μέ συνουσία, σάν να είναι γυναίκες, αυτές οι αμύητες ακοές, τίς καλές καί θεοφιλείς θεωρίες τού πρώτου διδάξαντος, αυτός ελέγχεται δοξομανών, αφού παρατάσσεται μέ αυθάδεια, μαζί μέ τό ανώτερο επίπεδο τών φυσικών θεωρημάτων. Αφού δέν έχει αγγίξει τήν αληθινά υψηλή γνώση καί τήν έξη αυτής. Καί πεθαίνει χτυπημένος στήν καρδιά από τά βέλη πού αντιπροσωπεύουν : τήν θύμηση τής παρανομίας του έναντι τών Πατέρων, τήν ντροπή από τήν έπαρσή του (τήν οίηση), γιά τήν γνώση πού δέν είχε καί τήν αναπόφευκτη αναμονή τής μελλούσης κρίσεως. Διότι συλληφθείς από αυτά τά βέλη ο κενόδοξος, πεθαίνει χτυπημένος από τίς αιχμές τους.»

Και ο νοών νοείτω.

Ανώνυμος είπε...

3 Ιανουαρίου 2020 4:17 μ.μ.
Τι είναι αυτά που λέτε; Ποιος είναι υπέρ της κατάργησης της Μοναχικής Κανονικής τάξης;
Ο Γέρων Σωφρόνιος επανειλημμένως είχε πει πως η Μονή λειτουργούσε κατ΄εξαίρεσιν και κατόπιν άδειας της προϊσταμένης αρχής. Δεν σύστηνε μικτά μοναστήρια, και εφόσον για κάποιους λόγους δημιουργήθηκαν οι δύο αδελφότητες κατέβαλε υπέρ του δέοντος προσπάθειες για διακριτή παρουσία τάξη και ευσχημοσύνη που μαρτυρείται απ΄όσους γνωρίζουν την Μονή.

Ανώνυμος είπε...

Το τι λένε οι άνθρωποι είναι δευτερεύων .

Ο Θεός τι είπε είναι το ερώτημα.
Και από ότι φαίνεται ο Θεός δεν είπε ότι ο εν λόγω κληρικός είναι άγιος
δλδ δεν υπήρξαν ούτε θαύματα ούτε σημεία.

Ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος είπε ότι όποιος έχει πνευματική εμπειρία μπορεί να θεολογεί.
Για τον Καραλή ,τον Διώτη και την Π. Μαρία ,
έχω μια ερώτηση : Έχεις εμπειρία , Άγιο πνευματική ;

Αν ναι μίλα ,
αν όχι σκανδαλίζεσαι και σκανδαλίζεις και ο Χριστός όρισε
ποια είναι η τύχη των σκανδαλιζόντων τους μικρούς που πιστεύουν σε Αυτόν.

Γεώργιος
----------------------------

Μαρία Π. είπε...

Να μου επιτρέψετε να πω κάτι ακόμα, γιατί το θέμα ξεφεύγει κατά πολύ απ΄την αγιοκατάταξη ή όχι ενός Γέροντα, και μέσα από τους διαλόγους (όχι μόνο εδώ) έχει ανοίξει ένα καπάκι και αποκαλύπτεται μια κατάσταση.
Μια βαθιά διάβρωση που έχουμε υποστεί, που αγγίζει αυτή των Φαρισαίων, που ενώ έβλεπαν θαύματα, η τύφλωση του ζηλωτισμού τους έκανε να μην βλέπουν τον Χριστό.
Σήμερα ζούμε όντως σε μέρες διάλυσης, σε μέρες προδοσίας της Πίστης και της Πατρίδας.
Ζούμε την κατάληξη μιας μακρόχρονης πορείας σχεδόν 2 αιώνων από τον Διαφωτισμό και μετά, μέσα και από ιστορικά συμπυκνωμένες περιόδους προδοτικών ενεργειών Πατριαρχών και θεολόγων από την μία, και άθεων ψευδεπιστημόνων-'διαφωτιστών' της κοινωνίας, όπως και αντίθεων πολιτικών που επισφραγίζουν καθημερινά την αποχριστιανοποίηση που ήδη έχει συντελεστεί εντός μας.
Προσπαθούμε να διασώσουμε την Ορθοδοξία, καθώς βλέπουμε τα πρωτοφανή με την ψευδοσύνοδο και το Ουκρανικό, την ένωση που έρχεται με την προσπάθεια παγίωσης ενός ψευδο-Πρωτείου και μέσω μιας μεταπατερικής ψευδοθεολογίας της ελευθερίας (όχι αυτής που δίνει ο Χριστός αλλά) του αυτονομημένου προσώπου, που θα ενωθεί με τα υπόλοιπα (με ετερόδοξους-αιρετικούς), κάτω από ένα παγκόσμιο Πρωτείο που θα καταλήξει στον προφητευμένο αντίχριστο.

Ομως, θα πρέπει να ερευνήσουμε τι εννοούμε με την λέξη Ορθοδοξία.
Ποια είναι η Ορθοδοξία; Το αυτονομημένο Πηδάλιο;
Η παράβαση των Ι.Κ. με τις συμπροσευχές, την αναγνώριση του βαπτίσματος των παπικών, την αναγνώριση εκκλησιαστικότητας σε ετερόδοξους, όπως και σε σχισματικούς με το Ουκρανικό, είναι απλώς συμπτώματα μιας βαθιάς αρρώστιας.
Δεν είναι όμως η ίδια η αρρώστια.
Γκρεμίζονται τα νοητά τείχη της Εκκλησίας (οι Ι.Κ.) γιατί ήδη υπάρχει βαθιά διάβρωση εντός μας.
Αυτή η διάβρωση δεν είναι μόνο όσα περιγράφουμε για τον οικουμενισμό και τους οικουμενιστές, αλλά έχει και ένα δεύτερο εξίσου καταστροφικό πρόσωπο, που εντοπίζεται σ΄εμάς που νομίζουμε ότι θα καταπολεμήσουμε τον οικουμενισμό με φωνασκίες και εξύβριση των πατριαρχικών.

Η Ορθοδοξία δεν είναι κάτι θεωρητικό μέσα στο μυαλό μας, αλλά έχει ΦΟΡΕΙΣ εντός των οποίων ΔΙΑΣΩΖΕΤΑΙ.
Έτσι έγινε απ΄αρχής και έτσι θα τελειώσει, όταν η Εκκλησία-Σώμα Χριστού θα βρίσκεται διωγμένη στη νοητή έρημο όπως μας λέει η Αποκάλυψη.
Αυτοί οι φορείς, τα κατοικητήρια του Αγίου Πνεύματος, έχουν Νουν Χριστού, έχουν τον καρπό του Αγίου Πνεύματος όπως τον περιγράφει ο Απ. Παύλος.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος είναι σαφέστατος. Θα έπρεπε λέει να είμαστε ζωντανά βιβλία γραμμένα από το Άγιο Πνεύμα, που πάνω μας θα διαβάζουν όλοι την Ορθοδοξία και τον Χριστό. Διδακτοί του Κυρίου.
Δεν είμαστε.. Έχουμε εκπέσει από το ύψος αυτό.Δεν έχουμε Φωτισμό ούτε διάκριση.
Τότε, μας λέει ο Άγιος, ας διαβάζουμε τουλάχιστον τα πραγματικά βιβλία, ώστε με την Χάρη του Κυρίου να φωτιστούμε από αυτά. Το κάνουμε;
Οι Πατέρες μας είναι άγνωστοι. Δεν γνωρίζουμε ούτε την Αγία Γραφή.
Το μόνο που διαβάζουμε είναι τα σκάνδαλα του Πατριάρχη και το Πηδάλιο.
Καταντήσαμε ένα είδος 'αυριανιστών' (της γνωστής εφημερίδας).
Το περιεχόμενο της Πίστης μας το οποίο υποτίθεται ότι προσπαθούμε να διασώσουμε όπου το βλέπουμε δεν το αναγνωρίζουμε, και το πολεμάμε.
Δεν αναγνωρίζουμε το αγιοπνευματικό πατερικό ασκητικό πνεύμα σε κείμενα ή σε ανθρώπους, αλλά ούτε καν το πνεύμα της αγαθής καρδιάς, της αναζήτησης του Θεού, το πνεύμα που έχει ταπεινωθεί και συντριφθεί απ΄την συνεχή μετάνοια.
(συνεχ.)

Μαρία Π. είπε...

Αυτός εδώ ο άγιος Γέροντας για παράδειγμα, πέρασε τα 40 κύματα όπως λέμε, στην πνευματική του ζωή.
Πέρασε δια πυρός και σιδήρου. Ασκήθηκε τόσο αυστηρά τα χρόνια που ήταν ολομόναχος στην έρημο του Αγίου Όρους και έτρωγε αγριοκάστανα κάτω από πορώδεις βράχους που έσταζαν πάνω του όταν έβρεχε και το νερό έκανε λίμνη στα πόδια του, με αποτέλεσμα να χάσει την υγεία του και να μείνει απ΄τα 45 του χωρίς στομάχι μετά από ολική αφαίρεση.
Έκλαψε τόσο πολύ σε όλη του τη ζωή, και γιατί παρασύρθηκε κάποτε λόγω άγνοιας στον διαλογισμό (μήπως ο Απ. Παύλος δεν ήταν πρώην διώκτης;) αλλά και για τις αμαρτίες όλων και την πτώση του ανθρώπου, ώστε σε κάποιες περιπτώσεις είχε υποστεί κατάγματα στα οστά του (από το ολονύχτιο κλάμα). Μετανόησε και για όλους εμάς. Αυτό κάνουν οι Άγιοι της Εκκλησίας μας. Αναπληρώνουν τις ελλείψεις του Σώματος του Χριστού όπως λέει ο Απ.Παύλος.
Η Υπεραγία Θεοτόκος μπαίνει μπροστά και σκεπάζει την γύμνια μας, οι Άγιοι έκλαψαν για την πωρωμένη καρδιά όλων μας. Αναπληρώνουν τις ελλείψεις μας. Και η Φιλανθρωπία του Θεού που προσπαθεί να σώσει ακόμα και τους 'χωλούς και τυφλούς' όπως μας λέει η Παραβολή του Μεγάλου Δείπνου, βρήκε και έναν άλλο τρόπο. Μας λέει ότι όποιος τιμήσει Προφήτη, μισθόν Προφήτη θα λάβει.
Δηλαδή είναι σαν να μας λέει ότι πρέπει να έχουμε τουλάχιστον την συναίσθηση της πραγματικότητας.Εμείς δεν κάνουμε ούτε αυτό.

Ο Γ.Σωφρόνιος όπως και όλοι οι Άγιοί μας, βοήθησε αμέτρητους ανθρώπους, λιώνοντας όπως η αναμμένη λαμπάδα για να φωτίζει τους άλλους. Διαβάζω τα γράμματά του προς τον Μπάλφουρ, και δεν πιστεύω που έβρισκε αυτή την υπομονή να ασχολείται τόσο πολύ με έναν ακατάστατο άνθρωπο, και να προσπαθεί τόσο πολύ για να μην χαθεί ούτε μία ψυχή.
[Αντ΄αυτού τον είπαν ΠΡΑΚΤΟΡΑ].
Μέσα σε αυτό το πνεύμα της σωτηρίας όσο το δυνατόν περισσότερων με κάθε τρόπο, κινήθηκαν όλοι οι Άγιοι.
Ο Απ. Παύλος έλεγε ότι με τους πάντες έγινε τα πάντα μήπως σώσει κάποιους. Γι αυτό προσπάθησε στην Αθήνα να προσεγγίσει τους ειδωλολάτρες με την δική τους «γλώσσα».
Αυτό έκανε και ο Γέροντας με διάκριση προς όλους, και μετέστρεψε πολλούς ανθρώπους στην Αγγλία. Αν θέλουμε να παραφράσουμε αυτό που λέει ο Κύριος στην Αποκάλυψη, θα μπορούσαμε να πούμε ότι εδώ ταιριάζει το «Εξεύρω τα έργα σου, και πού κατοικείς, όπου είναι ο θρόνος του Σατανά· και κρατείς το όνομά μου»​.
Όπως έκανε και ο άγιος Γέροντας Εφραίμ στην Αμερική.
Αυτοί οι άνθρωποι που επέστρεψαν στον Χριστό, όπως και όσοι από εμάς μπαίνουμε στα βάθη του περιεχομένου της Πίστης μας μέσα από τους λόγους και τα βιβλία τους, και κυρίως η βοήθεια που λαμβάνουμε όλοι ενάντια στην δύναμη των δαιμόνων από τις αμέτρητες προσευχές τους που αναπληρώνουν την δική μας ραθυμία, θα είναι η «συστατική επιστολή» τους προς τον Θεό, όπως έλεγε και ο Απ.Παύλος.

Επομένως δεν χρειάζονται την δική μας επιβεβαίωση ή αγιοκατάταξη, αλλά ο Θεός επιτρέπει να ερχόμαστε ενώπιος ενωπίω για να αποκαλυφθούν τα διανοήματα πολλών καρδιών.

Και κάτι τελευταίο. Είναι τόσο μεγάλη πλέον η ζημιά που έχουμε υποστεί από την μονομερή ενασχόληση με τα σκάνδαλα και την προσπάθεια κατάταξης όλων σε οικουμενιστές-αντιοικουμενιστές, με ένα ισοπεδωτικό τρόπο, ώστε έχουμε χάσει όχι απλώς την σοφία και την διάκριση αλλά και την κοινή λογική.
Το ότι δεν αντιδρούμε πλέον καθόλου, και στα πιο εμφανή πράγματα, είναι πολύ ανησυχητικό.
Όπως και το ότι δεν μπορούμε να διακρίνουμε την αλήθεια ακριβώς γιατί συσκοτίζεται κάτω από την ιδιότητα του άλλου ως αντιοικουμενιστή, που κρίνει τους οικουμενιστές.
Παράδειγμα ο π. Διώτης και ο κ. Καραλής.

(συνεχ.)

Μαρία Π. είπε...

Δείτε π.χ. τι γράφει ο κ. Καραλής.

..στο ίδιο βιβλίο “Ασκησις και Θεωρια” ο Σωφρόνιος τονίζει ότι η περίοδος της Παλαιάς Διαθήκης ήταν εγκλωβισμένη "εντός των ορίων του ενός Θεού νοουμένου ουχί υπο την έννοιαν του χριστιανικού μονοθεισμού αλλά του εξωχριστιανικού ενοθεισμού, δηλαδή Θεού εν μιά Υποστάσει " !!!(σελις 111)
Και ρωτώ τον κ.Περσυνάκη: Ο άπειρος και απεριόριστος Θεός έχει ΟΡΙΑ εντός των οποίων και είναι δυνατόν να "νοηθή" δηλαδή να συλληφθή υπό του νοός ; 2) Η μοναδική Υπόσταση του Παλαιοδιαθηκικού Θεού τριπλασιάσθηκε ξαφνικά στην Καινή Διαθήκη κι έτσι άρχισε να υπάρχει η Αγία Τριάς ; 3) Η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη βρίσκονται σε ασυνέχεια μεταξύ τους;..


Πείτε μου σας παρακαλώ αν στην μαθηματική τετράγωνη «σκέψη» αυτού του ανθρώπου υπάρχει κάποια λογική ακολουθία νοημάτων.

Η πρόταση του Γ.Σωφρονίου είναι σαφέστατη, την αντιλαμβάνεται και ένας
άνθρωπος χωρίς ιδιαίτερες ή και καθόλου θεολογικές γνώσεις.
Ο Γέροντας πολύ απλά λέει ότι την περίοδο της Π.Διαθήκης, η ΑΝΤΙΛΗΨΗ του Εβραϊκού λαού, λόγω της εκ μέρους Αποκάλυψης του Θεού, (μέχρι να έρθει το πλήρωμα του χρόνου της Ενσάρκωσης), ήταν ΣΤΑ ΟΡΙΑ (Η ΑΝΤΊΛΗΨΗ κ. Καραλή ήταν στα όρια, και ΟΧΙ ο Θεός),
της έννοιας του ενός Θεού, όχι όπως σήμερα (ως ΜΙΑΣ Αγίας Τριάδας), αλλά όπως το εννοεί π.χ. το εξωχριστιανικό Ισλάμ (ως ένας Θεός με ΜΙΑ υπόσταση). Είναι τόσο απλό.
Επαναλαμβάνω λοιπόν την έννοια της απλούστατης πρότασης:
Η περίοδος της Π.Δ. (ο τρόπος αντίληψης, λόγω μη πλήρους αποκάλυψης παρά μόνο συνεσκιασμένης με την εμφάνιση π.χ. στον Αβραάμ των 3 προσώπων), ήταν εγκλωβισμένη εντός των ορίων (η ΑΝΤΙΛΗΨΗ των Εβραίων ήταν εντός κάποιων ΟΡΙΩΝ), «του ενός Θεού νοουμένου ως Μίας Υπόστασης....».
Έλαβαν στο όρος Σινά την αποκάλυψη «Εγώ ειμί Ο ΩΝ», που τους διαχώριζε απ΄την πολυθεϊα των γειτονικών λαών. Τα περί της Αγίας Τριάδας ήταν ακόμα συνεσκιασμένα.

Ο κ. Καραλής αρχίζει το μαθηματικό ακατανόητο αφήγημα.
Κολλάει τα ΟΡΙΑ στον Θεό, και ρωτάει αν έχει. Υπονοεί δηλ. ότι ο Γέροντας ισχυρίζεται ότι ο Θεός έχει ΌΡΙΑ (έλεος κ. Καραλή), όταν τα βιβλία του Γέροντα σε κάθε σελίδα μιλούν συνεχώς για τον Άπειρο Θεό!

Μετά ρωτάει αν ο Θεός 'τριπλασιάστηκε' ώστε να «γίνει» τριπλός στην Καινή.
Και αν υπάρχει ασυνέχεια Π.Δ. και Κ.Δ...
Δηλ. μας λέει ότι ο Γέροντας ισχυρίζεται αυτές τις ανοησίες.

Ο Γέροντας που έφτασε σε τέτοια βάθη ΘΕΟΓΝΩΣΙΑΣ και Αποκάλυψης Θεού, ο Θεόπτης Γέροντας του Άκτιστου Φωτός, υποβιβάζεται με τέτοιο τρόπο από έναν άνθρωπο που δεν είναι ούτε καν Θεολόγος αλλά έχει σχέση με θετικές επιστήμες.
Αλλά εκτός αυτού αναρωτιέμαι αν έχει διαβάσει τον Απ. Παύλο;
Τις περιγραφές που κάνει για το ανώριμο και αδύναμο του λαού να καταλάβει στην περίοδο της Π.Διαθήκης, μέχρι το πλήρωμα του χρόνου;
Όσα λέει για τους «τύπους και σκιές», με τους οποίους αποτυπωνόταν η αλήθεια, εφόσον ακόμα «ο υιός ήταν δούλος μέχρι της προθεσμίας του Πατρός», και ότι η πλήρης αποκάλυψη δόθηκε στην Εκκλησία που είναι έργο του Ενσαρκωμένου Θεού. Τα ίδια που λέει και ο Άγιος Γέροντας.
Λυπάμαι που αυτός ο άνθρωπος ανακατεύτηκε με τα θεολογικά.
Δεν έχει ούτε την κοινή ακολουθία σκέψης με βάση την συνολική εικόνα της πρότασης που διαβάζει.
Δεν αντιλαμβάνεται που μπαίνουν τα κόμματα, και πως νοηματοδοτείται η πρόταση.
Το έχω δει σε όλους τους «Διαλόγους» του.
Παραμορφώνει τα νοήματα, τεμαχίζοντας τις προτάσεις, για να κάνει υποτίθεται μαθηματική ανάλυση λέξη προς λέξη και να φτάσει σε μεγαλύτερο βάθος.
Το αποτέλεσμα είναι μια φλυαρία με ένα σωστό και δέκα διαστρεβλώσεις.
Επαναλαμβάνει κάποια πράγματα που έχει διαβάσει στην Δογματική, και τα κολλάει μεταξύ τους όπως θέλει, νομίζοντας ότι ασκεί θεολογία.Μεγάλο δυστύχημα η ανάμιξή του στα θεολογικά.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τον π. Διώτη με το ολιγόλεπτο αποσπασματικό διάβασμα όπως ο ίδιος ομολογεί. 'Κυκεών, τελεία σύγχυσις' έτσι χαρακτηρίζει τα θεολογικά βάθη των Πατέρων.
Λοιπόν μέσα απ΄όλα αυτά δοκιμαζόμαστε τελικά εμείς.

Ευχαριστώ κι εγώ το Ιστολόγιο ΑΚΤΙΝΕΣ για την δυνατότητα του εποικοδομητικού διαλόγου.
Εύχομαι σε όλους μας Καλή Φώτιση.

Μαρία Π. είπε...

Προς επιβεβαίωση όσων είπαμε και κατάρριψη των απίστευτων συκοφαντιών του κ. Καραλή
δείτε το εξαιρετικό κείμενο του Αγίου Γέροντα από το ιστολόγιο Τας θύρας.

Η ενότητα της Εκκλησίας κατά το πρότυπο της ενότητας της Αγίας Τριάδος.
Του Αρχιμανδρίτου (Οσίου) Σωφρονίου Σαχάρωφ

http://tasthyras.wordpress.com/2020/01/04/η-ενότητα-της-εκκλησίας-κατά-το-πρότυπ/#more-10072


Διαβάστε το παρακαλώ λέξη προς λέξη, και κάντε μια σύγκριση με το λιβελογράφημα:
http://georgioskaralis.com/2019/12/24/διαλογοσ-μετα-πρωτειομανουσ-11-η-θεοεγ/


Δείτε τα ψευδέστατα πράγματα που αποδίδει ο κ. Καραλής στην Γέροντα:

Πρωτειομανής: Πολλές φορές προσπάθησα να σου εξηγήσω την νέα πνοή που φέρνει η μεταπατερική θεολογία. Επιχείρησα να σε μυήσω σ᾽ένα τρόπο σκέψης που θα σε φέρει σ᾽ένα νέο τρόπο κοινωνίας με τους συναθρώπους σου δίχως να θεωρείς κανέναν άνθρωπο που ασχολείται με την θεολογία αιρετικό. Οι ρωμαιοκαθολικοί, οι προτεστάντες, οι ορθόδοξοι μονοφυσίτες δεν είναι αιρετικοί γιατί έχουν ένα τρόπο σκέψης, όμοιο με αυτόν του Γέροντος Σωφρονίου
Βεβαίως, θα τολμούσα μάλιστα να ισχυρισθώ ότι οι αδελφοί μας οι Ρωμαιοκαθολικοί κατενόησαν καλύτερα από εμάς την θεολογία του πρωτείου, την οποίαν ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης προσπαθεί να επιβάλλει στον ορθόδοξο κόσμο. γιατί εξηγεί καλύτερα την θεολογία του προσώπου και της υποστατικής αρχής. Δεν μπορεί ποτέ να υπάρξει η εκκλησία ως κοινωνία προσώπων άνευ πρώτου, όπως και δεν μπορεί να υπάρξει Υιός και Πνεύμα άνευ του πρώτου που είναι ο Πατήρ.

Χρήστος Β. είπε...

Μαρία Π., Ο Θεός να σε ευλογεί... Μπράβο για τον κόπο σου και τον ζήλο σου.

Ανώνυμος είπε...

Έχεις δίκιο σε όλα αυτα. Μας έφαγε η υπερηφάνεια μας ολους

Μαρία Π. είπε...

Ο Θεός να ευλογεί κι εσάς. Και να μας φέρει όλους σε επίγνωση και μετάνοια..

Ανώνυμος είπε...

Λαθος .
Καμία σχέση η αγιοποίηση των αγίων Πορφυρίου , Παϊσίου, Νεκταρίου με την περίπτωση του μοναχού Σοφρωνίου.
Μην αναφέρονται τέτοια πράγματα γιατί μπερδεύετε ο κόσμος. Φτάνει...

Οι ίδιοι (και μιλώ για ανθρώπους με το νέο ημερολόγιο) που αντιδρούν στην περίπτωση αγιοποίησης του μοναχού Σοφρωνίου λένε ότι η περίπτωση του δεν έχει καμία σχέση με τους αγίους Πορφύριο και Παΐσιο τους οποίους σέβονται και προσκυνούν και επικαλούνται.

Μαρία Π. είπε...

Όποιος θέλει μπορεί να ακούσει και τις εξαιρετικές ομιλίες του γνωστού αρχιμανδρίτη π. Σάββα Αγιορείτη [ http://hristospanagia3.blogspot.com] που έχει μελετήσει τον Άγιο Γ. Σωφρόνιο. Έχει 80 ομιλίες μόνο πάνω στο βιβλίο, Άγιος Σιλουανός. Μπορείτε να τις δείτε εδώ:
https://youtube.com/playlist?list=PL1IyRFUYI0Q2qb1dPfU63fIJiByahIgGU
Ο π. Σάββας Αγιορείτης είναι γνωστός για τις ομιλίες του και για τον οικουμενισμό, και πάνω στα κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας

Ανώνυμος είπε...

Θερμά συγχαρητήρια στην Μαρία Π. για τον μόχθο της. Δεν συμφωνώ υποχρεωτικά με όλες τις απόψεις της για τα λοιπά θέματα,αλλά η όλη ανάλυσή της γύρω από τα έργα του Αγίου, δείχνουν ότι αυτά δεν γράφηκαν μάταια, εφόσον βρέθηκαν τελικώς άνθρωποι να εμβαθύνουν σε αυτά με πολλή προσοχή και φιλότιμο.
Ο Άγιος Σωφρόνιος θεωρούσε χρέος του να εφαρμόζει με συνέπεια την καινή εντολή του Χριστού: "Αγαπάτε τους εχθρούς σας". Προσευχόταν συνεπώς αδιαλείπτως υπέρ των εχθρών, τους οποίους μάλιστα δεν κατέκρινε, όποιοι και εάν ήταν. Το χαρακτηριστικό του αυτό θα τον καθιστά πάντοτε σημείο αντιλεγόμενο και πρόσωπο όχι συμπαθές στον ζηλωτικό παλαιοημερολογητισμό και αντιοικουμενισμό, που υπάρχουν και υφίστανται επειδή υπάρχουν εχθροί, μέσω του πολέμου κατά των οποίων τα ρεύματα αυτά ζητούν την δικαίωσή τους.
Θα παρακαλούσα την Μαρία Π. να σκεφθεί το ενδεχόμενο να συγγράψει ένα βιβλίο, παρόμοιο με αυτό του πατρός Θωμά Βαμβίνη, εάν βεβαίως ο χρόνος της και οι λοιπές περιστάσεις τής το επιτρέψουν.
Θα την παρακαλούσα επίσης να αναζητήσει από το διαδίκτυο και να βρει τις δημοσιευμένες σε ενημερωτικό ιστολόγιο της Ναυπάκτου προτάσεις, που ο π.Ιωάννης Διώτης κατέθεσε αμυνόμενος σε αγωγή που άσκησε εναντίον του ο Σεβ.Μητροπολίτης Ναυπάκτου. Σε αυτές τις προτάσεις εμπεριέχεται η αυτοβιογραφία του πατρός Ιωάννη και από την εκτίμηση του περιεχομένου της έχουν να "ωφεληθούν" πολύ οι ζηλωτές, διαπιστώνοντας π.χ. εάν και πόσο ο π. Ιωάννης υπήρξε καντιωτικός ή αντιοικουμενιστής, στα χρόνια της ενεργού δράσεώς του.
Εξάλλου, θα ήθελα να επαναλάβω και εγώ το ερώτημα, στο οποίο ο συγγραφέας του άρθρου απέφυγε να απαντήσει:

Ποια άλλα προϊόντα της βιομηχανίας αγιοποιήσεως του Φαναρίου έχει να μας επιδείξει;

Ελπίζω να απαντήσει με ειλικρίνεια στο ερώτημα αυτό, άλλως να αποσύρει τον σχετικό χαρακτηρισμό, προκειμένου να μπορεί να επανέρχεται σε επόμενα άρθρα του με την χρήση του όρου "ορθόδοξος θεολόγος".
Τέλος, λυπούμαι για τους χαρακτηρισμούς του ιδίου και των ομοφρόνων του κατά του Μητροπολίτη Ναυπάκτου. Αναρωτιέμαι δε γιατί δεν ζήτησε διευκρινίσεις από τον ίδιο προτού συντάξει το λιββελογράφημά του, εφόσον, όπως λέγει, εκτιμά την θεολογία του. Ο σεβασμός στον Επίσκοπο, η διάκριση και η στοιχειώδης λεπτότητα τρόπων, δεν περιλαμβάνονται στο θεολογικό του οπλοοστάσιο; Εάν όχι, είναι βέβαιος ότι διαθέτει εκκλησιαστικό φρόνημα;

Γιάννης Ιωαννίδης

Μαρία Π. είπε...

Aγαπητέ κ. Γιάννη Ιωαννίδη, θα σας απαντήσω αναλυτικά σε επόμενο σχόλιο σε όσα γράφετε (έχουμε σήμερα τα Άγια Θεοφάνεια και δεν προλαβαίνω), για να επεξηγήσω και όσα είπα για τον Μητροπολίτη Ναυπάκτου, γιατί πιθανόν εκεί να έγκειται η εκ μέρους διαφωνία σας μαζί μου.
Σας ευχαριστώ που μου δίνετε την ευκαιρία.


Θα ήθελα προς το παρόν να μεταφέρω ένα απόσπασμα από το βιβλίο:
https://docplayer.gr/10530692-Opsometha-ton-theon-kathos-esti.html

[Πατήστε σελ. 179 και σελ.180]

για να δει ο κ. Αναγνώστου αν ευσταθούν όσα είπε για 'κώλυμα ιεροσύνης'.
Θυμίζω ότι η χειροτονία του σε διάκονο έγινε από τον Αγιο Ν.Βελιμίροβιτς, και σε ιερέα στην Μ.Αγίου Παντελεήμονος Αγίου Όρους. Προφανώς στις χειροτονίες προηγείται εξομολόγηση με κάθε λεπτομέρεια (και για τα θέματα του διαλογισμού).

Γράφει λοιπόν ο Άγιος Γέροντας:
[//353] Η αγαθή πρόνοια του Θεού επέτρεψεν εις εμέ επί δεκάδας ετών να τελώ την Θείαν Λειτουργίαν, και εκάστην φοράν, εν αυτώ ή εκείνω τω μέτρω, ησθανόμην την συγκατάβασιν του Θεού επί την λατρείαν ταύτην. Δια της λειτουργικής προσευχής η ψυχή βυθίζεται εν τω ωκεανώ των ανθρωπίνων παθημάτων. Κατά τους χρόνους του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου – λίαν καταστρεπτικού δια την Ρωσίαν – ύστερον δε κατά την διάρκειαν των πρώτων ετών της Ρωσικής Επαναστάσεως – μετά του απεριγράπτου χάους του εμφυλίου πολέμου –, απετυπώθησαν εν τη ψυχή μου εσαεί τα απαράκλητα μαρτύρια πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων.
Εγώ ο ίδιος ευρισκόμην υπό συνθήκας ενδεχομένου ολέθρου εν τη ανενδότω και ανεξελέγκτω εκείνη θυέλλη. Ο Κύριος όμως δια θαυμαστού τρόπου διεφύλαξεν εμέ από πάσης συμμετοχής εις τον πόλεμον τούτον. Ουδέποτε εφόνευσά τινα.

Ότε δε ήγγισεν η ώρα να λάβω την ευλογίαν της ιερωσύνης, τότε δεν εύρισκον λόγους ευγνωμοσύνης προς τον Θεόν μου δια το τοσούτον εξαίρετον έλεος Αυτού προς εμέ.
Ουχί μόνον δεν έβαλον κατά τινος, αλλά ελπίζω ότι και εις ουδένα επέφερον εκουσίως ορατήν βλάπην–εκτός εάν είναι δυνατόν θα θλίψωμεν τινα εκ των περίξ ημών ζώντων και μόνον εκ του απλού γεγονότος της παρουσίας ημών.

Ένεκα τούτου δεν υπήρξεν εν ταις πράξεσι της ζωής μου κανονικόν κώλυμα δια την αποδοχήν της ιερωσύνης.

Εν τούτοις, εν πνεύματι ησθανόμην εαυτόν άξιον μόνον της καταδίκης εις το σκότος το εξώτερον. Ο Θεός όμως εποίησε μετ’ εμού το εναντίον. Όσον μεγαλυτέρα ήτο η επίγνωσις της αναξιότητός μου, τοσούτον δαψιλώτερον έδιδεν εις εμέ να ψηλαφήσω την αιώνιον Αυτού Αρχιερωσύνην.«Συ γαρ εί ο προσφέρων, και προσφερόμενος, και προσδεχόμενος,[//354] και διαδιδόμενος»(εκ της ιερατικής ευχής του Χερουβικού ύμνου).


Ανώνυμος είπε...

Κανείς δεν ασχολείται με σκάνδαλα αλλά με συγκεκριμένες ΔΗΜΟΣΙΕΣ ενέργειες και θεωρίες ανθρώπων που σιγά σιγά παρασέρνουν το πλήρωμα της εκκλησίας στην παναιρεση του οικουμενισμού και την απώλεια της ορθόδοξης συνείδησης.

Όλα έχουν δρομολογηθεί εδώ και δεκαετίες. Ακόμα και η θεοποίηση συγγραφέων και μοναχών που έχουν πει μη ορθόδοξες θεωρίες και έχουν λειτουργήσει οικουμενιστικα αντίθετα με βασικούς ιερούς κανονες. Η παρούσα ανάρτηση είναι ιδιαιτέρως κατατοπιστικη αλλά δυστυχώς αυτές οι φωνές είναι λίγες . Αν τύχει και ακουστεί μια τέτοια φωνή που ενημερώνει για τον οικουμενισμο θα εξαπολυθουν πολλαπλάσιες φωνές με κείμενα δημοσιεύσεις και σχόλια να την πνίξουν. Η αλήθεια όμως δεν κρύβεται και στο τέλος θα λάμψει

Για την ώρα είμαστε στα στάδιο
Νανι Νάνι το μωρό
Να προελάσει ο οικουμενισμός.

Ανώνυμος είπε...

Ειδικές συνθήκες για να αναιρεθούν ιεροί κανόνες τα παράπονα κάποιων ανθρώπων; Μενω έκπληκτος!

Κατα τα άλλα ακόμα και από σχόλια ΜΕΙΚΤΗ ΜΟΝΗ ΟΥΔΕΜΙΑ.

Προσέξτε γιατί έτσι που πατε στο τέλος θα οναμασετε όσες μόνες δεν είναι άβατο και φιλοξενούν επισκέπτες του άλλου φίλου ως μεικτές.
Κριμα, περίμενα σοβαρότερα επιχειρήματα...

Νίκος Κ. είπε...

Καλησπέρα και Χρόνια Πολλά.Δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ περαιτέρω,με το διανθισμένο
με ανακρίβειες "...μεῖζον ζήτημα ἀποτελεῖ καί ἡ ἱερατική ἰδιότητα τοῦ Γέροντος, δοθεῖσα καί ἀποκτηθεῖσα μετά τήν ἐκ μέρους του ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ, ὅταν ἀσπασθείς, ὡς γνωστόν, τόν Βουδισμό ἀλλαξοπίστησε, καίτοι ἦταν βεβαπτισμένος ὀρθόδοξος Χριστιανός",
και πηγές ψευδών στοιχείων "Ἰδιαιτέρως διαφωτιστική εἶναι σχετική ἀρθρογραφία στόν Ὀρθόδοξο Τύπο, ὑπό τόν τίτλο-Διάλογος μετά Πρωτειομανοῦς-, τοῦ κ. Γεωργίου Ἰ. Καραλῆ, ὅπου σέ πολλές ἤδη συνέχειες παρουσιάζονται καί καταδεικνύονται ὡς πεπλανημένες καί προερχόμενες ἀπό τόν χῶρο τῆς φιλοσοφίας, ἀλλά καί τῆς δυτικῆς παραδόσεως, θεολογικές θέσεις τοῦ Γέροντος Σωφρονίου" άρθρο του κ.Αναγνώστου.
Όμως πραγματικά με εκπλήσσει το γεγονός ότι,ο κ.Αναγνώστου,δεν παρεμβαίνει να δικαιολογήσει τα πιο πάνω γραφόμενα του,που η Μαρία Π.με στοιχεία κατέδειξε την αναξιοπιστία τους.Βέβαια θα έπρεπε να το καταλάβω από το μοναδικό σχόλιο που μας τίμησε "ὡς ἐλάχιστος ὀρθόδοξος θεολόγος με μεταπτυχιακές σπουδές (εἰδίκευση) στήν Δογματική καί κάποιες σπουδές στήν ὀρθόδοξη Εἰκονογραφία" και στο οποίο αναφέρει "Φοβᾶμαι ὅτι ἐξ ἀντιδράσεως καί μόνον, μᾶλλον βεβιασμένως κρίνοντες, ἔσπευσαν ὁρισμένοι νά κρίνουν ἀρνητικῶς ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΜΑΣ διά τοῦ ἄρθρου μας στό ζήτημα καί πρόβλημα τῆς ἁγιοκατατάξεως τοῦ Γέροντος Σωφρονίου..."(τα κεφαλαία δικά μας).
Νομίζω ότι εκπέμπει σε άλλα μήκη κύματος,σε άλλες συχνότητες,ή μάλλον,μιλάμε διαφορετικές γλώσσες,οπότε ας το αφήσουμε.
Καλή φώτιση.

Ανώνυμος είπε...

1. Noμίζω ότι οι καλοπροαίρετοι, που αναζήτησαν στοιχεία για τον π. Ιωάννη Διώτη, θα διαπίστωσαν ότι ο ίδιος προβάλλει τον εαυτό του ως τον βασικό παράγοντα στην επίλυση, κατά τις επιθυμίες του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, του προβλήματος των δώδεκα επισκόπων, εκλεγέντων επί Ιερωνύμου Α΄ και καθαιρεθέντων έπειτα, τους οποίους οι ζηλωτές θεωρούν, έως και σήμερα, ως ιερά και απαραβίαστα πρόσωπα.
2. Περαιτέρω, ως προς την Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναυπάκτου, η οποία αποτελεί και την μοναδική αιτία ενάρξεως της διαμάχης (που έλαβε και δικαστικές διαστάσεις) μεταξύ του Μητροπολίτου Ναυπάκτου και του π.Ιωάννη Διώτη (άνευ της οποίας –διαμάχης- ο π. Διώτης δεν θα είχε ασχοληθεί με την Ιερά Μονή του Έσσεξ), περιορίζομαι να ερωτήσω τους ζη-λωτές, εάν και κατά πόσον τους εκφράζουν οι κάτωθι απόψεις του ηγουμένου της, π. Ιγνατίου Σταυρόπουλου: α) «Στους θρησκευτικούς ηγέτες -και στους εν γένει θρησκευτικούς λειτουργούς- των μεγάλων μονοθεϊστικών θρησκειών εναπόκειται το αν θα μπορέσουν στο μέλλον να αφήσουν κατά μέρος τις όποιες τυχόν αγκυλώσεις τους περιβάλλουν, ώστε να αφουγκραστούν και να αγκαλιάσουν με αγάπη τον σύγχρονο άνθρωπο (εννοεί στο ζήτημα των γάμων ατόμων από διαφορετικές θρησκείες), όχι ως εξουσιαστές-κριτές ή ως κρατικοί λειτουργοί, αλλά ως κοινωνικοί εργάτες και ως άνθρωποι του Θεού, οι οποίοι πάνω από το όποιο σύστημα τοποθετούν τον άνθρωπο και τη σωτηρία του». β) «Οι Έλληνες πολίτες, χριστιανοί, ιουδαίοι, μουσουλμάνοι, πιστοί στον Θεό ή όχι, καλούνται πάντα να ερευνούν, ώστε να διασώζουν οι ίδιοι την Αλήθεια, την Δημοκρατία, και την Ελευθερία στη σκέψη τους. Ιδιαίτερα με την υγιή πίστη, όταν αυτή υπάρχει, ο πολίτης σήμερα, οφείλει να είναι ακόμη πιο ελεύθερος, γιατί μπορεί να αναγάγει στη θεϊκή οντότητα, την κάθε κίνησή του, και όχι στις ανθρώπινες σκοπιμότητες και στις εντολές του κάθε ιερατείου, της όποιας θρησκείας».

Γιάννης Ιωαννίδης

Ανώνυμος είπε...

(ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ)
3. Από μικρή έρευνά μου στο διαδίκτυο, διαπίστωσα ότι ο συγγραφέας του άρθρου ανήκει στην κατηγορία των υπερζηλωτών. Με παλαιότερο άρθρο του, εξ αφορμής του μοναστικού συνεδρίου της Λευκάδος, μηνός Σεπτεμβρίου 2018, είχε επιτεθεί με σφοδρότητα όχι μόνον κατά τον συγχρόνων μοναχών, αλλά και καθ’όλων των Αγίων μορφών των καιρών μας, που εν ζωή έφεραν την ιδιότητα του μοναχού - ασκητού, διότι διαπίστωνε σε αυτούς έλλειμμα ομολογιακού ζήλου, προφανώς διότι ουδείς εξ αυτών διετέλεσε αρθρογράφος του... «Ορθοδόξου Τύπου»! Η μήνις του δε, δεν περιορίσθηκε στους μοναχούς, αλλά επεκτάθηκε και στους αγάμους κληρικούς, στους οποίους εντοπίζει έλλειμμα όχι ομολογιακότητος, αλλά κανονικότητος, αγνοών προφανώς την ειδική εργασία του π.Επιφανίου Θεοδωρόπουλου περί του θέματος. Συνεπώς, ο κ.Αναγνώστου έχει «πρόβλημα» διαχρονικό όχι μόνον με την αγιότητα του π.Σωφρονίου, αλλά και όλων των συγχρόνων Αγίων, «πρόβλημα» ταυτιζόμενο στις διαστάσεις του με τις αντίστοιχες ενστάσεις, που προβάλλουν κατά των ιερών αυτών μορφών, οι ζηλωτές του παλαιοημερολογητισμού. Ερωτάται, με την ευκαιρία, ο σεβαστός πατήρ, που φέρεται από ορισμένους ως ο πνευματικός ιθύνων νους του «Ορθοδόξου Τύπου», εάν συμμερίζεται αυτές τις ενστάσεις. Ελπίζω ειλικρινώς πως ΟΧΙ.
4. Ο κος Αναγνώστου κατακλείει τον λίβελό του με την φράση: «Ἀποφύγαμε ἠθελημένα τήν ἀναφορά σέ πληροφορίες καί μαρτυρίες γιά πιό ἰδιαίτερα καί προσωπικά θέματα πού ἀφοροῦν στό πρόσωπο καί τή ζωή τοῦ Γέροντος Σωφρονίου καί τῶν ὑποτακτικῶν καί μαθητῶν του, καθώς καί κάποιων "σημείων" (ὄχι θαυμαστῶν) ὅσον ἀφορᾶ στό σκήνωμα καί τόν τάφο του». Για οποιονδήποτε γνωρίζει έστω και στοιχειωδώς την ελληνική γλώσσα, τα ιδιαίτερα και προσωπικά θέματα δεν μπορεί παρά να έχουν ηθική διάσταση. Κάθε άλλη ερμηνεία είναι γραμματικώς αβάσιμη. Μάλιστα, ο αρθογράφος δεν περιορίζεται να προσάψει μομφή στο πρόσωπο του Αγίου, αλλά επεκτείνεται και στα πρόσωπα των υποτακτικών και μαθητών του. Επειδή το θέμα έχει πάρει διαστάσεις και αφορά βεβαίως πρόσωπα που κανέναν δεν έβλαψαν, ασκούνται δε στην Ιερά μονή της μετανοίας τους χωρίς σε τίποτε να ενοχλήσουν τον κ. Αναγνώστου, τον ΠΡΟΣΚΑΛΩ με κάθε επισημότητα, να μας παραθέσει τα στοιχεία του για τα ιδιαίτερα και προσωπικά θέματα, καθώς και για τα μη θαυμαστά «σημεία». Εύλογος χρόνος προς τούτο, νομίζω ότι είναι οι τρεις ημέρες (έως 9/1). Αναμένω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, προκειμένου εν συνεχεία να οδηγηθώ στην διατύπωση των τελικών μου συμπερασμάτων για την «ταπεινή» του συμβολή.

Γιάννης Ιωαννίδης

ΥΓ: Θα παρακαλούσα εξάλλου την αγαπητή Μαρία Π., να περιλάβει στις αναπτύξεις της και την αντίκρουση του ισχυρισμού κάποιων, ότι ο Άγιος Σωφρόνιος ήταν οπαδός της θεωρίας της καθαράς ενεργείας! (βλ. διαχειριστή του ιστολογίου «Κατάνυξη»). Δράττομαι δε εκ νέου της ευκαιρίας να της εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για την όλη συμβολή της και να της ευχηθώ πλούσια την ευλογία του Αγίου Σωφρονίου και όλων των συγχρόνων Αγίων Γερόντων και ομολογητών (παρά την αντίθετη θέση του κ. Αναγνώστου και των ομοφρόνων του) σε αυτήν και τους δικούς της ανθρώπους!

Μαρία Π. είπε...

Συνεχίζω την απάντηση προς τον κ. Ιωαννίδη. Σχετικά με τον Μ. Ναυπάκτου, είπα σε προηγούμενο σχόλιο ότι «επειδή είναι βεβαρημένος με το Ουκρανικό, και επειδή όσα γράφει για την αγιογράφηση είναι μπερδεμένα, και δυσνόητα για όσους δεν γνωρίζουν τους όρους του ησυχασμού, μάλλον κακό του κάνει». Να κάνω τις απαραίτητες επεξηγήσεις.

Ο Μ. Ναυπάκτου είναι ένας άνθρωπος που έχει εμβαθύνει στην πατερική θεολογία, και έχει γράψει πολλά αξιόλογα βιβλία όπως π.χ. η «Ορθόδοξη Ψυχοθεραπεία».
Έχει και αυτός τα τρωτά του σημεία [κυρίως από επιδράσεις του π. Ρωμανίδη με το γνωστό σχήμα «κάθαρση-φωτισμός-θέωση» που δεν είναι λάθος, αλλά ο π. Ρωμανίδης το τυποποίησε με απόλυτο τρόπο, ενώ στην εμπειρία των πιστών υπάρχουν αυτά τα στάδια αλλά είναι και αλληλοεπικαλυπτόμενα, δηλ. στο καθένα συμμετέχουν και τα άλλα δύο και ανεβαίνουμε με κυκλικό τρόπο], αλλά προφανώς δεν συγκρίνεται το θεολογικό του επίπεδο ούτε με του π. Διώτη και κάποιων θεολόγων, πόσο μάλλον με του κ. Καραλή.

Η παρέμβασή του ως προς την σύνοδο της Κρήτης ήταν θετική.Διαφώνησε με τον αυταρχικό τρόπο (μία ψήφος ανά Εκκλησία, μόνο στους Προκαθημένους), και με τις αποφάσεις της αποδοχής της «ιστορικής ονομασίας» των ετερόδοξων ως «Εκκλησίες».
Μάλιστα έβγαλε στη δημοσιότητα τους εκβιασμούς και τους προπηλακισμούς που δέχτηκε.
Όσον αφορά όμως το Ουκρανικό, δυστυχώς δεν τα κατάφερε καλά.
Η παρέμβασή του υπέρ των κινήσεων του Πατριάρχη πιστεύω ότι ήταν λάθος, ανεξάρτητα απ΄τα κίνητρά του που μπορεί να ήταν η ενότητα αφού βρεθήκαμε προ τετελεσμένων γεγονότων (υπάρχει στο σχετικό κείμενό του και ένα απόσπασμα από το Λόγο του Μ.Βασιλείου για το χάος επί αρειανικού σχίσματος, όπου όλοι μάχονταν στα τυφλά εναντίον όλων).
Προφανώς δεν συμφωνώ με τις κατηγορίες που ακούστηκαν ότι δήθεν εποφθαλμιούσε κάποια οφέλη, όπως να είναι ο επόμενος Αρχιεπίσκοπος, ή να πετύχει την αγιοκατάταξη του Γ. Σωφρονίου (λέει και ο κ. Αναγνώστου εδώ, ότι ο Ναυπάκτου είναι πλέον στενός συνοδοιπόρος του Πατριάρχη γι αυτό προωθείται η αγιοκατάταξη).
Δεν πρέπει άλλωστε να κρίνουμε με βάση «υποτιθέμενα κίνητρα», πόσο μάλλον όταν όχι απλώς εικάζουμε αλλά αποφαινόμαστε, και μάλιστα με χαρακτηρισμούς περί «προδοσίας».
Όμως πρέπει και έχουμε υποχρέωση να κρίνουμε τα πραγματικά γεγονότα, με βάση και τις επιπτώσεις τους, φυσικά με εποικοδομητικό τρόπο.

Όπως γνωρίζουμε, το πρόβλημα με το Ουκρανικό, είναι από τη μία η προσπάθεια παγίωσης ενός παγκόσμιου Πρωτείου, παπικών προτύπων, και από την άλλη η απαξίωση των σχετικών Ι.Κ. (που οριοθετούν τους Εκκλησιαστικούς θεσμούς) αλλά και της κοινής λογικής που λέει ότι εφόσον μια ομάδα που έχει καθαιρεθεί και αναθεματιστεί (οι αποφάσεις κάθε Αυτοκέφαλης Εκκλησίας όπως της Ρωσικής, ισχύουν και για τις υπόλοιπες) πρέπει τουλάχιστον να μετανοήσει έμπρακτα για το σχίσμα που προκάλεσε, ώστε να επανέλθει.
Έχουμε βρεθεί σήμερα σε μια πρωτοφανή κατάσταση να υπάρχουν 2 Εκκλησίες με 2 Αρχιεπισκόπους στην Ουκρανία, και η Ελλαδική Εκκλησία να το αποδέχεται, δυστυχώς και με συμβολή του Μ.Ναυπάκτου. Γι αυτό είπα ότι είναι βεβαρημένος με το Ουκρανικό.

Πάνω σε αυτό το αρνητικό κλίμα ήρθαν και οι 5 αγιοκατατάξεις, και δυστυχώς ως προς τον Άγιο Γ.Σωφρόνιο, αυτή συνδυάστηκε με την παρέμβαση του Μ. Ναυπάκτου στο Ουκρανικό.

Ως προς την ανάλυση που κάνει ο Μ. Ναυπάκτου για την αγιογράφηση, προσωπικά δεν βλέπω κάτι μεμπτό. Αλλά θα πρέπει να επεξηγηθούν σωστά στο νέο βιβλίο του, γιατί αν είναι δυσνόητα, δυστυχώς θα γίνουν αφορμή για νέες επιθέσεις.

Ως προς αυτό που είπατε κ. Γιάννη Ιωαννίδη, στον κ. Αναγνώστου, ότι θα έπρεπε να ζητήσει επεξηγήσεις από τον Μ.Ναυπάκτου πριν γράψει όλα αυτά, συμφωνώ μαζί σας όπως επίσης συμφωνώ απόλυτα ως προς την απαράδεχτη πρόταση για τα «προϊόντα αγιοποιήσεως του Φαναρίου»(!!).

Επιπλέον δεν καταλαβαίνω προς τι τα έντονα γράμματα του κ. Αναγνώστου, σε εμφανώς αντικειμενικώς ΣΩΣΤΑ αποσπάσματα του Μ.Ναυπάκτου, ως προς την ερμηνεία της χρήσης των απαλών χρωμάτων που προκαλούν ειρήνη, στην αγιογραφία. Που είναι δηλαδή το μεμπτό;
Το ίδιο κάνει και με το απόσπασμα που μιλά για την συγκέντρωση του νου στην καρδιά.
Γιατί αυτά τα θεωρεί κακόδοξα;

(συνεχ.)

Μαρία Π. είπε...

Το χειρότερο με τον κ. Αναγνώστου είναι ότι αναφέρει ως επιβεβαίωση των υπονοιών του τον κ. Καραλή, ο οποίος με τα παιδαριώδη που γράφει απλά ΕΚΤΙΘΕΤΑΙ.
Ας δει ο κ. Αναγνώστου πως χαρακτηρίζει ο π. Σάββας Αγιορείτης τον Άγιο Γέροντα (που έχει μελετήσει τα βιβλία του).
Ως έναν «Άγιο και σύγχρονο Πατέρα της Εκκλησίας».
Ας το ακούσει στο 1ο λεπτό μετά την προσευχή.
Ο κ.Καραλής που δεν είναι καν θεολόγος, γνωρίζει περισσότερα απ΄τον π. Σάββα με τόσες ομιλίες πάνω στους Πατέρες;

Σχετικά με τα υπόλοιπα, σας ευχαριστώ για όσα μου είπατε για τον π. Διώτη. Θα τα ψάξω και ας ψάξει και όποιος άλλος μπορεί. Ότι βρούμε για οποιοδήποτε θέμα θα το παραθέσουμε.
Η συγκέντρωση όλων αυτών σε ένα βιβλίο, μακάρι να μπορούσε να γίνει. Προσωπικά είμαι επιφορτισμένη με 8ωρη καθημερινή εργασία και επιπλέον με την οικογένειά μου. Μακάρι να βρεθεί κάποιος να αξιοποιήσει όσα στοιχεία συγκεντρώνονται, όχι τόσο για το θέμα του Γέροντα που επαναλαμβάνω ότι δεν έχει την ανάγκη μας, αλλά για να σηκωθεί το καπάκι του ζηλωτισμού και να φανεί το αληθινό του πρόσωπο.
[Θα ζητήσω πάντως βοήθεια από γνωστό μου που έχει γράψει ήδη κάποια βιβλία, μήπως μπορεί να γίνει κάτι, έστω και σε ηλεκτρονική μορφή στο διαδίκτυο].

Χρόνια πολλά σε όλους.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή Μαρία Π,
Επιτρέψτε μου να θαυμάσω την ευθυκρισία σας.Είσθε μία κατά πάντα αξιόπιστη ερευνήτρια. Ελπίζω ο Άγιος Σωφρόνιος να πρεσβεύει πάντοτε για εσάς και τους δικούς σας ανθρώπους. Εύχομαι η ζωή του και το πνεύμα του, όπως και όλων των συγχρόνων αγίων μορφών, να σας εμπνέει και καθοδηγεί πάντοτε. Εάν επανέλθετε στην θεολογία του Αγίου, θα παρακαλούσα να αντιμετωπίσετε και την με -κοπτοραπτική μέθοδο επινοηθείσα- εις βάρος του μομφή, ότι δήθεν τυγχάνει οπαδός της διδασκαλίας, ότι στον Θεό ουσία και ενέργεια ταυτίζονται.
Αναφορικά με το Ουκρανικό, επιτρέψτε μου να αναμένω την επικαιρότητα να "κατασταλάξει", προκειμένου να εξαχθούν άρτια συμπεράσματα. Έχω πάντως την αίσθηση ότι ο ζηλωτισμός θα γνωρίσει μεγάλη απογοήτευση από την εξέλιξη του θέματος αυτού στο μέλλον, διότι ο ευσεβής ουκρανικός λαός θα δώσει άλλη λύση στο πρόβλημα, διαφορετική από το σχίσμα και τον πόλεμο, στον οποίο οι ζηλωτές έχουν επενδύσει.
Ομολογώ ότι δεν είμαι σε θέση να αποφανθώ εάν ο Σεβ. κος Ιερόθεος έχει διαπράξει σφάλμα στον χειρισμό του Ουκρανικού. Ότι ο ρόλος του υπερτιμήθηκε, ενώ άλλοι είναι οι παράγοντες που κυρίως συνέβαλλαν στην κατεύθυνση που πήρε η υπόθεση, αναδείχθηκε από την πρόσφατη μελέτη του Σεβασμιωτάτου Ηλείας. Αυτό για το οποίο έχω σχετική βεβαιότητα, είναι ότι η θεολογία του κ.Ιεροθέου αποπνέει γαλήνη, αυθεντία, εύοσμο άρωμα ασκητικών αρετών, πατερική δροσιά και νηνεμία, πατρική στοργή και ευθύνη και γνωρίζω επίσης ότι, πλείστοι ομόδοξοι και ετερόδοξοι οδηγήθηκαν στην ορθή πίστη και στο ορθό βίωμα με μόνη την μελέτη των βιβλίων του.
Αντιθέτως ο ζηλωτισμός, δείγμα άριστο του οποίου αποτελεί το σχολιαζόμενο άρθρο, βασίζεται σε κατασκευασμένες εντυπώσεις, δεν έχει ερείσματα επαρκή, σταθερά και βέβαια, είναι πρόχειρος και ανεύθυνος, σκληρός και ανεπιεικής, άκαρδος και φθονερός, αυθάδης και υπερόπτης, πείσμων και υστερόβουλος, εξαιτίας δε της υπεροψίας του υποπίπτει σε πλάνες και γκάφες, ορατές και ολοφάνερες σε όλους, πλην του ιδίου, που εμμένει πεισματικά σε αυτές. Αποπνέει δε το δύσοσμο άρωμα των κακόβουλων υπονοιών, που ανεύθυνα και με δόλο επιρρίπτει σε άμεμπτα και οσίας βιοτής πρόσωπα. Για μεν τα πρόσωπα αυτά οι αβάσιμες εναντίον τους υπόνοιες του ζηλωτισμού είναι ολόχρυσο στεφάνι, για τον ζηλωτισμό όμως είναι όνειδος και στίγμα, που δεν εξαλείφεται.
Γιάννης Ιωαννίδης

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή ευτυχώς η πίστη μας είναι τέτοια που δεν εχουν δικαίωμα κριτικής θεολογικών κειμένων μόνο οι πτυχιούχοι "θεολογίας".

Στα χρόνια του Χριστού οι τότε "πτυχιούχοι θεολογίας" ήταν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι. ΤΕΛΙΚΆ ΕΙΧΑΝ ΤΟ ΘΕΟ ΜΠΡΟΣΤΆ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΞΕΣΉΚΩΝΑΝ ΤΑ ΠΛΗΘΗ ΝΑ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΏΣΟΥΝ.

Στα χρόνια της παναιρεσεσης του οικουμενισμού αυτοί που σταυρώνουν το Χριστό με όλες αυτές τις νεοορθοδοξες οικουμενιστικες θεωρίες πτυχία ,μεταπτυχιακά και διδακτορικά "θεολογίας" έχουν.


Επίσης επιτρέψτε μου να σας ενημερώσω ότι ορισμενες θετικές επιστημες όπως ιατρικές , νομική, μηχανικοί προϋποθέτουν ότι το άτομο που σπουδάζει αυτά τα αντικείμενα και δυνατή κρίση έχει και όρεξη για μελέτη και νοητικές ικανότητες έτσι ώστε αν διαβάσει ένα θεολογικό κείμενο να το κατανοήσει και να εκφέρει σωστή άποψη περί της ποιότητας του κειμένου.

Άλλωστε αν κρίνουμε από τους θεολόγους που είχαμε στα σχόλια μας εδώ και 20 χρόνια όταν ο οικουμενισμός δεν είχε επεκταθεί όσο σήμερα πολλοί από αυτούς ήταν πιο μπερδεμένοι θεολογικά από τις γιαγιάδες μας.




Μαρία Π. είπε...

Σας ευχαριστώ πολύ αγαπητέ κ. Γιάννη Ιωαννίδη για τις ευχές σας, τις οποίες ανταποδίδω ολόψυχα.
Σχετικά με το θέμα της υποτιθέμενης ταύτισης Ουσίας και Ενέργειας στον Θεό από τον Άγιο Γέροντα που υποστηρίζουν ο π. Διώτης και ο κ. Καραλής, είναι απλά ΑΣΤΕΙΟ.
Πρόκειται για κάτι εντελώς ανυπόστατο για όποιον δεν χρησιμοποιεί το αποσπασματικό 'πρόχειρον ολιγόλεπτον διάβασμα' του π. Διώτη, όπως ο ίδιος ομολογεί, [θεωρώντας ότι 'βρήκε λαυράκι' με την λέξη 'καθαρή ενέργεια' σε κάποια σελίδα], ή τον σχολαστικό λατινόφρονης πρακτικής τρόπο του κ. Καραλή που στηρίζεται και αυτός στην ίδια λέξη, ερμηνευμένης κατά το δοκούν, και ξεκινώντας από λάθος βάση, καταλήγει σε πλήθος αντικρουόμενων συμπερασμάτων, και τελικά αυτοαναιρείται.

Η χρήση του όρου είναι ΣΥΜΒΑΤΙΚΗ, και έχει να κάνει με την αντιμετώπιση κυρίως του βουδισμού.
ΔΕΝ ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ με το γνωστό actus purus του παπισμού.
Το ίδιο γίνεται και με την χρήση του όρου ΄«Καθαρό Δεδομένο».
Με αυτήν αντικρούει το Υπερπροσωπικό Απόλυτο του βουδισμού.
Η χρήση είναι ΣΥΜΒΑΤΙΚΗ, για να δηλώσει την έννοια του 'όντως ΟΝΤΟΣ', του 'Ο ΩΝ'.
Του Υποστατικού Προσωπικού Θεού, και όχι του αφηρημένου 'Καθαρού Είναι' του Διαλογισμού.
Δεν έχει καμία σχέση με τον Ακινάτη και αυτό ΕΠΕΞΗΓΕΙΤΑΙ από τον ίδιο τον Άγιον Γέροντα.
Επαναλαμβάνω ότι με αυτήν προσπαθεί να αναιρέσει το Απρόσωπο του βουδισμού και του γνωστικισμού της Νέας Εποχής, της ρευστότητας και της βλάσφημης ιδέας ότι ο άνθρωπος στην ρίζα της φύσης του είναι θεϊκός, και οδεύει στην αυτοθέωση.

Με την έκφραση: το θείο Είναι υπερβαίνει οποιονδήποτε προσδιορισμό και αποκλείοντας κάθε θεογονική διαδικασία παρουσιάζεται στα κτιστά πνεύματα που το βλέπουν ως Καθαρό Δεδομένο, εννοεί ακριβώς την Αποκάλυψη, Εγώ Ειμί Ο ΩΝ.
Εννοεί ακριβώς τον Υποστατικό Θεό με ΔΙΑΚΡΙΤΗ Ουσία και Ενέργεια.
Τον Προσωπικό Θεό και Πατέρα, και όχι μια αφηρημένη αριστοτελική Ουσία, ακίνητη, και ταυτισμένη με την Ενέργειά της.
Έτσι ακριβώς μπορεί να κατανοηθεί η χρήση του όρου, που δεν έχει την έννοια του Ακινάτη, αλλά την έννοια του Θεού Δημιουργού αεικίνητου, που δίνει Ζωή. Δημιουργεί, συντηρεί τον Κόσμο, έρχεται σε επαφή (πραγματική) με τον πιστό, και τον αγιάζει.

Καταπιάνονται ο κ. Καραλής και ο π. Διώτης, με τόση βεβαιότητα να αναιρέσουν τον Γέροντα, μέσω της χρήσης των λέξεων 'καθαρή ενέργεια' που δεν αναφέρεται στην ταύτιση Ουσίας και Ενέργειας, αλλά στον τρόπο της Αεικινησίας Του Θεού, και προσπαθούν να αναιρέσουν το πνευματικό έργο της ζωής και της διδασκαλίας ενός από τους ελάχιστους ησυχαστές του αιώνα μας.
Ο κ. Κάραλης υποστηρίζει ότι ο Γέροντας συμφωνεί ως προς την αντίληψή του για τον Θεό με τον Ακινάτη, που ταυτίζει την Ουσία Του με την Ενέργειά Του σύμφωνα με την αριστοτελική λογική.
Πάνω σε αυτό στηρίχθηκε η Ησυχαστική Έριδα επί Αγίου Γ.Παλαμά, όταν ο Γ.Σωφρόνιος είναι ο ΚΑΤΕΞΟΧΗΝ ησυχαστής.
[Ο Ακινάτης ταυτίζει τον Νοητό Ήλιο με τις Ακτίνες Του, τις οποίες αποκόπτει απ τον Κόσμο, φτιάχνοντας ένα Θεό ξένο προς εμάς που δεν μπορούμε να νιώσουμε ούτε να έχουμε προσωπική κοινωνία μαζί Του και μέθεξη της Ζωής Του, με πλήθος άλλων κακοδοξιών που απορρέουν απ΄αυτό, όπως η αναπόφευκτη κτιστή θεία Χάρη, η έννοια του βλάσφημου αντιπρόσωπου Πάπα με το Πρωτείο και το Αλάθητο, το Φιλιόκβε και όλα τα υπόλοιπα.]
(συνεχ.)

Μαρία Π. είπε...

Στο κεφάλαιο για την «υποστατική αρχή» λέει ότι είμαστε «μη ον» (προερχόμενοι εκ του μηδενός), και ότι η υπόσταση και το πρόσωπο πραγματώνεται «εν τω Χριστώ» και μόνο.

Παραθέτω το απόσπασμα στο οποίο υπάρχει για δεύτερη φορά η χρήση του όρου που αναφέρεται τώρα σε μία άλλη περίπτωση, για να καταλάβουμε ότι δεν σχετίζεται με το actus purus (στον Θεό), του παπισμού, και είναι καθαρά ΣΥΜΒΑΤΙΚΗ:

Γράφει στην σελ. 134 στο βιβλίο «Το μυστήριο της πνευματικής ζωής»:
«Στην παρούσα δεδομένη πραγματικότητα δεν είμαστε ακόμη πραγματοποιημένα πρόσωπα.Γινόμαστε πρόσωπα μόνο μετά την πραγμάτωση της δυνατότητας εκείνης που ως «καθαρή δυνατότητα» δημιουργείται εξαρχής από τον Θεό. Στην τελική πραγμάτωσή του το ανθρώπινο πρόσωπο οφείλει να «ενεργοποιηθεί» ως το τέλος «εν Χριστώ», συνεπώς να καταστεί «καθαρή ενέργεια»...»


Βλέπουμε ότι ο όρος αναφέρεται στην «ενεργοποίηση» μιας δυνατότητας, δηλ. στην πραγμάτωση του σκοπού για τον οποίο ζούμε, που είναι η Σωτηρία.
Αν και μεταφράζεται ως actus purus, όπως εύκολα καταλαβαίνουμε, ΔΕΝ ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ με το αντίστοιχο του παπισμού, εφόσον μάλιστα αναφέρεται στον άνθρωπο.
Ο τρόπος που μιλά για τον Θεό, αναφέροντας τον όρο, κάνει τον απαραίτητο διαχωρισμό μεταξύ κτιστού και Ακτίστου που δεν έχει η ανατολική φιλοσοφία της Νέας Εποχής, και οι θεωρίες της αυτοθέωσης με τις οποίες κατακλυζόμαστε σήμερα.
Ακόμα και ο Καζαντζάκης υποστήριζε ότι το «Θείο» εξελίσσεται, και δεν εμφανίζεται στον άνθρωπο ως Καθαρό Δεδομένο, ως Υπερτέλεια Υπερπληρότητα του ΕΊΝΑΙ (ακόμα και αν αυτές οι εκφράσεις προφανώς είναι ανεπαρκείς εφόσον η πραγματική θεολογία είναι η αποφατική, όμως κατά συγκατάβαση γίνεται η χρήση).

Αυτά που λέω ερμηνεύονται από τον ίδιο τον ΄Άγιο Γέροντα:

Δείτε το εδώ:

Γεγονὸς καὶ Σχόλιο: Ὁ Γέροντας Σωφρόνιος καί ἡ ὁρολογία του:
http://parembasis.gr/index.php/el/menu-teyxos-250/4895-2017-250-07

«Μερικοί σημειώνουν κάποιες φράσεις τοῦ Γέροντος Σωφρονίου ἀπό τά ἔργα του πού θυμίζουν τήν σχολαστική θεολογία τοῦ Θωμᾶ τοῦ Ἀκινάτη καί νομίζουν ὅτι ὁ Γέροντας Σωφρόνιος ἀκολουθεῖ τήν δική του παράδοση.
Ὅμως, ἄν διαβάση κανείς προσεκτικά τήν διδασκαλία τοῦ Γέροντος Σωφρονίου, θά διαπιστώση ὅτι τό νόημά εἶναι τελείως διαφορετικό...
..ὁ ἴδιος κάνει ἀμέσως τήν παρατήρηση:«Παρότι χρησιμοποιοῦνται ἐδῶ οἱ ὅροι τοῦ Θωμᾶ τοῦ Ἀκινάτη, ὁ ἀναγνώστης μπορεῖ ἀμέσως νά διακρίνει πῶς ἡ σειρά τῆς σκέψεως καί οἱ ἀντιλήψεις μας διαφέρουν ἀπό ἐκεῖνες, πού συναντοῦμε στήν Θωμιστική θεολογία...
Ὁ Γέροντας Σωφρόνιος βίωσε τά ἄκτιστα-ἄρρητα ρήματα, τήν ἐμπειρική θεολογία καί ἐξέφρασε αὐτήν τήν ἐμπειρία μέ τά ἴδια κτιστά νοήματα τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων, ἀλλά σέ μερικά σημεῖα χρησιμοποίησε διαφορετικά κτιστά ρήματα,
προκειμένου νά ἀντιμετωπίση τίς αἱρέσεις τῆς ἐποχῆς μας.
Ἐνήργησε ὡς ἕνας Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας.
Αὐτήν τήν ὁμολογία μπορῶ νά δώσω γιά τόν Γέροντα Σωφρόνιο.»


Επιπλέον δείτε τι έλεγε ο Γέροντας για το actus purus του παπισμού:

Σας μεταφέρω ένα απόσπασμα από τον Μ.Ναυπάκτου:
http://vimaorthodoxias.gr/mitropoleis/ναυπάκτου-ιερόθεος-δεν-είναι-δυνατό/amp/

Ο Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ μου έλεγε ότι:

«Όποιος κάνει λόγο για «ένωση των Εκκλησιών» χωρίς να τηρούνται οι βασικές ορθόδοξες και εκκλησιολογικές προϋποθέσεις, δηλαδή η τήρηση των δογμάτων, αυτός δεν γνωρίζει ούτε το ύψος της ορθοδόξου θεολογίας, που είναι η θέωση, ούτε το βάθος στο οποίο έφθασαν ο Παπισμός και οι Προτεστάντες με την απομάκρυνσή τους από την θεολογία των Προφητών, των Αποστόλων και των Πατέρων, από την Αποκάλυψη αυτού του Ίδιου του Χριστού, του ασάρκου και σεσαρκωμένου Λόγου.
Έτσι, αν δεν αντιμετωπισθή θεολογικά η αίρεση του actus purus,
δηλαδή η αιρετική άποψη ότι στον Θεό ταυτίζεται η άκτιστη ουσία με την άκτιστη ενέργεια, οπότε ο Θεός έρχεται σε επικοινωνία με την κτίση και τον άνθρωπο με κτιστές ενέργειες, δεν μπορεί να γίνη λόγος για την λεγομένη «ένωση των Εκκλησιών». Από την αίρεση αυτή προέρχονται όλες οι άλλες αιρέσεις, μεταξύ των οποίων το filioque, το αλάθητο και το πρωτείο του Πάπα κ.α.».
(συνεχ.)

Μαρία Π. είπε...

Ας δούμε τι γράφει το πνευματικό του παιδί, Αρχιμανδρίτης Ζ.Ζαχάρου με παραπομπές στα βιβλία του Γέροντα, στο βιβλίο του εδώ:
http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/10652#page/1/mode/2up

Διαβάστε με προσοχή τις σελ. 12, 13, και 14 της ηλεκτρονικής μορφής, που λέει για την Ουσία, την Ενέργεια και τις Υποστάσεις, για την Διάκριση μεταξύ τους, αλλά και την κοινή ταυτότητα και όχι την ταύτιση, ότι ακριβώς λένε και οι Πατέρες.


Γράφει ακόμα ο κ. Καραλής:
Σ’ αυτό εδώ το σημείο μπορούμε να θέσουμε και τα εξής ερωτήματα στον Ακινάτη, τον π. Σωφρόνιο και σε σας κύριε Περσυνάκη:
Είναι σε θέση οποιαδήποτε «κτιστά πνεύματα» να δουν τον Θεό «ως καθαρό δεδομένο»;

Του απαντάμε ότι ο Θεός αποκαλύπτεται ως Ο ΩΝ. Η χρήση γίνεται όχι για να πέσουμε σε 'χαμηλότερο θεολογικό επίπεδο', δηλ. απ΄την αποφατική θεολογία στην συμβατική, αλλά για τον διαχωρισμό από το Υπερβατικό Απρόσωπο του διαλογισμού.Και βιώνεται στον Ησυχασμό.
Εκτός απ΄την θεωρία, ο Γέροντας ΕΖΗΣΕ την εμπειρία του θεωμένου ανθρώπου, την θέα του ακτίστου φωτός.Την Παρουσία του Θεού, την οικειοποίηση μαζί Του, την οποία περιγράφει.
Υπάρχουν τα βιώματα όλων των Ησυχαστών της Ορθοδοξίας μας. Και εμείς κατά ένα μικρό μέρος οι Ορθόδοξοι ζούμε κατά το μέτρο μας την άπειρη αγάπη και εγγύτητα του Θεού κάθε φορά που μετανοούμε, με την αληθινή έννοια, της ταπείνωσης εκ βάθους καρδίας.

Στον σχολαστικισμό της Δύσης (του Ακινάτη) ο Θεός προσεγγίζεται μόνο νοητικά (με την λογική και όχι με τον Νου με την ορθόδοξη έννοια).

Γράφει ακόμα κ. Καραλής:
Όπως θα καταλάβατε λοιπόν η Άκτιστη Ενέργεια του Ακτίστου Θεού δεν καθίσταται γνωστή με διανοητική διαδικασία όπως φαντάζεται ο π. Σωφρόνιος.(!)

Nομίζω δεν χρειάζεται να απαντήσω. Μάλλον χρειάζεται να διαβάσει ο κ. Κάραλης τα βιβλία του για να δει τι 'φαντάζεται' ο Γέροντας.


Eπίσης ο κ. Κάραλης αναρωτιέται αν τελικά μπορούν (τα βιβλία του Γέροντα) να διαβαστούν από ορθοδόξους χωρίς τον κίνδυνο να πέσουν σε αίρεση.

Αγαπητέ κ. Κάραλη, η ΚΑΤΕΞΟΧΗΝ Αίρεση, είναι η κατάργηση του Ησυχασμού.
Αυτό που έχουμε υποστεί κι εμείς οι νεο-Ορθόδοξοι.
Ο παπισμός κατάργησε την άμεση κοινωνία με τον Θεό, νέκρωσε τον Θεό (ο Θεός ΠΕΘΑΝΕ στην Δύση) και στη θέση του έβαλε τον νομικισμό, μια 'ηθική θεωρία βελτίωσης'.
Σε ΑΙΡΕΣΗ (επί της ουσίας της λέξης) κινδυνεύουμε να πέσουμε από την τύφλωση του γράμματος του ζηλωτισμού, ΚΑΙ ΟΧΙ από τον ησυχασμό των αγίων Γερόντων, τον αυθεντικό Χριστιανισμό του βιώματος των αγίων [και όχι της δικής μας 'λογικής' οδού (του παπισμού)].

Παραθέτω για το τέλος ένα απόσπασμα από τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά:

Περί ακτίστων ενεργειών.

5. Δεν λέγουμε λοιπόν δια τούτο ταυτόν την θεία ουσία και ενέργεια, επειδή είναι εντελώς εν το υπό εκατέρου σημαινόμενο, αλλά δια το ότι πλην του ότι έχουν τον ίδιον λόγον, όπως ελέχθη, έχουν και το υπερφυώς μόνιμο και αχώριστο της ενεργείας, πράγμα το όποιον βεβαίως είναι ίδιον μόνον του Θεού· διότι μόνον αυτός κατ’ απόρρητο τρόπον είναι παντοτινά ενεργής αναλλοιώτως.
(Δεν λέγομε λοιπόν αυτές το ίδιον) όχι διότι η ενέργεια δεν προέρχεται από την ουσία, αλλά διότι ο Θεός, έχοντας τα πάντα συγκεντρωμένα και ενιαία, ενεργεί έκα­στον τούτων αμερίστως, και συνεστραμμένος ων εις εαυτόν πάντοτε και μη εγκαταλείπων ποτέ εαυτόν, δια τής προ­όδου εις έκαστον υποσημαίνεται μόνον αυτός και μάλιστα όλος, ως αμέριστος εις μεριστά.

Εάν δε επιστήμη και voυς είναι το ίδιον -μολονότι (ο νους) υπάρχει προηγουμέ­νως δυνάμει και έπειτα προχωρεί εις τα ενεργεία και ωσάν να έχει επίκτητο το φρονείν βεβαίως και αληθώς- πόσον μάλλον τούτο συμβαίνει επί του Θεού, παρά τω οποίω δεν υπάρχει τίποτε νεώτερο, αφού καθόλου δεν επιγίνεται και απογίνεται σε αυτόν τίποτε.

Ελπίζω με τις επεξηγήσεις να κάλυψα κι εσάς, αγαπητέ 6 Ιανουαρίου 2020 - 11:22 μ.μ.

Ανώνυμος είπε...

Η θεολογία του γέροντα Σοφρώνιου έχει πολλά δυσνοητα και θολα σημεια , δέχεται πολλαπλές ερμηνείες, φάσκει και αντιφάσκει. Επισης σε διαφορα σημεια εοδικότεροι εμού θεωρουν οτι συμφωνεί μεταπατερικους .

Δε ξέρω τι λένε ορισμενοι καθως και διαφοροι ακολουθοι ή θαυμαστές του Ναυπάκτου αλλα δεν ειναι μονο εκείνοι που έχουν διαβασει κειμενα του Σοφρωνίου.

Τα κειμενα του μομαχού Σοφρωνίου ΕΙΝΑΙ ΔΥΑΝΟΗΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΟΥΤΕ ΣΑΦΗ.
Αντιθετως απο παραγραφο σε παραγραφο μπορει να υπαρχουν αντιφασεις.

Από τα λίγα που διαβασα εγω προσωπικα μπερδευτηκα (και δεν ειμαι ο ο μονος) αλλα και από τα πολύ περισσότερα που έχουν διαβάσει άλλοι ειδικότεροι εμού είδαν σημεια ταυτισης με τη θεολογία Ζηζιούλα και Γιανναρα. Κειμενα του Σοφρωνιου εντασονται απο ειδικότερους εμού στην ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ "θεολογια".

Φιλος μου που εχει διαβασει Γιανναρα και Ζηζιουλα και θεωρει οτι ειναι ορθοδοξοτατα ταυτοχρονα του αρεσουν και τα κειμενα του Σοφρονίου. (συμπτωση; δε νομιζω)

Αντιθετως αλλοι που διαφωνουν με τη θεολογια Ζηζιουλα Γιανναρα την οποια θεωρουν μεταπατερικη ΘΕΩΡΟΥΝ ΕΠΙΣΗΣ και κειμενα του Σοφρωνιου να κινουνται στον χωρο της μεραπατερικης θεολογιας.

Συνεπώς στο Σοφρωνιο έχουμε μια μπερδεμένη θεολογία καποιες αιτιάσεις του εχουν χαρακτηριστεί οτι κινουνται στο χώρο της μεταπατερικης θεολογίας.

Περα απο τη θεωρια εχουμε και πραξεις:
Εχουμε μεικτή μόνη ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΑΝΤΙΘΕΣΗ με τους ιερούς κανόνες κάτι το οποίο ποτέ δεν διορθώθηκε. θεοπτία και μεικτη μονη;;;!!! θεοπτία και κόντρα σε βασικους ιερούς κανόνες;;;!!!

Και επίσης έχουμε ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ το 1967 με Αθηναγορα και Αγγλικανο. Το 1967 ο Σοφρωνιος ήταν 71 ετών !
θεοπτια και συλλειτουργο σε ηλικία 71 ετων;;; θεοπτία και συλλειτουργο;;;!!!


Όλα αυτά δεν είναι απλά μια φράση σε ένα κείμενο αλλά μια ολόκληρη πορεια με θεωρία και πράξεις οι οποίες σκανδαλίζουν το ορθόδοξο πληρωμα και ταυτοχρονα ΒΟΛΕΥΟΥΝ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ.

Αγιοτητα με μπερδεμενα δυσνοητα κειμενα , με ορισμενες αιτιασεις στο χωρο της ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ!!!;;;
Αγιοτητα με ΜΕΙΚΤΗ ΜΟΝΗ κοντρα σε ιερους κανόνες (η μόνη μεικτη που ξερω είναι στο Bose αλλα εκει ειναι οικουμενιστικο κεντρο αιρετικων) !!!;;;
Αγιότητα με ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ σε ηλικια 71 ετων !!!;;;.

Δεν είναι Βολικο για τον οικουμενισμο να εχει αγιο με αυτα στο ενεργητικο του;;;


υγ1. με τόμους απο βιβλια και σχόλια σεντονια ευτυχώς δεν αλλαζει η πραγματικοτητα. Αλλα δυστυχως μπερδευεται ο κοσμος.

υγ2. οσο αμαρτια ειναι να αρνούμαστε την αγιοτητα το ίδιο και περισσοτερο αμαρτια ειναι να προωθειται μια αγιοκαταταξη η οποια σκανδαλίζει και μεταφερει λαθος μηνυματα στο πλήρωμα της εκκλησίας.

υγ3. Καμια σχεση η αγιοποιηση του μοναχου Σοφρώνιου με τις αγιοποιησεις των Αγιων Παϊσίου , Πορφυριου, Ιακωβου και ας μην συγκρινονται με τον μοναχο Σοφρωνιο.
Ο λογος των αγιων Παϊσιου, Πορφυριου, Ιακωβου ηταν ξεκαθαρος χωρις να μπερδευει και οι μοναστική βιωτή τους κρυσταλινη.


υγ5. δεδομενης της καταστασης το σωστο θα ηταν να μην ειχε γινει αγιοποιηση Σοφρωνιου αλλα μηπως τελικα ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΑΓΙΟΠΟΙΗΘΕΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΪΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ , ΙΑΚΩΒΟΣ τον μοναχό ΣΟΦΡΩΝΙΟ κάποιοι ΚΑΙΓΟΝΤΑΝ ΝΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΟΥΝ;;;

Μαρία Π. είπε...

8 Ιανουαρίου 2020 - 12:35 π.μ.

Mε συγχωρείτε αλλά αν είχατε διαβάσει αυτό το εξαιρετικό κείμενο, το κατεξοχήν εναντίον του ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΎ και του παπισμού όχι μόνο του Πάπα Ρώμης αλλά και των Οικουμενικών Πατριαρχών Κων/πόλεως:
Η ενότητα της Εκκλησίας κατά το πρότυπο της ενότητας της Αγίας Τριάδος.
https://tasthyras.wordpress.com/2020/01/04/η-ενότητα-της-εκκλησίας-κατά-το-πρότυπ/

θα καταλαβαίνατε ότι όσα λέτε περί οικουμενισμού όχι απλά δεν ευσταθούν αλλά καταντούν ψεύδη. Παρακαλώ, δεν πρέπει να πέφτουμε σε ψευδομαρτυρία, λόγω μη έρευνας.

Ως προς την μεταπατερική θεολογία (που του αποδίδεται από κάποιους 'έτσι στον αέρα') του (απροϋπόθετου και ήδη ενυπάρχοντος) προσώπου, σας παρέθεσα ένα απόσπασμα όπου ο Γέροντας λέει ότι το πρόσωπο βρίσκεται στον άνθρωπο 'εν δυνάμει' και χρειάζεται ΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗ, η οποία γίνεται μόνο 'εν Χριστώ'.
Επομένως δεν έχει καμία σχέση με τον Γιανναρά, όπως και τον μητροπολίτη Περγάμου Ι.Ζηζιούλα, ο οποίος ισχυρίζεται ότι η Ενότητα της Εκκλησίας πραγματοποιείται ανάμεσα σε ελεύθερα 'αυτονομημένα' πρόσωπα, 'εν των Επισκόπω' (άρα πρόκειται απλά για Ένωση και όχι για Ενότητα), ανάμεσα σε ετεροειδή μέρη, που στην συνέχεια ανοίγει ο δρόμος για να ενωθούν και με άλλα διαφορετικά μέρη, όπως οι ετερόδοξοι, αρκεί να ενοποιηθούν οι τύποι, και φυσικά να υπάρξει ο κοινός Πρώτος, κάτω από τον οποίο θα γίνει η Ένωση.

Το κείμενο είναι εξαιρετικό και σαφέστατο. Μιλά για οργανική ΕΝΟΤΗΤΑ των μελών του Σώματος του Χριστού με τον Κύριο, που επομένως ως ΟΜΟΕΙΔΗ (πραγματικά ΜΕΛΗ του Σώματος), είναι ενωμένα και μεταξύ τους με φυσικό τρόπο.
Μιλάει για ΕΝΟΤΗΤΑ, και όχι για την Ένωση του Οικουμενισμού (ετεροειδών, όπως σε ένα Σωματείο).
Ο Άγιος Γέροντας είναι σαφέστατος.Πως είναι δυνατόν να διαδίδονται αυτά, όταν η ίδια η ζωή του, ήταν ο Ησυχασμός, η πραγμάτωση δηλ. του προσώπου εν Χριστώ.
Καταλαβαίνω την δυσκολία της μελέτης γενικά των πατερικών κειμένων (την οποία έχουμε όλοι), αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι η προκατάληψη χωρίς να κάνουμε τον κόπο να ερευνήσουμε.

Ο Άγιος Νικόδημος έχει κατηγορηθεί επίσης για λατινόφρονες-δυτικές τοποθετήσεις, όπως η βλάσφημη θεωρία του Άνσελμου περί ικανοποίησης της Θείας Δικαιοσύνης που ανατρέπει όλη την σημασία της Σωτηρίας, και την υποβιβάζει σε απλή 'αποφυγή της Κόλασης' δηλ. εξιλέωση, και όχι σε Θέωση (Καινή Κτίση), η οποία όντως αναφέρεται από τον Άγιο και μάλιστα σε πολλά σημεία, και άλλα που μπορώ να παραθέσω.

Όμως ο Άγιος Νικόδημος κρίνεται συνολικά, απ΄όσα λέει και αλλού για το θέμα,και φυσικά δεν είναι κακόδοξος.
Δείτε εδώ από τον π. Μεταλληνό:
http://alopsis.gr/ο-μύθος-περί-ξένων-επιδράσεων-σε-έργα-τ/

[Ἂς ἒλθουμε ὃμως εἰδικότερα στή γλώσσα τοῦ Νικοδήμου. Ἒχουν διατυπωθεῖ δύο θέσεις,ἡ μία τοῦ π. Θεοκλήτου Διονυσιάτη14 καί ἡ ἂλλη τοῦ Καθηγητῆ Χρήστου Γιανναρᾶ....
Ἡ γλώσσα τοῦ ἁγίου Νικοδήμου χαρακτηρίζεται σχολαστική καί εὐσεβιστική, κάτι πού σέ μεγάλο βαθμό εἶναι αἰσθητό.Τά ἒργα τοῦ ἁγίου Νικοδήμου εἶναι καί αὐτά τέκνα τῆς ἐποχῆς τους, γλωσσικά καί ὑφολογικά. Δέν παύουν ὃμως νά εἶναι πνευματικά καί ποιμαντικά...]
(συνεχ.)

Μαρία Π. είπε...

Σχετικά με την γυναικεία αδελφότητα σε διπλανό χώρο στο Έσσεξ μάλλον τελικά υπήρχε λόγος, και αυτός πιθανόν να ήταν η παρενόχληση των Μοναχών από κάποιους ανθρώπους, που αυτό στη συνέχεια σταμάτησε με την παρουσία των Μοναζουσών στον Ναό.
Ας μην είμαστε τόσο προκατειλημμένοι, γιατί έτσι έκαναν και οι Φαρισαίοι με το Σάββατο.
Δεν μπόρεσαν να δουν τον Χριστό, λόγω της θεωρούμενης παράβασης.
Και ο Κύριος είπε στους Μαθητές, ότι ΄σ΄εσάς εδόθη να γνωρίσετε' ενώ στους άλλους όχι γιατί ήταν πονηροί.

Να πω και κάτι τελευταίο για τον κ. Καραλή.Ο Άγιος Γέροντας μιλάει για την Θεία Χάρη, και την αφαίρεσή της περιστασιακά κυρίως λόγω της κενοδοξίας. Λέει αναλυτικά όσα και ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος, ο Άγιος Νικόδημος, ο Άγιος Παϊσιος κ.α.
Αντ΄αυτού ο κ. Καραλής ισχυρίζεται ότι μιλάει με βάση την αίρεση του Μπουλγκάκωφ ότι το Άγιο Πνεύμα αυξομειώνεται ως προς την Ενέργειά Του (!!!).
Αν είναι δυνατόν. Αυτά κάνει η δυτική ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ μέθοδος του 'γράμματος'.
Και αυτό το στηρίζει στο ότι ο Άγιος Σωφρόνιος στο Παρίσι γράφτηκε στο Ορθόδοξο Θεολογικό Ινστιτούτο το 1925.
Όμως όπως ξέρουμε βλέποντας την ανεπάρκεια έφυγε αμέσως τον Νοέμβριο του ίδιου έτους 1925 για το Άγιο Όρος, μελετώντας εκεί τους ασκητές και τους Πατέρες της Εκκλησίας μας.

Επίσης εξίσου απαράδεκτα (που χρήζουν επεξηγήσεως, είναι αυτά που έγραψε ο κ. Αναγνώστου και σε άλλο άρθρο, που παρέθεσε ο κ. Γιάννης Ιωαννίδης στα σχόλια:
6 Ιανουαρίου 2020 - 4:05 μ.μ., και 6 Ιανουαρίου 2020 - 4:08 μ.μ.

Μαρία Π. είπε...

Διορθώνω παρακαλώ ένα λάθος που έγινε στην πληκτρολόγηση:«εν τω Επισκόπω».

Μαρία Π. είπε...

Actus purus σημαίνει ΚΤΙΣΤΗ Θεία Χάρη. Δείτε παρακαλώ τα επόμενα:


Το μήνυμα της διδασκαλίας του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά
https://impantokratoros.gr/grigorios-palamas-metallhnos.el.aspx

Ο Ησυχασμός είναι η πεμπτουσία της ορθοδόξου παραδόσεως, ταυτιζόμενος με αυτό που περικλείει και εκφράζει ο όρος ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ. Έξω από την ησυχαστική παράδοση η Ορθοδοξία είναι ανύπαρκτη και αδιανόητη. Η ησυχαστική πράξη, εξ άλλου, είναι η «λυδία λίθος» για την αναγνώριση της αυθεντικής χριστιανικότητας.

Πρωταρχικό χαρακτήρα έχει ο αγώνας του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, να σωθεί, στο πλαίσιο της πατερικής Θεολογίας (π.χ. Μέγας Βασίλειος), η διδασκαλία περί διακρίσεως ουσίας και ενεργείας στον Θεό και το άκτιστο της θείας Χάριτος (ενεργείας του Τριαδικού Θεού).
Κατά τον λόγο του ο Θεός έχει ουσία και ενέργεια.
Ο ενεργών είναι το πρόσωπον και η ενέργεια είναι η ουσιώδης κίνηση της θείας φύσεως.
Την διάκριση αυτή ο Παλαμάς χαρακτηρίζει «θεοπρεπή και απόρρητον», ως βασική προϋπόθεση της θεώσεως του ανθρώπου.
Αν η εκπεμπόμενη από τον Θεό προς τον κόσμο (την κτίση) Χάρη δεν είναι άκτιστη, δεν υπάρχει δυνατότητα θεώσεως (σωτηρίας) του ανθρώπου και αγιασμού της κτίσεως.
Με την αποδοχή της ακτίστου Χάριτος σώζεται η εμπειρία της παρουσίας του Θεού στην ιστορία. Η μετοχή στην θεία Χάρη υπερβαίνει τις λογικές αναβάσεις της σχολαστικής θεολογήσεως προς τον Θεό, που εμμένει στην περί «actus purus» διδασκαλία, την ταύτιση δηλαδή ουσίας και ενεργείας, και την κτιστή θεία Χάρη.
Θα μου επιτραπεί στην συνάφεια αυτή ένα ησυχαστικό παράδειγμα. Η δυτική Θεολογία βλέπει τον Θεό ως ένα ηλιακό δίσκο, που είναι μεν φωτεινός εις τον ουρανό, αλλά οι ακτίνες του δεν φθάνουν στην γη, για να θερμάνουν και ζωογονήσουν τον κόσμο.
Σ’ αυτή την περίπτωση, ή υπάρχει ή δεν υπάρχει ο ήλιος, δεν έχει πρακτική σημασία.
Αντίθετα ο Θεός της Ορθοδοξίας (όλων των Αγίων της) είναι ένας Ήλιος, του οποίου οι ακτίνες φθάνουν στην γη και την ζωογονούν. Γι’ αυτό και σπεύδουν οι άνθρωποι από τα οποιαδήποτε «υπόγεια» της αμαρτίας και ασωτείας τους να ανεβούν (=μετάνοια) στην επιφάνεια, για να δεχθούν την σωστική ενέργεια του Ηλίου της δικαιοσύνης και να σωθούν δι’ Αυτού.
Από την δυτική σχολαστική διδασκαλία περί ταυτίσεως ουσίας και ενεργείας στον Θεό απορρέουν όλες οι άλλες αιρέσεις και πλάνες της δυτικής χριστιανοσύνης. Λ.χ. το Filioque, που συνιστά βλασφημία κατά της Αγίας Τριάδος. Η πίστη στην κοινωνία του Θεού με τον κόσμο, διά κτιστής ενεργείας, δεν οδηγεί μόνο σε αιρέσεις, όπως οι παραπάνω, αλλά και στην εκκοσμίκευση. Με βάση αυτή την διδασκαλία δεν υπάρχουν πραγματικά μυστήρια.




Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ

Ο Θεός, Όστις εν τη ουσία Αυτού είναι επέκεινα πάσης εννοίας, παντός ονόματος ή εικόνος, γνωρίζεται εν τη αιωνοβίω πείρα της Εκκλησίας του Χριστού.
Και οι Πατέρες ημών δια της υπερτάτης εφικτής εις τον άνθρωπον εμπειρίας εγένοντο μέτοχοι αυτής της γνώσεως, την οποίαν παρέδωκαν εις ημάς ως πολύτιμον και αναφαίρετον κληρονομίαν (βλ. Λουκ. ι’42). Ο ταπεινός ημών Θεός δεν καταφρονεί της μηδαμινότητος ημών και δεν αρνείται εις ημάς την εν μακαριότητι γνώσιν Αυτού, κατά το μέτρον της ευδοκίας Αυτού προς τον άνθρωπον.
Η οδός ημών προς την γνώσιν του Θεού δεν διέρχεται δια των βιβλίων,αλλά δια της πίστεως εις τον λόγον του Χριστού· δια της πίστεως ταύτης,εισάγεται ο νους ημών εις την καρδίαν, ήτις συνέχεται υπό της φλογός της αγάπης προς τον Χριστόν.
Έκαστος εξ ημών οφείλει να ενθυμήται ότι προς απόκτησιν της Βασιλείας ταύτης παν κτιστόν κατ’ εικόνα Θεού πνεύμα μέλλει να διαβή το κατώφλιον των παθημάτων· παθημάτων εκουσίων χάριν της αγίας αγάπης.
«Να διαβώμεν το κατώφλιον» σημαίνει να αναγεννηθώμεν ριζικώς, να γίνωμεν «καινή κτίσις», να λάβωμεν την δωρεάν της Θείας αιωνιότητος, ούτως ώστε η Θεία ζωή να αποβή αναφαίρετον κτήμα ημών.
Η άκτιστος χάρις τοσούτον συνενούται μετά της κτιστής φύσεως ημών, ώστε αι δύο αύται γίνονται έν: Και τούτο είναι η θέωσις.

Γιάννης Ιωαννίδης είπε...

Σε προηγούμενο σχόλιό μου, το οποίο δημοσιεύθηκε με καθυστέρηση, ανέφερα ότι:
"Ο κος Αναγνώστου κατακλείει τον λίβελό του με την φράση: «Ἀποφύγαμε ἠθελημένα τήν ἀναφορά σέ πληροφορίες καί μαρτυρίες γιά πιό ἰδιαίτερα καί προσωπικά θέματα πού ἀφοροῦν στό πρόσωπο καί τή ζωή τοῦ Γέροντος Σωφρονίου καί τῶν ὑποτακτικῶν καί μαθητῶν του, καθώς καί κάποιων "σημείων" (ὄχι θαυμαστῶν) ὅσον ἀφορᾶ στό σκήνωμα καί τόν τάφο του». Για οποιονδήποτε γνωρίζει έστω και στοιχειωδώς την ελληνική γλώσσα, τα ιδιαίτερα και προσωπικά θέματα δεν μπορεί παρά να έχουν ηθική διάσταση. Κάθε άλλη ερμηνεία είναι γραμματικώς αβάσιμη. Μάλιστα, ο αρθογράφος δεν περιορίζεται να προσάψει μομφή στο πρόσωπο του Αγίου, αλλά επεκτείνεται και στα πρόσωπα των υποτακτικών και μαθητών του. Επειδή το θέμα έχει πάρει διαστάσεις και αφορά βεβαίως πρόσωπα που κανέναν δεν έβλαψαν, ασκούνται δε στην Ιερά μονή της μετανοίας τους χωρίς σε τίποτε να ενοχλήσουν τον κ. Αναγνώστου, τον ΠΡΟΣΚΑΛΩ με κάθε επισημότητα, να μας παραθέσει τα στοιχεία του για τα ιδιαίτερα και προσωπικά θέματα, καθώς και για τα μη θαυμαστά «σημεία». Εύλογος χρόνος προς τούτο, νομίζω ότι είναι οι τρεις ημέρες (έως 9/1). Αναμένω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, προκειμένου εν συνεχεία να οδηγηθώ στην διατύπωση των τελικών μου συμπερασμάτων για την «ταπεινή» του συμβολή".
Ο κος Αναγνώστου, εξ όσων γνωρίζω, δεν δημοσιοποίησε τα στοιχεία, που ισχυρίσθηκε ότι κατέχει εις βάρος του Αγίου και των υποτακτικών και μαθητών του.
Λυπούμαι γι'αυτόν και για τον Ορθόδοξο Τύπο.
Ευχαριστώ τις ΑΚΤΙΝΕΣ για την δημοσίευση των σχετικών απόψεών μου.

Γιάννης Ιωαννίδης

Ανώνυμος είπε...

Ευγε στηv Μαρια Π και στοv Γ. Ιωαvvιδη.

Ανώνυμος είπε...

Ησυχασμός με μεικτό μοναστήρι ; Κόντρα σε βασικότατη αρχή της μοναστικής ζωής; Κόντρα σε κανόνα που έχει θεσπιστεί από σύνοδο;
Ησυχασμος;

Κάποιοι είναι εξαιρετικά μπερδεμένοι και μπερδεύουν και τους υπόλοιπους.

Πόσο κουραστικό είναι ειλικρινά σε κάθε κατηγορία για νεο-ορθοδοξο πνεύμα να ξεθαβεται κάθε περίπτωση ενός αγίου που είπε κάτι και κάποιοι το παρεξήγησαν. Ο άγιος Νικόδημος σε καμία περίπτωση δεν ανέφερε αιρετικές θεωρίες. Τα γραπτά του αγίου Νικοδήμου ΔΕΝ έχουν τις αντιφάσεις των γραπτών του μοναχού Σοφρωνίου. Η μοναστική ζωή του αγίου Νικοδήμου ήταν ΑΓΙΟΤΑΤΗ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΟΥΣ ΙΕΡΟΎΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΧΩΡΊΣ ΜΕΙΚΤΑ ΜΟΝΑΣΤΉΡΙΑ. Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΠΟΤΕ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ.

Ανώνυμος είπε...

Όπως καταλαβαίνετε τα παράπονα κάποιων ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΙΤΙΑ παράβασης ενός τόσο σημαντικού κανόνα της μοναστικής ζωής.

Το ίδιο είχε πει και ο μοναχός Σοφρωνιος όταν τον κατηγόρησαν για τη μεικτή μόνη πριν 20 χρόνια.
Ακριβώς το ίδιο λέτε τώρα και εσείς όταν συγκρίνετε την αρνητική κριτική που αφορά καταπατηση ενος σημαντικότατου κανόνα της μοναστικής ζωής θεσπισμενου από σύνοδο και μιλάτε για φαρισαϊσμό!!!

Το ίδιο στην ουσία λέει και το Φανάρι όταν λέει ότι οι ιεροί κανόνες είναι τοίχοι του αισχους.

Οι Φαρισαίοι σταύρωσαν τον Κύριο , στις μέρες μας όσοι προωθούν τον οικουμενισμο κατηγορούν όσους του ασκούν κρητική ως φαρισαίους. Ποιοι όμως σταυρώνουν το σώμα του Χριστού την εκκλησία ; Οι ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ή όσοι τους ασκούν κρητική;

Ανώνυμος είπε...

ΤΕΛΙΚΟΣ ΑΠΑΝΤΗΤΙΚΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΝΤΩΝ ΣΧΟΛΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΑΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΝΟΘΕΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΥ

Πρωτοφανής ο αριθμός (164!) των γενομένων σχολίων! Το θεωρώ γενικώς θετικό! Το περιεχόμενον, όμως, είναι ενδεικτικό όχι μόνον των διαφωνιών και επιφυλάξεων, αλλά και της συγχύσεως και αγνοίας ή και ελλείψεως ορθοδόξων κριτηρίων ορισμένων σχολιαστών.
Ειπώθηκαν πολλά. Κάποια ενδιαφέροντα, κάποια αφελή και κάποια παιδαριώδη. Ελέχθη ότι δεν είμαι Θεολόγος, ότι έχω μόνο σπουδές αγιογραφίας, αλλά δεν είμαι αγιογράφος! Πληροφορώ, λοιπόν, ότι Θεολόγος με τον κλασσικό ορθόδοξο ορισμό του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, ως διαβεβηκότος εν Θεωρίᾳ, δεν είμαι. Είμαι απλά πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής. Πως θέλετε να προσδιορίζομαι; Ως Πολιτικός Μηχανικός; Μήπως, όμως, είστε εσείς οι θεολόγοι; Επίσης, πληροφορώ ότι είμαι Αγιογράφος, χαμηλών δυνατοτήτων, αλλά είμαι. Εσείς, οι κρίνοντες τι είστε; Αστεία πράγματα και αντιδράσεις χωρίς ευπρέπεια. Αμφισβητήθηκε ακόμη και ο τίτλος του άρθρου μας: Η νόθευσις του ορθοδόξου αγιολογίου ναρκοθετεί την εκκλησιαστική ζωή! Είναι, όμως, δυνατόν ορθόδοξος χριστιανός να διαφωνεί με αυτή τη θέση; Το αν η αγιοκατάταξη του Γέροντος Σωφρονίου συνιστά νόθευση, αυτό είναι έτερον θέμα. Εγώ εξέφρασα τις επιφυλάξεις μου επί θεολογικού πεδίου. Ο χρόνος θα δείξει πολλά.Ειπώθηκε ακόμη από κάποια αδ. Μαρία ότι όσοι ομιλούν περί θαυμάτων υπό των αγίων τελουμένων, αυτοί αντιτίθενται στο Ευαγγέλιο!!! Μα αυτό είναι εξωφρενικό, αφού τα θαύματα των Αγίων τα αναφέρει και τα δέχεται η διαχρονική Ορθόδοξη Παράδοση. Μήπως θεωρείτε αντιτιθέμενη την Ορθόδοξη Παράδοση στο Ευαγγέλιο; Προσέξτε διότι δείγμα πλάνης δεν είναι μόνο οι αιρετικές θεωρίες αλλά και οι συλλογισμοί που οδηγούν σε αντορθόδοξα συμεράσματα! Ακόμη, διαβλέπω ότι πολύ αγαπολογία και φόβος κριτικής διαχέεται και αυτό δεν είναι καλό σημάδι. Φόβο Θεού να έχουμε, όχι φόβο ανθρώπων! Δεν αποτελεί αντεπιχέιρημα στις ενστάσεις περί της προκειμένης αγιοκατατάξεως ότι ο γέροντας ἠταν καλός και άγιος! Βεβαίως ήταν καλός και αγωνιστής και όλα τα καλά του Θεού είχε! Αλλά Αγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι άλλο πράγμα! Ως πότε θα επηρεαζόμαστε από τον συναισθηματισμό και θα θυσιάζουμε τα εκκλησιαστικά και θεολογικά κριτήρια; Όπως επίσης και η αντίδραση στην κριτική προς τον Μητροπολίτη Ναυπάκτου, επειδή είναι πατερικός Θεολόγος, δεν είναι σοβαρή και υπεύθυνη. Ο Ναυπάκτου είναι σεβαστός και αξιόλογος. Όμως, δεν είναι αλάνθαστος. Τελευταία έχει κάνει αρκετά και σοβαρά λάθη στην συμπαράταξή του με το Φανάρι. Αυτός κι αν έχει δείξει αντιρωσσισμό που δεν είναι κάτι υγιές, διότι είναι η άλλη όψη του εθνικισμού. Όπως δεν θέλουμε ανθελληνισμό, έτσι δεν πρέπει να επιδεικνύουμε αντιρωσσισμό κ.ο.κ. Εκείνο δε που είναι εξωφρενικό είναι οι αναφορές περί ζηλωτισμού. Θεωρώ ευθέως ότι τέτοιες αναφορές είναι προβοκατόρικες! Κατ' αρχήν θεωρώ απαράδεκτο να απαξιώνεται ο όρος ζηλωτής πιστός που σημαίνει ένθερμος ορθόδοξος! Η "διαβολή" του όρου είναι οικουμενιστική προπαγάνδα! Διαφωνώ πλήρως με τον υποτιμητικό τρόπο χρήσεως του όρου ζηλωτισμός. Ο μη κατ' επίγνωσιν ζήλος ζημιώνει, ο ζήλος των πιστών είναι ζητούμενο και ωφελεί και είναι απαραίτητος ιδιαιτέρως σε περιόδους ενσκήψεως αιρέσεων. Ζηλωτές ήταν όχι μόνο ο Προφήτης Ηλίας, αλλά και όλοι οι Ομολογητές Άγιοι, ο Θεόδωρος Στουδίτης , ο Μάρκος ο Ευγενικός κ. α. π. που οι σύγχρονοι μονδέρνοι θεολόγοι τους θεωρούν ακραίους! (συνεχίζεται)

Ανώνυμος είπε...

(συνέχεια)
Οι άγιοι δεν είναι αλάθητοι, σύμφωνοι. Αλλά μην πάμε στο άλλο άκρο ότι μπορούν να προβάλλονται ως Αγιοι πιστοί που έσφαλλαν σε δογματικά θέματα. Το ουσιαστικό δε, εν προκειμένω, είναι ότι η εσφαλμένη Θεολογία μαρτυρεί πρόβλημα ταυτίσεως της εμπειρίας ενός πιστού προς την εμπειρία των Αγίων Πατέρων. Ενα είναι το Άγιο Πνεύμα και δεν μπορούν οι άγιοι να διαφέρουν αλλήλοις θεολογικώς, διότι τότε θα διαφέρουν στην εμπειρία, όπερ ΑΤΟΠΟΝ και απαράδεκτον! Εάν τους αγωνιζομένους κατά της παναιρέσεως του Οικουμενισμού τους ονομάζουμε οπαδούς του ζηλωτισμού, τότε ρίχνουμε νερό στον μύλο του Οικουμενισμού και μετατρεπόμεθα σε πέμπτη φάλαγγα υπέρ αυτού. Μη γένοιτο! Ο Γέροντας Σωφρόνιος είχε γράψει προσφυέστατα και προφητικώτατα για τον νεοπαπισμό του Φαναρίου, το ίδιο και ο Ιωάννης Μαξίμοβιτς. Τον τελευταίο δεν τον δέχεται ως άγιο ο υπερασπιστής του συγχρόνου Πατριαρχείου Επίσκοπος Προικοννήσου κ. Ιωσήφ. Τον Γέροντα, όμως, τον δέχεται. Τι συμβαίνει; Τα περί της μιικτής Μονής, τα αφήνω ασχολίαστα, διότι εκεί φαίνεται ότι οι υποστηρίζοντες την αγιοκατάταξη του γέροντος ήδη έχουν ζημιωθεί και παγιδευθεί. Διότι δεν μπορούν να διακρίνουν την υπεράσπιση του προσώπου απο την υπεράσπιση των δεδομένων αστοχιών του ή λαθών του, έστω λόγω περιστάσεων. Η Μονή του Έσσεξ ήταν και είναι μικτή. Αυτό είναι απαράδεκτο και έπρεπε να είχε προ πολλού διορθωθεί, μάλιστα για την μνήμη του ιδρυτού της. Τα περι των θεολογικών ερμηνειών και προσεγγίσεων του Ναυπάκτου επι της εικονογραφίας του Γέροντος, αυτά "βγάζουν μάτι", κατά το κοινώς λεγόμενο. Είναι το λιγότερο άστοχα, υπερβολικά και επικίνδυνο να λέγονται ως έχουν. Αναμφίβολα οδηγούν σε σύγχυση και αδιέξοδα θεολογικά, όσον αφορά στη σχετική διδασκαλία της Εκκλησίας. Παραπέμπουν σε σύγχυση μεταξύ κτιστού και ακτίστου! Άλλο οι συμβολισμοί και άλλο οι αποκαλύψεις και η εμπειρία, όπως και η άκτιστη πραγματικότητα.
Η αναφορά στο πλήθος των σχολίων ως ενδείξεως υφισταμένου ζητήματος ευσταθεί. Δεν ευσταθεί ο αντι-ισχυρισμός ότι το άρθρο προκάλεσε αντιδράσεις και εξ αυτού προήλθαν τα σχόλια. Αλλωστε τα μισά και πλέον σχόλια ήταν επιφυλακτικά έως αρνητικά για την συγκεκριμένη αγιοκατάταξη. Εκ των υπερασπιστικών της αγιοκατατάξεως σχολίων υπήρξε μια μαζική παραγωγή σχολίων απο λίγα όμως και όχι ισάριθμα των σχολίων πρόσωπα. Όπως και να έχει πάντως, προσωπικώς το θεωρώ θετικό και υγιές να συζητείται το θέμα, αρκεί να γίνεται με ευπρέπεια. Κάποιος ισχυρίστηκε ότι τώρα έγινε πλέον η αγιοκατάταξη και επομένως περιττεύει η κριτική. Αυτό δεν είναι σωστό. Το μαρτυρεί η εκκλησιαστική παράδοση και πράξη, στην οποία υπάρχουν πολλές περιπτώσεις εσφαλμένων κρίσεων και αποφάσεων των εκκλησιαστικών οργάνων. Οι Αποφάσεις των οργάνων πρέπει να υπακούουν στην Παράδοση και τους Κανόνες και όχι το αντίστροφο! Το παράδειγμα με τα δύο καράβια που ξενικούν μαζί και λόγω παρεκκλίσεως εκ της "ευθείας" πορείας προς τον τελικό προορισμό, τελικώς οδηγούνται σε διαφορετικούς απομακρυσμένους προορισμούς, επειδή μεγαλώνει διαρκώς η μεταξύ τους απόκλιση, δεν αρμόζει σε δήθεν ζηλωτισμό, αλλά σε όσους ανέχονται τις παραμικρές παρεκκλίσεις και εκπτώσεις άνευ λόγου στην Παράδοση, την Θεολογία και την Κανονική Τάξη. Τότε, όπως επισημαίνει ο Θεῖος Δαμασκηνός, όλο το οικοδόμημα της Εκκλησίας καταλύεται και διακυβεύεται η σωτηρία μας!
Ορθοδοξία, κατά τον Θείο Γρηγόριο τον Παλαμά, σημάινει η εν παντί συμφωνία μας με τους Θεοφόρους Πατέρες. Να είμαστε, λοιπόν, επιφυλακτικοί απέναντι στα έστω ολίγον διαφοροποιούμενα, διότι είναι επικίνδυνα και αδιέξοδα τελικώς. (συνεχίζεται)

Ανώνυμος είπε...

(συνέχεια)
Συμφωνώ απόλυτα με την επισήμανση κάποιου σχολιαστού ο οποίος ανέφερε "Αν μία διαφωνία η οποία βασίζεται σε λογικά επιχειρήματα βαπτίζεται ζηλωτισμός τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα φασισμού."! Ας το προσέξουμε αυτό. Και μια ερώτηση: Όποιος ακολουθεί τον Βουδισμό στην αναζήτηση του Θείου και μετέρχεται προς τον σκοπό αυτό τις μεθόδους αυτού, θρησκευτικές, διανοητικές, προσευχητικές και άλλες, δεν πρέπει να θεωρείται ότι έχει εγκαταλείψει, ενω ήταν βαπτισμένος Χριστιανός, την Πίστη του; Ένα "ίσως" αμφιβολίας περί την Πίστη, λένε οι Πατέρες, μας απογυμνώνει από την Χάρη του Θεού. Η εφαρμογη μιας άλλης "πίστεως" και παραδόσεως τί είναι; συλλογή εμπειριών και περιπλάνηση προς δοκιμήν; Έλεος! Δεν κρίνουμε τον άνθρωπο, αλλά δεν θα εγκαταλείψουμε την λογική μεταλλάσοντας τις έννοιες και παραθεωρόντας το βάρος των πράξεων! Ας μην κρυβόμαστε: Ό,τι εκπορεύεται από τη σημερινό Φανάρι είναι ύποπτο μέχρις αποδείξεως του αντιθέτου. Είναι σκληρός ο λόγος, αλλά το σύγχρονο Φανάρι (εκ των αρχών του 20ου αιώνος και εντεύθεν) έχει αλωθεί από την παναίρεση του Οικουμενισμού, ο δε δεξιός βραχίων του Προκαθημένου του αιρετίζει, όπως έχει με ολόκληρο βιβλίο του αποδείξει πατερικώς ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου (περίπτωση Ζηζιούλα). Είναι έτσι ή όχι; Η παράθεση από την σχολιάστρια με το όνομα "Μαρία Π.", αποσπασμάτων εκ των κειμένων του Γέροντος δεν βοηθά, διότι δεν είναι συστηματική εργασία, αλλά αντιπαράθεση αποσπασμάτων. Κανείς δεν είπε ότι όλα όσα έγραψε ο Γέροντας ήταν εσφαλμένα. Επισημάνθηκε ότι υπάρχουν σοβαρά ζητήματα για σημεία των θεολογικών του τοποθετήσεων που άπτονται μεγάλων θεολογικών και άρα Δογματικών θεμάτων. Εδώ δεν μπορεί να υπάρχει προσωποληψία. Χιλιάδες των χιλιάδων ενάρετοι Γέροντες και σημαντικοί θεολόγοι έχουν περάσει από αυτόν τόν κόσμο. Όμως, δεν αγιοκατατάσσονται. Εγώ επικρίθηκα ως μη έμπειρος περί τα Θεία, αλλά κάποιοι εκ των κρινόντων με αυτοσυστήνονται με τις τοποθετήσεις τους ως άγιοι, αφού εμφανίζονται να κατανοούν πλήρως και να ερμηνεύουν τους αγίους με άνεση λές και ασχολούνται με τη λογοτεχνία! Συγκρίνουν ακόμη και τα βιώματα των Αγίων! Ε, αυτό τουλάχιστον εμείς δεν το αποτολμήσαμε! Περί της στάσεως και των θέσεων του π. Ιωάννου Διώτη, δεν έχω να πώ κάτι. Δεν πρέπει να γίνεται σύγκριση. Δεν ταυτίζομαι ούτε με τον π. Ι Διώτη, ούτε με τον κ. Καραλή. Όμως, εκτιμώ ότι έχουν κάτι να πούν δημοσίως. Άλλο ο τρόπος και άλλο το περιεχόμενο. Ο ανωτέρω σεβαστός Κληρικός έχει ηλικία και γνώσεις να απαντά, δεν χρειάζεται συνηγόρους. Όπως επίσης και η επίκληση άλλων προσώπων ζώντων ή κεκοιμημένων, αγίων ή απλών πιστών, δεν βοηθά. Το ζήτημα είναι Θεολογικό, κανονικό και εκκλησιαστικό. Εμπιστοσύνη στο σημερινό Φανάρι δεν υπάρχει. Ισχύει το φοβού τους Δαναούς (Οικουμενιστές) και δώρα φέροντες! Καλώς ή κακώς, αυτό ισχύει. Τέλος, περί μιᾶς αδίκου κατηγορίας ότι υπονοήσαμε ηθικής φύσεως κατηγορίες κατά του Γέροντος. Αυτό είναι απαράδεκτο και άηθες. Αναφέροντας περί μαρτυριών περί άλλων ζητημάτων, όχι περί την διδασκαλία αλλά τη ζωή και άλλα σημεία, εννούσαμε μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων γιά κάποιες προσωπικές αστοχίες και "σημεία", γιά κάποιους, όπως περί της ταφής δίπλα στον τάφο του Γέροντος κάποιου Ιερομονάχου και της παρητηρηθείσης από παρόντες φοβερής δυσοσμίας εξερχομένης εκ του τάφου του κλπ. Αυτά είναι που δεν θελήσαμε να αναφέρουμε. Οι Πατέρες της Μονής τα γνωρίζουν. Κάποιοι τα μαρτυρούν. Δεν μπορούμε ούτε να τα συμμεριστούμε, ούτε να τα διαψεύσουμε. Μπορεί να είναι τί; Δεν γνωρίζουμε. Τώρα τα αναφέρουμε αόριστα και δεν θα επανέλθουμε. Το αναφέρουμε για να δηλώσουμε στούς σχολιαστές ότι δεν υπονοήσαμε, ούτε παρουσιάσαμε θέματα ηθικής. Ποτέ δεν θα το κάναμε και είναι εντελώς άσχετο εν προκειμένω, εκφεύγει δε της αρμοδιότητός μας και των ενδιαφερόντων μας. Δεν είμεθα κριτές κανενός. Ωστόσο, όλα, αρκεί να είναι πραγματικά, έχουν σημασία διότι οι Άγιοι είναι πόλεις επάνω όρους κείμενοι και ως τέτοιοι προβάλλονται, ως οδοδείκτες ζωής και Πίστεως! (συνεχίζεται)

Ανώνυμος είπε...

Η αδ. Μαρία να με συγχωρέσει αλλά πέραν της επιφυλάξεώς μου για την θεολογία υπό γυναικών, δημοσία (δεν έχω μισογυνισμό, αλλά αυτό επιτάσσει η εκκλησιαστική Παράδοση με εξαίρεση τις διδαχές ασκητριών οσίων γυναικών περί αρετών και πνευματικού αγώνος) έχω κάποιες επιφυλάξεις για τα γραφόμενά της. Κυρίως, διότι ενώ φαίνεται η ορθόδοξη τοποθέτησή της έναντι της συγχρόνου παναιρέσεως (είναι άραγε η αρθρογράφος των Ακτίνων Μαρία; την οποία εκτιμώ ιδιαιτέρως) έχει επιφυλάξεις και εισηγείται μέτωπο κατά του ζηλωτισμού, ως αναλόγου προβλήματος. Δεν συμμερίζομαι τη γνώμη της. Πάντα θα υπάρχουν άκρα και ακραίοι. Σήμερα το πρόβλημα δεν είναι οι ακραίοι, αλλά η αποστασία. Οι ακραίοι είναι γραφικοί. Η παγίδα των οικουμενιστών είναι να μην αντιδρούμε δυναμικά για να μην χαρακτηριστούμε ακραίοι! Θέλει πολύ προσοχή. Το λέγω καλοπροαίρετα. Αλάνθαστος δεν είμαι, κάθε άλλο. Το βιβλίο του Γέροντος περί του Αγιορείτου οσίου μοναχού Σιλουανού το έχω διαβάσει πολλές φορές και μου άρεσε πολύ. Έτερον, όμως, εκάτερον. Άλλο η βιογραφία και η αναφορά στην διδασκαλία εκείνου και άλλο η θεολογία του ιδίου του Γέροντος. Δεν κρίνω ούτε τον Βελιμίροβιτς, ούτε την Μονή Παντελεήμονος Αγίου Όρους, ούτε κανέναν απολύτως. Άλλωστε δεν είπα κάτι τέτοιο, ούτε ανέφερα κάτι σχετικό. Μόνον έθεσα θέμα κανονικής φύσεως και αυτό χρειάζεται κανονική απάντηση. Ωστόσο σαφώς και θα μπορούσε και ο Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος να έχει κάνει λάθος και νά μην είχε όλα τα δεδομένα και, ίσως, να είχε την απάντηση στον προβληματισμό μου. Πάντως δεν ισχύει στην Ορθοδοξία το "πίστευε και μη ερεύνα". (συνεχίζεται)

Ανώνυμος είπε...

(συνέχεια, τελευταίο)
Εγώ αναφέρθηκα σε ό,τι γνωρίζουμε και δεν είναι αρκετό το ότι ο χειροτονήσας τον γέροντα έχει ανακηρυχθεί άγιος. Φυσικά έχει την σημασία του. Όμως γνωρίζω πολλούς που σχετίζονταν με αγίους και είχαν ως πνευματικούς αγίους, αλλά οι ίδιοι λάθεψαν και παρεξέκλιναν στην πορεία τους. Ούτε όσα λέει ο Αγιορείτης σεβαστός πατήρ Σάββας είναι ικανό επιχείρημα και απόδειξη στο ζητούμενο. Εντύπωση κάνει ότι κάποιοι υποστηρίζουν συγχρόνως και να μην ασκείται κριτική, διότι, ως λέγουν, και οι άγιοι σφάλλουν, και ότι τα του αγίου, εντός ή εκτός εισαγωγικών, είναι αλάνθαστα. Πώς γίνεται και πώς συμβιβάζονται αυτά; Επανέρχομαι στην επισήμανση ότι ο χαρακτηρισμός των ενστάσεων, επικρίσεων και διαφωνιών ως ζηλωτισμός είναι απαράδεκτος. Αυτή η "εύκολη λύση" εφευρίσκει δικαιολογίες για όλα και αμνηστεύει τα πάντα. Άλλωστε ο ζηλωτισμός, όταν υφίσταται πραγματικά, ως ού κατ' επίγνωσιν ζήλος και φανατισμός χωρίς επιχειρήματα και κριτήρια πατερικά, βλάπτει μόνο τους διακατεχόμενους από αυτόν και ενεργούντας αναλόγως και όχι τους κρινομένους. Αυτοί ωφελούνται, διότι τους δίνεται ευκαιρία αυτοεξετάσεως και προβληματισμού. Με όλο τον σεβασμό, παρατήρησα ότι ορισμένοι σχολιαστές ενώ επικρίνουν τους αρθρογράφους για την ασκουμένη κριτική επί τη βάσει κάποιων επιχειρημάτων και κριτηρίων, οι ίδιοι "θεολογούν", όπως φαίνεται, περισσότερο επιπόλαια και αυθαιρετούν παρομοίως, μόνο και μόνο για να απορρίψουν και αμφισβητήσουν την θεολογική κριτική. Π.χ. η φράση "Εννοεί ακριβώς τον Υποστατικό Θεό με ΔΙΑΚΡΙΤΗ Ουσία και Ενέργεια.". Αποτελεί θεολογική αστοχία αυτή η έκφραση. Δεν ομιλούμε για "υποστατικό Θεό με ΔΙΑΚΡΙΤΗ Ουσία και ενέργεια", αλλά γιά Τρισυπόστατο Θεό στον Οποίο έχουμε διάκριση ουσίας και ενεργείας. Δεν είναι φιλολογία, ούτε κοινωνικό σχόλιο η διατύπωση της Θεολογίας της Εκκλησίας! Και δεν δικαιολογείται με τίποτε το να υποστηρίζεται ότι ο Θεός είναι "καθαρά ενέργεια"! Ούτε καν φραστικά! Άλλωστε ο απολογητικός λόγος των υποστηρικτών μαρτυρεί τήν προσπάθεια δικαιολογήσεως των παρεξηγήσιμων διατυπώσεων ή αποσείσεως των κατηγοριών κατά του γέροντος Σωφρονίου, ακριβώς επειδή δίδονται σχετικά δικαιώματα.
Από σεβασμό στον κόπο και τις ειλικρινείς, θέλω να πιστεύω, προθέσεις των σχολιαστών, προς υπεράσπιση της αληθείας και της παραδοθείσης Πίστεως έγραψα τα παραπάνω. Εύχομαι με νηφαλιότητα να μελετηθούν τα σχετικά σοβαρά ζητήματα. Διότι, όσο κακό είναι να μη δέχεται κάποιος την απόδοση τιμής σε κάποιον άγιο της Εκκλησίας, άλλο τόσο και περισσότερο κακό προξενεί η νόθευση του αγιολογίου δια των επιπολαίων ή σκοπίμων αγιοκατατάξεων προσώπων, τα οποία δεν μπορούν να συγκαταριθμηθούν μετά των Αγίων της Εκκλησίας, δηλαδή ως απλανείς οδηγοί προς την αλήθεια και τη σωτηρία. Εξυπακούεται, πάλιν το αναφέρω, ότι δεν διεκδικώ κανένα αλάθητο. Επεσήμανα ορισμένα ζητήματα, καθώς και τις υπερβολές μέχρι πεπλανημένες απόψεις του Μητροπολίτου Ναυπάκτου, οι οποίες εφ' όσον επιμείνει και συμπεριληφθούν στο υπό έκδοση βιβλίο του τελευταίου, πρός τιμήν του Γέροντος Σωφρονίου, μάλλον σύγχυση και σκανδαλισμό θα προκαλέσει. Εάν κάπου σφάλλω ευχαρίστως να μου υποδειχθεί και να το διορθώσω.
Με εκτίμηση και αγάπη την εν Χριστώ
ελάχιστος
Δημ. Κ. Αναγνώστου
Θεολόγος


Νίκος Κ. είπε...

Διάβασα με ενδιαφέρον τον τελικό απαντητικό σχολιασμό του κ.Αναγνώστου.Θα ήθελα,μια και συμμετείχα σε σχολιασμό του άρθρου του ,όχι ως ανώνυμος,να πω ότι δεν κατάλαβα κάποια σημεία απ'τα γραφόμενα του: 1."Αστεία πράγματα και αντιδράσεις χωρίς ευπρέπεια" Οι αντιδράσεις χωρίς ευπρέπεια υπήρξαν,αλλά από ανώνυμους,σε σχολιαστές που κατέκριναν το άρθρο(δείτε τα σχόλια πιο πάνω) 2."Αμφισβητήθηκε ακόμη και ο τίτλος του άρθρου μας: Η νόθευσις του ορθοδόξου αγιολογίου ναρκοθετεί την εκκλησιαστική ζωή! Το αν η αγιοκατάταξη του Γέροντος Σωφρονίου συνιστά νόθευση, αυτό είναι έτερον θέμα΄"
Έξυπνο,εγώ είχα καταλάβει ότι ο τίτλος αφορούσε άλλους όχι τον Άγιο Σωφρόνιο.
3."Ακόμη, διαβλέπω ότι πολύ αγαπολογία και φόβος κριτικής..." Αγαπολογία;Σαν αυτή του Φαναρίου να υποθέσω; 4."Όποιος ακολουθεί τον Βουδισμό στην αναζήτηση του Θείου και μετέρχεται προς τον σκοπό αυτό τις μεθόδους αυτού, θρησκευτικές, διανοητικές, προσευχητικές και άλλες, δεν πρέπει να θεωρείται ότι έχει εγκαταλείψει, ενω ήταν βαπτισμένος Χριστιανός, την Πίστη του;...δεν είναι αρκετό το ότι ο χειροτονήσας τον γέροντα έχει ανακηρυχθεί άγιος" δηλαδή ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς που τον χειροτόνησε διάκονο και ο Άγιος Σιλουανός που τον είχε υπό πνευματική καθοδήγηση,παρενέβησαν τους Ιερούς Κανόνες και του επέτρεψαν την ιεροσύνη; 5."τα μισά και πλέον σχόλια ήταν επιφυλακτικά έως αρνητικά για την συγκεκριμένη αγιοκατάταξη"
ναι,και τα πιο πολλά ανώνυμα. 6."Εκ των υπερασπιστικών της αγιοκατατάξεως σχολίων υπήρξε μια μαζική παραγωγή σχολίων απο λίγα όμως και όχι ισάριθμα των σχολίων πρόσωπα"
Τα μετρήσατε επειδή ήταν επώνυμα και επίσης ποιος σας είπε ότι όλοι ασχολήθηκαν με το άρθρο σας; 6."Ό,τι εκπορεύεται από τη σημερινό Φανάρι είναι ύποπτο μέχρις αποδείξεως του αντιθέτου" μάλλον γι αυτό γράψατε και για βιομηχανία αγιοκατατάξεων,έχετε μήπως κάτι να πείτε και για τις υπόλοιπες αγιοκατατάξεις;αν όχι μην την αποκαλείτε βιομηχανία. 7."της επιφυλάξεώς μου για την θεολογία υπό γυναικών"
ΑΣΧΟΛΙΑΣΤΟ 8."και της παρητηρηθείσης από παρόντες φοβερής δυσοσμίας εξερχομένης εκ του τάφου του κλπ.Οι Πατέρες της Μονής τα γνωρίζουν." αυτό ποιός σας το ανέφερε οι Πατέρες της Μονής;Αν δεν το λέτε με σιγουριά,καλύτερα μην το λέτε.

Νίκος Κ. είπε...

Και μια τελευταία πρόταση προς τον κ.Αναγνώστου,περισσότερο σαν προτροπή,με απόλυτα αγαθή διάθεση προς το πρόσωπο σας,και χωρίς καμία διάθεση για υποδείξεις(άλλωστε δεν είμαι θεολόγος) και επειδή αναφέρατε ότι:"εάν κάπου σφάλλω ευχαρίστως να μου υποδειχθεί και να το διορθώσω".Αν το επιτρέπει ο χρόνος σας,διαβάστε το πιο κάτω άρθρο :
https://christianvivliografia.wordpress.com/2020/01/15/%e1%bd%85%cf%83%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%83%cf%89%cf%86%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%bf%cf%82-%e1%bc%80%cf%80%cf%81%cf%8c%cf%83%ce%b2%ce%bb%ce%b7%cf%84%ce%bf%cf%82-%e1%bc%80%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%cf%8d/ .Αν πάλι δεν προλάβετε,κρατείστε την τελευταία παράγραφο: "Βέβαια, αὐτός τώρα δέν εἶναι ὅπως ἐμεῖς μποροῦμε νά τόν δοῦμε μέσα στά κείμενά του.Στά κείμενά του εἶναι ὁ σπόρος, τώρα ἔγινε ἀκατανόητος ἀπό ἐμᾶς βλαστός, ἕτοιμος γιά τήν μέλλουσα ἀνθοφορία καί καρποφορία. Μετά τήν ἀπόθεση τοῦ σώματός του, ἔχει περάσει ὡς ὑπόσταση φλεγόμενη ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ σέ ἄλλον τρόπο ὑπάρξεως, ἀπρόσβλητο ἀπό τήν μικρότητα τῶν χοϊκῶν ἀνθρώπων καί ἀπείραστο ἀπό τήν κακία τοῦ διαβόλου".

Μαρία Π. είπε...

Θα ήθελα να απαντήσω κι εγώ στον κ. Αναγνώστου στα ερωτήματα που θέτει.
Κατ αρχάς, δεν είμαι η αρθρογράφος ΜΑΡΙΑ του ιστολογίου ΑΚΤΙΝΕΣ, και δεν έχω καμία πρόθεση να διδάξω ούτε να επιβληθώ σε κανέναν, ώστε να κατηγορηθώ ότι παραβαίνω τον λόγο του Απ. Παύλου.
Ήθελα όμως και έπρεπε να πω κάποια πράγματα υπέρ της ΑΛΗΘΕΙΑΣ και μόνο.
Ο κ. Αναγνώστου όμως παρά το γεγονός ότι ενοχλείται από γυναικείες φωνές, λέει ότι εκτιμά την αρθρογράφο ΜΑΡΙΑ. Επομένως βλέπει επιλεκτικά την υποτιθέμενη 'παράβαση' του λόγου του Απ. Παύλου;
Θα ήθελα επιπλέον να ρωτήσω, που είναι αυτό το απόσπασμα σε δικό μου σχόλιο (που μου αποδίδει):
«Ειπώθηκε ακόμη από κάποια αδ. Μαρία ότι όσοι ομιλούν περί θαυμάτων υπό των αγίων τελουμένων, αυτοί αντιτίθενται στο Ευαγγέλιο!!! Μα αυτό είναι εξωφρενικό, αφού τα θαύματα των Αγίων τα αναφέρει και τα δέχεται η διαχρονική Ορθόδοξη Παράδοση. Μήπως θεωρείτε αντιτιθέμενη την Ορθόδοξη Παράδοση στο Ευαγγέλιο;»

Δεν είπα σε κανένα σχόλιο κάτι τέτοιο. Ας μου υποδειχθεί. Προφανώς οι Άγιοι έχουν τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.Άσχετα αν υπάρχουν διαιρέσεις χαρισμάτων, χωρίς αυτό να συνδέεται με την αξία τους, αλλά με λόγους που ο Θεός γνωρίζει, ή αν δεν είναι φανερά.

Ως προς τον Άγιο Γέροντα Σωφρόνιο, λυπάμαι πάρα πολύ, γι΄αυτό που έγραψε περί υποτιθέμενης 'δυσοσμίας'(!!).Και επιπλέον για την διαβεβαίωσή του ότι δήθεν οι Πατέρες της Μονής το γνωρίζουν(!!). Αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να λέγονται δημόσια χωρίς στοιχεία, γιατί παραπέμπουν αλλού.
Ας δούμε λοιπόν τι λέει ο κατεξοχήν αρμόδιος και γνώστης, Αρχιμανδρίτης Ζαχαρίας της Ι.Μ. Έσσεξ:

Αρχ. Ζαχαρίας-Εισαγωγή στη θεολογία του Γέροντος Σωφρονίου
https://www.youtube.com/watch?v=iEs2kKNC28o

Από το 15ο λεπτό o Αρχιμανδρίτης Ζαχαρίας λέει:
«Ο Γέροντας είχε πλούσια φύση.Προπαντώς όμως κατακοσμήθηκε με ΠΟΛΛΑ και ΜΕΓΑΛΑ χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.
Είδαμε να γίνονται αρκετά θαύματα, εν όσο ζούσε, την ημέρα του θανάτου του,και μετά τον θάνατό του.
Αρκετοί άνθρωποι με ανίατες ασθένειες ΘΕΡΑΠΕΥΘΗΚΑΝ, τα δεσμά στείρων γυναικών λύθηκαν, ψυχασθενείς ήρθαν πάλι στην φυσιολογική τους λειτουργία, και ΠΡΟΠΑΝΤΟΣ πολλοί τεθραυσμένοι από την νόσο της αμαρτίας εν γένει, ανορθώθηκαν.
Αμέτρητοι είναι επίσης εκείνοι, που με την διδασκαλία του ζωοποιήθηκαν, και όχι λίγοι αυτοί που διαβάζοντας τα βιβλία του, έγιναν Μοναχοί και Μοναχές.
Μερικοί για να τον ευχαριστήσουν πήραν το όνομα του Γέροντά του Σιλουανού.
ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΣΚΟΠΙΜΩΣ να τονίσουμε τα θαύματα, γιατί πιστεύουμε πως ούτε εκείνος θα το ήθελε.
Ήταν πάντοτε ο άνθρωπος του Λόγου του Θεού (της άκρας Ταπείνωσης).
Κάθε επαφή μαζί του δεν ήταν συνήθης.Ήταν άνοιγμα Ζωής και Θεωρίας, και ο παραμικρός λόγος του πληροφορούσε με την Χάρη όσους τον προσέγγιζαν.
Προσευχόταν με ΕΝΤΑΣΗ, εκτενώς για τους πάσχοντες, αλλά χαιρόταν περισσότερο από το ΘΑΥΜΑ (σημ. της θεραπείας), όταν ο λόγος του και η προσευχή του, μεταποιούσαν την ΚΑΡΔΙΑ τους.
Αγωνιζόταν να μειώσει τον πόνο τους, αλλά εκδαπανιόταν ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ, προκειμένου να διακονήσει το μεγαλύτερο και σημαντικότερο θαύμα της πρόσκαιρης υπάρξεως, την ένωση του ανθρωπίνου είναι με το Πνεύμα του Ζώντος και Αιωνίου Θεού.
Φρονούμε πως σε αυτό πρέπει να παραμείνει η έμφαση και μετά τον θάνατό του...»

Αυτή η ομιλία είναι από το τρίτο (τα προηγούμενα ήταν για τον Άγιο Γρηγόριο Παλαμά, και τον Άγιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή),
3ημερο Διορθόδοξο Επιστημονικό Συνέδριο «Γέροντας Σωφρόνιος, ο θεολόγος του ακτίστου φωτός» που είχε γίνει το 2007 στην Αθήνα.
http://oodegr.com/homilies/synedr_sofrwnios.htm
με ομιλητές πολύ σημαντικούς θεολόγους όπως ο καθηγητής Δογματικής κ.Τσελεγγίδης, που μίλησαν για τον Άγιο Γέροντα.

[συνεχίζεται]

Μαρία Π. είπε...

Δείτε παρακαλώ μερικές από τις ομιλίες:

Γέρων Μωυσής Αγιορείτης: «Ο Γέροντας Σωφρόνιος ως αγιορείτης».
https://www.youtube.com/watch?v=Cxg7cPlpc0A
π.Ν.Λουδοβίκος.Το παλαμικό υπόβαθρο της θεολογίας του π.Σωφρονίου
https://www.youtube.com/watch?v=6jb5NjC6Pac
Μητροπολίτης Λεμεσού κ.κ. Αθανάσιος: «Η ιερωσύνη κατά τον Γέροντα Σωφρόνιο».
Καθηγητής κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης: «Η συνεργία της θείας και της ανθρώπινης θελήσεως».
Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας Αρχιμ. Ελισαίος: «Η πνευματική πατρότητα κατά τον Γέροντα Σωφρόνιο».
Μοναχός Νικόδημος Αγιοπαυλίτης: «Ο Γέροντας Σωφρόνιος ως πνευματικός στην Ι. Μ. Αγίου Παύλου».
Ιερομόναχος Νικολάϊ Σαχάρωφ: «Ο μοναχισμός ως ζωή κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού».
Ομότιμος Καθηγητής κ. Ιωάννης Καραβιδόπουλος: «Η ασκητική μέθοδος της ερμηνείας των Γραφών».
Ομότιμος Καθηγητής κ. Γεώργιος Γαλίτης: «Ο παλαιός και ο καινός Αδάμ στη θεολογία του Γέροντος Σωφρονίου».
Αναπληρωτής Καθηγητής κ. Χρυσόστομος Σταμούλης: «Επίψαυσις αιωνιότητος. Η γοητεία της ζωγραφικής και η ατελεύτητος δημιουργία της προσευχής».
Μοναχός Βαρθολομαίος: «Η συμβολή του Γέροντος Σωφρονίου στην εικονογραφία».
Αρχιμανδρίτης Αλύπιος, Λαύρας Αγίου Σεργίου: «Η επίδραση του Γέροντος Σωφρονίου στη Ρωσία».
Μητροπολίτης Μεσογαίας κ.κ. Νικόλαος: «Υπακοή και ελευθερία κατά τον Γέροντα Σωφρόνιο».
Ιερομόναχος Νικολάϊ Σαχάρωφ: «Προσευχή υπέρ του κόσμου – Οι απόψεις του Γέροντος Σωφρονίου για τη χριστιανική εσχατολογία».
Ιερομόναχος Ραφαήλ Νόϊκα: «Ο προφητικός λόγος και η χαρισματική εμπειρία κατά τον Γέροντα Σωφρόνιο».

Έχουν γίνει και άλλα Συνέδρια για τον Άγιο Γέροντα Σωφρόνιο όπως αυτό:
Διεθνές Συνέδριο- Θεολογική Συνάντηση στό Ἰάσιο [το 2016] τό ὁποῖο διοργάνωσε ἡ Ἱερά Μητρόπολη Μολδαβίας σέ συνεργασία μέ τήν Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου (Α.Ι. Κούζα), ἀφιερωμένο στόν μακαριστό Ἀρχιμανδρίτη Σωφρόνιο Σαχάρωφ, μέ γενικό τίτλο
«Ἡ Συνάντηση μέ τόν Πνευματικό Πατέρα».

Λοιπόν όλοι αυτοί οι θεολόγοι καθηγητές Ηγούμενοι και Μοναχοί, δεν γνωρίζουν πατερική θεολογία, δεν γνωρίζουν αγιογραφία, δεν γνωρίζουν την Ι.Μ. Έσσεξ;
Γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι μιλούν εγκωμιαστικά για τα βάθη της Θεογνωσίας του Γέροντα;
Γιατί δεν βρίσκουν τα υποτιθέμενα 'δογματικά λάθη';

[συνεχίζεται]

Μαρία Π. είπε...

Να πω ακόμα ότι ο κ. Αναγνώστου ισχυρίζεται ότι η παράθεση αποσπασμάτων δεν βοηθά, ενώ ισχύει ακριβώς το αντίθετο.
Τα αποσπάσματα διαφωτίζουν και το θέμα της χειροτονίας του, η οποία αμφισβητήθηκε, και το θέμα της «θεοεγκατάλειψης» και του υποτιθέμενου «χωρισμού του Υιού εκ του Πατρός» [Διάλογος μετά Πρωτειομανούς], και το θέμα της «κτιστής θειας Χάρης» [actus purus], και πολλά άλλα.
Λέει ο κ. Αναγνώστου ότι «δεν ταυτίζεται με τον π.Διώτη και τον κ. Καραλή», αλλά «εκτιμά όσα λένε», και «άλλο ο τρόπος τους και άλλο το περιεχόμενο», άρα λοιπόν συμφωνεί με το περιεχόμενο;
Έχουν παρατεθεί απ΄το βιβλίο του Θ.Βαμβίνη τα αποσπάσματα με τις εκφράσεις του π. Διώτη ως προς τις ασκητικές εμπειρίες τις οποίες χαρακτηρίζει ως «ακροβατικά και ιπτάμενες βόλτες»,
όπως και τα εξωφρενικά μυθεύματα του κ. Καραλή.
Παρακαλώ ας τα ξαναδεί.

Επιπλέον διορθώνει την φράση μου ως προς τον «Υποστατικό Θεό, με διακριτή Ουσία και Ενέργεια» λέγοντας ότι «ομιλούμε για Τρισυπόστατο Θεό», ενώ φαίνεται ξεκάθαρα από τα συμφραζόμενα, ότι εγώ αναφερόμουν στην προσπάθεια του Γέροντα να καταρρίψει τις ιδέες περί «Υπερβατικού Απρόσωπου» και «Καθαρού Είναι» του βουδισμού, με την έκφραση «Καθαρό Δεδομένο» που σχετίζεται με την αποκάλυψη του Θεού ως «Ο ΩΝ», δηλ. ως Υποστατικός, Προσωπικός Θεός.

Τέλος παρατηρούμε να λέει ο κ. Αναγνώστου ότι:
Ο Άγιος Βελιμίροβιτς «θα μπορούσε» να είχε κάνει λάθος, γιατί ίσως «να μην είχε όλα τα δεδομένα»...
Όσα λέει ο π. Σάββας Αγιορείτης (ότι είναι Άγιος και σύγχρονος Πατέρας της Εκκλησίας) που τον έχει μελετήσει, δεν είναι ικανή απόδειξη...
Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου έχει «πεπλανημένες απόψεις»...

Λοιπόν, έχουμε παραθέσει τόσα πολλά στοιχεία, και επιπλέον νεότερα από τον Αρχ. Ζαχαρία και τα εκκλησιαστικά πρόσωπα που έχουν μιλήσει για την Θεολογία του, που νομίζω ότι δεν υπάρχει λόγος να πούμε τίποτα άλλο.
Απλά θα ήθελα να παρακαλέσω πάρα πολύ τον κ. Αναγνώστου, να αναιρέσει αυτό που είπε για τον τάφο του Αγίου, διαφορετικά να δώσει τα στοιχεία που τον κάνουν να το λέει.

Όλα αυτά τα έγραψα με καλή πρόθεση, εφόσον είπε:
Εάν κάπου σφάλλω ευχαρίστως να μου υποδειχθεί και να το διορθώσω.

Ας τα δει λοιπόν αυτά και ας διορθώσει τουλάχιστον τα περί της δήθεν 'δυσοσμίας' του τάφου του Αγίου Γέροντος, την οποία υποτίθεται ότι γνωρίζουν οι Πατέρες (!), εφόσον όπως είδαμε οι Πατέρες μιλούν για ΘΑΥΜΑΤΑ, προ και μετά του θανάτου του.
Εάν κάποιος τον πληροφόρησε λάθος για κάποιους λόγους, ας του πει λοιπόν τι λένε οι Πατέρες της Ι.Μονής.

Ευχαριστώ το ιστολόγιο ΑΚΤΙΝΕΣ για την δημοσίευση.

Oι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η φωτογραφία μου
Για επικοινωνία : Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: aktinesblogspot@gmail.com