Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος ἐδημοσίευσε κείμενον μὲ ἀφορμὴν τὰ 50 ἔτη Δημοκρατικοῦ Πολιτεύματος. Τρία χαρακτηριστικά: πρῶτον, κανένα ἴχνος αὐτοκριτικῆς, δεύτερον, κανένα συγκεκριμένον σχέδιον διὰ τὰ ἐκκλησιαστικά, τρίτον, καμία οὐσιώδης παρέμβασις, παρὰ μόνον λόγια. Θὰ ἀπομείνη, δυστυχῶς, ὡς συνεισφορά του εἰς τὴν ἱστορίαν τῆς μεταπολιτεύσεως τὸ ἀμίμητον «ἐδῶ εἶναι τὸ ἐμβόλιο, ἐκεῖ εἶναι ὁ τάφος, διάλεξε καὶ πάρε»… Οὐκ ἀνέγνω τὸ «οὐκ ἔστιν ὁ Θεὸς Θεὸς νεκρῶν, ἀλλὰ ζώντων» (Ματθ. 22,32)! Δημοσιεύομεν ἀποσπάσματα:
«Ἡ συμπλήρωση πεντηκονταετίας (1974 – 2024) ἀπὸ τὴν ἀποκατάσταση τοῦ κοινοβουλευτισμοῦ καὶ τῆς δημοκρατίας στὴν Πατρίδα μας ἀποτελεῖ δίχως ἄλλο ἐξαιρετικὴ εὐκαιρία καὶ ὑποχρέωση ἀναστοχασμοῦ μας ἀτομικοῦ καὶ συλλογικοῦ, μὲ αἴσθηση καλοπροαίρετης καὶ ἐμπεριστατωμένης κριτικῆς, ἀλλὰ καὶ αὐτοκριτικῆς, πάντοτε δύσκολης, ἀλλὰ καὶ πάντοτε τόσο ἀναγκαίας, γιὰ νὰ προοδεύσουμε. Χωρὶς ἀναγνώριση λαθῶν, ἐλλείψεων καὶ ἀποτυχιῶν, ἀναζήτηση αἰτιῶν, θέση στόχων γιὰ τὸ ἐφ’ ἑξῆς δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ ἐπιθυμητὴ πρόοδός μας.
…Μήπως ἀποτύχαμε; Ὑπάρχουν σήμερα σημαντικὰ προβλήματα σὲ διαφόρους τομεῖς: πολιτικῆς (ποιότητα πολιτικοῦ λόγου καὶ συμπεριφορᾶς, διαφάνεια, ἀξιοκρατία), θεσμῶν (θεσμικῆς ἐπάρκειας καὶ ἀποτελεσματικότητας), οἰκονομίας (ἀντιμετώπισης τῶν οἰκονομικῶν ἀνισοτήτων, ὑπερσυγκέντρωσης πλούτου, φορολογικῆς δικαιοσύνης, συμφεροντολογικῆς συντεχνιακῆς νοοτροπίας), ἐξωτερικῆς πολιτικῆς καὶ ἄμυνας (Κυπριακό, ἑλληνοτουρκικά, ἐθνικὰ θέματα), κοινωνικῆς πολιτικῆς (κοινωνικὴ δικαιοσύνη, μεταναστευτικό, πληθυσμιακὴ καὶ πολιτιστικὴ συνοχή), παιδείας (προσανατολισμός, ταυτότητα, ποιότητα), ὑγείας (πρόσβασης σὲ ὑπηρεσίες ὑγείας), περιβάλλοντος (περιβαλλοντικῆς προστασίας, πολεοδομικῆς ἰσορροπίας), πολιτισμοῦ (πολιτιστικῆς ποιότητας), δικαιοσύνης (ἀπονομὴ δικαιοσύνης) καὶ ἀσφάλειας (ἐγκληματικότητα).