Το πρόβλημα στη βάση του είναι μεταφυσικό-πνευματικό.
Πολλοί
από μας κατηγορούμε τους πολιτικούς για τη δημιουργία, το γιγάντωμα και τη
διαιώνιση της κρίσης και πολύ καλά κάνουμε από μία άποψη.
Πλην
όμως όταν οι πολιτικοί μας χάιδευαν τα αυτιά ονομάζοντάς μας κυρίαρχο λαό, όταν
μας χορηγούσαν επιδοτήσεις για να θάβουμε τα φρούτα στις χωματερές, όταν μας
διόριζαν σκανδαλωδώς διογκώνοντας κι άλλο τον ήδη διογκωμένο δημόσιο τομέα, όταν
σε περιφερειακό νοσοκομείο διορίζονταν σαράντα άτομα σε θέση οδηγού ασθενοφόρου
τη στιγμή που ουσιαστικά δεν υπήρχε ασθενοφόρο, αλλά ένα παμπάλαιο όχημα της
νομαρχίας που εκτελούσε χρέη ασθενοφόρου, όταν βλέπαμε την ηθική τους
εξαχρείωση και τους ονομάζαμε λεβέντες, όταν τα κριτήρια της ψήφου μας
συνοψίζονταν στο σύνθημα “ψηφίστε Σούλα για μια θεσούλα”,'οταν το
ένα, όταν το άλλο, τότε τι περιμένουμε;