Παραμονή τοῦ Ἁγίου
Γεωργίου.
Γεώργιος Κ.
Τζανάκης, Ἀκρωτήρι
Χανίων.
Γυρνῶντας ἀπὸ τὸν ἐσπερινὸ τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγίου Γεωργίου στ᾿
αὐτία μου ἀκουγόντουσαν ἀκόμη τὰ λόγια τοῦ δοξαστικοῦ:
«..Τὴν ἐκ διαβολικῆς πλάνης χερσωθεῖσαν γῆν ἐκαλλιέργησας,
καὶ τὴν ἀκανθώδη θρησκείαν τῶν εἰδώλων ἐκριζώσας, τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως κλῆμα
κατεφύτευσας·...».
Ἡ γῆ τῶν ψυχῶν εἶχε
χερσωθῇ ἀπὸ τὴν διαβολική πλάνη αἰῶνες
καὶ αἰῶνες. Ἀπὸ τότε ποὺ ὁ ὄφις ἐξαπάτησε τοὺς προπάτορες. Οἱ ἀκανθώδεις θρησκεῖες τῶν εἰδώλων εἶχαν φυτρώσει παντοῦ. Σὲ κάθε ἐκδήλωσι
τῆς ζωῆς τῶν ἀθρώπων, ὁ διάβολος εἶχε ἀπλώσει τὰ πλοκάμια του καὶ εἶχε ἐπιβάλει
τὴν κυριαρχία του. Ἦταν ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου ἐτούτου. Ἡ κυριαρχία του βέβαια
σταμάτησε μὲ τὴν ἀνάστασι τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ χρειαζόταν αὐτοὶ ποὺ μὲ τὴν πίστι
τους καὶ τὴν ἀνδρεία τους, θὰ φύτευαν σ᾿ ὅλα τὰ πλάτη τῆς γῆς τὸ κλῆμα τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καὶ θὰ τὸ
πότιζαν μὲ τὸ αἷμα τους, γιὰ νὰ καρπίσῃ τὸν βότρυν ποὺ θὰ ἔδιδε τὸν οἷνον τῆς ἀληθείας
γιὰ νὰ μεθύσῃ ὁ ἄνθρωπος, νὰ διώξῃ τὸν φόβο τοῦ θανάτου, νὰ περιφρονήσῃ ὅλα τὰ ἀντίδωρα
τοῦ διαβόλου καὶ νὰ ποθήσῃ Χριστὸν τὸν Θεόν.
Τέτοιος ἦταν ὁ ἅγιος Γεώργιος. Ἄνθρωπος ἦταν σὰν ὅλους μας .
Εἶχε κορμὶ σὰν τὸ δικό μας. Καὶ ἦταν καὶ νέος. Τί εἶχε παραπάνω ἀπὸ μᾶς; Μόνο τὸν
πόθο γιὰ τὸν Χριστό καὶ τὴν ἀνδρεῖα ἀπέναντι στὰ ὀργανα τοῦ διαβόλου καὶ τὴν ὑπομονὴ
στὰ μαρτύρια καὶ στὶς κολάσεις (τιμωρίες) τους:
«Τὸν νοερὸν ἀδάμαντα,
τῆς καρτερίας ἀδελφοί, πνευματικῶς εὐφημήσωμεν, Γεώργιον τὸν ἀοίδιμον Μάρτυρα,
ὃν ὑπὲρ Χριστοῦ πυρούμενον, ἐχάλκευσαν κίνδυνοι, καὶ ἐστόμωσαν βάσανοι, καὶ
ποικίλαι κολάσεις ἀνήλωσαν, σῶμα τὸ φύσει φθειρόμενον· ἐνίκα γὰρ ὁ πόθος τὴν φύσιν, διὰ θανάτου πείθων τὸν ἐραστήν, διαβῆναι
πρός τὸν ποθούμενον, Χριστὸν τὸν Θεόν, καὶ Σωτῆρα τῶν ψυχῶν ἡμῶν».