Ἡ
ἕνωσις τῶν ἐκκλησιῶν γεγονὸς ὑψηλῆς σημασιολογίας διὰ τὴν πορείαν τῆς ὁμοσπονδιοποιήσεως
τῆς Ε.Ε.
ΟΔΗΓΟΥΜΕΘΑ
ΕΙΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΙΝ ΤΗΣ Ε.Ε.;
Ἡ
ἀπροϋπόθετος τάσις διὰ συνεργασίαν ποὺ χαρακτηρίζει τὴν θεσμικὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος,
τὴν ἐθελόδουλον πολιτικὴν τάξιν καὶ τὸν ἀνερμάτιστον λαόν, κρύβει ὐπαρξιακὸν
κίνδυνον διὰ τὸν Ἑλληνισμόν.
Γράφει ὁ κ. Δημήτριος
Χρυσοχοΐδης
Στὸν λόγο ποὺ ἔβγαλε, ὁ νέος Πρόεδρος τῶν
ΗΠΑ, κ. Ντόναλντ Τράμπ, στὸ πλαίσιο τῆς ὁρκωμοσίας του, ἀνέφερε χαρακτηριστικὰ
τὰ ἑξῆς: “Οἱ ΗΠΑ θὰ δοῦν καὶ πάλι τὸν ἑαυτό τους ὡς ἕνα ἀναπτυσσόμενο ἔθνος ποὺ
αὐξάνει τὸν πλοῦτο του, ἐπεκτείνει τὴν ἐπικράτειά του, κτίζει τὶς πόλεις του, αὐξάνει
τὶς προσδοκίες καὶ φέρνει τὴ σημαία μας σὲ νέους καὶ ὑπέροχους ὁρίζοντες… ἡ
φιλοδοξία εἶναι ἡ ψυχὴ ἑνὸς μεγάλου ἔθνους καὶ αὐτὴ τὴ στιγμὴ τὸ ἔθνος μας εἶναι
πιὸ φιλόδοξο ἀπὸ ὁποιοδήποτε ἄλλο. Δὲν ὑπάρχει ἔθνος σὰν τὸ δικό μας”!
Γίνεται φανερό, στὸ ἄκουσμα τῶν παραπάνω,
ὅτι ἡ ἀνάσχεση τοῦ φαινομένου τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ ἡ ἐπιστροφὴ στὸ
προσκήνιο τοῦ ἰσχυροῦ ἔθνους κράτους μὲ τὰ σύνορά του δὲν εἶναι ἐν τέλει κάτι ἀδύνατο
νὰ πραγματοποιηθεῖ, ὅπως ἀκούγαμε καὶ διαβάζαμε μέχρι τὸ πολὺ πρόσφατο
παρελθόν. Ὁ ὅρος “ἀντιπαγκοσμιοποίηση” εἶχε καταστεῖ ταυτόσημος μὲ ἐκείνους τῆς
ἥττας καὶ τοῦ περιθωρίου. Ἡ κυριαρχία τοῦ νεοφιλελευθερισμοῦ, τῆς πολιτικῆς ἔκφρασης
δηλαδὴ τῶν συμφερόντων τῶν ἐν συγκρίσει μὲ τοὺς λαοὺς πανίσχυρων διεθνῶν ἀγορῶν,
λογιζόταν ὡς φυσικὴ πραγματικότητα ποὺ ἡ ἀμφισβήτησή της ἦταν συνώνυμη μὲ τὸν ἀνορθολογισμὸ
καὶ τὸν λαϊκισμό. Ἡ ἀνάδυση τοῦ πολυπολικοῦ κόσμου ὅμως καὶ πιὸ συγκεκριμένα τὰ
νέα δεδομένα ποὺ ἔχει ἐπιφέρει στὶς διεθνεῖς σχέσεις ἡ ἀναντίρρητη πλέον ὕπαρξη
ἰσχυρῶν καὶ ἀνεξάρτητων ἐθνικῶν κέντρων λήψης ἀποφάσεων ἔξω ἀπὸ τὸ δυτικὸ
κοσμοσύστημα, φαίνεται πὼς ἔπεισε τὶς αὐταρχικὲς ἐλὶτ τῶν ΗΠΑ νὰ δοκιμάσουν μία
ἐπιστροφὴ στὸν κλασσικὸ φιλελευθερισμὸ τῆς ἐθνικῆς οἰκονομίας καὶ τοῦ
προστατευτισμοῦ.