Ορόσημο άκρας ευθύνης

ΟΡΟΣΗΜΟ ΑΚΡΑΣ ΕΥΘΥΝΗΣ

Πελίτης Ιωάννης, Θεολόγος    

  Ζωές πνιγμένες δυο φορές και μόχθος γενεών σε μια ριπή. Και πάλι πλάτη ο λαός κι’ ας τον ληστέψουν πάλι τυμβωρύχοι που καραδοκούν να θησαυρίσουν απ’ την συμφορά – αρχαία συνήθεια τους. Ξανά πισώπλατα η Ελλάδα απ’ τους δειλούς που τους ξερνάει πάντα το φως. Ποια εκδίκηση να ησυχάσει την οργή για το έγκλημα που τα σημεία δείχνουν προμελέτη όπως και στις πυρκαγιές.

Αν κυβερνούσαν Έλληνες δεν θα υπήρχε αντιμνημόνιο για το ψευτοχρέος, αντι- HAARP για τις πλημμύρες και τα χιόνια και αντι – λέιζερ για τις πυρκαγιές, τα σκοτεινά τους αρχηγεία; Για όσους βλέπουν πέρα απ’ την μύτη τους: Ούτε τα σύνορα στρατός, τα δάση οι πυροσβέστες, ούτε από σεισμούς (με διοχέτευση κραδασμών στα ενεργά ρήγματα), ούτε από λαθροεισβολείς και εμβόλια η κυβέρνηση της λαθροχειρίας και η αντιπολίτευση με άπραγους «οραματισμούς», συναυτουργοί στη συστημική (ιδιαίτερα την πνευματική) εξόντωση των Ελλήνων με προκάλυμμα παπαγαλάκια. Ας φυλάξει ο Θεός τους επιζήσαντες από απόγνωση θανάσιμη.

          Μην αποστρέψουμε το βλέμμα απ’ τις βαθύτερες αιτίες που επιτρέπει ο Θεός μια καταστροφή. Μήπως γιατί οι πληγέντες είναι δυνατοί, για να τους ανεβάσει πιο ψηλά στην αγιότητα; Ή η αποστασία προς τις αιρέσεις και τη μήτρα τους τον εωσφορισμό, με οδηγούς που τάχθηκαν ποιμένες και απωθούν την Χάρη και την Παρουσία.

          Προηγήθηκε η (τροχιοδεικτική;) διατύπωση γνώμης των επισκόπων ότι η ταυτότητα δεν έχει πνευματικό χαρακτήρα, είναι ακίνδυνη για όλους. Τεκμηρίωση καμία. Παράλληλα ανασύρθηκε η αναπόδεικτη ύβρις ότι ο Άγιος Παΐσιος έγραψε το  «Σημεία των καιρών» χωρίς φώτιση Θεού (τέτοια ανευθυνότητα) και όταν δήθεν το παραδέχτηκε στον Άγιο Πορφύριο, χωρίς μία δήλωση δημόσια, το άφησε να κυκλοφορεί ζημιώνοντας ψυχές (ακόμη πιο εγκληματική ανευθυνότητα). Ίδια εξύβριση για τον Άγιο Πορφύριο, που (ενώ σε ηχογραφημένο τηλεφώνημα αντιπράττει στις νέες ταυτότητες) δήθεν θεώρησε ως μη θεόπνευστα τα «Σημεία» αλλά δεν το δημοσιοποίησε, αφήνοντας εγκληματικά να πλανηθούν πιστοί. Η απόπειρα να εμφανιστούν σε ψευδή αντιπαράθεση τους δύο Αγίους, για να αποκόψουν τους πιστούς απ’ την βεβαιότητα τους στην αντίσταση σε επιβολή αντίχριστου συστήματος, είναι μόνο ανάντρια ως αβάσιμη κατηγορία σε κεκοιμημένους που αδυνατούν να υπερασπίσουν την τιμή τους και κατάντημα σε ειδεχθή εξύβριση Αγίων; Έχουν ελέγξει αν αυτοί οι ισχυρισμοί και η προσοχή τους συνιστούν ευθέως βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος που – για να μη μολύνει κι άλλους  και επιφέρει οργή Θεού – συνεπάγεται αφορισμό αρμοδιότητας Συνόδου;

          Όπως και η άποψη (το επίπεδο της φανερό, η προέλευση της αφανής), πως άφησε ο Θεός την Εκκλησία σε πλάνη ότι το άθροισμα των γραμμάτων του ονόματος του αντιχρίστου θα είναι 666, αντί για το, κατ΄ αυτούς σωστό, 616! Ας το πουν στη νέα τάξη να το αλλάξει, να ησυχάσει η ανθρωπότητα και οι ίδιοι να πλουτίσουν απ’ την ευρεσιτεχνία τους. Τέτοια αλλαγή θα είναι πύραυλος στο «θηρίο» των Βρυξελών στενοχωρώντας ίσως όσους θέλουν να αγνοούν ότι ο Άγιος Ιππόλυτος δια του Αγίου Ειρηναίου και του Αγίου Πολυκάρπου που μαθήτευσε στον Άγιο Ιωάννη Ευαγγελιστή, γνώριζε ως σύμβολο του αντιχρίστου το χξς (666), που αναλύει στο έργο του περί συντέλειας και με φίμωση του λαού που έχει επίγνωση τι είναι η υπερκυβέρνηση, που θέλει δια της ηλεκτρονικής σκλαβιάς τον άνθρωπο μη θεώσιμο. Και επιμένει ως «μάνα» Εκκλησία (όχι ως μητριά, με τον Ιερώνυμο ανάδοχο των μνημονίων διαστρέβλωσης στην πίστη και στο ήθος των Ορθοδόξων) να αξιώνει υπακοή σ’ αυτήν και όχι στον Χριστό δια των Αγίων – που ούτε έναν δεν επικαλείται η ίδια για τις θέσεις της. Αν για το πραξικόπημα της Δ.Ι.Σ.  να καπελώσει την Ιεραρχία, η ολομέλεια της και με ψήφο φανερή – για να γνωρίζει ο λαός ποιοι αντιστέκονται – κηρύξει έκπτωτο τον Ιερώνυμο ή το απαιτήσει ο λαός;  Κι αν κάθε επίσκοπος, ορθοτομώντας, δική του στάση στην επισκοπή του; Θα ισχυριστεί η Δ.Ι.Σ. ότι η απόφασή της είναι σύμφωνη με το Άγιο Πνεύμα – ή με τα πνεύματα ή με την «λογική» (που κάθε πάθος μία και σε ανάμιξη με καθεμιά κάθε αρετής, με διάφορες αναλογίες και εντάσεις και σε εξέλιξη διαρκή τις κάνει αναρίθμητες). Μας νοιάζει η λογική του Θεού ή του καλικάντζαρου πρωθυπουργού και όποιων συνεργών και αφεντικών του. Φαίνεται πως δεν διστάζουν και για σχίσμα, με τον Ιερώνυμο να έχει εκπέσει ενεργά στην συνείδηση των ενεργά πιστών.

          Ότι έχουμε δίκιο το ξέρουν. Ότι δεν θα το παραδεχτούν το ξέρουμε. Μόνος λόγος για «διάλογο» η απολογία επί του Βήματος, που εμείς πιστεύουμε ακράδαντα. Πικρό ερώτημα πώς στην κατ’ εξοχήν χώρα του αφθαρτισμού οι διαχειριστές της αφθαρσίας εκπίπτουν σε φθειρόμενους φθοροποιούς, αντί εκπρόσωποι του μοναδικού πολιτισμού που αφάνισε τον θάνατο στο σκήνωμα των Αγίων. Αν η Ιεροσύνη (όπως το βάπτισμα που ούτε στην κόλαση δεν εξαλείφεται αλλά την κάνει πιο ανυπόφορη) καθίσταται ανενεργός απ’ την συνάφεια με αιρέσεις ή τον πρόδρομο του αντιχρίστου , ίσως θεολογούμενο. Αλλά να περιμένουμε ότι θα διδάξουν (οι ίδιοι ή κάποιοι γιαλατζή καθηγητές κατώτεροι των φοιτητών τους) ότι ο θείος έρωτας, βαθύτατα προσωπικός, μακριά από αλλότρια βλέμματα περιέργειας ή θαυμασμού. Επειδή μόνο η αγάπη αναδεικνύει τον άνθρωπο σε πρόσωπο, ο πυρήνας της προσωπικότητας απρόσιτος για μη οικείος .  Σ’ αυτόν τον πυρήνα θέλει να διεισδύσει και να τον ελέγξει η ολοκληρωτικότερη ως σήμερα δικτατορία, παγιδεύοντας στην δήθεν διαφάνεια την ελευθερία με ψευδείς επαγγελίες για ευμάρεια τους σχιζοφρενικούς εραστές δύο παραδείσων – πρόσκαιρου και αιώνιου – απρόθυμους για όποια θυσία. Πάντα η κόλαση επενδύεται παράδεισο – αυτό και το τρωτό της ως ομολογία ότι για Παράδεισο ο άνθρωπος, όχι βέβαια μέσα στην φθορά. Αλλά και η πίτα ολόκληρη και το σκυλί χορτάτο, τους βυθίζει στην νιρβάνα ασήμαντων δραστηριοτήτων και ενστίκτων, μαγνητίζοντάς τους σε παπαγαλάκια – υμνητές σκλαβιάς σώματος και ψυχής μέχρι το ασύνειδο, στο οποίο απευθύνονται από δεκαετίες με υποσυχνότητες σατανιστικά μηνύματα που ακούγονται με αντίστροφη ακρόαση σε σχετικά τραγούδια.

          Οι δαίμονες δεν επιθυμούν να ελέγξουν τον σκοτεινό χώρο της ψυχής που οι ίδιοι κάποτε χειρίζονται και κατοικούν, αλλά τον φωτεινό, να μην αφήσουν στην ψυχή διάθεση συνομιλίας με τον Θεό, να την εξουσιάσουν ολοκληρωτικά, να μην ξανακερδίσεις κυριότητα στην ύπαρξη σου. Σ’ αυτό τον στόχο η παραψυχολογία που εφαρμόστηκε σε σοβιετικές κυρίως χώρες και που μέσα από σύγχρονη τεχνολογία προχώρησε σε καταλυτικές εφαρμογές διοχέτευσης δαιμονικής ενέργειας που οι απληροφόρητοι αφελώς θεωρούν ως μύθευμα. Μόνος τρόπος να μορφώσεις ζωή που απαντάει στην πρόκληση, ο αυθεντικός ορθόδοξος σε συμπλήρωση με τον Χριστό. Μακριά απ’ το ψευτοδίλημμα αν η θεολογία μεταφυσική ή επιστήμη, εγκλωβισμένη στα όρια του κτιστού, με όρια, όρους και μεθόδους μεταπτωτικές που, αχρηστεύοντας τη ως Αποκάλυψη, ουσιαστικά την καταργούν.

          Αν η Ιεραρχία – ως παράδειγμα και για άλλες Ορθόδοξες χώρες- στοιχηθεί κατά πλειοψηφία της Δ.Ι.Σ. που έστω ω νύξη, ένα ίχνος επιφύλαξης, δεν θέτει όριο ούτε στο χάραγμα στο χέρι και στο μέτωπο, ώστε να χρησιμοποιηθεί ως πρόκριμα, σαν δεδικασμένο, για το τελικό χάραγμα, ευρισκόμενη τουλάχιστο σε ασυμφωνία με την Αποκάλυψη δεν θα είναι ένα βήμα στον κατήφορο αλλά γκρέμισμα σε βάραθρο με τραγικές πνευματικές συνέπειες για όσους τους δεχτούν. Ότι η ανέγερση του ναού του Σολομώντα εντάσσεται σε προϋπολογισμό, δείχνει να σηματοδοτεί γενίκευση του πολέμου με κοσμογονικές συνέπειες (καταστροφή Τουρκίας, ανάδειξη Ελλάδας) και ανατροπή του καθεστώτος με την κάρτα του πολίτη. Αν χαθεί ως τότε μια ψυχή επειδή ακολούθησε την στάση της Δ.Ι.Σ. δεν θα ζητηθεί απ’ αυτήν κυρίως και δευτερευόντως απ’ τον Μητσοτάκη, που πλουτίζει τώρα καταστρέφοντας προδίνοντας και ξεπουλώντας;

          Να μην παγιδευτούμε σε άγονη αντιπαράθεση, χωρίς τομές πνευματικές, ως δεύτερη όψη στο ίδιο νόμισμα. Ο ορθόδοξος τρόπος να είσαι ορθόδοξος δεν είναι αυτονόητος – ο τρόπος αλλοιώνει την ουσία. Η κάθαρση από αντιλήψεις ξένης μήτρας που περνούν στο γίγνεσθαι του καθενός αλλοτριώνοντάς τον, δεν τελειώνει με φραστική αποκήρυξη τους. Όταν νικάει η άποψη, η ήττα είναι ολωνών. Να νικηθούμε απ’ την Αλήθεια που είναι Πρόσωπο και ανάγοντας τα άτομα σε πρόσωπα ευεργετεί και τους εχθρούς στα απώτατα του σκότους όταν συντριβούν – νίκη για όλους.

          Το μικρό όπως πάντα ποίμνιο θα συνεχίσει την στενή και τεθλιμμένη, απτόητο απ’ τον εμπαιγμό και την καταλαλιά των νοητών και ορατών εχθρών που αφρίζοντας χολή αυτοκαταργούνται ως οντότητες εκπίπτοντας σε πνευματικό μη είναι, ως ανυπόστατοι που καίγονται για ζωή. Οι όποιες γρατζουνιές τους μας προάγουν σε ομοίωση με τον Άναρχο, ως συσταύρωση που αντικρύζει συνανάσταση. Έδειξε ο Χριστός ψηλαφητά πως μέσα σ’ ένα παγκόσμια πανίσχυρο κρατάει όρθιους όσους αγρυπνούν στο «έρχου Κύριε». Βαθειά επιθυμία να συμπορευθώ. Ευχόμενος, χωρίς οργή, σε όσους κλονίστηκαν να αποκηρύξουν όσο ακόμη αναπνέουν και ενώπιον του λαού την αποστασία τους, μη βλαστημήσει κάποιος και την ώρα που γεννήθηκε.