Ἡ ἰδεολογία τοῦ ἀνάποδου κόσμου θέλει ἡγέτην ψευδομεσσίαν(;)

 

Ἡ ἰδεολογία τοῦ ἀνάποδου κόσμου θέλει ἡγέτην ψευδομεσσίαν(;)

Γράφει ὁ Ἀκαδημαϊκὸς & Καθηγ. Δρ. Ἀλέξιος Π. Παναγόπουλος*

1ον

Εἰσαγωγικά

  Ἀγαπητοὶ φίλοι ἀναγνῶστες, ὅπως ἔχουμε σημειώσει καὶ ἀπὸ παλαιότερα σὲ ἄρθρα μας καὶ σὲ βιβλία μας, μέσα ἀπ’ τὴ σύγχρονη ἐργογραφία καὶ τὴ δημοσιότητα, καθὼς καὶ μέσῳ τῶν κειμένων ὁσίων καὶ ἁγίων, κάναμε κάποιες ἑρμηνευτικὲς προσεγγίσεις γιὰ τὴν ἠθική, τὴ προφητολογία, τὴν ἐσχατολογία καὶ τὴ σύγχρονη ὀρθόδοξη βιοηθικὴ καὶ πολιτικὴ θεολογία, ποὺ τὰ σύγχρονα παγκόσμια γεγονότα φαίνεται νὰ μᾶς ὁδηγοῦν ἄμεσα στὸν υἱὸ τῆς ἀπωλείας [1] καὶ στὴ νέα τάξη τῆς πολιτικοποίησης ἑνὸς σύγχρονου μεσσιανισμοῦ, τῆς ὕβρης καὶ τοῦ ἀνάποδου κόσμου μας. Στὸν ἀντίποδα αὐτῆς τῆς σάπιας κατάστασης θὰ βρεθεῖ τὸ μικρὸ διωκόμενο ποίμνιο. Τὸ γραμμωτὸ σύστημα ἔχει μπεῖ καὶ στὴ χρήση τῆς διοικούσας ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας. Μία ἀπὸ τὶς προφητεῖες μὲ ἐπικαιρότητα εἶναι καὶ τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ γιὰ τὰ ἔσχατα ποὺ θὰ πρέπει νὰ προσεχθεῖ. Ὁ ἔχων νοῦν Χριστοῦ σήμερα νοείτω καὶ μετανοείτω, καθότι ἡ ἀποστασία καὶ ἀντίδραση καὶ ἀντίσταση καὶ στάση τοῦ ἄφρονα λαοῦ, συνοδεύεται κι ἀπ’ τὴν σιωπὴ τῶν ὑψηλόβαθμων ρασοφόρων ποὺ εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ ἀγρυπνοῦν γιὰ τὶς ψυχὲς ποὺ ἔχουν χρεωθεῖ στὸ πετραχήλι τους. Πέρα ἀπ’ τὴν ἑλλαδικὴ διοικοῦσα Ἐκκλησία, ἀκολουθοῦν δυστυχῶς καὶ κάποιες ἐκκλησίες τῶν λεγόμενων ζηλωτῶν τοῦ πάτριου ἑορτολογίου, ἐνόσω κι αὐτοὶ σήμερα χρησιμοποιοῦν τὸ γραμμωτὸ σύστημα.

  Τὸ βιβλίο τοῦ πνευματικοῦ γέροντος Ἀρσενίου τοῦ ἐν Ναυπάκτῳ (+2008) μὲ τίτλο «Παγκόσμιος Ἀποστασία» μᾶς ἀναπτύσσει τὸ θέμα του μέσα σὲ 80 σελίδες, τὸ ὁποῖο πόνημά του ἀφιερώνει στὸν «εὐσεβῆ, ἐνάρετον καὶ ἀσκητικὸν παιδιόθεν ἀκάματον ἐργάτην τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ἐν πολλῇ σοφίᾳ κεκοσμημένον, Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου Ἱερόθεον, πνευματικὸν ἀνάστημα τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἐδέσσης Καλλινίκου, τοῦ καὶ ἐμοῦ παιδιόθεν γνωρίμου ἐν Κυρίῳ. Μὲ πολὺν σεβασμὸν ὁ πονήσας καὶ τάλας Ἀρσένιος» [2]. Σήμερα γιὰ νὰ εἴμαστε δίκαιοι, εἶναι ἐρώτημα, ἐὰν θὰ ἔγραφε ἔτσι, ἐὰν σήμερα θὰ ζοῦσε ὁ π.Ἀρσένιος, γιατί δὲν γνωρίζουμε ποιὰ στάση θὰ κρατοῦσε, μάλιστα γιὰ ἐπισκόπους, ὅπως καὶ γιὰ τὸν προαναφερθέντα, ὅταν αὐτοὶ στήριζαν μὲ λόγια ἢ μὲ τὴ στάση τους ἢ μὲ τὴ συμπεριφορά τους, τὸ γνωστὸ λεχθέν, «ἀπὸ ἐδῶ τὸ ἐμβόλιο κι ἀπὸ κεῖ ὁ τάφος»!

Μέρος 1ον

  Τὸ βιβλίο τὸ κυκλοφόρησε ὡς ἔκδοση τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου «Παναγίας Γοργοεπηκόου» ἐν Ναυπάκτῳ, τὸ 2001 σὲ α΄ ἔκδοση, ἐνῶ γιὰ τὸ ἐξώφυλλο ὁ ἴδιος ὁ γέροντας Ἀρσένιος εἶχε ἐπιλέξει ἀπὸ ἕνα ξένο περιοδικό, τὴ γνωστὴ φωτογραφία τοῦ ἀγάλματος τῆς ἐλευθερίας τῆς Ἀμερικῆς, ἀλλὰ σὲ στάση, ποὺ νὰ κλαίει, ἀπὸ τὴν ἀπελπισία καὶ νὰ θρηνεῖ, γιὰ τὸν ξεπεσμὸ τοῦ ἀποστάτη καὶ ἀντίθεου κόσμου, στὴ μαρμάρινη βάση του, δείχνοντας νὰ ἔχει πέσει καὶ νὰ ἔχει θρυμματιστεῖ ἡ δάδα τῆς ἐλευθερίας καὶ ἀπὸ κάτω ἀπ’ τὴν μαρμάρινη βάση του νὰ γράφει «22.000.000 ὁμοφυλοφίλων καὶ κάθε χρόνο περισσότεροι ἀπὸ 500.000 βιασμῶν μικρῶν παιδιῶν, κάτω τῶν πέντε ἐτῶν»! Δίπλα, στὰ ἀγγλικά, γράφει περίπου τὸ ἴδιο: “22.000.000, yes, twenty two million of homosexuals and 500.000 five hundred thousand rapes of children under five, every single year! Help us to save the great American nation from the nails of the luciferian forces”.

  Αὐτὸ τὸ βιβλιαράκι μοῦ τὸ ἔδωσε σὲ μία ἀπ’ τὶς ἐπισκέψεις μου γιὰ πνευματικὲς συμβουλὲς καὶ ἐξομολόγηση στὸ ἡσυχαστήριό του, στὶς 27-6-2001. Στὴ σελίδα τοῦ παρόντος πονήματός του ὁ πνευματικὸς πατέρας καταχωρεῖ τὸ χωρίο ἐκεῖνο τοῦ ἀπ. Παύλου ἀπ’ τὴ Β’ Θεσσαλονικεῖς 2, 1-8 ποὺ ἀναφέρεται στὸ ποιὸς τελικὰ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ εἶναι ὁ «ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος». Στὴ σελίδα 5 καταχωρεῖται ὁ πρόλογος, ὅπου ὁ πνευματικὸς πατέρας σημειώνει ὅτι «ἡ πατρίδα μας, ποὺ ἐντὸς ὀλίγου θὰ κατοικεῖται ἀπὸ πολλοὺς ξένους, ἰδίως Τούρκους, βαδίζει πρὸς ἀποχριστιανισμὸν καὶ ἀφελληνισμόν. Ἡ Ἑλλὰς ποὺ ἔχει ζωὴν περισσότερον ἀπὸ 4000 χρόνια βαδίζει πρὸς διάλυσιν» [3]. Προφητικὰ ἔχει προδιαγράψει τὴν ἐπικίνδυνη σημερινὴ πορεία τοῦ Γένους μας καὶ κάποιων στόχων σκοτεινῶν κέντρων καὶ σκιωδῶν ἀξιωματούχων, ὥστε νὰ μειωθεῖ ὁ πληθυσμὸς τῆς Ἑλλάδας, γιὰ νὰ εἶναι εὐκολοκυβέρνητη, ὅπως οἱ ξένοι θὰ θέλουν.

  Μάλιστα εὐθαρσῶς καὶ μὲ τόλμη σημειώνει τὴν ἄποψή του ὅτι μετὰ τὶς εὐρωπαϊκὲς καὶ ἠλεκτρονικὲς ταυτότητες, θὰ ἀκολουθήσει ὡς ἑπόμενο τὸ σφράγισμα, στὸ μέτωπο ἢ στὸ δεξὶ χέρι, γι’ αὐτὸ μὲ τὸ πόνημά του αὐτό, ὑπενθυμίζει στοὺς χριστιανοὺς «ὅτι ὅλα αὐτὰ θὰ γίνουν, διότι εἶναι γεγραμμένα καὶ ἀποτελοῦν γέννημα τῆς μεγάλης ἀποστασίας ποὺ ἔφτασε στὸ ζενὶθ» [4], καθότι πρόκειται νὰ γίνουν ὅλα τὰ σενάρια, μία ἰσχυρὴ πραγματικότητα, κυρίως ἀπ’ τὸν ἀντὶ-χριστο καὶ τοὺς ἀξιωματούχους του. Στὴ σελίδα 6 τοῦ προαναφερθέντος, παραθέτει τὴ φωτογραφία, τὸ ἐπίσημο πορτρέτο τοῦ θηρίου τῆς ἀποκάλυψης, τοῦ ἴδιου τοῦ ἀντι-χρίστου, ὅπως τὸ «φιλοτέχνησαν οἱ μαῦροι ἐλευθεροτέκτονες τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν. Νὰ τὸν χαίρονται καὶ αὐτοὶ καὶ οἱ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς μασόνοι, σατανιστὲς καὶ νεοεποχίτες» [5]. Τὴ φωτογραφία αὐτή μᾶς τὴν καταχωρεῖ παρμένη ἀπ’ τὸ βιβλίο τοῦ συγγραφέα Κ. Μπαρμπίρη [6].

  Θὰ ἐπισημάνουμε ὅτι οἱ ἀξιωματοῦχοι τοῦ ἀντι-χρίστου θὰ εἶναι ἀπὸ ὅλα τὰ κοινωνικὰ καὶ μορφωτικὰ στρώματα, κι ἀπ’ ὅλο τὸν κόσμο, ἀλλὰ τὸ ἐπίλεκτο σῶμα του θὰ ἀποτελεῖται ἀπὸ συνομηλίκους του, νέους ἀνθρώπους, ποὺ δὲν θὰ ἔχουν ἐμπειρία, οὔτε γνώση τοῦ παρελθόντος, καὶ θὰ εἶναι ἡ γενιὰ τῆς ἄμεσης κοσμοκρατορίας του, δηλ. τυφλὰ ὄργανα στὴν ὑπηρεσία του. Αὐτοὶ οἱ ἀξιωματοῦχοι θὰ ἐνεργήσουν δυναμικὰ μετὰ ἀπ’ τὴν ἀνοικοδόμηση τοῦ ναοῦ τοῦ Σολομώντα καὶ μετὰ ἀπ’ τὴν ἐνθρόνισή του, τὸν ὁποῖο θὰ λατρεύουν ὡς θεὸν ἐπὶ τῆς γῆς. Μάλιστα ἀρκετοὶ παλιοὶ καὶ νέοι πολιτικοὶ ἀπὸ ὅλο τὸν κόσμο, θὰ τὸν προσ­κυνήσουν καὶ μαζί τους, ἀρκετοὶ ἱερωμένοι καὶ θρησκευτικοὶ λειτουργοί, τῶν διαφόρων θρησκειῶν, ὥστε μετὰ τὸν ναὸ Σολομώντα, εἶναι πολὺ πιθανὸν νὰ τοῦ προτείνουν νὰ τὸν ἐνθρονίσουν καὶ στὸν ναὸν τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας στὴν Κωνσταντινούπολη. Ἐὰν γίνει καὶ αὐτὸ τὸ σημεῖο πραγματικότητα, τότε πολλοὶ μὰ πάρα πολλοὶ θὰ πλανηθοῦν, ἀκόμα καὶ ἐκλεκτοί. Ὁ Ἰωάννης Βατάτζης εἶναι ἅγιος τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅμως, ἀρκετοὶ μὲ εὐσεβεῖς πόθους καὶ εὐσεβῆ ὁράματα, συγχέουν τὸ ὄνομά του καὶ τὸ προβάλλουν μὲ κάποιον ποὺ δῆθεν θὰ ἐμφανισθεῖ στὰ ἔσχατα χρόνια, ἀντὶ νὰ μιλοῦν γιὰ τὴν ἐμφάνιση τοῦ προφήτη Ἠλία, τοῦ Ἐνὼχ καὶ τοῦ Ἰωάννη Θεολόγου, ἔτσι ὥστε, αὐτὴν τὴν πλάνη νὰ μπορέσουν νὰ ἐκμεταλλευθοῦν τὰ ὄργανα τοῦ ἀντί-χρίστου καὶ θὰ τοὺς ποῦν, ὅτι αὐτὸς εἶναι, αὐτὸς ποὺ περιμένατε, προσκυνῆστέ τον, ἔτσι ὥστε νὰ πλανηθοῦν ἀκόμα καὶ πολλοὶ ἐκλεκτοί.

  Τὸ βιβλιαράκι αὐτὸ «Παγκόσμιος Ἀποστασία» δὲν εἶναι χωρισμένο σὲ ἀριθμημένα κεφάλαια, ἀλλὰ σὲ ὑπότιτλους, ποὺ ὁ καθένας, διαπραγματεύεται τὰ διαφορετικὰ ἐσχατολογικὰ θέματα. Στὸν ὑπότιτλο: «ἡ παγκόσμιος ἀποστασία καὶ ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας» (σελ. 7-14), γίνεται λόγος γιὰ τὴν ἀσυνήθιστη ἐνασχόληση πάρα πολλῶν μελετητῶν καὶ ἐρευνητῶν, μὲ τὸ θέμα καὶ τὸν προβληματισμό, περὶ τῆς ὁλοκληρωτικῆς ἀπάλειψης τῆς θρησκείας καὶ τῆς ἰθαγένειας ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ σύνταγμα. Ἂς μὴ ξεχνᾶμε ὅτι πρόσφατα ἐκοιμήθη ὁ Κ.Σημίτης ποὺ στὴν ὀκταετία του ὡς πρωθυπουργὸς τῆς Ἑλλάδος, παρευρέθηκε στὴ Συναγωγὴ στὸ γάμο τῆς κόρης του· ἐπίσης, ζήσαμε τὴν ἀλησμόνητη θυσία τῶν ἀξιωματικῶν μας στὰ Ἴμια, τὸν Ὀτσαλάν, τὸ Χρηματιστήριο, τὴ Ζίμενς, τὴν ὑποχρεωτικὴ εἴσοδο στὸ Εὐρώ, τὸ ζήτημα τῶν ταυτοτήτων μὲ τὸ θρήσκευμα, τὴ δημιουργικὴ λογιστική τῆς οἰκονομικῆς ἐξαθλίωσης τῶν Ἑλλήνων, ἐπίσης σὲ συνέντευξή του σὲ γερμανικὸ κανάλι στὰ γερμανικὰ εἶχε ὑποστηρίξει τὴν ἄποψη ὅτι δὲν θὰ ἔπρεπε ὁ ἑλληνικὸς λαὸς μέσῳ τῶν σωματείων νὰ βοηθήσει τὸ λαὸ τῆς βομβαρδισμένης Σερβίας ἐκ τοῦ ΝΑΤΟ, γιατί αὐτὸ θὰ ἔφερνε ἀρνητικὲς συνέπειες στὸ μέλλον (ὁ ἀδελφός του, καθ. Σπ.Σημίτης, ἦταν πρόεδρος τῆς ἀρχῆς τῶν προσωπικῶν δεδομένων Ἔσσεν, τῆς Γερμανίας). Πιθανὸν καὶ γιὰ πολλοὺς ἄλλους λόγους καὶ ὁ μακαριστὸς Ἀνδρέας Παπανδρέου δὲν ἐπιθυμοῦσε νὰ τὸν διαδεχθεῖ στὴ θέση του.

  Ὅλα αὐτὰ τὰ πολιτικὰ γεγονότα ὁ π. Ἀρσένιος τὰ χαρακτηρίζει ὡς ἀνατρεπτικά, πολιτειολογικὰ καὶ κοσμολογικά, μάλιστα ὡς πολὺ ἐπικίνδυνα «πρόδρομα στοιχεῖα τοῦ ἐρχομένου ἀντι-χρίστου», ὁ ὁποῖος πρὶν νὰ ἐμφανισθεῖ στὴ θέα τῶν πολλῶν ἀνθρώπων, θὰ πρέπει νὰ βρεῖ τὸ καλλιεργημένο καὶ ἀπόλυτα διεφθαρμένο ἔδαφος, μέσα στὶς κοινωνίες, μέσῳ τῶν προδρόμων του καὶ τῶν ἀξιωματούχων, τῶν ὑποστηρικτῶν καὶ σκιωδῶν ἀξιωματούχων του, ἔτσι «ὥστε νὰ μὴ δείξη ὁ ἴδιος ἀμέσως τὰς προθέσεις του, τῆς ἀνατροπῆς τῶν πάντων» [7]. Ἐξηγώντας μας ὅτι αὐτὴ ἡ ἀνατροπὴ καὶ ἡ νέα τάξη πραγμάτων, θὰ σημαίνει τὴν πλήρη ἰσοπέδωση τῶν θρησκειῶν, τῶν φυλῶν, τῶν κρατῶν, τῶν γλωσσῶν, τῶν ἐθίμων, τῶν παραδοσιακῶν νόμων, τῶν νομοθεσιῶν καὶ τῶν παραδόσεων. Ἐδῶ δὲν θὰ ἐξαιρεθοῦν, τονίζει, οὔτε καὶ κάποιοι σκοτεινοὶ κύκλοι, σκιώδεις ὑπουργοὶ καὶ πολιτικοὶ καὶ σκοτεινὲς ὁμάδες, ποὺ θὰ τὶς θυσιάσει προκειμένου νὰ φανεῖ ἀγαθός, ὅσιος, ἅγιος, δίκαιος, ποὺ παρότι ἤδη θὰ τὸν ἔχουν προσκυνήσει, θὰ τοὺς θυσιάσει χάρη στὴν ὑποκρισία του νὰ κερδίσει καὶ τοὺς ἐκλεκτοὺς (ρασοφόρους, λαϊκοὺς καὶ μοναχούς)! Μᾶς προτρέπει, ἤδη ἀπ’ τὸ ἔτος 2001, νὰ ἀφυπνιστοῦμε, νὰ γρηγοροῦμε, νὰ παρατηροῦμε τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν καὶ νὰ σκεφθοῦμε τὸ τί θὰ γίνει μετὰ ἀπὸ εἴκοσι χρόνια (τόσο προφητικὰ τὰ ἔγραφε, ἔτσι ὥστε ἐμφανῶς τὸ εἴδαμε στὶς ἡμέρες μας καὶ μὲ τὴν ὑγειονομικὴ δικτατορία καὶ τὴν ἀντισυνταγματικότητα τῆς ὑποχρεωτικότητας ἐκ τῆς ἐπιβολῆς τοῦ βιολογικοῦ ὅπλου τοῦ Υἱοῦ-19 ποὺ τὸ ἀντιμετωπίσαμε πολὺ πρόσφατα καὶ τὸ 75% σχεδὸν τῶν Ἑλλήνων παρασύρθηκε καὶ τὸ δέχθηκε, ἐνῶ στὴ Σερβία ἔγινε τὸ ἀντίστροφο, ὅπως καὶ στὴ Βουλγαρία ποὺ ἐλάχιστο ποσοστὸ τὸ δέχθηκε). Ἑστιάζει στὸ βιβλίο του γιὰ τὸν ἠθικὸ καὶ πνευματικὸ προβληματισμό, γιὰ τὴν ἐπικινδυνότητα τοῦ ἀφελληνισμοῦ τοῦ Γένους, σημειώνοντας ὅτι τὰ σκοτεινὰ κέντρα γεωπολιτικὰ καὶ γεωστρατηγικὰ σχεδιάζουν «μὲ τὸ ἄνοιγμα τῶν συνόρων, θὰ περιμένουμε μίαν εἰρηνικὴν κατάληψιν τῆς Ἑλλάδος, μὲ τὴν ἀθρόαν μετανάστευσιν τῶν ξένων, ἰδίως Τούρκων (καὶ μουσουλμάνων), δὲν θὰ ξεχωρίζουμε πλέον, οὔτε σὲ ἰθαγένειαν, οὔτε σὲ θρησκεία» [8].

  Ἄρα ὁ σκοπὸς καὶ ὁ στόχος αὐτῶν τῶν σκοτεινῶν ἐνεργειῶν μήπως εἶναι ἡ μείωση τοῦ πληθυσμοῦ μας καὶ ὁ ἀφελληνισμός μας, ποὺ πλέον μὲ τὸ ὡραῖα στημένο δημογραφικὸ καὶ τὶς ἐκτρώσεις μᾶς ἐμφανίζεται ὡς φυσιολογικὸ ἑπόμενο. Ἐδῶ θὰ σημειώσουμε τὰ λόγια τοῦ Μητροπολίτη Ἀλεξανδρουπόλεως Ἀνθίμου ποὺ σόκαρε κυριολεκτικὰ μὲ αὐτὰ ποὺ ἀποκάλυψε πρὸ τριετίας καὶ πλέον, μέσα στὴ διάρκεια τῆς ὑγειονομικῆς ὑποχρεωτικότητας, γιὰ τὴν νέα ἐποχὴ ποὺ ἔρχεται τόσο γρήγορα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν πολὺ περίεργη γνώμη του ὅτι οἱ μουσουλμάνοι θὰ μᾶς λύσουν τὸ δημογραφικὸ πρόβλημα (πρβλ. Ἀλέξιος Παναγόπουλος, Εὐρωπαϊκοὶ Θεσμοί, Ἀθήνα 2024, σελ. 229). Κι ἐνῶ σήμερα ἡ σύγχρονη ἀνθρωπότητα διέρχεται μία κοσμογονικὴ καὶ κοσμοϊστορικὴ ἀποκαλυπτικὴ περίοδο, βαδίζοντας στὴ νέα τάξη πραγμάτων, ὁ ὡς ἄνω Μητροπολίτης τῆς Διοικούσας Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας σὲ βίντεο στὸ διαδίκτυο ὁμιλεῖ ὡσὰν «προφητικὰ» γιὰ τὴ ψηφιακὴ πραγματικότητα καὶ ἠλεκτρονικὴ διακυβέρνηση [9] γιὰ ἕως καὶ πολὺ πρὶν τὸ ἔτος 2040.

 Σὰν νὰ μᾶς μιλᾶ ὁ Μητροπολίτης γιὰ μία παγκόσμια ἡγεμονία, γιὰ μία κατάρρευση τῶν δυτικῶν ἀξιῶν, γιὰ σύγχρονο πολυπολικὸ σκηνικό, καὶ μᾶς ἐρωτᾶ, ἐὰν θὰ συμμετάσχουμε στὸ θαυμαστὸ καινούργιο κόσμο, ἐνῶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μπορεῖ νὰ βοηθήσει, ἄραγε θὰ τὸ κάνει, στὴ συνέχεια, ἐρωτᾶ, νὰ βοηθήσουμε τὸ πλοῖο τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀφοῦ ἡ προσεχὴς 20ετία θὰ μᾶς ὁδηγήσει σὲ νέες κρίσεις, μιλᾶ, γιὰ τὴν κλιματικὴ ἀλλαγὴ καὶ μὲ κάποια καταστροφικὴ «προφητολογία». Μᾶς μιλᾶ γιὰ τὴ νέα θρησκεία τῶν δεδομένων, ὅτι εἶναι ἤδη πραγματικότητα πολὺ πρὶν τὸ 2040 καὶ ὅτι θὰ εἶναι ἐφικτὸ μέχρι τότε, τὸ νὰ χακάρονται οἱ ἄνθρωποι καὶ οἱ «ἀλγόριθμοι νὰ μᾶς μαθαίνουν, πρὶν ἐμεῖς κατανοήσουμε τὸν ἑαυτό μας», ὅπως μᾶς τόνισε στὸ βίντεο αὐτὸ ὁ Μητροπολίτης Ἄνθιμος Ἀλεξανδρουπόλεως.

  Γι’ αὐτὸ ὁ π. Ἀρσένιος ὅλα τὰ βλέπει καὶ τὰ ἐντάσσει στὴν ἔσχατη παραχώρηση τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, γιὰ νὰ συμβοῦν γιὰ τὸν ἀποστάτη καὶ ἀνάποδο κόσμο μας ποὺ ζεῖ στὴν ὕβρη. Ὄχι μόνο γιατί θὰ πρέπει νὰ συμβοῦν, ἀλλὰ γιατί ἡ γενικὴ ἀποστασία αὐτοῦ τοῦ ἀντίθεου, ἀνάποδου κόσμου μας, μᾶς ὁδηγεῖ ἐκεῖ δίχως τὴ μετάνοια, στὸ μηδενικὸ ἀντίθετο, στὸ ἀντίθετο κάθε ὑγιοῦς κατάστασης, ὡς ἀποτέλεσμα τῆς παρακοῆς καὶ τῆς ὕβρης. Οἱ περισσότεροι σήμερα τὰ βλέπουν ὡς «ρόδινα καὶ καλὰ» καὶ φυσιολογικά, ὅπως σημείωνε, ἴσως ἐπειδὴ βλέπουν τὰ ἀθρόα προσκυνήματα τοῦ λαοῦ, σὲ γιορτὲς καὶ σὲ προσκυνήματα, καὶ κάποιων πολιτικῶν καὶ ἀξιωματούχων, ποὺ γιὰ τοὺς δικούς τους λόγους συμμετέχουν καὶ στὶς «λαοσυνάξεις τοῦ κόσμου, ἀλλὰ ἐὰν ἦτο δυνατὸν νὰ ἐξετάσης ἕνα ἕκαστον, ἐὰν ζῆ, συνειδητά, χριστιανικὴ ζωή, θὰ ἀπογοητευθῆς» [10], μᾶς σχολίαζε δηλ. τὴν ἐξωτερικὴ πίστη ποὺ ἐμφανίζεται, κι ὄχι τὴν εἰλικρινῆ μετάνοια ποὺ θὰ πρέπει νὰ ὑπάρχει ἐσωτερικὰ, γιὰ νὰ ἀποτραπεῖ τὸ κακό.

  Μάλιστα μᾶς ὑπενθυμίζει τὸ χωρίο ἀπ’ τὸν προφήτη Ἡσαϊα [11] ποὺ μιλάει γιὰ τὸ μὴ γνήσιο καὶ τὸ ὑποκριτικὸ πνεῦμα τοῦ λαοῦ, καθόσον ἀπὸ τὰ παλιά, λατρεύοντας τὸν Δημιουργὸ μὲ τὰ λόγια καὶ τὶς ψαλμωδίες, ἡ καρδιὰ του ἀπέχει ἀπ’ Αὐτόν. Ὁ ἴδιος ὡς πνευματικὸς πατέρας κι ὡς ἐξομολόγος εἶχε ἐμπειρία πολλῶν ἐτῶν καὶ εἶχε ἀκούσει πάμπολλα ἁμαρτήματα, γι’ αὐτὸ σημειώνει ὅτι «ἀπὸ 12 ἐτῶν ἢ καὶ 14 ὅλα τὰ παιδιά μας, οἱ νέοι καὶ νέες» (σήμερα, ἐκτὸς ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων), κυλίονται στὸ βοῦρκο τῆς ἀνηθικότητας, τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς ἀνωμαλίας. Ὁ περισσότερος σύγχρονος κόσμος καὶ οἱ νέοι μας, ὅλες αὐτὲς τὶς πράξεις, πλέον φαίνεται ὅτι «δὲν τὰ θεωροῦν ἁμαρτία, ὡς κακὸν» [12], ἐπισημαίνοντας, ὅτι ὅλη αὐτὴ ἡ ἁμαρτωλὴ σοδομιτικὴ συμπεριφορά, τροφοδοτεῖται καὶ ἀπ’ τὰ περιοδικά, ἀπ’ τὶς τηλεοράσεις καὶ ἀπὸ τὸ νέο πνεῦμα τῆς νέας τάξης, σὲ ὅλα τὰ κράτη τῆς γῆς.

  Γι’ αὐτὸ παρατηρεῖ ὅτι βρισκόμαστε σὲ μία ἄλλη νέα ἐποχή, αὐτὴ τοῦ ἀνάποδου κόσμου τῆς ἀντίθεσης καὶ διαστροφῆς, τῆς «ἀλλαγῆς τῆς φύσεως τῆς κτίσεως, τῶν ἀνθρώπων, ἐθνῶν, γλωσσῶν, ἐθίμων, παραδόσεων, ἀποχαλινώσεως τῶν πάντων». Συνάμα τονίζει ὅτι καὶ ἡ καταπληκτικὴ πλήθυνση τῆς τεχνολογικῆς γνώσης καὶ «συγχρόνως τῆς ἠθικῆς καταπτώσεως», παραλληλίζοντας τὴ σύγχρονη ἐποχή μας, ὡς ἐποχὴ πολὺ χειρότερη καὶ ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν Σοδόμων [13]. Ὁ πνευματικὸς πατέρας τὰ βλέπει καὶ τὰ χαρακτηρίζει ὅλα μὲ τὸ δικό του προφητικὸ τρόπο, ὅπως καὶ προφορικά μᾶς ἐξηγοῦσε στὰ γραφόμενά του, λέγοντας, ὅτι ἡ «ἐπαίσχυντος καὶ εἰδεχθὴς ἐπάρατος αὐτὴ ἁμαρτία τῶν κιναίδων» [14], τῶν σοδόμων, τῶν σοδομιτῶν καὶ τῆς ὁμοφυλοφιλίας, τὴν ὁποία, ἀρχαία γῆ τους, ὁ Θεὸς τὴν «βούλιαξε», ἕως «περὶ τὰ 80 χιλιόμετρα ὑπὸ λίμνης μεγάλης», κι εἶναι αὐτὴ ποὺ σήμερα ἐμεῖς ὀνομάζουμε νεκρὰ θάλασσα κι ὅπου δὲν ζεῖ κανένας ὀργανισμός.

Σημειώσεις:

[1] Πρβλ. Ἀρσενίου Κομπούγια (ἀρχιμ.), Παγκόσμιος ἀποστασία «καὶ ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας», Ναύπακτος, 2001.  [2] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 3. Βλ. Ἀλέξιου Π.Παναγόπουλου, Ἐσχατολογικὲς διαστάσεις τῆς παιδαγωγίας κατὰ τὸν ἅγ. Ἰω. Χρυσόστομο, διδακτορικὴ διατριβή, ἐπανέκδοση: Θεσσαλονίκη, 2009. [3] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 5. [4] Ἒνθ’ ἀνωτ. Βλ. Ἀλέξιος Π.Παναγόπουλος, Εὐρωπαϊκοὶ Θεσμοί, Ἀθήνα 2024. [5] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 6. [6] Πρβλ. τὸ βιβλίο: Κώστα Μπαρμπίρη, τέως διευθυντῆ κρατικῶν ὑπηρεσιῶν, Εἰς τὴν ὑπηρεσίαν τοῦ Ἀντιχρίστου.  [7] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 7. [8] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 8.  [9] Πρβλ. PRONEWS TV. Ὁ Μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος: «Μέχρι τὸ 2040 θὰ Χακάρονται οἱ ἄνθρωποι – Ἡ νέα θρησκεία εἶναι πραγματικότητα», 10.09.2021 | 06:52. «Οἱ ἀλλαγὲς ποὺ γίνονται θὰ ἐγκαθιδρύσουν μία νέα παγκοσμιοποίηση, τὴν ψηφιακὴ», συνέχισε ὁ Μητροπολίτης καὶ ὑπογράμμισε πὼς ἡ κοινωνία μας εἰσάγεται στὴν τεχνητὴ νοημοσύνη, τοὺς ἀλγόριθμους, τὴν βιοτεχνολογία καὶ τὴν γενετικὴ μηχανική». «Θὰ ἀλλάξει ὁ πολιτικὸς καὶ ὁ πολιτισμικὸς χάρτης τοῦ πλανήτη. Τὸ ἀδιέξοδο Κράτους καὶ πολίτη, τὸ ὁποῖο ζοῦμε τώρα μὲ τοὺς ἐμβολιασμούς, θὰ ἐνταθεῖ κι ἄλλο. Οἱ παλιὲς συνωμοσιολογίες θεωρίες θὰ μουδιάσουν τὸν πληθυσμὸ καὶ ὁλοένα θὰ ἐπιτείνονται ἀπὸ τὰ φυσικὰ ἀποτελέσματα τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς μαζὶ μὲ τὴν προφητικὴ καταστροφολογία. Ἡ μεταναστευτικὴ κρίση θὰ ἀπειλήσει ἀκόμα περισσότερο τὴν παραδοσιακὴ ἀνασυγκρότηση τῆς χώρας μας». Νὰ ὑπενθυμίσουμε πὼς εἶναι ὁ Μητροπολίτης ποὺ εἶχε ἀναφερθεῖ στοὺς μουσουλμάνους «ἐπενδυτὲς» μετανάστες καὶ εἶχε πεῖ: «Θὰ τοὺς ἀγκαλιάσουμε, θὰ πάρουν γιὰ νύφες τὰ παιδιά μας»!  Ἐδῶ μπορεῖτε νὰ ἀκοῦστε τμῆμα τῆς Ὁμιλίας του: brighteon.com [10]Ἀλέξιου Π.Παναγόπουλου, Ἐσχατολογικὲς διαστάσεις τῆς παιδαγωγίας κατὰ τὸν ἅγ. Ἰω. Χρυσόστομο, διδακτορικὴ διατριβή, ἐπανέκδοση: Θεσσαλονίκη, 2009.  [11] Ἡσαΐας 29, 13. [12] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 8. [13] Γέν. 6, 3. Γὲν 18, 20. Βλ. Ἀλέξιος Π.Παναγόπουλος, Εὐρωπαϊκοὶ Θεσμοί, Ἀθήνα 2024. [14] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 9.

* (Phd Δρ. Ν/Πολιτικῶν Ἐπιστημῶν. Phd Δρ. Βιοηθικῆς. Phd Δρ. Θεολογίας.  PostDoc Νομικῆς. Διπλωματούχου Ὑφηγητοῦ Δικαίου – Habilitation.  Καθηγητοῦ Παν/μίου & Ἀκαδημαϊκοῦ EASA, MCA, CAC).

orthodoxostypos

Ἡ ἰδεολογία τοῦ ἀνάποδου κόσμου θέλει ἡγέτην ψευδομεσσίαν(;) – 2ον

Μέρος 2ον

  Ὡς ἄγρυπνος πνευματικὸς καθοδηγητὴς σχολιάζει ὅτι, ὅταν οἱ «πέντε Ἤπειροι» γεμίσουν ἀπ’ αὐτὴ τὴν ἁμαρτία τῆς ἀνωμαλίας, τότε ὁ πλανήτης γῆ θὰ καταστραφεῖ ἐν πυρί, ὅπως τὸ ἔχει προφητέψει ὁ ἀπόστολος Πέτρος [15]. Μᾶς φέρνει τὸ παράδειγμα ὅτι ἀκόμα καὶ τὰ πολιτισμένα κράτη τὸ ἕνα κατόπιν τοῦ ἄλλου, θὰ ἀναγνωρίζουν μὲ νόμους, τὴν παρὰ φύση αὐτὴ ἁμαρτία, ὡς ἐξίσου τὸ ἴδιο μὲ τὸ νόμιμο κανονικὸ γάμο ἀνδρὸς μὲ γυναίκα, ἀλλὰ τώρα, ἄνδρα μὲ ἄνδρα καὶ μὲ τὸ ἀντίθεο δικαίωμα νὰ υἱοθετοῦν ἀκόμα καὶ δύο ἀγοράκια (ὄχι κοριτσάκια;), μὲ νόμους τῆς πολιτείας, τοὺς ὁποίους ἀναγνώρισε κι ὁ τότε πρόεδρος τῆς Ἀμερικῆς ὁ γνωστὸς Κλίντον κ.ἄ. Στὴ σελίδα 9 τοῦ βιβλίου του μᾶς παραθέτει τὴ φωτογραφία, ὅπου ἡ τότε 50 ἐτῶν «αἰδεσιμωτάτη» Σύλβια Μάτς, μία γυναίκα «ἱερεύς», στὴ σύγχρονη Ἀγγλία, ἡ ὁποία «ἔστεψε», τοὺς δύο εἰκονιζόμενους στὴ φωτογραφία τοῦ βιβλίου του, ὡς νεόνυμφους, δηλαδὴ δύο ἄνδρες. Μᾶς ἀναφέρει ἐπίσης ἀπ’ τὸν τότε ἡμερήσιο τύπο, τὸν ὁποῖο παρακολουθοῦσε ὁ γέροντας τακτικά, ὅτι ἀπ’ τὸν Φεβρουάριο τοῦ 2000, ἀναγνώρισε ὡς νόμιμο κανονικὸ γάμο, ἐπίσης καὶ τὴν υἱοθεσία δύο ἀγοριῶν, ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση [16]. Ἀναφέρει σὺν τοῖς ἄλλοις καὶ τὸ διεθνὲς παγκόσμιο συνέδριο «παιδεραστῶν», ποὺ ἔγινε στὴ πόλη τῆς Ἀθήνας, τὸ Μάϊο τοῦ 2000, χαρακτηρίζοντάς το ὡς παράνοια, «φρῖξον Ἥλιε» [17]. Γι’ αὐτὸ καὶ διερωτᾶται «ἆραγε δὲν πλησιάζει ὁ Κύριος;».

  Στὴν συνέχεια πάλι κάνει λόγο γιὰ τὴν ἀποστασία καὶ τὸν ξετρελλαμένο ἀνάποδο κόσμο μέσα ἀπὸ τὰ λόγια τοῦ ἀποστόλου Παύλου καὶ τὴν ἀνησυχητικὴ πλήθυνση τῆς γνώσης, μέσα ἀπ’ τὸν προφήτη Δανιήλ, συσχετίζοντάς τα, ὡς δηλωτικὰ σημεῖα τῆς ἐμφάνισης τοῦ ἀντι-χρίστου. Μάλιστα κάνει λόγο γιὰ τὰ διεθνῆ μέτρα τῆς ἀπο-χριστιανοποίησης, τῆς ἀπ-ορθοδοξοποίησης, τοῦ ἀφελληνισμοῦ, τῆς ἀνάμειξης τοῦ λαοῦ μὲ ἄλλα ξένα ἤθη, ἔθιμα καὶ συνήθειες, κι ὄχι μὲ τὶς πνευματικὲς ἀξίες καὶ τὰ ἰδανικά, ποὺ θέσπισαν οἱ πρόγονοί μας θέτοντας στὸ προοίμιο τοῦ ἑλληνικοῦ συντά­γματος «εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος». Προφητικὰ μᾶς ὁμιλεῖ γιὰ τὰ ἑπόμενα βήματα ποὺ ἐνδεχομένως θὰ ἀκολουθήσουν, ὅπως εἶναι ἡ ἀλλοίωση τοῦ ὁμολογιακοῦ χαρακτήρα τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν ἢ ἡ «κατάργησις τῶν θρησκευτικῶν στὰ Σχολεῖα, τοῦ σταυροῦ τῆς σημαίας στὸ πανί, ἡ πολιτικὴ κηδεία, ἡ ἀποτέφρωσις τῶν νεκρῶν, καὶ ἄλλα πολλὰ ἀκόμα» [18]. Ἡ θεσμικὴ ἐλευθερία τῆς κάθε γυναίκας νὰ ἐπιλέγει μὲ τὴ κάλυψη τοῦ νόμου, γιὰ τὶς ἐκτρώσεις, καθότι 400 χιλιάδες περίπου τὸ χρόνο γίνονται ἐκτρώσεις (ὅπως, ἔγραφε γιὰ τὴν ἐποχή του, ἆραγε σήμερα πόσες χιλιάδες περισσότερες!). Ἡ δῆθεν ἐλευθερία στὴν ἀνηθικότητα, ἡ πλήθυνση τῶν διαζυγίων, ἡ ἐλευθερία τοῦ γυμνισμοῦ καὶ τῶν γυμνιστῶν δίχως νὰ ἐλέγχονται ἐκ τοῦ νόμου, μάλιστα «τώρα τὸν κιναιδισμὸν τὸν ὀνομάζουν προσωπικὴ ἰδιαιτερότητα», καὶ κατόπιν παρατηρεῖ ὅτι ἡ θρησκεία τοῦ διαβόλου, ἔχει ἐξαπλωθεῖ ἀνησυχητικά, μάλιστα περὶ τὸ 1986 σημειώνει ὅτι αὐτὴ ἡ θρησκεία εἶχε μόνο στὴν Ἀγγλία -8- ἑκατομμύρια ὀπαδούς. Ἀπόρροια αὐτῶν τῶν σατανιστικῶν τελετῶν, οἱ ὁμαδικὲς αὐτοκτονίες ἀνθρώπων ποὺ τερματίζουν ἀπογοητευμένοι ἢ πλανεμένοι τὴ ζωή τους.

  Παρατηρεῖ ὅτι παλαιότερα οἱ ἄνθρωποι λάτρευαν ἀκόμα καὶ τὰ ζῶα, τὰ δένδρα, τὰ ἀστέρια, τὴ φύση, ἀλλὰ ποτὲ μὰ ποτὲ τὸν ἴδιο τὸ διάβολο, ἐννοώντας τὴν ἀπευθείας δοξολογία του μέσῳ τοῦ σατανισμοῦ δημοσίως καὶ ἐλευθέρως μὲ τὴ σφραγίδα τῶν κρατῶν. Τὸν Οἰκουμενισμὸ τὸν θεωρεῖ ὡς ἅρμα τῆς ἐποχῆς  τῆς  νέας  τάξης  πρα­γμάτων, γιὰ τὸν ἔλεγχο καὶ τὴν ὑποταγὴ τῶν ἀνθρώπων. Θεωρεῖ ὅτι στὴν πραγματικότητα δὲν προσπαθεῖ γιὰ τὴν ἕνωση τοῦ διεσπασμένου χριστιανισμοῦ, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἰσοπέδωσή του, μὲ τὶς νέες κατευθύνσεις μέσῳ τῆς πανθρησκείας, γι’ αὐτὸ σημειώνει τὰ τελευταῖα χρόνια, στὶς συνεδριάσεις καὶ συνάξεις του, ὅτι συμμετέχουν καὶ «ἑβραῖοι, μουσουλμάνοι, βουδδιστές, ἰνδουϊστές, μάγοι καὶ ἐν συνεχείᾳ καὶ ἡ πρωτοφανὴς νέα θρησκεία τοῦ ἑωσφόρου!» [19] μὲ ἐκπροσώπους τους, δίχως νὰ ἐνοχλεῖται κανένας ἀξιωματοῦχος ἢ νομοθέτης ἢ δικαστής.

  Μάλιστα ὡς σκοτεινὴ παγκόσμια ὀργάνωση, μὲ σκοπὸ τὴν ἰσοπέδωση τῆς ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ χριστιανισμοῦ, θεωρεῖ τὴν ἐπερχόμενη πανθρησκεία, ποὺ ἀναγνωρίζει αἱρετικὰ καὶ πολὺ ἐσφαλμένα, τὸν Χριστό, ἴσο μὲ τὸν Μωάμεθ, μὲ τὸν Βούδδα, κλπ. Στοὺς ἑβραίους ἀποδίδει τὴ συντήρηση πολλῶν ἀνάποδων πραγμάτων μέσα στὴν ἱστορικὴ πορεία τοῦ ἀνθρώπου. Λέγει ὅτι καὶ «τὰ τρία εἶναι γέννημα δυστυχῶς τῶν ἀδελφῶν μας Ἑβραίων» [20], δηλαδὴ ἡ πανθρησκεία, ἡ μασονία καὶ ὁ ἄθεος οἰκουμενισμός, ὡς ἐχθροὶ ἐπικίνδυνοί τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ κυρίως τῆς ὀρθοδοξίας. Μᾶς καταγράφει στὴ σελ. 14 τὴ ζωντανὴ μαρτυρία του, ποὺ βίωσε ὁ ἴδιος ὁ γέροντας, τῶν δύο ἀμερικανοεβραίων ἰατρῶν, τὸ ἔτος 1999, ποὺ τὸν εἶχαν ἐπισκεφθεῖ στὸ ἡσυχαστήριό του ἐν Ναυπάκτῳ, ἀποκαλύπτοντάς του ὅτι ὁ μεσσίας τους, βρίσκεται πάρα πολὺ κοντά, γιὰ νὰ κάνει τὴν ἐμφάνισή του, ἀλλὰ ὁ γέροντας τοὺς ἀπάντησε, ὅτι θὰ τὴν πάθετε, γιατί αὐτὸς ποὺ περιμένετε, θὰ εἶναι ὁ ἀντὶ-χριστος, δηλώνοντάς τους μὲ τὰ χέρια του, τὰ κέρατά του στὸ κεφάλι, ἐνόσω τὰ μετέφραζε ὁ μεταφραστής τους, ὅπως προφορικά μᾶς ἐξήγησε ὁ ἴδιος, διηγώντας τα σὲ μᾶς αὐτὰ προφορικὰ στὸ μικρὸ ἀρχονταρίκι του.

  Στὴ σελίδα 14 παραθέτει τὴ φωτογραφία ἀπ’ τὸ βιβλίο, ἐκ τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου [21], ὅπου εἰκονίζεται ὁ σατανᾶς νὰ κάθεται στὸ θρόνο του καὶ νὰ τὸν προσκυνοῦν οἱ πλανεμένοι ἄνθρωποι. Στὴν προηγούμενη σελίδα στὴ 13η παραθέτει φωτογραφία ἀπ’ τὸ σχετικὸ βιβλίο, τοῦ ἀρχιμ. Χαράλαμπου Βασιλόπουλου, ὅπου φαίνεται ἡ σατανικὴ τέλεση γάμου σὲ «Ἐκκλησίαν» τοῦ Σατανᾶ, ὡς θλιβερὸ κατάντημα τοῦ σύγχρονου ἀντίθεου ἀνθρώπου τῆς ἀποστασίας καὶ τῆς νέας ἠθικῆς τοῦ ἀνάποδου κόσμου.

  Ὁ ἑπόμενος ὑπότιτλος ἀναφέρεται στὴν «ἀδιαφορία» (σελ 15-16), ὅπου ἐκθέτει τὴν ἄποψή του ὅτι αὐτὴ ἡ τρομακτικὴ παγκόσμια ἀποστασία, γιὰ ἐλάχιστους γίνεται ἀντικείμενο παρατήρησης, μάλιστα αὐτὸ τὸ ἀποδίδει ὡς σημεῖο ἐσχατολογικὸ καὶ στὴν ἐνασχόληση τῶν ἀνθρώπων, μὲ ἄλλα ὑποδεέστερα πράγματα, πέρα ἀπ’ τὰ πνευματικά. Ἂς μὴ μᾶς ξεγελᾶ, μᾶς λέγει τὸ πλῆθος τῶν προσ­κυνητῶν ποὺ πηγαίνουν στὰ πολλὰ προσκυνήματα καὶ τὸ Ἅγιο Ὄρος, γιὰ νὰ προσκυνήσουν τὶς θαυματουργικὲς εἰκόνες, γιατί ὁ περισσότερος  λαὸς ἀπ’ αὐτούς, πηγαίνει «ἀπὸ ἁπλὴ συνήθεια, ἴσως νὰ ὑπάρχη κάποια σπίθα, ἀλλὰ ζοῦν μακριὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὰ μυστήριά της, συγχρόνως ζοῦν οἱ περισσότεροι μέσα στὸν βοῦρκο, ὥστε νὰ μὴ τὸ θεωροῦν κάτι κακόν, πορνείαν, μοιχείαν, κιναιδισμόν», γι’ αὐτὸ σημειώνει ὅτι θεωρεῖ ὅτι ὁ φοβερὸς δίκαιος Κύριος «μισεῖ αὐτὲς τὶς ἑορτὲς» [22]. Θεωρεῖ ὅτι οἱ γιορτὲς καὶ τὰ πανηγύρια πλέον γίνονται γιὰ τὴν ματαιότητα τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ἀξιωματούχων κι ὅτι χρειάζεται νέα ἱεραποστολὴ ἀφύπνισης ἐντός της χώρας μας κι ὄχι μόνο στὴν Ἀφρική. Παράλληλα στὴν σελίδα 15 μᾶς παραθέτει φωτογραφία μίας γυναίκας ὡς ἐπισκόπου στὴν Εὐρώπη, κι αὐτὸ ὡς δεῖγμα κι ὡς σημεῖο τῶν καιρῶν καὶ τῆς κατάργησης τῶν καιρῶν καὶ νόμων, δηλ. τῆς ἀλλοίωσης ἢ κατάργησης τῶν θεσμοθετημένων διαχρονικὰ ἱερῶν νόμων καὶ ἱερῶν κανόνων.

Σημειώσεις:

[15] «Πόλεις Σοδόμων καὶ Γομόρρας τεφρώσας καταστροφῇ κατέκρινεν, ὑπόδειγμα μελλόντων ἀσεβεῖν τεθεικώς» Β΄ Πέτρου 2, 6. [16] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 10. [17] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 11. Πρβλ. καὶ ἐφημ. «Κοινωνία», 14 Μαΐου 2000. [18] Ἀλέξιος Παναγόπουλος, Ἠθική, Ἐσχατολογία, Προφητολογία κατὰ τὸ γέροντα Ἀρσένιο, Ἀθήνα 2010. [19] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 12. [20] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 13. [21] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 14. Πρβλ. Μητροπολίτου Αὐγουστίνου Καντιώτη, Ἕνα βλέμμα στὸ πανόραμα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τεῦχος Γ’. [22] Ἡσαΐα 1, 14. Ἡσαΐα 29, 13. Μάρκ. 7, 6-7. Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 16.16 Φεβρουαρίου 2025

Ἡ ἰδεολογία τοῦ ἀνάποδου κόσμου θέλει ἡγέτην ψευδομεσσίαν(;) – 3ον

Μέρος 3ον

  Ὁ ἑπόμενος ὑπότιτλος ἀφορᾶ τὶς νέες ταυτότητες, «αἱ ταυτότητες ἀστυνομικαὶ τώρα, μετὰ ἠλεκτρονικαὶ καὶ μετὰ τὸ σφράγισμα, στὸ μέτωπο ἢ στὴν δεξιὰν χεῖρα» (σελ. 17-20). Πρβλ. στὴ σελ. 17, ὅπου ὁ γέροντας Ἀρσένιος μιλώντας προφητικὰ γιὰ τὰ προδρομικὰ σημεῖα τῆς ἀποστασίας τοῦ ἀνάποδου κόσμου μας καὶ γιὰ τὴ γενικὴ ἀθεΐα, τὸ γενικὸ πνεῦμα τῆς ἄρνησης, καθὼς καὶ τὴν ἀλαζονικὴ ὑποκρισία τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐπερχόμενης νέας ἐποχῆς, ὅπου μνημονεύει τὰ προδρομικὰ γεγονότα τῆς παγκόσμιας ἀποστασίας καὶ ἀπομάκρυνσης τοῦ κόσμου ἀπ’ τὸν ἀληθινὸ Θεό. Ἀναφέρεται στὶς ἀστυνομικὲς ταυτότητες ποὺ πλέον δὲν θὰ ἀναφέρουν κὰν τὸ θρήσκευμα. Θεωρεῖ ὅτι θὰ ἀκολουθήσουν οἱ ἠλεκτρονικὲς ταυτότητες μὲ νόμο ὑποχρεωτικὸ ἐκ τῆς Ἑνωμένης Εὐρώπης. Θέτει ἕνα χρήσιμο ἐρώτημα, ὅτι ἐὰν ἐμφανιστοῦν 2-3 ἑκατομμύρια πιστῶν, ποὺ ἴσως θὰ θελήσουν νὰ ἀρνηθοῦν νὰ τὶς παραλάβουν, τί θὰ γίνει τότε, θὰ τοὺς ἐπιβληθεῖ ἀναγκαστικὰ ἡ ταυτότητα ἢ θὰ τοὺς ἀπαλλάξουν ἀπὸ τὰ ὑπηρεσιακά τους καθήκοντα, ἐὰν θὰ εἶναι δημόσιοι ὑπάλληλοι, ἢ θὰ τοὺς ἀντιμετωπίσουν, ὅπως γίνεται καὶ μὲ τοὺς ἀντιρρησίες συν­είδησης καὶ τοὺς Χιλιαστές;

Τὸ 1999 ὁ π.Ἀρσένιος σημειώνει ὅτι στὴ Θεσσαλονίκη, σύμφωνα μὲ τὸν ἡμερήσιο τύπο, ἔγινε διεθνὲς συνέδριο ἐντεταλμένων, γιὰ τὸ θέμα τῶν ταυτοτήτων καὶ ὅτι στὸ συνέδριο συμμετεῖχαν 5 μέλη ἐκπρόσωποι τῆς Ε.Ε., κάποιοι τότε πρότειναν νὰ ἐγκαταλειφθεῖ τὸ θέμα τῶν ταυτοτήτων καὶ νὰ προχωρήσουν ἄμεσα στὸ σφράγισμα. Μᾶς κάνει ἑρμηνευτικὲς προσεγγίσεις πάνω σ’ αὐτά, ρωτώντας μας, τί θὰ κάνουμε, ἐὰν θὰ ἐξαπλωθεῖ στὴν ἀρχὴ παντοῦ καὶ προαιρετικὰ τὸ σφράγισμα, καὶ ἐὰν θὰ γίνει κατόπιν αὐτὸ ὑποχρεωτικὸ μὲ νόμο, ἆραγε μόνο στὴν ἐποχή τοῦ ἀντι-χρίστου ἢ πιὸ πρίν; Διατυπώνει τὴν ἄποψή του ὅτι τὸ σφράγισμα αὐτό, θὰ εἶναι τὸ τελευταῖο τελικὸ στάδιο, μετὰ ἀπ’ τὶς ἠλεκτρονικὲς ταυτότητες, ὅπως αὐτὸ ἔχει καὶ προφητευθεῖ στὴν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννη (κεφ. 13), στὸ μέτωπο ἢ στὸ δεξὶ χέρι: “κατὰ πᾶσαν πιθανότητα ὁ τρόπος αὐτὸς εὐχερῶς θὰ ἐπικρατήση εἰς ὅλα τὰ ἀλλόθρησκα κράτη, εἰς τοὺς καθολικοὺς καὶ περισσότερους προτεστάντες, εἰς τοὺς ἀθέους ἐκ χριστιανῶν καὶ ὀρθοδόξων καὶ εἰς τοὺς ἀδιάφορους, μετὰ θὰ ἐμφανιστεῖ τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως, ὁ ἀντίχριστος, ἢ ἀπ’ τὴν Ἀμερική, ἢ ἀπ’ τὴν Ε.Ε., Ἑβραῖος τοιοῦτος, ὁ ὁποῖος θὰ ἐπιβάλη διὰ νόμου, μέτρων ἀγορᾶς καὶ πωλήσεως”. Στὴ σελίδα 18 μᾶς παραθέτει μία φωτογραφία τῆς ἀπόλυτης ἄρνησης τῶν ἱερῶν κανόνων τοῦ ἀντίθετου, ἀνάποδου κόσμου, ὅπου μία χριστιανὴ “ἱέρεια μεταλαμβάνει” τοὺς ἀνθρώπους, κι αὐτὸ ὡς ἕνα ἀρνητικό, ἀντίθεο, ἀνάποδο δεῖγμα τοῦ σημείου τῶν ἐσχάτων.

Οἱ ταυτότητες θὰ εἶναι τὸ τελευταῖο στάδιο, πρὶν ἀπ’ τὸ χάραγμα, ὅπως μᾶς τὸ ἑρμηνεύει ὁ π.Ἀρσένιος, ὁ ὁποῖος καὶ πιθανολογεῖ προφητικὰ ἤδη πρὶν 20 ἔτη, ὅτι ὁ τρόπος αὐτὸς τῆς οἰκονομικῆς καὶ γενικότερης συναλλαγῆς, ποὺ θὰ ἐπικρατήσει σὲ ὅλα τὰ ἀλλόθρησκα κράτη, στοὺς καθολικούς, σὲ προτεστάντες, σὲ ἄθεους, ἀπὸ τὶς πρώην χριστιανικὲς κοινωνίες, καθὼς καὶ ἀπὸ ὀρθόδοξους, ὥστε νὰ μπορέσει νὰ βρεῖ τὸ δρόμο ἄνετο μέσα στὸν ἀνάποδο κόσμο του, τὸ ἴδιο τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρήμωσης, ἀπ’ τὴν Ἀμερική, ἢ ἀπ’ τὴν Εὐρώπη, μὲ ἑβραϊκὴ καταγωγή, ὁ ὁποῖος θὰ ἐπιβάλει μὲ νόμους τὸ διαδεδομένο καὶ γνωστὸ ἐκ τῶν προτέρων, ἀρχικὰ ὡς προαιρετικὸ μέτρο συναλλαγῆς, γιὰ ἀγορὰ ἢ πώληση, μάλιστα θὰ ἐπιβάλει τὸ χάραγμα, στὴν ἀρχὴ ὄχι μὲ τὴ βία, ἀλλὰ μὲ τὴ στέρηση, ὥστε νὰ φανεῖ ἡ ἴδια ἡ συγκατάθεση τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ θὰ βρίσκεται στὸ ἀντιφατικὸ ἀδιέξοδο μέσα στὸν ἀνάποδο κόσμο.

Τὰ προηγούμενα μέτρα, καθότι χρησιμοποιοῦνται ἕως καὶ σήμερα, μὲ τὸ γραμμωτὸ σύστημα πάνω στὰ προϊόντα, σὲ ποτά, σὲ τρόφιμα, δὲν μᾶς ἐμποδίζει σὲ κάτι, οὔτε μὲ τὶς ἠλεκτρονικὲς ταυτότητες καὶ τὶς ἀτομικὲς κάρτες, δὲν θὰ πάθουμε κάτι, πρὸς τὸ παρόν, ἐκτὸς ἀπ’ τὸ μεθοδευμένο ἀφελληνισμὸ τοῦ ἀμέρικαν ντρίμ, τοῦ λάϊτ, τῶν ἀντίφα, καὶ τὴν ἀποχριστιανοποίηση. Μᾶς λέγει ὅτι ἐὰν θὰ ἦταν δυνατόν, καλὸ θὰ ἦταν νὰ μὴ πάρουμε οὔτε τὶς ἠλεκτρονικὲς ταυτότητες. Ἀλλὰ προκειμένου νὰ στερηθοῦν οἱ χριστιανοὶ τοὺς μισθούς, τὶς συντάξεις, τὰ συμβόλαια, τὶς ἀγορές, τὶς πωλήσεις, γιὰ ὅσα χρόνια αὐτὰ τὰ μέτρα θὰ ἰσχύσουν, θὰ τὶς πάρουμε «ἔστω καὶ τὸν σατανᾶ ἐὰν εἰκονίζουν, τὸ πολὺ νὰ μὴ τὶς κρατᾶ κανεὶς στὴν τσέπη του, ἀλλὰ μέσα στὰ παπούτσια του» [23].

Παρότι ὁ γέροντας Ἀρσένιος ἦταν διαλλακτικὸς γιὰ τὶς ταυτότητες καὶ τὶς τραπεζικὲς κάρτες, ἀντίθετα, γιὰ τὸ «χάραγμα», εἶναι ἀπόλυτα κατηγορηματικός, μᾶς τὸ αἰτιολογεῖ : «ἐπειδὴ τὸ γράφει ἡ Γραφή, ἡ Ἀποκάλυψις». Μάλιστα χάριν τῶν λίγων πιστῶν, τοῦ μικροῦ ποιμνίου ὁ δικαιοκρίτης Κύριος θὰ κολοβώσει τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες. Οἱ γνῶμες ὅλων τῶν ἁγίων πατέρων εἶναι ὅτι ὁ ἄνομος, ἀντίθεος, ἀντὶ-χριστος, θὰ καταδυναστεύσει τὸ κόσμο γιὰ τριάμισυ ἔτη, ὡς τύραννος, ἐνῶ ἡ συνολική του κυριαρχία, ἐξουσία, διακυβέρνηση, θὰ εἶναι ἑπτὰ ἔτη. Ὁ π.Ἀρσένιος μᾶς διευκρινίζει ὅτι «εἶναι σοβαρὸ λάθος», κάποιοι νὰ νομίζουν ὅτι εἶναι τὸ ἴδιο πρᾶγμα οἱ ἠλεκτρονικὲς ταυτότητες καὶ ὅτι εἶναι τὸ ἴδιο πρᾶγμα τὸ Χάραγμα. Γι’ αὐτὸ μᾶς ἐξηγεῖ ὅτι τὸ Χάραγμα θὰ μᾶς εἶναι ζητούμενο νὰ μπεῖ, στὸ μέτωπο ἢ στὴ δεξιὰ χεῖρα, γιὰ ὅσους θὰ θελήσουν ἀρχικὰ νὰ τὸ πάρουν, θὰ τοὺς ζητηθεῖ νὰ προσκυνήσουν τὸ θηρίο, νὰ τὸν παραδεχθοῦν, νὰ τὸν λατρέψουν ὡς μεσσία, γι’ αὐτὸ ἡ κατοπινὴ τύχη τους, θὰ εἶναι μαζὶ του [24] ὡς καταδίκη αἰώνιος.

Στὸν ἑπόμενο μικρὸ ὑπότιτλο «πλήθυνσις τῆς γνώσεως» (σελ. 21), κάνει λόγο γιὰ τὶς γεννήσεις μὲ δίχως σπέρμα. Δηλαδὴ γιὰ γεννήσεις μὲ ἐξωσωματικὲς τεχνικὲς γονιμοποίησης, μὲ ξένα σπέρματα ἢ ἄγνωστων γονέων, ποὺ δὲν ἔδινε εὐλογία γιὰ τέτοιες ἀδιαφανεῖς ἰατρικὲς πράξεις τῆς καταπάτησης τῆς βιοηθικῆς. Γι’ αὐτὸ ἦταν καὶ κατηγορηματικὸς γιὰ τὶς ἐξωσωματικὲς γονιμοποιήσεις ἀπὸ τὶς ἄγνωστες τράπεζες σπέρματος, κι ἀπὸ ἄνδρες ποὺ θὰ χρησίμευαν ὡς γενετικὸ βοηθητικὸ προσωπικό. Κατὰ ἦταν καθότι σύμφωνα μὲ τοὺς ἱεροὺς κανόνες διαφωνοῦσε γιὰ τὴν καύση τῶν νεκρῶν. Ὅπως καὶ κατὰ ἦταν γιὰ τὴ δωρεὰ ὀργάνων, ὅπου πρὶν ἀκόμα νὰ πεθάνει ὁ ἄνθρωπος, θὰ τοῦ τὰ πάρουν τὰ ζωτικὰ ὄργανα οἱ ἰατροί, ἐνόσω ὁ ἄνθρωπος θῦμα θὰ εἶναι ἀκόμα ζωντανός! Κι αὐτὸ τὸ χαρακτήριζε ὡς ἐσχατολογικὸ σημεῖο τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν τῆς ἀποστασίας καὶ τῆς ὕβρης, «νὰ ζήσω ἐγώ, μὲ ὅποιο κόστος», παρόμοιο μὲ τὸ ἄλλο ἀντιχριστιανικὸ σύνθημα «νὰ ζήσω ἐγώ, κι ἂς πεθάνει ἡ Ἑλλάδα», ποὺ δηλώνει τὴν ὕβρη καὶ τὴν ἀλαζονεία. Κι ὅπως ἔλεγε, κάθε τι ποὺ εἶναι προϊὸν ἀνθρώπινου φόνου, μέσῳ τῆς ἀπόσπασης ζωτικῶν ὀργάνων ἀπὸ τὸν ζωντανὸ ἄνθρωπο ἢ μὲ τὴ κατασκευὴ φαρμάκων ἀπὸ τὰ ζωντανὰ βρεφικὰ κύτταρα, δὲν μπορεῖ νὰ γίνεται μὲ εὐλογία τῆς Ἐκκλησίας, εἰς βάρος τοῦ ἄλλου συνανθρώπου μας καὶ τόνιζε τὴν ἠθικὴ εὐθύνη τῶν βιοηθικῶν ἐπιτροπῶν τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴν ἀληθινὴ ἐνημέρωση τοῦ λαοῦ.

Μάλιστα μᾶς ἀναφέρει τὰ νέα ἀπ’ τὸν τότε Τύπο, ὅτι στὴν Ἰαπωνία οἱ ἐπιστήμονες κατάφεραν νὰ γονιμοποιήσουν ἀγελάδες, ναί, χωρὶς τὴν παρεμβολὴ σπέρματος, ἀφοῦ «ἔλουσαν τὰ κύτταρα τῶν ὠαρίων σὲ ἀλκοολοῦχο διάλυμα καὶ ὁρισμένα ἄλλα χημικά, καθιστώντας τα ἔτσι ἔμβρυα». Τὸ μειονέκτημα, ὅπως μᾶς λέγει, εἶναι ὅτι τὸ πείραμά τους, πέτυχε, ἀλλὰ μόνο μὲ τὸ χρωμόσωμα Υ τῆς μητέρας, δηλαδὴ νὰ γεννιοῦνται θηλυκὰ μοσχαράκια. Ὁ γέροντας Ἀρσένιος σχολιάζοντας αὐτὸ τὸ δεδομένο, ὡς μελλοντικὸ ἀνθρώπινο δεδομένο, καταλήγει, ὁ ἀντίθεος, ἀνάποδος κόσμος θὰ γεμίσει ἀπὸ «ἕνα κόσμο γυναικῶν». Ὅλα αὐτά μᾶς τὰ ἐξηγεῖ ὡς ἀντικείμενο, ἀνάποδο σημεῖο, τῆς πλήθυνσης τῆς γνώσης, μέσῳ τῶν φοβερῶν ἀνακαλύψεων τῆς σύγχρονης ἐπιστήμης, μέσῳ τῆς ἐπικίνδυνης κλωνοποίησης, ἀκόμα καὶ τῆς ἑτοιμαζόμενης «ἐγκυμοσύνης ἀνδρῶν!». Αὐτὰ τὰ σημεῖα τῆς πλήθυνσης τῆς γνώσης, τὰ καταδικάζει γιὰ τοὺς χριστιανοὺς καὶ τὰ ἐντάσσει ὡς σημεῖα προειδοποιητικὰ γιὰ τὸν ἔσχατο ἐσχατολογικὸ χρόνο, μάλιστα γιὰ λίγο πρὶν τὴν ἐμφάνιση τοῦ ψευδο-μεσσία ἢ ἀλλιῶς τοῦ θηρίου τῆς Ἀποκάλυψης, ποὺ θὰ παραπλανήσει σχεδὸν ὅλο τὸν ἀποστάτη, ἀνάποδο κόσμο μας.

Στὸν ἑπόμενο μικρὸ ὑπότιτλο : «ἀμεριμνησία ὅλων» (σελ. 22), κάνει λόγο γιὰ τὴν ἀδιαφορία ποὺ θὰ ἐπικρατεῖ σὲ μικροὺς καὶ μεγάλους. Ἀδιαφορία γιὰ τὰ σημεῖα τῶν ἐσχάτων ἢ τὰ σχόλια κάποιων δημοσιογράφων καὶ ἐπιστημόνων, ποὺ θὰ τὰ ἑρμηνεύουν ὅλα ὡς ἀνθρωποφανῆ, δηλ. δίχως νὰ καταλαβαίνουν τὴν ἐπαλήθευση τῆς Ἀποκάλυψης τοῦ Ἰωάννου. Ἀναφέρει περιστατικὰ κάποιων καθολικῶν ἱερωμένων ποὺ ἀποσχηματίζονται συνεχῶς τελευταῖα, διακηρύσσοντας τὴν ἔντονη ἀμφιβολία στὰ θαύματα τοῦ Κυρίου καὶ στὸν ἠθικὸ εὐαγγελικὸ νόμο, ἐπίσης σημειώνει ὅτι κάποιος ἀγγλικανὸς ἀρχιεπίσκοπος διακήρυξε δημόσια, ὅτι δὲν πιστεύει στὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου! Κάνει λόγο καὶ γιὰ τὰ περιστατικὰ τῆς ὁμοφυλοφιλίας καὶ τοῦ κιναιδισμοῦ, ποὺ ἐξαπλώθηκε ἐξίσου καὶ στὸ κατώτερο καὶ στὸν ἀνώτερο κλῆρο, ὅλων τῶν θρησκειῶν, καὶ μιλάει γιὰ τὶς γυναῖκες ἱέρειες. Μετὰ ἀπ’ ὅλα αὐτά, παρατηρεῖ ὅτι θὰ εἶναι «ἀφελεῖς ὀπαδοί», ὅσοι ἀπ’ τοὺς Οἰκουμενιστές, περιμένουν τὴν ἰδεατὴ Ἕνωση τοῦ Χριστιανισμοῦ, μὲ τέτοια ἀνάποδα ἢ διεστραμμένα πρόσωπα. Μάλιστα καταχωρεῖ καὶ φωτογραφία, δίχως ἀναφορὰ στὴ πηγή της, πιθανὸν ἀπὸ κάποια ἐφημερίδα, ὅπου ὁ τότε «πάπας χρίεται ἀρχιμάγος τοῦ λεγομένου ‘Λευκοῦ Ἀδελφάτου’ τῆς διεθνοῦς μαγείας». Δίπλα σὲ ἄλλη φωτογραφία, δίχως ἀναφορὰ πηγῆς, μᾶς σημειώνει ὅτι «ὁ ἀρχιμάγος Δαλάϊ Λάμα πρὸς τὸν ἀρχιμάγον Πάπαν: Εἴμεθα ἕν!». Καὶ σχολιάζει, εἶναι δυνατὸν ἕνας χριστιανὸς νὰ πιστεύει ὅτι εἴμαστε ἕνα, μὲ ἕνα μάγο;

Στὸν ἑπόμενο ὑπότιτλο «ἔσχατη ἔκκλησις» (σελ. 23-24), καλεῖ τοὺς πιστοὺς καὶ τὸ προβληματισμένο κόσμο, γιὰ ἀφύπνιση, ταπείνωση καὶ ἐγρήγορση. Μάλιστα κάνει ἀναφορὰ στὸ πνευματικό του πατέρα Φιλόθεο Ζερβάκο, ὁ ὁποῖος παρακολουθοῦσε αὐτὰ τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν καὶ ὁ ὁποῖος σὲ ἐπιστολή του, πρὸς τὸ πνευματικό του τέκνο τὸν γέροντα Ἀρσένιο, ἐπεσήμανε καὶ ἐπιβεβαίωνε τὴν ἐπικινδυνότητα τῶν ἐσχάτων καιρῶν. Γι’ αὐτὸ καὶ σημειώνει ὅτι ἔγραψε αὐτὰ τὰ μικρὰ βιβλία του, προκειμένου νὰ ἀναδείξει τὴν ἐπικινδυνότητα τοῦ ἀντίθεου, ἀνάποδου κόσμου μας, κι ὅτι οἱ καιροὶ μας εἶναι χαλεποὶ καὶ ὅτι ἡ ἐποχὴ μας εἶναι κοσμογονικὴ καὶ στὴ φύση καὶ στὴ κτίση. Ἡ σύγχρονη ἀνθρωπότητα μεθυσμένη ἀπὸ τὴν ὕβρη, σὰν νὰ θέλει νὰ φθάσει ὡς νέα βαβέλ, τὴ σοφία τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ θὰ πέσει, θὰ χαθεῖ, σημειώνει, λόγῳ τῆς ἀποστασίας καὶ τῆς ἀλαζονείας της.

Οἱ γεωπολιτικοὶ πολιτικοποιημένοι εὐσεβεῖς πόθοι περὶ τηγανισμένων ψαριῶν, περὶ μαρμαρωμένου βασιλιᾶ, περὶ ἁγίων δισκοπότηρων καὶ περὶ Θείας Λειτουργίας ποὺ κάποτε, λένε, παύθηκε θαυμαστά, καὶ ποὺ πρόκειται νὰ ξανασυνεχίσει, σὲ κάποια χρονικὴ στιγμή, καθὼς καὶ οἱ ἰδέες, περὶ κι ἄλλων γεωπολιτικῶν εὐσεβιστικῶν προσδοκιῶν, ἀναλύονται εὔστοχα καὶ ἀπ’ τὸν ὁμ. καθηγητὴ Παν/μίου Στρασβούργου π. Ἀστέριο Ἀργυρίου [25], στὶς μελέτες του, ποὺ καλὸ θὰ εἶναι ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἰσχυρογνώμονες ἰδεολόγοι, νὰ τὶς λάβουν σοβαρὰ ὑπόψη, ἀφοῦ τὶς μελετήσουν. Ὁ φιλόπονος ἀναγνώστης μπορεῖ νὰ δεῖ καὶ ἕνα προηγούμενο δημοσίευμά μας εἰς τὸν Ὀρθόδοξο Τύπο τῆς 27ης Μαΐου 2022 ἔτους. Εἶναι γνωστὸ τὸ νὰ προσπαθήσει κάποιος νὰ πείσει κάποιον πολιτικὸ ἰδεολόγο νὰ ἀλλάξει γνώμη, ποὺ ὑποστηρίζει τὰ περὶ τῆς Βατάτζιας Πολιτικῆς Ἰδεολογίας μᾶλλον θὰ εἶναι πείραμα μὲ τὴν εἰς ἄτοπον ἀπαγωγή, ἐντούτοις εἶναι ἠθικὸ χρέος, γιὰ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν ἐπιστήμη, στοὺς ἐρευνητὲς καὶ εἰδικοὺς ἐπιστήμονες, καί στό βιβλίο του ὁ π. Ἀρσένιος: «Ἀνησυχητικὰ σημεῖα τῶν καιρῶν». [26]

Σημειώσεις:

[22] Ἡσαΐα 1, 14. Ἡσαΐα 29, 13. Μάρκ. 7, 6-7. Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 16.

[23] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 19. Βλ. Ἀλέξιου Π.Παναγόπουλου, Ἐσχατολογικὲς διαστάσεις τῆς παιδαγωγίας κατὰ τὸν ἅγ. Ἰω. Χρυσόστομο, διδακτορικὴ διατριβή, ἐπανέκδοση: Θεσσαλονίκη, 2009.

[24] Ἀποκ. 14, 12. Βλ. Ἀλέξιος Π.Παναγόπουλος, Εὐρωπαϊκοὶ Θεσμοί, Ἀθήνα 2024.

[25] Βλ. Les Exegeses grecques de l’Apocalypse a l’epoque turque (1453-1821). Esquisse d’une histoire des courants ideologiques au sein du peuple grec asservi [Οἱ ἑλληνικὲς Ἑρμηνεῖες στὴν Ἀποκάλυψη στὰ χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας (1453-1821). Προσχεδίασμα μίας ἱστορίας τῶν ἰδεολογικῶν ρευμάτων στοὺς κόλπους τοῦ ὑπόδουλου ἑλληνικοῦ λαοῦ] (Ἐπὶ καθηγεσίᾳ διδακτορικὴ διατριβὴ στὴ Φιλοσοφικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Στρασβούργου). Στρασβοῦργο 1977, 2 τόμοι, 942 σελίδες πολυγραφημένες. Βλ. Τοῦ ἰδίου συγγραφέα, Ἰδεολογικὰ ρεύματα στοὺς κόλπους τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας κατὰ τὰ χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας, Λάρισα, Λαογραφικὴ Ἑταιρεία Λαρίσης,1980, 42 σελίδες. Βλ. Τοῦ ἰδίου συγγραφέα, Les Exegeses grecques de l’Apocalypse a l’epoque turque (1453-1821). Esquisse d’une histoire des courants ideologiques au sein du peuple grec asservi [Βλ. ἀριθμ. 3] Θεσσαλονίκη, Ἑταιρεία Μακεδονικῶν  Σπουδῶν-Ἐπιστημονικαὶ  Πρα­γματεῖαι 15-,1982, 761 σελίδες (ἔντυπη ἔκδοση τοῦ ὑπ’ ἀριθ. 1).

[26] Ἀρσενίου Κομπούγια (ἀρχιμ.), πνευματικοῦ, Ἀνησυχητικὰ σημεῖα τῶν καιρῶν, ἔκδοσις: Ἱεροῦ Παρθενῶνος «Παναγίας Γοργοϋπηκόου», Ναύπακτος, 1962.

Ἡ ἰδεολογία τοῦ ἀνάποδου κόσμου θέλει ἡγέτην ψευδομεσσίαν(;) – 4ον

4ον

   Μεταξὺ τῶν σύγχρονων σημείων παρατηρεῖ τὴ μεγάλη σύγχυση καὶ διαστροφὴ ποὺ ἐπικρατεῖ μεταξὺ τῶν πιστῶν, τῶν χριστιανῶν, τῶν μοναχῶν, τῶν κληρικῶν, ποὺ ἄλλοι, ὅπως μᾶς λέγει, δὲν δίδουν σημασία, κι ἄλλοι ἔχουν διαφορετικὴ γνώμη, ἢ ἄλλοι τὰ ἀπορρίπτουν ὅλα, καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ ἑρμηνεύει ὡς σημεῖα τῆς σύγχυσης τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν ἐκείνων τοῦ μεσασμοῦ τοῦ ὀγδόου αἰώνα. Ἀλλὰ σὲ μᾶς ἐφιστᾶ τὴ προσοχή, ὅτι ὅταν θὰ ἔλθουν οἱ ἡμέρες ἐκεῖνες ὀφθαλμοφανῶς, ὅτι κι ἔτσι θὰ πρέπει νὰ συμβεῖ [27], τότε νὰ χαίρονται οἱ πιστοὶ χριστιανοί, ἐπειδὴ τότε θὰ πλησιάζει ὁ καιρός, ὅπου μετὰ ἀπὸ τὰ ἑπτὰ ἔτη τοῦ ἀντι-χρίστου θὰ ἔλθει ὁ δίκαιος Κριτής, γιὰ νὰ ἀποδώσει τὴ δικαιοσύνη τῶν αἰώνων. Στὶς ἡμέρες τοῦ θηρίου μᾶς λέγει, ὅτι κάποιοι πιστοὶ θὰ κληθοῦν νὰ ὁμολογήσουν καὶ νὰ μαρτυρήσουν καὶ νὰ μὴ φοβόμαστε, ὅπως μᾶς λέγει, γιατί ξέρει ὁ δικαιοκρίτης Κύριος, τὸ πῶς θὰ καταφέρει, νὰ σκεπάσει τοὺς δικούς Του, ποὺ δὲν ἀνήκουν στὸν ἀντίθεο, ἀνάποδο κόσμο τοῦτον. Λυπηρὸ νὰ προσθέσω ἐδῶ ὅτι σὲ κάποια πολυκαταστήματα βάζουν μουσικὰ ἀκούσματα μὲ ὑποσυνείδητα μηνύματα, χρονιάρες μέρες : «ἂν ἕνας δὲν πιστεύει, κανένας δὲν πιστεύει», διαστρεβλώνοντας τὸ μήνυμα χαρᾶς, ἐλπίδας, τῆς γέννησης τοῦ Σωτῆρος.

   Στὴν συνέχεια τοῦ ἴδιου πονήματός του παραθέτει σὲ «παράρτημα» ἄρθρο τοῦ μακαριστοῦ βουλευτῆ Νικόλαου Ψαρουδάκη καὶ σχόλια τοῦ π.Ἀρσένιου στὸ βιβλίο του (σελ. 26-36). Μνημονεύει τὴ πηγὴ ὅτι δημοσιεύθηκε τὸ ἄρθρο στὴν ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος» στὶς 27 Ἰουνίου 1997. Τὰ παρακάτω τὰ χαρακτηρίζει «ἀποκαλυπτικὰ φαινόμενα καὶ μηνύματα τῶν ἐσχάτων καιρῶν!». Τὸ ἄρθρο φέρει ὡς τίτλο: «Ἡ ὁμοφυλοφιλία ὀργανώνεται γιὰ νὰ ἁπλωθεῖ σ’ ὅλη τὴ γῆ!». Στὴν Ἀμερική, λέγει, ἱδρύθηκε τὸ γενικὸ ἀδελφᾶτο ὁμοφυλοφίλων ὀρθοδόξων, οὐνιτῶν, κ.ἄ., ὅπου γίνεται ἕνας παραλληλισμὸς γιὰ τὴ πεντάπολη τῶν Σοδόμων καὶ Γομόρρων ὡς προτύπωση τῶν πέντε Ἠπείρων. Ἡ εἴδηση, ὅπως μνημονεύει, ἔρχεται κι ἀπ’ τὸ Ἴντερνετ καὶ τὴν χαρακτηρίζει ἀνθρωπίνως ἀπίστευτη, ἐὰν θὰ εἶναι ἀληθινή. Πρβλ. vector.casti.com, ftp.netcom.com. Μὲ ἡμερομηνία Σαββάτου 22 Ἰουλίου 1995.

  Ὅπως μᾶς σημειώνει σχολιάζοντας, πρόκειται γιὰ ἐγκεκριμένο σωματεῖο ὁμοφυλοφίλων καὶ λεσβιῶν, μάλιστα χριστιανῶν, τῆς ἀνατολικῆς καὶ ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἡ λέξη “axios” ποὺ χρησιμοποιοῦν, ἔχει παρθεῖ ἀπ’ τὸ ἑλληνικὸ λειτουργικὸ τυπικὸ καὶ σημαίνει ἕνα πραγματικὰ «ἀληθῶς σεβαστὸ καὶ ἄξιο πρόσωπο». Σημαίνει τὸ ἀνάποδο ἦθος γιὰ ἀνθρώπους, ἑλληνικῆς, σλαβικῆς, ἀλβανικῆς, σημιτικῆς ἢ ἀρμενικῆς καταγωγῆς, ποὺ εἶναι μέλη αὐτῆς τῆς ὀργάνωσης καὶ κάποιοι ἀπ’ αὐτούς, εἶναι ἀκόμα καὶ κληρικοί, τόσο ἀνώτεροι, ὅσο καὶ κατώτεροι. Τὸ σωματεῖο ἱδρύθηκε τὸ 1980 στὸ Λὸς Ἄντζελες τῆς Καλιφόρνιας καὶ παραρτήματά του ἱδρύθηκαν στὴ Νέα Ὑόρκη καὶ ἀλλοῦ, ὅπως στὸ Κολοράντο, Ὀχάϊο, Πενσυλβάνια, Σικάγο, Βοστώνη, Σὰν Φραντσίσκο καὶ Ντητρόϊτ, κ.ἄ. Ἐκτὸς Ἀμερικῆς, ἔχει, ὡς δηλώνουν, στὸ Καναδὰ καὶ στὴν Αὐστραλία παραρτήματα, καθὼς καὶ στὴν Εὐρώπη.

   Μέχρι τότε, καὶ πρὶν λίγα χρόνια, οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ καὶ οἱ Προτεστάντες εἶχαν κάποιο ὑποστήριγμα ἀπὸ ὁμάδες πνευματικῆς ὑποστήριξης καὶ γι’ αὐτὸ πολλὲς φορές, τὰ διάφορα σκάνδαλα ποὺ συνέβαιναν, δὲν τὰ ἔβγαζαν δημόσια πρὸς τὰ ἔξω, πρὸς τὸν πολὺ κόσμο, μέχρι ποὺ τὸν Μάρτιο τοῦ 2010, βγῆκαν ἀκόμα καὶ στὴ τηλεόραση τὰ σκάνδαλα, γιὰ σεξουαλικὲς παρενοχλήσεις ἢ κακοποιήσεις, ἀπὸ ἀνυποψίαστους ρωμαιοκαθολικοὺς κληρικούς, πού ἔφτασαν στὴ δημοσιότητα, μέχρι καὶ τὴ πόρτα τοῦ Πάπα στὸ Βατικανό.

   Ἀνάλογες ὁμάδες ὑποστήριξης δὲν ὑπῆρξαν στοὺς ἀνατολικοὺς χριστιανούς, ἐκεῖ ὅπου ἱδρύθηκε ἡ ὀργάνωση «Ἄξιος», ὅπου κάθε ἕνας, ποὺ προέρχεται ἀπ’ τὴ παράδοση τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, μπορεῖ νὰ συμμετέχει, μάλιστα γράφουν : «μαζὶ μποροῦμε νὰ βοηθήσουμε καὶ νὰ στηρίξουμε κάποιον σὲ κοινὴ κατάσταση μὲ ἐμᾶς. Εἴμαστε μία θρησκευτικὴ καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα σεξουαλικὴ μειονότητα μέσα στὶς ΗΠΑ» [28]. Τὸ γιατί ἱδρύθηκε αὐτό; Οἱ ἴδιοι, ἀπαντοῦν: «γιὰ νὰ διαδώσει τὴν ἀνθρώπινη σεξουαλικότητα μέσα στὸν ἀνατολικὸ χριστιανισμό. Γιὰ νὰ τονίσει ὅτι οἱ Ὁμοφυλόφιλοι καὶ οἱ Λεσβίες μποροῦν νὰ ζοῦν ζωηρὴ ζωὴ προσευχῆς καὶ μαρτυρίας. Γιὰ τὴ κοινή μας πνευματικὴ ἐνδυνάμωση, σταθερότητα καὶ εὐημερία. Γιὰ τὴν ἐπιθυμία μας νὰ γεφυρώσουμε τὸ χάσμα ἀνάμεσα στὴ κοινωνία τῆς ἐκκλησίας καὶ τῆς κοινωνίας τῶν ὁμοφυλοφίλων μὲ ἀγάπη, διάλογο, προσευχή, διακονία καὶ παιδεία. Γιὰ τὴν ἀνακούφιση, βοήθεια καὶ ὑποστήριξη τῶν ἀδελφῶν μας καὶ τῶν οἰκογενειῶν των, μὲ τὴν πραγματοποίηση τῶν ἀπολαύσεων καὶ εὐθυνῶν τοῦ θαυμασίου δώρου τοῦ Θεοῦ, τῆς σεξουαλικότητας. Γιὰ τὴ προστασία κατὰ τοῦ στιγματισμοῦ, τῆς καταπίεσης καὶ τῆς ἀνέχειας. Γιὰ τὴν εὐκαιρία διακονίας ἄλλων μὲ πράξεις Ἐλεημοσύνης καὶ ἀγάπης ὡς ἄτομα καὶ ὡς ὁμάδα. Γιὰ τὴ μελέτη τῆς πλουσίας μας καταγωγῆς καὶ παράδοσης. Γιὰ τὴν ἀληθινὴ προσέγγιση τοῦ πλησίον καὶ ὁ στόχος τοῦ πνεύματος, τῆς χαρᾶς καὶ διασκέδασης στὴν ἐξέλιξή μας» [29]. Δηλαδὴ διδάσκουν ἕνα νέο εὐαγγέλιο στὰ μέτρα τους, ποὺ σίγουρα θὰ ἐξυπηρετήσει τὶς ἀξίες καὶ τὰ ἰδανικὰ τοῦ ἐρχόμενου ἡγέτη τοῦ ἀντίθεου, ἀνάποδου κόσμου τοῦ ἀντι-χρίστου.

  Μεταξὺ τῶν μελῶν αὐτοῦ τοῦ σωματείου χρησιμοποιεῖται ἡ ἀγγλική, ὡς γλώσσα προσευχῆς, στὶς συναντήσεις τους, ἐνῶ οἱ συναθροίσεις τους ἀρχίζουν μὲ ἑσπερινὸ καὶ κάποια κοινὰ τυπικά, ἐνῶ ἔχουν κάποιον ὁμιλητὴ καὶ γίνονται συζητήσεις καὶ παρουσιάσεις. Μέλη τους συμμετέχουν στὸ «Φεστιβὰλ Ὑπερηφάνειας» καὶ στὸ «Πνευματικὸ Οὐράνιο Τόξο» καὶ σὲ ἄλλες ἐκδηλώσεις. Ἔχουν στὴ διάθεσή τους, ὅπως ἀναφέρουν : «βιβλιογραφία, θεολογικὰ βιβλία, βιογραφίες ὁμοφυλοφίλων ἁγίων, βιβλικὲς παρερμηνεῖες, τὸ τυπικό τῆς ἀδελφότητος, εἰκόνες τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῆς Θεοτόκου καὶ διαφόρων ἁγίων» [30]. Συνιστοῦν καὶ γράφουν στὰ μέλη τους, νὰ δείχνουν κάποια κατανόηση στοὺς ἱερεῖς ἢ ἄλλους, κι ὅτι τοὺς προειδοποιοῦν ἀπὸ τοὺς ἐχθρικοὺς ἱερεῖς.

  Ἀπ’ τὴν σελίδα 30 ἕως 33, καταχωρεῖ τὶς διευθύνσεις τῶν παραρτημάτων αὐτοῦ τοῦ σωματείου, τὸ ὁποῖο, καλεῖ νὰ γίνουν μέλη του, ὅσοι περισσότεροι μποροῦν, μάλιστα τοὺς πληροφοροῦν: «ναί! Θέλω νὰ γίνω μέλος στὸ Ἄξιος. Ἡ πληροφορία θὰ μείνει μυστική: ἐσωκλείω 18 δολλάρια». [31] Αὐτὴ τὴν ἐνημέρωση εἶχε ὁ γέροντας Ἀρσένιος πρὶν ἀπ’ τὸ 2000, ὁ ὁποῖος καὶ παρακολουθοῦσε τὰ σύγχρονα δρώμενα ἀνελλιπῶς, ὡς σημεῖα τοῦ ἀντίθεου, ἀνάποδου ἀντί-χριστου κόσμου. Μάλιστα στὴ σελίδα 33 καταχωρεῖ τὴ φωτογραφία, μὲ τὸ γάμο δύο ὁμοφυλοφίλων, μέσα σὲ ἐκκλησία ποὺ ἔγινε στὸ Τορόντο τοῦ Καναδᾶ, ὅπου ἀκολούθησε καὶ δεύτερος γάμος, λεσβιῶν γυναικῶν. Ὁ αἰδεσιμότατος Μπρὲντ Χόουκς ἔδωσε τὶς πρῶτες ἄδειες γάμου ὁμοφυλοφίλων, ἀλλὰ οἱ πολιτειακὲς ἀρχὲς τοῦ Ὀντάριο, δὲν ξέρουμε ἐὰν τοὺς ἀναγνώρισαν τότε, σημείωνε.

   Διατυπώνει τὶς «παρατηρήσεις καὶ σχόλια» στὰ παραπάνω (σελ. 34-36), διατυπώνοντας τὶς σκέψεις του γιὰ τὸ «Ποῦ πᾶμε; Ποιοί; ποῦ μᾶς πᾶνε; Γιατί βέβαια, ὅλα αὐτὰ ποὺ βλέπομε νὰ γίνονται, δὲν εἶναι τυχαῖα καὶ ἄδολα» [32]. Θεωρεῖ πολὺ περίεργη τὴν ἔγκριση τοῦ ἀδελφάτου μὲ τὴν ἐπωνυμία «Ἄξιος», ἀπ’ τὴν πολιτεία τῆς Νέας Ὑόρκης. Ἐπίσης παρατηρεῖ ὅτι τὸ ὄνομα «Ἄξιος» εἶναι λέξη ἑλληνικὴ καὶ σημαίνει «τὸ ἀντίθετο ἀπὸ αὐτὸ πού ταιριάζει στοὺς ὁμοφυλοφίλους, ποὺ τοὺς ταιριάζει ἡ λέξη «Ἀνάξιος», ποὺ τὸ μεταβάλλουν σὲ ‘Ἄξιος, γιὰ ἐξαπάτηση τῆς Πολιτείας καὶ τῆς κοινωνίας! Μέλη τοῦ Ἄξιος, εἶναι ὁμοφυλόφιλοι καὶ λεσβίες, χριστιανοὶ ὀρθόδοξοι καὶ οὐνίτες. Γίνεται λόγος γιὰ ὁμάδες ὑποστήριξης Παπικῶν καὶ Προτεσταντῶν ὁμοφυλοφίλων, ὁμάδες ποὺ δὲν ὑπῆρχαν γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους, καὶ ποὺ τώρα μὲ τὸ Ἄξιος, τὶς ἀποκτοῦν! Γίνεται λόγος γιὰ τὴ σεξουαλικὴ καὶ θρησκευτικὴ μειονότητα! Σκοπὸς τοῦ Ἄξιος, εἶναι νὰ διαδώσει τὴν ὁμοφυλοφιλία στὸν Ὀρθόδοξο Χριστιανισμό, νὰ ἐξαλείψει τὴ πλάνη τοῦ ἀσυμβίβαστου, Ὁμοφυλοφιλίας καὶ Χριστιανισμοῦ, νὰ βοηθήσει οἰκονομικὰ τὶς ὁμοφυλοφιλικὲς οἰκογένειες, νὰ τὶς προστατεύσει ἀπ’ τὸν στιγματισμὸ καὶ τὴ πτώχεια καὶ νὰ διατυπώσει τὴ πλούσια φιλοσοφία τῆς ὁμοφυλοφιλίας!» [33]. Ἄρα τὸ νέο εὐαγγέλιο τῆς ἠθικῆς τῆς πανθρησκείας εἶναι ἕτοιμο ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν, κι ὅλοι αὐτοὶ φυσικά, θὰ εἶναι ἀποδέκτες τοῦ χαράγματος.

   Παρατηρεῖ καὶ σχολιάζει τὶς διατυπώσεις τοῦ «Ἄξιος», στὴ παρατήρηση μὲ ἀριθμὸ 6: «ἔχομε, ὅπως φαίνεται καθαρά, μία ὀργανωμένη ἀντεπίθεση τῆς σεξουαλικῆς διαφθορᾶς, μιᾶς σοδομιτοποίησης τῆς ἀνθρωπότητας, μιᾶς πλήρους σεξουαλικῆς ἐξαχρείωσης τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως ἐκεῖνο τῶν Σοδόμων καὶ τῶν Γομόρρων τῆς Πενταπόλεως, ποὺ προκάλεσε τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ καὶ βρίσκεται θαμμένη στὴν πίσσα, τὸ θειάφι καὶ τὸ ἁλάτι, στὰ βάθη τῆς Νεκρᾶς Θαλάσσης!» [34]. Ὁ μακαριστὸς γέροντας διαβάζοντας τὶς ἐξαγγελίες τοῦ σωματείου αὐτοῦ παρατηρεῖ καὶ διερωτᾶται, ἐὰν ὁ ὑγιεῖς ἀναγνώστης τους, αἰσθάνεται, «αἴσθημα κακοσμίας, ὅπως σὲ ἐκπωμάτιση βόθρου;! Μία πλήρη ἠθικὴ ἀναισθησία, στὴν ὁποία περιέπεσαν, ‘εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτῶν ἐν αὐτοῖς’ (Ρωμ. 1. 24) οἱ ὁμοφυλόφιλοι;». Συνεχίζει τὴ παρατήρησή του μὲ τὴν ἐρώτηση: «εἶναι τόσο δύσκολο νὰ καταλάβουν τὴν ἑωσφορικὴ παγίδευσή τους στὴν σεξουαλικὴ ἀνταρσία, κατὰ τῆς ἠθικῆς τάξης ποὺ θεσμοθέτησεν ὁ Δημιουργός;» [35] καὶ τὴν παραποίηση τῶν ἱερῶν κανόνων; Τὶς περίεργες δυνάμεις ποὺ στηρίζουν καὶ προωθοῦν αὐτὸ τὸ σωματεῖο, τὶς σχολιάζει ἐσχατολογικὰ καὶ τὶς προσδιορίζει ἠθικά, ὡς ἑξῆς: «μέσα καὶ πίσω ἀπὸ τὸ «Ἄξιος» εἶναι ἕνας ὁλοζώντανος Διάβολος! Τὸν ἔκοψε, λένε, ὁ πόνος γιὰ τοὺς πτωχοὺς καὶ καταπιεσμένους κιναίδους καὶ θέλει νὰ τοὺς βοηθήσει, πιὸ πολὺ μυαλὸ εἶχε τὸ «κοτέτσι» ποὺ εἶπε στὴν μεταμφιεσμένη σὲ γιατρὸ ἀλεπού: «ἂν θὲς ψευτογιατρέ, καλὰ νὰ γίνουμε, μὴ ξανάρθεις» [36]. Πίσω ἀπ’ ὅλα αὐτά, διαβλέπει ἑρμηνευτικὰ μία ἰσοπέδωση θεσμῶν, ἀξιῶν, ἰδανικῶν καὶ νόμων τοῦ Θεοῦ, ὡς μία μεθοδευμένη «ὁλόκληρη σειρὰ τῶν Σκοτεινῶν Δυνάμεων».

  Ἀναγνωρίζει τὴ μεγάλη εὐθύνη στὸ Χριστιανισμό, γενικότερα, ποὺ ἐπέτρεψε καὶ «ἄφησε» τὸ κόσμο νὰ «ἐκτρέψει». Πρῶτο πταίκτη ὀνομάζει τὸν «Παπισμὸ ποὺ προκάλεσε τὸ μεγάλο σχίσμα τῆς Μίας, Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας», ὡς δεύτερο ὑπαίτιο ὀνομάζει τὸν «Προτεσταντισμό, ποὺ ἀφοῦ δικαιολογημένα ὄντως ἔφυγε ἀπὸ τὸν Παπισμό, δὲν ἐπανῆλθε στὴν Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ πῆρε τὴν κατιοῦσα τῶν σχισμάτων, δημιούργησε ἀπειρία Ἐκκλησιῶν», ὡς τρίτο πταίκτη ὀνομάζει τὴν «Ὀρθοδοξία, γιατί δὲν ἔδωσε τὴν πράξη» [37] γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου. Ἔτσι ἡ πλειοψηφία τῆς ἀνθρωπότητας δίχως τὴν προστασία τοῦ ἀληθινοῦ καὶ μοναδικοῦ Δημιουργοῦ καὶ Ποιμένα «ἔπεσε καὶ πάλι στὰ χέρια τοῦ Διαβόλου, ποὺ εἶναι καὶ ἀνθρωποκτόνος καὶ ψεύτης», γι’ αὐτό, ὁ ἴδιος παρατηρεῖ ὅτι τὸ κακό τῆς ἀποστασίας καὶ ἀλαζονείας «ἔχει πολὺ προχωρήσει», γιατί πλέον εἶναι μία «καθαρὰ σατανικὴ ἐπιβουλή», στὸ πνεῦμα τὸ ἀγωνιστικὸ ποὺ καλεῖται γιὰ ἐγρήγορση, ἀφύπνιση καὶ ἀγώνα, ἔτσι μᾶς ἐνθαρρύνει στὸ καλὸ ἀγώνα, μὲ τὴ προτροπὴ νὰ ἀντισταθοῦμε στὴν ἠθικὴ κραιπάλη καὶ στὸ ξεπεσμὸ μὲ τὴ συνεχῆ προσευχὴ καὶ πολὺ προσοχή.

  Στὴ συνέχεια παραθέτει κάποια ἐπίκαιρα ζητήματα ἀπὸ παλαιότερα ἄρθρα του ὁ μακαριστὸς συγγραφέας π.Ἀρσένιος, συγκεκριμένα ἀπ’ τὴ σελίδα 37-72, ξεκινώντας πρῶτα ἀπ’ τὸ δημοσιευμένο ἄρθρο του, στὴν ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος» τὸ 1986, μὲ θέμα «ὁ ἀντίχριστος καὶ ἡ σφραγίδα τοῦ ΧΞΣ’ (666)» (σελ. 37-42, βιβλίου). Ἡ «θλίψη» ποὺ θὰ ἐπιτρέψει ὁ Κύριος νὰ γίνει λίγο πρὶν τὸ τέλος τῆς ἱστορίας καὶ τοῦ κόσμου, θὰ εἶναι τόσο μεγάλη καὶ τόσο ἰσχυρή, ποὺ ὅμοιά της δὲν θὰ ἔχει ξαναεμφανισθεῖ ἀπὸ κτίσεως κόσμου, γι’ αὐτὸ μᾶς λέγει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ὅτι ἐὰν δὲν θὰ κολοβωθοῦν ἐκεῖνες οἱ ἡμέρες, δὲν θὰ εἶναι δυνατὸν νὰ σωθεῖ καμία ψυχή, ἀλλὰ γιὰ τοὺς ἐκλεκτούς, γι’ αὐτούς, ποὺ θὰ εἶναι πιστοὶ καὶ εἰλικρινεῖς τηρητὲς τοῦ Εὐαγγελίου, οἱ ἡμέρες αὐτὲς θὰ κολοβωθοῦν.

Σημειώσεις:

[27] Ματθ. 24, 6. Ἀποκ. 22, 20. Βλ. Ἀλέξιος Π.Παναγόπουλος, Εὐρωπαϊκοὶ Θεσμοί, Ἀθήνα 2024. [28] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 27. [29] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 28. Βλ. Ἀλέξιος Π.Παναγόπουλος, Εὐρωπαϊκοὶ Θεσμοί, Ἀθήνα 2024. [30] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 29. [31] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 33. [32] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 34. [33] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 34. [34] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 35. [35] Ἀλέξιος Παναγόπουλος, Ἠθική, Ἐσχατολογία, Προφητολογία κατὰ τὸ γέροντα Ἀρσένιο, Ἀθήνα 2010. [36] Ἀλέξιου Π.Παναγόπουλου, Ἐσχατολογικὲς διαστάσεις τῆς παιδαγωγίας κατὰ τὸν ἅγ. Ἰω. Χρυσόστομο, διδακτορικὴ διατριβή, ἐπανέκδοση: Θεσσαλονίκη, 2009. [37] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 36. Βλ. Ἀλέξιος Π.Παναγόπουλος, Εὐρωπαϊκοὶ Θεσμοί, Ἀθήνα 2024.

Ἡ ἰδεολογία τοῦ ἀνάποδου κόσμου θέλει ἡγέτην ψευδομεσσίαν(;) – 5ον

5ον

  Παράλληλα τὸν καιρὸ ἐκεῖνο τῶν ἡμερῶν τῆς Ἀποκάλυψης καὶ τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν θὰ ἐμφανισθοῦν ἀρκετοὶ «ψευδοπροφῆτες», δηλαδὴ ἄνθρωποι ποὺ θὰ πλανήσουν πολλοὺς ἀνθρώπους μέσα στὴ μεγάλη πλάνη καὶ στὸ ψέμα. Αὐτοὶ μπορεῖ νὰ εἶναι πάσης φύσεως, λαϊκοὶ ἢ κληρικοί. Μὴ ξεχνᾶμε ὅτι, ὅπως ἐμφανίζονται μέσα στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία οἱ μεγαλύτεροι αἱρετικοί, δὲν ἦταν ἁπλοὶ λαϊκοί, ἀλλὰ πρόσωπα τοῦ ἱερατείου, μὲ πολιτικὲς καὶ διπλωματικὲς ὑποστηρίξεις. Ὅλα αὐτὰ ποὺ πρόκειται νὰ γίνουν, θὰ γεμίσουν τὴ γῆ ἀπ’ τὶς ἀδικίες, ἀπὸ συκοφαντίες, ἀπὸ δολιότητες, ἀπὸ κακίες, ἔτσι ὥστε «ἕως ἀπομονῶσι οἱ πολλοί» [38]. Δηλαδὴ ἕως ὅτου οἱ ἄνθρωποι νὰ παλαβώσουν ἀπ’ τὴ κακία, τὴν ὕβρη, τὴν ἀλαζονεία, τὴν ὑψηλοφροσύνη, ὥστε κατὰ συνέπεια μὴ μπορώντας πλέον νὰ διακρίνουν, οὔτε νὰ ἀκούσουν, νὰ ἀντιληφθοῦν, τὸ σωστὸ καὶ τὸ ὀρθό, γιατί τόσο πολὺ ἡ διάβρωσή τους, θὰ ἔχει ἀλλοιώσει τὴ ψυχική τους ὑπόσταση, πρὸς κάθε τι τὸ ὑγιὲς καὶ καλό. Οἱ πολλοὶ ἄνθρωποι ἐκείνου τοῦ καιροῦ ἀπ’ τὴ παράνοιά τους καὶ τὰ πολλὰ ψυχοφάρμακα, θὰ εἶναι σὰν μέσα σὲ ἕνα ἀνοικτὸ δημόσιο «δαφνί». Οἱ δὲ διαμαρτυρόμενοι κατὰ τοῦ καθεστῶτος θὰ κλείνονται σὲ ψυχιατρικὰ κέντρα. Οἱ γιατροὶ δεσμευμένοι μέσα στὶς ἐντολὲς τῶν φαρμακευτικῶν ἑταιρειῶν θὰ μοιράζουν τὰ φάρμακα σὰν καραμελάδες.

  Ἡ πνευματικὴ κατάσταση στὴν ὁποία βρισκόταν ἡ ἀνθρωπότητα ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ γέροντα Ἀρσένιου σύμφωνα καὶ μὲ διαπιστώσεις πολλῶν ἄλλων, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἰδίου, μᾶς γίνεται γνωστὴ μὲ τοὺς χαρακτηρισμούς: «τρομακτικὴν ὅσο καὶ τραγικήν της μορφή, ἐποχὴ τῶν φοβερῶν ἀντιθέσεων καὶ τοῦ παραλόγου, ἐποχὴ πρωτοφανοῦς ἀποστασίας καὶ προκατακλυσμιαίας, ὅσον καὶ σοδομιτικῆς παραφροσύνης» [39]. Οἱ πρωτοφανεῖς ἀνακαλύψεις (σήμερα Χάρπ, Σέρν, Ὀρέσνικ κ.ἄ.), ἡ «περιπόλησις τοῦ οὐρανοῦ» (μὲ τὰ γρήγορα Τζέτ, τὰ Ντρούνς καὶ τὰ Διαστημόπλοια, κ.ἄ.) καὶ ἡ κατάκτηση τῶν ἄστρων, δὲν συνιστᾶ ἐπ’οὐδενὶ οὔτε συναποτελεῖ σημεῖο ἀναχαίτισης τοῦ κακοῦ, ὡς παρατηρεῖ ὁ γέροντας Ἀρσένιος. Ἀλλὰ ὅλα αὐτὰ στὸ κόσμο τῆς ἀντίθεσης, δείχνει ὅτι ἀκόμα περισσότερο ὁ «ὄλεθρος» πρόκειται νὰ ἐπέλθει, ὡς τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἀποστασίας καὶ τῆς ἀλαζονικῆς ἐπανάστασης τοῦ ἀνθρώπου πρὸς κάθε τι, τὸ ἀληθινό, τὸ εἰλικρινές, τὸ ἅγιο, τὸ θεῖο, τὸ σεβαστό, ἀκόμα καὶ κατὰ τοῦ ἴδιου τοῦ Παντοκράτορος καὶ Δημιουργοῦ Θεοῦ.

  Ὁ κόσμος καὶ οἱ λίγοι ἄνθρωποι ἐκεῖνοι ποὺ μαντεύουν καὶ διαβλέπουν τὰ θλιβερὰ γεγονότα ποὺ ἔρχονται στὸν κόσμο [40], ζοῦν κάτω ἀπὸ μία ἀβεβαιότητα καὶ μία ἀγωνία, αὐτὴ τὴν ἀγωνία ἀπ’ τὰ ἐξελισσόμενα γεγονότα τῆς παραφροσύνης, στὴν ἐποχή του, ποὺ παρακολουθοῦσε καὶ ὁ γέροντας Ἀρσένιος, γι’αὐτὸ ἔγραψε καὶ τὰ σχετικὰ βιβλία του καὶ τὰ ἄρθρα του, σύμφωνα μὲ τὶς προφητεῖες καὶ τὶς πατερικὲς ἑρμηνεῖες, γιὰ τὸ παράλογο τοῦ ἀντίθεου, ἀνάποδου κόσμου τῶν ἐσχάτων, οἱ ὁποῖες πατερικὲς ἑρμηνεῖες συμπεραίνει ὅτι ἔχουν καταπληκτικὴ ἀποκαλυπτικὴ ἐφαρμογὴ στὶς ἡμέρες μας. Ὅμως ὁ μακράν τοῦ Θεοῦ κόσμος, ζεῖ στὴν ἄγνοιά του, ζεῖ στὸ κόσμο του, «ἄστο τρελλὸ στὴ τρέλλα του», στὴν ἀδιαφορία του, στὴν ἁμαρτία του καὶ βαδίζει πρὸς τὴν εὐρεῖα ὁδὸ τῆς ἀπώλειας, κι εἶναι σὰν νὰ βρίσκεται μέσα σὲ ἕνα τραῖνο ποὺ πάει ἀκυβέρνητο στὸ γκρεμό.

  Μᾶς ἑρμηνεύει καὶ τὰ λόγια τοῦ Κυρίου, ὅτι οἱ Ἑβραῖοι θὰ ξαναπάρουν στὰ χέρια τους τὴν ἀρχαία πόλη τὴν Ἱερουσαλήμ, ποὺ σύμφωνα μὲ τὴν ἑρμηνεία τοῦ Ἰω. Χρυσοστόμου, αὐτὸ τὸ γεγονὸς θὰ γίνει, ὅταν θὰ εἶναι ὁ καιρὸς τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν τοῦ τέλους [41]. Παράλληλα ἑρμηνεύει τὴν ἐσχατολογικὴ προφητεία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, ποὺ ἀποκαλύπτει ὅτι ἡ παγκόσμια διακυβέρνηση θὰ εἰσάγει ἕνα νέο οἰκονομικὸ σύστημα ἐλέγχου, γιὰ τὴ παγκόσμια «νέα μέθοδο οἰκονομικῶν συναλλαγῶν». [42] Διευκρινίζει ὅτι αὐτὸ θὰ γίνει πραγματικότητα ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν ἡγέτη αὐτοῦ τοῦ συστήματος τὸν ἀντὶ-χριστο, καθότι «πρόκειται περὶ τοῦ νέου συστήματος ἀγορᾶς καὶ πωλήσεως μὲ τὸν λεγόμενον κωδικὸν ἀριθμόν, ποὺ θὰ λαμβάνει κάθε ἄτομον, συγχρόνως μὲ τὸν εἰδικὸν ἀριθμὸν 666, ὁ ὁποῖος θὰ τοποθετεῖται μὲ ἀνεξίτηλα ψηφία, μὲ ἀκτῖνες Λέϊζερ, ἐπὶ τοῦ μετώπου ἢ τῆς δεξιᾶς χειρὸς τοῦ ἀνθρώπου». Μᾶς τονίζει ὅτι τὸ σφράγισμα αὐτὸ στὴ δεξιὰ χεῖρα ἢ στὸ μέτωπο, θὰ γίνει πραγματικότητα ἀπὸ τὰ ὄργανα τοῦ ἀντιθέου προσώπου, πρόσωπο ποὺ θὰ ἔχει «ὅλη τὴν ἐνέργεια τοῦ σατανᾶ μέσα του» (σύμφωνα μὲ τὸν Ἰω. Χρυσόστομο) καὶ θὰ συναποτελεῖ ταυτόχρονα καὶ τὴν «ἄρνησιν τοῦ Χριστοῦ» καὶ τοῦ χριστιανικοῦ βαπτίσματος, ἐνῶ σχετικά μᾶς παραπέμπει στὴ σχετικὴ ἀρχαία ἑρμηνεία τοῦ ἁγίου   Ἱππολύτου Ρώμης [43].

  Παράλληλα συσχετίζει τὰ σχετικὰ χωρία ἀπ’ τὸ βιβλίο τῆς Ἀποκάλυψης τοῦ Ἰωάννου, μὲ τὰ «ἐξαγγελθέντα μέτρα ἀπὸ τὴν ΕΟΚ, γιὰ τὴν νέαν μέθοδον συναλλαγῶν σὲ παγκόσμιον κλίμακα» [44]. Σχολιάζει τὸ χωρίο ποὺ ἀναφέρεται στὸ ὑποχρεωτικὸ σφράγισμα, τόσο γιὰ τοὺς πλούσιους, ὅσο καὶ γιὰ τοὺς πτωχούς, γιὰ τοὺς ἐλεύθερους καὶ τοὺς δούλους, ποὺ σύμφωνα μὲ τὸ γέροντα Ἀρσένιο ὑπονοεῖ ἀρχικά τούς «δημοσίους ὑπαλλήλους» [45], τῆς τότε ἐποχῆς, ἔτσι ὥστε ὅλοι, νὰ πάρουν ὑποχρεωτικὰ τὸ χάραγμα στὸ δεξὶ χέρι ἢ στὸ μέτωπο. Δίχως αὐτὴ τὴ σφραγῖδα νὰ μὴ μποροῦν νὰ ἐπιζήσουν, ἀφοῦ δίχως τὴ σφραγῖδα αὐτὴ δὲν θὰ μποροῦν νὰ ἀγοράζουν, οὔτε νὰ πωλήσουν [46].

Σημειώσεις:

[38] Δανιὴλ 12, 4. Πρβλ. Ματθ. 24, 11 καὶ 21.  [39] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 37. [40] Λουκ. 21, 26. [41] Λουκ. 21, 24. Πρβλ. Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 38. [42] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 39. [43] Ἒνθ’ ἀνωτ. Πρβλ. ΒΕΠΕΣ, τόμ., 6ος, σελ. 287. [44] Ἀλέξιος Παναγόπουλος, Ἠθική, Ἐσχατολογία, Προφητολογία κατὰ τὸ γέροντα Ἀρσένιο, Ἀθήνα  2010. [45]  Ἀλέξιου  Π.  Παναγόπουλου, Ἐσχατολογικὲς διαστάσεις τῆς παιδαγωγίας κατὰ τὸν ἅγ. Ἰω. Χρυσόστομο, διδακτορικὴ διατριβή, ἐπανέκδοση: Θεσσαλονίκη, 2009. [46] Ἀποκ. 13, 16.

Ἡ ἰδεολογία τοῦ ἀνάποδου κόσμου θέλει ἡγέτην ψευδομεσσίαν(;) – 6ον

6ον

  Τὸ ποιὸς θὰ εἶναι αὐτὸς ποὺ θὰ ἐξαναγκάζει, στὸ νὰ λαμβάνουν τὴν ἀντὶ-χριστο σφραγῖδα οἱ ἄνθρωποι, φαίνεται ὅτι θὰ εἶναι ἕνα ἄλλο πρόσωπο, ὑπεράνω κάθε ὑποψίας. Θᾶνε ὁ «τελευταῖος πρόδρομος», ὁ τελευταῖος διαφημιστὴς τοῦ ἀντι-χρίστου, τὸν ὁποῖο σύμφωνα μὲ τὸ γέροντα Ἀρσένιο, ἡ Ἀποκάλυψη τὸν ὀνομάζει ὡς δεύτερο θηρίο, μὲ «δύο κέρατα, θὰ συγκεντρώνη δύο δυνάμεις, πιθανὸν νὰ εἶναι ὁ Πάπας, ὁ ὁποῖος ἔχει δύο ἐξουσίες, πιθανὸν νὰ εἶναι τὸ θηρίον αὐτό, ὁ Σιωνισμὸς μὲ τὰς δύο ἐξουσίας, τὸν ἀντίχριστον μαρξισμὸν καὶ μασονισμόν, ποὺ κατευθύνει ὅλον τὸν κόσμον» [47]. Οἱ ἐξαπατημένοι ἄνθρωποι ποὺ θὰ ἀναγκαστοῦν νὰ λάβουν αὐτὸ τὸ χάραγμα, ποὺ θὰ περιέχει τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου, καθὼς κι ὅσοι θὰ προσκυνοῦν τὸ θηρίο καὶ τὴν εἰκόνα του, δηλ. ὅσοι θὰ τὸν ἀναγνωρίζουν καὶ θὰ θελήσουν νὰ κάθονται ὡς ὑπήκοοί του νὰ τὸν ἀκοῦν, δὲν θὰ ἔχουν ποτὲ τὴ ψυχικὴ ἀνάπαυση, ἡμέρα καὶ νύκτα [48].

  Μᾶς ἀναφέρει μέσα ἀπ’ τὰ διεθνῆ δημοσιεύματα τοῦ Τύπου, τὰ σχετικὰ ποὺ γράφτηκαν ἀπ’ τὴ συνέντευξη, ἀπ’ τὸν εἰδικὸ πρόεδρο τῶν στατιστικῶν ἀναλύσεων τῆς κοινῆς ἀγορᾶς Dr. H. Eldeman [49], ὁ ὁποῖος ἀνακοίνωσε στὶς Βρυξέλλες πολὺ πρὶν τὸ 2000, ὅτι ἤδη ἀπὸ τότε προπαρασκευάζεται ἕνα παγκόσμιο οἰκονομικὸ σύστημα μέσα ἀπὸ ἠλεκτρονικοὺς ἐγκεφάλους, τὸ ὁποῖο θὰ ἀσχολεῖται μὲ τὰ προβλήματα ποὺ ἐνδιαφέρουν ὁλόκληρη τὴν Οἰκουμένη, ὅπου κάθε ἄνθρωπος πάνω στὴν γῆ, θὰ ὑποχρεωθεῖ νὰ πάρει ἕνα δικό του ἀριθμό, τὸν ἀριθμὸ αὐτὸ θὰ τὸν δώσει τὸ ἠλεκτρονικὸ σύστημα, στὸ κάθε πολίτη καὶ μὲ βάση αὐτὸν τὸν ἀριθμό, θὰ μπορεῖ νὰ συναλλάσσεται στὸ παγκόσμιο οἰκονομικὸ τομέα. Ὁ ἀριθμὸς αὐτὸς θὰ εἶναι ἀόρατος καὶ θὰ μπαίνει εἴτε στὸ μέτωπο, εἴτε στὴ παλάμη τοῦ ἀνθρωπίνου χεριοῦ, μὲ τὴ χρήση ἀκτίνων Λέϊζερ. Μὲ εἰδικὸ μηχάνημα θὰ εἶναι δυνατόν, σὲ κάθε ἀναγκαία στιγμὴ νὰ διαβαστεῖ ὁ ἀριθμὸς αὐτός, μὲ τὴ χρήση τριῶν ἑξαψηφίων ἀριθμῶν καὶ θὰ μπορεῖ ὁλόκληρος ὁ πληθυσμὸς τῆς γῆς, νὰ πάρει ἕνα δικό του, ἀνεξάρτητο νούμερο. Κάνοντας τὸν ἄνθρωπο σὲ τελικὴ φάση ἕνα νούμερο (ὅπως εἶχε πεῖ στὴν ἑλληνικὴ βουλὴ ὁ μακαρίτης Μανώλης Γλέζος)!

  Διερωτᾶται, ἆραγε τὸ τί θὰ γίνει, ὅταν κάποιοι πιστοί, δὲν θὰ δεχθοῦν νὰ πάρουν τὸ χάραγμα στὸ δεξὶ χέρι ἢ στὸ μέτωπο ; Ὁ πολὺς κόσμος «εὐχερῶς θὰ δεχθῆ», ἀλλ’ «οἱ πιστοὶ χριστιανοί, αἱ οἰκογένειαι, οἱ κληρικοί, αἱ μοναί, οἱ μοναχοί, τί θὰ κάνουν» ; Πρὸς τὸ παρὸν οἱ τραπεζικὲς κάρτες εἶναι ἕνα «εἶδος ἐξυπηρέτησης γιὰ τοὺς συναλλασσομένους», ὅμως μὲ τὴ κατάργηση τοῦ «χρήματος», δὲν θὰ μείνει τὸ πρᾶγμα ἔτσι ἐλεύθερο, καθότι μετὰ τὴν «ἐμφάνισιν τοῦ ἀντιχρίστου καὶ τὴν ἀνάληψιν ὑπ’ αὐτοῦ τῆς παγκοσμίου κυβερνήσεως μὲ πιθανὴ ἕδρα τὴν ΕΟΚ ἢ τὰ Ἱεροσόλυμα, τὰ πράγματα θὰ ἀλλάξουν» [50]. Ἡ ἀγωνία αὐτὴ τοῦ π.Ἀρσένιου γιὰ τὸ κόσμο, γιὰ τοὺς πιστούς, γιὰ τὴ νεολαία, γιὰ τὰ νέα παιδιά, τὸν ὁδηγεῖ στὸ νὰ προσ­παθεῖ νὰ ἀφυπνίσει μὲ τὰ προφητικὰ κηρύγματά του, στὴ μονή, στὸ ἡσυχαστήριο, ὅπου ἱερουργοῦσε, τόσο ταπεινὰ καὶ ὑπερουράνια ἕως τὴν κοίμησή του τὸ 2008, καλώντας ὅλους σὲ ἐγρήγορση καὶ κρούωντας τὸν «κώδωνα τοῦ κινδύνου», γι’ αὐτὸ καὶ θερμὰ παρακαλεῖ «τὰς Ἱεράς Μονάς, τοὺς Μοναχούς, Ἀδελφότητας καὶ χριστιανικὰ Σωματεῖα, τοὺς Ἱερεῖς, Ἀρχιερεῖς, τὴν σεβαστὴν Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους» [51], καὶ ὅλους ὅσους ἀγαποῦν τὸ Θεάνθρωπο Κύριο, νὰ προσευχηθοῦν, νὰ συσκεφθοῦν, νὰ ἀφυπνιστοῦν, γιὰ τὸ ἐγγὺς ἐσχατολογικὸ καὶ ἀποκαλυπτικὸ μέλλον, αἰτιολογώντας ἔτσι τὴν ἀγωνία του, γιὰ νὰ σωθεῖ ὁ κόσμος καὶ ὁ ἄνθρωπος. Μέσα στὶς ἀτέλειωτες ὧρες τῶν συνομιλιῶν μας, νὰ τὸν ἀκοῦμε νὰ μᾶς ἑρμηνεύει τὶς Γραφὲς καὶ τὰ γραφόμενά του, μετὰ ἀπὸ τοὺς κατανυκτικοὺς ἑσπερινούς, μετὰ ἀπὸ τὶς θεῖες Λειτουργίες, ἔγιναν μία ἐμπειρία ζωῆς καὶ γιὰ τὸν γράφοντα αὐτά, ἀφοῦ καὶ γιὰ σχεδὸν 28 ἔτη ὑπῆρξε πνευματικό του τέκνο, γι’ αὐτὸ καὶ κυκλοφόρησε τὸ βιβλίο: ἠθική, ἐσχατολογία, προφητολογία κατὰ τὸ γέροντα Ἀρσένιο, τὸ ἔτος 2010.

  Σὲ ἕνα σημαντικὸ καὶ δημοσιευμένο ἄρθρο, σὲ περιοδικά, μὲ θέμα «ἡ σύγχυσις, σημεῖα τῶν καιρῶν» (σελ. 43-46, βιβλίο), ὅπου κάνει λόγο γιὰ τὴ φοβερὴ καὶ τρομακτικὴ εἰκόνα ποὺ παρουσιάζει ὁ παρανοημένος σύγχρονος «ταλαίπωρος» ἀντίθεος, ἀνάποδος κόσμος μὲ τὴ «ἀσυνήθη» σύγχυση ἰδεῶν καὶ φρενῶν. Ἡ σύγχυση καὶ παρερμηνεία αὐτὴ μᾶς ἔλεγε, ὅτι ἔχει ἁπλωθεῖ ἐπικίνδυνα καὶ μεταξὺ αὐτῶν ποὺ θεωροῦνται ὅτι πρέπει νὰ εἶναι οἱ «στῦλοι» στὴ θεολογία καὶ στὴν ἀρετή. Ἡ παράνοια καὶ σύγχυση γιὰ τὰ θεολογικὰ καὶ τὰ δογματικὰ θέματα πάντοτε ὑπῆρχε, ἀπ’ τὴν ἀρχὴ τῶν ἀποστολικῶν χρόνων καὶ ἀπ’ τὴ παραφροσύνη καὶ τὴ σύγχυση αὐτή, ἐμφανίστηκαν οἱ πολλὲς αἱρέσεις καὶ οἱ αἱρετικοί, ποὺ ἀποκόπηκαν ἀπ’ τὴν Ἐκκλησία, ἐνῶ ἦταν πρόσωπα ὑπεράνω ὑποψίας.

  Ἡ σύγχυση τῶν τελευταίων καιρῶν, σύμφωνα μὲ τὴν ἑρμηνευτικὴ προσέγγιση τοῦ γέροντα Ἀρσένιου εἶναι σημεῖο τοῦ παράλογου, ἀνάποδου κόσμου, τῆς ἀποστασίας καὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ ἀντι-χρίστου. Ἡ σύγχυση αὐτὴ τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν σύμφωνα μὲ τὸ γέροντα Ἀρσένιο θὰ προσβάλει ἀκόμα καὶ τὰ τότε «ἐκκλησιαστικὰ πρόσωπα, μοναχοὺς καὶ εὐσεβεῖς λαϊκούς», οἱ ὁποῖοι θὰ παρερμηνεύουν, θὰ παρανοοῦν τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν. Γιὰ νὰ μᾶς γίνει αὐτὸ περισσότερο κατανοητό, λέγει, ὅτι «μία τάξις θεολογούντων καὶ χριστιανῶν εἶναι προσκολλημένη σὰν ὄστρακο εἰς τὴν χιλιαστικὴν θεωρίαν, ὅτι πρὶν ἢ μετὰ τὸν ἀντίχριστον θὰ ἐπικρατήση ἡ χιλιετής, ἢ κατ’ ἄλλους, μακροτάτη περίοδος ἁγιοποιήσεως τοῦ πλανήτου» [52]. Τέτοιες αἱρετικὲς διδασκαλίες ἔχουν ἀναπτυχθεῖ τόσο ἀπὸ προτεστάντες, ὅσο καὶ ἀπὸ ὀρθοδόξους, μαζὶ μὲ αὐτούς, λέγει ὁ γέροντας Ἀρσένιος ἐμφανίζονται καὶ οἱ ὀπαδοὶ τῶν ψευδοπροφητειῶν μὲ διάφορες ὀνομασίες, ὅπως καὶ ἡ «βατάτζια» πολιτικὴ ἰδεολογία, ποὺ ἐμφανίστηκαν ψευδῶς, θέλοντας νὰ τονώσουν τὸ ἠθικό τοῦ σκλάβου Γένους, μὴ ἀνταποκρινόμενες στὴ γνησιότητα (πρβλ. σχετικὴ μελέτη Δημητρίου Σαββόπουλου, καθηγητῆ Παν/μίου Στρασβούργου), κυρίως κατὰ τὴ περίοδο τῆς τουρκικῆς σκλαβιᾶς, μὲ ψευδοπροφητεῖες, ποὺ μιλοῦν γιὰ μία ὁλοκληρωτικὴ ἐπικράτηση τοῦ Εὐαγγελίου, ὅτι οἱ Ἑβραῖοι ὅλοι, θὰ γίνουν χριστιανοί, καὶ κάποιοι ἄλλοι ποὺ λέγουν, ὅτι δῆθεν, θὰ μᾶς δώσουν τὴν Ἁγιὰ Σοφιά, κτλ. Ὅλες αὐτὲς οἱ ἰδέες, ὡς εὐσεβεῖς πόθοι, ἀλλὰ καὶ ὡς πλάνες, κυκλοφοροῦν καὶ μὲ τὴν «ὑπερβολικὴν σύνεσιν τῶν λίαν συνετῶν πνευματικῶν, ἐξομολόγων», πρᾶγμα ποὺ ὑποβοηθᾶ ἀρνητικὰ στὴ σύγχυση τῶν ἐσχάτων.

  Συμπεραίνει ὅτι ἄλλοι ἀπ’ αὐτοὺς τοὺς πνευματικοὺς πατέρες τῆς σύγχρονης ἐποχῆς τοῦ ἀντι-χρίστου, ποὺ θὰ συνιστοῦν σύνεση, κι ἄλλοι ποὺ θὰ προτρέπουν νὰ μὴ ἀσχολούμαστε μ’ αὐτά, δὲν θὰ εἶναι σὲ θέση νὰ βοηθήσουν τὸν ἁπλὸ λαό. Ἐπιπλέον σημεῖο σύγχυσης θεωρεῖ τὴν ἀναμενόμενη παρουσία τοῦ Μεσσία τῶν Ἑβραίων ἢ ἀλλιῶς γιὰ μᾶς ἀντι-χρίστου, ὁ ὁποῖος θὰ εἶναι ὡς πρόσωπο, ἕνα μέγιστο «σημεῖο ἀντιλεγόμενο», γι’ αὐτὸ καὶ θὰ καταφέρει νὰ διαιρέσει, νὰ διχάσει, τοὺς πάντες σὲ «ἀντιμαχόμενες παρατάξεις». Ἀκόμα καὶ οἱ πιὸ εὐσεβεῖς ὀρθόδοξοι θὰ ἔχουν ἀμφιβολίες, γιὰ τὸ ἐὰν θὰ εἶναι αὐτὸ τὸ πρόσωπο, ὁ ἀντὶ-χριστὸς ἢ θὰ εἶναι ἕνας κοινὸς χαρισματικὸς κυβερνητικὸς ἡγέτης. Ὅμως, αὐτὸς ὡς πονηρὸ «θηρίο», ἀφοῦ ἔτσι τὸν ὀνομάζει ἡ Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννη, θὰ καταφέρει νὰ ξετρελλάνει, νὰ μαγέψει, «τὸν ταλαίπωρον μακράν τοῦ Θεοῦ κόσμον, ἰδίως τὴν παραπαίουσαν καὶ δυστυχισμένη νεότητα», ἡ ὁποία νεότητα ξενυκτᾶ τὰ Σ/Κ ἕως πρωΐας, καὶ δὲν πηγαίνει στὴν θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς, θὰ ἐντυπωσιαστεῖ τόσο πολὺ ἀπὸ τὴν ἐμφάνισή του καὶ τὰ ψεύτικα λόγια του μὲ τὶς ταχυδακτυλουργίες του καὶ θὰ τὸν ἀποθεώσει, ὡς ἕνα στὰρ τῆς μουσικῆς, τοῦ κινηματογράφου ἢ τοῦ ποδοσφαίρου.

  Ἡ παγκόσμια τρέλλα καὶ ὁ φανατισμὸς ποὺ θὰ ἐξελι­χθεῖ γύρω ἀπ’ τὸ πρόσωπό του, θὰ εἶναι σὲ μεγάλο σημεῖο καὶ πολὺ ἐπικίνδυνο, γιὰ ὅσους δὲν θὰ θελήσουν νὰ πάρουν τὸ χάραγμά του, γι’ αὐτὸ αὐτοὶ ποὺ δὲν θὰ τὸ πάρουν, θὰ ἐκδιωχθοῦν, θὰ ἀπομονωθοῦν, θὰ περιπαι­χθοῦν, ἀπ’ τὸ πλῆθος τοῦ δικοῦ του κόσμου, ὡς παρανοϊκοί, ὡς τρελλοί, ὡς ἀπαρχαιωμένοι. Ἔτσι, οἱ νέοι ὁμολογητὲς τῆς πίστης, θὰ πεθαίνουν τῆς πείνας, περιφρονημένοι, παραγκωνισμένοι καὶ βασανισμένοι. Τότε, θὰ γίνει ὁ τελευταῖος μεγάλος διωγμὸς τῶν χριστιανῶν, ποὺ θὰ εἶναι ὁ μεγαλύτερος ποὺ ἔγινε ποτὲ στὴν ἱστορία τοῦ ἀνθρώπου, ἀφοῦ θανατώσει τοὺς δύο προφῆτες τὸν Ἠλία καὶ τὸν Ἐνὼχ «ὅπου ὁ Κύριος αὐτῶν ἐσταυρώθη» στὴ πλατεῖα τοῦ ναοῦ Ἀναστάσεως τῶν Ἱεροσολύμων.

Σημειώσεις:

[47] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 40. [48] Ἀποκ. 14, 11. Βλ. Ἀλέξιος Π.Παναγόπουλος, Εὐρωπαϊκοὶ Θεσμοί, Ἀθήνα 2024. [49] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 41. [50]  Ἒνθ’ ἀνωτ. [51] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 42. [52] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 44.

Ἡ ἰδεολογία τοῦ ἀνάποδου κόσμου θέλει ἡγέτην ψευδομεσσίαν(;) – 7ον

7ον

  Ὅμως, οἱ πολλὲς διαφωνίες ποὺ θὰ ἐμφανιστοῦν μεταξὺ τῶν ρασοφόρων καὶ τῶν καθηγητῶν, γιὰ τὰ «σημεῖα τῶν καιρῶν», ὅσο καὶ γύρω ἀπ’ τὸ ἴδιο τὸ πρόσωπο τοῦ ἀντι-χρίστου καὶ τὴ σφραγίδα του ἢ χάραγμά του, ὄχι μόνο μεταξὺ τῶν ἀπίστων, ἀθέων, ἀδιαφόρων, ἀλλὰ καὶ ἰσχυρὲς διαφωνίες, μεταξὺ τῶν «ἀνωτέρων κληρικῶν καὶ ἐξομολόγων, ἱεροκηρύκων, θεολόγων καὶ θεολογούντων», οἱ ὁποῖοι ὅπως μᾶς ἑρμηνεύει ὁ γέροντας Ἀρσένιος, «μετ’ ἐμφάσεως θὰ ἀποφαίνωνται καὶ θὰ συνιστοῦν σύνεσιν, καὶ νὰ κοιτάζουν τὴν ψυχὴν των, καὶ ὅτι ὅλα αὐτὰ τάχα πάντα συνέβαινον» [53], θὰ εἶναι ἔσχατα σημεῖα παρερμηνείας καὶ ἀποτύφλωσης, ἔτσι ὥστε νὰ πλανηθοῦν ἀκόμα καὶ οἱ ἐκλεκτοὶ [54].

  Ἀλλὰ ἡ διάχυτη πεποίθηση καὶ διδασκαλία ποὺ ὑπάρχει μεταξὺ τῶν σύγχρονων Ἑβραίων καὶ συγκεκριμένα τῶν διδασκάλων τους τῶν Ραββίνων, εἶναι ὅτι ἔντονα σήμερα ἀναμένουν τὸν Μεσσία τους, μάλιστα πολὺ σύντομα. Γιὰ νὰ καταλήξει στὸ συμπέρασμά του, ὅτι παρὰ τὶς διαφορετικὲς ἑρμηνεῖες καὶ παρὰ τὴ σύγχυση ποὺ θὰ ὑπάρχει καὶ τότε, μήπως τελικὰ σήμερα βρισκόμαστε ἐνώπιον ἐπικείμενων φοβερῶν καὶ ἀποκαλυπτικῶν σημείων καὶ γεγονότων. Τὸ χειρότερο ἀπ’ ὅλα, ὅπως μᾶς λέγει, θὰ εἶναι νὰ γίνει πραγματικότητα ὁ ἀντὶ-χριστος νὰ ἔχει φανατικοὺς ὀπαδοὺς «ὄχι μόνον τὸν Πάπαν, ἀλλὰ καὶ πολλοὺς Πατριάρχας, Ἀρχιεπισκόπους, Ἀρχιερεῖς, Ἱερεῖς, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ταπεινὸν λεῖμμα, τοὺς ταπεινοὺς χριστιανούς». Αὐτοὶ οἱ μεγαλόσχημοι, λέγει ὁ γέροντας Ἀρσένιος, ἐὰν θὰ γίνουν ὀπαδοί του, θὰ γίνουν «ἀπὸ τὴν ἀδιαφορίαν των καὶ τὴν παρερμηνείαν τῶν γεγονότων» [55], καθὼς καὶ τὴν παρερμηνεία τῶν ἰσχυρῶν σημείων ποὺ τότε θὰ συμβαίνουν, ἐξάλλου, ὅπως ἔχει προφητευθεῖ, θυμίζει ὅτι θὰ πλανηθοῦν, ὡς λέγει, ἀκόμα καὶ οἱ ἐκλεκτοί, γι’ αὐτὸ μᾶς καλεῖ σὲ ἀφύπνιση, σὲ ἐγρήγορση καὶ προσευχή.

Σὲ ἄλλο σημεῖο σχολιάζει τὸ ἄρθρο του, δημοσιευμένο σὲ περιοδικά, μὲ θέμα «ἡ παρανόησις καὶ σύγχυσις, ὡς ἀποτέλεσμα τῆς Θεοκτονίας» (σελ. 47-56, βιβλίο), ὅπου γίνεται λόγος γιὰ τὰ σημεῖα τῶν ἐσχάτων ποὺ θὰ παρερμηνεύονται ἀπὸ τὸν ἀντίθεο, ἀνάποδο κόσμο. Μάλιστα ἀναφέρεται στὴ λέξη «ἄψινθος» γιὰ τὸ πυρηνικὸ Τσερνομπίλ, γράφει γιὰ τὴ σύγχρονη μάστιγα τῆς κοινωνίας ἀπ’ τὴν ἀσθένεια τοῦ Ἔϊτζ καὶ τὶς ἀντιπαραβάλλει μὲ τὸ χωρίο (Ἀποκ. 16, 2), παραπέμποντας σὲ σχετικὸ σχόλιο, ποὺ εἶχε γίνει στὸ περιοδικὸ «Ἀπολύτρωσις». Μιλάει γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τῶν νέων ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων, ποὺ εἶναι μέρος ἀπ’ τὸ «παγκόσμιο σύστημα» ἐλέγχου, γιὰ νὰ ἐπακολουθήσει μὲ ἄνεση «ἡ σφράγισις ὅλων τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τοῦ μετώπου ἢ τῆς δεξιᾶς χειρός, ὡς μελλοντικὸν μέσον τῶν συναλλασσομένων, καταργουμένου τοῦ χρήματος». Πράγματι ἀπ’ ὅ,τι φαίνεται σήμερα ἐκεῖ ὁδηγούμαστε, σύμφωνα καὶ μὲ τὶς δηλώσεις ἀξιωματούχων τῆς ΕΕ καὶ τῆς Ἑλλάδας, καθὼς ἔχει ἀκουστεῖ μέσα στὸ ἑλληνικὸ κοινοβούλιο, ὅτι μετὰ τὸ τσιπάρισμα τῶν ζώων, θὰ ἀκολουθήσει καὶ τὸ αὐτὸ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους!

Ἀλλὰ τὸν ἐνοχλοῦσε πάντα ἡ σκανδαλώδη ἀδιάφορη στάση καὶ συμπεριφορὰ κάποιων ποὺ ὄφειλαν νὰ ἐνημερώνουν κι ὄχι νὰ καθησυχάζουν, μὲ τὴν «τόση καθησυχαστικὴ προσπάθεια μερικῶν, ὡς καὶ ἡ ἐπίμονος διάψευσις τῶν συνταρακτικῶν γεγονότων, τὰ ὁποῖα συμβαίνουν εἰς παγκόσμιον κλίμακα, διατὶ μερικοὶ ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς καὶ κάποιος μοναχός, δοκοῦντες στῦλοι εἶναι ἐν σοφίᾳ καὶ ἀρετῇ, μὲ ἀνεξήγητον σπουδὴν καὶ προχειρότητα, γράφουν καὶ συν­ιστοῦν, ὅπως καθησυχάζουν οἱ πιστοί, διότι οὐδὲν τὸ ἀνήσυχον ὑπάρχει, μάλιστα εἷς ἁγιορείτης ἱερομόναχος αὐτός, ὄχι μόνον συνιστᾶ νὰ πάρωμε τὰς ταυτότητας, ἀλλὰ καὶ τὴν σφραγῖδα στὸ μέτωπο καὶ νὰ μὴ φοβούμεθα»!

Ἀπ’ ὅ,τι διακρίνεται κι ἀπ’ τὸ ὡς ἄνω κείμενο ὁ γέροντας Ἀρσένιος, εἶχε συγκεκριμένα ὑπόψη του κάποια πρόσωπα τοῦ κλήρου ποὺ διατύπωναν στὴν ἐποχή του, ὅπως σημειώνει, μὲ πολὺ «προχειρότητα» ὅτι «οὐδὲν ἀνήσυχον ὑπάρχει», μάλιστα αὐτὰ τὰ πρόσωπα θεωροῦνταν ἀπ’ τὸ λαό μας, ὡς «δοκοῦντες στῦλοι εἶναι», γιὰ νὰ καταλήξει στὸ ἐρώτημα καὶ συμπέρασμά του, ὅτι τελικὰ μήπως ὅλοι αὐτοί, μὲ τὶς καθησυχαστικές τους ἀπόψεις, φοβήθηκαν νὰ μιλήσουν μήπως καὶ διαψευσθοῦν, ὅπως ὁ Ἰωνᾶς, ποὺ κήρυξε κήρυγμα μετανοίας καὶ καταστροφῆς τῶν Νινευϊτῶν. [56] Τελικά, οἱ Νινευϊτες ἄκουσαν τὸν προφήτη, μετανόησαν καὶ κακὸ δὲν ἔπαθαν. Ἐπίσης, ἀπευθύνει, μέσα ἀπὸ τὰ γραπτά του, ἕνα ἐπιπλέον ἐρώτημα, σὲ ὅλους αὐτούς τούς ὡς ἄνω, ποὺ σκέπτονται ὅτι δὲν ὑπάρχει καμία ἐσχατολογικὴ ἀνησυχία, μήπως ξεχνοῦν τὴν «ἁμαρτωλὴ ἀδιαφορία καὶ ἐφησυχασμὸν τῶν ἀνθρώπων πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ», γιὰ νὰ καταλήξει, ὅτι ὅλες αὐτὲς οἱ ἀπόψεις, περὶ μὴ ἀνησυχίας καὶ ἐφησυχασμοῦ τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ἁρμοδίων, ἆραγε δὲν εἶναι ἐσχατολογικὸ σημεῖο, τελικὰ δὲν εἶναι κι αὐτὸ «πραγματικὴ σύγχυσις!».

Ἀντιπαραβάλλει τὰ αἴτια τῆς σταυρώσεως τοῦ Κυρίου, ἀπὸ τοὺς ἀρχιερεῖς τῆς τότε ἐποχῆς ἐκείνου τοῦ καιροῦ τῶν γραμματέων καὶ φαρισαίων «ἢ μᾶλλον τῆς τότε Ἐκκλησίας», μάλιστα, μεταξὺ αὐτῶν τῶν αἰτιῶν, ἀναφέρει τὸ φθόνο, τὴ κακότητα καὶ τὸν ἐγωϊσμὸ τοῦ ἱερατείου τῆς τότε ἐποχῆς, ἀλλὰ περισσότερο ἐπικεντρώνει τὴ κύρια αἰτία τῆς παράνοιας καὶ παρερμηνείας. Αὐτὴ ποὺ «σπανίως ὅμως ἢ καὶ καθόλου ἔχει ἐπισημανθεῖ» καὶ αὐτὴ ἡ αἰτία εἶναι αὐτὴ ποὺ προσδιορίζει ὅτι δὲν ἦταν ἄλλη, παρὰ ἡ ἑξῆς «ἡ ἑρμηνευτικὴ θεολογικὴ παρανόησις καὶ σύγχυσις, γύρω ἀπὸ τὰ προφητικὰ κείμενα», τὰ ὁποῖα, μιλοῦσαν ξεκάθαρα γιὰ τὴν ἔλευση καὶ τὸ πρόσωπο τοῦ ἀληθινοῦ Μεσσία.

Αὐτὴ ἡ ἐσφαλμένη θεολογικὴ ἑρμηνεία καὶ ἡ μὴ συναντίληψη τοῦ ἱερατείου τῆς τότε ἐποχῆς γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ ἀληθινοῦ Μεσσία, ὁδήγησε τὴν τότε «Ἐκκλησία», στὴ φοβερὴ θεοκτονία μὲ τὴ καταδίκη τοῦ ἀληθινοῦ Χριστοῦ. Τὸν ὁδήγησαν ἀπὸ τὴν ἀλαζονεία τους καὶ τὴν ὕβρη, σὲ μία δίκη παρωδία. Αὐτὴ ἡ ἴδια σύγχυση, ἡ παρερμηνεία, ἡ παρανόηση, ἡ διαστροφὴ τῆς πραγματικότητας, συνεχίζεται ἀντιφατικὰ ἕως τὶς ἡμέρες μας, ἀλλὰ καὶ θὰ συνεχίζεται ἕως «τῆς συντελείας τοῦ κόσμου», λέγει ὁ γέροντας Ἀρσένιος, μεταξὺ τῶν σημερινῶν Ἑβραίων καὶ τῶν Ραββίνων, δηλ. τῶν Ἑβραίων θεολόγων, ποὺ καὶ τότε, ἀλλὰ καὶ σήμερα προσπαθοῦν νὰ ἑρμηνεύσουν τὴν παρουσία του ἀνθρωποκεντρικά, ὀρθολογιστικά, κοσμοκεντρικά, μὲ τὴ παρουσία τοῦ Μεσσία τους, ὡς κοσμοκράτορα καὶ κοσμικοῦ ἡγέτη. Ἡ πολιτικοποίηση τοῦ μεσσιανισμοῦ θὰ λάβει ἐπικίνδυνες πολιτικὲς καὶ δικτακτορικὲς διαστάσεις μὲ τὴν ἡγεμονία τοῦ ψεύτικου μεσσία ποὺ θὰ καταλύσει κάθε ἔννοια κράτους δικαίου.

Γι’ αὐτὸ ὁ Θεάνθρωπος Κύριος ὡς ὁ ἀληθινὸς Μεσσίας, τοὺς εἶπε: δὲν πρόκειται νὰ μὲ ξαναδεῖτε, ἕως ὅτου πεῖτε εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος [57], ἐνῶ σὲ ἄλλο χωρίο, φαίνεται ὅτι τοὺς εἶπε ξεκάθαρα: ἐγὼ ἦλθα στὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ δὲν μὲ δεχθήκατε, ὅταν θὰ ἔλθει ὁ ἄλλος μὲ τὸ ὄνομά μου, ἐκεῖνον θὰ δεχθεῖτε [58]. Ἐννοώντας θὰ ὑποδεχθεῖτε ὡς παρανοϊκοί, κάθε ψευδοπροφήτη καὶ ψευδοδιδάσκαλο καὶ τελευταῖα τὸν ἴδιο τὸν ἀντὶ-χριστο, ὡς τὸν κύριο διδάσκαλο τῆς ὑποκρισίας, τὸν πρωταγωνιστὴ ἠθοποιὸ τοῦ θεάτρου τοῦ παραλόγου καὶ τοῦ ψεύδους, ποὺ θὰ παραπλανήσει ἀκόμα καὶ τοὺς ἐκλεκτούς.

Θυμᾶμαι ὅτι ὁ γέροντας Ἀρσένιος ἀρκετὲς φορὲς εἶχε ἐπισκέψεις γιὰ συμβουλὲς καὶ γιὰ ἐξομολόγηση, ἀκόμα καὶ πανεπιστημιακοὺς διδασκάλους, διαφόρων εἰδικοτήτων, μεταξὺ αὐτῶν καὶ θεολόγους, γι’ αὐτὸ ἔχοντας ὑπόψη του, κάποιες τέτοιες ἀπόψεις αὐτῶν, τὶς καταγράφει ὡς ἑξῆς : «θεωρεῖται ἀστεία ἡ θεωρία καὶ ἑρμηνεία μερικῶν πανεπιστημιακῶν διδασκάλων, ὅτι τάχα πρὸ τοῦ ἀντι-χρίστου καὶ πολὺ πρὸ τῆς Β’ παρουσίας δέον πρῶτα νὰ γίνουν οἱ Ἑβραῖοι χριστιανοὶ» [59]. Θεωρία τὴν ὁποία ὁ γέροντας Ἀρσένιος τὴ θεωρεῖ ὡς παρερμηνεία τῆς ἐσχατολογικῆς παράνοιας, μέσῳ τοῦ μοναδικοῦ σχετικοῦ χωρίου (Ρωμ. 11, 25), γιατί ὁ ἴδιος εἶχε διαφορετικὰ ἑρμηνεύσει αὐτὸ τὸ χωρίο, ἀκολουθώντας τὴ πατερικὴ γραμματεία, ἐνῶ ἡ ἑρμηνεία αὐτῶν, σύμφωνα μὲ τὶς ἐξηγήσεις του, εἶναι «παρὰ τὴν γενικὴν τῶν ἁγίων Πατέρων ἑρμηνείαν» [60].

Ἡ πλάνη τοῦ ἀρχαίου Ἰσραὴλ γιὰ τὸ πρόσωπο καὶ τὸ ἔργο τοῦ ἀληθινοῦ Μεσσία ὀφείλεται στὴ παρερμήνευση τῶν μεσσιανικῶν χωρίων καὶ ἔγκειται στὸ ὅτι τὸν περίμεναν ὡς κυρίαρχο καὶ κοσμικὸ βασιλέα, κοσμικὸ ἡγέτη ποὺ θὰ ἀποκαθιστοῦσε τὴν ἀρχαία δόξα τοῦ Ἰσραήλ, διδασκαλία τὴν ὁποία μέχρι σήμερα τὴ διδάσκουν οἱ Ραββῖνοι. Δυστυχῶς αὐτὴν διαιωνίζουν καὶ οἱ ὀρθόδοξοι χιλιαστὲς καὶ οἱ ὀπαδοὶ τῆς αἵρεσης τῆς μεσοβασιλείας, ποὺ πιθανὸν νὰ ταυτιστοῦν στὴν ἔσχατη πλάνη ὅλοι μαζί. Μᾶς διατυπώνει τὴν ἄποψη ὅτι ἡ σύγχυση, ἡ παράνοια καὶ διαστροφὴ τῶν Γραφῶν, πού τότε ἦταν ἀποτέλεσμα τῆς Θεοκτονίας, συνοδευόμενη μὲ τὴ πλήρη πνευματικὴ τύφλωση, ἀπὸ τὴ κακία, τὸν ἐγωϊσμὸ καὶ τὸ φθόνο, θὰ ἐπαναληφθεῖ καὶ στὰ ἔσχατα. Θὰ ἐπαναληφθεῖ στὴν ἐποχὴ τοῦ Ἠλία καὶ τοῦ Ἐνώχ. Πιθανολογεῖ ὅτι ἡ ἴδια περίπου κατάσταση, κι ἴσως καὶ χειρότερη, νὰ ἐπικρατεῖ στὶς ἡμέρες ποὺ θὰ ἐμφανιστοῦν οἱ δύο μεγάλοι προφῆτες (ὁ ἕνας ἐξ αὐτῶν θὰ εἶναι ὁ Ἠλίας, δηλ. ὁ δεύτερος πρόδρομος τῆς παρουσίας Χριστοῦ, ὅπως ψάλλει καὶ δογματίζει ἡ ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας), γιὰ νὰ ἐλέγξουν δυναμικὰ τὸν ἀντίθεο καὶ πλάνο ἀντὶ-χριστο. Ὅμως, ἡ τότε σύγχυση καὶ ἡ διαστροφὴ τῶν Γραφῶν, θὰ ὁδηγήσει τὸν ἀντίθεο, ἀνάποδο κόσμο τοῦ ἀντι-χρίστου, στὴ θανάτωση τῶν δύο προφητῶν (ὅπου ὁ Κύριος αὐτῶν ἐσταυρώθη), ὡς ἀποτέλεσμα τῆς ὁλικῆς τύφλωσης, τοῦ ἀντίθεου κόσμου τοῦ ἀντὶ-χριστου καὶ τῶν ἀξιωματούχων ὀργάνων του, ποὺ θὰ εἶναι γεμάτοι ἀπὸ κακία, ἐγωϊσμὸ καὶ φθόνο.

Σημειώσεις:

[53] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 45. [54] Μάτθ. 24, 24. Βλ. Ἀλέξιος Π.Παναγόπουλος, Εὐρωπαϊκοὶ Θεσμοί, Ἀθήνα 2024. [55] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 46. [56] Βλ. Ἰωνᾶ 3, 3. Πρβλ. Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 48. [57] Βλ. Λουκ. 13, 35. [58] Ἰωάν., 5, 43. Βλ. Ἀλέξιου Π.Παναγόπουλου, Ἐσχατολογικὲς διαστάσεις τῆς παιδαγωγίας κατὰ τὸν ἅγ. Ἰω. Χρυσόστομο, διδακτορικὴ διατριβή, ἐπανέκδοση: Θεσσαλονίκη, 2009. [59] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 49. [60] Ἀλέξιου Π.Παναγόπουλου, Ἐσχατολογικὲς διαστάσεις τῆς παιδαγωγίας κατὰ τὸν ἅγ. Ἰω. Χρυσόστομο, διδακτορικὴ διατριβή, ἐπανέκδοση: Θεσσαλονίκη, 2009.

Ἡ ἰδεολογία τοῦ ἀνάποδου κόσμου θέλει ἡγέτην ψευδομεσσίαν(;) – 8ον

8ον

   Μάλιστα διερωτᾶται γιὰ ἐκείνη τὴν ἐποχή, παρατηρώντας «μᾶλλον δὲ ὅτι θὰ δημιουργήση τὴν ἰδίαν σύγχυσιν μεταξὺ των, τῆς Ἐκκλησίας, ὁ σατανᾶς, ὁ πλανῶν τὴν οἰκουμένην, ὥστε ἄλλος νὰ λέγη τοῦτο καὶ ἄλλος τὸ ἄλλο, γύρω ἀπὸ τὰ πλέον τρομακτικὰ φαινόμενα καὶ νὰ διαβάλουν κάθε ἄλλον, ποὺ θὰ γράφη, ὡς ἀναρμόδιον καὶ πλανεμένον» [61]. Ἀπ’ ὅ,τι μᾶς ἔλεγε προφορικὰ καὶ ὁ ἴδιος, εἶχε βιώσει τέτοιες πικρίες, ἀκόμα καὶ ἀπὸ ἱερωμένα πρόσωπα, ποὺ ἀρκετὲς φορὲς θέλησαν νὰ τὸν πικράνουν, ἀδιαφορώντας ἢ θέλοντας νὰ τὸν χαρακτηρίσουν ὡς ἀναρμόδιο νὰ γράφει, γιὰ τὰ ἐσχατολογικὰ σημεῖα, μὲ τὴν αἰτιολογία τους, ὅτι ὁ γέροντας Ἀρσένιος δὲν ἦταν οὔτε «Ἐκκλησία», οὔτε Ἐπίσκοπος, οὔτε πανεπιστημιακὸς διδάσκαλος ἑρμηνευτὴς τῶν Γραφῶν.

  Ὅμως μὲ ἀγάπη συμβούλευε καὶ μὲ ἱερὴ ἀνησυχία, σὲ ὅλους αὐτούς, ὑπενθύμιζε, τὸ ὅτι μίλησαν γιὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ ἀληθινοῦ Χριστοῦ «ἐκτὸς τῶν ἁγίων Προφητῶν» καὶ οἱ ἀρχαῖοι σοφοὶ «μέσῳ τῶν σιβυλλῶν, τῶν μαντείων καὶ τῶν σοφῶν τῆς ἀρχαιότητας» [62]. Γι’ αὐτὸ μᾶς ἐπισήμαινε ὅτι ἡ ἐμφάνιση τοῦ πυρφόρου προφήτη Ἠλία, καθὼς καὶ ὁ φοβερὸς ἔλεγχος ποὺ θὰ ἀσκήσει στὸν ἀντὶ-χριστο, στοὺς ἀξιωματούχους καὶ στὰ ὄργανά του, μὲ τὴν παρουσία του ποὺ θὰ εἶναι «σημεῖον ἀντιλεγόμενον μεταξύ τοῦ κόσμου, ἰδίως τῶν τῆς Ἐκκλησίας, θὰ δημιουργηθῆ μεγάλη σύγχυσις», γιατί ἡ ἐμφάνιση τοῦ Ἠλία, θὰ εἶναι «ἄσημη» καὶ ὡς «γέροντας», τὸν ὁποῖο θὰ τὸν περιφρονήσουν οἱ περισσότεροι ἀξιωματοῦχοι. Ἡ ἐμφάνισή του θὰ εἶναι, ὅπως τὸ ἁγίου Παπουλάκου (μοναχοῦ Χριστόφορου Παναγιωτόπουλου καὶ Κοσμᾶ Φλαμιάτου, πρβλ. τοῦ Ἀλέξιου Παναγόπουλου, Ἀθήνα 2010), ὡς ἄσημη ἀλλὰ προφητική. Θὰ ἐλέγξει τὴν ἠθικὴ κρίση καὶ τὸ κατεστημένο διεφθαρμένο σύστημα τῆς ἐποχῆς του μὲ σημεῖα καὶ τέρατα.

  Ὅταν θὰ ἔλθει ὁ προφήτης, μᾶς ἐρωτᾶ διαχρονικὰ ὁ γέροντας Ἀρσένιος, ἆραγε θὰ πάει νὰ ἐμφανιστεῖ καὶ νὰ βάλει μετάνοια στὸν Πατριάρχη τῶν Ἱεροσολύμων καὶ στὴ Σύνοδο τῶν Ἀρχιερέων, ἆραγε θὰ πάει νὰ τοὺς συναντήσει, νὰ συνομιλήσει, ὁ «ὑμνούμενος καὶ δοξολογούμενος ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας δύο χιλιάδες χρόνια θὰ προσκυνήση, θὰ βάλη μετάνοια νὰ φιλήση τὸ χέρι τους, καὶ ἐὰν τυχὸν δὲν θὰ καταδεχθῆ ἕνα τέτοιο, πῶς θὰ διάκεινται ἀπέναντί του; Πολὺ περισσότερον, ἐὰν δὲν καταδεχθῆ, οὔτε κἄν, νὰ τοὺς ἐπισκεφθῆ καὶ ἀκόμη πιὸ πολύ, ἐὰν τυχὸν τοὺς ἐλέγξη, μὲ προδρομικὴν γλῶσσαν, διὰ κακὴν ζωὴν καὶ χλιδὴν καὶ πολυτέλειαν, διὰ τὰ τυχὸν μὴ ὀρθόδοξα φρονήματά των, διὰ ὑπόπτους κινήσεις μερικῶν γύρω ἀπὸ μασονικὲς στοές, θὰ τὸν πιστέψουν ἢ θὰ τὸν ἐκβάλουν ἔξω, ὡς τρελλὸν καὶ ἀπατεῶνα; Ἐπίσης, ἔρχεται εἰς τὸν νοῦν μας, διατὶ ἆραγε ὁ Κύριος, ἀλλὰ καὶ ὁ Πρόδρομος, δὲν κατεδέχθηκαν νὰ παρουσιασθοῦν καὶ νὰ πάρουν τὴν ἄδεια τοῦ κηρύγματος, ἀπὸ τοὺς τότε Ἐκκλησιαστικοὺς Ἀρχηγούς; Καὶ μόνον ποὺ δὲν θὰ τοὺς ἐπισκεφθοῦν ὁ Ἠλίας καὶ ὁ Ἐνώχ, διὰ νὰ πάρουν τὴν ἄδεια νὰ κηρύττουν, πολὺ περισσότερον, ἐὰν τοὺς ἐλέγξουν, φθάνει νὰ ἐννοήση κανεὶς τὴν στάσιν, τῶν τότε ἱσταμένων ὑψηλὰ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ» [63].

  Τὰ ἐρωτήματα ποὺ μᾶς βάζει εἶναι τόσα πολλὰ καὶ τόσο πραγματικά, ποὺ ἐὰν θὰ τὰ σκεφθοῦμε σὲ βάθος καὶ ἐφόσον τὰ παραλληλίσουμε μὲ τὴ ζωὴ τῶν προφητῶν καὶ τῶν ἁγίων, ἐνδεχομένως νὰ καταλήξουμε στὸ συμπέρασμα ὅτι ἡ παρουσία τῶν δύο προφητῶν δὲν θὰ εἶναι ἀρεστή, ὄχι μόνο γιὰ τὸ πάσης φύσεως ἱερατεῖο τῆς τότε ἐποχῆς, ἀλλὰ οὔτε καὶ γιὰ τὴ πολιτικὴ ἡγεσία τῆς τότε ἐποχῆς καὶ τῶν ὀργάνων τοῦ πλάνου ἀντι-χρίστου. Πιθανὸν οἱ ἀξιωματοῦχοι τοῦ ἀντι-χρίστου νὰ συνεργαστοῦν μὲ τοὺς τότε ρασοφόρους καὶ γιὰ τὴ σύλληψη ἢ θανάτωση τῶν δύο προφητῶν. Ὁ ἀντὶ-χριστος, «τουλάχιστον κατὰ τὴν πρώτην τριετίαν, ὁ ὁποῖος θὰ εἶναι ἰσχυρὸν πολιτικὸν καὶ θρησκευτικὸν πρόσωπον, μὲ ἕνα σωρὸ θαύματα ταχυδακτυλουργίας, ποὺ θὰ ξετρελλάνει τὸν κόσμον, ἰδίως τὴν νεότητα, καὶ ποὺ θὰ ὑποστηρίζεται συγχρόνως ὑπὸ τῶν ἰσχυρῶν τῆς ἡμέρας» [64], θὰ δημιουγήσει μία πολὺ μεγάλη σύγχυση γύρω ἀπ’ τὸ πρόσωπό του, ἀκόμα καὶ μεταξὺ αὐτῶν «τῶν τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι θὰ σπεύδουν μὲ καθησυχαστικάς ἐγκυκλίους, τόσο σὲ κλῆρο καὶ πρὸς τὸ λαό, ὅτι νὰ μὴ θορυβοῦνται, δὲν εἶναι αὐτὸς ὁ ἀντὶ-χριστος, δὲν ἦλθε ἀκόμη ὁ καιρός», καὶ λέγουν ὅτι καλὸ θὰ εἶναι «νὰ μὴ δίδουν σημασίαν σὲ διαδόσεις τῶν ‘φαντασιοπλήκτων’» [65].

  Ὡς παράδειγμα τῆς σύγχυσης ποὺ θὰ δημιουργηθεῖ γύρω ἀπὸ τὸ πρόσωπο τοῦ ἀντίθεου θηρίου, μᾶς φέρνει τὴ σύγχυση ποὺ ἐμφανίστηκε καὶ μὲ τὸν ἀριθμὸ ΧΞΣ, ἄλλος θὰ λέει μὴ «φοβῆσθε», ἄλλος θὰ γράφει «δὲν ἦλθε ἡ ὥρα», ἄλλος θὰ διδάσκει ὅτι «δὲν σκοτώνει ὁ ἀριθμός», ἄλλος θὰ γράφει στὶς ἐφημερίδες ὅτι «δὲν ἔχει σχέσιν ὁ ἀριθμὸς 666 μὲ τὸν προφητευόμενον ἀριθμὸν τῆς Ἀποκαλύψεως», ἄλλος θὰ κηρύττει ἀπ’ τὸν ἄμβωνα ὅτι «ὅλοι πρέπει νὰ πάρουμε καὶ τὰς ταυτότητας καὶ τὴν σφραγῖδα», μάλιστα μᾶς ἀναφέρει ὅτι περίπου τὸ ἴδιο ἔκαναν καὶ δύο τρεῖς ἀρχιερεῖς τῆς ἐποχῆς του, οἱ ὁποῖοι ἐξέδωσαν «καθησυχαστικάς ἐγκυκλίους καὶ ὁμιλίας» [66]. Παρουσιάζοντας αὐτὴ τὴ πραγματικότητα ποὺ ἔγινε ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του, θέλει νὰ μᾶς προβληματίσει γιὰ τὸ τί πρόκειται νὰ γίνει σὲ ἐκεῖνες τὶς ἐσχατολογικὲς ἡμέρες, κι ὅταν ὅλα αὐτὰ θὰ συμβοῦν, δηλ. γιὰ τὰ ἔσχατα σημεῖα τοῦ βασανισμοῦ τῶν πιστῶν καὶ τοῦ τέλους τοῦ κόσμου.

  Στὸ ἑπόμενο ἄρθρο τοῦ π.Ἀρσένιου ποὺ εἶναι δημοσιευμένο στὴν ἐφημερίδα Ὀρθόδοξος Τύπος, μὲ θέμα «θὰ γίνουν οἱ Ἑβραῖοι χριστιανοὶ» (σελ. 57-65 βιβλίου), γίνεται ἡ ἐκ μέρους του ἑρμηνευτικὴ προσέγγιση γιὰ τὸ ἐὰν θὰ γίνουν χριστιανοὶ οἱ Ἑβραῖοι, πρὶν ἀπὸ τὴν ἔνδοξο Β’ παρουσία. Γιὰ νὰ καταλήξει, ὅτι τελικά, μόνο ἕνα μικρὸ τμῆμα ἀπ’ αὐτούς, θὰ πιστεύσει, κι ὅτι αὐτοὶ οἱ λίγοι, οἱ καλοπροαίρετοι Ἑβραῖοι, ὅταν θὰ δοῦν τὸ φοβερὸ κριτὴ νὰ ἔρχεται καὶ ὀφθαλμοφανῶς θὰ διαπιστώσουν ὅτι μέχρι τότε πίστευαν σὲ ἕναν ἠθοποιὸ καὶ πλάνο καὶ στὸ ψεύτικο-μεσσία ἀντὶ-χριστο. Ἡ καταραμένη «συκή» ἀπ’ τὸν Θεάνθρωπο Κύριο, ἀπὸ τότε δήλωσε μεταφορικά, παραβολικά, τὴν «παντοτινὴν πνευματικὴν ξηρασίαν τῶν Ἑβραίων» [67]. Μᾶς μνημονεύει τὸν Ἰω. Χρυσόστομο στοὺς κατὰ Ἰουδαίων λόγους του, ποὺ «ἀποκλείει τελείως τὴν ἐπιστροφὴν των στὸν Χριστό, οὐδὲ εἰς τὴν προτέραν ἐπανήξουσι πολιτείαν, οὔτε τὴν πόλιν (Ἱερουσαλήμ), οὔτε τὸν ναὸν (Σολομώντα), λοιπὸν ἀπολήψονται» [68]. Ὁ Ἰω. Χρυσόστομος μὲ σωρεία ἁγιογραφικῶν χωρίων ἐπιμένει ὅτι οἱ Ἑβραῖοι μέχρι τῆς συντελείας τοῦ κόσμου δὲν θὰ κάνουν πάλι ἰσραηλιτικὸ κράτος καὶ δὲν θὰ ἀποκτήσουν τὴ πόλη τους, οὔτε τὸ ναὸ θὰ ξανακτίσουν.

  Ὅμως, σήμερα βλέπουμε ὅτι καὶ τὸ κράτος τοῦ Ἰσραὴλ ἀπὸ τὸ 1949 ἔχουν καὶ τὴ διοίκηση τῆς πόλης Ἱερουσαλὴμ ἔχουν, ἀλλὰ καὶ τὸ ναὸ τοῦ Σολομώντα θέλουν νὰ ξαναφτιάξουν καὶ ἀκόμα δὲν ἔχουν ἀποκτήσει. Ὁ πρόεδρος τῆς Ἀμερικῆς στὴν πρώτη θητεία του μετέφερε τὴ πρεσβεία του στὰ Ἱεροσόλυμα, δηλώνοντας ἔτσι ὅτι αὐτὴν ἀναγνωρίζει ὡς πρωτεύουσα, μάλιστα λίγο πρὶν τὴ λήξη τῆς θητείας του, πῆγε στὸ τεῖχος τῶν δακρύων καὶ ὅπως φάνηκε στὴν κάμερα, σὰν νὰ προσευχήθηκε θερμά, στὴν ἑπόμενη θητεία του, νὰ ξαναγίνει ὁ ναὸς τοῦ Σολομώντα. Ὀψόμεθα, τώρα στὴ νέα θητεία του. Τὸ πότε θὰ τὸν ἀποκτήσουν εἶναι καὶ θέμα γιὰ τὸ πότε θὰ τὰ βροῦν, μὲ τοὺς μουσουλμάνους καὶ τί θὰ γίνει μὲ τὸ Τέμενος τοῦ Ὀμάρ, τὸ ὁποῖο ἔχει κτιστεῖ στὰ θεμέλια τοῦ ναοῦ τοῦ Σολομώντα, τὸ ὁποῖο θὰ πρέπει νὰ τὸ γκρεμίσουν, νὰ τὸ μεταφέρουν ἢ μετακινήσουν ἢ νὰ τὸ «ἀνατινάξουν, ἀλλὰ δὲν τοὺς εἶναι καὶ τόσο εὔκολον, διότι θὰ ξεσηκωθῆ ὅλος ὁ ἰσλαμικὸς κόσμος». Ἡ προσ­πάθειά τους θὰ πετύχει μᾶς ἔλεγε, μετὰ ἀπὸ κάποιο ἰσχυρὸ παγκόσμιο οἰκονομικὸ κράχ, καθὼς καὶ μετὰ ἀπὸ μία  παγκόσμια  δικτακτορία  τοῦ δό­γματος τοῦ Σόκ. Σήμερα εἴδαμε τὰ ἀποτελέσματα τῆς ὑγειονομικῆς δικτακτορίας ποὺ εἶχε ἐπιβληθεῖ μὲ τὴν ἀντισυνταγματικὴ ὑποχρεωτικότητα.

Σημειώσεις:

[61] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 52. [62] Ἒνθ’ ἀνωτ. Βλ. Ἀλέξιος Π.Παναγόπουλος, Εὐρωπαϊκοὶ Θεσμοί, Ἀθήνα 2024. [63] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 52-53. [64] Ἀλέξιος Παναγόπουλος, Ἠθική, Ἐσχατολογία, Προφητολογία κατὰ τὸ γέροντα Ἀρσένιο, Ἀθήνα 2010. [65] Ἒνθ’ ἀνωτ. [66] Ἒνθ’ ἀνωτ. Βλ. Ἀλέξιος Π.Παναγόπουλος, Εὐρωπαϊκοὶ Θεσμοί, Ἀθήνα 2024. [67] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 61. [68] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 60.

Ἡ ἰδεολογία τοῦ ἀνάποδου κόσμου θέλει ἡγέτην ψευδομεσσίαν (;) – 9ον

9ον

  Ἀλλὰ ὅπως διαφαίνεται δὲν «ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου», καὶ τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου «ὡς φαίνεται, θὰ εἶναι ὁ ἐρχομός τοῦ ἀντι-χρίστου, ὁ ὁποῖος θὰ κτίση ἴσως τὸν ναόν», ἔτσι ἐπιβεβαιώνεται καὶ ὁ Ἰω. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος πρόβλεψε «τὸν μέχρι συντελείας χρόνον», ὅταν θὰ «πληρωθῶσι καιροὶ ἐθνῶν» [69], δηλαδὴ ὅταν θὰ συμπληρωθεῖ ὁ χρόνος «πού ὥρισε ὁ Θεὸς διὰ τὴν στροφὴν τῶν ἑτεροθρήσκων καὶ τοῦ Ἰσραὴλ στὸν Χριστόν, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἀποτελέσματος» [70]. Αὐτὸ τὸ βλέπουμε καὶ στοὺς πολέμους στὴ Μέση Ἀνατολὴ ἐκεῖ ποὺ ἀναπτύχθηκε ὁ Χριστιανισμός, καὶ οἱ λαοὶ ἐκεῖ μέχρι σήμερα δὲν ἔχουν πιστέψει στὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου καὶ σήμερα αὐτοὶ οἱ λαοὶ θρηνοῦν γιὰ τὴ γενοκτονία καὶ τὰ θύματά τους, ὅμως δὲν ἀποδέχονται τὸ Εὐαγγέλιό Του. Ἐνῶ εἶναι ἀγαθὸς δωρεοδότης, αὐτοὶ οἱ λαοὶ ἀδιαφοροῦν στὸ ὅτι εἶναι καὶ δίκαιος Κριτής. Μετὰ ἀπ’ αὐτὴ τὴ συμπλήρωση τοῦ χρόνου τῆς ἀναμονῆς τους, θὰ σημάνει τὸ ἔσχατο τέλος, ὅπως ἑρμηνεύει ὁ Ἰω.Χρυσόστομος καὶ ὁ Εὐσέβιος Καισαρείας, ὁ ὁποῖος νωρίτερα τοῦ Χρυσοστόμου ἔγραψε γιὰ τὰ σημεῖα καὶ τὴν Ἱερουσαλήμ, γιὰ τοὺς χρόνους τῆς ἀποστασίας καὶ τοῦ τέλους [71].

  Οἱ Ἑβραῖοι περιμένουν σήμερα μὲ ἀγωνία τὴν ἐμφάνιση τοῦ μεσσία τους. Μετὰ ἀπὸ δύο χιλιάδες ἔτη ἀπ’ τὴ σταύρωση τοῦ Ἀληθινοῦ-Μεσσία, γι’ αὐτὸ ἡ προσεχὴς ἔλευση τοῦ μεσσία γι’ αὐτοὺς εἶναι δόγμα πίστης, ἀπόλυτη πεποίθηση καὶ προσδοκία μέσῳ τῶν αἰώνων. Θὰ δεχθοῦν τὸν ψευδομεσσία ἀντὶ-χριστο, ἀλλὰ ὅταν θὰ διαπιστώσουν ὅτι πλανήθηκαν, ὅτι εἶναι ἕνας ἀπατεώνας καὶ πλάνος καὶ ἀκόμα περισσότερο ὁ ἴδιος ὁ μεταμορφωμένος διάβολος καὶ ὅτι «τὰ θαύματα πού κάμνει εἶναι μὲ τὴν δύναμιν τοῦ σατανᾶ, ὁ ὁποῖος θὰ συνθλίψη τὸν ἀμετανόητον κόσμον καὶ θὰ αἱματοκυλήση τὴν ἀνθρωπότητα (ἴσως μὲ τὸν λεγόμενον πυρηνικὸ Ἀρμαγεδώνα, στὴν περιοχὴ τοῦ Εὐφράτη καὶ τὴν κοιλάδα Ἰωσαφάτ, λίγο πρὶν τὴ Δευτέρα παρουσία τοῦ Κυρίου, ὅταν ὁ ἀντὶ-χριστος θὰ πολεμήσει τὸν κίτρινο ποταμὸ (Κίνα), μὲ τὸ συνασπισμό του), τότε ποὺ θὰ κατέρχεται κι ὁ Θεάνθρωπος Κύριος μετὰ δόξης καὶ μὲ στρατιᾶς Ἀγγέλων, τότε καὶ οἱ ἀστέρες ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσοῦνται, κι ἕνα τμῆμα τοῦ ἑβραϊκοῦ λαοῦ, οἱ εὐσεβεῖς ἐξ αὐτῶν (διότι θὰ ὑπάρχουν μεταξὺ αὐτῶν καὶ ἄθεοι, ὅπως παντοῦ, μασόνοι, μαρξισταὶ κλπ), θὰ ἀναγνωρίσουν, καὶ θὰ ἀναφωνήσουν, σὺ εἶσαι ὁ ἀληθινὸς Μεσσίας, σὺ ὁ Κύριος τῆς δόξης, σῶσον ὑμᾶς, Κύριε, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου» [72].

  Ἕνα ἄλλο ἄρθρο του, ποὺ καταχωρεῖται στὸ βιβλίο του, ἔχει τίτλο «πλάνη στὴν πλάνη σημεῖα ἀντι-χρίστου» σελ. (66-68, βιβλίο), καὶ ἀναφέρεται στὰ τελευταῖα 25 χρόνια, μέχρι τὴν ἐποχή του, γιὰ τὴ προσπάθεια τῆς ἕνωσης τῶν ἐκκλησιῶν. Σχολιάζει ὁ γέροντας Ἀρσένιος ὅτι ὁ διάλογος αὐτὸς ποὺ γίνεται μὲ ἀφετηρία τὸ ρητὸ «ἵνα πάντες ἓν ὦσι», στὴν οὐσία σύμφωνα μὲ τὸ μακαριστὸ πατέρα, τὸ ἕτερον μέρος, βρίσκεται στὴ πλάνη καὶ στὴν ἀπώλεια. Ὅμως, οἱ διαλεγόμενοι προσπαθοῦσαν νὰ ἐπικεντρώσουν τὶς προσπάθειές τους, στὸ νὰ ἀποδείξουν στοὺς ἄλλους, μὲ τὰ δικά τους ἐπιχειρήματα, ὅτι οἱ ἄλλοι βρίσκονται στὴ πλάνη. Ὡς προσπάθεια ἑνωτικὴ εἶναι μὲν «καλὴ καὶ ἁγία, πλὴν ὅμως εἶναι φοβερὴ ματαιοπονία καὶ τραγικὴ πλάνη ἑκατέρωθεν» [73]. Ἡ ὅλη προσπάθεια εἶναι μία ἐσχατολογικὴ πλάνη, γιατί σύμφωνα μὲ τὸ γέροντα Ἀρσένιο εἶναι ἀδύνατη ἡ ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν, ἐπειδὴ οὐδείς, οὔτε Ὀρθόδοξοι, οὔτε Παπικοί, οὔτε Μονοφυσίτες, εἶναι δυνατὸν νὰ ἀρνηθοῦν τὴ πίστη τῶν πατέρων τους, μέσα ἀπὸ γενεὲς γενεῶν καὶ ἑκατοντάδες χρόνων διαφόρων λαῶν καὶ μόνο «θαυματουργικῶς μπορεῖ νὰ γίνει κάτι» [74].

  Γι’ αὐτὸ θεωρεῖ ὅτι οἱ προκαθήμενοι τῶν ἐκκλησιῶν καὶ τῶν ὁμολογιῶν, βλέποντας τὴν πολυετῆ ματαιοπονία, ὅτι μὲ τοὺς θεολογικοὺς διαλόγους, δὲν ὑπάρχει καμία πιθανότητα ἕνωσης καὶ διαπιστώνοντας τὸ ἀδύνατον, ἀποφάσισαν «νὰ προχωρήσουν μυστικῶς σὲ περιχώρησιν μὲ ἐν κρυπτῷ ἀλληλοπαραδοχὴν ἐκκλησιαστικῶν συνηθειῶν καὶ δογματικῶν ἀκόμη ζητημάτων», γιὰ νὰ συμπεράνει, καὶ νὰ μᾶς ἑρμηνεύσει, ἔτσι, τὶς οἰκουμενιστικὲς κινήσεις ὅτι «ἡ μονομερὴς ἕνωσις μὲ τοὺς Μονοφυσίτες τοῦ πατριαρχείου Ἀντιοχείας, ἐν γνώσει ἀσφαλῶς ἢ καὶ ἐντολὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου» [75], ὑπὸ τὸ πρίσμα αὐτό, ὁ γέροντας Ἀρσένιος διέβλεψε καὶ ἑρμήνευσε καὶ τοποθετήθηκε δημόσια, γιὰ τὴν «ἐν κρυπτῷ καὶ παραβύστῳ συνάθροισις τῆς ‘ὁλομελείας’ τῆς ἐπιτροπῆς ὀρθοδόξων καὶ παπικῶν στὸ Λίβανο [76] καὶ ἡ αὐθαίρετος σατανικὴ ἀπόφασις ἀναγνωρίσεως τῶν δύο ἐκκλησιῶν ὡς ἀδελφῶν καὶ κανονικῶν ἐκκλησιῶν, μὲ ἱερωσύνην καὶ βάπτισμα καὶ ἐν γένει πλήρη καὶ ἔγκυρα μυστήρια!!!» [77], πρᾶγμα φοβερὸ καὶ ἀντικανονικό.

  Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο, σημειώνει, προχώρησαν καὶ οἱ ἐργασίες τῆς διαχριστιανικῆς ἐπιτροπῆς τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, ἐκ τοῦ Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν, μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν τότε πατριάρχη Ἀλεξανδρείας καὶ τὸν πατριάρχη τῶν Ἀρμενοκαθολικῶν καὶ ἕνα Ἐπισκοπελιανόν, οἱ ὁποῖοι μεταξὺ ἄλλων πῆραν οἰκουμενιστικὲς ἀποφάσεις καὶ γιὰ τὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων καὶ ἄλλες ἄγνωστες ἀποφάσεις, ὅπως μᾶς σημειώνει ὁ γέροντας, ποὺ θὰ ὑλοποιοῦντο μὲ τὸ χρόνο [78].

  Μετὰ ἀπ’ ὅλα αὐτὰ τὰ γεγονότα, τὰ ὁποῖα τὰ χαρακτηρίζει ὡς «τραγικὰ» κι ὄχι ἀληθινά, μᾶς ἐρωτᾶ «τί μέλλει γενέσθαι;», τί θὰ πρέπει νὰ πράξει, μᾶς ἐρωτᾶ, τόσο ὁ κλῆρος, ὅσο καὶ ὁ λαός; Παρατηρεῖ ὅτι αὐτὲς οἱ κινήσεις τύπτουν στὴ συνείδηση τοῦ ὀρθοδόξου πληρώματος, γιὰ νὰ συμπεράνει, ὅτι ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία μᾶλλον «τὸ γνωρίζει καὶ ἀδιαφορεῖ ἢ καὶ καταφρονεῖ» [79]. Χαρακτηρίζει τὴν ὡς ἄνω οἰκουμενιστικὴ ἀπόφαση ὅμοια καὶ «ἴδια» μὲ ἐκείνη τὴν καταστροφική τοῦ 1920. Πιθανολογεῖ ὁ μακαριστὸς γέρων, ὅτι ἴσως νὰ «σκέπτωνται, ὅπως φαίνεται, δὲν θὰ ὑπολογίσουμε ‘τὸν ὄχλον τὸν μὴ γινώσκοντα τὸν νόμον, ἐπικατάρατοί εἰσι’. Θὰ προχωρήσουμε σιγὰ-σιγὰ περιφρονώντας τὶς ἀντιδράσεις, ἐνῶ οἱ ἀντιδρῶντες θὰ εἶναι ὄχλος φανατισμένων, μερικῶν ἔστω ἑκατοντάδων χιλιάδων, ἐνῶ θὰ ἔχουμε μαζί μας ἑκατομμύρια ὀπαδούς, ἔστω καὶ ἂν αὐτοὶ εἶναι θρησκευτικῶς ἀδιάφοροι καὶ ἄπιστοι» [80].

  Μετὰ ἀπ’ αὐτὲς τὶς ἐπισημάνσεις του ὁ γέροντας Ἀρσένιος διαβλέπει τὸν ἑπόμενο κίνδυνο ἀπὸ τὸν οἰκουμενισμὸ νὰ δημιουργηθεῖ «σχίσμα» [81], μέσα στὴν Ὀρθοδοξία, γι’ αὐτὸ προτρέπει νὰ προσέξουν οἱ «αἴτιοι, οἱ ἔνοχοι καὶ οἱ σκανδαλοποιοί», οἱ ὁποῖοι, μὲ αὐτὴ τὴ συμπεριφορὰ τους «τὸν μόνον ποὺ θὰ ἐξυπηρετήσουν ὅλα αὐτὰ εἶναι τὸν Πάπαν, ὁ ὁποῖος καὶ θὰ ἐπιβληθῆ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον, ἐφαρμόζοντας τὴν μέθοδο ‘τοῦ σαλαμιοῦ’, γιὰ νὰ μὴ μείνη τίποτε ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία» [82]. Ὅλη αὐτὴ ἡ παρανοϊκὴ κατάσταση τελικὰ ὅπως μᾶς τὴν ἑρμηνεύει δὲν θὰ ἐξυπηρετήσει τίποτα ἄλλο, γιὰ τὸν κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα, παρὰ μόνο τὸν «ἀναμενόμενο ἀντὶ-χριστο», ποὺ σύμφωνα μὲ τὶς τότε πληροφορίες ποὺ εἶχε ὁ γέροντας Ἀρσένιος βρισκόταν «πρὸ τῶν θυρῶν», ὁ ὁποῖος θὰ πρέπει νὰ βρεῖ τὰ πάντα ἕτοιμα, καὶ δὲν θὰ δυσκολευτεῖ νὰ ἰσοπεδώσει καὶ «καταργήση τὰ πάντα» [83], γι’ αὐτὸ ἀπευθυνόμενος καὶ στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία, ἔθετε τὸ ἐρώτημα «μήπως προχωρεῖτε πολύ;».

  Στὸ τελευταῖο ἄρθρο του, τὸ ὁποῖο καταχωρεῖ στὸ βιβλίο του ὁ γέροντας Ἀρσένιος φέρει ὡς τίτλο «ὁ πλανήτης μας καταστρέφεται» (σελ. 69-72, βιβλίο), τὸ ὁποῖο δημοσιεύθηκε καὶ στὸ περιοδικὸ «Σάλπιγξ Ὀρθοδοξίας», ὅπου καταγράφει καὶ παρατηρεῖ τὸ σῆμα τῆς ἐπικείμενης καταστροφῆς, τὸ σῆμα τοῦ ἄμεσου κινδύνου τῆς καταστροφῆς τῆς γῆς, μὲ τὴ μόλυνση τοῦ περιβάλλοντος, τῆς ἀτμόσφαιρας, τῆς θάλασσας, μὲ ἀποτελέσματα ἐπικίνδυνα ὄχι μόνο γιὰ τὴν ζωὴ τῶν ζώων, τῶν φυτῶν, τῶν δασῶν, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἴδιου τοῦ ἀνθρώπου. Τὸ πυρηνικὸ Τσερνομπὶλ (=Ἄψινθος) [84], εἶχε καὶ ἔχει φοβερὲς ἐπιπτώσεις, ἐκτὸς τὶς χιλιάδες τῶν νεκρῶν «ποὺ ἀπεκρύβη ὁ ἀληθὴς ἀριθμὸς τῶν θυμάτων», προσβλήθηκαν οἱ θάλασσες, τὰ ποτάμια, οἱ λίμνες, οἱ πηγές, τὰ χόρτα, τὸ γάλα, τὰ κρέατα, τὰ δένδρα, οἱ καλλιέργειες. Τὰ νερὰ ἔχουν ὑποστεῖ πολὺ μεγάλη μόλυνση, ἀλλὰ τί νὰ ποῦμε «ὅλοι θὰ πίναμε».

  Μαζὶ μ’ αὐτὰ τὰ οἰκολογικὰ καὶ ἡ καταστροφὴ τοῦ ὄζοντος, ποὺ προστατεύει ὡς διάφραγμα ψηλὰ τὴν ἀτμόσφαιρα, ποὺ δὲν ἀφήνει τὶς ὑπεριώδεις ἀκτῖνες τοῦ ἡλίου νὰ περνοῦν καὶ νὰ δημιουργοῦν καρκίνο καὶ ἄλλες ἀσθένειες. Οἱ φοβεροὶ καύσωνες, ἀπὸ τὴ μόλυνση, τὰ ἀνοίγματα-τρύπες στὸν οὐρανὸ ποὺ διευρύνονται, ὥστε ἡ θερμοκρασία νὰ φτάνει σὲ ἐπικίνδυνους μεγάλους βαθμούς. Ὁ ἴδιος διαβάζοντας τακτικὰ τὸν Τύπο, ἀναφέρει τὸ γεγονὸς ὅτι στὴ Τουρκία τὸ θερμόμετρο ἔφτασε εὐτυχῶς μόνο γιὰ 12 ὧρες στοὺς 60 βαθμούς, περὶ τὸ ἔτος 1990. Μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι καὶ στὴν Ἑλλάδα εἴχαμε τότε πάνω ἀπὸ 2,5 χιλιάδες νεκροὺς ἀπ’ τὸν τότε καύσωνα [85]. Σχολιάζοντας καὶ ἑρμηνεύοντας τὰ παραπάνω διερωτᾶται μήπως εἴμαστε πολὺ κοντά, ἔτσι ὥστε νὰ πραγματοποιηθεῖ τὸ χωρίο ὅτι : ἡ γῆ θὰ κατακαεῖ; [86]. Στὸν ἡμερήσιο Τύπο διαβάζει καὶ καταθέτει τὴν ἐσχατολογικὴ ἑρμηνεία του γιὰ τὴ θάλασσα ποὺ μολύνθηκε πολύ, γιὰ τὰ ποτάμια, γιὰ τὰ ψάρια, γιὰ τὸ περιβάλλον, γιὰ τὴν ἀτμόσφαιρα, γιὰ τὰ παγόβουνα ποὺ λιώνουν, γιὰ τὸ θερμοκήπιο, γιὰ τὰ δάση, γιὰ τὴν ὄξινη βροχή, γιὰ νὰ φτάσει κατόπιν στὶς νέες ἀσθένειες, ὅπως καὶ τὸ Ἔιτζ, ποὺ τὴν ὀνομάζει «κατάρα τοῦ αἰῶνος», ὡς ἀποτέλεσμα τῆς ἀνηθικότητας, τῆς παρὰ φύση ἀσέλγειας, γιὰ νὰ μᾶς θυμίζει τὸ χωρίο τῆς Ἀποκάλυψης ποὺ μιλάει γιὰ τὸ «ἕλκος κακὸν καὶ πονηρὸν» [87] πάνω στὴ γῆ τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν.

Σημειώσεις:

[69] Λουκ. 21, 24. Πρβλ. σχόλιο Ἰ.Χρυσοστόμου στὸ σχετικὸ χωρίο. [70] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 61. [71] Εὐσεβείου Καισαρείας, ΒΕΠΕΣ, σελ. 293-5. Πρβλ. Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 65. [72] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 64. [73] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 66.  [74]  Ἔνθ’ ἀνωτ. Βλ. Ἀλέξιος Π.Παναγόπουλος, Εὐρωπαϊκοὶ Θεσμοί, Ἀθήνα 2024. [75] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 67. [76] Στὴν συνάθροιση αὐτὴ δὲν συμμετεῖχαν τὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων, ἡ Ἑλλάδα, ἡ Σερβία, ἡ Βουλγαρία, ἡ Γεωργία καὶ ἡ Τσεχοσλοβακία. [77] Ἀλέξιου Π.Παναγόπουλου, Ἐσχατολογικὲς διαστάσεις τῆς παιδαγωγίας κατὰ τὸν ἅγ. Ἰω. Χρυσόστομο, διδακτορικὴ διατριβή, ἐπανέκδοση: Θεσσαλονίκη, 2009. [78] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 67. Πρβλ. σχετικὰ στὸ περιοδικὸ «Πάνταινος», Μάϊος-Αὔγουστος 1993, σελ. 17. [79] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 68. [80] Ἀλέξιος Παναγόπουλος, Ἠθική, Ἐσχατολογία, Προφητολογία κατὰ τὸ γέροντα Ἀρσένιο, Ἀθήνα 2010. [81] Ἒνθ’ ἀνωτ. [82] Ἒνθ’ ἀνωτ. [83] Ἒνθ’ ἀνωτ. [84] Ἀρσενίου, Παγκόσμιος, 70. [85] Ἀλέξιος Παναγόπουλος, Ἠθική, Ἐσχατολογία, Προφητολογία κατὰ τὸ γέροντα Ἀρσένιο, Ἀθήνα 2010. [86] Β΄ Πέτρ. 3, 10. [87] Ἀποκ. 16, 2. Βλ. Ἀλέξιος Π.Παναγόπουλος, Εὐρωπαϊκοὶ Θεσμοί, Ἀθήνα 2024.