ΤΡΙΚΥΜΙΕΣ ΚΑΙ ΝΑΥΑΓΙΑ Ε΄
Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων.
Ἔχουμε
μείνει στὴν διαπίστωσι τοῦ ἐπισκόπου ὅτι στὴν
πρώτη φάσι τῆς πανδημίας δημιουργήθηκαν ρήγματα στὴν ἑνότητα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ
σώματος λόγῳ... τῆς ἐντόνου κριτικῆς κατὰ τῆς Συνόδου καὶ τῶν ἐπισκόπων ἀπὸ ὁμάδες
πιστῶν.!!! (ΝΛ. ΑΠ7 σελ.18)
Ὅλα τὰ ἄλλα ποὺ ὑπέστη ἡ Ἐκκλησία, τὸν ἐξευτελισμὸ, τὴν
ὑποδούλωσί της στὴν κρατικὴ ἐξουσία, τοὺς διωγμοὺς ἐναντίον ἐπισκόπων ἱερέων καὶ
πιστῶν, τὸν λυσσαλέο πόλεμο τῶν πληρωμένων δημοσιογράφων, τὰ αὐτόφορα καὶ τὰ δικαστήρια
δὲν τὰ ἀναφέρει, φυσικά. Τὰ ξέρει, ὅμως. Καὶ τὰ ξέρει καλά.
Γνωρίζει ὅτι ἡ κυβέρνησι λειτουργοῦσε χωρὶς νὰ δίνῃ καμμιὰ
σημασία στὴν Ἐκκλησία παρακάμπτοντας ἤ περιφρονῶντας την, ὅταν ἀπαγόρευε τὴν Θεία
Λειτουργία: «Μία ἀπόφασι περιορισμοῦ τῆς Θείας λατρείας δὲν μπορεῖ
νὰ λαμβάνεται μονομερῶς ἀπὸ τὴν πολιτεία ... ἤ πολὺ περισσότερο μὲ παράκαμψι
ἤ καὶ περιφρόνησι τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Βγήκαν δύο Ἀποφάσεις ἀγνοῶντας
παντελῶς ἐπίσημες Συνοδικὲς Θέσεις καὶ Αἰτήματα χωρὶς τὴ στοιχειώδη ἐκ προτέρων
ἐνημέρωσι ἤ συνεννόησι....» ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΡΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ [1]
Γνωρίζει ὅ,τι τέτοιες ἀπαγορεύσεις ἔχουν γίνει μόνο στὴν .. Ἀλβανία ἐπὶ Ἐμβέρ Χότζα: «Ἀπαγόρευσι τῆς θείας λατρείας δὲν ἔχει γίνει ποτὲ, ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὰ ἐπισήμως ταυτιζόμενα μὲ τὸν ἀθεϊσμὸ καθεστῶτα, πλὴν τοῦ Ἐμβέρ Χότζα στὴν Ἀλβανία. ... Ἡ Κυβέρνησί μας τὸ ἔκανε!» (ὅ.π)[2]
Διαμαρτυρήθηκε ἔντονα ὅταν μετὰ ἀπὸ καταγγελία «ἀσεβεστάτου
πολίτη μὲ ἀντιεκλησιαστικὴ ἐμπάθεια» , ὅπως λέει ὁ ἴδιος, ἡ Ἀστυνομία ἐπέβαλε
πρόστιμο σὲ ναὸ καὶ στὴν νεωκόρο. Καὶ μιλάει γιὰ τὸν παραλογισμὸ τῆς
Κυβερνήσεως καὶ γιὰ τὰ ἀσύνετα, ἐξωφρενικά, ἀντιλαϊκά, ἀσεβή καὶ ἀπαξιωτικά γιὰ
τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴν ἐκκλησία μέτρα της:
«Δὲν κατανοοῦμε
καθόλου τὸν παραλογισμὸ μὲ τὸν ὁποῖο ἡ Κυβέρνησι ἐπιβάλλει ἀσύνετα, ἐξωφρενικά,
ἀντιλαϊκά καὶ ἐντελῶς ἀσεβὴ καὶ ἀπαξιωτικὰ γιὰ τὴν ἄνθρωπο καὶ τὴν ἐκκλησία
μέτρα»[3]
Αὐτὴ τὴν Κυβέρνησι ποὺ παρακάμπτει καὶ περιφρονεῖ
τὴν Ἱεραρχία καὶ διατάσει ἀπαγορεύσεις
ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας ποὺ μόνο ὁ Χότζα τῆς Κουμουνιστικῆς Ἀλβανίας ἔχει
διαπράξει, ποὺ παραλογίζεται καὶ ἐπιβάλλει ἀσύνετα, ἐξωφρενικά, ἀντιλαϊκά καὶ ἐντελῶς ἀσεβὴ καὶ ἀπαξιωτικὰ γιὰ τὴν
ἄνθρωπο καὶ τὴν ἐκκλησία μέτρα, οὔτε κἄν τὴν ἀναφέρει στὴν τωρινὴ
Πνευματικὴ Θεώρησι. Γιατί; Διότι το παρὸν κείμενο του, τὸ ὁποῖο ἀποσκοπεῖ
στὴν ἀμνήστευσι τῶν προδοτικῶν ἐνεργειῶν τῆς Ἱεραρχίας καὶ στὴν σπίλωσι καὶ ἐξουθένωσι
ὅσων δὲν ὑποτάσσονται δουλικὰ στὶς ἐπιλογές της, ἐπιβάλλει καὶ τὴν ἀμνήστευσι τῶν
ἐνεργειῶν τῆς πολιτείας, στὴν ὁποία ἐδούλωσαν τὴν Ἐκλησία. Γι᾿ αὐτὸ δὲν βγάζει
μιλιὰ γιὰ τὶς ἐνέργειες τῆς πολιτείας γιὰ τὴν περίοδο ποὺ ἀναφέρεται.
Ἀλλὰ καὶ αὐτὰ γιὰ τὰ ὁποία κατηγορεῖ τὴν κυβέρνησι κλείσιμο ἐκκλησιῶν, πρόστιμα, ἀσύνετα , ἐξωφρενικὰ,
ἀντιλαϊκὰ ἀσεβὴ καὶ ἀπαξιωτικὰ μέτρα εἴτε τὰ ἔκανε κατόπιν ἡ ἴδια ἡ ἐκκλησιαστικὴ
ἡγεσία, εἴτε τὰ ἀνέχεται ἀδιαμαρτύρητα καὶ ὄχι μόνον δὲν βγάζει τσιμουδιὰ ἄλλὰ
τὰ ἐπικροτεῖ καὶ ὑπερθεματίζει. Ὁ ἴδιος φτάνει νὰ μιλήῃ γιὰ 7000 ὑγιειονομικοὺς
μὲ τρόπο ποὺ ὄχι μόνο σὲ ἱεράρχη δὲν ἀρμόζει -ἀκόμη καὶ προδιαγραφῶν Δωδώνης- ἀλλ᾿
οὔτε σὲ στυγνὸ ἀπάνθρωπο καὶ κυνικὸ μισάνθρωπο: «Τελικῶς, οἱ ἀντιδρῶντες, ἀντὶ νὰ δεχθοῦν τὶς συνέπειες τῆς ἀνεύθυνης
καὶ ἴσως ψευτο-ηρωικῆς στάσης τους (ἀναστολὴ ἐργασίας, ἀπόλυση κ.λπ.), ἔφθασαν
στὸν παραλογισμὸ νὰ διαμαρτύρονται μὲ κατευθυνόμενες «ἀνοιχτὲς ἐπιστολές»,
ὑποβάλλοντας ἀπαιτήσεις καὶ ὑποδείξεις πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο καὶ ἐγκαλῶντας την
μὲ ἰδιαίτερα ἀσεβές, ἐπιτιμητικὸ καὶ ἐπιτακτικὸ ὕφος, γιατὶ δὲν τοὺς
συμπαρίσταται στὸν ἀγῶνα τους καὶ δὲν συμπορεύεται μαζί τους». (ΝΛ. ΑΠ7 σελ.27)
Ἀντιδρῶντες, ἀνεύθυνοι, καὶ ψευτοήρωες
εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἐπὶ 10 μῆνες ἀντιστέκονται
ἀντιμετωπίζοντας τὴν κυβερνητικὴ ἀδιαλαξία τὴν κομματικὴ καὶ
συνδικαλιστικὴ ἀδιαφορία ὅλου τοῦ συστήματος καὶ τὴν κατασυκοφάντησι ὅλων τῶν
πληρωμένων δῆθεν δημοσιογραφούντων καὶ τῶν «καλῶν ποιμένων» ὅπως ὁ ἴδιος, ὅπως
βλέπουμε. Πῶς καταντάει ἔτσι ὁ ἄνθρωπος; Τὸ δεσποτιλίκι τοὺς κάνει ἔτσι; Μὰ ὑπῆρχαν
καὶ ὑπάρχουν ἅγιοι ἀρχιερεῖς. Γνωρίσαμε καὶ ζήσαμε καὶ τέτοιους. Δὲν μπορεῖ ἡ
χάρις τῆς ἀρχιερωσύνης καὶ ἡ ἀφιέρωσις στὴν διακονία τῆς ἐκκλησίας νὰ δημιουργῇ
τέτοιους ἀνθρώπους. Σίγουρα τὰ δοχεία δὲν ἦταν κατάλληλα καὶ καθαρὰ ἤ ὁ
διάβολος μὲ τὶς μεθοδεῖες του τοὺς ὐποσκέλισε, ἀλλὰ αὐτὰ τὰ βλέπουν καὶ τὰ γνωρίζουν
οἱ ὄντως πνευματικοὶ ἄνθρωποι. Ἐμεῖς μένουμε στὸ ἐπίπεδό μας μὲ τὶς ἀπορίες καὶ
τὴν πικρία μας.
Καὶ δὲν εἶναι νὰ ἀπορῇ κανεὶς ὅταν ἕνας ἄνθρωπος ποὺ
ἔχει τόσο λεπτὴ καὶ εὐαίσθητη ψυχὴ ποὺ οὔτε
νὰ βοηθήσει δὲν θέλει τοὺς ἄλλους διότι αὐτὸ εἶναι καταστροφὴ τοῦ Χριστιανισμοῦ
φτάνει στὸ σημεῖο νὰ τοὺς βρίζει νὰ τοὺς περιφρονεῖ καὶ νὰ ἀδιαφορεῖ ὅταν τοῦ
ζητοῦν βοήθεια; Ὁ Λαυρεωτικῆς τὰ κάνει αὐτά. Ἰδοῦ, ὁμιλεῖ ὁ ἴδιος ἀπαντῶντας σὲ
ἐρώτησι δημοσιογράφου κατὰ τὴν διάρκεια συνεντεύξεως: «Δὲν θέλω νὰ πείσω τοὺς ἀνθρώπους. Δὲν θέλω νὰ τοὺς σώσω. Οὕτε κἄν νὰ τοὺς
βοηθήσω. Ἡ ἐπαφή μου μὲ τοὺς ἀνθρώπους
εἶναι προσπάθεια κοινωνίας. Νὰ μοιραστῶ! Γιατὶ βοηθῶ σημαῖνει εἶμαι ὁ ἰσχυρὸς,
ὁ κατέχων καὶ ὁ βοηθούμενος εἶναι ὁ ἀσθενής, ὁ στερούμενος, ὀπότε ἔχω ἕνα αἴσθημα
ὑπεροχῆς. Κι᾿ αὐτὸ εἶναι καταστροφὴ γιὰ τὸν Χριστιανισμό».π. ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ [4] Τί λόγια καὶ τὶ αἰσθήματα!!! Πόσο φαίνονται ἀκόμα καὶ πάνω ἀπὸ
τὸν Χριστὸ τοὺς Ἀποστόλους καὶ τοὺς ἁγίους ποὺ ἤθελαν νὰ πείσουν, ἐν ἐλευθερία ἐννοεῖτε,
(Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη
... διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν Ματθ. 28, 19-20) νὰ
βοηθήσουν καὶ νὰ σώσουν... (Νὰ μαθητεύσουν καὶ νὰ διδάξουν φυσικὰ γιὰ νὰ
βοηθήσουν καὶ νὰ σώσουν τοὺς ἀνθρώπους κατὰ τὴν Διδασκαλία τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ).
Βέβαια αὐτὰ τὰ ἔλεγε πρὶν γίνει δεσπότης. (Νὰ μὴν ἔχει κανεὶς δουλειὰ νὰ κάτσῃ
λέξι-λέξι νὰ ἀναλύσῃ τὰ ὅσα λέει καὶ νὰ τὰ συγκρίνῃ μὲ ὅσα τώρα πράττει... ὄχι γιὰ τίποτε ἄλλο, ἀλλὰ γιὰ νὰ δοῦμε πῶς αὐξάνει
ὁ ἄνθρωπος εἰς μέτρον ἡλικίας Χριστοῦ ἤ τὸ ἀντίθετον).
Τὴν κυβερνητικὴ στάσι στὸ θέμα τῶν «ἐμβολίων» τὴν
παρουσιάζει ὡς ἐξῆς: «... ἡ Κυβέρνηση
ξεκίνησε τὴν σχετικὴ ἐμβολιαστικὴ ἐκστρατεία ἐνημέρωσης καὶ ὑγειονομικῆς
προστασίας τοῦ κόσμου» (ΝΛ. ΑΠ7 σελ.18). Ἐκστρατεία ἐνημέρωσης καὶ ὑγειονομικῆς προστασίας τοῦ κόσμου.!!!
Ἡ σαρωτικὴ προπαγάνδα μὲ τὰ ἀτελείωτα ψεύδη μὲ τὶς ὁλοφάνερες τεχνικὲς
τρομοκρατήσεως καὶ ἀποβλακώσεως τοῦ κόσμου γιὰ τὸν σεβασμιώτατο εἶναι «ἐμβολιαστικὴ ἐκστρατεία ἐνημέρωσης». Καὶ
ὁ στόχος της εἶναι, κατ᾿ αὐτὸν, ἡ «ὑγειονομικὴ
προστασία τοῦ κόσμου». Τώρα ὅλοι καθημερινῶς ξαφνικά καὶ συνεχῶς βλέπουν τί
ὡραῖα ὑγειονομικὴ προστασία ἔχουν προσφέρει στὸν κόσμο ποὺ τοὺς ἄκουσε ...
Γιὰ
τὴν Ἱερὰ Σύνοδο (γιὰ τὴν ὁποία καὶ μόνον νοιάζεται), ἀναφέρει: «Ἡ Ἱερὰ
Σύνοδος ὑποστήριξε τὴν ἄποψη ὅτι «ἡ ἐπιλογὴ τοῦ ἐμβολιασμοῦ δὲν εἶναι ζήτημα τόσο θεολογικὸ ἢ ἐκκλησιαστικό,
ἀλλὰ κυρίως ἰατρικό-ἐπιστημονικὸ καὶ ἀποτελεῖ ἐλεύθερη προσωπικὴ ἐπιλογὴ
τοῦ κάθε ἀνθρώπου σὲ ἐπικοινωνία μὲ τὸν ἰατρό του, χωρὶς ὁ ἐμβολιασμὸς νὰ
συνιστᾶ ἔκπτωση ἀπὸ τὴν ὀρθὴ Πίστη καὶ ζωή». (ΝΛ. ΑΠ7 σελ.18) Γιὰ τὸν λόγο αὐτόν, οὔτε προέτρεπε εὐθέως
οὔτε καὶ ἀπαγόρευε τὸν ἐμβολιασμό, ἐνῶ ἐξέφραζε τὴν ἐμπιστοσύνη της στὴν
ἐπιστημονικὴ κοινότητα καὶ στὰ λαμβανόμενα μέτρα ἀπὸ τὴν κυβέρνηση».
Δὲν
εἶναι τόσο θεολογικό. (Πόσο
θεολογικό εἶναι;) Ἀλλὰ κυρίως
ἰατρικό-ἐπιστημονικὸ. Κυρίως ... Ἰατρικὸ καὶ ... κάπως θεολογικό, ἀλλὰ ὄχι
... τόσο. Οὔτε προέτρεπε εὐθέως, ἄρα προέτρεπε πλαγίως, οὔτε
καὶ ἀπαγόρευε, (γιὰ φανταστεῖτε νὰ ἀπαγορεύῃ ... «ἐμβολιασμούς»).
Δηλαδὴ ὅλα σαφὴ καὶ σοφά
–σοφὸν τὸ σαφές- ἤ τὰ σῦκα-σῦκα καὶ ἡ σκάφη-σκάφη. Καὶ ὁ πλέον
τυφλὸς βλέπει τί ἐκκλησιαστικὸς λόγος ἐκπορεύεται ἀπὸ αὐτὴν τὴν Σύνοδο. Ἴδιος μὲ
τὸν λόγο τοῦ Λαυρεωτικῆς. Σκολιός καὶ στραγγαλιώδης. Δὲν φαίνονται τὰ ρήματα τοῦ
στόματός τους νὰ ἐκπορεύονται μετὰ δικαιοσύνης, κατὰ τὸ Παροιμιακό: «Μετὰ δικαιοσύνης
πάντα τὰ ρήματα τοῦ στόματός μου, οὐδὲν ἐν αὐτοῖς σκολιὸν οὐδὲ στραγγαλιῶδες»
Δὲν ξέρει κανεὶς πότε καὶ γιατὶ λένε τὴν ἀλήθεια,
διότι λένε καὶ τὴν ἀλήθεια, καὶ πότε ὑπηρετοῦν τὸ ψεῦδος καὶ λένε ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο
τῆς ἀληθείας, ποὺ ἔλεγαν πρίν.
Ἕνα παράδειγμα. Ὅταν ξεκίνησε αὐτὴ ἡ ὁργανωμένη
ἐκστρατεία ἐναντίον τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου ἡ ΔΙΣ τὸ ἔβλεπε,
-πράγμα ποὺ ἦταν φανερὸ γιὰ κάθε στοιχειωδῶς φυσιολογικό ἄνθρωπο, πολλῷ μάλλον ὀρθόδοξο-
καὶ ἐγγράφως ἔλεγε:
«Ἡ προσέλευση στήν
Θεία Εὐχαριστία καί ἡ Κοινωνία ἀπό τό Κοινό Ποτήριο τῆς Ζωῆς, ἀσφαλῶς
καί δέν μπορεῖ νά γίνει αἰτία μεταδόσεως ἀσθενειῶν, γιατί οἱ πιστοί ὅλων
τῶν ἐποχῶν γνωρίζουν ὅτι ἡ προσέλευση στήν Θεία Κοινωνία, ἀκόμη καί ἐν
μέσῳ πανδημίας, συνιστᾶ, ἀφ’ ἑνός, μία ἔμπρακτη κατάφαση αὐτοπαραδόσεως στόν Ζῶντα
Θεό καί, ἀφ’ ἑτέρου, τρανή φανέρωση ἀγάπης πρός Αὐτόν, ἡ ὁποία κατανικᾶ κάθε ἀνθρώπινο
καί, ἴσως, δικαιολογημένο φόβο: «φόβος δέν ὑπάρχει στήν ἀγάπη, ἀλλά ἡ
τελεία ἀγάπη διώχνει τόν φόβο» (Α΄ Ἰωάν. 4, 18). Τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας
γνωρίζουν ὅτι ἡ Κοινωνία, δηλαδή ἡ σχέση, εἶναι καρπός ἀγάπης καί ἄθλημα ἐλευθερίας,
ἀκριβῶς γιατί ἀγνοεῖ τήν καχυποψία, τίς ἐπιφυλάξεις καί τούς φόβους.
Οἱ συζητήσεις καί οἱ ἀπόψεις πού ἀκούγονται τίς τελευταῖες ἡμέρες γιά τό ὅλο
ζήτημα, ἀκόμη καί γιά ἐνδεχόμενη ἀπαγόρευση τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ξεκινοῦν ἀπό
διαφορετική ἀφετηρία καί ἔχουν διαφορετική προσέγγιση. Ὅσοι προσέρχονται «μετά
φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης» καί ἀπολύτως ἐλεύθερα, χωρίς κανένα
δυναστικό καταναγκασμό, κοινωνοῦν τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖο
γίνεται «φάρμακο ἀθανασίας», «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον».
Ὅλοι οἱ Πιστοί, ὁ εὐσεβής καί γεμάτος ἀγάπη ὀρθόδοξος Λαός, οἱ Μοναχοί καί ὁ εὐαγής
Ἱερός Κλῆρος πού μέσα ἀπό τήν Θεία Κοινωνία ἐκφράζουν τήν ἀγάπη τους καί τήν
δίψα τους γιά ζωή καί σχέση, τό ἐλάχιστο πού δικαιοῦνται ἀπό τούς συμμετέχοντες
στόν δημόσιο διάλογο εἶναι ὁ σεβασμός πρός τήν πίστη τους καί τήν ἐπιλογή
τους αὐτή, νά ἀγαποῦν χωρίς φόβο καί ἀνασφάλεια.
Χωρίς νά καταδικάζουμε κανένα γιά τόν φόβο καί τήν ἀνησυχία του, ὁμολογοῦμε ὅτι
ὅλοι οἱ πιστοί, ἐπιτελώντας τό χρέος τῆς ἐν ἐλευθερίᾳ ἀγάπης μας, θά ἐξακολουθήσουμε
στίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες μας νά λειτουργοῦμε καί νά κοινωνοῦμε, ἔχοντας τήν
βεβαιότητα ὅτι κοινωνοῦμε τήν ζωή καί τήν ἀθανασία». ΔΙΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 3013
10/3/2020 [5]
Τί λέει σήμερα ἡ ἴδια ΔΙΣ, ἡ ἴδια
Σύνοδος καὶ οἱ ἴδιοι ἐπίσκοποι; Ἀκριβῶς τὰ ἀντίθετα. Τώρα οὔτε γιὰ ἐλευθερία, οὔτε
γιὰ αὐτεξούσιο, οὔτε γιὰ βεβαιότητα ζωῆς καὶ ἀθανασίας, οὔτε γιὰ σεβασμὸ στὴν
πίστι καὶ τὴν ἐπιλογὴ ὅσων πιστεύουν αὐτά, καὶ μάλιστα ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς ἱεράρχες
ποὺ τότε τὰ ἔλεγαν. Ὅσοι ἐξακολουθοῦν καὶ σήμερα καὶ πιστεύουν καὶ λένε καὶ ὑπερασπίζονται
ὅσα ἔλεγε τότε ἡ «λεβέντικη» Ἱεραρχία εἶναι τὸ ἐλαφρύτερο ὁμάδες πιστῶν ποὺ ἀσκοῦν
κριτικὴ ἐναντίον τῆς Συνόδου καὶ διασποῦν τὴν ἑνότητα τῆς ἐκκλησίας.
Τί συμβαίνει; Ξεπούλημα;
Πλήρης ἔλλειψις πίστεως; Σχιζοφρένεια; Δαιμονισμὸς; Παρανοϊκότης; Βλακεία; Προδοσία;
Πλάνη; Μαλακία; (Ἐννοῶ δειλία καὶ ἀπεμπόλησις κάθε θαραλέας ἀντιστάσεως κατὰ τὸ
Μήν γίνετε προδότες τοῦ ἑαυτοῦ σας ... μὴ δειλιάσετε (μαλακισθῆτε) πρὸς τὸ
παρὸν «Μὴ οὖν προδόται γένησθε ὑμῶν αὐτῶν ... μὴ μαλακισθέντες πρὸς
τὸ παρὸν» [6]) Διαλέξτε ὅ,τι θέλετε καὶ σὲ ὅποιο συνδυασμό καὶ ἀναλογία θέλετε. Ἐγὼ δὲν ξέρω. Ἄς μᾶς ποῦν οἱ ἴδιοι
ποὺ τὰ λένε καὶ πράττουν αὐτά. Ἄς αἰτιολογήσουν τὶς πράξεις καὶ τὰ λόγια τους.
Αὐτὰ δὲν εἶναι καινούργια.
Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τὰ ἀκουσαν, ἀπὸ χιλιάδες στόματα. Ποτὲ δὲν ἀπάντησαν. Τὰ ξέρουν
καλά. Τὰ λέει καὶ ὁ ἴδιος ὁ σεβασμιώτατος Λαυρεωτικῆς: «Δυστυχῶς,
καλλιεργεῖται μία ἀντίληψη, ἴσως καὶ πεποίθηση, ὅτι οἱ ἐπίσκοποι ἔχουν
συμβιβασθεῖ, ἐνδιαφέρονται γιὰ τὸν θρόνο τους καὶ μόνον, προκρίνουν τὴν ὑγεία ἔναντι τῆς πίστεως καὶ ὁμολογίας, ἀδυνατοῦν
πλέον νὰ διακρίνουν τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν, δὲν μᾶς καθοδηγοῦν σωστά, δὲν ἐμπνέουν,
ἔχουν ἐκκοσμικευθεῖ καὶ κατ’ οὐσίαν προδίδουν τὴν πίστη καὶ γι’ αὐτὸ δὲν τοὺς ἐμπιστευόμαστε». (ΝΛ. ΑΠ7
σελ.34-35)
Ἀκριβῶς περὶ αὐτοῦ πρόκειται. Ὅπως τὰ
περιγράφει εἶναι. Ὅμως ἐπειδὴ δὲν τοῦ ἀρέσουν ὅλα αὐτὰ -καὶ γι᾿ αὐτὸ πάλι
ξεκινάει μὲ τὸ «δυστυχῶς»- δὲν μπαίνει καὶ στὸν κόπο νὰ ἀναιρέσῃ ὅλες αὐτὲς τὶς
κατηγορίες ἔναντι τῆς Ἰεραρχίας καὶ νὰ ἀποδείξῃ τὸ λάθος ὅσων διαμαρτύρονται γιὰ
τὴν στάσι της.
Ἄς ἐξηγήσει γιατὶ εἶναι
λάθος ὅτι οἱ ἐπίσκοποι ἔχουν συμβιβαστεῖ. Τί ἄλλο κάνουν ἀπὸ τὸ νὰ διαβιβάζουν
τὶς κυβερνητικὲς ΚΥΑ καὶ νὰ ζητοῦν τὴν πλήρη τήρησί τους;
Ἄς ἐξηγήσει ὅ,τι δὲν ἐνδιαφέρονται
μόνο γιὰ τὸν θρόνο τους -δηλαδὴ μόνο γιὰ τὴν θέσι τους, γιὰ τὴν νομὴ τῆς ἐξουσίας,
γιὰ τὴν παραπόρευσί τους μὲ τοὺς ἰσχυροὺς τῶν ἡμερῶν. Σὲ ποιὰ περίπτωσι ἀντιστάθηκαν
ἤ συγκρούστηκαν μὲ τὴν ἄθεη καὶ διεστραμμένη ἐξουσία; Ἐκτρώσεις, διάλυσις τῆς
παιδείας, ἐκπόρνευσις τῆς νεολαίας καὶ μέσα ἀπὸ τὰ σχολεία, προώθησις τῆς ὁμοφιλοφιλίας
καὶ πάσης διαστροφῆς μὲ κυβερνητικά μέτρα, μέχρι καὶ προώθησις της μὲ πορεῖες ὑπερηφανείας
καὶ συμμετοχὴ τῶν κρατούντων, εἶναι μερικὰ
ἀπὸ ὅσα συμβαίνουν καὶ στὴν «ὀρθόδοξη» χώρα μας. Πότε ἀντέταξαν λόγο ἐκκλησιαστικὸ
καὶ ὀρθόδοξο καὶ ἀντίστοιχη πράξι; Ὄχι μόνο δὲν ἀντιστάθηκαν ἄλλα συμπορεύονται
ἐνίοτε. Τελευταῖο κατάντημα ἡ βάπτισις ὑιοθετημένων ἀπὸ κιναίδους παιδιῶν ἀπὸ τὸν
Ἀμερικῆς στὴν Ἑλλάδα καὶ ἡ στάσις τῆς Ἰεραρχίας μας...
Ἄς μᾶς ἀποδείξει ὅ,τι δὲν
προκρίνουν τὴν ὑγεία ἔναντι τῆς πίστεως, ὅταν λένε ὅτι ἡ ὑγεία εἶναι τὸ ὕψιστο ἀγαθό
καὶ ὑπερασπιζόμενοι δῆθεν τὴν ὑγεία διαλύουν τὴν πίστι.
Ἄς ἐξηγήσουν πῶς διακρίνουν
τὰ σημεία τῶν καιρῶν ὅταν ἀκόμα καὶ ὅσα λένε οἱ ἅγιοί μας περὶ τοῦ (κάθε) ἀντιχρίστου
τὰ ἀποκαλοῦν συνομωσιολογίες.
Ἄς προσπαθήσουν νὰ ἐξηγήσουν
ὅ,τι καθοδηγοῦν σωστὰ τοὺς ἀνθρώπους ὅταν ἀκόμη καὶ στὸ πλέον γήϊνο ἐπίπεδο τοὺς
πιέζουν νὰ γίνουν πειραματόζωα τῶν φαρμακευτικῶν ἐταιρειῶν κάνοντας τὰ
πειραματικὰ σκευάσματα μὲ κίνδυνο ἀκόμη καὶ τῆς ζωῆς τους καὶ λέγοντας τους «ἀπὸ
δῶ τὸ ἐμβόλιο καὶ ἀπὸ δῶ ὁ τάφος».
Ἄς ἀποδείξουν ὅ,τι δὲν ἔχουν ἐκοσμικευτεῖ ὅταν
τὸ μόνο ποὺ τοὺς νοιάζει εἶναι ἡ συμπόρευσι τους μὲ κάθε νεωτερισμὸ ἀκόμη καὶ τὸν
σατανοκίνητο τῆς νέας ἐποχῆς, τῆς μεγάλης ἐπανεκινησεως, καὶ τοῦ νέου, πλέον, ἀνθρώπου.
Δὲν ἔχουν ἀντιληφθεῖ ὅτι αὐτὰ κηρύσσονται πλέον δημοσίως ἀπὸ τοὺς κρατοῦντες καὶ
τοὺς ἐλέγχοντες τὴν σκέψι καὶ τὸν λόγο; Δὲν τοὺς ἀρέσει (στοὺς κήρυκες τῆς νέας
ἐποχῆς) ὁ ἄνθρωπος ὅπως τὸν ἔπλασε ο Θεός. Θέλουν νέον ἄνθρωπο, νέο κόσμο. Αὐτοὶ
(οἱ Ἰεράρχες) τί κάνουν; Πῶς ἀντιδροῦν σὲ ὅλα αὐτά τὰ προτάγματα τοῦ σημερινοῦ
νέου κόσμου; Ἀπλὰ, σιωπηλοὶ (ἤ καὶ ὑπερθεματίζοντες κάποιοι ἀπὸ αὐτούς) δηλώνουν
ὅτι συμφωνοῦν με «τὴν διαφορετικὴ θεώρησι τῶν πραγμάτων, τὴν ἐξέλιξι τῆς ἐπιστήμης
καὶ τὰ νέα δεδομένα», ὅπως λέει ὁ φιλοξενῶν τὶς ἀπόψεις τοῦ Λαυρεωτικῆς Ἱερώνυμος
Λαρίσης.
Ἄς τεκμηριώσουν ὅ,τι δὲν προδίδουν
τὴν πίστι ὡς ἐμπιστοσύνη στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἔχουν ἀπομακρύνει τοὺς ἀνθρώπους
ἀπὸ τὴν ἐκκλησία καὶ ὅσους ἐξακολουθοῦν νὰ πηγαίνουν τοὺς ἔχουν μετατρέψει σὲ μασκοφορεμένα
τρομαγμένα κοπάδια ἀπαιτῶντας τυφλὴ ὑπακοὴ στὶς δικές τους ἀποφάσεις θεωρῶντας ὅ,τι
αὐτοὶ εἶναι ἡ Ἐκκλησία καὶ οἱ ὅποιες ἀποφάσεις τους εἶναι ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας.
Τὸ ὅ,τι δὲν τοὺς ἐμπιστεύεται
ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ ἀντὶ νὰ τοὺς προβληματίσῃ τὸ χρησιμοποιοῦν πάλι ὡς ἐπιχείρημα ἐναντίον
τῶν πιστῶν γιὰ νὰ αὐτοδικαιωθοῦν. Προσέξτε τοὺς συλλογισμοὺς τοῦ Λαυρεωτικῆς: Ξεκινάει:
«Ἡ βάση τοῦ προβληματισμοῦ εἶναι νὰ βρεῖ κανεὶς ποιὸν θὰ ἐμπιστευθῇ γιὰ
νὰ ἀποκτήσῃ ὀρθὸ κριτήριο».
(ΝΛ. ΑΠ7 σελ.28) Δεκτὸν. Καταλήγει: «Στὰ
ὑγειονομικὰ θέματα ἐμπιστευόμαστε τοὺς ἐκπροσώπους τῆς ἰατρικῆς κοινότητος, στὰ
πνευματικὰ τὴν θεσμικὴ Ἐκκλησία».(ὅ.π.) Μὰ ἔχουμε δεδομένο, ἐπειδὴ τὸ
βλέπουμε καὶ τὸ ζοῦμε ὅτι ὁ λαὸς δεν ἐμπιστεύεται οὔτε τὴν ἐμφανιζόμενη ὡς ἱατρικὴ
κοινότητα, δηλαδὴ τοὺς πληρωμένους ἐγκαθέτους ἐπιόρκους «εἰδικοὺς» τῶν ἐπιτροπῶν
καὶ τῶν τηλεπαραθύρων, οὔτε αὐτοὺς ποὺ χαρακτηρίζει ὡς «θεσμικὴ ἐκκλησία» λόγῳ ὅσων
ἔχουν ἀναπτυχθεῖ παραπάνω, δηλαδὴ τὴν συμπόρευσί τους μὲ τὴν τυραννικὴ ἐξουσία
καὶ τὴν συμμετοχή τους στὸν βιασμό τοῦ λαοῦ καὶ στὴν προδοσία τῆς πίστεως.
Πρῶτα πρέπει νὰ ἀπαντήσουν
στὶς ἐνστάσεις καὶ κατηγορίες τῶν πιστῶν ὥστε νὰ ἀποκατασταθῇ ἡ χαμένη ἐμπιστοσύνη
καὶ κατόπιν νὰ ζητήσουν ὑπακοή, ἐφ᾿ ὅσον οἰ ἴδιοι ὅντως ἀκολουθήσουν τὴν γραμμὴ
τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀντί γι᾿ αὐτὸ ὁ Λαυρεωτικῆς
πετάει τὸ σύνθημα: «Στὰ ὑγειονομικὰ θέματα ἐμπιστευόμαστε τοὺς ἐκπροσώπους τῆς
ἰατρικῆς κοινότητος, στὰ πνευματικὰ τὴν θεσμικὴ Ἐκκλησία»
Αὐτὸ θέλουμε καὶ μεῖς.
Παρακαλοῦμε καὶ τοὺς ἐπιστήμονες καὶ ἐσᾶς νὰ μᾶς βοηθήσετε νὰ σᾶς ἐμπιστευτοῦμε.
Τό μόνο ποὺ χρειάζεται εἶναι οἱ ἐπιστήμονες νὰ ἐνεργήσουν σὰν πραγματικοὶ ἐπιστήμονες
καὶ οἱ ἐπίσκοποι ὡς πραγματικοὶ ἐπίσκοποι τῆς Ἐκκλησίας.
Τὸ γεγονὸς ὅ,τι ὁ λαὸς δὲν
ἔμπιστεύεται τὴν σημερινὴ Ἱεραρχία (πάντα ἐννοοῦμε τὴν κεντρικὴ δουλοπρεπή, ἀντορθόδοξη
καὶ προδοτικὴ τῆς πίστεως γραμμή ποὺ ἀποφασίζεται καὶ ἐμφανίζεται ὡς γραμμή τῆς
Ἐκκλησίας. Φυσικὰ καὶ δὲν ἀφορᾶ ὅλους τοὺς ἐπισκόπους καὶ ὅλον τὸν κλῆρο) ὁ
Λαυρεωτικῆς τὸ παρουσιάζει ὡς διαφοροποίησι καὶ αὐτονόμησι. Ἀπολαῦστε:
«Τὸ χειρότερο ἀπὸ ὅλα
εἶναι ἡ αὐτονόμηση καὶ ἡ διαφοροποίηση ἀπὸ τὶς συστάσεις τῆς θεσμικῆς Ἐκκλησίας,
ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο καὶ τὸ σῶμα τῶν ἐπισκόπων, ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴν οἰκουμενικὴ ὁμοφωνία
τῶν Ὀρθοδόξων Συνόδων.» (ΝΛ. ΑΠ7 σελ.33)
Τὴν ἀπεμπόλησι τῆς ἐμπιστοσύνης
τῶν ἀνθρώπων πρὸς τὴν Ἱεραρχία, ἡ ὁποία ἀπεμπόλησις προῆλθε ἀπὸ τὴν στάσι καὶ τὶς
ἐνέργειες τῆς Ἱεραρχίας, τὴν παρουσιάζει ὡς αὐτονόμησι καὶ διαφοροποίησι τῶν ἀνθρώπων
ἀπὸ τὴν ἐκκλησία!!!. Δηλαδὴ αὐτοὶ (οἱ χαράσοντες τὴν γραμμή ἐπίσκοποι) τὰ ἔκαναν
ὅλα καλά, ὅλα σωστά, ὅλα ὅπως ὁρίζει ἡ ἀγιογραφικὴ καὶ ἁγιοπατερικὴ παράδοσίς
μας καὶ κάποιοι ἀρνητὲς, ἀνεύθυνοι, φανατικοί, ἐμμονικοὶ,
(γιὰ νὰ μὴν ἀναφέρω ὅλους τοὺς χαρακτηρισμοὺς ποὺ ἐκτοξεύει ὁ καλὸς ποιμὴν στὰ ἔστω
καὶ ψωριασμένα πρόβατα τοῦ Χριστοῦ) αὐτονομήθηκαν καὶ διαφοροποιήθηκαν. Ἄν
ἔλεγε ὅτι αὐτονομήθηκαν ἤ διαφοροποιήθηκαν ἀπὸ τὶς ἀπόψεις τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς
Συνόδου, μιᾶς μικῆς ὁμάδας ἐπισκόπων (ποὺ φυσικὰ ἔχει τὸν ρόλο της), καὶ ποὺ ἐπηρέαζε
καταλυτικὰ ὁ ἴδιος μαζὶ μὲ τὸν φίλο του τὸν Τσιόδρα δὲν θὰ ἀκουγόταν πολὺ ἐντυπωσιακό,
διότι ποιὸς εἶναι αὐτὸς καὶ ποιὸς εἶναι ὁ ἱατροψάλτης φίλος του καὶ τί σημαίνει
τὰ 10 ἄτομα τῆς ΔΙΣ νὰ ἀποφασίζουν κάτι; Ἀπὸ τὶς ἀπόψεις τῆς ΔΙΣ διαφοροποιοῦνται
ἐνίοτε καὶ ἐπίσκοποι καὶ ὅπως εἴδαμε καὶ παραπάνω καὶ ἡ ἴδια ...ἡ ΔΙΣ. Καὶ
μάλιστα κατὰ 180 μοῖρες.
Οἱ ἀποφάσεις-συστάσεις-προτάσεις-κατευθύνσεις
(χρησιμοποιεῖ, ὡς εὐαίσθητος, πολλὲς λέξεις γιὰ νὰ μὴν χρησιμοποιήσῃ τὴν μία καὶ
οὐσιαστική: ἐντολές) τῆς ΔΙΣ παρουσιάζονται
ὡς τέτοιες τῆς «θεσμικῆς ἐκκλησίας» δηλαδὴ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καὶ τοῦ
σώματος τῶν Ἐπισκόπων, ἄρα μεγαλώνει τὸ «κῦρος». Βέβαια ἡ ἔλλειψις ἐμπιστοσύνης
τοῦ λαοῦ ἀφορᾶ ὅλη τὴν Σύνοδο, ὅλο τὸ σῶμα τῶν ἐπισκόπων ἐξαιρουμένων βεβαίως τῶν
ὅσων ἐξαιροῦνται ἀπὸ τὴν στάσι τους. Τὸ ξέρει ὁ τεχνολόγος ἐπίσκοπος καὶ πετάει
τὸ βαρύγδουπο: «ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴν οἰκουμενικὴ ὁμοφωνία τῶν Ὀρθοδόξων Συνόδων».
Ἐννοεῖ ὅτι διαφοροποιοῦνται καὶ αὐτονομοῦνται ὅσοι δὲν δείχνουν ἐμπιστοσύνη
σὲ αὐτούς ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴν οἰκουμενικὴ ὁμοφωνία τῶν Ὀρθόδόξων Συνόδων.
Δὲν εἶναι καὶ λίγο, αὐτό. Οἰκουμενικὴ ὁμοφωνία τῶν ὀρθοδόξων Συνόδων.!!!
Τί λέτε βρὲ παιδιά; Ποὺ νὰ
τὸ φανταστῶ ἐγὼ ὁ τάλας. Εἶπα, δὲν βάζω μάσκες καὶ μουρόπανα διότι δὲν μπορῶ νὰ
μπαίνω στὴν ἐκκλησία καὶ νὰ φαίνομαι σὰν καραγκιόζης, περισσότερο ἀπὸ ὅσο εἶμαι
μέσα μου. Εἶπα, προσκυνῶ τὶς εἰκόνες τῶν ἀγίων διότι πάντοτε τὶς προσκυνοῦσα καὶ
δὲ κοίταζα ποιὸς προσκύνησε πρὶν ἀπὸ μένα, οὔτε τὸν ρωτοῦσα ἄν εἶναι ἄρρωστος ἤ
καλὰ ἤ τί ἔχει ἤ τί δὲν ἔχει. Ἄν ποτὲ τολμοῦσα, πήγαινα καὶ κοινωνοῦσα χωρὶς νὰ
προβληματίζομαι ἄν ὁ προηγούμενος εἶναι ὑγιὴς ἤ ἀσθενῆς. Κάτι ἄκουγα ὅτι πᾶσαν
τὴν βιοτικὴν ἀποθώμεθα μέριμνα καὶ νόμιζα ὅτι δὲν πρεπει νὰ μὲ ἀπασχολῇ τίποτε
ἄλλο. Ἄκουγα ὅτι αὐτὸ ποὺ κοινωνοῦμε εἶναι τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ καὶ, ἄν καὶ δὲν
πολυκαταλάβαινα τί σημαίνει, ἔνοιωθα ὅτι εἶναι κάτι πέρα ἀπὸ ὅλα ὅσα ὑπάρχουν γύρω
μου καὶ δὲν πολυπραγμονοῦσα γιὰ κουταλάκια καὶ μολύνσεις καὶ ἰούς. Πάντα φιλοῦσα
τὸ χέρι τοῦ παπά, ἀκόμη καὶ ἄν ἤξερα ὅτι εἶναι ταλαίπωρος καὶ ἁμαρτωλὸς σὰν καὶ
μένα (δὲν τὸ νοιώθω συχνα -μιὰ χαρὰ αἰσθάνομαι συνήθως, λόγῳ ἀναισθησίας),
διότι αὐτὰ τὰ χέρια ἔπιαναν τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ποτὲ δὲν δέχτηκα νὰ κάνω κάτι ἐπειδὴ
ἀπλῶς τὸ ἀπαιτεῖ κάποιος ἄρχων καὶ ἔτσι δὲν κάνω τίποτα ἐπειδὴ διατάζουν κάποιοι νεανίσκοι ἐκπαιδευμένοι ἀπὸ τὸν ἔκφυλο
Κλάους Σβάμπ καὶ παρουσιάζονται ὡς πρωθυπουργοί τῆς χώρας. Ὅσο γιὰ τὸν φόβο τοῦ
θανάτου, ὄχι ὅτι ἔχω φτάσει στὰ μέτρα ποὺ περιγράφει ὁ ἀββάς Ἰσαάκ ὁ Σῦρος, ἀλλὰ
λόγῳ, ἐπίσης, ἀναισθησίας δὲν μὲ ἀπασχολεῖ. Καὶ ποὺ ζῶ τί κάνω; Ὁ Θεὸς ἄς
κανονίσῃ πότε καὶ πῶς θὰ μὲ πάρῃ.
Τώρα ἀκούω ἀπὸ τὸν
σεβασμιώτατο ὅτι γιὰ ὅλα αὐτά αὐτονομοῦμαι
καὶ διαφοροποιοῦμαι ἀπὸ τὴν οἰκουμενικὴ ὁμοφωνία τῶν Ὀρθοδόξων Συνόδων!!! Κοίτα νὰ δῇς. Τόσα ἄγνοια, τόση πλάνη, τόση ἀσχετίλα.
Ἐντάξει βλαμένους καὶ ψεκασμένους μᾶς λέει καὶ ὁ Κούλης, ἀλλὰ ὅτι διαφοροποιούμαστε
καὶ ἀπὸ τὴν οἰκουμενικὴ ὁμοφωνία τῶν ὀρθοδόξων!!! Ἔχουμε πολλὰ νὰ μάθουμε καὶ πολλὰ
νὰ ἀλιεύσουμε ἀπὸ τὸ ἀτελείωτο πνευματικὸ πέλαγος ποὺ μᾶς ἀποκαλύπτουν ὁ Ἱερώνυμος
καὶ ὁ Νικόλαος, οἱ πάνσοφοι καὶ ὑψιπετεῖς ἱεράρχες μας.
Ὑπάρχουν ὅμως καὶ οἱ ἀπορίες.
Πότε σεβασμιώτατε ἀπέκτησαν οἰκουμενικὴ ὁμοφωνία δι᾿ Ὀρθοδόξων Συνόδων οἱ ἀπόψεις
ποὺ ὑποστηρίζετε ἐσεῖς καὶ οἱ ὁμόφρονές σας, καὶ οἱ ἀκόλουθες ἐνέργειές σας; Ἄν
συμβαίνει κάτι τέτοιο εἶναι πολὺ ἐνδιαφέρον, διότι ἔχει ξεπεράσει καὶ τὸ Κολυμπάρι.
Ἐκεῖ ἔλλειπαν τέσσερις ἐκκλησίες ποὺ ἐκπροσωποῦν πληθυσμιακὰ τὸ μεγαλύτερο μέρος
τοῦ ὀρθοδόξου πληθυσμοῦ τῆς γῆς. Ἐδὼ ἤρθαν καὶ αὐτοί; Πότε καὶ ποὺ καὶ πῶς ἐπετεύχθη
αὐτὴ ἡ ὁμοφωνία; Καὶ ὅλοι συμφώνησαν στὴν κατεδάφισι τῆς πίστεως;
Κουταλάκια, μάσκες, μὴ προσκύνησις τῶν ἁγίων εἰκόνων, ἐπιβολὴ τοῦ φόβου,
κατάργησις τοῦ αὐτεξουσίου, στέρησις τῆς ἐλευθερίας, θεοποίησις τῆς ὑγείας τοῦ
σώματος, ὑποταγὴ στοὺς καίσαρες, στὴν Νέα Τάξη, στὴν Νέα Ἐπανεκίνησι κλπ, ὅλα αὐτὰ
ἔχουν «οἰκουμενικὴ ὁμοφωνία»; Γιὰ οἰκουμενιστικὴ τὸ γνωρίζουμε καὶ τὸ
βλέπουμε, ἀλλὰ οἰκουμενική; Αὐξηθήκατε τόσο πολὺ καὶ κατακυριεύσατε τὴν ἐπι γῆς
ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ; Ἅν εἶναι ἔτσι τότε ... ἔχετε δίκηο. Ἐσεῖς ξέρετε.
Ἄς μὴν συνεχίσουμε νὰ προσπαθοῦμε νὰ
κατανοήσουμε τὰ ἄρρητα ρήματα τοῦ Σεβασμιωτάτου ἀπὸ τὸν ἔβδομο οὐρανὸ ποὺ ἤρπάγη
καὶ τὰ εἶδε. Ἐμεῖς ὁλιγώτερον ἀρπαγμένοι ἄς συνεχίσουμε στὸν πλούσιο βυθό τῶν
γραπτῶν του.
Ξεφύγαμε λίγο σὲ μέγεθος
καὶ σταματῶ καὶ συγγνώμη γιὰ τὸ χάσιμο χρόνου ὅσων ἀσχοληθοῦν μὲ τοὺς
βορβορώδεις διαλογισμούς μου.
Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων. 27 Ἰουλίου 2022
Παραπομπές:
[1] Ἐπιστολὴ πρὸς Ὑπουργὸ
Παιδείας κ. Νίκη Κεραμέως. Α.Π.452 30/3/2020
[3] ὅ.π.
[4] ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ
ΜΙΤΡΟΦΟΡΟΥΣ. Συνέντευξις τοῦ π. Νικολάου Χατζηνικολάου στὴν Μαρία Παπουτσάκη.
11 Μαρτίου 2001. Ἐφημ. Κυριακάτικη Ἐλευθεροτυπία σελ.64
[5] http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/egyklioi.asp?id=2631&what_sub=egyklioi
[6] Τὸ ἀπόσπασμα εἶναι ἀπὸ
τὸν Πλούταρχο, γιὰ ποικιλία, μιὰ ποὺ ὁ Πατερικὸς λόγος βρίθει ἀναφορῶν. Δίνω
μερικὰ πατερικὰ ἀποσπάσματα γιὰ μελέτη διότι καὶ κινδυνεύουμε ἀπὸ τοὺς
μαλακισθέντες καὶ οἱ ἴδιοι κινδυνεύουμε νὰ μαλακισθοῦμε μὲ ὅσα μεθοδεύονται.
«Μὴ τοίνυν καθεύδωμεν, ἀγαπητοί·
οὐ γὰρ ἔστιν, οὐκ ἔστι ῥᾳθυμοῦντα τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν ἐπιτυχεῖν, οὐδὲ
τρυφῶντας καὶ μαλακιζομένους». ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG 61,366
«Ὅρα δὲ αὐτοὺς οὐκ ἐγχρονίζοντας
αὐτόθι, ἅτε τοῦ ἀνθυπάτου λοιπὸν πιστεύσαντος, οὐδὲ μαλακισθέντας τῇ
κολακείᾳ καὶ τῇ τιμῇ, ἀλλ' εὐθέως τοῦ ἔργου ἐχομένους, καὶ εἰς τὴν ἀντιπέραν
χώραν ὁρμῶντας». ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG 61,366
«Ταῦτ' ἔλεγον οἱ ἐν τέλει καὶ τὸν πατριάρχην μαλακιζόμενον ἔπειθον· οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνος ἠμέλει τῶν καθηκόντων καὶ οἷς ὁ ἱερὸς μαλάσσοιτο σύλλογος». ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΧΥΜΕΡΗΣ TLG Failler, A., Laurent, V. (Ed) Paris: Les Belles Lettres, 1984, σελ 115
Δείτε και:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου