Απάντηση του Πειραιώς Σεραφείμ στην Ρωμαιοκαθολική «Ιεραρχία»

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 27ῃ Ἰουλίου 2021

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΗ «ΙΕΡΑΡΧΙΑ»

Τό Γραφεῖο Τύπου τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς «Ἱεραρχίας» τῆς Ἑλλάδος, πού εἶναι ὑπηρεσία τῆς Γραμματείας τῆς «Συνόδου τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν Ἐπισκόπων» ἐξέδωσε τήν 12/7/2021 Ἀνακοίνωση γιά τό κείμενό μας «Γιατί είναι ανεπιθύμητος ο κ. Φραγγίσκος (Μπεργκόλιο) στους εορτασμούς για την Εθνική μας Παλιγγενεσία;» Παρ’ ὅτι οἱ ἴδιοι δηλώνουν ὅτι δέν εἶναι «διαθέσιμοι νά ἀνοίξουν διάλογο μαζί» μου, μέ ὑποχρεώνουν μέ τό Ἀνακοινωθέν τους νά ἀπαντήσω στούς ἀγαπητούς συνέλληνες Παπικούς, πού πρόδηλα ἀγνοοῦν ὅτι Σύνοδο ἔχομε, ὅταν εἴμεθα ἐν τῇ Ὁδῷ πού εἶναι ὁ Χριστός πού διεκήρυξε «ἐγώ εἰμί ἡ ὁδός, ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή» (Ἰω. 14, 6) καί ἑπομένως δίχα οὐσιώδους μετανοίας δέν θά μπορέσουν ποτέ νά συγκροτήσουν νόμιμη κανονική Σύνοδο κατά τήν Ἐκκλησιαστική ἔννοια, διότι δέν εἶναι μέ τόν Χριστό, ἔστω καί ἄν τό διακηρύσσουν ἤ τό νομίζουν, διότι αὐτό ἀποδεικνύεται ἀπό τήν ἔλλειψη τῆς θείας Χάριτος στήν θρησκευτική κοινωνία τους. Τά «Μυστήριά» τους εἶναι ἀνυπόστατα καί δέν ἀποτελοῦν ἀγωγούς τῶν Ἀκτίστων Θείων ἐνεργειῶν, ἐπειδή καθυβρίζουν τίς Ἄκτιστες Θεῖες ἐνέργειες, ὡς δῆθεν κτιστές. Ἀπό κτιστά πράγματα δέν μπορεῖ νά προκύψη σωτηρία, θεοκοινωνία καί ἀλληλοπεριχώρησις τοῦ Θεοῦ μέ τόν ἄνθρωπο καί ἑπομένως ὁ Κυριακός λόγος, «καὶ μονὴν παρ’αὐτῷ ποιήσομεν.» (Ἰω. 14, 23) (ὁ Τριαδικός Θεός) εἶναι ἀλυσιτελής, οὔτε βέβαια δύνανται νά ἀποβοῦν οἱ κτιστοί ἄνθρωποι κατά χάριν, ὡς ὁ θεῖος Πέτρος εἶπε στήν Καθολική ἐπιστολή του «Θείας κοινωνοί φύσεως». (Β΄ Πετρ. Α,4).

Ἀπευθυνόμενος λοιπόν στούς ἀγαπητούς συνέλληνες Παπικούς τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς «Ἱεραρχίας» μέ πολλή ἀγάπη καί σεβασμό τούς ὑποβάλλω τά προκύπτοντα ἐκ τοῦ κειμένου των οὐσιώδη θέματα. Μέ κατηγορεῖτε ἀγαπητοί ὅτι «ἄδραξα τήν εὐκαιρία γιά τήν κορυφή τῆς ἐπικαιρότητας» ἀλλά παραθεωρεῖτε ὅτι δέν ὑφίσταται τέτοια ἀνάγκη διότι τό ἄπειρο ἔλεος τοῦ Κυρίου μου, μέ κατέστησε, ἀνάξιον ὄντα, Μητροπολίτη τῆς μεγαλωνύμου Μητροπόλεως Πειραιῶς, ἀπεχούσης 5 χιλιόμετρα ἐκ τοῦ κέντρου τῆς Πρωτευούσης. Συνεπῶς δέν «ἄδραξα καμμία εὐκαιρία» ἀλλά ὡς ὑπεύθυνος Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὀφείλω νά ὑπερασπίζομαι τήν Ἀλήθεια-Χριστό, τήν μαρτυρική Ὀρθοδοξία καί τόν λαό τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν στρέβλωση τοῦ λαϊκοῦ Οἰκουμενισμοῦ πού προωθεῖται γεωπολιτικῶς καί παντοιοτρόπως. Ἡ περιοδεία τοῦ πατρωνός Σας κ. Μπεργκόλιο στήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα, αὐτόν τόν στόχο ἔχει, τήν προώθηση τοῦ λαϊκοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τήν ἄμβλυνση τῆς Ὀρθοδόξου αὐτοσυνειδησίας, πού ἀποτελεῖ τόν κύριο στόχο μετά τήν 40ετή ἀποτυχία ὑπαιτιότητί Σας τοῦ λεγομένου θεολογικοῦ διαλόγου. Γι’αὐτό ζητεῖται ἐπιμόνως καί ἡ συναίνεσις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Μέ κατηγορεῖτε ὅτι «διαλέγομαι μέ τόν ἑαυτόν μου ὡς μή ἀκούων». Ἀσφαλῶς γνωρίζετε ὅτι σέ κάθε ἄνθρωπο ὑφίσταται ἀνάγκη ἐσωτερικοῦ διαλόγου τῆς ψυχῆς μέ τόν Θεόν της καί αὐτομεμψίας πού προϋποθέτει διάλογο μέ τόν ἑαυτό μας. Νά ἀποδεχθῶ ὅμως τήν αἰτίασίν Σας μέ τήν ὁποίαν μέ καλεῖτε τεχνηέντως νά Σᾶς ἀκούω. Ὅμως νά ἀκούσω τί ἀπό Ἐσᾶς, πού δέν ἔχω ἤδη ἀκούσει; Τά ἀποδεδειγμένα κριτικῶς καί ἐπιστημονικῶς ψεύδη περί τοῦ δῆθεν Πετρείου δόγματος; Νά ἀποδεχθῶ τά πλαστογραφημένα κείμενα τῆς ψευδοκωνσταντίνειας δωρεᾶς, τῆς ψευδοπιπίνιας δωρεᾶς, τῶν ψευδοισιδωρίων διατάξεων καί τῶν ψευδοκλημεντίων; Τί νά ἀκούσω τήν  ἀποκατάσταση στό ἀποστολικό ἀξίωμα τοῦ ἐκπεσόντος μαθητοῦ Πέτρου σάν δῆθεν ἀνάληψη παγκόσμιας ἐξουσίας ὅταν ὁ αὐτόπτης καί αὐτήκοος μάρτυς τῆς τρισσῆς ἐρωτήσεως πρός τόν ἐκπεσόντα μαθητή, Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, σαφέστατα μᾶς ἐνημερώνει ὅτι «ἐλυπήθη ὁ Πέτρος ἀκούσας τό τρίτον φιλεῖς με» διότι κατενόησε τήν ἀνάγκη τῆς τρισσῆς ἐρωτήσεως ὑπό τοῦ Κυρίου. Ὅπως τρισσῶς τόν ἀρνήθηκε καί ἐξέπεσε τοῦ Ἀποστολικοῦ ἀξιώματος κατά τήν  διακήρυξη τοῦ Ἀγγέλου: «Εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καί τῷ Πέτρῳ» (Μαρ. 16, 7) ἔτσι τρισσῶς ἐρωτᾶται καί ἀποκαθίσταται ὡς μαθητής, ὄχι ὡς ἀναλαμβάνων παγκόσμια ἐξουσία, γιατί τό «δεσμεῖν καί λύειν» ὁ Δομήτωρ τῆς Ἐκκλησίας Κύριος τό ἔδωκε εἰς πάντας τούς μαθητάς «λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται.» (Ἰω. 20,22-23).

Τί νά ἀκούσω λοιπόν, ἀγαπητοί, τάς αἱρέσεις περί ἐκπορεύσεως ἐκ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού προσβάλλει τήν Τριαδολογία καί τά ὑποστατικά ἰδιώματα τῶν τριῶν Θείων Προσώπων, περί τῆς κτιστῆς χάριτος, πού προσβάλλει τήν δυνατότητα κατά χάριν θεώσεως τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, περί τοῦ ἀνυπάρκτου καθαρτηρίου πυρός, πού εἶναι ἀμάρτυρον στήν Πατερική Γραμματεία τῶν χιλίων χρόνων, περί ἱκανοποιήσεως τῆς Θείας δικαιοσύνης πού εἰσάγει τόν δικανισμό στήν σχέση Θεοῦ-κόσμου, περί δῆθεν ἄκρου καί ἀλαθήτου Ἀρχιερέως ἐκ τοῦ ὁποίου πηγάζει δῆθεν ἡ Ἱερωσύνη, ὅταν στά 1000 χρόνια τῆς κοινῆς Πενταρχίας, ἡ παλαιά Ρώμη ἦτο «προκαθημένη τῆς ἀγάπης» μέ πρεσβεῖα τιμῆς καί μόνο διά τό εἶναι αὐτήν Πρωτεύουσαν. «Καί γάρ τῷ θρόνῳ τῆς πρεσβυτέρας Ρώμης διά τό βασιλεύειν τήν πόλιν ἐκείνην οἱ Πατέρες εἰκότως ἀποδεδώκασι τά πρεσβεῖα» (ΚΗ΄ Κανών Δ΄ Οἰκουμ. Συνόδου, ΛΣΤ΄ Κανών ΣΤ΄ Οἰκουμ. Συνόδου) καί ὅταν ὁ Μ. Κωνσταντῖνος μετέφερε τήν πρωτεύουσα τοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτους στήν Κωνσταντινούπολη, τήν Νέαν Ρώμην ἀπέκτησε καί αὐτή πρεσβεῖα τιμῆς μετά τόν τῆς Ρώμης Ἐπίσκοπον «διά τό εἶναι αὐτήν Νέαν Ρώμην» (Γ΄ Κανών Β΄ Οἰκουμ. Συνόδου). Τί νά ἀκούσω λοιπόν ἀγαπητοί πού δέν ἔχω ἤδη ἀκούσει; Τήν ἐμμονή Σας στήν ἀλλοίωση τῆς ἀποστολικοπαραδότου πίστεως τῶν 1000 πρώτων χρόνων τῆς κοινῆς μας πορείας; Στό ὅτι χαίρεσθε νά ὁμολογῆτε ὅτι «Υἱοί ἐστέ τῶν φονευσάντων τούς Ἁγίους τοῦ Θεοῦ» (Ματθ. 23, 31) ὅταν ἁγιοποιήσατε τόν στυγνό δολοφόνο καί καταδικασμένο διεθνῶς ἐγκληματία Ἀλουΐσιο Στέπινατς, ἠθικό αὐτουργό 880.000 δολοφονιῶν καί τόσους ἄλλους παπικούς δολοφόνους καί ἐγκληματίες τῆς λεγομένης Ἱερᾶς Ἐξετάσεως, τήν ὁποίαν οὐδέποτε ἀπεκηρύξατε παρ’ ὅτι εὐτέλισε τό Εὐαγγελικό μήνυμα, πού πορφύρωσαν τήν γῆ μέ τό αἷμα τῶν μαρτύρων καί ἁγίων καί ἡρώων τῆς ἀμωμήτου πίστεως; Νά γιατί ἡ Κυρία Θεοτόκος ἡ ὑπερύμνητος καί πανακήρατη Δέσποινα τοῦ κόσμου δέν συγκινεῖται ἀπό τά ἀγάλματα πού τῆς ἔχετε, οὔτε ἀπό τά προσκυνήματά Σας, ἀλλά Σᾶς ἀπεκάλεσε «ἐχθρούς τοῦ Υἱοῦ Της» στόν ἀσκητή, ὀλίγον πρό τοῦ μαρτυρίου διά πυρᾶς τῶν ὁσιάθλων Πατέρων τῆς Μονῆς Ζωγράφου. Νά γιατί ὁ ἱερός Σπυρίδων ἀνετίναξε τήν ἀκρόπολιν τῆς Κερκύρας καί τόν Ἐνετό ἡγεμόνα Ἀνδρέα Πιζάνι τήν 12/11/1716 ὅταν ἀπεπειράθη νά πήξη ἀλτάριον ἐντός τοῦ πανιέρου Ναοῦ Του.

Μέ κατηγορεῖτε ὅτι κατατροπώνω «φανταστικούς ἐχθρούς» τῆς Ὀρθοδοξίας. Μπορεῖτε νά μᾶς πῆτε ἀγαπητοί ποιά εἶναι ἡ ἐθνικότητα καί ἡ ἰδιότητα τοῦ κ. Ἐμμανουήλ Νίν, τοῦ φερομένου ὡς «Ἐπισκόπου Καρακοβίας» τῶν «Ἑλληνορύθμων Καθολικῶν τῆς Ἑλλάδος». Ὁ ἄνθρωπος αὐτός εἶναι ἤ δέν εἶναι Ἱσπανός, ἦταν ἤ δέν ἦταν Βενεδικτῖνος Ρωμαιοκαθολικός «ἱερέας»; Πῶς λοιπόν τόν ἐνδύσατε ἐν μιᾷ νυκτί μέ ἐνδύματα Ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου, μέ μανδύα, μήτρα, ράβδο, ὠμοφόριο καί τόν ἐνθρονίσατε ἐν μέσῃ Ἀθήνα στήν ὁδό Ἀχαρνῶν, σέ ἕνα ψευδεπίγραφο δῆθεν Ὀρθόδοξο Ναό, πού ὁμοιάζει μέ Ναό Ὀρθοδόξων ἐνῶ εἶναι Ναός Παπικῶν; Γιατί τό κάματε αὐτό; Δέν τό κάματε γιά νά ἐμφανίζετε τήν Ὀρθοδοξία ὑποτεταγμένη στόν δῆθεν ἄκρο «Ἀρχιερέα» τῆς παλαιᾶς Ρώμης καί ἀσφαλῶς διά προσηλυτιστικούς σκοπούς ἀφελῶν Ὀρθοδόξων; Ὁ Ἱσπανός κ. Νίν τί σχέση ἔχει μέ τούς ἀνυπάρκτους Ἕλληνες «ἑνωτικούς»; Ἑπομένως δέν εἶναι καταδολιευτής τῆς Ὀρθοδοξίας; Εἶναι φανταστικό ἤ ὑπαρκτό πρόσωπο; Τόν βλέπω στήν ΚΑΘΟΛΙΚΗ νά συνεντευξιάζεται, νά «χοροστατεῖ» μέ ὀρθόδοξη ἀμφίεση, νά ἀπευθύνη διαγγέλματα, νά μετέχη στίς «χειροτονίες» Σας. Ἄρα δέν εἶναι φανταστικό πρόσωπο ὁ κ. Νίν, ὅπως δέν εἶστε καί ἐσεῖς, οἱ ὁποῖοι ὅπως λέμε στήν Νομική Ἐπιστήμη, εἶστε συναυτουργοί καί συνεργοί στήν καταδολίευση τῆς Ὀρθοδοξίας καί στήν ἀντιποίηση τῆς Ὀρθοδόξου ἀμφιέσεως πού διαπράττει ὁ κ. Νίν ἀσχέτου ὄντος ὅτι ἡ Ἑλληνική Δικαιοσύνη στό συγκεκριμένο θέμα ὑπνώττει βαρέως.

Ἀγαπητοί, ἐπί τῆς οὐσίας τοῦ θέματος καί ἐπί τῶν παρατεθεισῶν δέ τοῦ κειμένου μου ἱστορικῶν πηγῶν, τό μόνο πού ἀρθρώσατε μέ τό ἀνακοινωθέν Σας εἶναι εὐφυολογήματα διά τῶν ὁποίων ἀσφαλῶς ἀντιλαμβάνεσθε ὅτι ὁμολογεῖτε πλήρως τό βάσιμον τῶν ἱστορικῶν καταθέσεων. Τό λέτε ἄλλωστε: «Γνωρίζομε πολύ καλά ὅτι ἱστορικοί καί «ἱστορικοί» κατά τό παρελθόν ἀναφέρθηκαν σ΄την μή συμμετοχή τῶν Ἑλλήνων Καθολικῶν στήν ἐπανάσταση τοῦ 1821» διότι θά ἀνέμενε κανείς ἀπό τήν παγκοσμίως ὁμολογουμένη δυναμική ὀργάνωσή Σας, νά καταθέση τά ἱστορικά στοιχεῖα πού ἀνατρέπουν τίς ἱστορικές πηγές πού ἀνέφερα καί ὄχι νά παραπέμπει τό θέμα εἰς τάς καλένδας, τή στιγμή πού ὅπως Ἐσεῖς λέτε οἱ πιστοί Σας, ζήτησαν νά δοθῇ ἀπάντηση στόν «λαλίστατο ἐπί παντός ἐπιστητοῦ Μητροπολίτη».

Ἀγαπητοί, δέν πάσχω ἀπό θρησκευτικό φανατισμό, ὅπως μέ κατηγορεῖτε. Προσεύχομαι ἐμπόνως σέ κάθε λειτουργική ἀναφορά ὑπέρ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως καί τῆς ἐπιστροφῆς τῶν πεπλανημένων, ἀλλά ὡς ὁ Κύριος τῆς Ἐκκλησίας ἐνετείλατο «ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς» (Ἰω. 17, 11) δηλαδή ἑνότητα μέ ἀλήθεια καί δικαιοσύνη ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι καί ὄχι μέ σατανική ἐμμονή στήν πλάνη καί στό ψέμμα. Καταλάβετέ το, ἀπό τό 1054, μέ τήν αἵρεση τοῦ filoque δέν εἶσθε πλέον Ἐκκλησία. Εἶσθε θρησκευτική κοινότητα. Ἀπόδειξη ἡ πρόδηλη ἔλλειψη τῆς θείας Χάριτος στή λατρεία Σας, στήν Θεολογία Σας, στό βίωμα τῶν πιστῶν Σας. Οἱ χιλιάδες παιδεραστίες καί ἡ συγκάληψή τους τό καταδεικνύουν πασίδηλα. Ἐπιστρέψατε λοιπόν στήν Ἐκκλησία στό ἕνα καί μοναδικό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. (Ἐφεσ. 22, 23). Ἀπορρίψατε τά ψεύδη τῶν κακοδοξιῶν Σας. Μετανοήσατε γιά τό αἷμα τῶν Ἁγίων καί μαρτύρων πού ἔχυσαν οἱ Πατέρες Σας. Ἄλλως ἀναμείνατε τήν αἰωνίαν κρίσιν ὅπου οἱ ἐξυπνακισμοί θά λάβουν τήν «ἔνδικον μισθαποδοσίαν», ἀπάντησιν παρά τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας Κυρίου. Ὅσον δέ ἀφορᾶ τό πότε; Ἀσφαλῶς θά ἐνθυμεῖσθε τά 4 Κυριακά ἐπιρρήματα «ὀψὲ ἢ μεσονυκτίου ἢ ἀλεκτοροφωνίας ἢ πρωΐ» (Μαρ. 13, 35) Τέλος ἡ ταπεινότης μου δέν ἐπιθυμεῖ διάλογο μαζί Σας ἐφ’ ὅσον παραμένετε ἀμετανόητοι, διότι γιά Σᾶς ad hoc ἰσχύει ἡ Παύλεια προτροπή «Αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ» (Τίτ. 3, 10). Καί νά ξέρετε καί τοῦτο. Ἐμεῖς εἴμεθα ἄσημοι καί ἐλάχιστοι κατά κόσμον ἀλλά ἀποτελοῦμε παράδοξα τήν πλειοψηφία, γιατί στήν Ἐκκλησία Του ἡ Ἀλήθεια-Χριστός καί εἷς, εἶναι ἡ πλειοψηφία, ἀσχέτως ἄν ἀπέναντι κινοῦνται ἑκατομμύρια-ἑκατομμυρίων μέ κοσμική δύναμη, ἔπαρση καί ἵππειον θρᾶσος. Ἐκεῖνος εἶπε: «Ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ἀρχὴ καὶ τέλος.» (Ἀποκ. 22, 13).

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ