Κυριακή ΣΤ΄ Λουκά -«Και παρεκάλει αυτόν ίνα μη επιτάξη αυτοίς εις την άβυσσον απελθείν»

Ευαγγέλιο: Λουκ. Η΄ 26 - 39

Απόστολος: Γαλ. Α΄ 11-19

«Και παρεκάλει αυτόν ίνα μη επιτάξη αυτοίς εις την άβυσσον απελθείν»

Η φράση αυτή του σημερινού Ευαγγελίου, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική και επομένως και πολύ αξιοπρόσεκτη. Μας αποκαλύπτει πόση αφόρητη κατάσταση επικρατεί στην κόλαση, στον τόπο δηλαδή της αιώνιας τιμωρίας. Και είναι τόσο αφόρητη, που και αυτά τα δαιμόνια, να παρακαλούν τον Κύριο να μη τα εξαποστείλει εκεί. Τούτο βέβαια θα συμβεί μετά τον διαχωρισμό των δικαίων, από τους αμαρτωλούς, οπόταν ο Δίκαιος Κριτής θα εκφέρει την οριστική και αμετάκλητη απόφασή Του. Και τούτο γιατί στο διάστημα της παρούσας ζωής μας, ο καθένας μας είναι ελεύθερος, να κυβερνήσει τον εαυτό του, σύμφωνα με τις θελήσεις του και τις επιθυμίες του. 

Μετά τον θάνατο, όμως, είτε το θέλουμε είτε όχι, ο καθένας από μας υπόκειται σε κρίση. Και βραβεύονται οι δίκαιοι και τιμωρούνται οι αμαρτωλοί. Όπως μας λένε οι Ευαγγελιστές, όλοι εκείνοι που θα βρίσκονται στην κόλαση «θα κλαινε και θα τρίζουν τα δόντια τους»(Ματθ. Η΄,12) «το σκουλήκι που θα τους τρώει δεν θα πεθαίνει και η φωτιά δεν θα σβήνει ποτέ»(Μάρκ. Θ΄,44) και ότι θα είναι «καμίνι της φωτιάς» (Ματθ. ΙΓ΄,50) και «τόπος βασάνου» (Λουκ. ΙΣΤ΄,28). Ναι, σύμφωνα με τα θεόπνευστα αυτά λόγια, φοβερή θα είναι η κόλαση. Κι επειδή η ύπαρξη της κόλασης αμφισβητείται  από μερικούς, θεωρούμε σκόπιμο σήμερα να εξετάσουμε, αφού μας δίνεται η αφορμή, με βάση τον αψευδή λόγο του Θεού, άν υπάρχει πράγματι κόλαση και για ποιους υπάρχει.

Η απάντηση στο ερώτημα, άν υπάρχει κόλαση είναι καταφατική. Μάλιστα, λέμε, υπάρχει κόλαση, που είναι τόπος αφόρητης βασάνου και αιώνιας τιμωρίας. Τούτο αποτελεί βασικό δόγμα της χριστιανικής μας πίστης και διδασκαλίας. Είναι αλήθεια ότι μερικοί από εμάς, δεν σκέπτονται την πραγματικότητα της κόλασης και αρκετοί ούτε κάν πιστεύουν στην ύπαρξή της. Είναι μερικοί που εμφανίζονται σαν μορφωμένοι και που προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποδείξουν την ανυπαρξία της κόλασης, παρερμηνεύοντας τις ρητές μαρτυρίες της Γραφής και εξηγώντας συμβολικά τα όσα αυτή γράφει. Οι άνθρωποι αυτοί φαίνεται ότι έχουν επηρεασθεί από άθεους ψυχολόγους, υλιστές παιδαγωγούς, κοσμικούς κοινωνιολόγους, άπιστους λογοτέχνες και σκοτεινούς δημοσιογράφους. Κι έτσι με τα απατηλά τους επιχειρήματα, αποκοιμίζουν τους ένοχους και αμαρτωλούς ώστε να μη ζητούν την σωτηρία τους. Και δυστυχώς, μερικές φορές, πετυχαίνουν το στόχο τους, λόγω της ευπιστίας, της πνευματικής τύφλωσης και της μωρίας μερικών ανθρώπων.

Το ότι υπάρχει κόλαση, το ακούμε, κατά τρόπο σαφέστατο και αναντίρρητο και από αυτό τούτο το αδιάψευστο στόμα του Κυρίου. «Κι εσύ Καπερναούμ», μας λέει, « που υψώθηκες στα ουράνια, θα κατεβείς στα τρίσβαθα του άδη» (Ματθ. ΙΑ΄,23). Δηλαδή, η τιμωρία του άδη, της κόλασης, θα είναι ο κλήρος των άπιστων κατοίκων της Καπερναούμ. Με αυτό δείχνει ο Κύριος ότι όχι μόνο υπάρχει κόλαση, αλλά και η παραμονή σ’ αυτή θα είναι ανυπόφορη. «Υποφέρω και πονώ μέσα σ’ αυτή τη φωτιά» φωνάζει ο δυστυχισμένος πλούσιος της παραβολής του πλούσιου και του φτωχού Λαζάρου που βρίσκεται εκεί (Λουκ. ΙΣΤ΄,24). Επίσης ο Κύριος μιλώντας για τη συντέλεια, λέει ότι «θα βγούν οι άγγελοι και θα ξεχωρίσουν τους κακούς ανάμεσα από τους ευσεβείς και θα τους ρίξουν στο καμίνι της φωτιάς, όπου θα κλαίνε και θα τρίζουν τα δόντια τους» (Ματθ. ΙΓ΄, 49-50). Αλλά και όταν ο Κύριος περιγράφει την μέλλουσα κρίση, με πολλή σαφήνεια, λέει, ότι «Και αυτοί», δηλαδή οι αμαρτωλοί, «θα πάνε στην αιώνια τιμωρία, ενώ οι δίκαιοι στην αιώνια ζωή» (Ματθ. ΚΕ΄,46). Επομένως, είτε το θέλουμε είτε όχι, είτε μας αρέσει η δεν μας αρέσει υπάρχει η κόλαση και υπάρχει μάλιστα και για εκείνους που την αμφισβητούν.

Και για μεν τις αμοιβές και την μακαριότητα των δικαίων, ουδέποτε υπήρξε αμφισβήτηση ή απορία. Για την τιμωρία όμως και τις ποινές των αμαρτωλών διατυπώνονται από πολλούς ενστάσεις και απορίες. Πολλοί, λέγουν ότι δεν υπάρχει κόλαση και ότι όλα όσα γράφονται στα Ιερά Ευαγγέλια είναι απλές απειλές. Εγράφησαν, λένε, για εκφοβισμό των κακών και προβάλλουν το επιχείρημα πως συμβιβάζεται η αγαθότητα του Θεού, με τόση βαριά πληγή στα πλάσματά του. Στο ερώτημα αυτό, απαντά ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, που λεει ότι «για την κόλαση μας μίλησε ο Κύριος, χωρίς περιστροφές». Επομένως, όσοι απιστούν σ’ αυτή συνεχίζει, «διακηρύττουν ψεύτη τον Θεό και διαβάλλουν την Αγία Γραφή, ότι περιέχει απλούς συλλογισμούς και λόγια αφηρημένα και όχι αλήθεια». Και πάλιν ο ιερός Χρυσόστομος λεει ότι «τα αμαρτήματα δεν κρίνονται και δεν ζυγίζονται ανάλογα με τον χρόνο που χρειάσθηκαν, ώστε να διαπραχθούν. Κρίνονται» μας λεει, «ανάλογα με την φύση και την βαρύτητα του πλημμελήματος».

Κι αφού υπάρχει κόλαση, ας δούμε τώρα για ποιους υπάρχει. Η κόλαση, το «πυρ το αιώνιον», όπως με άλλο όνομα έχει ονομάσει ο Κύριος την κόλαση, είναι ετοιμασμένη για το διάβολο και τους αγγέλους του, που τον ακολούθησαν και επαναστάτησαν εναντίον του Δημιουργού τους. Δυστυχώς όμως η κόλαση θα δεχθεί και ανθρώπους, τους ανθρώπους δηλαδή που μιμούνται και ακολουθούν και υποτάσσονται στα πονηρά πνεύματα και σταθερά εργάζονται το θέλημά τους και τα έργα τους. Η Αγία Γραφή, σε πολλά μέρη, μιλά για τους οικτρούς αυτούς ανθρώπους που θα καταδικαστούν στον αιώνιο θάνατο και την αιώνια κόλαση. Είναι οι άσπλαχνοι και σκληροί, που αδιαφορούν στις δοκιμασίες των συνανθρώπων τους και δεν τους συντρέχουν στη θλίψη τους, στην ασθένειά τους, στον κατατρεγμό τους. Είναι ακόμα όσοι έχουν εμφάνιση θρησκεύοντος ανθρώπου, αλλά εργάζονται έργα άδικα και άνομα. Ακόμα στην κόλαση, δηλαδή μακριά από την πηγή του φωτός, θα βρεθούν όπως λεει το Πνεύμα το Άγιον, όσοι είναι αδιάντροποι σαν τα σκυλιά, οι μάγοι, οι πόρνοι, οι φονιάδες, οι ειδωλολάτρες και όλοι εκείνοι που τους αρέσει να αντιστρατεύονται την αλήθεια και καθένας που εκλέγει και αγαπά και πράττει το ψεύδος της αμαρτίας, χωρίς να μετανοεί.

Αδελφοί μου! Η αμαρτία είναι μεν προσωρινή, αλλά ο Θεός, του οποίου τους νόμους και τις εντολές παραβαίνουμε, είναι άπειρος και αιώνιος. Η δικαιοσύνη, λοιπόν, του αιώνιου Θεού, απαιτεί αιώνια τιμωρία του ανθρώπου που τολμά να περιφρονεί και να καταπατεί τους νόμους του αιώνιου και Παντοδύναμου Νομοθέτη. Υπάρχει όμως και ο Παράδεισος, η άνω Ιερουσαλήμ, η Σύναξη των Πρωτοτόκων, των εκλεκτών, που έχουν καταγραφεί πολίτες στην Ουράνια του Θεού Βασιλεία. (Εβρ. ΙΒ΄,22). Σ’ Αυτό τον Παράδεισο ας αγωνιστούμε να φτάσουμε. Και ας δεόμεθα να μας βοηθήσει ο Κύριος, με το άπειρον έλεός Του, κάποτε να φτάσουμε.

† Ηγούμενος Χρυσορροϊατίσσης κ. Διονύσιος –Μητρόπολη Πάφου