Η
νέα Λουθηρανή Επίσκοπος του Όσλο, Sunniva Gylver
Όταν ο προτεσταντισμός συναντά τη Γιόγκα και τον Χάρι
Πότερ
Στο κέντρο αυτής της σύγχρονης «μεταρρύθμισης» βρίσκεται η νέα Λουθηρανή Επίσκοπος του Όσλο, Sunniva Gylver, μία προσωπικότητα που έχει καταφέρει, εν ριπή οφθαλμού, να μετατρέψει την εικόνα της Εκκλησίας της Νορβηγίας σε κάτι που θυμίζει περισσότερο φεστιβάλ εναλλακτικής κουλτούρας.
Η κυρία Gylver, γεννημένη το 1967, δεν είναι μια θρησκευτική περσόνα με dreadlocks, σκουλαρίκι στη μύτη και συχνά ξυπόλητη, που έχει αναλάβει την υψηλή αποστολή να «δείξει ένα άλλο πρόσωπο» του Προτεσταντικού κλήρου. Η εκλογή της τον Δεκέμβριο του 2024 και η ενθρόνισή της τον Φεβρουάριο του 2025 επισφράγισαν την έλευση μιας νέας εποχής, όπου η «διαφορετικότητα των πιστεύω» δεν είναι απλώς ανεκτή, αλλά αποτελεί το κύριο σύνθημα. Η ίδια δηλώνει πως δεν βλέπει «καμία αντίφαση ανάμεσα στις σύγχρονες εκφράσεις και τις αρχαίες παραδόσεις, ανάμεσα στην κλασική πνευματικότητα και τις νέες μορφές που αναδύονται». Και αυτό, όπως αποδεικνύεται, το εννοεί απόλυτα, προσφέροντας στην ενορία της ένα πλούσιο, αν και κάπως… σαστισμένο, πνευματικό μενού.
Το πιο εντυπωσιακό, ίσως, επίτευγμα της Επισκόπου Gylver είναι η αβίαστη ικανότητά της να ενσωματώνει στο χριστιανικό λατρευτικό πλαίσιο στοιχεία που, για πολλούς χριστιανούς, συνιστούν όχι απλώς παρέκκλιση, αλλά πραγματική πνευματική απειλή.
Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί η λατρευτική σύναξη που έλαβε χώρα την παραμονή της επισκοπικής της χειροτονίας; Η Gylver τέλεσε μια λειτουργία που συνδύαζε τη λιτανεία με ασκήσεις γιόγκα. Η εικόνα της Επισκόπου να ηγείται μιας χριστιανικής λειτουργίας, πιθανώς ξυπόλητη, ενώ οι πιστοί εκτελούν την «στάση του Ήλιου» ή του «Λωτού», είναι, ομολογουμένως, πρωτοποριακή. Στα μάτια των θεολόγων που βλέπουν τη γιόγκα ως μια βαθιά ριζωμένη ινδουιστική θρησκευτική πρακτική, μία μέθοδο ένωσης με τις Ινδουιστικές θεότητες και όχι απλώς ως μία «αθώα» γυμναστική, αυτή η σύζευξη αποτελεί σκάνδαλο. Φαίνεται όμως ότι για την Εκκλησία της Νορβηγίας, η αγωνία για την ακρίβεια της πίστης και η διατήρηση της δογματικής καθαρότητας είναι λιγότερο σημαντική από την ανάγκη να διατηρηθεί η Εκκλησία «σχετική» και, κυρίως, ευλύγιστη. Η Επίσκοπος, με το άνοιγμα αυτό, δείχνει ότι ο στόχος δεν είναι η πνευματική συγκέντρωση, αλλά η πολιτισμική απορρόφηση, μετατρέποντας τον ναό από τόπο προσευχής σε ένα «healing center» πολλαπλών χρήσεων.
Αν η γιόγκα έθετε θέμα σώματος και πνεύματος, ο Χάρι Πότερ έρχεται να θέσει θέμα μαγείας και πραγματικότητας. Η Gylver, ως ιερέας, οργάνωνε τακτικά «συνεδρίες» ή «λειτουργίες Χάρι Πότερ», ενώ κάποτε έδειξε και τις οκτώ ταινίες, υποστηρίζοντας ότι η ιστορία του Πότερ προσφέρει μια «συναρπαστική ματιά στη χριστιανική ιστορία του Πάσχα» και μπορεί να κάνει τους νέους πιο θετικούς προς τη χριστιανική πίστη.
Είναι πραγματικά συγκινητικό να βλέπει κανείς πόσο αισιόδοξη είναι η Επίσκοπος, θεωρώντας ότι η Εκκλησία πρέπει να ανταγωνιστεί τα blockbuster του Hollywood στον τομέα της «πνευματικής διδαχής». Για τους χριστιανούς που έχουν μελετήσει τις ταινίες και έχουν επισημάνει ότι περιέχουν πραγματικά στοιχεία από τελετές μαγείας, η ενσωμάτωση του Πότερ στο χριστιανικό δόγμα είναι η απόλυτη παρωδία, μία επιβεβαίωση ότι η ειρωνεία του σύγχρονου κλήρου έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Η Εκκλησία, αντί να είναι φάρος που διώχνει το σκότος, γίνεται ένα κινηματογραφικό στούντιο, στο οποίο ο «Ποιος Ξέρεις» είναι πλέον ισότιμος πρωταγωνιστής με τον Ιησού. Ποιος χρειάζεται πια την Αγία Γραφή, όταν έχεις ένα καλογραμμένο επτάτομο μυθιστόρημα; Η «διαφορετικότητα πιστεύω» έχει εξελιχθεί σε ένα πνευματικό μπουφέ, όπου ο καθένας μπορεί να πάρει ό,τι του αρέσει, αφήνοντας πίσω τα… δυσάρεστα κομμάτια του Χριστιανισμού.
Πέρα από τα «σάμπατ» Γιόγκα και τις «μαθητείες» Πότερ, η Επίσκοπος Gylver είναι μία γυναίκα με ισχυρή κοινωνική και πολιτική ατζέντα. Έχει καταστήσει τον διαθρησκευτικό διάλογο πιστεύω της, φτάνοντας στο σημείο να γίνει η πρώτη γυναίκα πάστορας που εκφώνησε ομιλία σε νορβηγικό τζαμί το 2006 – ένα σημάδι της ανοιχτότητας της, ή ίσως της ανάγκης της Εκκλησίας να αποδείξει την κοσμική της νομιμοποίηση.
Η στάση της είναι σαφής. Υποστηρίζει τον γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων και είναι κάθετα αντίθετη σε οποιαδήποτε οπισθοχώρηση στο δικαίωμα στην άμβλωση. Κηρύσσει κατά της χρήσης της θρησκείας για «πολιτικούς σκοπούς», κατηγορώντας τον Πούτιν και τον Τραμπ ότι χρησιμοποιούν τον Χριστιανισμό «πολιτικοποιημένα και καταστροφικά». Αντίθετα, εκείνη θέλει η Εκκλησία της να υψώσει τη φωνή της «για τη δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη, την υποδοχή του ξένου και για τη μείωση των ανισοτήτων μεταξύ πλουσίων και φτωχών».
Είναι αξιοθαύμαστη η προσπάθεια να αντιπαρατεθεί σε έναν «κακό» πολιτικό Χριστιανισμό με έναν «καλό» πολιτικό Χριστιανισμό. Η λεπτή γραμμή ανάμεσα στο κήρυγμα της Αγάπης και τη δημόσια έκφραση μιας συγκεκριμένης κοσμικής, προοδευτικής πολιτικής, μοιάζει να έχει χαθεί εντελώς. Το Ευαγγέλιο έχει μετατραπεί σε κοινωνικό μανιφέστο – μια νέα «θεολογία της απελευθέρωσης» για την πλούσια, προοδευτική Δύση.
Η Επίσκοπος δηλώνει ότι δεν σκοπεύει να «επιβάλει στους ανθρώπους τι πρέπει να κάνουν», αλλά να «δείξει το παράδειγμα» και να εμπνεύσει. Ως φανατική οικολόγος, δεν έχει αυτοκίνητο, δεν έχει πετάξει με αεροπλάνο εδώ και δέκα χρόνια και ζει λιτά με τον σκύλο της σε ένα στούντιο 33 τετραγωνικών μέτρων, αντί για την τεράστια επίσημη κατοικία. Φοράει δύο σταυρούς γύρω από τον λαιμό της, για να μπορεί να δώσει τον έναν σε όποιον τον χρειάζεται.
Εντούτοις, ο πιο ειρωνικός ορισμός που έδωσε η ίδια για τον ρόλο της Εκκλησίας είναι: «Η Εκκλησία πρέπει να είναι σαν ένα κουνούπι… Είναι μικρό, ενοχλητικό, αλλά σου θυμίζει συνεχώς την ύπαρξή του».
Είναι ένα θλιβερό, αλλά και κωμικό, συμπέρασμα. Η Εκκλησία, ο αρχαίος θεσμός που γεννήθηκε από ένα σταυρικό θυσιαστήριο, που έθεσε τα θεμέλια του δυτικού πολιτισμού και προσέφερε την Αλήθεια του Σωτήρα, επιδιώκει πλέον να είναι ένα «κουνούπι». Μικρή, ενοχλητική, με μια ασαφή βούλα που αφήνει στο τέλος. Το δόγμα της Gylver είναι ξεκάθαρο ότι η πίστη δεν είναι πλέον μία βεβαιότητα που προσφέρει καταφύγιο, αλλά μία ασαφής πρόσκληση για ποικιλομορφία και διασκέδαση, εμπλουτισμένη με λίγη μαγεία και λίγες ασκήσεις αναπνοής. Η απάντηση της Εκκλησίας στην κρίση της πίστης είναι η πλήρης απομυθοποίηση της, η μετατροπή της σε μια πολιτισμική πολυπαρασκευή, όπου ο Ιησούς είναι απλώς ένας ακόμη «πνευματικός influencer» ανάμεσα στον Γιόγκι και τον Χάρι Πότερ.
2 σχόλια:
Ἀναγνωρίζετε, Παναγιώτατε Δέσποτα, καί τόν Προτεσταντισμό ὡς «Ἐκκλησία». Εἶναι, ὅμως, «ἐκκλησία» ἤ αἵρεση; Οἱ αἱρετικοί Λουθηροκαλβῖνοι ἤ Προτεστάντες ἤ Διαμαρτυρόμενοι ὀνομάζονται Χριστιανοί, ἀλλά εἰς μάτην περιφέρουν τό ὄνομα καί καυχῶνται ὅτι εἶναι Χριστιανοί, διότι δέν ἔχουν μέρος μέ τό Χριστό. Οἱ Διαμαρτυρόμενοι
μόρφωση μόνο ἔχουν Χριστιανισμοῦ, τήν δέ
δύναμή του ἀρνήθηκαν, διότι :
1) Δέν παραδέχονται τό ἀειπάρθενο τῆς Θεοτόκου, ἀλλά λένε οἱ κατάρατοι ὅτι Αὐτή,
μετά τήν ἄφθορη καί ὑπερφυῆ σύλληψή της καί τόν ἀνερμήνευτο τόκο τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ συνεμίγη μέ τόν Ἰωσήφ, ἔτεκε ἀπό αὐτόν κι ἄλλα τέκνα, ὅπως οἱ μνημονευόμενοι στό ἱερό Εὐαγγέλιο ἀδελφοί τοῦ Κυρίου, στήν πραγματικότητα τέκνα
τῆς θανούσης γυναικός τοῦ μνήστορος Ἰωσήφ.
2) Δέν ἀποδίδουν καμμία τιμή καί ὑπεροχή σέ Αὐτήν, ὡς πρός τήν ἀρετή καί τήν ἁγιότητα πάνω ἀπό ὅλους καί ὅλες τούς ἁγίους, ἀλλά
ἰσχυρίζονται οἱ μικροί ὅτι εἶναι κοινή γυναῖκα, δηλ. ὅπως μία ἀπό τίς γυναῖκες τοῦ κόσμου!
3) Δέν παραδέχονται ὅτι πρέπει νά παρακαλεῖται ἡ Θεοτόκος καί οἱ ὑπόλοιποι ἅγιοι γιά τήν σωτηρία καί βοήθεια τῶν ἀνθρώπων καί ὅτι
θαυματουργεῖ ὁ Θεός διά τῶν ἁγίων!
4) Δέν προσκυνοῦν τίς ἅγιες εἰκόνες, τόν τίμιο Σταυρό, τό ἱερό Εὐαγγέλιο κτλ., δηλ. εἶναι
νέοι εἰκονομάχοι.
5) Δέν προσεύχονται κατ’ ἀνατολάς, δέν κάνουν τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, οὔτε γονυκλισίες
ἤ μετάνοιες κτλ.
6) Ἀπορρίπτουν ὡς ἄσκοπο τό νά μνημονεύομε καί νά δεόμεθα ὑπέρ τῶν κεκοιμημένων
7) Παντελῶς ἀποδοκιμάζουν οἱ ἄφρονες τήν ἐξομολόγηση καί τόν κανόνα τοῦ πνευματικοῦ!
8) Ἀποβάλλουν τή θεοπνευστία, τήν αὐθεντία καί τό ἀλάθητο τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων.
9) Δέ δογματίζουν τή μεταβολή, δηλ. ὅτι ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος μεταβάλλονται σέ Σῶμα καί
Αἷμα Χριστοῦ μέ τήν θεία ἐπίκληση τοῦ ἱερέως, ἀλλά ὅτι ἡ θεία μυσταγωγία γίνεται ἁπλῶς σέ
ἀνάμνηση τοῦ μυστικοῦ Δείπνου!
10) Πιστεύουν στό διπλό ἀπόλυτο προορισμό, σύμφωνα μέ τόν ὁποῖο, ὁ Θεός, ἄλλους προορίζει γιά τήν αἰώνιο ζωή καί ἄλλους γιά τήν
αἰώνια κόλαση.
11) Ἀπορρίπτουν τήν Ἱερά Παράδοση καί τούς ἁγίους Πατέρες καί θεωροῦν τήν Ἁγία
Γραφή ὡς τή μοναδική πηγή Ἀποκαλύψεως (sola scriptura).
12) Ἀρνοῦνται τήν ὁρατή Ἐκκλησία καί πιστεύουν στήν ἀόρατη καί ἰδανική Ἐκκλησία.
13) Υἱοθετοῦν τήν αἵρεση τοῦ Filioque.
14) Ὑποστηρίζουν τήν αἱρετική διδασκαλία γιά τήν πανταχοῦ παρουσία τοῦ Χριστοῦ σωματικῶς, τή γνωστή ubiquitas.
15) Ἀπορρίπτουν τήν Ἱεραρχία μέ τήν Ὀρθόδοξη ἔννοια καί τήν ἱερωσύνη ὡς μυστήριο.
16) Περιορίζουν τόν ἀριθμό τῶν μυστηρίων μόνο σέ δύο, τό βάπτισμα καί τή θεία Εὐχαριστία, στηριζόμενοι στούς ἱδρυτικούς λόγους τοῦ Χριστοῦ.
17) Ἀπορρίπτουν τήν Ὀρθόδοξη εἰκονογραφία.
18) Θεωροῦν ὅτι ὁ ἄνθρωπος, ὅταν σώζεται, σώζεται μέ μόνη τή Χάρη τοῦ Θεοῦ (sola gratia) καί μέ μόνη τή πίστη (sola fide) καί ὅτι στήν παροῦσα ζωή ὁ πιστός εἶναι ταυτόχρονα δίκαιος καί ἁμαρτωλός (simul justus et peccator).
19) Τοποθετοῦν τή θέωση τοῦ ἀνθρώπου στή μετά θάνατον ζωή.
20) Πρεσβεύουν ὅτι μέ τήν πτώση τῶν πρωτοπλάστων, τό κατ’εἰκόνα ἐξαχρειώθηκε, καταστράφηκε τελείως.
21) Κάθε προτεστάντης εἶναι αὐτός ἀπό μόνος του ἡ Ἐκκλησία, ἡ Παράδοση. Αὐτός κατέχει τό πρωτεῖο καί τό ἀλάθητο. Κάθε προτεστάντης εἶναι κι ἕνας πάπας. Ἐνῷ δηλ. στόν Παπισμό ἔχουμε ἕνα Πάπα, στόν Προτεσταντισμό ἔχουμε πολλούς Πάπες.
22) Ἐπιτρέπουντήν ἱερωσύνη τῶν γυναικῶν καί τήν χειροτονία ὁμοφυλοφίλων. [Τόν Ἰούλιο
τοῦ 2014 ἡ Ἀγγλικανική «Ἐκκλησία» ἐπέτρεψε καί τήν χειροτονία γυναικῶν ἐπισκόπων].
(http://www.impantokratoros.gr/B301F3D0.el.aspx)
Δημοσίευση σχολίου