῾Οσία ῎Ολγα ἡ Μαία (+1979). (8 Νοεμβρίου)

῾Οσία ῎Ολγα ἡ Μαία (+1979).

(8 Νοεμβρίου)

Η ῾Οσία ῎Ολγα γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 1916 στήν ̉Αλάσκα. ῾Ο σύζυγός της ἦταν τα­χυδρόμος καί ἀργότερα χειροτονήθηκε ἱερέας καί στή συνέχεια ἀρχιερέας. ῾Η ῎Ολγα γέννησε 13 παιδιά, ἀπό τά ὁποία ἐπέζησαν τά 8.

   ῏Ηταν γνωστή γιά τή συμπάθειά της πρός ὅσους εἶχαν ὑποστεῖ κακοποίηση παντός εἴδους.  ῎Αν καί ἡ οἰκογένειά της ἦταν φτωχή, ἔδινε ἀ­πλόχερα σ̉ αὐτούς πού ζοῦσαν χειρότερα ἀπό αὐτήν, συχνά ἔδινε καί ἀπό τά ροῦχα τῶν παιδιῶν της στούς ἀπόρους. ῏Ηταν ἐπίσης γνω­στή ἡ ἱκανότητά της νά πεῖ πότε μία γυναίκα ἦταν ἔγκυος.

   ῾Η ῎Ολγα ἀναπαύτηκε στίς 8 Νοεμβρίου τοῦ 1979 μ.Χ. Πολλοί ἄνθρωποι ἀπό τίς γύρω περιο­χές ἤθελαν νά ἔρθουν στήν κηδεία της, ἀλλ̉ ἐπειδή ἦταν Νοέμβριος, λόγω κακοκαιρίας, φαι­νόταν ἀδύνατον. ̉Αλλά τήν ἡμέρα τῆς κηδείας της, ἕνας ἄνεμος ἀπό τό νότο ἔφερε ζεστό καιρό, ἀπόψυξε τόν πάγο καί τό χιόνι καί ἔκανε τό τα­ξίδι γιά τό Kwethluk ἐφικτό. ῞Οταν οἰ πενθοῦ­ντες ἀποχώρησαν ἀπό τήν ἐκκλησία γιά νά πᾶ­νε τό σῶμα στό κοιμητήριο, ἕνα σμῆνος πουλιῶν τούς ἀκολουθοῦσε. ̉Εκείνοι πού ἔσκαψαν τόν τά­φο της διαπίστωσαν ὅτι τό ἔδαφος, εἶχε ἀποψυ­χθεῖ. Τό βράδυ, μετά τήν κηδεία της, κι ἀφοῦ ὅ­λοι οἱ πιστοί πού ἦλθαν γιά νά τήν ἀποχαιρετή­σουν ἔφυγαν, ὁ σκληρός χειμώνας ἐπέστρεψε.

Παρακλητικὸς Κανὼν εἰς τήν ῞Οσιαν ῎Ολγαν τήν Μαίαν

Ποίημα τοῦ κ. Γεωργίου Θ. Μηλίτση, διδασκάλου

Εὐλογήσαντος τοῦ ῾Ιερέως ἀναγιγνώσκεται ὁ Ψαλ­μὸς ρμβ´ (142ος) καὶ εὐθὺς ὁ Χορὸς σὲ  Ἦχον α´ λέγει τὸ Θεός Κύριος καὶ… (τετράκις).

Εἴτα τὰ ἑξῆς Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν…

Τ ὴν Θεοδόξαστον, ὑμνήσωμεν πάντες* τῶν  ̉Ορθοδόξων οἱ χοροὶ καὶ προσπέσωμεν* ἐν κατανύ­ξει κράζοντες ἐκ μέσης ψυχῆς,* ῥῦσαι τοὺς ἱκέτας σου,* Θαυματόβρυτε ῎Ολγα,* πάσης περιστάσεως καὶ ἐκ νό­σων ποικίλων* καὶ τὸν Χριστὸν εὐμένισε, σοφέ,* σὲ γὰρ προστάτιν ἀ­κοίμητον ἔχομεν.

Δόξα Πατρὶ... Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τ ῆς  ̉Αλάσκας τὸ κλέος καὶ πιστῶν καταφύγι­ον˙* τῶν  ̉Ορθοδόξων τὴν δόξαν καὶ θερμὸν ἀ­ντιλήπτορα˙* ῎Ολγαν, τιμήσωμεν πιστοὶ* ἁπά­ντων ἀκοίμητον φρουρόν,* τὴν παρἐχουσα ἰά­σεις παντοδαπᾶς* τοῖς εὐλαβῶς  κραυγάζουσι˙* δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ˙* δόξα τῷ σὲ θαυ­μαστώσαντι˙* δόξα τῷ διὰ σοῦ παρέχοντι ἡμῖν* εἰρήνην καὶ μετάνοιαν.

Καὶ νῦν καὶ… Θεοτοκίον.

Ο ὐ σιωπήσωμεν ποτέ, Θεοτόκε,* τὰς δυναστεί­ας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι,* εἰ μὴ γὰρ σὺ προΐ­στασο πρεσβεύουσα,* τὶς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ το­σούτων κιν­δύ­νων;* Τὶς δὲ διεφύλαξεν ἔως νῦν  ἐ­λευθέρους;* Οὐκ ἀ­ποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σοῦ,* σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δει­νῶν.

 

῾Ο Νʹ (50ος) Ψαλμὸς καὶ ἀρχόμεθα τοῦ Κανόνος.

ᾨδὴ αʹ. ῾Υγρὰν διοδεύσας^[1]...

Ο ῎λγα, σοι προσπίπτω δεητικῶς* καὶ σοῦ ἀθλο­φόρε,* αἰτοῦμαι τὴν σὴν ἀρωγήν* ἣν σὺ πα­ρά­σχου τῷ σῷ ἱκέτῃ,*  ̉Αλάσκας προστάτις καὶ μέ­γα καύχημα.

Λ ιταῖς σου ὁ πάντων Δημιουργὸς* ἰώσεις καὶ ὄ­γκους θεραπεύει ὁλοτελῶς* διὸ πρὸς σὲ πά­ντες μετὰ πόθου* σοι καταφεύγουσι, ῎Ολγα ἀήτ­τητε.

Γ αλήνην παράσχου, θαυματουργέ,* πιστῶν ταῖς οἰκίαις καὶ εἰρήνην τὴν τοῦ Θεοῦ,* ῎Ολ­γα, σὺ τῆς  ̉Αλάσκας τὸ κλέος* καὶ τῶν  ̉Ορθο­δόξων τὸ καταφύγιον.

Θεοτοκίον.

Χ αῖρε, Θεοδόξαστε Μαριάμ,*  ̉Αγγέλων ἡ δό­ξα καὶ ἀνθρώπων ἡ χαρμονή,* ἀπαύστως δε­όμεθα, Παρθένε,* ὑπὲρ  ἡ­μῶν  τὸν  Υἱὸν Σου, ἱκέτευε.

ᾨδὴ γ´. Οὐρανίας ἁψῖδος…

Τ ῆς  ̉Αλάσκας σὺ κλέος, ῎Ολγα σεμνή, γέγο­νας* καὶ τῶν ἐν αὐτῇ κατοικοῦντων* φρουρὸς ἀκοί­μητος,* διὸ ἀπαύστως σοι* πιστοὶ προσφεύ­γουσι πόθῳ* καὶ αἰτοῦσι, πάντιμε,* ταῖς ἱκεσίαις σου.

Τ οῦ πυρὸς τὴν μανίαν* λιταῖς σου κατάσβε­σον,* δάση καὶ ἀγροὺς ὡς καὶ οἰκίας* σὺ δια­φύλαξον,* ἵ­να ὑμνοῦμεν σὲ* τῶν  ̉Ορθοδόξων τὸ κλέος* καὶ πιστῶν τὸ στήριγμα* καὶ καταφύγι­ον. 

Ο ̉ ρθοδόξων τὰ τέκνα* καλῶς διαφύλαττε* καὶ ἐν τῇ ὀρθῇ ἡμῶν πίστει* ταῦτα σὺ τήρησον,* ἵ­να πορεύ­ονται* ἐν τῇ ὁδῷ τοῦ Κυρίου* καὶ Αὐ­τὸν δοξά­ζουσι* διὰ τοῦ βίου των.  

Θεοτοκίον.

Ε ̉ κ τροχαίου, Παρθένε,* σὺ διαφύλα­ξον* πά­ντας τοὺς προστρέχοντας πόθῳ* πρὸ τῆς εἰ­κόνος Σου* καὶ ἐξαιτοῦντας, ῾Α­γνή* τὴν σὴν βοή­θειαν πί­στει* καὶ Χρι­στὸν δοξάζοντας,* Θεο­μα­κάριστε.

Δ ιάσωσον* ἀπὸ κινδύνων, τοὺς σοι προστρέχο­ντας, ῎Ολγα,* ὅτι πάντες δεητι­κῶς πρὸς σε κα­ταφεύ­γο­μεν* ὡς ἔχουσ­α τῷ Θεῷ παῤῥησίᾳ.

Ε ̉ πίβλεψον* ἐν εὐμενείᾳ, πανύμνητε Θε­οτόκε,* ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώ­ματος κάκωσιν,* καὶ ἴα­σαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Εἶτα ὁ ῾Ιερεὺς ποιεῖ Δέησιν καὶ τὸ  Κάθισμα Ἦχος βʹ. Τὰ ἄνω ζητῶν...

Σ ὺ πρέσβυς θερμὸς* καὶ τεῖχος ἀπροσμάχη­τον* ἐ­δείχθης, σεμνή,* καὶ κό­σμου καταφύγι­ον* ἐ­κτε­νῶς βοῶμεν σοί,* μάκαρ ῎Ολγα ἔνδοξε, πρό­φθα­σον* καὶ ἐκ κινδύνων λύτρωσαι  ἡμᾶς,*  τοὺς πρὸς σὲ πόθῳ καὶ πίστει προφεύγοντας.

ᾨδὴ δʹ. Εἰσακήκοα Κύριε…

Σ ὺ τὴν γλῶσσαν μου φύλαττε* ἐκ τῆς κατακρί­σε­ως, ῎Ολγα ἔνδοξε,* καὶ τὸ στόμα μου διά­νοι­ξον* τοῦ δοξάζειν* Κτίστην τὸν τοῦ σύμπα­ντος.

Ε ̉ κ τῶν ὄγκων θεράπευσον* τοὺς ἱκέτας σου, ῎Ολγα Θεοδόξαστε,* καὶ εἰρήνης καταξίω­σον*  ̉Ορ­θοδό­ξους χώρας,* Χριστοφώτιστε.

Ο ῾ λοψύχως σοῦ δέομαι* τὰ τέλη ἀνώδυνα πᾶσι δώ­ρησε* καὶ κατεύνασον τὸν τάραχον* τοῦ νο­ὸς μου, ῎Ολγα Θεοφρούρητε.

Θεοτοκίον.

Τ έκνα τάχος σὺ δώρησον* τοῖς ποθοῦ­σι, Μαρία Θεονύμφευτε,* καὶ παράσχου ῥώσιν ἅπασι* τοῖς σοι πόθῳ καὶ πίστει προστρέχουσι.

ᾨδὴ ε´. Φώτισον ἡμᾶς.

Υ ῞ πνον ἐλαφρὸν* καὶ ἀνάπαυσιν τοῦ σώμα­τος* πα­ράσχου, ῎Ολγα, δεόμεθα θερμῶς* καὶ ταῖς λι­ταῖς Σου* τῆς ψυχῆς τὰ πάθη κοίμησον.

Φ όβον τοῦ Θεοῦ* τῇ καρδίᾳ μου ἐμφύτευσον* καὶ ὑγιείαν σὺ παράσχου μοι* τῷ ἀναξίῳ ἱκέ­τῃ σου, ῎Ολγα ἔνδοξε,

 

Σ τήριξον ἡμᾶς* ἐν τῇ πίστει, Θαυματόβρυτε,* καὶ τεθλι­μέ­νους παραμύθησον* τοὺς  πρὸς σὲ, ῎Ολγα, κα­ταφεύ­γοντας.

Θεοτοκίον.

Π άντας τοὺς πιστοὺς* ἐντρυφήσαι καταξίω­σον* ἐν ταῖς Γραφαῖς τοῦ Υἱοῦ Σου, θαυμα­στῇ,* καὶ βιώ­σαι τοῖς Αὐτοῦ λόγοις καὶ προστάγ­μα­σι.

ᾨδὴ στ´. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ…

Θ ανάτου τοῦ αἰφνιδίου ῥῦσαι με* καὶ μετάνοι­αν πα­ράσχου λιταῖς σου,* ἵνα σωθῶ ὁ ἀχρεῖος ἱ­κέτης* καὶ παραδείσου τὴν πύλην σοῦ δέομαι* ἀξίωσον, ῎Ολγα σεμνή,* διαβῆναι λιταῖς σου ὁ ἄ­θλιος.

Ε ̉ κ βλάβης τῶν φρενῶν διαφύλαττε* τοὺς ἱκέ­τας σου, πανέφημε ῎Ολγα,* καὶ ἐκ ποικίλων πα­γίδων ἀπαύ­στως* ἃς ὁ ἐχθρὸς ἐξυφαίνει διά­σωσον* δέ­ομεθα γονυκλινῶς* οἱ ἀχρείοι ἱκέτες σου, πάντιμε.

Ε ̉ κ θλίψεων καὶ τροχαίου, ῎Ολγα,* διαφύ­λαττε ἱκέ­τας σου τάχος* καὶ πειρασμοὺς καὶ παγί­δας ποι­κίλας,* ἃς ὁ Σατὰν ἐξυφαίνει διάλυσον* δεόμε­θα σου ταπεινῶς* οἱ  προστρέχοντες πόθῳ τῇ σκέπῃ σου. 

Θεοτοκίον.

Ν ευρώσεις Σύ, ἀπελαύνεις, ῎Αχραντε,* καὶ τὰς νόσους θεραπεύεις Σῶν δού­λων,* καὶ ταῖς ψυ­χαῖς ἱκετῶν Σου παρέ­χεις,* ἀκαταπαύστως βοή­θειαν ἔνδοξε˙* Σοῦ δέομαι ὁ δυσμενής,* τῆς  ψυ­χῆς μου  τὰ ὄμματα ἄνοιξον.

Δ ιάσωσον* ἀπὸ κινδύνων, τοὺς σοι προστρέχο­ντας, ῎Ολγα,* ὅτι πάντες δεητι­κῶς πρὸς σε κα­ταφεύ­γο­μεν* ὡς ἔχουσ­α τῷ Θεῷ παῤῥησίᾳ.

Α ῎ χραντε,* ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύ­τως* ἐπ̉ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα*  δυ­σώ­πησον,* ὡς  ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.

Καὶ πάλιν Δέησις ὑπὸ τοῦ ῾Ιερέως καὶ τὸ Κοντάκιον.  Ἦχος βʹ. Προστασία.

Σ ὺ προστάτις τῶν Χριστιανῶν ἀκαταίσχυντος* καὶ μεσῖτις πρὸς τὸν Ποιητὴν ἀμετάθετος,*μὴ παρίδης ἁμαρτωλῶν δεήσεων φωνᾶς,* ἀλλὰ σπεῦσον σύ, θαυματουργέ,* εἰς τὴν βοήθειαν ἡ­μῶν* τῶν πιστῶς δεομένων σοι.* Τάχυνον εἰς πρεσβείαν* καὶ σπεῦσον εἰς ἱκεσίαν,* σὺ εἶ προ­στάτις, σθενα­ρός,* ῎Ολγα, τῶν τιμῶντων σε.

Καὶ εὐθὺς τὸ Προκείμενον.  Ἦχος δʹ.

Υ ῾ πομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον, καὶ προσέ­σχε μοί. (δίς)

 

Στίχος:  Καὶ ἔστησεν ἐπὶ πέτραν τοὺς πόδας μου καὶ κατεύθυνε τὰ διαβήματά μου.

Υ ῾ πομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον, καὶ προσέ­σχε μοί.

 

῾Ο ῾Ιερεύς: Καὶ ὑπὲρ τοῦ καταξιωθῆναι ἡμᾶς…

῾Ο Χορός: Κύριε ἐλέησον (τρίς)

῾Ο ῾Ιερεύς: ̉ Εκ τοῦ κατὰ Μᾶρκον ἁγίου Εὐαγγε­λί­ου, τὸ ἀ­νάγνωσμα. Πρόσχωμεν. (Κεφ. εʹ. 24-34) 

῾Ο Χορός: Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

Τ ῷ καιρῶ ἐκείνω, ἠκολούθει τῷ Ἰησοῦ ὄχλος πο­λὺς καὶ συνέθλιβον αὐτόν. Καὶ γυνὴ τὶς οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος, ἔτη δώδεκα, καὶ πολλὰ παθοῦσα ὑ­πὸ πολ­λῶν ἰατρῶν, καὶ δαπανήσασα τὰ παρ̉ ἑαυτῆς πά­ντα, καὶ μηδὲν ὠφεληθεῖσα, ἀλλὰ μᾶλλον εἰς τὸ χεῖρον ἐλθοῦσα, ἀκούσασα περὶ τοῦ Ἰησοῦ, ἐλθοῦσα ἐν τῷ ὄχλω ὄπισθεν, ἤψατο τοῦ ἱματίου αὐτοῦ. Ἔλεγε γὰρ ἐν ἐαυτή, ὅτι καν τῶν ἱματίων αὐτοῦ ἄψωμαι, σω­θήσομαι. Καὶ εὐθέως ἐξηράνθη ἡ πηγὴ τοῦ αἵμα­τος αὐ­τῆς, καὶ ἔγνω τῷ σώματι, ὅτι ἴαται ἀπὸ τῆς μά­στι­γος. Καὶ εὐθέως ὁ Ἰησοῦς ἐπιγνοὺς ἐν ἐαυτῶ τὴν ἐξ αὐτοῦ δύναμιν ἐξελθοῦσαν, ἐπιστραφεῖς ἐν τῷ ὄ­χλω, ἔλεγε: Τὶς μου ἤψατο τῶν ἱματίων; Καὶ ἔλεγον αὐτῶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ. Βλέπεις τὸν ὄχλον συνθλί­βοντά σε καὶ λέγεις, τὶς μου ἤψατο; Καὶ περιεβλέπετο ἰδεῖν τὴν τοῦτο ποιήσασαν. Ἡ δὲ γυνὴ φοβηθεῖσα καὶ τρέμου­σα, εἰδυία ὁ γέ­γονεν ἐπ̉ αὐτή, ἦλθε καὶ προσέ­πεσεν αὐτῶ καὶ εἶπεν αὐτῶ πάσαν τὴν ἀλήθειαν. ῾Ο δὲ εἶ­πεν αὐ­τή: Θύγατερ, ἡ  πίστις σου  σέσωκέ  σε, ὕπα­γε εἰς εἰρήνην καὶ ἴσθι ὑγιὴς ἀπὸ τῆς μάστιγός σου.

῾Ο Χορός: Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

Δόξα Πατρὶ καὶ…

Τ αῖς τῆς  ̉Αθλοφόρου,* πρεσβείαις, Ἐλεῆμον,* ἐ­ξά­λειψον τὰ πλήθη* τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καὶ νῦν καὶ…

Τ αῖς τῆς Θεοτόκου* πρεσβείαις, Ἐλεῆμον,* ἐ­ξά­λει­ψον τὰ πλήθη,* τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

 

Στίχος: Ἐλέησόν με ὁ Θεὸς κατὰ…

Ἦχος πλ. βʹ. Ὅλην ἀποθέμενοι...

Μ ὴ ἐγκαταλείπῃς με* εἰς τῶν δαιμόνων τὰς χεί­ρας,* ῎Ολγα θεοφρούρητε,* ἀλλὰ δέξαι δέ­ησιν τοῦ ἱκέ­τους σου˙* θλῖψις γὰρ ἔχει με,* φέ­ρειν οὐ δύνα­μαι,* ἀρχεκάκου τὰ τοξευματα·* σκέπην οὐ κέκτη­μαι,* οὐ­δὲ καταφύγιον, Πάντι­με,* πάντοθεν πολεμούμενος καὶ παραμυθίαν οὐκ ἔχω πλήν σου,* κλέος τῶν μητέρων* καὶ δόξα ̉Ορθοδόξων, θαυμαστέ,* μὴ μοῦ παρί­δῃς τὴν δέησιν,* τὸ συμφέρον ποίησον.

 

῾Ο ῾Ιερεύς: Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαὸν σου …

῾Ο Χορός: Κύριε, ἐλέησον (δωδεκάκις)

῾Ο ῾Ιερεύς: ̉ Ελέει καὶ οἰκτιρμοῖς…

῾Ο Χορός:  ̉Αμήν.

 

Καὶ ἀποπληροῦμεν τὰς λοιπὰς ᾨδὰς τοῦ Κανόνος.

 

ᾨδὴ ζʹ. Οἱ ἐκ τῆς ̉ Ιουδαίας…

Α ̉ τεκνία γυναίων* σὺ παρέχεις τὴν λύσιν, πα­νευω­δέστατε,* διὸ καὶ αἱ ποθοῦσαι υἱοὺς καὶ θυγα­τέ­ρας πρὸς σὲ ἔρχονται ᾄδουσαι˙* Χαῖρε, ῎Ολγα σεμνή,* τῶν ̉Ορθοδόξων κλέος.

Ε ̉ ργατῶν τοῦ Κυρίου* ἀνεδείχθης προστάτης καὶ φύλαξ, ἔνθεε,* καὶ τούτοις σὺ παρέχεις* ὑ­γείαν καὶ σοφίαν,* ἵνα  πᾶσι  κηρύττουσι* τὰ  με­γαλεία  Χριστοῦ,* ῎Ολγα, πιστῶν τὸ κλέος.

Λ υτρωτὴν καὶ Σωτήραν* ἱκετεύεις ἁπαύστως, ῎Ολγα τρισένδοξε,* ὑπὲρ τῶν σὲ ὑμνοῦντων* καὶ πό­θῳ  προσκυνοῦντων* τὴν  εἰκόνα σου, εὔ­σημε˙* διὸ  ἐν­θέρμως πιστοί,* Χριστὸν δοξολο­γοῦσι.

Θεοτοκίον.

Θ εοτόκε Παρθένε,* πρὸς σὲ πίστει προσέρχο­μαι ὁ ἀ­νάξιος* καὶ χείρας μου σοι αἴρω* καὶ πόθῳ ἀνα­κράζω* ἀποδήμους διάσωσον* ἐκ τῶν χει­ρῶν πειρα­στοῦ* καὶ τῶν αἰρετιζόντων.

ᾨδὴ η´. Τὸν Βασιλέα.

Α ̉ δυναμίας* τῶν μαθητῶν ταῖς λιταῖς σου* θε­ρα­πεύει ὁ Πλάστης ταχέως* καὶ εἰς τοὺς  γο­νέας* χαρὰν παρέχει, ῎Ολγα.

Τ ὴν ἀνεργίαν,* ῎Ολγα,  ̉Ορθοδόξων κλέ­ος* σαῖς λι­ταῖς* ἐξ ῾Ελλάδος* ὁ Πλά­στης ἐκδιώκει˙* διὸ Σε ἀνυμνοῦμεν.

Ε ̉ κ τῶν ἀνθρώπων* τὴν ἀνασφάλειαν τάχος* ἐκδι­ώκεις, ῎Ολγα φωτοφόρε,* καὶ εἰς τὰς ψυ­χὰς  μας ἐλπίδαν ἐμφυτεύεις.

Θεοτοκίον.

Σ έ, Θεοτόκε,* καθικετεύομεν πάντες*  ̉Ορθοδό­ξους φύλαττε λιταῖς σου* ἐξ ἰ­ῶν ποικίλων*  καὶ πάσης ἄλλης νόσου.

 

ᾨδὴ θ´. Κυρίως Θεοτόκον.

Β οήθει, μυροβόλε,* τέκνα ἱκετῶν Σου* εὐ­ρεῖν συζύγους πιστοὺς καὶ ὁμόφρονας* καὶ τοῦ  ̉Α­νάρχου, τὴν δόξαν* ἰδεῖν ἀξίωσον.

Τ ὸν Κτίστην τῶν ἁπάντων* καὶ τὴν Θεοτόκον* σὺ ἐ­ξευμένισον, ῎Ολγα, δεόμεθα,* ἵνα ῥυσθῶ­μεν κιν­δύνων* καὶ τῆς κολάσεως.

Ν οσήματα λοιμώδη* τάχος θεραπεύεις* σὺ καὶ τοὺς ὄγκους ἰᾶ, Θεοδόξαστε,* διὸ πιστῶν αἱ χο­ρείαι* εἰς σὲ προσφεύγουσι.

Θεοτοκίον.

Ψ υχάς κεκοιμημένων* μή ἐγκαταλείπεις* ἀλ­λά Υἱόν Σου, εὐμένησον,* Μῆτερ Θεοῦ,* καί ἐκ πυ­ρός τοῦ ἀσβέστου* ταῦτας διάσωσον. 

Καὶ εὐθύς τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια.

Α ῎ ξιον ἐστίν ὡς ἀληθῶς,* μακαρίζειν σὲ τὴν Θε­οτόκον,* τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμη­τον* καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.* Τὴν τιμιωτέ­ραν τῶν Χερουβὶμ* καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σε­ραφίμ,* τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τε­κοῦσαν τήν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.

 

Χ αίροις τῆς  ̉Αλάσκας ὁ θησαυρὸς* καὶ τῶν  ̉Ορ­θοδόξων ἀντιλήπτωρ καὶ βοηθός˙* χαί­ροις τῶν μητέρων ἀκοίμητος προστάτις* καὶ πά­ντων τῶν νοσοῦντων* τὸ καταφύγιον.   

 

Ε ῎ χοντες προστάτιν καὶ βοηθόν* αἱ ἐγκυμο­νοῦ­σαι, ῎Ολγα, κλέος τῶν γυναικῶν* λαμβά­νουσι θάῤῥος* καὶ τίκτουσι ἀσμένως* καὶ Κύριον τῆς δόξης,* αἰνοῦσι, ἔνδοξε.

 

Δ αίμονας κατέβαλες, θαυμαστή,* διὰ πολλῶν ἀ­γώνων* νηστειῶν τε καὶ προσευχῶν* καὶ γέ­γο­νας δοχεῖον* Πνεύματος ῾Αγίου* ὡς καὶ  συ­μπολί­της* τοῦ Πανοικτίρμονος.

 

Δ ύναμιν παράσχου, ῎Ολγα σεμνή,* πᾶσι τοῖς πο­θοῦσι* καθαρθεῖναι ἐκ τῶν παθῶν* καὶ στε­φανη­φόρους* ἀξίωσον  λιταῖς  σου* σὺν  σοὶ ἐν Παραδεί­σῳ* δοξάζειν Κύριον.

 

Π ᾶσαι τῶν  ̉Αγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυ­ρίου,  ̉Αποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ ῞Αγιοι Πά­ντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.

 

῾Ο Χορός, τὸ Τρισάγιον, Πάτερ ἡμῶν, ὁ ῾Ιερεύς Ὅτι σοῦ ἐστιν… καὶ τὸ

̉Απολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης…

Τ ῆς  ̉Αλάσκας τὸ κλέος καὶ πιστῶν καταφύγι­ον˙* τῶν  ̉Ορθοδόξων τὴν δόξαν καὶ θερμὸν ἀ­ντιλήπτορα˙* ῎Ολγαν, τιμήσωμεν πιστοὶ* ἁπά­ντων ἀκοίμητον φρουρόν,* τὴν παρἐχουσα ἰά­σεις παντοδαπᾶς* τοῖς εὐλαβῶς  κραυγάζουσι˙* δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ˙* δόξα τῷ σὲ θαυ­μαστώσαντι˙* δόξα τῷ διὰ σοῦ παρέχοντι ἡμῖν* εἰρήνην καὶ μετάνοιαν.

῾Ο ῾Ιερεύς ποιεῖ Δέησιν καὶ μικρὰν ἀπό­λυσιν, ἐνῶ οἱ πιστοί ἀσπάζονται τὰς εἰκόνας ψάλλομεν:

῞Οτε ἐκ τοῦ ξύλου... ῏Ηχος βʹ.

Δ έχου παρακλήσεις τῶν πιστῶν,* δέχου ἱκεσί­αις νοσοῦντων,*  ῎Ολγα θεοδόξαστε καὶ θαυ­ματόβρυτε,* ἄλλην γὰρ οὐκ ἔ­χομεν* πρὸς τὸν Θεὸν ἀρωγόν,* οἱ παθῶν ἐμπιμπλάμενοι* ἀό­κνως φωσφόρε,* σὲ ἐπικαλούμε­θα καὶ ἱκετεύο­μεν˙* δίδου  ̉Ορθοδόξοις ὑγιείαν* καὶ τοὺς σοι προσφεύγοντας πί­στει,* ῥῦσαι ἐκ ποικί­λων ὄ­γκων, ἀξιάγαστε.

῏Ηχος πλ. δʹ.

Δ έσποινα, πρόσδεξαι* τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου* καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς* ἀπὸ πάσης ἀνά­γκης καὶ θλίψεως.

῏Ηχος βʹ.

Τ ὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου* εἰς σὲ ἀνατίθημι,* Μῆ­τερ τοῦ Θεοῦ,* φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.

῾Ο ῾Ιερεύς ἤ ὁ Προεστώς. Δι̉ εὐχῶν τῶν ῾Αγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε  ̉Ιη­σοῦ Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡ­μᾶς.     ̉Αμήν.

---

[1]. Εἰς τὰ δύο πρῶτα τροπάρια ἑκάστης ᾠδῆς λέγομεν: ῾Οσία τοῦ Θε­οῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν, εἰς δὲ τὰ δύο τελευ­ταῖα: Δόξα Πα­τρὶ…,  Καὶ νῦν…