Η 5η Φάλαγγα επί θύραις της Εκκλησίας.

 

Η 5η Φάλαγγα επί θύραις της Εκκλησίας.

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Η «θεσμική ολιγωρία» της επισήμου εκκλησίας, δια τα πρωτοφανή τεκταινόμενα, διαρκούντος του αφηγήματος της πανδημίας ενόψει της εγκαθιδρυθησομένης παγκοσμιοποιήσεως και της Νέας τάξης πραγμάτων, η οποία ευαγγελίζεται την εθνοπολιτική αναδιάταξη της Ελλάδας και της Ευρώπης, δια της κατακρημνίσεως των δομικών σταθερών της ταυτότητας του έθνους, συνιστά μία λίαν ανησυχητική εξέλιξη.

Μέρος αυτής της εθνικής μας ιδιοπροσωπίας καθίσταται και ή ζώσα Ορθόδοξη παράδοσή μας, κυρίως βάσει Συντάγματος, άρθρο 3, άρθρο 16 παρ. 2, αλλά ιδίως εις την προμετωπίδα της Συνταγματικής εννόμου τάξεως, όπου αναφέρει τον Τριαδικό Θεό, μία διάταξη κανονιστικού περιεχομένου αυξημένης τυπικής ισχύος, η οποία δεν υπόκειται εις αναθεώρηση διότι εμπίπτει εις τον σκληρό πυρήνα των διατάξεων του Συντάγματος κατά το άρθρο 110 παρ. 1.

Το αξιοπερίεργο είναι ενώ υπάρχει άρρηκτος ιστορικός δεσμός και αναντίλεκτη πολιτισμική συνύφανση μεταξύ του έθνους και του Χριστιανισμού, διαχρονικά, πλην όμως παραδόξως οι σημερινοί πολιτικοί ηγέτες, δρουν ως άθεοι, περιφρονώντας ιταμώς, την συμβολή της Εκκλησίας μας, ως προς την διάσωση και εξέλιξη της εθνικής μας συνειδήσεως.

Τρανή δε απόδειξη όλων των παραπάνω, είναι αναμφιβόλως το κατάπτυστο σήμα, της επίσημης επιτροπής δια τον εορτασμό της απελευθερώσεως, από τον Οθωμανικό ζυγό, και ο εν γένει εξοβελισμός του κλήρου όχι μόνον εις τους εν γένει αγώνες του έθνους αλλά και εις την δόμηση και σφυρηλάτηση της εθνικής μας ταυτότητας.

Ο σκόπιμος παραγκωνισμός της Εκκλησίας διαπράττεται διότι καθίσταται παγκοίνως γνωστόν ότι, η ζώπυρος, πίστη, η μελέτη των Ευαγγελίων, αφυπνίζουν συνειδήσεις και δημιουργούν πολίτες- οπλίτες, με κριτική σκέψη και αγωνιστικό φρόνημα, προπαρασκευασμένοι αείποτε διαν ανάνηψη και θυσία δια το συλλογική καλό, εξ αυτού του λόγου, ότι σχετίζεται με την Εκκλησία ή το έθνος, κατασυκοφαντείται από τους μηχανισμούς του συστήματος ως αφενός φασιστικό και εξ ετέρου σκοταδιστικό.

Η επιδοτούμενη ισλαμοποίηση, το αφήγημα του αθεϊσμού, η αποδόμηση των εθνικών ταυτοτήτων και το εργαλείο της μεταναστεύσεως συνιστούν μέρη του σύγχρονου υβριδικού πολέμου και των ασύμμετρων απειλών, υπονομεύσεως της κανονικότητας, ωθούμενοι εις έναν καινοφανή παγκόσμιο πόλεμο με ειρηνικά μέσα, με ποιητικό αίτιο της παγκόσμια ελίτ.

Την παρελθούσα εβδομάδα, βιώσαμε ένα επονείδιστο συμβάν, ήτοι, ένας εσμός διαδηλωτών, να βεβηλώνουν ανιέρως την Ιερά εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, άπαντες σιώπησαν ως προς το αποτρόπαιο αυτό Θέαμα κατά παραυτουργία, δηλαδή η Ιερά Σύνοδος παρασιώπησε επιμελώς το ζήτημα, η Πολιτεία αδιαφόρησε εκκωφαντικώς και οι φερόμενοι ως δικαιωματιστές απέδειξαν δια άλλη μία φορά την μεροληψία τους και το γεγονός ότι αποτελούν τμήμα της πέμπτης φάλαγγας.

Εις περίπτωση που σχιζόταν το κοράνι (όπως είχε λάβει χώρα ένα τέτοιο περιστατικό το έτος 2008, εφέρετο ότι κατά λάθος το έσχισε ένας αστυνομικός) φανταστείτε τι θα συνέβαινε στην Πατρίδα μας, πορείες των απανταχού Μουσουλμάνων, κινητοποιήσεις δικαιωματιστών υπέρ της θρησκευτικής ελευθερίας ως έκφανση των ατομικών δικαιωμάτων και ούτω καθ’ εξής.

Όλα τα ως άνω αποτελούν απτά και αδιάσειστα στοιχεία εφαρμογής των δύο μέτρων και των δύο σταθμών, δια να συνειδητοποιήσουμε ότι πέραν από το φερόμενο διαίρει και βασίλευε των ψευδεπίγραφων κοινοβουλευτικών κομμάτων, ποιοι κινούν τα νήματα εν Ελλάδι και πηδαλιουχούν την Πατρίδα μας.

Εν κατακλείδι, η κερκόπορτα της αποδόμησης της Ορθοδοξίας, ήδη έχει ολοκληρωθεί, με την κατάργηση  διατάξεων δια του νέου ποινικού κώδικα, (Ν. 4619/2019), ήτοι του, προηγουμένως εν ισχύ,  άρθρου 198 του Π.Κ- περί κακοβούλου βλασφημίας, του άρθρου 199 του Π.Κ -καθύβριση θρησκευμάτων και του άρθρου 201 –περιύβρισης νεκρών, όπως προβλέπονταν και τιμωρούνταν εις το κεφάλαιο 7 του Ποινικού κώδικα με τίτλο επιβουλή της θρησκευτικής ειρήνης, σε βαθμό πλημμελήματος.