1η Σεπτεμβρίου- Αρχή της Ινδίκτου-«Κηρύξαι ενιαυτόν Κυρίου δεκτόν»

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ: Λουκ. δ΄ 16-22

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Α΄Τιμ. β΄1-7

«Κηρύξαι ενιαυτόν Κυρίου δεκτόν» (Λουκ.δ΄ 18)

 Αρχή της Ινδίκτου σήμερα. Δηλαδή αρχή ενός νέου εκκλησιαστικού έτους ιδιαίτερα αγαπητού, αλλά και αποδεκτού, τόσο από τον Θεό, όσο και από τους ανθρώπους. Αγαπητού από τον Θεό, γιατί μέσα από αυτό εκδηλώνεται η αγαθότητα του Θεού με την προσφορά της συγχώρεσης και κατ’ επέκταση της λύτρωσης σε όλους τους ανθρώπους. Ιδιαίτερα, όμως, αγαπητού και από εμάς τους ανθρώπους, νοουμενου ότι γινόμαστε αποδέκτες αυτής της προσφοράς και συγκατάβασης του Θεού.

Σήμερα, λοιπόν, εγκαινιάζεται από τον Χριστό μια νέα περίοδος. Είναι η περίοδος του λυτρωτικού και σωτηρίου έργου Του, όπως ακριβώς την κατέγραψε και προφητικά την εξήγγειλε οκτακόσια χρόνια πριν ο Προφήτης Ησαΐας. «Πνεύμα Κυρίου επ’ εμέ, ου είνεκεν έχρισέ με, ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με, ιάσασθαι τους συντετριμμένους την καρδίαν, κηρύξαι αιχμαλώτοις άφεσιν και τυφλοίς ανάβλεψιν, αποστείλαι τεθραυσμένους εν αφέσει, κηρύξαι ενιαυτόν Κυρίου δεκτόν».

Η περίοδος που εγκαινιάζεται σήμερα από τον Χριστό, είναι περίοδος ευαγγελισμού, μεταφέροντας στους ανθρώπους το διπλό μήνυμα, που είναι ο ερχομός του Μεσσία, του Λυτρωτή, στο πρόσωπο του Χριστού και της προσφοράς, μέσω Αυτού, της συγχώρεσης των αμαρτιών των ανθρώπων, που επιτεύχθηκε με τη Σταυρική Του θυσία. Το χαρμόσυνο μήνυμα της εξόδου των ανθρώπων από την πνευματική φτώχεια, στην οποία οδηγήθηκαν ένεκα της πτώσης και της αμαρτίας, εξαγγέλλει σήμερα ο ίδιος ο Χριστός με την υλοποίηση της Προφητείας στο πρόσωπό Του, λέγοντας «ότι σήμερον πεπλήρωται η γραφή αύτη εν τοις ωσίν υμών» «Σήμερα βρίσκει την εκπλήρωση της η Προφητεία που μόλις ακούσατε».

Ο Μεσσίας, κατά τον Προφήτη Ησαΐα, διαφέρει από τους ως τώρα απεσταλμένους του Θεού, τόσο ως προς τη φύση, όσο και ως προς την αποστολή. Σε αντίθεση με τους ως τώρα απεσταλμένους του Θεού, οι οποίοι ήταν άνθρωποι «κεχρισμένοι ελαίω » , ο Μεσσίας ως Θεός αληθινός, με την ενανθρώπηση «ατρέπτως» γίνεται για χάρη μας άνθρωπος. Μάλιστα, κατά τον Κύριλλο Αλεξανδρείας: «Μεθ’ ημών κέχρισται τω ελαίω της αγαλλιάσεως, του Πνεύματος αυτώ παρά τον Ιορδάνην επιφοιτήσαντος εν είδει περιστεράς».

Ως Χριστός, διαφέρει από τους «χριστούς Κυρίου» , όχι μόνο γιατί πάνω Του επαναπαύεται το «Πνεύμα Κυρίου» , αλλά και γιατί Αυτό εργάζεται για το σωτηριώδες έργο Του, ενώ το έργο των πιο πάνω απεσταλμένων του Θεού, ήταν να μεταφέρουν το μήνυμα του Θεού σαν αγγελιοφόροι Του, να προαναγγείλουν και να προετοιμάσουν τους ανθρώπους για τον ερχομό του Μεσσία. Ο ίδιος έρχεται και με διαφορετική αποστολή.

Ακούσαμε σήμερα να προαναγγέλλεται γι’ Αυτόν: «ότι ο Κύριος με έχρισε ως άνθρωπο και με έστειλε να κηρύξω το ευαγγέλιο της βασιλείας σ’ εκείνους που στερούνται τη χάρη του Θεού, δηλαδή τους εθνικούς και τους απίστους, να θεραπεύσω τους τσακισμένους ψυχικά, στους αιχμαλώτους από την αμαρτία να φέρω λευτεριά και ν’ αναγγείλω στους τυφλούς ότι θα βρουν το φως τους, να αναγγείλω τον ερχομό του καιρού που ο Κύριος θα φέρει τη σωτηρία στον λαό Του».

Ο Χριστός, ως Μεσσίας, ήρθε για να μεταφέρει στους ανθρώπους το μήνυμα της συμφιλίωσης και να σαλπίσει τη σάλπιγγα του νέου Ιωβηλαίου. Του Ιωβηλαίου της συγχώρεσης των αμαρτιών των ανθρώπων. Αυτή την προσφορά της συγχώρεσης την πέτυχε με την σταυρική Του θυσία. Κι ενώ η προσφορά της σωτηρίας είναι γεγονός και μάλιστα καθολικό για όλους τους ανθρώπους, εκείνο που απομένει είναι να αποδεχθούμε οι άνθρωποι αυτή την προσφορά και να σωθούμε. Εμείς, όμως, θέλουμε και πολύ περισσότερο επιδιώκουμε αυτή τη σωτηρία; Αν ναι, τότε μπορούμε να προχωρήσουμε από το «θέλω» στο «μπορώ», γιατί βρισκόμαστε στη νέα εποχή που εγκαινίασε ο Χριστός συμφιλιώνοντας τον Θεό με τον άνθρωπο. Μια εποχή όπου η σωτηρία μπορεί να γίνει πραγματικότητα, αν ο κάθε ένας από εμάς την επιδιώξει ελεύθερα.

Γιατί, ναι μεν ο Θεός θέλει όλοι να σωθούμε, αλλά την ίδια στιγμή δεν μας αναγκάζει να σωθούμε. Ο Απόστολος Παύλος , θέλοντας να τονίσει ότι η σωτηρία υπάρχει ως δυνατότητα για όλους, αλλά την ίδια στιγμή είναι και προσωπική υπόθεση, μας καλεί να εκμεταλλευτούμε αυτή τη στιγμή για να σωθούμε. Γιατί, κανένας δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι θα υπάρξουν κι άλλες στιγμές εκτός από τη σημερινή. Για τούτο και ο Απόστολος Παύλος υπογραμμίζει «ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νυν ημέρα σωτηρίας». «Να τώρα είναι ο καιρός της χάρης, τώρα είναι η ημέρα της σωτηρίας». Και κάθε μέρα της ζωής θα πρέπει να την τοποθετούμε μέσα σ’ αυτή την προοπτική της ελπίδας και της αιωνιότητας.

Αδελφοί μου, η σημερινή αρχή της Ινδίκτου, ας γίνει για τον καθένα από μας η αφορμή μιας νέας ζωής. Μιας ζωής που θα τη χαρακτηρίζει η ευσέβεια και η ευπρέπεια από κάθε άποψη. Όσοι αρχίσαμε τον αγώνα ας τον εντείνουμε. Όσοι καθυστερήσαμε, ας αρχίσουμε από τώρα. Ο Θεός είναι τόσο φιλάνθρωπος που δεν θα μας απορρίψει. Γιατί, κατά τον υμνωδό, ο Θεός «δέχεται κοντά Του, τόσο εκείνον που εργάστηκε από την πρώτη ώρα, όπως κι εκείνον που έφτασε τη δωδεκάτη». Ο Θεός παρατείνοντας από φιλανθρωπία τη ζωή μάς περιμένει. Όμως, ως πότε; Η ζωή είναι όχι μόνο σύντομη, αλλά και απρόσμενη. Ας μην περιμένουμε μοιρολατρικά το τέλος. Ας αγωνιστούμε για να μας βρει αυτό το «τέλος» στις επάλξεις. Ο Χριστός, με τη συγκατάβαση, τη θυσία και την αγάπη Του, δημιούργησε τις προϋποθέσεις. Ας αξιοποιήσουμε αυτές τις ευνοϊκές προϋποθέσεις με μια ήρεμη και ειρηνική ζωή, με ευσέβεια, με ευπρέπεια, με ευχαριστία και προσευχή «υπέρ πάντων ανθρώπων». Αμήν.

Θεόδωρος Αντωνιάδης