Έπεισαν τον Βαρθολομαίο με... χρυσάφι
Γιατί άλλαξε ξαφνικά
γνώμη ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Η μακρινή ιστορία από το 1922, που ανέτρεψε
τους σχεδιασμούς των πολιτικών
Θα
θυμάστε την πρόσφατη απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου με την περίπτωση της
«Εκκλησίας της Μακεδονίας». Πριν από μήνες είχαν δημιουργηθεί οι προσδοκίες και
ήταν τόσο κοντά η Εκκλησία της γειτονικής χώρας στο όνειρο να αποκτήσει την
Αυτοκεφαλία της, βασισμένη στο μοντέλο της Ουκρανίας.
Οι
Σέρβοι, που παραδοσιακά είχαν την εκκλησιαστική διοίκηση της περιοχής,
γκρίνιαζαν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Οι Ρώσοι σιγόνταραν. Και ο Πατριάρχης
κ. Βαρθολομαίος σφύριζε αδιάφορα στις πιέσεις των Σέρβων. Ήταν αποφασισμένος να
δώσει Αυτοκεφαλία, που τάχα θα ενθάρρυνε και το εθνικό αίσθημα στους γείτονες
και θα έκανε τη δουλειά του Ζάεφ πιο εύκολη.
Τελικά,
προ ημερών το Φανάρι μεμιάς έβγαλε απόφαση ορθή και κοφτή. Έκοψε τον… βήχα για
την Αυτοκεφαλία. Σε ποιους; Στην Εκκλησία της «Μακεδονίας», φυσικά! Κι όχι μόνο
τους είπε: «Ξεχάστε την Αυτοκεφαλία», αλλά ξεκαθάρισε: «Α, μην ξεχάσω: Τα εδάφη
αυτά είναι της Σερβίας!» Και, να, χτυπούσαν τα τηλέφωνα στα δημοσιογραφικά
γραφεία. Να οι ψίθυροι σε διπλωματικά και σε εκκλησιαστικά πηγαδάκια, γιατί
τέτοια στροφή από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Γιατί το «γύρισαν»
Πίσω
από την υπαναχώρηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο θέμα της Αυτοκεφαλίας της
«Εκκλησίας της Μακεδονίας» πολλοί «διάβασαν» πολιτικούς σχεδιασμούς και
παρεμβάσεις. Αλλοι «είδαν» ξεκάθαρες γεωπολιτικές στρατηγικές και άλλοι
εξύφαναν σενάρια που μπέρδευαν το ράσο με τη διπλωματία, την πολιτική και την
κατασκοπία. Από αυτά που ξοδεύεις τόνους μελάνης και γεμίζουν χιλιάδες σελίδες
οι μπλόγκερ.
Περισπούδαστες
αναλύσεις για «απόφαση υψηλής πολιτικής και διπλωματικής αξίας» και για την
κίνηση ματ του Οικουμενικού Πατριαρχείου να κρατήσει τους Σέρβους κοντά του και
να κόψει τις γραμμές επικοινωνίας με τη Ρωσική Εκκλησία. Δεν διαφωνώ, και αυτά
έπαιξαν τον ρόλο τους. Έχουν τη σημασία τους οι ισορροπίες στον ορθόδοξο κόσμο
τώρα που οι σχέσεις κρέμονται από μια κλωστή και οτιδήποτε μπορεί να προκαλέσει
ντόμινο, με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Πάντως,
οι πληροφορίες μου λένε πως στην απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου έπαιξε
ρόλο ακόμα ένας παράγοντας. Πιο σημαντικός. Εξηγούμαι:
Αλήθειες καρατίων
Πριν
από την απόφαση του Οικουμενικού Πατριάρχη είχε γίνει, μαθαίνω, επίσκεψη
αντιπροσωπίας της Εκκλησίας της Σερβίας στο Φανάρι. Εκεί υπήρξε μια πολύ
ενδιαφέρουσα συζήτηση μεταξύ των δύο Εκκλησιών.
Μίλησαν
για εκκλησιαστική ιστορία και για την παραχώρηση της διοικητικής δικαιοδοσίας
των επαρχιών του Νότου (Σκόπια, Μοναστήρι, Στρώμνιτσα) στο Πατριαρχείο Σερβίας
με Πατριαρχικό και Συνοδικό Τόμο. Σημαντική λεπτομέρεια που μου επισήμαναν οι
πηγές μου: Μαζί με τον Πατριαρχικό και τον Συνοδικό Τόμο του 1922, οι Σέρβοι
έφυγαν και με πολλά κιλά χρυσό ελαφρύτεροι. Ηταν στο πλαίσιο της συμφωνίας
τότε.
Δίνουμε
τις επαρχίες αυτές στην Εκκλησία της Σερβίας, στηρίζετε οικονομικά το
Πατριαρχείο. Ολα αυτά έγιναν το μαρτυρικό -για τη Μικρασία- 1922. Αυτά
θυμήθηκαν, λοιπόν, οι Σέρβοι στην πρόσφατη επίσκεψή τους στην Κωνσταντινούπολη.
«Αμα πάρετε πίσω τις επαρχίες και δώσετε Αυτοκεφαλία, τότε να επιστρέψετε τον
χρυσό που αναλογεί σε όσα δώσαμε πριν από σχεδόν 100 χρόνια» είπαν πάνω κάτω οι
Σέρβοι. Επειτα από πολλή σκέψη, συζήτηση και μελέτη, οι πατριαρχικοί είδαν πως
οι Σέρβοι είχαν δίκιο και είχαν και χαρτιά στα κιτάπια τους που το
επιβεβαίωναν. Γι' αυτό στο Οικουμενικό Πατριαρχείο έχασαν κάθε διάθεση να
δώσουν Αυτοκεφαλία στη «Μακεδονία». Και το διευκρίνισαν κιόλας: «Τα εδάφη
ανήκουν στο Πατριαρχείο Σερβίας». Αλήθειες πολλών καρατίων…
Τα σέβη μου,
ο Μελχισεδέκ
Από
την Εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια &dimokratianews29.10.2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου