Η εισηγητική θεματολογία κάποιων, μειώνει την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο

Η ΕΙΣΗΓΗΤΙΚΗ ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΚΑΠΟΙΩΝ, ΜΕΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ

«Η αλήθεια εστί της Εκκλησίας και στύλος και εδραίωμα» Άγιος Ιωάννης  Χρυσόστομος

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Εγγίζοντας το χρόνο σύγκλισης της Αγίας και   Μεγάλης Συνόδου, που έχει οριστεί για το έτος 2016 (απόφαση της  Σύναξη των Προκαθημένων), παρατηρoύνται από κάποιους εισηγήσεις, που μειώνουν την σημασία  και το Εκκλησιολογικό κύρος της. 

«Πριν κατανοήσουμε τη θέση και τη λειτουργία της Συνόδου μέσα στη Εκκλησία πρέπει να δούμε την ίδια την Εκκλησία σαν μία Σύνοδο» λέγει ο π. Αλέξανδρος Σμέμαν. Για τούτο η εισηγητική θεματολογία της, δεν πρέπει να είναι διαφοροποιημένη από θέσεις και αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων της Εκκλησίας μας.

Αν αντιληφούν κάποιοι ότι η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος, είναι η Σύνοδος της  Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και ως εκ τούτου πρέπει να είναι Οικουμενική Σύνοδος, θα περιορίσουν τις άστοχες εισηγήσεις των και θα προτείνουν προς συζήτηση  αυτά που αρμόζουν σε μια Οικουμενική Σύνοδο.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία, ως η διαφυλάξασα «τα της εν αληθεία θεοσεβείας, δόγματα», κατά τον  Άγιο Κύριλλο (P.G. 74,537), αποτελεί τη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.  Θα πρέπει να παρατηρήσομε ότι κάποιοι θεωρώντας την Εκκλησία ως διηρεμένη, αποφεύγουν να καλέσουν την  Αγία και Μεγάλη Σύνοδο Οικουμενική, μειώνοντας τοιουτοτρόπως και το Εκκλησιολογικό κύρος της.

Στις μέρες μας δημιουργείται σοβαρό Εκκλησιολογικό πρόβλημα από τις ενέργειες  κάποιων Ορθοδόξων Ιεραρχών απέναντι σε αιρετικούς και αλλοθρήσκους (και με έργα και με λόγια).  Πρώτιστο είναι το πρόβλημα αναγνώρισης εγκυρότητας μυστηρίων στους αιρετικούς. Αυτό το θέμα δεν πρέπει να συζητηθεί, υπό το πρίσμα των Οικουμενικών Συνόδων και της Αγιοπατερικής διδασκαλίας;  Οι συμπροσευχές μετά αιρετικών και αλλοθρήσκων δεν πρέπει να συζητηθούν, υπό το πρίσμα των Οικουμενικών Συνόδων και της Αγιοπατερικής διδασκαλίας; 

Οι παραβιάσεις αυτές των Ιερών Κανόνων,  καθίστανται αιτίες σκανδαλισμού του πληρώματος της Εκκλησίας μας, κάποιες φορές μάλιστα με δυσάρεστα αποτελέσματα.  Επιπρόσθετα θα πρέπει να αναφερθεί και το γεγονός ότι τα οικουμενιστικά ατοπήματα δυσκολεύουν την επάνοδο αρκετών συνανθρώπων μας, που ταλαιπωρούνται σε αιρέσεις και άλλες πλάνες, στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.

Είναι λοιπόν αδιανόητο να προτείνονται θέματα που αντιβαίνουν σε αποφάσεις Οικουμενικών Συνόδων.  Έστω και έμμεση αμφισβήτηση αποφάσεων των  Οικουμενικών Συνόδων να υπάρξει, τούτο αυτόματα συνεπάγεται και μείωση του Εκκλησιολογικού κύρους των αποφάσεών της Αγίας και   Μεγάλης Συνόδου.

«Οι Άγιοι χριστοφόροι Απόστολοι έδωσαν άπαξ διαπαντός τον ορισμόν της θεανθρωπίνης εκκλησιαστικότητος λέγει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς: ‘’ Έδοξε τω Αγίω Πνεύματι και ημίν’’ (Πραξ. 15,28).  Πρώτον το Άγιον Πνεύμα και κατόπιν ημείς˙ ημείς τόσον, όσον δίδομεν χώρον εις το Άγιον Πνεύμα δια να ενεργή δι’ημών».

Γιατί η εισηγητική θεματολογία κάποιων, εκπίπτει της αληθείας;  Η αλήθεια δεν είναι ο στύλος και το εδραίωμα της Εκκλησίας;  Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι που διεφύλαξε την αλήθεια της Πίστεως, καθότι «η αλήθεια εστί της Εκκλησίας και στύλος και εδραίωμα» (P.G. 90,93), κατά τον  Άγιο Ιωάννη τον  Χρυσόστομο.