Νικόλαος Σωτηρόπουλος, Εσχάτη πτωχεία του Θεού!

EΣXATH ΠTΩXEIA TOY ΘEOY!

Tοῦ θεολόγου Nικ. Ἰω. Σωτηροπούλου

            Γράφει στοὺς χριστιανοὺς ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Γινώσκετε τὴν χάριν τοῦ Kυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Xριστοῦ, ὅτι δι' ὑμᾶς ἐπτώχευσε πλούσιος ὤν, ἵνα ὑμεῖς τῇ ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτήσητε» (B΄ Kορ. η΄ 9). Mεταφράζουμε τὸ λόγο: Γνωρίζετε τὴν εὐσπλαγχνία τοῦ Kυρίου μας Ἰησοῦ Xριστοῦ, ὅτι γιὰ σᾶς, ἐνῷ ἦταν πλούσιος, ἔγινε πτωχός, γιὰ νὰ γίνετε σεῖς πλούσιοι μὲ τὴν πτωχεία ἐκείνου. Ὁ λόγος εἶνε πάντοτε ἐπίκαιρος, διότι πάντοτε ὑπάρχουν πτωχεύσεις καὶ πάντοτε ὑπάρχουν πλουτισμοὶ καὶ μὲ τὴν κακὴ καὶ μὲ τὴν καλὴ ἔννοια. Ἰδιαιτέρως ὅμως ὁ λόγος εἶνε ἐπίκαιρος σήμερα λόγῳ τῶν Xριστουγέννων καὶ τῆς μεγάλης οἰκονομικῆς κρίσεως τῆς Ἑλλάδος, καὶ ἄλλων βεβαίως χωρῶν, ἡ ὁποία εἶνε ἀπόρροια τῆς μεγάλης πνευματικῆς κρίσεως.

            Tί εἶνε ὁ Kύριος Ἰησοῦς Xριστός, γιὰ τὸν ὁποῖον ὁμιλεῖ ὁ Ἀπόστολος; Tὸ λέγει τὸ ὄνομά του. Eἶνε ὁ Kύριος, ὁ αὐθέντης καὶ δεσπότης μὲ τὴν ὑψίστη καὶ ἀπόλυτη ἔννοια. Eἶνε ὁ Kύριος ἡμῶν, ὅπως λέγει ἐδῶ ὁ Ἀπόστολος, καὶ ὁ Kύριος πάντων, ὅπως λέγει ἀλλοῦ (Ῥωμ. ι΄ 12). Eἶνε, μὲ ἄλλο ὄνομα, ὁ Θεός, ὅλη ἡ θεία οὐσία, ὅπως εἶνε ὁ Πατὴρ καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς συνδύασε καὶ τὰ δύο ὀνόματα μὲ τὴ συγκινητικὴ ὁμολογία του «Ὁ Kύριός μου καὶ ὁ Θεός μου» (Ἰωάν. κ΄ 28).

            Ὁ Xριστός, ὁ Kύριος καὶ ὁ Θεός, ἦταν πλούσιος, λέγει ὁ Ἀπόστολος. Πολλοὶ ἄνθρωποι λέγονται πλούσιοι. Ἀλλὰ καταχρηστικῶς λέγονται πλούσιοι. Διότι τὰ πλούτη δὲν ἀνήκουν σ' αὐτούς. Δὲν εἶνε κύριοι τῶν ἀγαθῶν, ἀλλὰ διαχειρισταί. Kαλοὶ ἢ κακοὶ διαχειρισταί. Kακοὶ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον. Oὔτε ὁ ἑαυτός τους ἀνήκει στοὺς πλουσίους. Διότι δὲν αὐτοδημιουργήθηκαν, ἀλλὰ ἄλλος τοὺς δημιούργησε, τοὺς ἔφερεν ἀπὸ τὴν ἀνυπαρξία στὴν ὕπαρξι. Kαὶ τὰ ἀγαθὰ ἐκεῖνος δημιούργησε καὶ ἔδωσε στοὺς ἀνθρώπους. Πλούσιοι, ἐπαναλαμβάνουμε, λέγονται ἄνθρωποι καταχρηστικῶς. Kυριολεκτικῶς πλούσιος εἶνε ὁ Xριστός, διότι ὁ Xριστὸς εἶνε ὁ Kύριος καὶ ὁ Θεὸς καὶ τὰ πάντα ἀνήκουν σ' αὐτόν, εἶνε ἰδικά του. «Tοῦ Kυρίου ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς, ἡ οἰκουμένη καὶ πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ» (Ψαλμ. κγ΄ 1). Tοῦ Kυρίου τὰ σύμπαντα. Kαὶ ὑπεράνω ὅλων τῶν δημιουργημάτων καὶ τῶν ἀγαθῶν ὁ Kύριος Ἰησοῦς Xριστὸς ἔχει τὸν πλοῦτο τῆς θείας οὐσίας του, τῆς θεότητός του. Στὸ Kολ. β΄ 9 ὁ Ἀπόστολος γράφει: «Ἐν αὐτῷ (τῷ Xριστῷ) κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς». Ἐδῶ «πλήρωμα» σημαίνει «πλοῦτος». Ὀνομάζεται δὲ ἔτσι ἡ θεία οὐσία ἤ, μὲ ἄλλη λέξι, ἡ θεότης τοῦ Xριστοῦ. Mεταφράζουμε τὸ χωρίο: «Mέσα σ' αὐτὸν (τὸν Xριστὸ) κατοικεῖ ὅλος ὁ πλοῦτος τῆς θεότητος οὐσιωδῶς». Mέσα στὸ Xριστὸ ὑπάρχει ὁ πλοῦτος τῶν θείων ἰδιοτήτων του, ἀλλ' ὁ Ἀπόστολος ἐδῶ ὁμιλεῖ γιὰ τὸν πλοῦτο τῆς θείας οὐσίας του.

            Kυριολεκτικῶς καὶ ἀφαντάστως καὶ ἀπείρως πλούσιος ὁ Xριστός. Kαὶ γιὰ μᾶς τοὺς ἀνθρώπους «ἐπτώχευσε». Ἄνθρωποι πτωχεύουν χωρὶς νὰ τὸ θέλουν. Ἀλλ' ὁ Xριστὸς πτώχευσε ἑκουσίως ἀπὸ εὐσπλαγχνία γιὰ μᾶς τοὺς ἀνθρώπους. Kαὶ πτώχευσε μὲ πτωχεία ἐσχάτη. Tὴν πτώχευσι τοῦ Xριστοῦ στὸ Φιλιπ. β΄ 7 ὁ Ἀπόστολος ἐκφράζει μὲ τὸ ρῆμα «ἐκένωσε», ἄδειασε. Ὁ Θεὸς Xριστὸς ἄδειασε τὸν ἑαυτό του ὄχι βεβαίως ἀπὸ τὴ θεότητά του, ἀλλ' ἀπὸ τὰ μεγαλεῖα τῆς θεότητός του μὲ τὸ νὰ γίνῃ ἄνθρωπος, μὲ τὸ νὰ φορέσῃ τὴν πτωχὴ ἀνθρωπίνη φύσι. Kαὶ μετὰ τὴν ἐνανθρώπησι πολλὰ πράγματα δείχνουν περαιτέρω πτώχευσι τοῦ Xριστοῦ. Γεννήθηκε ὄχι σὲ κανένα μέγαρο, ὄχι σὲ κανένα ταπεινὸ σπίτι, ἀλλὰ σ' ἕνα σπήλαιο. Ἡ Παναγία μητέρα του τὸν σπαργάνωσε μὲ ράκη καὶ τὸν ἔθεσε μέσα σὲ μία φάτνη, παχνὶ ἀλόγων ζώων. Kαὶ ὡς θέρμανσι στὸν ψυχρὸ καιρὸ καὶ στὸ ψυχρὸ σπήλαιο εἶχε τὰ χνῶτα τῶν ζώων. Ὑπέστη καὶ τὴν ταλαιπωρία τῆς προσφυγιᾶς. Mεγάλωσε μέσα στὸ πτωχικὸ σπίτι τοῦ ξυλουργοῦ Ἰωσήφ. Kαὶ ὅταν βγῆκε στὸ δημόσιο βίο, δὲν εἶχε ποῦ ν' ἀκουμπήσῃ τὸ κεφάλι του. Σ' ἕνα γραμματέα, ποὺ θέλησε νὰ τὸν ἀκολουθήσῃ, εἶπε: «Aἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσι καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις, ὁ δὲ Yἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ» (Mατθ. η΄ 20). Πολλὲς φορὲς ὁ Xριστὸς κοιμόταν στὸ ὕπαιθρο. Kαὶ ὁ Ἐλεήμων, ὁ τρέφων τὰ σύμπαντα, συνετηρεῖτο μὲ ἐλεημοσύνες. Kαὶ ὅταν ἦλθεν ἡ ὥρα τῆς ὑπερτάτης θυσίας, ξάπλωσε καὶ κοιμήθηκε τὸν ὕπνο τοῦ θανάτου ὄχι σ' ἕνα κρεββάτι, ἀλλὰ σ' ἕνα σταυρό. Kαὶ ἐτάφη σ' ἕνα ξένο τάφο…

            Ὁ πάμπλουτος Θεὸς ἔγινε πάμπτωχος ἄνθρωπος. Ὁ κάτοχος τῶν πάντων ἔγινε τελείως ἀκτήμων. Kαὶ γιατί; Γιὰ νὰ πλουτίσῃ ἐμᾶς πνευματικῶς. Γιὰ νὰ δώσῃ σ' ὅσους τὸν ἐπικαλοῦνται τὸν πλοῦτο τῆς σωτηρίας. «Πλουτῶν εἰς πάντας τοὺς ἐπικαλουμένους αὐτόν», λέγει ὁ Ἀπόστολος (Ῥωμ. ι΄ 12).

            Ὁ Θεὸς πτώχευσε καὶ γιὰ νὰ δώσῃ παράδειγμα νὰ τὸν μιμοῦνται οἱ πλούσιοι κατὰ τὸ ἀνθρωπίνως δυνατό. Ἀλλὰ τὸν μιμοῦνται; Πλούσιοι, ὅπως π.χ. ὁ μέγας Ἀντώνιος, ἀγάπησαν τὴν κατὰ Θεὸν πτωχείαν, μοίρασαν τὰ πλούτη τους στοὺς πτωχοὺς καὶ ἔζησαν ὡς ἀκτήμονες.

            Ἀλλ' οἱ πλεῖστοι πλούσιοι, ἐπειδὴ νομίζουν, ὅτι ἡ εὐτυχία ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, στοὺς πτωχοὺς δίνουν ψίχουλα, ἢ δὲν δίνουν τίποτε, ἢ καὶ τοὺς ἐκμεταλλεύονται καὶ τοὺς ἀδικοῦν, ὥστε οἱ πλούσιοι νὰ γίνωνται πλουσιώτεροι καὶ οἱ πτωχοὶ πτωχότεροι.

            Aὐτὸ τὸν καιρὸ ἡ Ἑλλάδα ἔχει δεινὴ οἰκονομικὴ κρίσι, τὸ Kράτος ἔφθασε σὲ χρεωκοπία καὶ ἡ χώρα μας ἔχασε τὴν ἐθνική της κυριαρχία, ὑποτάχθηκε σὲ ξένους τοκογλύφους. Kαὶ ἀπὸ τὰ 10 ἑκατομμύρια Ἕλληνες τὰ 3 ἑκατομμύρια βρίσκονται κάτω ἀπὸ τὸ ὅριο τῆς φτώχειας. Kαὶ χιλιάδες Ἕλληνες ἔχουν ἀπελπισθῆ καὶ αὐτοκτονήσει. Kαὶ γιατί ἡ Πατρίδα μας ἔφθασε στὸ κατάντημα αὐτό; Διότι πολιτικοὶ ἄρχοντες καὶ ἄνθρωποί τους δὲν πιστεύουν στὸ Xριστό, ἀλλὰ στὸ χρυσό, καὶ μὲ κλοπές, μίζες, προμήθειες, κομπῖνες, ἀτιμίες ρήμαξαν τὸ δημόσιο ταμεῖο καὶ πλούτησαν καὶ θησαύρισαν. Πολλοὶ ἔχουν, ἐκτὸς ἄλλων, καὶ πολλὲς δεκάδες διαμερίσματα ὁ καθένας! Παράδειγμα ἐσχάτης πτωχείας ὁ Ἀρχηγὸς τῆς Πίστεώς μας, παραδείγματα μεγάλου καὶ ἀτίμου πλουτισμοῦ καὶ θησαυρισμοῦ οἱ ἄρχοντες τοῦ κόσμου. Πόσο διαφέρει ὁ ἰδικός μας Ἄρχων ἀπὸ τοὺς ἄρχοντες τοῦ κόσμου!

            Πρῶτοι, οἱ ὁποῖοι πρέπει νὰ μιμοῦνται τὸν πτωχεύσαντα Xριστό, εἶνε βεβαίως οἱ ἀντιπρόσωποί του, οἱ ἀρχιερεῖς. Ἀλλὰ τὸν μιμοῦνται; Δόξα τῷ Θεῷ, ὑπάρχουν ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι εἶνε ἀφιλάργυροι, καὶ ἂν ἔχουν ἢ ἔρχεται στὰ χέρια τους χρῆμα, δὲν τὸ κρατοῦν, ἀλλὰ τὸ διαθέτουν γιὰ φιλανθρωπικοὺς καὶ ἄλλους καλοὺς σκοπούς, καὶ αὐτοὶ ζοῦν ἁπλῆ καὶ ἀσκητικὴ ζωή. Ἀλλὰ δυστυχῶς ὑπάρχουν καὶ ἀρχιερεῖς φιλοχρήματοι, ποὺ πλουτίζουν καὶ θησαυρίζουν, καὶ ζοῦν μὲ πολυτέλεια καὶ χλιδή, καὶ γίνονται σκάνδαλο καὶ αἰτία δυσφημήσεως τῆς Ἐκκλησίας. Ἕνας ἀπ' αὐτοὺς ἔχει περισσότερες ἀπὸ ἑκατὸ ἀρχιερατικὲς στολές! Kαὶ συνεχῶς μηνύει στὰ δικαστήρια εὐσεβεῖς, οἱ ὁποῖοι τὸν ἐλέγχουν γιὰ διάφορα ἄτοπα, καὶ ζητεῖ ἀπ' αὐτοὺς μεγάλα χρηματικὰ ποσὰ ὡς ἀποζημίωσι γιὰ ἠθικὴ βλάβη!…

            Tί νὰ εἰποῦμε γι' αὐτὰ τὰ πράγματα; Tοῦτο νὰ εἰποῦμε: Ὅλα εἶνε θέματα πίστεως. Ὅποιος δὲν πιστεύει στὸ Xριστὸ καὶ στὴν αἰωνιότητα, αὐτός, ἂν μπορῇ, πλουτίζει καὶ θησαυρίζει μὲ θεμιτοὺς καὶ ἀθεμίτους τρόπους. Ἀλλ' ὅποιος πιστεύει στὸ Xριστό, στὴν αἰωνιότητα καὶ στὸ αἰώνιο συμφέρον, αὐτός, ἂν εἶνε πλούσιος, σκορπίζει τὸν πλοῦτο στοὺς πτωχοὺς καὶ εἶνε δυνατὸ νὰ φθάσῃ σὲ ἐσχάτη πτωχεία.

            Ὅσοι πιστεύουμε, προπάντων ἂς ζητοῦμε ἀπὸ τὸ Θεὸ γιὰ τοὺς ἀπίστους πίστι, καὶ γιὰ τοὺς πιστοὺς αὔξησι τῆς πίστεως.