Παναγιώτης Τελέβάντος, Οστεοκλαστικό Σερβικό χτύπημα κατά του Οικουμενισμού

ΟΣΤΕΟΚΛΑΣΤΙΚΟ ΣΕΡΒΙΚΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Του κ. Παναγιώτη Τελεβάντου
============================

Σαν ανοιξιάτικη καταιγίδα λειτούργησε η ανδρεία φωνή του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη πρώην Ερζεγοβίνης κ. Αθανάσιου Γιέφτιτς στα θεολογικά και εκκλησιαστικά μας πράγματα.
Η επιστολή του προς τον Μέγα Πρωτοπρεσβύτερο του Οικουμενικού Θρόνου κ. Τσέτση είναι μια εξαιρετικά αυστηρή επιστολή που δεν τηρεί τα προσχήματα. Τον ελέγει αυστηρά, του μιλά σαρκαστικά, τον εξουθενώνει πλήρως. Μιλάμε για οστεοκλαστικό χτύπημα.

Η ΙΔΙΟΣΥΓΚΡΑΣΙΑ ΤΟΥ ΕΡΖΕΓΟΒΙΝΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
___________________

Οσοι γνωρίζουν τον π. Αθανάσιο δεν παραξενεύονται για το ύφος της επιστολής. Είναι εξ ιδιοσυγκρασίας “Σέρβος παρτιζάνος”. Δεν χαρίζεται σε κανένα. Ξέρει γράμματα όσο ελάχιστοι, σπούδασε στη Γαλλία αλλά δεν καταλαβαίνει τίποτα από “γαλατικές” ευγένειες. Η διπλωματία (με την καλή έννοια του όρου) δεν είναι καταχωρημένη στο λεξικό του. Οταν είναι να πει κάτι το λέγει ασχέτως συνεπειών. Ετσι απανωτά χαστούκια προσγειώθηκαν στις παρειές του Μεγάλου Πρωτοπρεσβύτερου του Οικουμενικού Θρόνου. Κάποιος έπρεπε επιτέλους να συγυρίσει αυτό το λοχία του Οικουμενισμού που παριστάνει το στρατάρχη Μαλινόφσκυ και νομίζει ότι μπορεί να λέγει ότι θέλει χωρίς να υπολογίζει τίποτα. Του Οικουμενικού Θρόνου Μέγας Πρωτοπρεσβύτερος και γαρ!

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
______________

Πέραν όμως από ισχυρότατο χαστούκι στις παρειές του αιδεσιμολογιότατου κ. Τσέτση η επιστολή του Μητροπολίτη Αθανάσιου (Γιέφτις) είναι στην πραγματικότητα η κουστωδία που σφραγίζει την ταφόπετρα των οικουμενιστικών σχεδιασμών. Αν η απόφαση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος ήταν η ταφόπετρα των οικουμενιστικών σχεδιασμών η επιστολή του πρώην Ερζεγοβίνης είναι η κουστωδία τους.

ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟ ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟ
_________________

Δεν κρύβουμε τη δικαιολογημένη πικρία μας για κάποιες θέσεις και κρίσεις του Σεβασμιότατου για την Ομολογία για τον Οικουμενισμό και τον π. Θεόδωρο Ζήση και πάνω από όλα για τη φιλία που δείχνει προς τον “Πατριάρχη” της Νεορθοδοξίας κ. Χρήστο Γιανναρά. Ασχέτως όμως τούτων ο Σεβασμιότατος γκρεμίζει εκ θεμελίων τη στρατηγική του Περγάμου κ. Ιωάννη και του Παναγιότατου να ερμηνεύσουν το πρωτείο τιμής της Κωνσταντινούπολης υπό οιαδήποτε Βατικάνεια εκδοχή.

ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ
________________

Ο Σεβασμιότατος Περγάμου ερμηνεύει διαστροφικά το παπικό πρωτείο. Το συνδέει αυθαίρετα με τον 34ον κανόνα των Αγίων Αποστόλων. Με τη διαστροφική ερμηνευτική του επιδιώκει να εξαρτήσει ακόμη και τη σύγκληση (ασφαλώς και την επικύρωση) ακόμη και των Οικουμενικών Συνόδων από τον Πάπα. Η Κωνσταντινούπολη ήλπιζε ότι με αυτήν την κυριολεκτικά διαστροφική ερμηνευτική θα κατόρθωνε να υφαρπάσει την ψήφο των Ορθοδόξων Εκκλησιών ώστε να γίνει αποδεκτό το παπικό πρωτείο. Αφ’ ετέρου ήλπιζε ότι ο Κωνσταντινουπόλεως, ως Πατριάρχης της Ανατολής, θα απολάμβανε ένα δικό του πρωτείο εξουσίας στον ορθόδοξο κόσμο. Οι αυτονόητες αντιδράσεις της λεγόμενης “Τρίτης Ρώμης” σε ένα τέτοιο σχεδιασμό ήταν δεδομένες. Γι’ αυτό το οικουμενιστικό σχέδιο προέβλεπε και την παρουσία ενός τρίτου πρωτείου εξουσίας των Σλαβικών Πατριαρχείων υπό τον Πατριάρχη Μόσχας η αυθεντία του οποίου φυσικά όπως και του Κωνσταντινουπόλεως θα εξαρτώντο σε τελευταία ανάλυση από τον Πάπα.

ΦΡΑΓΜΟΣ ΣΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΗΜΑ
___________________

Σε αυτό το υπό εκκόλαψη εκκλησιολογικό τερατούργημα έβαλε ουσιαστικά φραγμό η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος η οποία με την ιστορική της απόφαση πριν το συνέδριο της ανομίας της Πάφου ακύρωσε στην πράξη τους οικουμενιστικούς σχεδιασμούς.
Τώρα το Πατριαρχείο Σερβίας διαμηνύει διά στόματος του επισκόπου της Αθανασίου ότι ΔΕΝ δέχεται πρωτεία εξουσίας ούτε από τον Πάπα, ούτε από την Κωνσταντινούπολη, αλλά ούτε και από την Ρωσία. Με άλλα λόγια, πλην της Εκκλησίας της Ελλάδος και της Εκκλησίας της Βουλγαρίας, η Εκκλησία της Σερβίας (πέραν των απαράδεκτων προσκλήσεων προς τον Πάπα και των άλλων οικουμενιστικών κακώς νοουμένων αβροτήτων για τις οποίες δικαιολογημένα διαμαρτυρόμαστε), ορθώνει το ανάστημά της και λέγει ΟΧΙ στην εξουνιτοποίηση των Ορθοδόξων.
Αυτό σημαίνει ότι και η Ρώμη και η Κωνσταντινούπολη και η Μόσχα βρίσκονται μπροστά σε απροσπέλαστο οχυρό.

Η ΧΡΟΝΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ
_______________

Γιατί ο Σεβασμιότατος απεφάσισε να δώσει στον Καλαβρύτων και δι' αυτού φυσικά στη δημοσιότητα την οστεοκλαστική του επιστολή προς τον π. Τσέτση; Μήπως για να κατασιγάσει τις ανησυχίες μας για τα γεγονότα στη Μητρόπολη Ράσκας που οδήγησαν ορισμένους πατέρες και αδελφούς να εκφράσουν την υπόνοια ότι πρόκειται για διωγμό του ορθοδόξου φρονήματος; Αγνωστον! Το σίγουρο είναι ότι η Σερβική Εκκλησία έχει ορθώσει αποφασιστικά το ανάστημά της στα οικουμενιστικά σχέδια.

ΜΗΠΩΣ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ;
____________

Μήπως προτρέχω στην εξαγωγή συμπερασμάτων; Μήπως ο Σεβασμιότατος πρώην Ερζεγοβίνης εκφράζει προσωπικές απόψεις; Δεν το αποκλείω αν και δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι θα έδινε την επιστολή στη δημοσιότητα χωρίς να σταθμίσει τα δεδομένα. Και ένα δεύτερο παραπλήσιο ερώτημα. Ο Σεβασμιότατος κ. Ειρηναίος Μπούλοβιτς, προς άφατη μας απογοήτευση, έχει τηρήσει πολύ απαράδεκτη στάση για το κείμενο της Ραβέννας. Δεν είναι φυσικά μυστικό ότι ο Σεβασμιότατος Μπάτσκας Ειρηναίος ηγείται της φιλελεύθερης πτέρυγας της Σερβικής Ιεραρχίας, ενώ ο Μπανάτου Αμφιλόχιος, με την πλήρη υποστήριξη του πρώην Ερζεγοβίνης Αθανάσιου, της παραδοσιακής. Απομένει, λοιπόν, να μάθουμε σε ποιο βαθμό οι θέσεις του Σεβασμιότατου πρώην Ερζεγοβίνης απηχούν τις θέσεις του Σερβικού Πατριαρχείου όπως αναμένουμε να δούμε ποια στάση θα τηρήσει η Εκκλησία της Σερβίας για το κείμενο της Ραβέννας.

ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΟΥΝ ΩΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΙ
____________________

Υπάρχει και μια άλλη παράμετρος της επιστολής του Σεβασμιότατου που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής. Αναφέρει επι λέξει: «Θεωρούμε καί νομίζουμε καί επιθυμούμε, όχι μόνον προσωπικώς, αλλά επαναλαμβάνοντας την αναφορά καί τα συμπεράσματα πολύ μεγαλυτέρων από εμάς Ορθοδόξων: Ιδού ολόκληρη χιλιετία, τό πρώτο έργο της μελλοντικής Μεγάλης Συνόδους της Ορθοδοξίας, υπό τήν Προεδρίαν του Πρώτου Πατριάρχου καί Αρχιερέως της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως καί Συμπροεδρευόντων Ορθοδόξων Αρχιερέων – όπως γινόταν πάντοτε διά μέσου τῶν αιώνων άχρι καί σήμερον – θά πρέπει να είναι: κατάφασι όλων των μέχρι σήμερα Επτά Οικουμενικών Συνόδων καί ταυτοχρόνως ένταξις καί συναρίθμησις είς αυτάς τουλάχιστον δύο κατόπιν γινομένων Συνόδων οι οποίες ήταν πραγματικά Οικουμενικές Σύνοδοι: της Μεγάλης Συνόδου του Αγίου Φωτίου (880 μ.Χ.) καί της Μεγάλης Συνόδου του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά (1341 καί 1351 μ.Χ.)".
Αν η θέση αυτή του Σεβασμιότατου γίνει αποδεκτή επίσημα από την Ορθόδοξη Εκκλησία σημαίνει ότι ο Παπισμός θα καταδικαστεί οριστικά ως αίρεση από επίσημα αναγνωρισμένες Οικουμενικές Συνόδους γεγονός που θα ανατρέψει στην πράξη την άρση των αναθεμάτων και την εξ αυτής εκπορευθείσα οικουμενιστική πορεία.
Ελπίζουμε ότι ο Σεβασμιότατος κ. Αθανάσιος θα μας δώσει ακόμη μεγαλύτερη χαρά από αυτή που δοκιμάσαμε με την ανάγνωση της επιστολής προς τον π. Τσέτση αν η εγκρατής θεολογική του πέννα μας δώσει καταλυτικά κείμενα κατά της Βαπτισματικής θεολογίας και κατά της προδοτικής για την ορθόδοξη εκκλησιολογίας κειμένου της συμφωνίας της Ραβέννας.