Ἀναγνώρισις τῶν ἀξίων ἔργων

 

Ἀναγνώρισις τῶν ἀξίων ἔργων

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

  Δύσκολα οἱ ἄνθρωποι ἀναγνωρίζουν τὸ ἔργο κάποιου συνανθρώπου τους. Ἡ μὴ ἀναγνώριση εἶναι ἐνοχλητική, γιατί συνοδεύεται ἀπὸ ἄδικες περιγραφὲς καὶ δημόσια ἀρνητικὴ κριτική. Ἀμφισβητοῦν τὶς προθέσεις, μιλοῦν γιὰ ἰδιοτελεῖς σκοποὺς καὶ συμφέροντα. Γι’ αὐτοὺς εἶναι ἀδιάφορο ἂν τὸ ἔργο εἶναι μεγάλο ἢ μικρό. Ἀγνοοῦν ὅτι πολλὲς φορὲς μικρὰ ἔργα πραγματοποιοῦνται μὲ πολὺ κόπο καὶ ἱδρώτα, ἐνῶ μεγάλα ἔργα πραγματοποιοῦνται χωρὶς κόπο! Ἀνάλογα μὲ τὶς δυνατότητες ποὺ ὑπάρχουν καὶ τὰ μέσα ποὺ διατίθενται.

  Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ μερικοὺς χριστιανούς, ποὺ θέλουν νὰ ἐμφανίζονται ὡς ἐνάρετοι, ἐνῶ ὑστεροῦν σὲ πολλά. Ἀναγνωρίζουν μόνο τὰ ἔργα τῶν δικῶν τους προσώπων. Αὐτὰ ἐπαινοῦν. Γιὰ τὰ ἔργα τῶν ἄλλων, ποὺ ἀκολουθοῦν κάποια ἄλλη γραμμὴ καὶ εἶναι διαφορετικοὶ χαρακτῆρες, σιωποῦν περιφρονώντας τα ἢ τὰ ἀνέχονται μὲ ἀδιαφορία. Μερικοὶ τὰ ἀπορρίπτουν δημοσίως ὡς ἐπικίνδυνα! Δυστυχῶς περισσεύουν οἱ συκοφαντίες καὶ ὁ φθόνος θολώνει καὶ συσκοτίζει τὸ νοῦ τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι βλέπουν ὅτι τὰ ἔργα τῶν ἄξιων δημιουργῶν, εἶναι ἔλεγχος τῆς δικῆς τους ἀπραξίας.

   Εἶναι ἀξιοπρόσεκτη καὶ διαφωτιστικὴ ἡ περιγραφὴ τῶν ἀνθρώπων ποὺ δὲν ἀναγνωρίζουν τὸ ἄξια ἔργα τῶν ἄλλων, ἀπὸ ἕνα ἔμπειρο μητροπολίτη. Γράφει:

  «Καταστροφικὴ διάθεση ἐπιδεικνύουν πολλοὶ σὰν ἀντιπαράθεση στὴ δημιουργία τῶν ἄλλων. Ὁ φθόνος ἐπιστρατεύει τὸ ψεῦδος, γιὰ νὰ μειωθεῖ ἡ ἀξία πολλῶν πράγματι ἀξιόλογων ἀνθρώπων. Ἡ συκοφαντία συμμαχεῖ μὲ τὴν κακότητα, γιὰ νὰ πληγεῖ ἡ ἀξιοπρέπεια τῶν ἀτόμων. Ἡ ἀμφισβήτηση συν­εργάζεται μὲ  τὰ ὑπονοούμενα, γιὰ νὰ ὑποβαθμισθεῖ ἡ ἀξία κάποιων κοινωφελῶν ἔργων. Ἡ μισαλλοδοξία ταυτίζεται μὲ τὴν ἐκδίκηση, γιὰ νὰ καταρριφθεῖ κάποιος ἀπὸ ἐκεῖ ὅπου ἐπαξίως ἀνέβηκε. Τὸ μῖσος συμπράττει μὲ τὸ ὁποιοδήποτε πάθος ἀρκεῖ νὰ ἐξουδετερωθεῖ ἐκεῖνος ποὺ δὲν ὑπηρετεῖ τὰ συμφέροντά μας. Ἡ ἰδεολογικὴ διάσταση μετατρέπεται σὲ μαῦρο φανατισμό, γιὰ νὰ μεταπέσει σὲ ἀνθρωποκτόνο ἐμφύλιο σπαραγμό. Συντρίμμια γίνεται ἡ ζωὴ τοῦ ἄνθρωπου κάτω ἀπὸ τὴν αἱμοβόρο αὐτὴ καταφορὰ τῶν ἐχθρικῶν αἰσθημάτων κάποιων ἄλλων».

Μπορεῖ κανεὶς νὰ ἀναφέρει πολλὲς συγκεκριμένες περιπτώσεις, ὅπου ἐπικρίνονται ἄνθρωποι γιὰ τὸ ἔργο τους καὶ ἐλέγχονται ἀδίκως, τὴν ὥρα ποὺ στοιχειώδης εὐγένεια ἀπαιτεῖ τὸν δίκαιο ἔπαινό τους. Σημειώνουμε ἐνδεικτικὰ τρεῖς.

α. Σὲ μία ἱερατικὴ σύναξη ἕνας ἱερέας μοίραζε δωρεὰν βιβλία του καὶ δύο εἰκόνες, ὡς εὐλογία, στοὺς ἀδελφοὺς καὶ συλλειτουργούς του. Οἱ συνάδελφοί του τὰ ἔπαιρναν, τὸν εὐχαριστοῦσαν καὶ εἶχαν ἔκδηλη τὴ χαρὰ στὸ πρόσωπό τους. Ὅταν ἔφτασε σ’ ἕναν γνωστὸ ἱερέα, τοῦ πρόσφερε καὶ αὐτοῦ τὰ βιβλία. Ἐκεῖνος τὰ πῆρε στὰ χέρια του καί ἀμέσως τὰ ἐπέστρεψε, λέγοντάς του:

– Νὰ μὴ στὰ στερήσω!

Ὁ ἱερέας τοῦ ἀπάντησε:

– Ἐγὼ ξέρω ὅτι ἕνας εὐγενὴς δὲν ἐπιστρέφει τὸ δῶρο ποὺ τοῦ κάνουν.

Στὴν ἀμέσως ἑπόμενη θέση ἦταν ἕνας ἄλλος νέος ἱερέας, ποὺ σηκώθηκε ἀπὸ τὴ θέση του καὶ δὲν πῆρε τὰ βιβλία, ψιθυρίζοντας στοὺς γύρω του ἱερεῖς:

– Αὐτὰ τὰ βιβλία εἶναι γιὰ προσανάμματα!

Ἔδειξαν καὶ οἱ δύο ἱερεῖς τὸ φθόνο τους. Οἱ ἴδιοι στὶς ἐνορίες τους δὲν εἶχαν νὰ ἐπιδείξουν τίποτα τὸ ἀξιόλογο. Μόνο σκανδαλώδεις συμπεριφορὲς εἶχαν, οἱ ὁποῖες τοὺς ἔκαναν ἀσυμπαθεῖς στοὺς ἐνορίτες τους.

β. Ἕνας σεβάσμιος ἱερέας διακρινόταν γιὰ τὴ μελέτη ἱστορικῶν στοιχείων τῶν διαφόρων ἐκκλησιαστικῶν μνημείων τῆς περιοχῆς του. Ἐπὶ χρόνια κοπίαζε ὡς ἐπιμελὴς ἱστοριοδίφης. Κάποτε ἔδωσε ἕνα ἀνάτυπο σχετικῆς μελέτης του στὸ Μητροπολίτη κι ἐκεῖνος τοῦ εἶπε περιφρονητικά:

– Ἄστα αὐτά, παπά μου, τὴν ἐνορία σου νὰ κοιτᾶς!

Ὁ ἱερέας, δίχως νὰ πεῖ λέξη, ἔκανε μία ὑπόκλιση στὸ δεσπότη καὶ ἔφυγε βαθιὰ λυπημένος. Περιφρονήθηκε τὸ ἔργο του, ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος. Καὶ νὰ σκεφθεῖ κανεὶς ὅτι ὁ συγκεκριμένος ἱερέας ἦταν αὐτοδίδακτος, πτωχός, ἀλλά καὶ ἀκούραστος. Τὸ ἔργο ποὺ ἄφησε εἶναι μοναδικὸ γιὰ τὴν περιοχὴ καὶ ὅλοι οἱ νεώτεροι μελετητὲς ἀνατρέχουν σ’ αὐτό.

γ. Ἕνας ἄλλος ἱερέας ἀνέλαβε τὴν ἐπίβλεψη κάποιου ἐγκαταλελειμμένου μοναστηριοῦ, κατόπιν σχετικοῦ ἐγγράφου τοῦ οἰκείου Μητροπολίτη. Ἐργάστηκε σκληρά, δίχως χρηματοδοτήσεις καὶ χορηγούς. Στηριζόταν μόνο στὶς δωρεὲς τῶν ἐνοριτῶν του. Ὁ Μητροπολίτης μάθαινε σχετικά, παρέμενε ὅμως ἀδιάφορος καὶ δὲν ἀναγνώριζε τοὺς κόπους τοῦ ἱερέα καὶ τὶς δωρεὲς τῶν πιστῶν. Σὲ κάποια ἐπίσκεψή του εἶπε στὸν ἱερέα:

– Ἐσένα στὴν ἄλλη ζωὴ θὰ σὲ δικαιώσουν.

Ἀδιαφορία ποὺ μειώνει τὸν ἱερὸ ζῆλο, ὅταν δὲν εἶναι κάποιος ἀπὸ τὴ φύση του δυνατὸς καὶ ἀποφασιστικός.

Μερικοὶ Μητροπολίτες παραθεωροῦν τὸ ἔργο κάποιου ἱερέα τους καὶ τὸ ἀπαξιώνουν, γιατί δὲν εἶναι δικό τους. Ἐπιθυμοῦν νὰ ἀναγνωρίζεται μόνο τὸ δικό τους «ἔργο», πού συνήθως ἀπουσιάζει, χρησιμοποιώντας τὰ κατορθώματα τῶν ἄλλων! Πῶς νὰ παραδεχθοῦν ὅτι ἕνας ὑφιστάμενός τους τοὺς ξεπέρασε; Πῶς νὰ ἀναγνωρίσουν ἕνα ποὺ δὲν εἶναι ἴδιος μὲ αὐτούς, ἔχοντας ἄλλες ἀρχὲς καὶ ἐπιλογές;

Τὸ ἔργο κάθε ἀνθρώπου, παρὰ τὶς ὅποιες ἀδυναμίες του, πρέπει νὰ ἀναγνωρίζεται, ἰδιαίτερα στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, ὅπου ὅλα γίνονται πρωτίστως πρὸς δόξαν Θεοῦ καὶ δευτερευόντως γιὰ τὴν πνευματικὴ οἰκοδομὴ τοῦ ποιμνίου. Ὁ ταπεινὸς ἱερέας δὲν ἐπιδιώκει τὴν ἀναγνώριση καὶ ἀδιαφορεῖ γιά τίς συκοφαντίες καὶ τὸ φθόνο τῶν ἀδιάφορων καὶ ἀδρανῶν ἀνθρώπων. Πιστεύει στὸ ἔργο του, δὲν θεωρεῖ τὴ δραστηριότητά του ἐπαγγελματικὴ ἀπασχόληση, ποὺ πρέπει νὰ τοῦ ἀποφέρει ὀφέλη. Ὁ ἴδιος ἐπίσης ἀναγνωρίζει τὶς προσπάθειες τῶν ἄλλων, τοὺς ἐπαινεῖ καὶ τοὺς ἐνθαρρύνει νὰ συνεχίζουν τὸ ἔργο τους γιὰ τὸ καλὸ τῶν ἀνθρώπων καὶ τῆς κοινωνίας γενικότερα.

orthodoxostypos