Ζητούνται Αρχιερείς….

Ζητούνται Αρχιερείς….

Του Σωτήρη Μ. Τζούμα 

Ο ιερός Χρυσόστομος σε έναν λόγο του αναφερόμενος στην Εκκλησία γράφει: «Πολλά τα κύματα… Μαινέσθω η θάλασσα… εγειρέσθω τα κύματα, του Ιησού το πλοίον καταποντίσαι ουκ ισχύει…».

Πράγματι, τα προβλήματα που ταλανίζουν την Εκκλησία μας, κυρίως τα τελευταία χρόνια, είναι πολλά. Διά μέσου των αιώνων όμως η Εκκλησία πολλές φορές πολεμήθηκε, λοιδορήθηκε, κυνηγήθηκε, διώχθηκε  αλλά δεν νικήθηκε, διότι Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού. Πηδαλιούχος της νοητής νηός της Εκκλησίας, είναι ο ίδιος ο  Χριστός. Έτσι η Εκκλησία υπάρχει και θα υπάρχει μέχρι συντελείας του κόσμου, σε πείσμα όλων των καιρών και των δαιμόνων της Αβύσσου. Αυτά για την Εκκλησία ως Θεοΐδρυτο οργανισμό. 

      Υπάρχει όμως και η Διοικούσα Εκκλησία. Και εννοούμε τους Αρχιερείς που συμβάλλουν, συντονίζουν και παράγουν το έργο του οργανισμού της  Εκκλησίας.

     Πρόκειται περί ανθρώπινου Οργανισμού, που επί κεφαλής, εν προκειμένω για την Ελλάδα, είναι ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος, ο οποίος μπορεί να είναι με βάση το Συνοδικό Πολίτευμα που διοικείται η Εκκλησία ο Πρώτος μεταξύ ίσων. Ωστόσο, το ανώτατο όργανο διοικήσεως της Εκκλησίας είναι Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας. Δυστυχώς,  όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα το σύστημα έχει γίνει Αρχιεπισκοπικοκεντρικό και ο Αρχιεπίσκοπος, είτε από κεκτημένη ταχύτητα της εξουσίας που κατέχει και  απολαμβάνει,είτε εκ χαρακτήρος κάνει ο,τι θέλει και οι Ιεράρχες απλά εγκρίνουν τις ειλημμένες αποφάσεις του.

     Η Ιεραρχία  είναι μια κλειστή κάστα 82 αξιωματούχων της Εκκλησίας, στην οποία δεν μπορεί να εισέλθει ο καθένας, παρά μόνον αφού εκλεγεί από τους υπόλοιπους.

    Στην εκλογή αυτών των Αρχιερέων, που απαρτίζουν την Ιεραρχία διαφέρει αρκετά η θεωρία από την πράξη. Η θεωρία θέλει  το Πνεύμα το Άγιο να τους εκλέγει,δια του φωτισμού των εκλεκτόρων. Η πράξη, όμως, λέει ότι  «η νύχτα βγάζει επίσκοπο κι η αυγή μητροπολίτη»!

Και δυστυχώς αυτό επαληθεύεται ευκολότερα από το πρώτο.Και μάλιστα κατά κόρον στις εκλογές που έγιναν επι Ιερωνύμου του Β ´. 

     Οπωσδήποτε, το  κριτήριο για την εκλογή ενός Επισκόπου θα έπρεπε να είναι  η κατά Θεόν ζωή του, τα τάλαντά του, ο ενάρετος βίος του, η πνευματικότητά του,η μόρφωσή του, ο ιεραποστολικός του ζήλος, η έξωθεν καλή μαρτυρία και άλλα στοιχεία.

     Συχνά όμως, δυστυχώς, προάγονται πρόσωπα που μπορεί να έχουν απλώς… «μπάρμπα στην Κορώνη»! Να είναι Πρωτοσύγκελλοι ή συνεργάτες Γερόντων Μητροπολιτών ή να υπηρετούν  στα Γραφεία της Ι. Συνόδου και να έχουν την εύνοια του Αρχιεπισκόπου ή  του Μητροπολίτη στον οποίο ανήκουν. 

     Κάποιες φορές, ξεπερνούν και τους κοσμικούς άρχοντες, ακόμη και τους πολιτικούς όταν «παζαρεύουν» μια Μητρόπολη, με αντίδωρο κάποια μελλοντική ψήφο ή τακτοποίηση ημετέρων.

     Στην εποχή μας βέβαια και μάλιστα στην εποχή που ο Αρχιεπίσκοπος ελέγχει απόλυτα την Ιεραρχία  όλα αυτά θεωρώ πως είναι επιεικώς απαράδεκτα και ανεπίτρεπτα. Στην εποχή της αμφισβήτησης των πάντων που ζούμε, μοναδικό κριτήριο για επιλογή Αρχιερέων  θα έπρεπε να είναι ο ενάρετος βίος και ο ένθερμος ζήλος και η αξία του κάθε υποψηφίου και όχι οι εξαρτήσεις από συγκεκριμένα κέντρα και η τυφλή υπακοή στον Πρώτο. 

       Η Εκκλησία σήμερα έχει ανάγκη από προφήτες, από κήρυκες φλογερούς, από κληρικούς που πιστεύουν στον αληθινό Θεό και όχι από πιόνια που θα τα κάνουν ότι θέλει ο Αρχιεπίσκοπος. Ή το χειρότερο, να είναι πιόνια της κοσμικής εξουσίας και να σιωπούν και να συμπράτουν με την πολιτεία απεμπολούντες τα όσια και τα ιερά της πίστης μας. 

     Δεν μπορεί να είναι η Εκκλησία μας χωρίς γνώμη!Το «ναι  σε όλα»  δεν ήταν ποτέ στο λεξιλόγιο μίας υγιούς Εκκλησίας. 

    Δυστυχώς από την εικόνα της Εκκλησίας  στο επίμαχο νομοσχέδιο, το οποίο έρχεται να τινάξει συθέμελα την βάση της κοινωνίας και της παραδοσιακής οικογένειας, ήταν χλιαρή, σχεδόν ανύπαρκτη. 

     Από τους 82 Μητροπολίτες, αρχικά οι δέκα εξέφρασαν άποψη για το θέμα και αφού παρουσιάσαμε το …απουσιολόγιο, άρχισαν ένας ένας να λέει την γνώμη του. Και πάλι μόνο 35 εκ των 82 έχουν πάρει ανοικτά θέση. Οι υπόλοιπο είτε σιωπούν είτε προσεγγίζουν το θέμα με ανώδυνες αοριστολογίες. Και όμως θα έπρεπε να ομιλούν κάθε μέρα και να αποτελούν το ανάχωμα ενός μέτρου που στο όνομα δήθεν του δικαιωματισμού θα διαλύσει την παραδοσιακή οικογένεια. 

      Και αναρωτιόμαστε γιατί δεν ομιλούν; Τι τους εμποδίζει; Ενδεχομένως να μιλήσουν εντός της Ιεραρχίας που θα συνέλθει την Τρίτη. Είναι μία δύσκολη ημέρα και για εκείνους, τους Αρχιερείς αλλά και για εμάς, γιατί θα περιμένουμε να δούμε τους Αρχιερείς μας ότι είναι έτοιμοι σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Το ποίμνιο απαιτεί η Διοικούσα Εκκλησία να σταθεί όρθια στα πιστεύματα και στα κηρύγματά της. Να ομιλήσει με την γλώσσα του Ευαγγελίου που είναι γλώσσα της αλήθειας.

Γι’ αυτό, σήμερα όσο ποτέ άλλοτε:

Ζητούνται Αρχιερείς…που θα γίνουν Χρυσόστομοι, Γρηγόριοι, Βασίλειοι…

Ζητούνται Αρχιερείς που θα υπηρετούν τον Θεό και όχι τον Καίσαρα.

Ζητούνται Αρχιερείς χωρίς εξαρτήσεις και συμφέροντα.

Ζητούνται Αρχιερείς με θερμουργό αγάπη στον Θεό, που θα βιώνουν και να εννοούν αυτά που κηρύττουν.

Ζητούνται Αρχιερείς με αγάπη στον συνάνθρωπο και όχι με έλλειμμα επικοινωνίας και ανθρωπιάς.

Ζητούνται Αρχιερείς με ζήλο και οίστρο ιεραποστολικό, που να επανευαγγελίσουν τον λαό μας και να οδηγήσουν τους νέους μας κοντά στον Θεό.

Ζητούνται Αρχιερείς που θα λένε τα «σύκα σύκα και την σκάφη σκάφη». Ναι, αυτό είναι αμαρτία! Ναι, αυτό είναι ψέμα. Ναι, αυτό δεν μπορεί να το κάνει όποιος θέλει να ανήκει στην Εκκλησία του Χριστού.

Ζητούνται Αρχιερείς που δεν θα χαϊδεύουν τα ώτα κανενός και θα χρησιμοποιούν την ράβδο τους, όπως ακριβώς τους εντέλλεται η Εκκλησία, ράβδος στηριγμού, αλλά και ράβδος επιτιμήσεως!

Δεν ζητάμε πολλά! Ζητάμε το αυτονόητο! 

exapsalmos 22 Ιανουαρίου 2024