Κυριακὴ Η΄ Ματθαίου

Η’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

    «Δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν».[1] Ἡ ἐντολή γιά τά ἀναγκαῖα πού δόθηκε στήν Ἐκκλησία ἀπό τόν Χριστόν, μέ πρώτους, πού τήν ἔλαβαν, τούς Ἁγίους Ἀποστόλους, συνοδεύεται καί ἀπό θεϊκή εὐλογία.

Ὁ Μεσσίας Ἰησοῦς,  «ἀνοίγοντας τάς χεῖρας τά σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητος». Οἱ ἄνθρωποι πού πιστεύουν στόν οὐράνιον λόγον τοῦ Λόγου καί ἐμπιστεύονται τόν Ἰησοῦν, εὑρίσκουν καί λαμβάνουν τήν ἴασιν τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων, ὅπως ἐπίσης καί τά ἀπαραίτητα γιά τήν ζωήν, τροφή, στέγη καί ἔνδυμα μέσα στό σῶμα τοῦ Θεανθρώπου, ἤτοι, τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Ἀρκεῖ, ἀδελφοί, νά κινούμαστε μέ φρόνηση, σωφροσύνη, ἀνδρεία καί δικαιοσύνη, οὔτως ὥστε τά ἀγαθά τοῦ Θεοῦ στή γῆ, νά μοιράζονται ἐξ’ ἴσου σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους, χωρίς νά στερεῖται οὐδείς.

 Γιά τόν λόγον αὐτόν, ὁ Κύριος διέταξε τούς Ἁγίους Ἀποστόλους, νά θέσουν τούς παρόντες στό Ὅρος, ἀνά κοινότητες(πεντήκοντα) καί ἡ τροφή (οἱ πέντε ἄρτοι καί οἱ δύο ἰχθύες), μέ τήν εὐλογία τοῦ Ἰησοῦ, ἔγινε ἄφθονη καί ὁ καθένας μετέλαβε τοῦ φαγητοῦ καί χόρτασε, σύμφωνα μέ τίς ἀνάγκες του. Καί τό ἐκπληκτικό, στό τέλος νά ὑπάρξει καί πλούσιο περίσσευμα. Κανείς δέ στερήθηκε τροφῆς οἱ νέοι περισσότερο ὡς ἔχοντες εἰδικές ἀνάγκες, οἱ γέροντες λιγότερο· ὅλοι χορτασμένοι δοξολογοῦντες τόν Θεόν.

Ἐν τούτοις σεβαστή γερόντισσα, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἐνηνθρώπησε γιά νά δωρίσει ἔτι καί ἔτι, πολλές καί ἀνώτερες δωρεές. Κατήγγειλε στόν κόσμο, τόν ψεύστη καί ἀνθρωποκτόνο Σατανᾶ, ἐφευρέτη τῆς κακίας καί τοῦ θανάτου.Ἦλθεν εἰς τόν κόσμον, γιά νά γευθοῦμε οἱ ἄνθρωποι, μαζί μέ τόν ἐπίγειον ἄρτον καί τούς ἰχθύς, καί τόν οὐράνιον ἄρτον τόν καταβάντα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, δηλαδή τό Πανάγιον Σῶμα καί Αἷμα Του. Ἀποδεχόμενοι καί μεταλαμβάνοντες, μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης, τά Τίμια Δῶρα, καθιστάμεθα, αἰώνιοι κληρονόμοι τῆς Βασιλείας τοῦ Πατρός, συγκληρονόμοι τοῦ Υἱοῦ, Πνεύματι Θεοῦ ἀγόμενοι.

Καταργεῖται ὁ θάνατος, ὁ πόνος, ἡ λύπη, ὁ στεναγμός καί μετέχουμε, ἔτσι, ἐν Χριστῷ, τῆς αἰωνίου μακαριότητος· χαίροντες, ψάλλοντες καί ἄδοντες τῷ Κυρίῳ, σύν τοῖς Ἀγγέλοις καί τοῖς Ἀγίοις, αἰώνια. Παρά ταῦτα, συνέβη τό ἐξῆς ἀξιοσημείωτο γεγονός· οἱ παρευρισκόμενοι καί χορτασθέντες, μετά καί τήν ἴαση τῶν ἀσθενειῶν τους, βλέποντες καί τό περίσσευμα(δώδεκα κοφίνους πλήρεις), ἐξεβαμβήσθησαν καί προσπάθησαν αὐτήν τήν ὥρα νά Τόν ἀνακηρύξουν Βασιλέα.Παρεξήγησαν τό θαῦμα. Ἔκαναν λάθος ἐκτίμηση,  διότι  ἡ κίνηση αὐτή, σεβαστή γερόντισσα, ἔκρυβε ἰδιοτέλεια, προσωρινό ἐπίγειο συμφέρον· ἀντίθετα δηλαδή, μέ τόν σκοπό καί τόν λόγον τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας οἰκονομίας. Ὁ Χριστός ἦλθε πρώτιστα, « ἵνα ζωήν ἔχωσι καί περισσόν ἔχωσι»· πού σημαίνει τόν ἁγιασμόν ἡμῶν,τήν αἰώνιον ζωήν καί μακαριότητα. Ἦλθε νά ἀναπλάσει τήν ἀνθρωπίνην φύσιν καί νά τήν ἀπαλλάξει ὁριστικά, ἀπό τόν φόβο καί τήν σκιά τοῦ θανάτου, ἀνακεφαλαιώνοντας τά πάντα. Ἐνηνθρώπησε, γιά νά τήν μεταμορφώσει, νά τήν καταστήσει καινή κτίση· νά ξαναδώσει τήν προτέραν εὐγένειαν καί καλλονήν στίς ψυχές καί τά σώματα, τήν εὐπρέπειαν  καί τάξιν σέ ὅλη τή δημιουργία· νά ξαναβρεῖ τό πρόσωπον τό πρωτόκτιστον κάλλος, χωρίς πλέον νά ὀδυνᾶται καί ἡ κτίσις,νά συστενάζει.Μακάρι οἱ ἄνθρωποι, τότε στό Ὅρος, νά εἶχαν ἀντιληφθεῖ σωστά τά γεγονότα· τά πράγματα θά εἶχαν πάρει ἄλλη τροπή, ἄν δεχόντουσαν τά πλήθη τόν Χριστόν καί τή θεϊκή Του ἀποστολή στή γῆ, σύμφωνα μέ τήν εὐδοκία τοῦ Πατρός, ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ.

Ἐντούτοις ὁ Πανάγαθος Θεός, μέσα στήν ἄφατον σοφία Του, παρεχώρησε στούς ἀντιρρησίες, νά ἀσκήσουν τό αὐτεξούσιον, σάν «φρόνιμοι παρ’ ἑαυτοῖς»  ὄντες ἐπικατάρατοι καί στό τέλος νά Τόν σταυρώσουν, μή γνωρίζοντες τί ἔπρατταν. Μέ τήν Ἀνάσταση ὅμως τοῦ Χριστοῦ ἀπό τούς νεκρούς καί τή συντριβή τοῦ Ἄδου, ὁ Χριστός καί μέσα ἀπό τήν κακία τῶν ἀνθρώπων, χάρισε τήν σωτηρία στό ἀνθρώπινο γένος ὁριστικά καί ἀμετάκλητα.

 Οὔτως ὥστε, μέ τήν νίκη τῆς Ζωῆς ἐπί τοῦ θανάτου, νά διδαχθεῖ ὁ κόσμος, ὅτι δέν ὑπάρχει ἄλλο ὄνομα στόν οὐρανό καί στή γῆ, πού νά μπορεῖ νά σωθεῖ ὁ κόσμος καί ὁ καθένας χωριστά. Ἀρκεῖ νά οἰκειοποιηθοῦμε ὅλοι, διά τῆς πίστεως, ἐλπίδος και ἀγάπης, τό μυστήριο τῆς μετανοίας καί ἐξομολογήσεως καθώς καί τῆς θείας Κοινωνίας. Αὐτόν τόν θησαυρό τῆς Χάριτος, διαχειρίζεται ἡ Ἀγία μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. « ὁ Χριστός χθές, ὁ Αὐτός σήμερα καί εἰς τούς αἰῶνας». Ἡ Ἐκκλησία πορεύεται, πορεύεται ἕως συντελείας  τοῦ αἰῶνος.

Οἱ πιστοί πού δέχονται τήν θείαν  αὐτήν Μεταμόρφωση καθίστανται, διά τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εὐλογημένοι υἱοί Θεοῦ. «Ἐγώ εἶπα θεοί ἐστε καί υἱοί Ὑψίστου πάντες». Δυστυχῶς κάποιοι παραμένουν ἄνθρωποι· φέροντες τόν παλαιόν ἄνθρωπον καί συνομιλοῦν  μέ τόν ἀρχαῖον πτερνιστήν ,πεθαίνοντας ὡς αὐτοκατάκριτοι. Προτιμοῦν στόν λίγον αὐτόν χρόνον τῆς ζωῆς νά μένουν μακράν τοῦ Χριστοῦ· ἐχθροί τοῦ Μεσσίου, τῆς Ἀγίας Ἐκκλησίας καί τῶν ἁγίων Της. Μανιωδῶς ἐξυφαίνουν αἰσχρούς καί ἄτιμους τρόπους γιά νά χτυπήσουν τήν Ὁδόν, τήν Ἀλήθεια, τήν Ζωήν πού εἶναι ὁ Ἰησοῦς. Τούς λέμε καί πάλι μέ πόνο: ὅτι ὁ Σωτῆρας θά τούς εὕρει.«εὐρεθείη ἡ χείρ σου πᾶσι τοῖς ἐχθροῖς σου· ἡ δεξιά σου εὕροι πάντας τούς μισούντας σε. Ὅτι θήσεις αὐτούς ὡς κλίβανον πυρός εἰς καιρόν τοῦ προσώπου σου. Κύριος ἐν ὀργῇ αὐτοῦ συνταράξει αὐτούς, καί καταφάγεται αὐτούς πῦρ. Τόν καρπόν αὐτῶν ἀπό τῆς γῆς ἀπολεῖς, καί τό σπέρμα αὐτῶν ἀπό υἱῶν ἀνθρώπων».

Ἐμεῖς καί τώρα καί αὔριο, μέ ἀγάπη καρδιᾶς τούς παρακαλοῦμε νά ἀνανήψουν, νά μετανοήσουν· ἀντί νά ἑτοιμάζουν κλιβάνους γιά νά κάψουν τά σώματά τους καί νά ὀδυνῶνται ἐν τῇ φλογί τῆς ἀπιστίας αὐτῶν αἰώνια. Τούς προτρέπουμε μέ σεβασμό στό αὐτεξούσιον, νά ψάλλουν μαζί μας τόν ὕμνον: «Ὑψώθητι, Κύριε, ἐν τῇ δυνάμει σου· ἄσομεν καί ψαλλοῦμεν τάς δυναστείας σου».

Τότε καί μόνο τότε, γινόμαστε μέτοχοι σύν Θεῷ τῶν ἐπιγείων ἀγαθῶν καί τῶν ἐπουρανίων καί τό σπέρμα μας θά ἔχει συνέχεια εἰς γενεάς γενεῶν.

Στόν Σωτῆρα Ἰησοῦ, ἡ Δόξα, τό Κράτος, ἡ Βασιλεία, στούς αἰῶνας. Ἀμήν.

---

[1](Ματθ.14, 14-22)