28 Ιουλ 2016

Ἀντιμέτωποι μὲ τὴν ἄγνοιά μας

 
Εἴμαστε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. Μᾶς ἐλέησε ὁ Θεὸς καὶ μᾶς ἀξίωσε νὰ γνωρίσουμε τὴν ἀλήθεια ποὺ σώζει. Ὡστόσο ἡ πίστη μας καὶ ἡ πνευματικὴ ζωὴ ἔχουν βάθος ἀπροσμέτρητο. Αὐτὰ ποὺ ἀγνοοῦμε, καὶ στὰ πνευματικὰ ἀλλὰ καὶ γενικότερα, εἶναι πολὺ περισσότερα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ γνωρίζουμε.

 Ὁ ἀπόστολος Παῦλος θεόπνευστα διαβεβαιώνει: «Εἴ τις δοκεῖ εἰδέναι τι, οὐδέπω οὐδὲν ἔγνωκε καθὼς δεῖ γνῶναι» (Α´ Κορ. η´ 2). Ἂν καν­εὶς φαντάζεται ὅτι ξέρει κάτι, αὐτὸς δὲν ἔχει γνωρίσει τίποτε ἀκόμη ὅπως πρέπει νὰ τὸ γνωρίζει.
   Βέβαια ὁ Θεὸς γνωρίζει τὴν ἀδυναμία μας καὶ δὲν ἀπαιτεῖ ἀπὸ ἐμᾶς τὴν παγγνωσία, τὴν ὁποία μόνο Ἐκεῖνος ἔχει. Ἡ Ἐκκλησία ἐπίσης εὔχεται σὲ κάθε θεία Λειτουργία ὑπὲρ ἀφέσεως «τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων»· νὰ συγχωρηθοῦν δηλαδὴ τὰ ἁμαρτήματα ποὺ διαπράττουμε ἐμεῖς οἱ ἁπλοὶ πιστοί (ποὺ δὲν ἔχουμε τέλεια γνώση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ) χωρὶς νὰ γνωρίζουμε ὅτι εἶναι ἁμαρτήματα.
   Ἀπὸ τὴν ἄλλη ὁ Κύριος προειδοποίησε ὅτι «ὁ γνοὺς τὸ θέλημα τοῦ κυρίου ἑαυτοῦ καὶ μὴ ἑτοιμάσας μηδὲ ποιήσας πρὸς τὸ θέλημα αὐτοῦ, δαρήσεται πολλάς· ὁ δὲ μὴ γνούς, ποιήσας δὲ ἄξια πλη­γῶν, δαρήσεται ὀλίγας» (Λουκ. ιβ´ [12] 47-48). Δηλαδὴ τὰ ἐν γνώσει ἁμαρτήματα εἶναι σαφῶς βαρύτερα ἀπὸ τὰ ἐν ἀγνοίᾳ, ἀλλὰ καὶ αὐτὰ τὰ τελευταῖα ἔ­χουν συνέπειες. Καὶ μὲ τὰ ἀγνοήματά μας μολυνόμαστε, γινόμαστε ἔνοχοι ἐ­νώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ παιδαγωγούμαστε ἀπὸ τὸν Θεό.
   Ἑπομένως δὲν πρέπει νὰ ἐφησυχάζουμε οὔτε ἀπὸ τὸ ἔλεος καὶ τὴ συγκατάβαση τοῦ Θεοῦ οὔτε ἀπὸ τὶς Εὐχὲς τῆς Ἐκκλησίας. Ναί, ὁ Θεὸς συγκαταβαίνει καὶ ἡ δέηση τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὴν τέ­λεση τῆς ἀναίμακτης θυσίας ἑλκύει πο­λὺ ἔλεος ἐπάνω μας· ὑπὸ ἕναν ὅρο ὅ­μως: ὅτι ἀγωνιζόμαστε μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις ἐναντίον τῆς ἄγνοιάς μας· ὅτι φροντίζουμε νὰ γνωρίζουμε ὅλο καὶ περισσότερο τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἄγνοια ποὺ ὀφείλεται σὲ ἀμέλεια καὶ ἀδιαφορία εἶναι σοβαρὴ ἁμαρτία. Εἶναι οὐσιαστικὰ περιφρόνηση τοῦ Θεοῦ ποὺ μᾶς κάλεσε στὴ Βασιλεία Του. Δὲν τιμοῦμε τὴν κλήση Του, δὲν φιλοτιμούμαστε νὰ ἀνταποκριθοῦμε. «Μὴ προφασίζου ἄγνοιαν· ὁ γὰρ μὴ εἰδὼς καὶ ποιήσας ἄξια πληγῶν δαρήσεται, ὅτι οὐ μεμάθηκε» (Κλῖμαξ, Εἰς τὸν Ποιμένα ξϚ´). Μὴν προφασίζεσαι ἄγνοια (γιὰ τὶς ἁμαρτίες ποὺ διέπραξες). Διότι ὅποιος δὲν γνώριζε καὶ ἔπραξε ἄξια τιμωριῶν, θὰ τιμωρηθεῖ, ἐπειδὴ δὲν φρόντισε νὰ μάθει.
   Προβάλλεται ὅμως ἀπὸ πολλοὺς ἡ ἔν­σταση: «δὲν ἔχω χρόνο». Καὶ εἶναι ἀλήθεια ὅτι οἱ ρυθμοὶ τῆς ζωῆς σήμερα εἶναι ἔντονοι, καὶ τὸ καθημερινὸ πρόγραμμα γιὰ πολλοὺς ἀπὸ ἐμᾶς πιεστικό. Βρίσκουμε ὅμως χρόνο γιὰ τὰ θέματα ὑγείας ποὺ μᾶς ἀπασχολοῦν – καὶ πρέπει νὰ βρίσκουμε –, γιὰ τὴν ξεκούρασή μας, γιὰ διάφορες ἐπισκέψεις καὶ ἀσχολίες ὄ­χι πάντοτε ἀπόλυτα ἀναγκαῖες, καὶ δὲν θὰ βροῦμε χρόνο γιὰ τὴν ψυχή μας, γιὰ τὴν αἰωνιότητα;
   Καὶ τί μποροῦμε νὰ κάνουμε; Νὰ ἀφιε­ρώνουμε λίγα λεπτὰ κάθε μέρα στὴν πνευματικὴ μελέτη. Τί νὰ μελετοῦμε; Ἡ τό­σο σύντομη ζωή μας δὲν φθάνει νὰ δια­­­βάσουμε ὅλα τὰ Ὀρθόδοξα πνευματι­κὰ βιβλία ποὺ κυκλοφοροῦν σήμερα. Γι᾿ αὐτὸ θὰ πρέπει νὰ εἴμαστε προσεκτικοὶ στὶς ἐπιλογές μας· ἢ καλύτερα νὰ ζητοῦμε τὴν ὑπεύθυνη καθοδήγηση τοῦ Πνευματικοῦ μας. Νὰ διαβάζουμε, καὶ ὄχι ἁπλῶς νὰ διαβάζουμε, ἀλλὰ νὰ μελετοῦμε προσ­εκτικὰ καὶ μὲ προσευχὴ τὴν Ἁγία Γραφή, ὅπως τὴν ἑρμηνεύει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία· ἐπίσης πατερικὰ βιβλία, Βίους Ἁγίων καὶ ἄλλα ἐκλεκτὰ πνευματικὰ βιβλία, ποὺ θὰ μᾶς προσφέρουν δυνατὴ πνευματικὴ τροφή, θὰ μᾶς διδάξουν τὴν οὐσία τῆς πνευματικῆς ζω­ῆς. Ἐπίσης νὰ παρακολουθοῦμε κηρύγματα, ὁμιλίες – ὅσο μᾶς ἐπιτρέπουν οἱ ὑποχρεώσεις μας. Νὰ ἐπιδιώκουμε συ­ζητήσεις μὲ πνευματικοὺς ἀν­θρώπους. Νὰ ἔχουμε ζῆλο νὰ ἀκοῦμε λόγο Θεοῦ.
   Ἀλλὰ καὶ πάλι δὲν ἀρκεῖ πνευματικὴ μελέτη καὶ ἀκρόαση ἀπὸ μόνη της, γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὴν ἄγνοιά μας.Πρέπει νὰ πολεμήσουμε καὶ τὴν ἄγνοια τῆς καρδιᾶςΠοιὰ εἶναι αὐτή; Παραδείγματος χάριν μελετῶ καὶ μαθαίνω ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη καὶ προνοεῖ γιὰ ὅλα. Στὴν καθημερινή μου ζωὴ ὅμως ἀγχώνομαι μὲ τὰ προβλήματά μου. Ἄρα κατὰ βάθος ἀκόμη ἀγνοῶ ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἀ­γάπη. Μελετῶ καὶ μαθαίνω ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι «πανταχοῦ παρών», γνωρίζει ὅ­λες τὶς πράξεις μου καὶ θὰ μὲ κρίνει γι᾿ αὐτές· ἀλλὰ ἐξακολουθῶ νὰ ἁμαρτάνω ἄ­φοβα. Ἄρα κατὰ βάθος ἀγνοῶ αὐτὴ τὴν ἀλήθεια.
   Πῶς μποροῦμε νὰ πολεμήσουμε αὐτὸ ποὺ ὀνομάσαμε «ἄγνοια τῆς καρδιᾶς»; Νὰ μὴν ἀρκούμαστε ἁπλῶς νὰ μαθαίνουμε ποιὸ εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις νὰ τὸ ἐφαρμόζουμε. Νὰ ἔ­χουμε ἐπίσης τακτικὴ μυστηριακὴ ζωή. Νὰ ἐπιμελούμαστε τὴν προσευχὴ καὶ τὴ λατρεία – ἡ κατ᾿ ἰδίαν καὶ κοινὴ προσευχὴ εἶναι φῶς. Νὰ χρησιμοποιοῦμε ὅ­λα τὰ ὅπλα, ὅσο μποροῦμε, ποὺ μᾶς παρέχει ἡ Ἐκκλησία μας. Ἔτσι, μέρα μὲ τὴν ἡμέρα θὰ περιορίζεται τὸ σκοτάδι τῆς ἄγνοιάς μας, καὶ θὰ ζοῦμε ὅλο καὶ πε­ρισσότερο μέσα στὸ φῶς τῆς ἀληθι­νῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ θελήματός Του· μιᾶς γνώσεως ποὺ θὰ μᾶς ἐ­λευθερώνει, θὰ μᾶς χαροποιεῖ καὶ θὰ μᾶς ἐξαγιάζει.
Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μπορεί να ισχυριστεί χριστιανός ότι δεν είναι διδακτός του Θεού;Αν το πει λέει ψέματα.Αυταπατάται,αν λέει ότι,και ποιός μου λέει αν όλα αυτά είναι των παπάδων ή τα έφτιαξαν οι προηγούμενοι σε συνεργεία με το βυζαντινό πολιτικό κατεστημένο,μας τα σέρβιραν να τα καταπιούμε αμάσητα!Όχι,δεν ισχύει αυτό,όποιος τα αμφισβητεί καλό είναι να ερευνήσει,όλα είναι αληθινά,τίποτα δεν αλλοιώθηκε γιατί οι άνθρωποι εκείνοι ήταν βαθιά πιστοί και συνειδητοί χριστιανοί,αγωνιστές μέχρι αίματος.Όχι μόνο αυτό αλλά ήταν ζηλωτές της ορθής πίστης μέχρι κεραίας.Σε τελευταία ανάλυση ο παπάς είναι λειτουργός,μέσω του οποίου μετέχει κανείς και γίνεται κοινωνός των μυστηρίων,ο χειρότερος παπάς να είναι,αν είναι ιερέας ορθόδοξης πίστης με αποστολική διαδοχή δε πρέπει να τον καταφρονείς,άλλο αν ένας ιερέας μπορεί να έχει κάποιο χάρισμα της διάκρισης,αν τον βρεις μείνε γαντζωμένος στα αγιασμένα του ράσα και κάνε του υπακοή μέχρι αίματος.Αν και ένας τέτοιος λειτουργός του υψίστου κρύβεται,δε θα τον δεις με λαμπρά άμφια,ούτε παρελαύνει σε συνεστιάσεις,μπορεί να τον εμπαίζουν,να τον λοιδωρούν,να δέχεται προσβολές,να είναι ένα μίασμα στα μάτια του κόσμου και να τα δέχεται αγόγγυστα..πόση στ΄αλήθεια διάκριση χρειάζεται κανείς ώστε να ανακαλύψει έναν τέτοιο ταπεινό άνθρωπο;Κυρίως όμως αυτό αποδεικνύεται με τη πράξη,τη βιωματικά εμπειρική γνώση,εδώ θα δει,θα διαπιστώσει κάποιος του λόγου το αληθές.Όλοι είμαστε διδακτοί του Λόγου του θεού αλλά δε το συνειδητοποιούμε,ξέρουμε τι μας ζητάει ο Θεός αλλά κάνουμε πως δε γνωρίζουμε,επειδή είμαστε τυφλωμένοι,παρ΄ότι έχουμε μάτια,κάνουμε πως δεν ακούμε,παρ΄ότι έχουμε αυτιά.Η συνείδηση κραυγάζει στο εσωτερικό του ανθρώπου,όποιος την ακούει έστω και ισχνή καταλαβαίνει αν ακολουθεί ίσιο δρόμο ή όχι.Βεβαίως αν έχουμε πορωθεί,ακόμη και η συνείδηση σταματάει να ειδοποιεί,διαστρέφεται,αυτό είναι πλήρης εγκατάληψη του Θεού,παύει να ειδοποιεί ο Θεός,τον αφήνει να απολαμβάνει ό,τι απολαμβάνει αλλά έρχεται η απόφαση της κρίσης σε ώρα που δε ξέρει και στιγμή που δε το περιμένει.

Ανώνυμος είπε...

Όπως ο Θεός είναι Νους,Λόγος και Πνεύμα έτσι και η ψυχή του ανθρώπου είναι τριαδική,είναι εικόνα του Θεού,είναι νους λόγος και πνεύμα.Αν αυτό το κάνουμε κτήμα μας θα διαπιστώσουμε τί υπέροχο δώρο μας έδωσε ο Θεός και εμείς περνάμε τη ζωή μας με ανοησίες!Τον θέλουμε στα μέτρα μας,να μας κάνει τα χατήρια,αλλά εκείνος δε σκέπτεται όπως εμείς οι χωματένιοι!Εμείς μετράμε τις υποθέσεις μας βάσει των γήινων μέτρων,εμπαθώς,ενώ εκείνος που είναι πάνω από τα ανθρώπινα μέτρα τα βλέπει εντελώς διαφορετικά,και πάντα προς το συμφέρον της ψυχής μας πέρα από τα στενά πλαίσια του χρόνου και των γήινων προσδοκιών μας.Όχι ότι δε ξέρει τι έχουμε ανάγκη,όλα τα γνωρίζει και ξέρει το καθένα μας με το όνομά του και τις μύχιες σκέψεις και ανάγκες μας.Άλλωστε ο ίδιος έστειλε το γιό του να μας διδάξει ποιό είναι το θέλημά του φορώντας τη δική μας σάρκα.Αυτό για εκείνους που πιστεύουν ότι ο Χριστός ήταν ένας προφήτης στο γαλαξία των προφητών και επειδή ο Θεός είδε ότι ούτε τον Χριστό ακολουθούν οι άνθρωποι.., τάχα έστειλε και τον Μωάμεθ να μας καλέσει!Τέτοια διαστροφή του πονηρού πνεύματος για να χαθούν εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχει ματαγίνει ως τώρα,γιατί θα έχουμε και δεύτερη διαστροφή την του αντιχρίστου!Ο Τελευταίος των προ Χριστού προφητών ήταν ο Ιωάννης ο πρόδρομος,και οι τελευταίοι πριν τη κρίση θα είναι ο Ενώχ και ο Ηλίας.Ενώ ο Χριστός ήλθε ακόμη τον περιμένουν κάποιοι,είπε ό,τι είπε,δίνοντας Διαθήκη καινή,η πρώτη ήταν με το νόμο του Μωυσέως,η οποία ήταν καλλιέργεια του σκληρού ανθρώπινου εδάφους για να δεχτεί το χαρμόσυνο μήνυμα της άμετρης θεικής αγάπης προς το πλάσμα του,ότι δε το ξέχασε,αν και παράκουσε.Αλλά δε μπορούμε ούτε είμαστε ικανοί να τον εμπαίζουμε,δεν εμπαίζεται ο θεός,ναι καλέ Θεέ μου δώσε τούτο,δώσε μου τ΄άλλο κι ξέρω ότι μ΄αγαπάς και ποτέ δε θα με αφήσεις..Μας ανέχεται αν και ξέρει ότι είμαστε απολύτως άχρηστοι για τόσο μεγάλα δώρα που υποσχέθηκε σε όσους υπακούουν τον Υιό του..Τι είπε ο Πατέρας στη βάπτιση του Χριστού;Ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός,εν ω ευδόκησα!Τί είπε ο Πατέρας στο όρος Θαβώρ για τον Χριστό που μεταμορφώθηκε μεταξύ των τριών μαθητών του;Ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός αυτού ακούετε...'Αρα μια φωνή πρέπει να ακούμε,τη φωνή του Λόγου του Θεού και Πατέρα,αυτός είναι η Ζωή μας και το Φως μας και ο Δρόμος μας.

Oι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η φωτογραφία μου
Για επικοινωνία : Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: aktinesblogspot@gmail.com