Ύβρις και Νέμεσις

Ύβρις και Νέμεσις

Απόστολος Παπαδημητρίου

   Η επανάσταση του 1821 υπήρξε από τα λαμπρότερα κεφάλαια της ιστορίας του Γένους μας. Αυτό δεν κρίνεται από το αποτέλεσμά της, καθώς τελικά η φωτιά κινδύνευε να σβήσει και αναζωπυρώθηκε χάρη στην επέμβαση ξένων παραγόντων προς εξυπηρέτηση ιδίων συμφερόντων. Κρίνεται από την απόφαση των πρωταγωνιστών της, απόφαση η οποία μόνο ως τρέλα μπορεί να χαρακτηριστεί υπό τις συνθήκες που επικρατούσαν όχι τόσο στο εσωτερικό της οθωμανικής αυτοκρατορίας, όσο στο ευρωπαϊκό στερέωμα, στο οποίο έπεφτε βαριά η σκιά της «Ιερής συμμαχίας», της εχθρικής σε κάθε μεταβολή της κατάστασης. Για τους ηγεμόνες δεν υπήρχαν λαοί, που ποθούσαν την ελευθερία τους. Υπήρχαν μόνο αυτοκρατορίες με σύνορα θεωρούμενα απαραβίαστα.

   Οι Έλληνες μετά την προδοσία της εξέγερσης του Ρήγα την ύστατη στιγμή, συνειδητοποίησαν την ανάγκη της ευρείας οργάνωσης σ’ όλη την έκταση, όπου υπήρχε ελληνισμός. Έτσι ιδρύθηκε η φιλική Εταιρεία (1814). Έλληνες την καταγωγή, αρνησίθρησκοι και απάτριδες επιχειρούν να ευτελίσουν κάθε ιερό και όσιο του Γένους μας σήμερα. Προβάλλουν το εγχείρημα ως εμπνευσμένο από δυτικά πρότυπα και αρχές! Τι κι αν ο όρκος για τη φύλαξη του μυστικού δινόταν στο Ευαγγέλιο παρουσία ιερέως; Τι κι αν από τα γνωστά μέλη της Εταιρείας το 9,5% είναι ιερείς. Τι κι αν κυριότερος χρηματοδότης της υπήρξε ο Παναγιώτης Σέκερης, στενός συνεργάτης του πατριάρχου Γρηγορίου Ε΄; Η ιστορία νοείται πλέον όχι ως προβολή γεγονότων, αλλά απόψεων που απορρέουν από την ιδεολογία του υποτιθέμενου ιστορικού ερευνητή! Οι υλιστικές ιδεολογίες ποικίλων αποχρώσεων θεωρούν την Εκκλησία σκοταδιστική! Είναι κατά συνέπεια αδιανόητο σε κάποιον υλιστή, άκρως προκατειλημμένο, να αποδεχθεί ότι προσέφερε κάτι καλό η Εκκλησία στο Γένος. Τυφλώνει τόσο η εμπάθεια, ώστε να αδυνατούν οι πολέμιοι της Εκκλησίας να θέσουν ερωτήματα όπως: Τι θα γινόταν, αν όλοι οι υπόδουλοι χριστιανοί εξισλαμίζονταν; Ποιος θα ποθούσε την ελευθερία του; Για εκείνους, που λόγω αδύναμης πίστης εξισλαμίζονταν οι εμμένοντες στην πίστη έλεγαν ότι τούρκεψαν, είχαν χαθεί δηλαδή οριστικά για το Γένος. Οι Βαλαάδες της Δ. Μακεδονίας και οι εξισλαμισμένοι Κρητικοί πήραν κατά την επανάσταση το μέρος των κατακτητών! Ακόμη και οι φραγκεμένοι απείχαν από τον αγώνα. Και γιατί δεν εξισλαμίστηκαν όλοι, αφού, η υλιστική ερμηνεία των ανθρωπίνων ενεργειών αναγνωρίζει ένα μόνο κίνητρο, το οικονομικό; Χλευάζουν τη θυσία των νεομαρτύρων και τα συναξάρια τους που κυκλοφορούσαν ευρέως για να στηρίξουν τους πονεμένους ραγιάδες. Η πολεμική κατά της Εκκλησίας με σωρούς συκοφαντιών αποτελεί την πρώτη μεγάλη «ύβριν», με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου, του νέου ελληνισμού.

    Διαπράττουν οι δουλωμένοι στις δυτικές ιδεοληψίες και δεύτερη «ύβριν». Θεωρούν ότι οι υπόδουλοι πρόγονοί μας είχαν απολέσει την εθνική τους συνείδηση και διατηρούσαν μόνο θρησκευτική. Τί και αν οι μαρτυρίες είναι πάμπολλες ήδη από τους ύστερους χρόνους της αυτοκρατορίας της Ρωμανίας (Βυζαντίου) ότι οι πρόγονοί μας είχαν ξεκάθαρη ελληνική συνείδηση; Τί και αν πλείστοι όσοι πατριάρχες, επίσκοποι, μορφωμένοι κληρικοί και λόγιοι γράφουν ως κληρονόμοι του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού; Τί και αν οι παντελώς αγράμματοι αυτοπροσδιορίζονταν με τον όρο Ρωμηός, για να διακρίνονται από τους Τούρκους, τους Αλβανούς, τους Λατίνους και τους Φράγκους; Τί κι αν κατά κόρο χρησιμοποιούσαν τον όρο το «Γένος» μας; Τί κι αν στα κείμενα των εθνοσυνελεύσεων γίνεται λόγος για πόλεμο εθνικό; Τί κι αν όλοι οι γράψαντες απομνημονεύματα ομιλούν για αγώνα απελευθερωτικό των Ελλήνων κατά των τυράννων τους; Τί κι αν ο αγράμματος Μακρυγιάννης νουθετεί τους στρατιώτες του να μη δελεαστούν και πουλήσουν αρχαία ευρήματα στους ξένους, επειδή γι’ αυτά πολέμησαν; Οι δυτικόφρονες πασχίζοντας να πλειοδοτούν σε εθνική μειοδοσία ασπάζονται τις ανθελληνικές θέσεις των δυτικών περιηγητών, συνήθως πρακτόρων των κρατών τους, οι οποίοι έγραψαν με ακραία εμπάθεια για τους αγροίκους προγόνους μας, τους οποίους χαρακτήρισαν συλλήβδην εκφυλισμένους ως μη μετέχοντες της αρχαίας ελληνικής παιδείας. Εμφορούμενοι από ακραία απέχθεια κατά της ρωμηοσύνης ήσαν ανήμποροι να κατανοήσουν το πλήθος των αρετών που κοσμούσαν αυτούς τους υποφέροντες τα πάνδεινα υπό τον βάρβαρο δυνάστη. Και βέβαια αποφεύγουν να προβάλουν κάποιες μαρτυρίες δυτικών, που ομολογούν ότι υπό τον ζυγό αυτό οι λαοί της Δύσης θα είχαν τάχιστα εξισλαμισθεί στο σύνολό τους! Φθάνουν μάλιστα στην έσχατη κατάντια οι σκοτισμένοι από τη δυτική εμπάθεια κατά του Γένους μας, ώστε να επιχειρούν να εξωραΐσουν τη δουλεία υποστηρίζοντες ότι οι κατακτητές ήσαν αρκούντως ανεκτικοί! Η πολεμική κατά του έθνους συνιστά τη δεύτερη μεγάλη «ύβριν»

Λυσσομανούν οι αρνησίθρησκοι και απάτριδες και κατά προσώπων, τα οποία πλήττοντας θεωρούν ότι αποκαθαίρουν την ιστορία. Η εμπάθεια κατά του μαρτυρικού πατριάρχη αγίου Γρηγορίου Ε΄ παραμένει ασίγαστο. Τί και αν υπήρξε γνώσης της οργάνωσης των φιλικών, τί και αν στενός του συνεργάτης τη χρηματοδότησε πλουσιοπάροχα, τί και αν με επιστολή του προς τον επίσκοπο Σαλώνων Ησαΐα έγραφε χριστουγεννιάτικα ότι κοντά είναι «το του Σωτήρος Πάσχα», τί και αν αρνήθηκε πρόταση των πρεσβευτών να φυγαδευτεί, τί κι αν απαγχονίστηκε, δίκαια κατά τους Τούρκους ιστορικούς, τί και αν το λείψανό του σύρθηκε πομπευόμενο στους δρόμους της Πόλης, πριν ριχτεί στη θάλασσα; Ο με μεγάλη καθυστέρηση αφορισμός της επανάστασης υπό τον Υψηλάντη, που έσωσε το Γένος από την κήρυξη ιερού πολέμου (μας λέει κάτι σήμερα ο όρος τζιχάντ;) είναι το μόνο που πρέπει να γνωρίζουν, όσοι φοιτούν στα σχολεία της αντιεκκλησιαστικής και ανθελληνικής προπαγάνδας! Και φυσικά δεν θα μάθουν οι μαθητές ότι ο Πατριάρχης ήλθε σε συνεννόηση με τον θρησκευτικό ηγέτη των μουσουλμάνων, Χατζηχαλήλ, και έτσι απετράπη η σφαγή. Πλήρωσε όμως ο μη τιμώμενος από εμάς σήμερα μουσουλμάνος με τη ζωή του την ορθή ερμηνεία του Κορανίου!

   Τελευταίος τους στόχος είναι ο ευτελισμός όλων των πρωταγωνιστών του αγώνα ως μικροπρεπών και αναξίων εγκωμίων. Τα παιδάκια εξ απαλών ονύχων μαθαίνουν να ειρωνεύονται «κάτι Κολοκοτρώνηδες» και να γελούν επειδή κατά τη σχολική παράσταση φάνηκε το σώβρακο ενός μαθητή και γέλασαν τα κορίτσια!

    Μετά επιχειρούμε να σοβαρευτούμε και να επανέλθουμε στην καθημερινότητα αναμένοντες ευχάριστες ειδήσεις για το ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης που μας ταλανίζει! Αλλά η κρίση, όπως και άλλοτε γράψαμε, δεν είναι πρωτίστως οικονομική, αλλά πνευματική. Είναι κρίση αξιών. Οι αρχαίοι τόνιζαν ότι την «ύβριν» τιμωρεί η «νέμεσις». Το θλιβερό είναι ότι δεν έχουμε ακόμη συνειδητοποιήσει ότι διαπράξαμε «ύβριν» υποταγέντες άνευ όρων στους εχθρούς της πατροπαράδοτης πίστης μας, τους διαχρονικά ανθέλληνες, και υπηρετούμε τα σχέδιά τους και τα συμφέροντά τους. Μας το δείχνουν καθημερινά αυτοί, αλλά εμμένουμε προκαλώντας ακόμη περισσότερο την «νέμεσιν». Θα συνέλθουμε;

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»