ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ
Η 25η Μαρτίου συμβολίζει τα
γενέθλια της σύγχρονης Ελλάδας. Γι αυτό και τα γιορτάζουμε με δυναμισμό κάθε
χρόνο, ανανεώνοντας τη ματιά μας στην Επανάσταση του 1821, καθώς τη
στοχαζόμαστε μέσα σε νέες κάθε φορά συνθήκες.
Επίκεντρο της γιορτής, διαχρονικά, είναι το σχολείο, όχι μόνο
γιατί τα παιδιά, ως οι νέοι πολίτες πρέπει να μάθουν να τιμούν και να σέβονται
την πατρίδα τους, αλλά και γιατί η παιδεία έπαιξε τον
αποφασιστικό ρόλο στη γέννηση και στη δημιουργία της εθνικής μας
συλλογικότητας.
Στα χρόνια πριν από την Επανάσταση υπήρξε μια έκρηξη ενδιαφέροντος
για το σχολείο και για το βιβλίο. Ακόμη και μικρές, απομονωμένες, ορεινές ή
νησιωτικές κοινότητες, με τους πενιχρούς οικονομικούς τους πόρους, αναζήτησαν
δασκάλους, συντήρησαν σχολεία, δημιούργησαν βιβλιοθήκες.
Αλλά και αυτοί που έδωσαν το περιεχόμενο ιδεών του καινούργιου
έθνους, από τον Κοραή έως τον Καποδίστρια – και παρά τις ιδεολογικές και
πολιτικές τους διαφορές – στην ανάπτυξη της παιδείας συγκέντρωσαν το ενδιαφέρον
τους και αφιέρωσαν τις δραστηριότητές τους. Η εκπαίδευση υπήρξε ο μοχλός με τον οποίο η κοινωνία μας αναδύθηκε
στη χορεία των εθνών της σύγχρονης Ευρώπης. Μοχλός και κινητήρια δύναμη, τόσο
πριν, όσο και έπειτα από την Επανάσταση.
Θα πρέπει κάποτε να τιμήσουμε τις χιλιάδες αφανείς δασκάλες και
δασκάλους, που τον 19οαιώνα και
ως τα μέσα του 20ου αιώνα, πήγαν στα πιο απρόσιτα
μέρη, όπου δεν υπήρχε ακόμη συγκοινωνία, για να χτίσουν με τα χέρια τους
σχολεία, να διδάξουν γενιές γενεών, να οργανώσουν μαθητικές κοινότητες, να
γίνουν τα στηρίγματα των τοπικών κοινωνιών.
Θα πρέπει επίσης να ξανασκύψουμε στο έργο των εκπαιδευτικών
μεταρρυθμιστών, που συνέδεσαν την γλωσσική με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση,
παρά τους διωγμούς και τις λοιδορίες που υπέστησαν. Όλοι αυτοί αφιέρωσαν τις
διανοητικές τους δυνάμεις, για να ξαναδώσουν σε μια εκπαίδευση αποστεωμένων
γνώσεων το φιλί της σύγχρονης ζωής, για να συνδέσουν τη μάθηση με την απόλαυση του πολιτισμού.
Οι δημοτικιστές εκπαιδευτικοί ήταν επίσης ανάμεσα στους πιο
δραστήριους οργανωτές της Αντίστασης στο φασισμό, στα χρόνια της Κατοχής, και
πολλοί πλήρωσαν με χρόνια φυλακής, εξορίας, διώξεων. Μέσα από αυτούς τους
αγώνες το αίτημα της Παιδείας, έγινε κεντρικό στους λαϊκούς και νεολαιίστικους
αγώνες στη δεκαετία του ’60, και το σύνθημα Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία κυριαρχούσε
στην εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Και στα δύσκολα χρόνια της κρίσης, με τις τεράστιες περικοπές στην
εκπαίδευση, αλλά και τη δυσφήμιση που υπέστησαν, οι δασκάλες και οι δάσκαλοι,
οι καθηγητές και οι καθηγήτριες συμμετείχαν σε έναν άθλο που δεν τους έχει
αναγνωριστεί: Ενώ είδαμε γύρω μας το κράτος
να αποδιοργανώνεται και τους περισσότερους θεσμούς να καταρρέουν, αυτοί κράτησαν το σχολείο όρθιο.Μπόρεσαν επίσης, σε μεγάλο βαθμό, ακαθοδήγητοι και χωρίς θεσμική
στήριξη, να απορροφήσουν και να ενσωματώσουν στο σχολείο τα παιδιά των
μεταναστευτικών κυμάτων κατά τα τελευταία 25 χρόνια.
Αν λοιπόν στους δύο αιώνες της ελληνικής ανεξαρτησίας, η
εκπαίδευση υπήρξε ο κεντρικός άξονας της εθνικής χειραφέτησης και της
κοινωνικής προόδου, μπορεί σήμερα η εκπαιδευτική
μεταρρύθμιση να αποτελέσει τη δύναμη εκείνη που θα βγάλει την ελληνική κοινωνία
από τη βαθειά κρίση, που θα τη βοηθήσει να ανταπεξέλθει με ανθρωπισμό και
αξιοπρέπεια στις νέες κρίσιμες συνθήκες που ορίζει η προσφυγική κρίση;
Πώς θέλουμε το σχολείο, τί πρέπει να κάνουμε για την εκπαίδευσή
μας σήμερα;
Ποιό μέλλον θέλουμε για την κοινωνία μας και τι μπορεί να κάνει το
σχολείο για να το προετοιμάσει;
Αυτά είναι τα ερωτήματα μέσα από τα οποία θα πρέπει να
αναστοχαστούμε την επέτειο της Επανάστασης του 21, και τον ρόλο της εκπαίδευσης
στην ιστορία μας, συνδέοντας κριτικά το παρόν με το παρελθόν, αλλά και με
το μέλλον. Γιατί αν μια κοινωνία χάσει την εμπιστοσύνη στο μέλλον της, χάνει
επίσης την εκτίμησή της στο παρελθόν της.
***
Συνάδελφοι, πετάξτε τo στο
καλάθι των αχρήστων και πείτε την ιστορική αλήθεια στα Ελληνόπουλα!
Δικαιολογήστε και τον υπουργό… ίσα ίσα το Λύκειο τελείωσε. Ούτε για
Γενοκτονία γνωρίζει ούτε για τούρκικη σκλαβιά!
4 σχόλια:
Η τραγωδία ενός ανιστόρητου, κομπλεξικού και αμόρφωτου, που ξεπερνά και τον εαυτόν του με το κατάπτυστο αυτό μήνυμα...!
Αν καταλάβετε από το μήνυμα ποιόν πολεμήσαμε και τι αποτέλεσμα είχε, να μου το πείτε...!.
- Ποιός μάθαινε γράμματα τα παιδιά και που, δεν αναφέρει...
- Οι ήρωες -που δεν αναφέρει ούτε ένα όνομα ο βλαξ- γράφουν στα απομνημονεύματά τους ότι, προσεύχονταν στην Παναγία και πολέμησαν υπέρ πίστεως και πατρίδος, δεν αναφέρει...
- Τον ρόλο της Εκκλησίας και τους ήρωες Πατριάρχες, Επισκόπους Ιερομονάχους, Ιερείς και Μοναχούς, καθώς και την σημαντική προσφορά των Μοναστηριών μας, φυσικά και δεν τον αναφέρει...
- Ότι είναι η μεγάλη Εορτή του Ευαγγελισμού και δεν επιλέχθηκε τυχαία από τους οπλαρχηγούς, δεν αναφέρει...
Αναφέρει μόνο το όνομα του Κοραή και το βάζει -επίτηδες- δίπλα σ΄αυτό του Μεγάλου Καποδίστρια ο ανόητος...
Το ρεζουμέ είναι ότι, είναι άρρωστος στα μυαλά και κομπλεξικός ο ανέραστος αυτός αλήτης...!
Ντροπή μας σαν Έλληνες. Ντροπή μας που ανεχθήκαμε στο παρελθόν, ανεχόμαστε στο παρόν και όπως φαίνεται, θα ανεχθούμε και στο μέλλον τέτοια πολιτικά αποβράσματα... Διότι έχουμε αλλοτριωθεί εντελώς...
http://kostasxan.blogspot.gr
Ντροπή...
Μα πιο πολύ σε μένα που ψήφισα και εξέλεξα τέτοιους ανθρώπους να κυβερνήσουν την Ελλάδα μας.Είναι το πιο μεγάλο μου λάθος απέναντι στον εαυτό μου.
Απέναντι στα παιδιά μου.
Απέναντι στην πατρίδα μου.
Απέναντι στον ίδιο το Θεό μου.
Έβαλα ένα σταυρό προτίμησης με τη ψήφο μου σε μια κυβέρνηση που πολεμά το σταυρό του Χριστού μου.
Ντρέπομαι αδελφοί μου.
Και δεν πειράζει που ίσως φαίνομαι γελοίος.
Δάκρυα πόνου κυλάνε από τα μάτια μου τώρα που πληκτρολογώ αυτές τις λέξεις.
Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω και από ποιον να πρωτοζητήσω συγνώμη.
Κουράστηκα να ρίχνω το φταίξιμο στον Τσίπρα και στους υπόλοιπους Ανθέλληνες Άπιστους.Ήξερα από πριν ότι φαινότανε αρνάκι αλλά ήταν λύκος.
Παρασύρθηκα από το βέλασμα του και πίστεψα πως θα μου δώσει περισσότερο γάλα για να περνώ καλύτερα.
Δεν έχω δικαιολογία καμία.
Ελπίζω μόνο στο Θεό να με συγχωρέσει.
Μακάρι ο Πολυέλεος και πολυεύσπλαχνος Θεός να βοηθήσει όλους τους Ορθόδοξους Έλληνες στις δύσκολες τούτες ώρες.
Κάποιοι θα διερωτηθούν...
Θα περιμένουμε με σταυρωμένα τα χέρια το τέλος μας?
Εγώ το μόνο που πιστεύω και ελπίζω είναι πως όλοι μαζί αν ικετεύσουμε το Θεό με όλη μας τη δύναμη θα μας λυτρώσει.
Αυτός ξέρει τον τρόπο.
Και έχει και την αγάπη.
Και τη δύναμη.
Γιατί θυσιάστηκε.
Με σταυρωμένα τα χέρια...
Κύριε Υπουργέ
Είσαι επικίνδυνος για το Έθνος των Ελλήνων.
Όσο είναι καιρός φύγε, παίρνοντας μαζί σου και όλους όσους σαν και εσένα ντρέπεστε να πείτε τα πράγματα με το όνομά τους. Σε διώχνουν οι Ρωμιοί Ήρωες. Σε διώχνει η Ελληνική Ιστορία. Σε διώχνει το αίμα όλων όσων δεν τα έκαναν πλακάκια με τους δυνάστες.... και προσπάθησαν να ελευθερώσουν αυτό το Έθνος. Το λυπηρό είναι ότι εσύ και οι δικοί σου αποτελείτε την καλύτερη απόδειξη ότι ΠΟΤΕ Η ΕΛΛΔΑ ΔΕΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΗΚΕ.
Τελικά ο παπουλάκος έλεγε ΑΛΗΘΕΙΑ.
ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ
για να μην πω τίποτα βαρύτερο, κύριε Υπουργέ είστε ανεπιθύμητος στην Ελλάδα και ως πολίτης, όχι μόνο ως υπουργός. Τους προδότες των αξιών, της πίστης και της πατρίδας τους έχουμε χορτάσει, αλλά το παράδοξο είναι πως κάθε χρονιά εμφανίζονται και νέοι, μεγαλύτεροι και σκληρότεροι πολεμιστές των αξιών μας. Σαν τέτοιος πλέον έχετε χαρακτηριστεί και ως τέτοιος θα καταγραφείτε στις σελίδες της ιστορίας αυτού του τόπου. Φύγετε όσο είναι καιρός γιατί η ανοχή και η υπομονή μας έχει και τα όριά της.
Δημοσίευση σχολίου