Τι γυρεύει η Ρωσία στη Συρία;

ΤΙ ΓΥΡΕΥΕΙ Η ΡΩΣΙΑ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ;

Δημιουργείται μια δυναμική που μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα

Σάββας Καλεντερίδης

Προτού αναφερθούμε στην ενεργό εμπλοκή της Ρωσίας στη Συρία, είναι σκόπιμο να κάνουμε μια σύντομη αναφορά στο ξέσπασμα της κρίσης. Η κρίση στη Συρία ξέσπασε τον Μάρτιο του 2011, με τη μορφή διαδηλώσεων, και αμέσως μετά, χωρίς να αρχίσουν διωγμοί και σφαγές, δημιουργήθηκε μια πόλη με αντίσκηνα για φυγάδες από τη Συρία, στην Αντιόχεια της Κιλικίας.

Την αντισκηνούπολη την είχαν σχεδόν έτοιμη οι τουρκικές Αρχές, αμέσως μετά βρέθηκαν και οι φυγάδες, και τον Ιούνιο, προτού αρχίσουν οι συγκρούσεις, επισκέφθηκε τους φυγάδες η Αντζελίνα Τζολί, ως πρέσβειρα Καλής Θελήσεως των H.E., στήνοντας έτσι το σκηνικό συμπάθειας προς τους «καημένους» τους φυγάδες και δημιουργώντας το ψυχολογικό υπόβαθρο για τον «κακό» Ασαντ.

Μετά ακολούθησε ο εξοπλισμός του λεγόμενου Ελεύθερου Συριακού Στρατού (ΕΣΣ) στο έδαφος της Τουρκίας από στελέχη του κρατικού μηχανισμού των ΗΠΑ και της Τουρκίας, με την υποστήριξη του Κατάρ και της Σαουδικής Αραβίας.

Η ένοπλη δράση του ΕΣΣ στο έδαφος της Συρίας, που εκμεταλλεύτηκε παλιές πληγές που άνοιξαν ένεκα της δράσης ακραίων σουνιτών μουσουλμάνων στη Χάμα* και ξεσήκωσε αρκετούς σουνίτες εναντίον της νόμιμης κυβέρνησης, προκάλεσε την αντίδραση του Ασαντ και των ενόπλων δυνάμεων, με αποτέλεσμα να αρχίσουν κανονικές μάχες σε αρκετές περιοχές της χώρας.

Την κατάσταση εκμεταλλεύτηκε ο παλιός γνώριμος των ΗΠΑ, η Αλ Κάιντα, που μέσω της οργάνωσης παρακλάδι Αλ Νούσρα άρχισε να ελέγχει σημαντικό μέρος της επικράτειας της Συρίας, ενώ ο ΕΣΣ έχανε έδαφος.

Τη σκυτάλη παρέλαβε το λεγόμενο Ισλαμικό Κράτος, που έφτασε από το Ιράκ στη Συρία. Εν τω μεταξύ, ο Ασαντ, αφού απέφυγε προβοκάτσιες που ήθελαν να τον εμπλέξουν σε χρήση χημικών, για να αποφύγει τον βομβαρδισμό από τη «διεθνή κοινότητα», παρέδωσε το χημικό οπλοστάσιό του στον ΟΗΕ, ο οποίος το κατέστρεψε στη Μεσόγειο θάλασσα, απαλλάσσοντας το Ισραήλ από μια στρατηγική απειλή. Παρά την υποχώρηση Ασαντ, ο πόλεμος συνεχιζόταν δι' αντιπροσώπων.

Ο στρατηγικός στόχος της κρίσης στη Συρία, πέραν του χημικού οπλοστασίου της, είναι η ολοκληρωτική καταστροφή του κράτους της Συρίας για να δημιουργηθούν στη θέση τα κράτη των Δρούζων, των Σουνιτών, των Κούρδων και των Αλαουιτών, με τη Δαμασκό στο κέντρο της συνομοσπονδίας.

Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα την αποδυνάμωση της επιρροής που ασκούν το Ιράν και η Ρωσία στη χώρα αυτή, με ό,τι αυτό σημαίνει για την ασφάλεια του Ισραήλ, λόγω Χεζμπολάχ, αλλά και για τα συμφέροντα της Δύσης, η οποία δεν θέλει ισχυρή πρόσβαση στη Μεσόγειο της Μόσχας και της Τεχεράνης.
Ενώ ο πόλεμος στη Συρία βρίσκεται στο πιο κρίσιμο σημείο, η Ρωσία επεμβαίνει ενεργά, κατόπιν πρόσκλησης του Ασαντ, δημιουργώντας μια δυναμική που μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα.

Η επόμενη μέρα στη Συρία, κατά τα φαινόμενα, θα χαράξει το 2016, όταν συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη συνθήκη Sykes-Picot, που καθόρισε τα σύνορα στην περιοχή. Το πιο πιθανό είναι ότι η Ρωσία με την εμπλοκή της θα επηρεάσει τις εξελίξεις και θα είναι παρούσα την επόμενη μέρα στην περιοχή, με τον Ασαντ να αποχωρεί με το κεφάλι ψηλά και τους πρόσφυγες να παίρνουν και πάλι τον δρόμο της επιστροφής στα σπίτια τους.

Τέλος, από όλη αυτή την κατάσταση ο μεγάλος κερδισμένος θα είναι μάλλον οι Κούρδοι, που θα βρεθούν με ένα δεύτερο κουρδικό κράτος, σε οπτική επαφή με τη Μεσόγειο Θάλασσα.

*Η σφαγή στη Χάμα

Στις 2 Φεβρουαρίου 1982 εξεγέρθηκαν στην πόλη Χάμα στελέχη και μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, εξέγερση την οποία κατέπνιξε στο αίμα ο Χαφέζ αλ Ασαντ, στέλνοντας επιλαρχίες αρμάτων εναντίων των εξεγερμένων, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους χιλιάδες άνθρωποι.

Δημοκρατία, 04.10.2015