IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
Δημητσάνα, Δευτέρα 29 Ἰουνίου 2015
ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ
ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΣΕ
ΣΥΝΕΧΕΙΕΣ
(Ἡ ἑρμηνεία παρά τήν συντομία της καί τήν ἁπλότητά της εἶναι ἐπιστημονική)
Ἡ ἐργασία αὐτή προσφέρεται στούς ἀναγνῶστες
σέ συνέχειες ἑκάστη Δευτέρα καί Παρασκευή διά ἐξεύρεση λαθῶν ἐκ μέρους τους καί
ἐνημέρωσή μας πρός διόρθωση, πρίν ἀπό τήν τελική δημοσίευση τοῦ ἔργου.
(Προλογικό σημείωμα τῆς περικοπῆς)
Ὁ ὕμνος αὐτός
κλείνει τό λεγόμενο «βιβλίο τοῦ Ἐμμανουήλ», ἀλλά καί ὅλο τό α´ τμῆμα τοῦ
βιβλίου τοῦ προφήτου Ἠσαΐου. Ὁ ὕμνος ἀποτελεῖται ἀπό δύο ἄσματα (12,1-3 καί
12,4-6), τό καθένα δέ ἀπό αὐτά ἀρχίζει μέ τήν ἴδια εἰσαγωγή («καί ἐρεῖς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ»). Ὅπως
παλαιά ὁ Ἰσραήλ ὅταν ἐξῆλθε ἀπό τήν Αἴγυπτο, ὕμνησε τόν Θεό του (βλ. Ἐξ. 15,1 ἑξ.),
ἔτσι καί τώρα, κατά τήν δεύτερη ἔξοδό του, γιά τήν ὁποία μᾶς μίλησε ἡ
προηγούμενη περικοπή, ἔξοδο ἀπό τήν Ἀσσυρία ἤ ἀπό τά ἄλλα μέρη πού ἦταν
σκορπισμένος (βλ. 11,11), θά ψάλει μέ εὐγνωμοσύνη καί χαρά εὐχαριστήριο ὕμνο
στόν Θεό του (στίχ. 1-3). Ὁ Θεός παριστάνεται στήν περικοπή μας σάν μιά πηγή, ἀπό
τήν ὁποία οἱ λυτρωμένοι θά ἀντλοῦν ὕδωρ ζωῆς (στίχ. 3). – Τό δεύτερο μέρος τοῦ ὕμνου
(12,4-6) ὑμνεῖ τήν δόξα τοῦ Γιαχβέ.
(Μετάφραση τοῦ κειμένου τῆς περικοπῆς,
τό ὁποῖο παραλείπουμε ἐδῶ πρός ἐξοικονόμηση χώρου)
12,1 Ἐκείνη τήν ἡμέρα θά πεῖς:
«Θά σέ εὐχαριστήσω, Κύριε,
γιατί ὀργίσθηκες ἐναντίον μου,
ἀλλά μετέστρεψες τόν θυμό σου
καί μέ ἐλέησες.
2 Ἰδού ὁ Θεός μου εἶναι ὁ σωτήρας μου, ὁ Κύριος·
θά ἔχω ἐμπιστοσύνη σ᾽ αὐτόν καί δέν θά φοβοῦμαι,
γιατί δύναμή μου καί ἆσμα μου εἶναι ὁ Κύριος
καί αὐτός ἔγινε ἡ σωτηρία μου».
3 Τότε θά ἀντλήσετε ὕδωρ μέ χαρά
ἀπό τίς πηγές τῆς σωτηρίας.
4 Καί θά πεῖς τήν ἡμέρα ἐκείνη:
«Ὑμνεῖτε τόν Κύριο, δοξάστε τό ὄνομά του,
κάνετε γνωστά στούς λαούς τά ἔργα του,
μή ξεχνᾶτε πόσο εἶναι ἔνδοξος.
5 Ὑμνῆστε τό ὄνομα Κυρίου,
γιατί ἔκανε ἔνδοξα ἔργα·
ἀναγγείλατέ τα σ᾽ ὅλη τήν γῆ.
6 Χαρεῖτε καί εὐφρανθεῖτε οἱ κάτοικοι τῆς Σιών,
γιατί δοξάστηκε ἀνάμεσά σας ὁ ἅγιος τοῦ Ἰσραήλ.
(Σύντομα ἑρμηνευτικά σχόλια τῆς περικοπῆς)
Ὁ ψαλμός αὐτός, ἀβεβαίας
χρονολογίας καί προελεύσεως, εἰσεχώρησε ἐδῶ γιά νά κλείσει τό Βιβλίο τοῦ Ἐμμανουήλ.
Τό πρῶτο μέρος τοῦ Ψαλμοῦ, στίχ. 1-3, εἶναι ἕνας ὕμνος ἀναγνωρίσεως ἑνός
θλιμμένου ὅτι ὁ Θεός βοηθεῖ καί ἐλευθερώνει (σύγκρ. μέ Ψαλμ. 115). 12,2β. Ἔξ.
15,2. Ψαλμ. 117,14. 12,3. Στόν στίχ. δέν ὁμιλεῖ ὁ προφήτης, ἀλλά ὁμιλοῦν πρός ἀλλήλους
οἱ σωθέντες. – Τό δεύτερο μέρος τοῦ Ψαλμοῦ, στίχ. 4-6, εἶναι ἕνας εὐχαριστήριος
ὕμνος. 12,6. Ἀγαλλιᾶσθε καί εὐφραίνεσθε. Σύγκρ. μέ Σοφ. 3,14. – Ὁ ἅγιος τοῦ Ἰσραήλ.
Βλ. σχόλ. εἰς 1,4. – Τά ἡμιστίχ. 1α καί 4α «καί
ἐρεῖς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ» εἶναι λειτουργικοί τίτλοι. Ἡ ἔκφραση ἀναφέρεται
στήν ἡμέρα τῆς νέας Ἐξόδου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου