Σχολεῖο ἡ Ἐκκλησία
«Ἐν
Ἰόππῃ δέ τις ἦν μαθήτρια ὀνόματι Ταβιθά» (Πράξ. 9,36)
Τώρα, ἀγαπητοί μου, ποὺ πλησιάζει νὰ τελειώσῃ τὸ σχολικὸ ἔτος καὶ οἱ μαθηταὶ καὶ μαθήτριες ἑτοιμάζονται γιὰ ἐξετάσεις κ᾽ ἔχουν καρδιοχτύπια, καὶ μαζί τους ἀγωνιοῦν οἱ γονεῖς, ἀκούγεται ἐπίκαιρος ὁ σημερινὸς ἀπόστολος, ποὺ ὁμιλεῖ γιὰ κάποια μαθήτρια ποὺ πῆρε ἄριστα στὸ δυσκολώτερο μάθημα. Διότι τί τὸ ὄφελος νὰ πάρῃ ἕνας ἄριστα σὲ ὅλα
τὰ μαθήματα, καὶ ὁ ἄγγελος νὰ τοῦ βάλῃ ἕνα μηδενικὸ σὲ κάποιο ἄλλο μάθημα γιὰ τὸ
ὁ ποῖο ὁμιλεῖ σήμερα ὁ ἀπόστολος;
Ἀλλὰ μαθηταὶ καὶ μαθήτριες εἶνε μόνο τὰ παιδιά;
Λάθος. Τὸ σχολειὸ δὲν τελειώνει στὰ θρανία. Ὁ ἄνθρωπος, ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ θὰ γεννηθῇ
ἕως ὅτου κλείσῃ τὰ μάτια, εἶνε πάντοτε μαθητής, καὶ ὁ κόσμος αὐτὸς εἶνε σχολεῖο
ἀπέραντο· εἶχαν δίκιο οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας ὅταν ἔλεγαν «γηράσκου ἀεὶ διδασκόμενος» (Σόλων· Μιχ. Ἰατροῦ, Πόθεν καὶ διατί, σ.
109), ὅτι κάθε μέρα ὁ ἄνθρωπος διδάσκεται καὶ ἡ ζωὴ προσφέρει διάφορα μαθήματα, ἄλλοτε καλὰ κι ὁ ἄνθρωπος προοδεύει
στὸ καλὸ καὶ ἄλλοτε κακὰ καὶ βυθίζεται σὲ διαφθορὰ καὶ καταστροφή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου