Το αφιέρωμα του μουσικοσυνθέτη Σταμάτη Σπανουδάκη στην κ. Ρεπούση

ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΣΥΝΘΕΤΗ ΣΤΑΜΑΤΗ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗ ΣΤΗΝ κ. ΡΕΠΟΥΣΗ

«Αν είχα δύναμη θα έλεγα στη Ρεπούση, ‘’είναι προσόν που ζεις στην Ελλάδα και είσαι Έλληνας.  Αν δεν το καταλαμβαίνεις πήγαινε αλλού, πήγαινε να ζήσεις στη Νιγηρία» - Μίκης Θεοδωράκης

Του Β. Χαραλάμπους

Σε πρόσφατη συναυλία του ο γνωστός Έλληνας μουσικοσυνθέτης Σταμάτης Σπανουδάκης, συμπεριέλαβε στο ρεπερτόριο της συναυλίας του και το έργο του ‘’Για την Σμύρνη’’ (2001), ένα έργο όπου κατέγραψε την μεγάλη ευαισθησία του για την καταστροφή της Σμύρνης…της Σμύρνης μας. 

Το έργο τούτο μουσικολογικά είναι έργο κυρίως κλασσικής μουσικής, αν και γενικότερα η μουσική του μουσικοσυνθέτη Σταμάτη Σπανουδάκη, είναι ένα κράμα κλασσικής, ροκ και βυζαντινής μουσικής.  Το έργο ‘’Για την Σμύρνη’’, δεν περιλάμβανε οποιοδήποτε τραγούδι και ερμηνεύτηκε  κυρίως από πλήθος εγχόρδων. 

Όμως πιστεύω το προλογικό της αφιέρωσης του μουσικοσυνθέτη Σταμάτη Σπανουδάκη, ο οποίος είχε την καλωσύνη προς τις ολίγιστες γιαγιάδες και τους ολίγιστους παππούδες παππούδες από τη Σμύρνη που ζουν ακόμα, να το αφιερώσει ως ώφειλε, στη βουλευτή της ΔΗΜΑΡ κ. Ρεπούση, με την ευγενική για τους πονεμένους Σμυρνιούς αναφορά :  «Το επόμενο έργο ‘’Για την Σμύρνη’’, το αφιερώνω στην κ. Ρεπούση, για να πάψει να λέει σαχλαμάρες» (εννοεί την απάνθρωπη ιδεολογική τοποθέτηση της για τα γεγονότα της Σμύρνης). 

Έτσι αλλοτρόπως απέκτησε λόγια το έργο του μουσικοσυνθέτη Σταμάτη Σπανουδάκη, δίνοντας τη μοναδική ευκαιρία στους απλούς ανθρώπους που παρακολούθησαν τη συναυλία, να κατανοήσουν τη πονεμένη παρασημαντική των φθόγγων, που επέλεξε ο τόσο ευαίσθητος μουσικοσυνθέτης Σταμάτης Σπανουδάκης. 

Ενθυμούμαι παράλληλα αυτό που ανέφερε στις 3 Ιουνίου  του 2013,  ο μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης, εξ αφορμής των εκατό χρόνων από την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα : «Αν είχα δύναμη θα έλεγα στη Ρεπούση, ‘’είναι προσόν που ζεις στην Ελλάδα και είσαι Έλληνας.  Αν δεν το καταλαμβαίνεις πήγαινε αλλού, πήγαινε να ζήσεις στη Νιγηρία».  

Ενθυμίζει αυτό που ο Βρεττανός συγγραφέας Giles Milton, στο βασισμένο σε μαρτυρίες αυτοπτών αφήγημά του «Paradise Lost Smyrna 1922» (Χαμένος Παράδεισος Σμύρνη 1922), μεταξύ άλλων αναφέρει : «Δεν είμαι Έλληνας για να διαισθάνομαι τον πόνο που προκαλεί η λέξη Σμύρνη, αλλά ο κυνισμός με τον οποίον αντιμετώπισαν η Βρεττανική και η Αμερικάνικη κυβέρνηση είναι σοκαριστικός».  Το ίδιο σοκαριστικός είναι ο και τρόπος που η κ. Ρεπούση, ομιλεί για τη Σμύρνη μας.

Ο Τσώρτσιλ στα απομνηνονεύματά του γράφει : «Ο Κεμάλ γιόρτασε το θρίαμβό του με τη μεταβολή της Σμύρνης σε τέφρα και την τεράστια σφαγή του εκεί Χριστιανικού πληθυσμού».

Να αναφερθεί κανείς στην μεγάλη σφαγή των Ελλήνων από το Κοκάργιαλι μέχρι το Κορδελιό; 

Να αναφερθεί κανείς στην μεγάλη σφαγή γυναικών και βρεφών στη μεγάλη συνοικία Τεπετζίκι; 

Να αναφερθεί κανείς στο απάνθρωπο γεγονός, που  μέσα στην Εκκλησία της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας στο Μερσινλί, μαινόμενοι Τούρκοι ατίμασαν κοπέλλες και ακολούθως τις στραγγάλισαν; 

Να αναφερθεί κανείς στο γεγονός των εκατοντάδων κοπέλλων  στο Μπαϊρακλί, που   προτίμασαν να πέσουν στη θάλασσα, παρά να υποστούν την ατίμωση από τους βάρβαρους Τούρκους,  αλλά και τόσα άλλα ανόσια έργα των ‘’σύνοικων’’ Τούρκων. 

Παρενθετικά να αναφέρομε ότι ο Άγιος Παΐσιος αναφέρθηκε σε Τούρκους στη Σμύρνη  που αρχικά έκαναν τον φίλο στους Χριστιανούς και κατόπιν έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο.

Αν μπορούσα θα εκζητούσα τούτη την υπερβολική χάρη, από το πλήθος των ιστορικών επιστημόνων που κατά καιρούς αποστομωτικά και με πολύ πόνο απαντούν στο  ιδεολογικό τούτο σινάφι, που πεισματικά αγνοεί τις Τουρκικές βαρβαρότητες στην Σμύρνη μας  : «Αυτή τη φορά μην πείτε τίποτα.  Αφήστε τις ολίγιστες γιαγιάδες και τους ολίγιστους παππούδες από τη Σμύρνη που ζουν ακόμα, να δώσουν την τελευταία μαρτυρική ιστορική κατάθεση τους, ίσως πάψει η κ. Ρεπούση ‘’να λέει σαχλαμάρες’’, κατά την ευαίσθητη αναφορά  του ευαίσθητου μουσικοσυνθέτη Σταμάτη Σπανουδάκη».