Δούρειος ίππος της χριστομάχου αρειανικής αίρεσης η λειτουργία του τμήματος ισλαμικών σπουδών

ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΜΑΧΟΥ ΑΡΕΙΑΝΙΚΗΣ ΑΙΡΕΣΗΣ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΙΣΛΑΜΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

(Πολύ χειρότερο το χριστομάχο Ισλάμ, από τη δαιμονιώδη αρειανική αίρεση)

Του Β. Χαραλάμπους,  θεολόγου

Είναι απαράδεκτη η λειτουργία Τμήματος Ισλαμικών σπουδών στα πλαίσια της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Οι υποστηρίξαντες καθηγητές,  ισχυρίζονται ότι ο χαρακτήρας των σπουδών της Θεολογικής Σχολής δεν είναι ομολογιακός και ως εκ τούτου κανένα ατόπημα κατ’αυτούς δεν έγινε.  Γιατί επαίρονται για την δημιουργία του Τμήματος, στα πλαίσια του οποίου θα διδάσκεται η Αρειανική αισχύνη, της μη παραδοχής της Θεότητας του Χριστού;

 Είναι γεγονός ότι ο χαρακτήρας των σπουδών που παρέχονται από τα δύο Τμήματα της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Θεολογικό και Ποιμαντικό), δεν είναι ομολογιακός, όπως τούτο διαφαίνεται από την απόφαση 194/1984 ΣτΕ.  Αποτελεί όμως γεγονός αναντίρρητο, ότι οι διδάσκοντες καθηγητές τη Θεολογικής, είναι όλοι Ορθόδοξοι και ως εκ τούτου  η συνεπαγόμενη ομολογία Πίστεως είναι αυτονόητη.  Το προικώον της Αλήθειας από το Άγιο Βάπτισμα, δεν επιτρέπει εκπτώσεις από την Ορθόδοξη Πίστη μας. Εις την Ακολουθία του Αγίου  Βαπτίσματος, ο ιερεύς εύχεται «βεβαίωσον εν τη ορθοδόξω πίστει» και συνεπώς ως βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχουν το μέγα χρέος της ομολογίας.  Ο λόγος του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού είναι καθοριστικός του «πως δει πολιτεύεσθαι»,  «Φυλάξωμεν δε μάλλον το μέγα και πρώτον της σωτηρίας ημών φάρμακον την καλήν λέγω της πίστεως κληρονομίαν».

 Η απόφαση  αυτή 194/1984 ΣτΕ, μπορεί να παραχωρεί μια κάποια «ελεθερία» ή ελευθεριότητα θα έλεγα, με το μη ομολογιακό, αλλά τούτο δεν εξυπονοεί την άκρα πτώση, για τη δημιουργία Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών.  Σίγουρα δεν μας βρίσκει σύμφωνους το «μη ομολογιακό», όμως είναι μέγα ψεύδος να υποθέσουμε ότι έστω και από αυτή την μερική άρση των ορίων, εξυπονοείται η κατακρήμνιση των οποιονδήποτε ορίων. 

Και φυσικά στα πλαίσια της «φιλελεύθερης» ακαδημαϊκής αβρότητας, με τη λειτουργία Τμήματος Ισλαμικών σπουδών, ως Τμήματος της Θεολογικής Σχολής, θα ελλοχεύει ο παραλογισμός των ελασσόνων που τους φέρνουν πιο κοντά στο «διπλανό» άνθρωπο, όπως ισχυρίζονται.  Τότε θα αρχίσει ο συρφετός των ελασσόνων με προεξάρχοντα τα χιλιοειπωθέντα, ότι και το Ισλάμ είναι μονοθεϊστική θρησκεία.  Με τους θεομάχους και αντιθέους ποια είναι τα ελάσσονα της εγγύτητας;  Δεν είναι χειρότερο το Ισλάμ από τη δαιμονιώδη αρειανική αίρεση;  Κι ύστερα στα πλαίσια της ανθρωπάρεσκης αβρότητας, θα εφεύρουν ποικίλους και απαράδεκτους τρόπους να εκπέσουν της αλήθειας.

 Σίγουρα κάποιοι δεν αντιλήφθηκαν το μέγεθος του ατοπήματος τους.  Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τους, θα εδέχοντο Τμήμα της Θεολογικής Σχολής, το οποίο θα διδάσκει την Χιλιαστική αίρεση;  Θα εδέχοντο Τμήμα το οποίο θα διδάσκει την Αρειανική  αίρεση;  Ας θέσομε το ερώτημα διαφορετικά.  Δηλαδή αν υποθέσουμε ότι «Χιλιαστές» ή Αρειανοί εκζητήσουν τμήμα δικό τους στα πλαίσια της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης, θα γίνουν δύο οι μελανές σελίδες της ιστορίας της;  Κι όμως τι περισσότερο ή τι λιγότερο διδάσκει το κοράνι από ότι η αρειανική αίρεση για τον Χριστό; 

 Το χριστομάχο της μη παραδοχής της Θεότητας του Χριστού, σαφώς το διδάσκει και το κοράνι, μάλιστα δε περιέχει και πολύ περισσότερες πλάνες. Για την άρνηση της Θεότητας του Χριστού, χριστομάχος κλήθηκε η αρειανική αίρεση.  Για το ίδιο ακριβώς λόγο και το Ισλάμ, χριστομάχο καλούμε. «Η αίρεσις ελογίσθη η Αρείου πλάνη έχουσα τι πλέον των άλλων αιρέσεων, ότι και χριστομάχος εκλήθη και πρόδρομος ελογίσθη του Αντχρίστου» λέγει ο Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας (Κατά Αρειανών Α΄).  «Δια τούτο γαρ και η Οικουμενική Σύνοδος ταύτα λέγοντα τον Άρειον εξέβαλε της Εκκλησίας και αναθεμάτισεν ου φέρουσα την ασέβειαν», λέγει αλλού ο Άγιος Αθανάσιος.

 Η θεομάχος κορανική διδασκαλία δεν είναι «της του Αρείου μανίας διάδοχος» όσον αφορά τη διδασκαλία της μη παραδοχής της Θεότητας του Χριστού;  «Τις επί τοιαύταις βλασφημίας ουκ εξίσταται;», ερωτά  ο Άγιος Αθανάσιος. Είναι πράγματι πολύ λυπηρό να σκεφτεί κανείς, τον τρόπο που πονηρός, ο υιός της απωλείας εφεύρε τρόπο, «μετ’ ου πολύ», της αρειανικής αίρεσης, να συνεχισθεί το βλάσφημο της μη παραδοχής της Θεότητας του Ιησού Χριστού.  Διάδοχος απωλείας, είναι η μάστιγα του Ισλάμ.  Ορθώς χαρακτηρίσθηκε από τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, ο Ισλαμισμός ως αίρεση.  «Ελέγχεται δε πανταχόθεν ο Άρειος άθεος, αρνούμενος τον Υιόν, και τοις ποιήμασιν αυτόν συναριθμών» λέγει ο Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας (Κατά Αρειανών Α΄).  Το αυτό συμβαίνει και με την Ισλαμική μάνητα.

 Η θεσμική διάρθρωση των διδασκομένων μαθημάτων του Θεολογικού Τμήματος, έχω την άποψη ότι επί το αρνητικότερο θα επηρεασθεί, με τη λειτουργία Τμήματος Ισλαμικών σπουδών, στα πλαίσια της Θεολογικής Σχολής, καθότι θα καραδοκεί ο συγκρητισμός από την ανθρωπάρεσκη στάση.

 Επιχαίρουν για την ιστορικότητα της μέρας αυτής, οι υποστηρίξαντες καθηγητές,  επιχαίρουν για το ότι, όπως αυτοισχυρίζονται έγινε τούτο για  να πλησιάσουν και να αποδεχθούν τον διπλανό άνθρωπο.  Άλλο ο σεβασμός της ελευθερίας του συνανθρώπου μας και άλλο ο σεβασμός αυτών που πιστεύει.  Το πρώτο επιβεβλημένο, το δεύτερο όμως είναι απαράδεκτο, εάν ο συνάνθρωπός μας την πλάνη πρεσβεύει.  Ο δίπλα μακράν γίνεται, από τη μη «εν αληθεία» αγάπη.  Στην αγάπη εν αληθεία, βιώνεται το παραδείσιον και σωτηριώδες κάλλος της πραγματικής εν Χριστώ αγάπης.  Ο ισορροπημένος τρόπος της Ορθόδοξης ζωής υποδεικνύει ότι, η αλήθεια δεν λειτουργεί εις βάρος της αγάπης, ούτε η αγάπη εις βάρος της αλήθειας.  Ευχόμαστε λοιπόν να διορθώσει ό  αληθινός Τριαδικός Θεός, ότι η ανθρωπάρεσκη λαίλαπα κατακρημνίζει, με τη λειτουργία Τμήματος Ισλαμικών σπουδών, στα πλαίσια της Θεολογικής Σχολής.