Η
Ευαγγελική περικοπή της Κυριακής μας παρουσιάζει την Παντοδυναμία
του Κυρίου και την απόλυτη κυριαρχία Του και εξουσία Του επί του θανάτου,
συγχρόνως όμως και τη στοργική Του αγάπη προς τους
θλιβομένους.
Συνοδευόμενος
από τους μαθητές Του και από μεγάλο πλήθος λαού ο Κύριος, πλησίαζε εις την
πύλην της εισόδου της πόλεως Ναϊν, οπότε μία άλλη πολυάριθμος και αυτή
συνοδεία, έβγαινε από την πύλη της πόλεως. Τι άραγε συνέβαινε; Είχε αποθάνει ο
μονάκριβος υιός μιας χήρας γυναικός και πήγαιναν τώρα να τον θάψουν. Τι
αντίθεση! Η συνοδεία του Ιησού κέντρο της έχει τον Αρχηγό, την πηγή της ζωής, τον
Θεάνθρωπο Κύριον. Η άλλη συνοδεία έχει κέντρο τον θάνατον. Γύρω από το φέρετρο
του νεκρού παιδιού της κλαίει και θρηνεί και οδύρεται η χαροκαμένη μάνα και
πενθούν μαζί της συγγενείς και φίλοι.
Οι
θρήνοι και τα δάκρυα της πολυβασανισμένης μάνας ήταν αδύνατο να αφήσουν
ασυγκίνητη την ευαίσθητη καρδιά του φιλάνθρωπου Ιησού.
Συλλυπείται στον πόνο της καρδιάς της και με
απέραντη στοργή την πλησιάζει.
-Μη
κλαις, της λέει, μη κλαις. Και συγχρόνως απλώνει το χέρι του και πιάνει το
φέρετρο. Όλοι σταματούν. Τα μάτια τους στρέφονται προς τον Ιησού. Ο Κύριος
κοιτάζει τον νεκρό. Τι πρόκειται να κάνει; Αλλά εξουσιαστική ακούγεται η φωνή
Του.
-Νεανίσκε,
σήκω επάνω. Και ω του θαύματος. Ο νεκρός νεανίσκος ζωντάνεψε ανασηκώθηκε μόνος
του και κάθισε ζωντανός πλέον και άρχισε να ομιλεί. Και ο πολυεύσπλαχνος Κύριος
τον παρέδωκε στη μητέρα του για να τον έχει χαρά της και στήριγμα των γεραιών
της.
Το
θαύμα της αναστάσεως του νεανίσκου, όπως είναι φυσικό, προκάλεσε φόβο σ’ όλους.
Όλοι δε έλεγαν ότι Προφήτης μέγας ενεφάνη μεταξύ μας. Ο Θεός
επεσκεύθη το λαό Του για να τον προστατεύσει.
Θα
πρέπει να δοξάζουμε και μείς τον Θεό, που σε κάθε εποχή δεν παύει να εκτελεί
έργα μεγάλα και θαυμαστά, σκορπίζοντάς μας ευλογίες και δωρεές, προστατεύοντάς
μας από κινδύνους, χαρίζοντάς μας παρηγοριά και ενίσχυση. Δεν ανασταίνει τώρα
τους νεκρούς μας, θα τους αναστήσει όμως κατά την Δευτέρα του παρουσία. Θα μας
αναστήσει όλους τότε, για να χαρίσει σ’ όλους τους πιστούς και ευσεβείς τη χαρά
και τη μακαριότητα της αιωνίου ζωής.
Τώρα
μας παρέχει την υπόσχεση της αναστάσεως. Τώρα ρίχνει βάλσαμο παρηγοριάς στις
πονεμένες μας καρδιές. Ας καταφύγουμε με πίστη προς τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.
Με
πολύ συμπάθεια, όπως τότε προς τη μητέρα του μικρού νεανίσκου, τον οποίο
ανέστησε, μας επαναλαμβάνει τον αυτόν λόγο: «Μη κλαις», μας λέει. Τα δυσάρεστα
γεγονότα της ζωής σου, που γεμίζουν την ψυχή σου από λύπη και τα μάτια σου από
δάκρυα, θα περάσουν, και συ θα δοξάσεις την άπειρη ευσπλαχνία Μου, όπως συνέβη
και τότε με τους ανθρώπους που είδαν την ανάσταση του υιού της χήρας στην Ναϊν
και δόξαζαν τον Θεό.
Ιερά
Μητρόπολη Φ. Ν. Θ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου