Οι θρησκευτικές αντιπαραθέσεις της Συρίας μεταφέρονται τώρα και στην καρδιά της πολιτικής ζωής της Τουρκίας, επισημαίνει αρθρογράφος της Ιντιπέντεντ

Το δηλητήριο του θρησκευτικού μίσους διαχέεται πλέον στην Τουρκία από τη Συρία, ως αποτέλεσμα της υποστήριξης που παρέχει η τουρκική κυβέρνηση στους σουνίτες μουσουλμάνους της Συρίας. Οι Αλεβίτες, ένα σιιτικό δόγμα στο οποίο ανήκουν 10-20 εκατομμύρια Τούρκοι, αισθάνονται να απειλούνται από την παρέμβαση της Αγκυρας στην αντιπαράθεση μεταξύ Σιιτών και Σουνιτών που μαίνεται σε όλη τη Μέση Ανατολή.
«Ο κόσμος εδώ φοβάται ότι αν οι άνθρωποι που υποστηρίζουν τη σαρία αναλάβουν την εξουσία στη Συρία, το ίδιο μπορεί να συμβεί και στην Τουρκία», λέει ο Νεβζάτ Αλτούν, ένας ηγέτης των Αλεβιτών στη συνοικία Γκάζι της Κωνσταντινούπολης. Οι Αλεβίτες της Τουρκίας αισθάνονται συμπάθεια για τους Αλαουίτες της Συρίας, μια κοινότητα που έχει παρόμοιες πεποιθήσεις μ'αυτούς, και αντιτίθενται στην υποστήριξη που παρέχει η τουρκική κυβέρνηση στους σύρους αντάρτες. 

Οι αντιθέσεις μεταξύ της σουνιτικής πλειοψηφίας της Τουρκίας και της θρησκευτικής μειονότητας των Αλεβιτών, που είναι η μεγαλύτερη της χώρας, υπήρχαν πάντα, αλλά τώρα έχουν γίνει οξύτερες. Αλλά και οι Αλαουίτες που καταφεύγουν στην Τουρκία για να γλυτώσουν από τη βία στη Συρία διαπιστώνουν συχνά ότι δεν είναι περισσότερο ασφαλείς. Φοβούνται να μπουν σε προσφυγικά στρατόπεδα που διαχειρίζεται η κυβέρνηση γιατί οι άνδρες του Ελεύθερου Συριακού Στρατού μπορεί να τους επιτεθούν αν διαπιστώσουν ότι δεν είναι Σουνίτες. 

Μερικοί Αλαουίτες καταφέρνουν να φτάσουν στην Κωνσταντινούπολη, όπου τους φροντίζουν οι Αλεβίτες. Τα τρία εκατομμύρια των Αράβων Αλαουιτών της Συρίας μπορεί να έχουν διαφορετικές θρησκευτικές πρακτικές από τους Αλεβίτες της Τουρκίας, αλλά ακολουθούν τις βασικές σιιτικές αρχές, όπως τη λατρεία για τους Δώδεκα Ιμάμηδες. Και οι ιστορίες που διηγούνται από τη Συρία είναι φρικιαστικές. Ενας ηλικιωμένος άνδρας που ζει τώρα στο κέντρο Πιρ Σουλτάν της Κωνσταντινούπολης και λέει ότι είναι Τουρκομάνος Αλαουίτης από τη Δαμασκό αφηγείται στον Πάτρικ Κόκμπερν της Ιντιπέντεντ ότι άνδρες του Ελεύθερου Συριακού Στρατού μπήκαν στο σπίτι του, τον μαστίγωσαν, τον βασάνισαν, του έδεσαν τα μάτια και έβαλαν φωτιά σε μια πλαστική σακούλα ώστε να τρέχει το λιωμένο πλαστικό στην πλάτη του. Ο Αλί Τζαμπάρ νόμιζε ότι θα τον σκοτώσουν, αλλά τον πήραν μαζί τους σε ένα αυτοκίνητο και τον πέταξαν σε έναν επαρχιακό δρόμο. Δεν έχει ιδέα όμως τι έχει συμβεί στη δωδεκάχρονη κόρη του. 

Ο Αλί Τζαμπάρ συνάντησε στη συνέχεια διάφορους άλλους Τουρκομάνους Αλαουίτες που είχαν φύγει από τη Χαλέπι και κοιμόντουσαν σε πάρκα στη Δαμασκό. Συγκέντρωσαν χρήματα και 42 από αυτούς κατάφεραν να φτάσουν στην Κων/πολη, όπου τους περιμάζεψαν Αλεβίτες από το Γκάζι. 

Πόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος να ξεσπάσουν και στην Τουρκία οι εχθρότητες μεταξύ Σιιτών και Σουνιτών που παρατηρούνται στο Ιράκ, τη Συρία και το Μπαχρέιν; Το 1993, Αλεβίτες που γιόρταζαν στην πόλη Σίβας δέχθηκαν επίθεση από χιλιάδες σουνίτες διαδηλωτές και 35 από αυτούς κάηκαν ζωντανοί. Τρία χρόνια αργότερα, η αστυνομία επιτέθηκε σε Αλεβίτες στο Γκάζι και σκότωσαν είκοσι. Μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Ερντογάν, η κρατική βία περιορίστηκε. Στις ταραχές που έγιναν όμως το καλοκαίρι στην Κων/πολη, και οι πέντε νεκροί ήταν Αλεβίτες. 

Ο δημοσιογράφος της Ιντιπέντεντ βρέθηκε πρόσφατα σε ένα χώρο προσευχής των Αλεβιτών στη συνοικία Ουμρανίγιε, στην ασιατική πλευρά της Κων/πολης. Οι αλεβίτες ακτιβιστές είχαν αποφασίσει να συγκροτήσουν μια οργάνωση και να αγωνιστούν για τα δικαιώματά τους. Οι καταγγελίες ήταν πολλές. Το μεγαλύτερο πρόβλημά τους ήταν η κατασκευή ενός σουνιτικού τεμένους δίπλα σε ένα χώρο προσευχής των Αλεβιτών στην Αγκυρα. Κατά την άποψή τους, αυτό εντάσσεται στην προσπάθεια της κυβέρνησης να τους αφομοιώσει. Η συνύπαρξη των δύο κοινοτήτων είναι αδύνατη, λένε. Οι Σουνίτες προσεύχονται, ενώ οι Αλεβίτες τραγουδούν. Επίσης νηστεύουν διαφορετικές εποχές του χρόνου. «Η κυβέρνηση δεν μας αντιμετωπίζει ως ανθρώπινα όντα», λέει ένας από αυτούς. «Πληρώνουμε φόρους, αλλά δεν αποκομίζουμε κανένα όφελος». 

Η Τουρκία μπορεί να υπήρξε μια πολιτικά και οικονομικά επιτυχημένη χώρα κατά την τελευταία δεκαετία, αλλά η μάχη εξουσίας ανάμεσα στο κυβερνών κόμμα και το κοσμικό κράτος έχει δημιουργήσει μεγάλες διχόνοιες στην κοινωνία. Και καθώς η πολιτική θερμοκρασία στην Τουρκία και τη γύρω περιοχή μεγαλώνει, οι θρησκευτικές διαφορές γίνονται όλο και πιο εκρηκτικές.

(Πηγή: The Independent)

 News Room «Κέρδος» με πληροφόρηση από το ΑΠΕ - ΑΜΠ 

kerdos.gr, 10/10/2013 &infognomonpolitics