Κυριακή Γ΄ Λουκά-«Νεανίσκε, σοί λέγω,ηγερθητι».

Απόστολος: Β’ Κορ. δ’ 6 - 15

Ευαγγέλιον: Λουκά  ζ’ 11 – 16

«Νεανίσκε, σοί λέγω,ηγερθητι».

Ένα άλλο θαύμα.

Επιτακκτική η φωνή του Κυρίου. Νεαρέ, σε σένα απευθύνομαι, σήπω από το νεκροκρέβατό σου. Συγκινητική η περίπτωση. Η χήρα που έχασε τον μονογενή γιο της, στήριγμα της ζωής, συντροφιά στη μοναξιά της. Ταλαίπωρη γυναικα! Έχει συγκινησει την μικρή κοινωνία της πόλης Ναϊν. Της συμπαραστέκονται όλοι και ακολουθούν την εκφορά του νεκρού. Δεν το ζήτησε κανείς από τον Κύριο. Συγκίνησε και τον Κύριο. «Εσπλαχνίσθη επ’ αυτή». Την σπλαχνίστηκε. Δεν Τον πρόσεξε καν η διπλά χαροκαμμένη μάνα, κλαίοντας γοερά δίπλα στο φέρετρο. Πλησίασε απρόσκλητος ο Κύριος. Μη κλαίς της είπε. Ακούμπησε το νεκρό σωμα και πρόσταξε, «νεανίσκε, σοί λέγω, εγέρθητι»! Προς θαυμασμό όλου εκείνου του πλήθους που ακολουθούσε την εκφορά του νεκρού και των  ακολούθων του Κυρίου, ανακάθισε ο νέος και άρχισε να ομιλεί στους γύρω του.

Ανάμεικτα τα συναισθήματα του πλήθους.

«Έλαβε φόβος τούς πάντας καί εδόξαζον τόν Θεόν» και «προφήτης μέγας εγήγερται εν ημιν» και «επεσκέψατο ο Θεός τόν λαόν αυτού». Απλά αλλά χαρακτηριστικά περιγράφει ο ευαγγελιστής Λουκάς, τα συναισθήματα του λαού, αγαπητοί μου αδελφοί. Φυσικός ήταν ένας φόβος όταν είδαν να ανασηκώνεται ο νεκρός και να ομιλεί. Αντελήφθησαν ότι ήταν μάρτυρες ενός μεγάλου και ασυνήθιστου θαύματος που θα έπρεπε ένας προφήτης και μάλιστα μεγάλος να το επιτύχει. Για να συμπεράνουν τελικά ότι ο Θεός επισκέφτηκε τον λαόν Του. Μη νομίσετε, αγαπητοί μου, ότι οι επισκέψεις του Θεού σταμάτησαν. Ίσως δεν προσέχουμε κάποια παράξενα, κάποτε λογικά αδικαιολόγητα περιστατικά. Μια ξαφνική αλλαγή στη ζωή μας που ή δεν προσπαθήσαμε ή νοιώσαμε να αποτυγχάνει μια προηγούμενη προσπάθειά μας. Συμβαίνει πολλές φορές να αναρωτιώμαστε πως συνέβη αυτό ή εκείνο, που δεν το περιμέναμε ή που πιστέψαμε ότι αποκλείεται να συμβεί. Μήπως άραγε μας επισκέφτηκε ο Θεός;

Μας επισκέπτεται, παντοιοτρόπως ο Θεός. Βρίσκεται πάντοτε κοντά μας, βοηθός και συμπαραστάτης. Εμείς δεν Τον βλέπουμε, γιατί στηριζόμαστε μόνο και αποκλειστικά στις δυνάμεις μας, που είναι περιορισμένες. Αν πετύχουμε κάτι, περηφανευόμαστε ότι εμείς το καταφέραμε. Αν αποτύχουμε, μας φταίνε οι άλλοι, μας φταίει ο Θεός. Ωστόσο ο Θεός, παραβλέπει τις ανόητες σκέψεις μας και μας ζητά να επισκεφθεί την ψυχή μας και να κατοικήσει μόνιμα σ’ αυτήν. Την ετοιμάσαμε; Είμαστε έτοιμοι να Τον δεχτούμε;

 ΔΓΣ –Μητρόπολη Πάφου