Αποστολικό
Ανάγνωσμα: Α΄Κορ. α' 10 - 17
Ευαγγελικό
Ανάγνωσμα: Ματθ. ιδ΄ 14 – 22
«Ὁ δέ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν·
δότε ὑμεῖς αὐτοῖς φαγεῖν.»
Όταν
ο Κύριος είδε το πλήθος του κόσμου, «ἦσαν ἄνδρες ὡσεί πεντακισχίλιοι
χωρίς γυναικῶν και παιδίων», σημειώνει ο ευαγγελιστής Ματθαίος στη σημερινή
περικοπή. Ο Ιησούς βρισκόταν με τους μαθητές Του. Πλήθος μεγάλο,
«πεντακισχίλιοι άνδρες», που αν υπολογίσουμε και τις γυναίκες τους και τα
παιδιά τους, ίσως να ήταν παραπάνω από είκοσι με εικοσιπέντα χιλιάδες. Με πέντε
ψωμιά και δύο ψάρια, αγαπητοί μου αδελφοί, ήταν αδύνατο, όχι να χορτάσει, όπως
σημειώνει ο ευαγγελιστής, αλλά ούτε να γευτεί θα προλάβαινε αυτό το,
συγκεντρωμένο στην εξοχή πλήθος. Θαύμα τερατώδες και ασύλληπτο για την
ανθρώπινη πεπερασμένη συλλογιστική. Εγινε ωστόσο. Έφαγαν και χόρτασαν
όλοι αυτοί οι άνθρωποι, αφού πρώτα ικανοποίησαν την πνευματική τους πείνα
ακούοντας τον θείο Διδάσκαλο. «Δότε ὑμεῖς αὐτοῖς φαγεῖν». Και θα κληθούν
αργότερα οι μαθητές Του και οι μαθητές των μαθητών Του μέχρι και σήμερα, να
χορτάσουν την πνευματική δίψα εκατομμυρίων ανθρώπων σ’ όλο τον κόσμο.
«Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη». Να πάτε παντού και να
διδάξετε όλους τους ανθρώπους, θα πει αργότερα ο Κύριος στέλνοντας τους μαθητές
Του.
Ζώντας
σήμερα σε ένα κόσμο που λίγο δέχεται την αλήθεια του ευαγγελίου, απορροφημένος
από τις καθημερινές ατελειώτες υλικές ανάγκες, νοιώθουμε έντονη την έλλειψη,
χωρίς τις πιο πολλές φορές να γνωρίζουμε τι ακριβώς μας λέιπει. Ζούμε λοιπόν σ’
ένα κόσμο που ωστόσο ενώ είναι διψασμένος να μάθει την πραγματική, τη μοναδική
αλήθεια, δεν γνωρίζει που πρέπει να απευθυνθεί. Για μας όμως που έχουμε
την ευκαιρία και τη θεία ευλογία να είμαστε μέλη της Εκκλησίας του Χριστού, για
μας που έχουμε τη δυνατότητα να ακούμε και να διαβάζουμε το λόγο του Θεού, δεν
υπάρχει δικαιολογία άγνοιας. Έμείς πρέπει να γνωρίζουμε που θα βρούμε την πνευματική
τροφή. Γνωρίζουμε χάρις στη θεία διδασκαλία, πως θα την μεταστοιχειώσουμε σε
έργα ζωής. Μπορούμε να σβήσουμε τη δίψα μας για την αλήθεια, να χορτάσουμε από
τον λόγο του Θεού, παίρνοντας αυτά που μας κληροδότησε ο Κύριος με τη
διδασκαλία Του, συγκεντρωμένη στην Καινή Διαθηκη.
Ωστόσο,
αγαπητοί μου αδελφοί, δίκαια θα παρατηρήσετε, ότι ο Κύριος με μεγάλο αυτό θαύμα
που μας περιγράφει ο ευαγγελιστής, εκάλυψε μια τόσο απλή φυσική ανάγκη, μια
ανάγκη συνυφασμένη με την υλική μας παρουσία.
«Δότε ὑμεῖς
αὐτοῖς φαγεῖν». Στη δύσκολη σημερινή εποχή, όπου άρχισε να μας εγγίζει πλέον,
ένας απίθανος περιορισμός των υλικών αγαθών, βλέπουμε διαφορετικά τα υλικά και
τα πνευματικά αγαθά. Ίσως και σήμερα θα θέλαμε την επέμβαση, τη θαυματουργική
επέμβαση του Κυρίου μας, για να αντιμετωπίσουμε τις αναντίρρητες δυσπραγίες,
ελλείψεις, την ανεργία και όλα τα επακόλουθα. Και ασφαλώς δεεν θα μείνει
αδιάφορος. Πράγματι περισσότερο από άλλες εποχές αναζητούμε τρόπους
αντιμετώπισης των οικονομικών μας προβλημάτων. Και είναι σ’ αυτή την εποχή,
μεγαλύτερη η ανησυχία μας και ο προβληματισμός μας, γιατί είχαμε συνηθίσει να
ζουμε άνετα σε μια πραγματικά ή απατηλά ευημερούσα υπερκαταναλωτική κοινωνία. Ο
τρόπος αυτός της ζωής δεν άφησε χώρο ούτε επιθυμία αλλά ούτε και τον χρόνο για
οποιαδήποτε πνευματική απασχόληση ή ενδιαφέρον. Τώρα φαίνεται ότι άρχισε να
υπάρχει ο χρόνος να δούμε και κάτι άλλο, πέραν της βασανιστικής κάποτε
επιδίωξης του πλουτισμού και της καλοπέρασης. Καιρός λοιπόν να γυρίσουμε και να
δούμε τον εσωτερικό μας εαυτό. Να δούμε την κατάσταση της ψυχής μας. Να δούμε
τις ανάγκες της πνευματικής μας αναβάθμισης. Και να δείξουμε εμπιστοσύνη στον
Πανάγαθο Θεό ότι να έρθει συμπαραστάτης και βοηθός στα υλικά μας προβλήματα.
Πολύ απλά αναφέρει ακόμη ο ευαγγελιστής, κάτι σαν να ήταν εντελώς συνηθισμένο.
«Ἐσπλαχνίσθη ἐπ’ αὐτοῖς καί ἐθεράπευσεν τούς ἀρρώστους αὐτῶν».
Τους λυπήθηκε και εθεράπευσε όσους ήταν άρρωστοι. Μια απεριόριστη σειρά
θαυμάτων για τα οποία δεν υπάρχουν λεπτομέρειες. Σταματά και μένει στην
εντυπωσιακή θαυματουργική ενέργεια του χορτασμού των πεντακισχιλίων. Είδαμε τον
Κύριο να δίνει εντολή στους μαθητές Του. «Δότε ὑμεῖς αὐτοῖς φαγεῖν».
Φανερή ήταν η ανάγκη του μεγάλου πλήθους, των δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων που
μέχρι πριν λίγο, απορροφημένοι παρακολουθούσαν επί ώρες τη θεία διδασκαλία. Σε
μια έρημη από κατοικίες και δυνατότητα εξεύρεσης τροφών για όλους αυτούς τους
ανθρώπους. Πέντε ψωμιά και δυό ψάρια, είχαν μαζί τους για να περάσουν οι
μαθητές με τον Κύριο το βράδυ εκείνο. Αυτά διέθεσε για το πλήθος. Πέντε
χιλιάδες άνδρες χωρίς να λογαριάσουμε τις γυναίκες και τα παιδιά τους. Και
έφαγαν και εχορτάστηκαν. Γιατί να μην έχουμε λοιπόν εμπιστοσύνη στον Χριστό μας
να καλύψει και σε μας κάποιες απλές ανάγκες; Βέβαια συζητούμε πάντοτε για τις
απλές και καθημερινές ανάγκες, όχι την ικανοποίηση της άπληστης επιθυμίας μας
για απόκτηση αγαθών, την απόκτηση πλουτισμού και περιττών αγαθών. Δεν θα ήταν
ποτέ δυνατόν ο Πάτερας μας και δημιουργός μας να μας αφήσει χωρίς την φροντίδα
Του στις ανάγκες μας και μάλιστα πολλές φορές πολύ περισσότερο από ότι
υπολογίζουμε εμείς. Σημειώνεται ωστόσο στην περικοπή, για να φανεί
πόσο απλώχερα προσφέρει τα αγαθά: «καί ἦραν τό περισσεῦον τῶν κλασμάτων
δώδεκα κοφίνους πλήρεις».
Αφού
έφαγαν όλοι και χόρτασαν, μάζεψαν όλα τα κομμάτια που περίσσεψαν και γέμισαν ως
επάνω δώδεκα κοφίνους. Πολύ απλά υποδεικνύει ότι και στην πληθώρα των αγαθών,
που ο δωρεοδότης Θεός μας παραχωρεί, δεν πετούμε τίποτε. Να εκτιμήσουμε
τις θείες δωρεές. Είναι καιρός, αγαπητοί μου, να προσέξουμε στην καθημερινή μας
ζωή και να δούμε πόσες φορές το χέρι του Θεού, έρχεται να μας συμπαρασταθεί
στις ανάγκες μας, στις δυσκολίες και τα προβλήματά μας. Θα διαπιστώσουμε να
γίνονται πραγματικά θαύματα, από εκεί που δεν το περιμέναμε και ενώ είμασταν
απελπισμένοι. Φροντίζει ο Κύριος για μας, αγαπητοί μου, ακόμη και πριν
αντιληφθούμε τα προβλήματα που θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε.
Δ.Γ.Σ
– Μητρόπολη Πάφου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου