Ο Πρόεδρος της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Λουκασένκο δήλωσε:«Πεποίθησή μου είναι ότι η οικονομική κρίση είναι , στην πραγματικότητα, αναπόφευκτη συνέπεια της κρίσης στον πνευματικό τομέα».
Ο κ. Λουκασένκο τόνισε ακόμη ότι «η κρίση του πνεύματος είναι πολύ χειρότερη από ό, τι οποιοδήποτε οικονομικό σοκ, διότι είναι πολύ πιο δύσκολη και μας παίρνει πολύ περισσότερο χρόνο για να ξεπεραστεί»
8 Ιανουαρίου 2010 -"Interfax"
Αιμορραγία
-
*Προ ημερών ήρθε στην επικαιρότητα – και προσπεράσθηκε πολύ σύντομα – μια *
*στατιστική** ιδιαίτερα ανησυχητική. Μέσα στο έτος που διανύουμε, ένας
στους τ...
Πριν από 7 ώρες
2 σχόλια:
Η κρίση είναι ελληνική λέξη, και σημαίνει δίκη... Αντικατάστησε τη λέξη «κρίση» με τη λέξη «δίκη» και διάβασε: «Δια τούτο ουκ αναστήσονται ασεβείς εν δίκη» ή «αλλά την δίκην πάσαν δέδωκε τω υιώ» ή «νυν δίκη εστί του κόσμου τούτου» ή ότι «αποδώσουσι λόγον τω ετοίμως έχοντι δικάσαι ζώντας και νεκρούς» Έως τώρα οι ευρωπαϊκοί λαοί χρησιμοποιούσαν την λέξη «δίκη», αντί για τη λέ ξη «κρίση», όποτε και να τους έβρισκε κά ποια συμφορά. Τώρα η καινούργια λέξη αντικατέστησε την παλιά, και το κατανοητό έγινε ακατανόητο. Όταν γινόταν ξηρα σία, πλημμύρα, πόλεμος ή έπεφτε επιδημία, όταν έρριχνε χαλάζι, γίνονταν σεισμοί, πνιγμοί και άλλες συμφορές, λέγανε «Θεία δί κη!».
Και αυτό σημαίνει: κρίση μέσα από ξη ρασίες, κρίση μέσα από πλημμύρες, μέσα από πολέμους, μέσα από επιδημίες κ.λπ. Και τη σημερινή χρηματικο-οικονομική δυσκολία ο λαός την θεωρεί ως Θεία δίκη, όμως δεν λέει η δίκη αλλά η κρίση. Έτσι ώστε η δυσκολία να πολλαπλασιάζεται με το να γίνεται ακατανόητη! Εφόσον όσο ονομαζόταν με την κατανοητή λέξη «δίκη», ήταν γνωστή και η αιτία, λόγω της οποίας ήρθε η δυσκολία, ήταν γνωστός και ο Δι καστής, ο Οποίος επέτρεψε την δυσκολία, ήταν γνωστός και ο σκοπός της επιτρεπό μενης δυσκολίας. Μόλις όμως χρησιμοποι ήθηκε η λέξη «κρίση», λέξη ακαταλαβίστικη σε όλους, κανείς δεν ξέρει πια να εξη γήσει ούτε για ποιο λόγο, ούτε από Ποιόν, ούτε ως προς τι. Μόνο σ’ αυτό διαφέρει η τωρινή κρίση από τις κρίσεις που προέρχονται από την ξηρασία ή την πλημμύρα ή τον πόλεμο ή την επιδημία ή τους πνιγμούς ή κάποιους άλλους πειρασμούς.
Με ρωτάς για την αιτία της τωρινής κρί σης, ή της τωρινής Θείας δίκης! Η αιτία είναι πάντα η ίδια. Η αιτία για τις ξηρασίες, τις πλημμύρες, τις επιδημίες και άλλα μαστιγώματα της γενιάς των ανθρώπων, εί ναι η αιτία και για την τωρινή κρίση. Η αποστασία των ανθρώπων από τον Θεό. Με την αμαρτία της Θεο-αποστασίας οι άνθρω ποι προκάλεσαν αυτή την κρίση, και ο Θε ός την επέτρεψε, ώστε να ξυπνήσει τους ανθρώπους, να τους κάνει ενσυνείδητους, πνευματικούς και να τους γυρίσει προς Εκείνον. Στις μοντέρνες αμαρτίες—μο ντέρνα και η κρίση. Και όντως ο Θεός χρησιμοποίησε μοντέρνα μέσα ώστε να το συνειδητοποιήσουν οι μοντέρνοι άνθρωποι: χτύπησε τις τράπεζες, τα χρηματιστήρια, τις οικονομίες, το συνάλλαγμα των χρημά των. Ανακάτωσε τα τραπέζια στις συναλ λαγές σ’ όλο τον κόσμο, όπως κάποτε στο ναό των Ιεροσολύμων. Προξένησε πρωτόγνωρο πανικό μεταξύ εμπόρων και αυτών που ανταλλάσσουν το χρήμα. Προκάλεσε σύγχυση και φόβο. Όλα αυτά τα έκανε για να ξυπνήσουν τα υπερήφανα κεφαλάκια των σοφών της Ευρώπης και της Αμερικής, για να έλθουν εις εαυτούς και να πνευματικοποιηθούν. Και από την άνεση και το αγκυροβόλημα στα λιμάνια της υλικής σιγουριάς, να θυμηθούμε τις ψυχές μας, να αναγνωρίσουμε τις ανομίες μας και να προ σκυνήσουμε τον ύψιστο Θεό, τον ζωντανό Θεό.
Μέχρι πότε θα διαρκέσει η κρίση; Όσο το πνεύμα των ανθρώπων παραμείνει δίχως αλλαγή. Ώσπου οι υπερήφανοι υπαίτιοι αυτής της κρίσης να παραιτηθούν μπροστά στον Παντοδύναμο. Ώσπου οι άνθρωποι και οι λαοί να θυμηθούν, την ακαταλαβί στικη λέξη «κρίση», να τη μεταφράσουν στη γλώσσα τους, ώστε με αναστεναγμό και με τάνοια να φωνάξουν: «η Θεία δίκη»! Πες και εσύ, τίμιε πατέρα, η Θεία δίκη, αντί η κρίση, και όλα θα σου γίνουν ξεκά θαρα.
Χαιρετισμούς και ειρήνη
(Το κείμενο προέρχεται από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…», Ιεραποστολικές επιστολές Α’, εκδ. «Εν πλω»,
Αθήνα 2008, σσ. 33-36. Ο τίτ λος του πρωτοτύπου είναι: «Στον παπα-Κάραν για την κρίση τού κόσμου»)
Ζηλεύω την αγάπη προς την Ορθοδοξία των Ρώσων! Μακάρι και εμείς οι Έλληνες να τους μιμούμασταν...αλλά ούτε ούτε να συνεργαστούμε μπορούμε (ενώ οι αιρετικοί συνεργάζονται θαυμάσια!), ούτε αγάπη ούτε ταπείνωση έχουμε στη καρδιά μας και είμαστε πάντοτε έτοιμοι να κατακρίνουμε τον αδελφό μας και υποτίθεται ότι ήμαστε "καλοί Χριστιανοί"...
ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΠΟΥ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟ ''ΜΠΑΜ'' ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΣΙΑ!!!
ΑΡΓΑ Η ΓΡΗΓΟΡΑ ΚΑΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΡΩΣΟΥΣ ΚΑΤΙ ΚΑΛΟ ΣΙΓΟΥΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ...
Δημοσίευση σχολίου