ΑΠΟ την εποχή των ελληνικών τριήρεων του Κίμωνα, που και νεκρός νίκησε τον περσικό στόλο έξω από το Κίτιον, μέχρι σήμερα, οι Έλληνες της Κύπρου έχουν εστραμμένα τα βλέμματα και τις ελπίδες τους πάντοτε προς δυσμάς. Θεωρούν, και δικαίως, ότι η Ελλάδα είναι και οφείλει να είναι το πιο γνήσιο, ανιδιοτελές και σημαντικό στήριγμά μας για την επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού.
Η Ελλάδα έχει συμβατικές αλλά, προπάντων, ύψιστες εθνικές υποχρεώσεις και δεσμεύσεις έναντι των Ελλήνων της Κύπρου.
Δεν ήταν εύκρατες οι σχέσεις Ελλάδας-Κύπρου, μετά την κολοβή και δοτή ανεξαρτησία. Ευθύνονται τόσο η Αθήνα όσο και η Λευκωσία. Το 1974, οι Έλληνες της Κύπρου ένιωσαν μέχρι τα τρίσβαθα της ψυχής τους ανείπωτη πίκρα. Ο Καραμανλής μάς είπε ότι η Κύπρος έκειτο μακράν… Και σφαγιάστηκε και ματοκυλίστηκε από τον βάρβαρο Αττίλα.
Οι Έλληνες της Κύπρου, εδώ και πάνω από 2.500 χρόνια, διατήρησαν αλώβητο τον πόθο της ένωσής τους με την Ελλάδα. Χιλιάδες Κύπριοι πολέμησαν σε όλους τους απελευθερωτικούς αγώνες του Έθνους και με το αίμα τους σφράγισαν εσαεί το όμαιμον, το ομόθρησκο και το ομόγλωσσο. Και την κοινή ελληνική Ιστορία.
Όλοι οι Κύπριοι; Όχι, βέβαια. Θυμόμαστε τις ύβρεις, τους προπηλακισμούς, τους χαρακτηρισμούς, που διατεταγμένοι αριστεροί εκσφενδόνιζαν κατά των Ελλήνων αξιωματικών και στρατιωτών της μεραρχίας. Μετά το πραξικόπημα της χούντας κατά του Μακαρίου, ξεκίνησε νέος κύκλος ύβρεων κατά της Ελλάδας. Πέρασαν πολλά χρόνια για να ηρεμήσουν οι υβριστές και, σήμερα που είναι κυβέρνηση, αναμέλπουν δοξαστικά και αίνους για τη στενή συνεργασία με την Ελλάδα. Εκφράζουν θερμότατες ευχαριστίες για την πολυδιάστατη υποστήριξή της - και στην αμυντική μας θωράκιση.
Από της δημιουργίας της Εθνικής Φρουράς, ένα από τα κλασικά, πλέον, συνθήματα, που αναφωνούσαν οι νεοσύλλεκτοι, ήταν: «Ελλάς, Ελλάς, σκέπασε κι εμάς, της Κύπρου τα παιδιά σου ποτέ μην τα ξεχνάς». Το σύνθημα αυτό είχε, διαχρονικά, και διαφορετική χροιά. Πριν από το 1974, ήταν η αποτύπωση του πόθου της Ένωσης. Μετά την καταστροφή, ήταν η εναγώνια επίκληση στην Ελλάδα για βοήθεια στον αγώνα επιβίωσης του Ελληνισμού της Κύπρου.
Σήμερα, και μετά την άνοδο στην εξουσία κομμουνιστή Προέδρου, το ΑΚΕΛ βάλθηκε να απονευρώσει πλήρως το φρόνημα των εθνοφρουρών μας. Ο γράφων ζήτησε από το Υπουργείο Άμυνας ποια συνθήματα επιτρέπεται να αναφωνούνται από τους νεοσύλλεκτους. Αρνήθηκαν να μας πουν. Γνωρίζουμε, όμως, ότι απαγορεύτηκαν όλα τα συνθήματα, ακόμα και το πιο πάνω! Είναι γνωστή η διαχρονική απέχθεια του ΑΚΕΛ προς καθετί που ενθυμίζει Ελλάδα ή ελληνικό. Αλλά, τι;
Δεν είναι ο Πρόεδρος Χριστόφιας που είχε ευχαριστήσει θερμότατα (5.3.2008) τον Καραμανλή, για τη συμπαράσταση της Ελλάδας στον αγώνα του κυπριακού λαού; Δεν είναι ο Πρόεδρος που συχνά-πυκνά εκθειάζει, και καλώς, τις πολύ στενές σχέσεις με την Ελλάδα; Τι κάνουν οι νεοσύλλεκτοι, όταν αναφωνούν το πιο πάνω σύνθημα; Επικαλούνται την παντοειδή υποστήριξή της προς τους Έλληνες της Κύπρου. Αν δεν μας βοηθήσει η Ελλάδα, ποιος θα το κάνει; Μήπως η Κούβα; Ή η Συρία και η Λιβύη;
Το ΑΚΕΛ, η ΕΔΟΝ και κάποιοι ξεσαλωμένοι μεταμοντέρνοι πλην ιδεολογικά ξελιγωμένοι και νεοτερικά τυφλωμένοι θεωρούν το πιο πάνω σύνθημα-επίκληση ως εκδήλωση, τάχα, σοβινισμού και εθνικισμού. Το ΑΚΕΛ ενεργεί διεθνιστικά, όχι εθνικά και πατριωτικά. Γι’ αυτό και μεθοδεύει απογαλακτισμό από την Ελλάδα ως το εθνικό μας αποκούμπι.
Αλλ’ η Ελλάδα, είτε αρέσει είτε όχι, οφείλει να μας καλύπτει πολιτικά, διπλωματικά και στρατιωτικά. Διότι η σωτηρία ή η καταστροφή της από τους πεφιλημένους αδελφούς των Κύπριων πουρκουάδων και τον «κουμπάρο» του Καραμανλή, αρχίζει ή θα σταματήσει από την Κύπρο.
ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ - 30/07/2009
Σημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου