Ναυάγια εἰς τὴν Ἐκκλησίαν
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος
δημιουργοῦν πολλὰ προβλήματα στοὺς πιστοὺς ἀνθρώπους, παρόλο ποὺ τὸ πρῶτο αὐτοαποκαλεῖται
«Μητέρα Ἐκκλησία» καὶ ἡ δεύτερη ἀποδέχεται τὸν χαρακτηρισμὸ «θυγατέρα». Ἡ
πραγματικότητα ἀποδεικνύει ὅτι ἡ «Μητέρα Ἐκκλησία» δὲν ἔχει στοργὴ πρὸς τὴν
«θυγατέρα», ὅταν μιλάει γιὰ Νέες Χῶρες, γιὰ ἡμιαυτόνομη Ἐκκλησία τῆς Κρήτης, γιὰ
πατριαρχικὲς ἐπαρχίες στὰ Δωδεκάνησα καὶ στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ γιὰ σταυροπηγιακὲς
μονὲς στὴν Ἑλλάδα, γιὰ τὶς ὁποῖες ποτὲ δὲν ἔχει ἐνδιαφερθεῖ γιὰ τὴν συντήρησή
τους. Καὶ ἀπαιτεῖ ὅλοι νὰ ἔχουμε δουλικὸ φρόνημα ἀπέναντί του καὶ νὰ συμφωνοῦμε
ἀπερισκέπτως σὲ ὅ,τι προκλητικὸ ἀποφασίζει, περιφρονώντας τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τοὺς
ἱεροὺς κανόνες της. Ἐνδεικτικὰ ἀναφέρουμε τὸν οἰκουμενισμὸ καὶ τὸ οὐκρανικὸ
θέμα, στὰ ὁποῖα πρωτοστατεῖ ὁ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος. Καὶ στὰ δύο ἔχει
πλήρη ἀποτυχία, ὅπως συνέβη καὶ μὲ τὴν Σύνοδο στὸ Κολυμπάρι τῆς Κρήτης. Δέν ἐπιθυμῶ
νὰ ἀσχοληθῶ περισσότερο μὲ τὸν Πατριάρχη τοῦ Γένους (ποιοῦ Γένους, τοῦ παλαιοῦ ἢ
τοῦ νέου;) οὔτε καὶ νὰ ἐκδηλώσω σεβασμὸ σὲ οἰκουμενιστὲς καὶ γενικὰ σὲ ὑψηλόβαθμους
κληρικούς, ποὺ ἔχουν παπικὸ φρόνημα, ἐνῷ ἀνήκουν στὴν Ὀρθοδοξία!
Στὴν πρόσφατη Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
ἀποδείχτηκε ὅτι ἀπουσιάζει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ οἱ ἀποφάσεις εἶναι ἕτοιμες ἀπὸ
καιρό. Ἁπλῶς καλοῦνται οἱ Ἱεράρχες νὰ ὑπογράψουν, χωρὶς νὰ λαμβάνονται οἱ ἀπόψεις
ἐκείνων ποὺ διαφωνοῦν καὶ εἶναι πάντα ἐλάχιστοι. Στὴν πραγματικότητα δὲν
λειτουργεῖ τὸ συνοδικὸ σύστημα, γιὰ τὸ ὁποῖο καυχῶνται οἱ Ἱεράρχες, ἀλλὰ ποτὲ δὲν
ἀγωνίζονται νὰ τὸ ἐφαρμόσουν. Δέχονται τὶς ἀποφάσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ τῶν
συνεργατῶν του, δείχνουν ἀρρωστημένη ὑπακοή, τοὺς λείπει ἡ ἀρετὴ τῆς παρρησίας
καὶ φοβοῦνται ἀκόμα καὶ τὴ σκιά τους. Τοὺς χρησιμοποιεῖ μὲ τρόπο ἀπαράδεκτο ὁ
Πρῶτος, ὁ ὁποῖος πάρα πολλὲς φορὲς ἐνεργεῖ μὲ τρόπο ποὺ προκαλεῖ καὶ
σκανδαλίζει. Σημειώνουμε τρεῖς χτυπητὲς περιπτώσεις, ποὺ οἱ ἀποτυχίες ἦταν
κραυγαλέες καὶ προκλητικές.
Ὅταν συνέρχεται ἡ Ἱεραρχία γιὰ ἐκλογὴ νέων Ἐπισκόπων,
οἱ πιστοὶ ἄνθρωποι ἐνοχλοῦνται ἀπὸ τὸ κατάντημα. Τὰ ὀνόματα τῶν ὑποψηφίων εἶναι
γνωστὰ ἀπὸ τότε ποὺ ἐκοιμήθησαν οἱ Μητροπολίτες, κάποτε καὶ πρὸ τῆς κοιμήσεώς
τους. Ἐπιλέγει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, δίνει τὴ γραμμὴ καὶ οἱ συνοδικοὶ ἀκολουθοῦν τὸν
μεγάλο οἰακοστρόφο! Ἔτσι ὅπως πᾶμε καὶ τοὺς νεωκόρους τῶν ἐνοριακῶν ναῶν θὰ τοὺς
ἐκλέγει καὶ θὰ τοὺς διορίζει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος. Καί ὕστερα διερωτώμεθα, γιατί
πολλοὶ Μητροπολίτες εἶναι ἀνάξιοι τῆς ὑψηλῆς τους ἀποστολῆς ἢ γιατί ἀσχολοῦνται
μὲ ἀλλότρια ἔργα ποὺ ἔρχονται σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ἐν Χριστῷ ζωή, τὴν ὁποία
πρέπει οἱ ἴδιοι νὰ ἀκολουθοῦν καὶ τὸ ποίμνιο νὰ παραδειγματίζεται ἀπ’ αὐτούς.
Στὴν πρόσφατη Ἱεραρχία ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἐξέλεξε τὸν
πρωτοσύγκελλό του γιὰ ἐπίσκοπο μεγάλης Μητροπόλεως, δέχθηκε ἐπίσης τὴν ἐπιστολὴ
– ἐπιθυμία ἑνὸς μεγάλου (κατὰ κόσμον σοφοῦ) Μητροπολίτου τῆς Ἀττικῆς νὰ ἐκλεγεῖ
καὶ ὁ δικός του πρωτοσύγκελλος, ὅπως καὶ τὴν ὑπόδειξη ἑνὸς παραιτηθέντος
Μητροπολίτου νὰ ἐκλεγεῖ στὴ θέση του συνεργάτης του. Καὶ τὰ τρία πρόσωπα τὰ
γνωρίζαμε. Δὲν περιμέναμε τὴν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἐκλογή τους! Καὶ ἀπορεῖ ὁ ἁπλὸς
πιστὸς καὶ λέει: «Γιατί πηγαίνουν οἱ Δεσποτάδες στὴν Ἀθήνα γιὰ ἐκλογές;
Γιατί πηγαίνουν, ἀφοῦ ἡ ἐκλογὴ ἔγινε πρὸ πολλοῦ;».
Ἕνας εὐαίσθητος καὶ ἁπλὸς Ἀρχιεπίσκοπος ποτὲ δὲν θὰ ἐνεργοῦσε
μὲ αὐτὸν τὸν ἀντισυνοδικὸ τρόπο. Ἀλλὰ τί νὰ πεῖ κανείς; Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀπαράδεκτη
παράδοση στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος!
Ἕνα ἄλλο παράδειγμα τῆς ἀρχιεπισκοπικῆς ἀποτυχίας.
Τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν στὰ Σχολεῖα τὸ ὑποβάθμισαν καὶ στὴν οὐσία τὸ
κατήργησαν οἱ στενότατοι συνεργάτες τοῦ Ἀρχιεπισκόπου παρὰ τὶς κραυγὲς ἀγωνίας
ποὺ ἀκούγονταν ἀπὸ τὸ λαό. Δυστυχῶς συμφωνοῦσε- καὶ συμφωνεῖ -μὲ τοὺς
συγκεκριμένους ἄσοφους κατὰ Θεὸν θεολόγους! Γι’ αὐτὸ καὶ τοὺς ἄφηνε ἥσυχους νὰ
συνεχίζουν τὸ ὀλέθριο ἔργο τους.
Ἰδιαίτερη θλίψη προκάλεσε ἡ ἀπόφαση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου (δὲν
γράφω τῆς Ἱεραρχίας, γιατί δὲν λειτουργεῖ τὸ συνοδικὸ σύστημα) νὰ ἀκολουθήσει τὸν
ὀλισθηρὸ δρόμο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, ὁ ὁποῖος προκάλεσε
μεγάλο σχίσμα στὴν Ὀρθοδοξία μὲ τὸ νὰ ἀναμειχθεῖ στὸ θέμα τῆς Οὐκρανίας
καὶ νὰ πρωτοσταστήσει στὴν αὐτοκεφαλία της, ὑπηρετώντας σκοπιμότητες. Ἔτσι καὶ ἡ
Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος συμμετέχει στὸ πνευματικὸ ἔγκλημα καὶ λαμβάνει βαρύτατες εὐθύνες
ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ ποὺ δὲν ἔκαναν οἱ ἄλλες αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες, τὸ ἔκανε
πρώτη ἡ «θυγατέρα» τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, φοβούμενη μήπως τὴν τιμωρήσει
ἡ στοργικὴ «Μητέρα»!
Δυστυχῶς, στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἔχουμε πολλὰ
ναυάγια ἀπὸ ὑπαιτιότητα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου, χωρὶς ὅμως νὰ ὑπάρχουν
ναυαγοσῶστες, γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ ἐλπίζουμε σὲ κάτι καλύτερο. Ἀλίμονο!
3 σχόλια:
Μεγάλου Βασιλείου: Διήγησις τῆς παρούσης καταστάσεως τῶν Ἐκκλησιῶν
«Μέ τί νά παρομοιάσουμε τήν παροῦσα κατάσταση; Αὐτή πού εἶναι παρόμοια μέ κάποια ναυτική σύρραξη, τήν ὁποία ἑτοίμασαν ναυτικοί ἄνδρες φιλοπόλεμοι οἱ ὁποῖοι κρατοῦσαν μίσος μέ τούς ἀντιπάλους ἀπό παλαιές συγκρούσεις. Σκέψου τήν εἰκόνα αὐτήν νά ἐφορμοῦν μέ σφοδρότητα οἱ δύο ἀντίπαλοι στόλοι καί ἔπειτα, ὅταν ἐκραγῆ και φτάση σέ ἀξεπέραστα ὅρια ἡ μεγάλη ὀργή, νά μάχωνται μέ δύναμη οἱ ἄνδρες. Ἄν θέλης ὑπέθεσε ὅτι τά πλοῖα συγχρόνως πλήττονται καί ἀπό σφοδρή θαλασσοταραχή καί ἕνα σκοτάδι ἀπό μαῦρα σύννεφα ἔχει καλύψει τά πάντα, ὥστε νά μήν μποροῦν νά διακριθοῦν φίλοι ἤ ἐχθροί γιατί ἀπό τήν σύγχυση δέν ἀναγνωρίζονται τά σύμβολα.
Καί γιά νά γίνη πιό σαφής ἡ εἰκόνα ἄς προσθέσουμε τήν φουσκωμένη θάλασσα πού περιστρέφει τά νερά ἀπό τόν βυθό μέχρι ἐπάνω καί νά πέφτη ὁρμητικό τό νερό ἀπό ψηλά, ὥστε νά δημιουργῆται φοβερός κλύδωνας ἀπό τήν θαλασσοταραχή.
(Σκέψου) ἔπειτα νά φυσᾶνε οἱ ἄνεμοι ἀπό ὅλα τά σημεῖα στό ἴδιο σημεῖο καί νά συνταράσσεται ὁλόκληρος ὁ στόλος, καί ἀπό τούς ἀντιπάλους ἄλλοι νά προδίδουν τήν παράταξή τους, ἄλλοι νά αὐτομολοῦν ἀπό τήν ἀγωνία τους, ἐνῶ ἄλλοι νά προσπαθοῦν νά κυβερνήσουν τά σκάφη πού κλυδωνίζονται ἀπό τούς ἀνέμους καί νά ἐπιτεθοῦν στούς ἀντιπάλους, καί νά ἀλληλοσκοτώνωνται ἀπό τήν ἀνταρσία πού ἔφερε ὁ φθόνος γιά τούς νικητές καί ἡ ἐπιθυμία νά νικήση ὁ καθένας μόνος του.
Καί μέσα σέ ὅλα αὐτά φαντάσου ἕναν φοβερό καί ἀνάμεικτο θόρυβο σέ ἐκεῖνο τό σημεῖο ἀπό τούς ἀνέμους πού σφυρίζουν, ἀπό τόν πάταγο τῶν πλοίων, ἀπό τό κόχλασμα τῆς τρικυμίας, ἀπό τήν βουή τῶν πολεμιστῶν πού ἀφήνουν τίς κραυγές τους ἀνάλογα μέ τό τί παθαίνουν, καί ἐξ αἰτίας ὅλων αὐτῶν νά μήν ἀκούγεται ἡ φωνή οὔτε τοῦ ναυάρχου οὔτε τοῦ κυβερνήτη, ἀλλά νά ἐπικρατῆ φοβερή ἀταξία καί σύγχυση μέ ὅλα αὐτά τά ὑπερβολικά κακά, ὥστε νά κάνουν μεγάλα λάθη ἀπό ἀπόγνωση γιά τήν ζωή τους.
Πρόσθεσε σέ ὅλα αὐτά καί τήν βαρύτατη ἀσθένεια τῆς δοξομανίας, ὥστε, ἐνῶ τό καράβι πάει στόν βυθό, οἱ ἐπιβάτες νά μαλώνουν μεταξύ τους γιά τά πρωτεῖα.
Πήγαινε τώρα ἀπό τήν εἰκόνα σέ αὐτό τό ἴδιο τό κακό. Μήπως καί παλαιότερα τό ἀρειανικό σχίσμα, ἀφοῦ ἀποχωρίσθηκε ἀπό τήν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ σάν ἀντίπαλη μερίδα, δέν ἦταν ἡ μοναδική ἐχθρική παράταξη; Ὅταν μετά ἀπό μακροχρόνια καί φοβερή ἔριδα ἄρχισαν τόν φανερό πόλεμο ἐναντίον μας, τότε ὁ πόλεμος διαχωρίσθηκε σέ πολλά μέρη καί μέ μύριους τρόπους, ὥστε νά ὑπάρχη σέ ὅλους ἕνα ἀδιάλλακτο μίσος λόγῳ τοῦ γενικοῦ ἐχθρικοῦ κλίματος καί λόγῳ τῆς ὑποψίας τοῦ ἑνός πρός τόν ἄλλον.
Αὐτός ὁ σάλος τῶν Ἐκκλησιῶν δέν εἶναι πιό ἄγριος ἀπό τήν κάθε θαλασσοταραχή; Κατ’ αὐτόν τόν σάλο ἔχει μετακινηθῆ κάθε ὅριο πού ἔθεσαν οἱ Πατέρες, κάθε θεμέλιο καί κάθε δογματικό ὀχυρό ἔχει διασαλευθῆ. Τά πάντα συγκλονίζονται καί σείονται καθώς στηρίζονται σέ σαθρή βάση.
Ἀλληλοκαταστρεφόμαστε μέ τό νά ἐπιτιθέμεθα ὁ ἕνας στόν ἄλλον. Κι ἄν δέν σέ προφτάση ὁ ἐχθρός, σέ πληγώνει ὁ σύντροφος. Καί ἄν πέσης πληγωμένος, σέ καταπατᾶ ὁ συμπολεμιστής. Τόση κοινωνία ἔχουμε μεταξύ μας, ὅσο ἀπό κοινοῦ μισοῦμε τούς ἐχθρούς μας. Καί ὅταν περάσουν οἱ ἐχθροί, τότε βλέπουμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον ὡς ἐχθρό.
Ἀκόμη δέ ποιός θά μποροῦσε νά μετρήση τό πλῆθος τῶν ναυαγίων; Ἄλλοι βυθίζονται ἀπό ἐπίθεση τῶν ἐχθρῶν, ἄλλοι ἀπό τήν καλυμμένη ἔχθρα τῶν συμμάχων, ἄλλοι ἀπό τήν ἀπειρία τῶν ἡγετῶν τους.
Ὁλόκληρες Ἐκκλησίες βυθίσθηκαν αὔτανδρες, ἐπειδή ἔπεσαν ἐπάνω σέ δόλιους αἱρετικούς ὑφάλους, ἄλλοι παρέλαβαν τήν διακυβέρνηση τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά ναυάγησαν στήν πίστη, ἐπειδή δέν ἤθελαν νά ἀκολουθήσουν τό σωτήριο πάθος. Οἱ ταραχές πού προέρχονται ἀπό τούς ἄρχοντες τοῦ κόσμου τούτου καί ἀνατρέπουν τούς λαούς δέν εἶναι σφοδρότερες ἀπό κάθε θύελλα καί καταιγίδα;
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Πράγματι, θλιβερό καί σκυθρωπό σκοτάδι ἔχει καλύψει τίς Ἐκκλησίες, ἐπειδή ἔχουν ἐκδιωχθῆ οἱ λαμπτῆρες πού τοποθέτησε ὁ Θεός στόν κόσμο γιά νά φωτίζουν τίς ψυχές τῶν λαῶν.
Καί ἐνῶ ἤδη ὑπάρχει ὁ φόβος νά διαλυθῆ τό πᾶν, ἡ ὑπερβολική μεταξύ τους φιλονικία δέν τούς ἐπιτρέπει νά δοῦν τόν κίνδυνο. Περισσότερο ὑπολογίζεται ἡ προσωπική βλάβη παρά τό κοινό καί δημόσιο συμφέρον, στόχος εἶναι ἡ ἐπικράτηση στούς ἀντιπάλους παρά τό κοινό καλό, καί ἡ ἱκανοποίηση τοῦ ἐγωϊσμοῦ ἀπό τίς μελλοντικές ἀμοιβές. Γι’ αὐτό ὅλοι, μέ ὅποιον τρόπο μποροῦν, σηκώνουν φονικά χέρια ὁ ἕνας ἐναντίον τοῦ ἄλλου. Κάποια τραχεία κραυγή ἀπό αὐτούς πού ἀντιμάχονται μεταξύ τους, μία ἀκατανόητη βοή καί ἕνας δυσδιάκριτος ἦχος ἀπό τούς συνεχεῖς θορύβους ἔχει γεμίσει ὅλη τήν Ἐκκλησία καί διαστρέφεται τό εὐθές δόγμα τῆς εὐσεβείας ἀπό τίς ὑπερβολές καί τίς ἐλλείψεις.
Μία εἶναι ἡ προϋπόθεση τῆς φιλίας, τό νά ὁμιλῆ κανείς κολακευτικά.
Γιά τήν δημιουργία δέ τῆς ἔχθρας εἶναι ἀρκετό τό νά μήν συμφωνῆ κάποιος μέ τήν γνώμη τοῦ ἄλλου.
Θεολόγος δέ εἶναι ὁποιοσδήποτε, ἔστω κι ἄν ἡ ψυχή του εἶναι στιγματισμένη ἀπό μύριες κηλίδες. Γι’ αὐτό οἱ νεωτεριστές βρίσκουν εὔκολα πολλούς συνεργάτες στήν ἀνταρσία τους.
Γι’ αὐτό καί αὐτοχειροτόνητοι πού ἐπιδιώκουν μέ κάθε μέσον τήν κατάληψη τῆς ἐξουσίας ἔχουν ἀναλάβει τήν διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας, ἀγνοώντας τήν οἰκονομία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Καί ἐνῶ οἱ εὐαγγελικοί θεσμοί βρίσκονται σέ παντελῆ σύγχυση λόγῳ τῆς ἀταξίας, ὑπάρχει ἀπερίγραπτη σπουδή γιά τά ἀξιώματα καί ὁ καθένας ἀπό αὐτούς πού θέλουν νά ἐπιδειχθοῦν ἀγωνίζεται ὁ ἴδιος νά ἀνέλθη στό ἀξίωμα.
Λόγῳ αὐτῆς τῆς φιλαρχίας ἐπικρατεῖ πολύ μεγάλη ἀναρχία. Γι’ αὐτό οἱ συστάσεις τῶν ὑπευθύνων εἶναι ἀνώφελες καί χωρίς ἀποτέλεσμα, γιατί ὁ καθένας λόγῳ τῆς ἀμάθειας καί τοῦ ἐγωϊσμοῦ πιστεύει ὅτι πρέπει νά ἐξουσιάζη καί ὄχι νά ὑπακούη στούς ἄλλους.
Γι’ αὐτό καί θεώρησα ὅτι εἶναι προτιμότερο νά σιωπήσω παρά νά ὁμιλήσω, γιατί μέσα σέ τόσους θορύβους εἶναι ἀδύνατον νά εἰσακουσθῆ ἡ φωνή κάποιου ἀνθρώπου. Γιατί, ἄν εἶναι ἀληθινοί οἱ λόγοι τοῦ «Ἐκκλησιαστῆ», «οἱ λόγοι τῶν σοφῶν ἀκούγονται ὅταν ἐπικρατῆ ἡσυχία», δέν θά ταίριαζε στήν παροῦσα κατάσταση νά ὁμιλήσω γι’ αὐτά.Ἀκόμη ἐνθυμοῦμαι καί τό προφητικό λόγιο: «ὁ συνετός θά σιωπήση κατά τόν καιρό ἐκεῖνο διότι ὁ καιρός εἶναι πονηρός».
Καί πράγματι εἶναι πονηρός ὁ καιρός, διότι ἄλλοι φροντίζουν νά πέση κάτω κάποιος, ἄλλοι χοροπηδοῦν γύρω ἀπό αὐτόν πού ἔπεσε, ἄλλοι ἐπικροτοῦν τήν πτώση καί δέν ὑπάρχει κάποιος πού ἀπό συμπάθεια θά δώση τό χέρι του νά σηκωθῆ αὐτός πού γονάτισε. Ἄν καί κατά τόν παλαιό νόμο κατακρίνεται ἀκόμη καί αὐτός πού προσπέρασε μέ ἀδιαφορία τό ζῶο τοῦ ἐχθροῦ πού γονάτισε ἀπό τό βάρος. Τώρα, ὅμως, δέν ἰσχύουν τά ἴδια.
Γιατί;
Διότι γενικῶς ψυχράνθηκε ἡ ἀγάπη, ἐξαφανίσθηκε ἡ σύμπνοια μεταξύ τῶν ἀδελφῶν, ἀγνοεῖται ἀκόμη καί τό ὄνομα τῆς ὁμόνοιας, χάθηκαν οἱ νουθεσίες ἀπό ἀγάπη, δέν ὑπάρχει πουθενά χριστιανική συμπάθεια, δέν χύνεται πουθενά δάκρυ συμπάθειας.
Δέν ὑπάρχει αὐτός πού θά στηρίξη τόν ἀσθενῆ στήν πίστη, ἀλλά ἔχει ἀνάψει τόσο μίσος μεταξύ τῶν συμπολιτῶν, ὥστε ὁ καθένας χαίρεται περισσότερο μέ τίς συμφορές τοῦ πλησίον παρά μέ τά δικά του ἐπιτεύγματα.
Γιά ὅλους αὐτούς τούς λόγους ἔπρεπε νά σιωπήσω, ἀντίθετα, ὅμως, ἀπό τήν ἄλλη μεριά μέ εἵλκυε ἡ ἀγάπη, ἡ ὁποία δέν ζητᾶ τό δικό της συμφέρον καί ἀπαιτεῖ νά ὑπερνικᾶ κανείς ὅλες τίς δυσκολίες τῶν καιρῶν καί τῶν πραγμάτων.
Μᾶς δίδαξαν οἱ τρεῖς παῖδες, πού ρίφθηκαν στήν βαβυλώνια κάμινο, ὅτι ἀκόμη κι ἄν δέν ὑπάρχη κανένας σύμμαχος τῆς εὐσεβείας, πρέπει κανείς νά ἐπιτελῆ καί μόνος τό καθῆκον του. Αὐτοί μέσα ἀπό τήν φλόγα τῆς καμίνου ὑμνοῦσαν τόν Θεό, χωρίς νά ὑπολογίζουν τό πλῆθος τῶν ἀσεβῶν, ἀλλά οἱ τρεῖς τους ἦταν ἀρκετοί γιά νά στηριχθοῦν μεταξύ τους.
Γι’ αὐτό οὔτε καί ἐμᾶς μᾶς φόβισε τό πλῆθος τῶν ἀντιπάλων, ἀλλά, ἀφοῦ στηρίξαμε τήν ἐλπίδα στήν βοήθεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διακηρύξαμε μέ παρρησία τήν ἀλήθεια...».
http://i-m-patron.gr/%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B7-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B1%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%B9%CE%B5%CF%81/
Άλλο ένα θλιβερό φαινόμενο, ενδεικτικό των συγχρόνων εκκλησιαστικών ναυαγίων.
Η μητρόπολη Πατρών, διοργανώνει εκδήλωση-αφιέρωμα στο Μάνο Ελευθερίου...
Ναυάγιο και εδώ!
Λ.Ν.
Δημοσίευση σχολίου