H φαρσοκωμωδία την
οποία βιώνουμε τον τελευταία καιρό εξ αφορμής του υπερβάλλοντος εκδηλούντος
ζήλου της Ανεξάρτητης Αρχής Προσωπικών Δεδομένων, η οποία, ειρήσθω
εν παρόδω, παρεμβαίνει κατά το δοκούν και μεροληπτικώς, έλαβε χώρα άνευ
χρονοτριβής, υπό το νομότυπο πρόσχημα της προσφυγής της Ενώσεως Αθέων:
Από
τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά, Δικηγόρο
Εξέδωσε την
«απλή», άνευ κανονιστικής και αναγκαστικής ισχύος, υπ’ αριθμόν
28/89 γνωμοδότηση, περί μη αναγραφής του θρησκεύματος και της ιθαγένειας στα
πιστοποιητικά σπουδών της Δευτεροβάθμιας Εκπαιδεύσεως. Η
πολιτική διάσταση είναι ότι η απόφαση αυτή εδράζεται στις καινοφανείς αρχές της
επελαυνούσης Νέας Τάξης Πραγμάτων, η οποία εγκαθιδρύεται βαθμηδόν,
επιβάλλοντας νομιμοφανώς τις πολυπολιτισμικές τάσεις της εθνομηδενιστικής
παγκοσμιοποιήσεως.
Το ζέον ερώτημα
είναι ότι πλήττεται
εκ βάθρων μόνον η ορθόδοξη παράδοση, καίτοι
καθίσταται συνταγματικά κατοχυρωμένη, δηλονότι ο καταστατικός χάρτης της
πατρίδας μας, ήτοι το προρρηθέν Σύνταγμα, έχει ακραιφνώς χριστιανικό
χαρακτήρα, απορρέοντα, αφενός, από την προμετωπίδα του
Συντάγματος, «εις το όνομα της Αγίας Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδας», εκ του
άρθρου 3, παρ. 1, περί επικρατούσης θρησκείας, εν συνδυασμό όμως προς το άρθρο
13, παρ. 1, η οποία κατοχυρώνει ρητώς το απαραβίαστο της θρησκευτικής
ελευθερίας.
Ως εκ τούτου,
λοιπόν, τα καίρια αυτά ζητήματα, τα οποία συνιστούν και
ταυτοτητοποιητικά στοιχεία της εθνικής μας ιδιοπροσωπίας, καθίστανται ήδη λελυμένα και
σαφώς οριοθετημένα αφ’ εαυτών. Ποιος, άραγε, ο υποδόριος και σοβών
στόχος κατασυκοφάντησης της ορθοδόξου παραδόσεως με τον
ιταμό και καταφρονητικό χαρακτηρισμό «σκοταδισμός» υπό των γνωστών φενακισμένων
προοδευτικών κύκλων, ενώ, εν ταυτώ δε, υπερθεματίζουν και ανέχονται γηθοσύνως
έτερες εν Ελλάδι θρησκείες;
Συνελόντι
ειπείν, καθίσταται σαφές ότι ήδη υφίσταται σωρεία αποφάσεων του
ΣτΕ, αφενός μεν, οι υπ’ αριθμόν 660/2018 και 926/2018
αποφάσεις της Ολομέλειας του ΣτΕ, οι οποίες ακυρώνουν πανηγυρικώς το βιβλίο των
Θρησκευτικών, επί υπουργίας κ. Φίλη, το αυτό συνέβη και κατά των βιβλίων του κ.
Γαβρόγλου.
Κατά συνέπεια,
λοιπόν, έχουμε αποφάσεις επί των οποίων οφείλει η διοίκηση, κατά τα άρθρα 95,
παρ. 5, του Συντάγματος, να συμμορφωθεί αμελλητί. Το υπουργείο
Παιδείας θα συμμορφωθεί με την αναγκαστικού χαρακτήρα δικαστική απόφαση με την
ίδια σπουδή, όπως έσπευσε να ευθυγραμμισθεί παραχρήμα με την απλή γνωμοδότηση
της ανεξάρτητης Αρχής. Η κυβέρνηση τι θα πράξει εν όψει
της αναθεωρήσεως του Συντάγματος, θα προβεί εις τον
διαχωρισμό Εκκλησίας και Πολιτείας, θα εξαντλήσει τα δημοκρατικά μέσα ενός
δημοψηφίσματος;
Εν κατακλείδι, πώς θα
προστατευθούν η παραβίαση των προσωπικών δεδομένων και η μη ισότιμη μεταχείριση
εις βάρος των χριστιανών ορθοδόξων ως προς τη δημόσια δήλωση πίστεως εκ των
μαθητριών οι οποίες διαδηλώνουν την πίστη ευθαρσώς με «μανδήλες»; Υπάρχει παραβίαση
προσωπικών δεδομένων ως προς την πίστη ή όχι εν
προκειμένω; Άρα, τι κοινωνία θέλουμε, απλώς
αντορθόδοξη με θεοκρατικά κατάλοιπα οιασδήποτε άλλης θρησκείας, ρητορεύοντας
κατά τα άλλα περί των ατομικών δικαιωμάτων και της ελευθερίας των γυναικών
προσχηματικά, φονταμενταλισμό, έθνη-κράτη με ταυτότητα και οντότητα εφαρμόζοντας
το άρθρο 13, παρ. 1 του Συντάγματος ή έτερον τι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου