Νά διαφυλάξουμε τόν ὀρθόδοξο χριστιανικό χαρακτήρα τοῦ Συντάγματός μας

Εὐάγγελος Στ. Πονηρός Δρ Θ., Μ.Φ.

Νά διαφυλάξουμε τόν ὀρθόδοξο χριστιανικό χαρακτήρα τοῦ Συντάγματός μας

            Τά Συντάγματα τῆς Ἑλλάδος ἀπό τό 1822 ἕως καί σήμερα ἦταν καί παραμένουν ὀρθόδοξα χριστιανικά. Ἔτσι ἀποφάσισαν οἱ πρόγονοί μας οἱ ὁποῖοι μᾶς χάρισαν τήν ἐλευθερία μέ τήν ἐπανάσταση τοῦ 1821. Ἡ νικηφόρα ἐπανάσταση στοίχισε ποταμούς αἵματος - σέ ὁκτακόσιες χιλιάδες ὑπολογίζονται οἱ νεκροί Ἕλληνες, ὅσοι δέν πρόλαβαν νά χαροῦν τήν ἐλευθερία, ἀλλά μέ τήν πίστη, τόν ἀγώνα καί τή θυσία τους μᾶς τήν κληροδότησαν.

Καί σήμερα; Τί γίνεται σήμερα; Μία ὁμάδα ἀνθρώπων, χωρίς νά ρωτήσουν ἀπ΄ εὐθείας τόν θιγόμενο ἑλληνικό λαό, θά ἀποφασίσουν γιά τήν τύχη του, ἀπαγορεύοντας αὐθαίρετα, μέ τό "ἔτσι θέλω" ὅπως λέγει ὁ λαός μας, ὅσα τοῦ χάρισαν τήν ἐλευθερία, ὅσα ἔγιναν ἡ βάση τῶν ἀγώνων του;  Καί θά ἔλθουν ἔτσι ἀντιμέτωποι μέ τήν ἱστορία τοῦ ἔθνους μας, μέ τήν πλειοψηφία τῶν μελῶν του καί θά ἐπιχειροῦν νά κλονίσουν τά ψυχολογικά του στηρίγματα; Βαδίζουμε  πλέον πρός μία γραφειοκρατική ἀντεπανάσταση, ὅπου ἡ ἐν λόγῳ ὁμάδα καθισμένη μέσα στή θαλπωρή τῶν γραφείων της ἐπιχειρεῖ νά ἀποφασίσει γιά τόν λαό μας χωρίς τόν λαό μας, ἀπαγορεύοντας αὐθαίρετα ὅσα ἔγιναν τό θεμέλιο αὐτοῦ τοῦ κράτους;

            Καί βάσει ποίων ἐπιχειρημάτων ἐπιχειρεῖται ἡ γραφειοκρατική αὐτή ἀντεπανάσταση; Ὅσο κι ἄν ψάξαμε, διαπιστώσαμε ὅτι ἐπιχειρήματα δέν ὑπάρχουν, καί πῶς θά ἦταν δυνατόν νά ὑπάρξουν ἀφοῦ ἐδῶ καί διακόσια περίπου ἔτη δέν ἀδικεῖται κανένας ἐπειδή τό ἑλληνικό κράτος εἶναι ὀρθόδοξο χριστιανικό; Παρ΄ ὅλα αὐτά διατυπώνονται σοφίσματα καί ἰσχυρισμοί. Διατυπώθηκε λοιπόν ὁ ἰσχυρισμός ὅτι "δεν μπορεί να δημιουργείται δεύτερο συμβολικό θεμέλιο δίπλα στη λαϊκή κυριαρχία. Το Σύνταγμα θεμελιώνεται στη λαϊκή κυριαρχία, στο όνομα του λαού, δεν χρειάζεται το "Eἰς τό ὄνoμα τῆς Ἁγίας καί Ὁμooυσίoυ καί Ἀδιαιρέτoυ Tριάδoς". Αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ δηλώσεις ἀποκρύπτουν, δέ γνωρίζουμε ἄν τό πράττουν ἠθελημένα ἤ ἀπό ἄγνοια τῆς ἱστορίας μας, τό πῶς προέκυψε ἡ ἑλληνική λαϊκή κυριαρχία.

 Ἄς δοῦμε ἐν συντομίᾳ τά ἱστορικά δεδομένα τά ὁποῖα ἀποδεικνύουν τήν ὡς ἄνω ἀλήθεια: α) Διατήρησαν τήν ἑλληνική ἐθνική τους συνείδηση ὅσοι ἀπό τούς προγόνους μας δέν ἐξισλαμίσθηκαν κατά τούς ζοφερούς χρόνους τῆς δουλείας καί ὑπέμειναν γι΄ αὐτό τά πάνδεινα. Διότι ὅσοι ἐξισλαμίσθηκαν, καί ἦταν ἀρκετοί αὐτοί, ταυτοχρόνως ἐκτουρκίσθηκαν καί σήμερα οἱ ἀπόγονοί τους δέν γνωρίζουν πόθεν προέρχονται. β) Αὐτοί οἱ ἀνυποχώρητοι χριστιανοί ὀρθόδοξοι καί Ἕλληνες δέν ἔπαυαν νά ἐπαναστατοῦν ἀπό τό 1463 ἕως καί τό 1897. Κορυφαία φάση τοῦ ἀγῶνος ἡ μεγάλη ἐπανάσταση τοῦ 1821. γ) Τό 40% τῶν Ἑλλήνων τῆς σημερινῆς ἐλεύθερης Ἑλλάδος εἶναι προσφυγικῆς καταγωγῆς. Οἱ πρόγονοί τους ἐξεδιώχθησαν ἀπό τίς ἑστίες τους καί ὑπέστησαν τά πάνδεινα, ἐπειδή ἦταν ἀνυποχώρητοι χριστιανοί ὀρθόδοξοι καί κατά συνέπεια ἀνυποχώρητοι Ἕλληνες. γ) Ὀρθόδοξοι χριστιανοί ἦταν οἱ ἀγωνιστές οἱ ὁποῖοι ἔχυσαν τό αἷμα τους καί μᾶς χάρισαν τήν ἐλευθερία καί προέταξαν τήν πίστη στόν ἀγώνα αὐτό, ὅπως σαφῶς δηλώνεται στήν ἐπαναστατική προκήρυξη τῆς 24ης Φεβρουαρίου 1821 ἡ ὁποία ξεκινᾶ διά τοῦ "μάχου ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος", καί ὅπως δηλώνει καί ὁ ἀρχιστράτηγος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στόν πρός τούς νέους λόγο του. Ἡ ἐπιβολή ἑπομένως ἑνός κάποιου δῆθεν "οὐδετερόθρησκου" συντάγματος ὑπονομεύει τή λαϊκή κυριαρχία στήν Ἑλλάδα. Διότι αὐτή προέκυψε μόνο μέσῳ τῆς εἰς Χριστόν πίστεως.

Ἴσως θά ἀντιτείνει κάποιος ὁ ὁποῖος σπάνια διαπράττει τό σφάλμα νά συνδέσει γλῶσσα μέ διάνοια: "Ὅμως αὐτά συνέβησαν στό παρελθόν, ἐμεῖς βλέπουμε πρός τό μέλλον!" Σέ αὐτόν θά συστήσουμε κατ΄ ἀρχήν νά ξεκινήσει, ἔστω καί σέ μεγάλη ἡλικία, νά ἐλέγχει κριτικά τί λέγει ἡ γλῶσσα του καί κατόπιν θά τόν ἐρωτήσουμε σέ ποιόν τομέα τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς εἶναι δυνατόν νά σβήσουμε τό παρελθόν. Ἄραγε, εἶναι ποτέ δυνατόν νά ποῦμε χωρίς νά καταντήσουμε γελοῖοι: "δέ μέ νοιάζει ἡ μέχρι σήμερα ἰατρική, ἐγώ θά δημιουργήσω μιά νέα, ἀδέσμευτη ἀπό τό παρελθόν". Πῶς ἑπομένως θά σβήσουμε τήν ἱστορία μας καί ὅ,τι ἀποτέλεσε δημιουργικό στήριγμά της; Μήπως ἔπαυσαν οἱ κίνδυνοι καί οἱ εἰς βάρος μας διεκδικήσεις; Ἀκόμη καί ὅποιος ἐλάχιστα παρακολουθεῖ τήν ἐπικαιρότητα, γνωρίζει ὅτι κάτι τέτοιο δέν συνέβη.

            Καί δέν πρέπει νά λησμονοῦμε καί τήν ἑξῆς ἀλήθεια: Παρ΄ ὅλες τίς πολιτικές περιπέτειες τοῦ ἔθνους μας, διχασμούς, ἐμφυλίους, ἄλλους ἐκτενεῖς καί ἄλλους σύντομους, καί πολιτικές ἀστάθειες, ὁ ὀρθόδοξος χριστιανικός χαρακτήρας τοῦ Συντάγματος διατηρήθηκε ἀπό τό 1822 μέχρι σήμερα. Πιστεύουμε, ὅτι ὁ ὀρθόδοξος χριστιανικός χαρακτήρας τῆς πολιτείας μας εἶναι ἑνοποιητικό στοιχεῖο καί σέ καμμία περίπτωση διχαστικό. Ὑπῆρξαν κατά καιρούς ἔντονα φαινόμενα διχασμοῦ τοῦ λαοῦ μας: ὑπῆρξαν περίοδοι ὅπου στά χωριά  ὑπῆρχαν καφενεῖα τοῦ Α καί καφενεῖα τοῦ Β κόμματος, δέν ὑπῆρξε ὅμως ποτέ Ἐκκλησία τοῦ Α ἤ τοῦ Β κόμματος. Ἡ Ἐκκλησία ἦταν ἡ ἴδια γιά ὅλους. Γι΄ αὐτό καί δέν πρέπει μία ἀπειροελάχιστη μειοψηφία νά θέσει στό περιθώριο  τήν Ἐκκλησία μας προφασιζόμενη παραπειστικά συνθήματα.    

            Ὅμως πρέπει καί νά συνειδητοποιήσουμε, ὅτι ἡ ὅλη προσπάθεια ἀποτελεῖ μέρος μιᾶς γενικότερης προσπάθειας ἐκ τῶν ἔνδον ὑπονομεύσεως τοῦ ἔθνους μας. Ἡ προσπάθεια αὐτή ἔχει ξεκινήσει ἐδῶ καί δεκαετίες καί δέν ὀφείλεται σέ μία καί μόνη πολιτική παράταξη, διότι σέ ὅλες τίς πολιτικές παρατάξεις ὑπάρχουν καί νουνεχεῖς, ὅπως ὑπάρχουν καί ἀσύνετοι. Οἱ ἀσύνετοι οἱ ὁποῖοι ὑπονομεύουν τόσο τό Σύνταγμα, ὅσο καί τήν ἑλληνική πατρίδα τήν ὁποία τό Σύνταγμα ὑπηρετεῖ καί ἀδιαφοροῦν γιά τό ἄρθρο 120, πάλαι ποτέ ἄρθρο 114, τοῦ Συντάγματος, τό ὁποῖο θεωρεῖ ὡς καθῆκον τῶν Ἑλλήνων τόν πατριωτισμό, ὅμως αὐτό τό βασικό καθῆκον φροντίζουν μερικοί νά τό διαβάλουν ὡς τάχα συνώνυμο τοῦ σωβινισμοῦ, ἔτσι ὥστε νά ἀνθεῖ στή θέση του ἡ δουλοπρέπεια.

            Ἄς δοῦμε κάποια συμπτώματα τῆς ἐναγώνιας αὐτῆς ὑπονομευτικῆς προσπάθειας: Ἐπί δεκαετίες ἐπιχειρήθηκε συστηματικά ἡ ἐξάρθρωση τῆς οἰκογένειας μέ προπαγανδισμό τῶν ἐκτρώσεων καί τοῦ λεγομένου «οἰκογενειακοῦ προγραμματισμοῦ», ὁ ὁποῖος δέν ἦταν τίποτε ἄλλο ἀπ΄ τό νά μαθαίνει ὁ ἄνθρωπος πῶς νά μή ἀποκτᾶ παιδιά. Προπαγανδίσθηκε ἔντονα ὁ πολιτικός γάμος καί ἐπιχειρήθηκαν διαβολές εἰς βάρος τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου, παρ΄ ὅλα αὐτά ὁ λαός μας ἔδωσε στους προπαγανδιστές τήν ἀπάντηση ἡ ὁποία τούς ἄξιζε - περιφρόνησε τόσο τούς προπαγανδιστές ὅσο καί τό διαφημιζόμενο προϊόν! Προπαγάνδα ἀσκεῖται εἰς βάρος τῶν παιδιῶν μας, ὥστε νά θεωροῦν ὀμαλές καί ἀποδεκτές πράξεις καί σύνολα συμπεριφορῶν, τά ὁποῖα ἡ Ἐκκλησία μας θεωρεῖ παρεκτροπές καί ἀπαράδεκτα. Κακέκτυπα οἰκογενείας ἐπιχειροῦν νά μᾶς ἐπιβληθοῦν καί δέν ἀποκλείεται νά ἔλθει καί στήν Ἑλλάδα ἡ διαβόητη ἀπαγόρευση  ἀπό τά ἐπίσημα ἔγγραφα τῶν ὅρων "πατέρας" καί "μητέρα".

            Ὁ ὅρος "ἔθνος" ἀφαιρεῖται ἀπό ὁπουδήποτε ἀναφέρεται. Ἡ οἰκονομία ἀπαγορεύεται νά εἶναι ἐθνική, ἄρα καί ἑλληνική, καί γι΄ αὐτό τό ἁρμόδιο ὑπουργεῖο ἔχει παύσει νά εἶναι "ὑπουργεῖο ἐθνικῆς οἰκονομίας" καί ἐπιβλήθηκε ὡς "ὑπουργεῖο οἰκονομίας". Ἡ παιδεία ἀπαγορεύεται νά εἶναι ἐθνική, κατά συνέπεια καί ἑλληνική, καί γι΄ αὐτό τό ἁρμόδιο ὑπουργεῖο ἔχει παύσει νά εἶναι "ὑπουργεῖο ἐθνικῆς παιδείας" καί ἐπιβλήθηκε ὡς "ὑπουργεῖο παιδείας". Μέχρι καί στίς λεωφορειακές γραμμές οἱ ὁποῖες περνοῦν ἀπό τόν ἐθνικό κῆπο[1], στόν ἡλεκτρονικό πίνακα ὁ ὁποῖος ἀναγγέλλει τή διαδοχή τῶν στάσεων ἀναφέρεται ὁ ἐθνικός κῆπος ὄχι ὡς ἐθνικός, ἀλλά ἁπλῶς ὡς "κῆπος"!

            Ἡ ὀρθόδοξη παιδεία, τήν ὁποία τά παιδιά μας βάσει τοῦ συντάγματος, τῶν νόμων καί τῶν δικαστικῶν ἀποφάσεων δικαιοῦνται, μετατρέπεται αὐθαίρετα στό ξενόφερτο, ὅσο καί ἀποτυχημένο καί παιδαγωγικῶς ἐπικίνδυνο, religious literacy. Διδακτικά ἐγχειρίδια ἱστορίας ἐκδίδονται μέ σοβαρά σφάλματα, τά ὁποῖα παραποιοῦν τήν ἱστορική ἀλήθεια, καί φθάσαμε στό σημεῖο, ἀρκετά παραπάνω ἀπό ἀστεῖο, νά καταντήσει ἐν ἔτει 2010 ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν νά ἀσχολεῖται μέ τά ἀπίστευτα σφάλματα βιβλίου ἱστορίας τοῦ δημοτικοῦ σχολείου! Διδακτικά ἐγχειρίδια τῆς στοιχειώδους ἐκπαιδεύσεως προσφέρουν συνταγές μεγειρικῆς καί ὁδηγίες χρήσεως ἡλεκτρικῶν συσκευῶν, ἀντί νά διδάσκουν τούς μετά τήν ἀπελευθέρωση Ἕλληνες κλασικούς ὅπως Σολωμό, Κάλβο, Βαλαωρίτη Παλαμᾶ, Παπαδιαμάντη, τούς ὁποίους ἐάν διδαχθοῦν τά παιδιά μας θά διατηρήσουν ὁπωσδήποτε τήν ἑλληνικότητα καί τήν ὀρθοδοξία τους. Ὅποιον ἀπό τούς κλασικούς μας καί ἄν ξεφυλλίσεις, θά δεῖς νά ξεχειλίζει ἀπό Ἑλλάδα καί Χριστό, ὅμως ἐδῶ θά ἀναφέρουμε, γιά πολλοστή φορά, μόνο ἕνα γνωστό ἀπόσπασμα ἀπό τόν Παπαδιαμάντη, γραμμένο τό 1893, τό ὁποῖο θά ἔπρεπε νά γνωρίζει ὅλος ὁ πολιτικός μας κόσμος καί νά τό διδάσκονται καί ἐν τέλει νά τό ἐνστερνίζονται ὅλα τά παιδιά μας: «Ἄγγλος ἤ Γερμανός ἤ Γάλλος δύναται νά εἶναι κοσμοπολίτης ἤ ἀναρχικός ἤ ἄθεος ἤ ὁτιδήποτε. Ἔκαμε τό πατριωτικόν χρέος του, ἔκτισε μεγάλην πατρίδα. Τώρα εἶναι ἐλεύθερος νά ἐπαγγέλλεται χάριν πολυτελείας τήν ἀπιστίαν καί τήν ἀπαισιοδοξίαν. Ἀλλά ὁ Γραικύλος τῆς σήμερον ὅστις θέλει νά κάμῃ δημοσίᾳ τόν ἄθεον ἤ τόν κοσμοπολίτην, ὁμοιάζει μέ νάνον ἀνορθούμενον ἐπ΄ ἄκρων ὀνύχων καί τανυόμενον νά φθάσῃ εἰς ὕψος καί φανῇ καί αὐτός γίγας. Τό ἑλληνικόν ἔθνος, τό δοῦλον, ἀλλ΄ οὐδέν ἦττον καί τό ἐλεύθερον ἔχει καί θά ἔχει διά παντός ἀνάγκην τῆς θρησκείας του.[2]» Θά βρεθεῖ ποτέ, Ἕλληνας καί ὄχι "Ἕλληνας", ἡγέτης ὁ ὁποῖος θά σέβεται τίς διδαχές αὐτές;

            Τά ἐθνικά μας ὀνόματα δέν μᾶς ἀνήκουν πλέον, παραχωροῦνται καί σέ τρίτους παρά τή ρητή ἀπαγόρευση τήν ὁποία ἔχει θέσει ὁ ἑλληνικός λαός διαμαρτυρόμενος ἐντόνως καί κατ΄ ἐπανάληψη. Ἀποκτοῦν καί τρίτοι, παντελῶς ξένοι πρός αὐτά καί ἄσχετοι μέ αὐτά, δικαιώματα σέ αὐτά – καί μάλιστα ἐνῷ εἶχαν πλέον ἀρχίσει νά ἀπελπίζονται! Παρανοειδεῖς καταστάσεις: Ὁ κάθε παραγωγός τσικλόφουσκας, βαφῆς ὑποδημάτων ἤ ἀπορρυπαντικοῦ κατοχυρώνει τήν ὀνομασία τοῦ προϊόντος του καί ἔχει τό παγκόσμιο ἀποκλειστικό δικαίωμα χρήσεώς της,  ὅμως οἱ Ἕλληνες δέν ἔχουμε τό ἀποκλειστικό δικαίωμα χρήσεως τοῦ ἐθνικοῦ μας ὀνόματος "Μακεδονία" - ὀφείλουμε νά τό παραχωρήσουμε καί σέ τρίτους. Αὐτοί οἱ τρίτοι ἐνδέχεται σύν τῷ χρόνῳ νά συνεχίσουν ἀκάθεκτοι τίς εἰς βάρος μας διεκδικήσεις, διότι εἶναι κοινό μυστικό στόν χῶρο τῆς πολιτικῆς καί τῆς διπλωματίας ὅτι ὅποιος ἐπιτυγχάνει μία ὑποχώρηση ἀπό μέρους τοῦ ἀντιπάλου τήν ἐκλαμβάνει ὡς ἀδυναμία καί συνεχίζει τίς ἀπαιτήσεις.

            Τό θρήσκευμα ἀφαιρέθηκε ἀπό τά δελτία ταυτότητος μέ τήν ἐξωφρενική δικαιολογία ὅτι πρέπει νά εἶναι ἀπόρρητο, μολονότι ἡ θρησκεία ἀδιαμφισβήτητα εἶναι  δημόσια κοινωνική ἐκδήλωση καί γι΄ αὐτό δέν παραμένει κατά κανένα τρόπο ἀπόρρητη. Ἡ πολιτεία, μολονότι ἔχει πρό πολλοῦ λάβει τό μέγιστο μερίδιο τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, διατυπώθηκε ἡ ἀπαίτηση νά μή μισθοδοτεῖ πλέον κανονικά τούς κληρικούς. Ἡ πίστη μας, ἡ ὁποία μᾶς ἔφερε τήν ἐλευθερία, πρέπει νά φύγει ἀπό τό Σύνταγμά μας, ἡ δέ συνέπεια θά εἶναι ὁ πλήρης παραμερισμός τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν στό περιθώριο τοῦ "ἑλληνικοῦ" κράτους.

            Τό ὅλο ἐγχείρημα καταστροφῆς τῶν πνευματικῶν καί ψυχολογικῶν μας βάσεων θυμίζει ἐναργέστατα, ὡς πρός τήν ἐπίμονη, σταδιακή ἀλλά καί μεθοδική πορεία τήν ὁποία ἀκολουθεῖ, τόν λεγόμενο "φαβιανισμό". Λίγο-λίγο, ἕνα-ἕνα φεύγουν ὅσα μᾶς χάρισαν τήν ἐλευθερία - ὅσο κι ἄν ὁ λαός μας διαφωνεῖ, ὅσο κι ἄν διαμαρτύρεται. Ἡ διαφορά ὅλων αὐτῶν ἀπό τόν περιβόητο φαβιανισμό εἶναι, ὅτι ὁ Ρωμαῖος στρατηγός Φάβιος[3] ἐφήρμοσε τήν τακτική τῆς σταδιακῆς φθορᾶς ἐναντίον τοῦ στρατοῦ τοῦ Ἁννίβα, ἐχθροῦ τῆς πατρῖδος του Ρώμης. Σήμερα ὅμως χρησιμοποιεῖται, ἴσως ἀπό ἐπιπολαιότητα, ἴσως ἀπό ἄγνοια[4], ἴσως ἀπό ὑπερβάλλουσα ἀφέλεια, ἀπό Ἕλληνες ἐναντίον Ἑλλήνων!

            Τό ἐγχείρημα θυμίζει πλοῖο, τοῦ ὁποίου ὁ πλοίαρχος ἀποφασίζει ὅτι ἡ πυξίδα, τό πηδάλιο, τά συστήματα πλοηγήσεως καί ἐπικοινωνίας, τά καύσιμα, οἱ μηχανές καί τά ναυαγοσωστικά μέσα ἀποτελοῦν βάρος καί ἐμπόδιο στή σωστή πλεύση του καί ἀποφασίζει νά τά πετάξει ἕνα-ἕνα στή θάλασσα. Κι ἐνῷ διαπράττει τό καταστροφικό του ἔργο ἐπαίρεται ὅτι ἐκσυγχρονίζει τό δύσμοιρο πλοῖο! Ὅποιος διαθέτει ἔστω καί ἐλάχιστη λογική, καταλαβαίνει ποιό θά εἶναι τό τέλος τοῦ ἀτυχοῦς πλοίου καί τῶν τρισαθλίων ἐπιβατῶν του.

            Τί πρέπει νά γίνει!; Πρέπει ὅλοι οἱ Ἕλληνες ἀνεξαιρέτως, κατοικοῦντες ἐντός ἤ ἐκτός τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, νά καταστήσουν σαφές στούς νῦν θητεύοντες ὡς βουλευτές καί στά νῦν ὑπάρχοντα πολιτικά κόμματα, ὅτι ἐφ΄ ὅσον διαπράξουν τό ἐπαπειλούμενο ἀνοσιούργημα ἤ ὅ,τι ἄλλο παρόμοιο μηχανευθοῦν, δέν θά μᾶς ἐκπροσωποῦν πλέον, οὔτε τώρα, οὔτε στό μέλλον. Καί ἄν οἱ προειδοποιήσεις δέν ἀποδώσουν, καί τό ἀνοσιούργημα διαπραχθεῖ, θά πρέπει οἱ δράστες νά μή λάβουν ποτέ πλέον τήν ψῆφο μας.

            Καί ἐφ΄ ὅσον τό ἀνοσιούργημα συνεχίζεται καί ἐπιχειρεῖ νά ἐπιβληθεῖ, νά μή ὑποχωρήσουμε ποτέ, νά μή ξεχάσουμε ποτέ τό "μάχου ὑπέρ πίστεως καί πατρῖδος". Διότι ἐάν ἡ πατρίδα καί ἡ ἐλευθερία ξανακινδυνεύσει, καί ἐνδέχεται νά ξανακινδυνεύσει ἀφοῦ κάποιοι δέν παύουν τίς εἰς βάρος μας διεκδικήσεις, δέν θά κατορθώσουμε νά τή σώσουμε δίχως πίστη!

            Σύνταγμα χωρίς ὀρθοδοξία δέν εἶναι ἑπομένως δυνατόν νά ὑπάρξει στήν Ἑλλάδα. "Ἑλληνικό" Σύνταγμα ἀπό τό ὁποῖο θά ἔχει ἐξοβελισθεῖ ἡ ὀρθοδοξία, θά εἶναι ταυτόχρονα ἀντιχριστιανικό καί ἀνθελληνικό, θά καταλήξει δέ καί ἀπάνθρωπο, ἀφοῦ θά ἔχει θεμελιώσει κράτος ἀντεθνικό.

---

[1]           π.χ. στή γραμμή 608. Καί διά τοῦ λόγου τό ἀσφαλές βλ.  http://telematics.oasa.gr/#lineDetails_960_608 : ΓΑΛΑΤΣΙ - ΑΚΑΔΗΜΙΑ - ΝΕΚΡ. ΖΩΓΡΑΦΟΥ_134-54 )

[2]           Περιλαμβάνεται μεταξύ ἄλλων ὀξυδερκῶν παρατηρήσεών του σχετικῶν μέ τήν κακεντρέχεια τῶν χριστιανομάχων, τῶν "γραικύλων νάνων" ὅπως τούς ὀνομάζει προσφυῶς ὁ ἀριστοτέχνης τοῦ νεοελληνικοῦ λόγου, στόν πρόλογο τοῦ περίφημου διηγήματός του "Λαμπριάτικος ψάλτης".

[3]           Quintus Fabius Maximus Verrucosus (280-203 π.Χ).

[4]           Δέν τολμοῦμε νά διανοηθοῦμε, ὅτι θά ἦταν δυνατόν ποτέ Ἕλληνας νά διαπράξει ἐνσυνείδητη προδοσία εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδας!