Η Γιόγκα , του Πρωτοπρεσβυτέρου Αθανασίου Γιουσμά

εφημερίου Ιερού Ναού Αγίου Θεράποντος Μυτιλήνης
Καθηγητή Θεολόγου
από το βιβλίο του «Για τις παραθρησκευτικές ομάδες και τη γιόγκα» Μυτιλήνη 1992
…Η λέξη γιόγκα είναι μία από τις πιο βαρυσήμαντες λέξεις του Ινδικού λεξιλογίου. Προέρχεται από την σανσκριτική ρίζα JUG (γιογ) που σημαίνει συνδέω, υποτάσσω, ενώνω. Άρα γιόγκα σημαίνει σύνδεση, ένωση και γιόγκι είναι ο οπαδός της γιόγκα που βάζει κάτω από ζυγό τις αισθήσεις και τις σκέψεις, προσπαθώντας μέσα απ' αυτήν την "ατραπό", μέσα απ' αυτό το μονοπάτι, να ενωθεί "με την υπέρτατη υπερβατική πραγματικότητα".
Χρησιμοποιεί μεθόδους, στάδια, τεχνικές, ασκήσεις: π.χ. ειδικές στάσεις του σώματος, παρατεταμένη ενατένιση ενός αντικειμένου, συγκέντρωση της προσοχής, ρύθμιση της αναπνοής. "Πολλοί πηγαίνουν στη Γιόγκα να φορμάρουν το σώμα τους και ξαφνικά, χωρίς να το πολυκαταλάβουν, βρίσκονται μέσα σε ένα άντρο ενός αδίστακτου επιχειρηματία, που προτίμησε να ασκήσει ένα επάγγελμα που στην εποχή μας έχει πολλή πέραση: "θεός"(24)
Ο αληθινός σκοπός της γιόγκα δεν είναι η υγεία και η ευεξία του σώματος, αλλά καθαρά θρησκευτικός. Ο γκουρού του Σατυανάντασραμ (Γιόγκα 1/80, σ. 6) παρακαλεί(25) όλους όσους εξασκούν τη γιόγκα να μην την υποβιβάζουν σε τεχνική ομορφιάς ή τεχνική για να φορμαριστεί το σώμα. Λέει χαρακτηριστικά: "για την ομορφιά σου υπάρχουν γι' αυτό το σκοπό τα κέντρα ομορφιάς. Παρακαλώ πήγαινε σ' αυτά και μην έρχεσαι στα κέντρα της γιόγκα. Εάν θέλεις να φορμάρεις το σώμα σου, υπάρχουν και κέντρα φυσιοθεραπευτικής αγωγής, καθώς και άλλα παρόμοια μέρη για να πας. Πήγαινε λοιπόν εκεί. Στα κέντρα της γιόγκα θα πρέπει μόνον ο σκοπός της αναπτύξεως της συνειδητότητάς σου να σε φέρνει...". Και συνειδητότητα, κατά τη γιόγκα είναι το κάτι παραπάνω από το σώμα κι απ' τις αισθήσεις κι από το νου(26), άπειρο και απεριόριστο. Σκοπός της γιόγκα είναι ο άνθρωπος να ξεφύγει από την υπαρκτική σφαίρα, να απομονωθεί από την ύλη, να μην αντιλαμβάνεται ούτε χρώμα, ούτε οσμή, ούτε ήχο, ούτε αφή, ούτε τον εαυτό του, ούτε τίποτα κι έτσι να βρει τη λύτρωση, το φωτισμό, τη σύνδεση με το Απόλυτο.(27)
Βασικό θέμα της Ινδικής θρησκευτικής αναζήτησης στη διαδρομή των αιώνων υπήρξε ο προσδιορισμός της οδού για τη λύτρωση, για τη συνάντηση με το Υπερβατικό, το Θείο, την Υπέρτατη Πραγματικότητα. Αυτόν τον δρόμο δεν προσφέρει η γιόγκα; Άρα, είναι ή δεν είναι προθάλαμος του Ινδουισμού; Θα πρέπει να γνωρίζουμε καλά ότι "η γιόγκα δεν είναι απλώς και μόνο για το σώμα, μα ακόμα, περιέχει μέσα της το θρησκευτικό στοιχείο, μάλιστα σε υψηλό βαθμό, και είναι διάχυτο μέσα σε ολόκληρη την ουσία της και τον σκοπό της".(28)
"Όπως οι γονυκλισίες (οι μετάνοιες της μοναχικής μας παράδοσης), δεν είναι απλές κινήσεις του σώματος, αλλ' έχουν σχέση μ' ένα γενικότερο πιστεύω και εκφράζουν μια συγκεκριμένη διάθεση και τάση ψυχής, αποβλέποντας σε πνευματικούς σκοπούς, κατά παρόμοιο τρόπο - τηρουμένων των αναλογιών, γράφει ο Θεοφιλέστατος Αναστάσιος Γιαννουλάτος οι συνθετότερες ασκήσεις της γιόγκα έχουν συνάρτηση με ινδουϊστικές παραστάσεις(29) και σκοπεύουν σε πνευματικές θρησκ. εμπειρίες".
Όπως ο στρατός χρησιμοποιεί την πειθαρχία και την άσκηση, όχι για τη πειθαρχία και την άσκηση, αλλά γιατί αποβλέπει σ' έναν άλλον σκοπό, έτσι και η γιόγκα χρησιμοποιεί τη γυμναστική και τις διάφορες τεχνικές, αποβλέποντας στην απελευθέρωση του γιόγκι από τη Samsara.
Από τη Samsara;
Μια άλλη σπουδαία απόδειξη πως η γιόγκα δεν είναι σύστημα ασκήσεων, αλλά οργάνωση Ινδουϊστικής προέλευσης, αποτελεί το γεγονός πως η γιόγκα στην γκουρουιστική της διδασκαλία αναφέρεται στο "Κάρμα" και στη "Σαμσάρα" που οι έννοιες "κάρμα" (Κarma) και "σαμσάρα" (Samsara) έχουν θεμελιώδη σημασία για τον Ινδουισμό.
Samsara λέγεται στον Ινδουισμό η αλυσίδα των γεννήσεων, θανάτων και αναγεννήσεων, στην οποία είναι καταδικασμένη η "ψυχή".
Πιστεύεται δηλαδή ότι η ψυχή μετά το θάνατο περνάει, "εμφυτεύεται", σε διάφορα σώματα ανθρώπων ή ζώων ή εντόμων ή δέντρων ή φυτών και διανύει και άλλες ζωές με σκοπό να πετύχει την ηθική κάθαρση της ή να τιμωρηθεί για τις αμαρτίες της. Είναι η αντιχριστιανική θεωρία της Μεταμψύχωσης ή Μετενσάρκωσης που απορρίπτεται από την Αγ. Γραφή και την Εκκλησία μας. Έχουμε την Αγ. Γραφή που λέει: "απόκειται τοις ανθρώποις άπαξ αποθανείν, μετά δε τούτο κρίσις" (Εβρ. 9, 27). Δηλαδή, οι άνθρωποι μια φορά πεθαίνουν κι ύστερα κρίνονται από το Θεό. Και την Παράδοση της Εκκλησίας μας να τονίζει με το στόμα του Ωριγένη: "...άλλότριον της Εκκλησίας του Θεού το περί της μετενσαρκώσεως δόγμα, ούτε παραδιδόμενον υπό των αποστόλων ούτε εμφαινόμενόν που των γραφών". Δηλαδή, η διδασκαλία της μετενσάρκωσης είναι ξένη για την Εκκλησία του Θεού, ούτε οι Απόστολοι την παρέδωσαν, ούτε πουθενά στη Γραφή γίνεται λόγος.(30) Απ' αυτήν, λέει η γιόγκα, την ταλαιπωρία των μετεμψυχώσεων σε απελευθερώνει η τεχνική της γιόγκα με τον σοφό Γκουρού.
Η Samsara (μετενσάρκωση) εξαρτάται από το Κάρμα, από την ποιότητα των έργων. Το οποίο "Κάρμα" - λέει το Σατυανάντασραμ "δεν υπάρχει ανάγκη να καταπιέζεται" (Γιόγκα 4/81 σελ. 15). Ο ζητιάνος πρέπει να παραμείνει ζητιάνος κι ο τύραννος τύραννος κι ο εγκληματίας εγκληματίας "για να μπορέσει να εξελιχθεί, να εκπληρώσει το κάρμα του". Περιφρονείται δηλαδή, η δύναμη της Μετάνοιας, της Αναγέννησης που επαγγέλεται ο Χριστιανισμός.
Η γιόγκα περιλαμβάνει και μύηση (ντίσκα).
Μύηση είναι η επίσημη αποδοχή ενός μαθητή από μέρους του γκουρού. Το Σατυανάντασραμ αναφέρει πως χωρίς τη μύηση ,οι πνευματικές ασκήσεις δεν θα έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα(31): Τι περιλαμβάνει η μύηση στη Γιόγκα;
Στο βιβλίο του "Αποκρυφισμός - Γκουρουίσμός - "Νέα εποχή", σελ. 179 ο π. Αντ. Αλεβιζόπουλος μας κάνει γνωστό ότι:
"Κατά τη μύηση, ο μαθητής λαμβάνει από τον γκουρού μία διαλογιστική λέξη ή φράση (μάντρα), ένα κομπολόϊ με 108 χάνδρες για να το χρησιμοποιεί για το διαλογισμό με το μάντρα (Μόλα) και ένα νέο όνομα, μαζί με οδηγίες για τις ασκήσεις του.
Στο Σατυανάντασραμ δίδονται επίσης διάφορα "εργαλεία διαλογισμού", σχήματα και εικόνες, καθώς και ένα κομμάτι Γκέρου (άραφο ύφασμα) για να φοράει ο μαθητής κατά τη διάρκεια της ασκήσεως, σαν "σύμβολο της αφιέρωσης του" (Σατυανάντα, Φως, σ. 115).
Όλα αυτά μαρτυρούν πως ο χριστιανός που γίνεται μαθητής του γκουρού, απαρνιέται το άγιο βάπτισμα, το χριστιανικό του όνομα, την αφοσίωση του στο Χριστό. Τόσο το μάντρα, όσο το μάλα και τα άλλα εργαλεία διαλογισμού, μεταφέρουν το μαθητή στο ινδουϊστικό θρησκευτικό περιβάλλον".
Σ' ένα ινδουϊστικό θρησκευτικό περιβάλλον που κυριαρχεί με όλη τη σημασία της λέξης ο Γκουρού.
Κατά το Σατυανάντασραμ, το Κέντρο Γιόγκα Αθηνών: Γκουρού είναι λέξη που αποτελείται "από δυο γράμματα το γκου, που σημαίνει σκοτάδι, και ρου, που σημαίνει αυτός που διαλύει το σκοτάδι"(32). Άρα ο Γκουρού είναι αυτός που διαλύει το σκοτάδι, ο "Μεγάλος δάσκαλος" του γιόγκι.
Προχωρούν παρά πάνω, γράφοντας στα Γιόγκα 4/80, σ. 33 και Γιόγκα 7/80, σ. 7-8, πως "ο Γκουρού ταυτίζεται με τον ίδιο το Θεό ή είναι και ανώτερος από το Θεό... Είναι το υπέρτατο πνεύμα παντού". Είναι "φυσικό" τούτο να συμβαίνει παραμερίζοντας το Θεό μοιραία στη θέση Του τοποθετείς άνθρωπο. Αν βλέπεις, λένε, το Γκουρού σου σαν άνθρωπο, είσαι ζώο! "Λάτρευσε τον γκουρού σου και γονάτισε μπροστά του". Πιστεύουν(33) πως "Κύριος είναι ο πολυαγαπημένος δάσκαλος Γκουρού προς τον οποίο πρέπει με άπειρη αγάπη, ευγνωμοσύνη και αφοσίωση να τοποθετούμαστε ταπεινά μπροστά στα Άγια του πόδια"!
Προσέξτε ένα ποίημα αφιερωμένο στο γκουρού και θαυμάστε πόσο καταστρέφεται η προσωπικότητα των γιόγκι(34): "Το μονοπάτι, μου τόδειξε ο Γκουρού μου. Θέλησε το σώμα μου, του τόδωσα άφοβα.
Μου ζήτησε την Πράνα μου, (τη δύναμη ζωής), Την πρόσφερα, χωρίς δισταγμό. Είπε: θα μου δώσεις και τον νου σου; Απάντησα, Είναι δικός σου για πάντα. Έμεινα άδειος κι έρημος. Χωρίς τίποτα...
Υπήρχε ενότητα μέσα κι έξω. Είναι η χάρη του Γκουρού μου, που έχει σβήσει την ύπαρξη μου, και μ' απορρόφησε μέσα στον εαυτό μου. Το μονοπάτι μου τόδειξε ο Γκουρού μου".
Προσέξτε τις φράσεις: έδωσα στο γκουρού μου το σώμα μου, το νου μου, τα πάντα. Έμεινα άδειος κι έρημος. Χωρίς τίποτα. Έσβησε η ύπαρξη μου!!
Το Σατυανάντασραμ συνιστά στους γιόγκι "να αναπτύξουν τη νοοτροπία ενός πιστού σκυλιού ή ενός υπάκουου υπηρέτη" απέναντι στο Γκουρού τους (Φως, σ. 230). Έτσι ο άνθρωπος "αυτοϋπνωτίζεται"(35), χάνει κάθε δύναμη θελήσεως και κάθε πρωτοβουλία και θάπτει έτσι την προσωπικότητα του, "πληρώνοντας" κιόλας γιαυτό του το πάθημα. Καταβάλλοντος την "ιερά προσφορά" (ντακσίνα).
Τι είναι αυτό; Αυτό που ακούγεται προσφορά "γης, χρημάτων, σπιτιών, τροφής, ρούχων" στον Γκουρού. Ένα τμήμα των εισοδημάτων σε κείνον που προσφέρει "πνευματική καθοδήγηση". Και δουλειά μπόλικη στα Άσραμ.
Τα Άσραμ είναι τα κοινόβια της οργάνωσης με ανιδιοτελή υπηρεσία (Γκουρού Σέβα), δηλαδή εργασία "αδιάκοπη από το πρωί μέχρι το βράδυ, κάνοντας όλων των ειδών τις δουλειές" δίχως πληρωμή, υπηρετώντας έτσι τον Γκουρού.
Το Σατυανάντασραμ επιτίθεται εναντίον των μαθητών που είναι "απρόθυμοι στο να μοιράσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία με τον Γκουρού εξ αιτίας της περιορισμένης τους κατανόησης" (Φως σ. 121). Κι έτσι πλουτίζουν οι Γκουρού - θεοί εις βάρος των αφελών! Έχουμε παράδειγμα τον "Γκουρού του σεξ", τον Μπαγουάν Σρη Ραζνή που ξεζουμίζοντας "τις τσέπες των αφελών, αφού αρχικά αδειάσει τα μυαλά τους, ζει άνετα μέσα στις πολυτελέστατες βίλες του κινούμενος με τις 91 ρολσ - ρόϋς!"(36)
Ένα ακόμα επιχείρημα της θέσης μας ότι η γιόγκα δεν είναι ένα σύστημα ασκήσεων μόνο, αλλά και ένας προθάλαμος του Ινδουισμού με όλες τις ποικιλώνυμες Ινδουϊστικές αιρέσεις είναι και η εξής πληροφορία(37):
"Ο Χριστός είναι για την κίνηση ένα απλό σύμβολο, χρήσιμο για το διαλογισμό, δεν έχει καμμιά σημασία αν λατρεύει κανείς 'τον Θεό, τον Ιεχωβά, τον Αλλάχ, τον Μωάμεθ, το Βούδα, ή τον Χριστό ή τον Κρίσνα - πρόκειται πάντα περί του ενός και του αυτού Θεού. Η διαφορά εντοπίζεται μόνο στο όνομα'! (Γιόγκα 4/1980, σ. 26) Ο Χριστός είναι κι' αυτός ένας Γκουρού, δίπλα στο Βούδδα, τον Κρίσνα, το Ράμα, τον Μωάμεθ (σ. 4)1 ένα "σύμβολο" δίπλα στο τρίγωνο, στη φλόγα, στον γαλάζιο, κόκκινο ή κίτρινο λωτό! Γι' αυτό και δεν χρειάζεται κανείς ούτε τα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας μας ή και τις χριστιανικές συναθροίσεις. 'Να επισκέπτεσαι ναούς είναι σα να πηγαίνεις στο νηπιαγωγείο", αναφέρεται χαρακτηριστικά (Σουάμιτζι, Γιόγκα 5/1980, σ. 15).
Η λατρευτική ζωή της Εκκλησίας αντικαθίσταται με ινδουϊστικές γιορτές, όπως το 'Χόλι' (Γιόγκα 2/1980, σ. 15) και το 'Σιβαράτσι', γιορτή του Ιερού γάμου του Σίβα και της Σάκτι' (σ. 1). Οι πιστοί εγκαταλείπουν τους Ναούς και πηγαίνουν στα Άσραμ (Γιόγκα 1/1980, σ. 12) όπου οργανώνονται 'σάτσανκ' (Γιόγκα 2/1980, σ. 15) και 'κιρτάν', δηλαδή τραγούδι και χορός σύμφωνα με το ρυθμό, με σκοπό την αποκάλυψη της ανώτερης συνειδήσεως (Γιόγκα - τάντρα...) και τη μεταφορά του ανθρώπου στην κατάσταση των παραισθήσεων και των 'όμορφων ονείρων' των ναρκωτικών: Κάποτε, είκοσι ή εικοσιδύο χρόνια πριν, ήμουν στο Γκάνγκοτρι... στα Ιμαλάια. Ζούσα εκεί εννέα μήνες... Έπινα τσάι όλη μέρα κι είχα μια πίπα για γκάντζια. Η γκάντζια είναι το χασίς, που εσείς το καπνίζετε με τσιγάρο. Αυτό το έκανα κάθε μέρα επί εννέα μήνες. Είχα παρατεταμένα οράματα και έβλεπα μεγάλα και μικρά τούννελ, έβλεπα καμήλες να περνούν μέσα από τα μικρά τούννελ, και δεν ξέρω πως τα κατάφερναν" (Σατυανάντα, Γιόγκα 4/1980, σ. 13)".
Αξίζει να μεταφέρουμε εδώ, α' αυτό το σημείο, την εμπειρία ενός πρώην μέλους του εδώ Κέντρου Γιόγκα: "Επειδή είναι άγωστο στους πολλούς - και δεν κάνουν άσχημα - το τι συμβαίνει τουλάχιστον στην αρχή μέσα στο Κέντρο Γιόγκα και θέλοντας να ικανοποιήσω την αχόρταγη περιέργεια που πολλές φορές αποβαίνει επιζήμια στον άνθρωπο σας δίνω τις εξής πληροφορίες:
Μπαίνουν στην αίθουσα με τα πολλά χαλιά, δίχως παπούτσια -κάτι που στην αρχή μου θύμισε τακτική Μωαμεθανικού Τεμένους. Στην αίθουσα ακούγεται μουσική που θυμίζει Θιβέτ και υπάρχει ένας χαμηλός φωτισμός. Όλος ο χώρος είναι πνιγμένος σε αναθυμιάσεις ενός παράξενου φυτού. Και τυλιγμένοι σε μια κουβέρτα αρχίζουν οι ασκήσεις σύμφωνα με τις εντολές του υπευθύνου προσώπου. 'Μπήτε στο μικρό σας δακτυλάκι' και κάτι άλλα παραπλήσια. Κείνο που ακούγεται συχνά είναι η εντολή: 'εκπνεύστε εκπνεύστε'. Εκπνέεις, αλλά πιο πριν εισπνέεις αναγκαστικά. Και κείνο που εισπνέεις δεν είναι καθαρό οξυγόνο, αλλά παράξενες αναθυμιάσεις, απαραίτητες για την τεχνική γιόγκα. Μας πληροφόρησαν πως πρόκειται περί αρωματικού φυτού. Δεν το πίστεψα. Εμένα κάτι άλλο μου θύμισαν καθώς είδα κάπου να ζαλίζομαι, να έχω τάση προς εμετό, κάποιοι άλλοι να ροχαλίζουν και κάποιοι άλλοι να παραπονούνται πως νοιώθουν άσχημα και φρικτούς πονοκεφάλους. Αμέσως θυμήθηκα κάτι πριν χρόνια που είχα διαβάσει στην εφημ. Έθνος' της 26-2-1986 για τον Γκουρού Σρη Ραζνή πως υπάρχουν γι΄ αυτόν καταγγελίες 'για απερίγραπτα όργια, λαθρεμπόρια, παράνομο προσηλυτισμό, εθισμό παραισθησιογόνων και φοροδιαφυγή εκατοντάδων εκατομμυρίων δολλαρίων".
Μα είναι τόσο επικίνδυνη η γιόγκα;
Χρειάζεται προσοχή. Ο π. Αντ. Αλεβιζόπουλος αντλώντας πληροφορίες από δικά τους φυλλάδια γράφει τα εξής (38):
"Με την τάντρα γιόγκα ο μαθητής μπαίνει σε πολύ επικίνδυνους χώρους για τη σωματική του υγεία και μπορεί να απειληθεί ακόμη και η ζωή του. Ο ίδιος ο Σατυανάντα υπογραμμίζει πως μπορεί να συμβεί ένα ατύχημα. Αλλά τα πάντα είναι ένα ρίσκο, και ο άθρωπος οφείλει να είναι ένας ριψοκίνδυνος πολεμιστής" προσθέτει (Γιόγκα 5/81, σ. 7-8), βγάζοντας από τον εαυτό του τη μεγάλη ευθύνη για τους κινδύνους στους οποίους οδηγεί ανύποπτα θύματα.
Για την αποφυγή αυτών των κινδύνων συνιστά τις σχετικές ταντρικές τεχνικές, όπως το να πίνει κανείς τα ούρα του κ.α (βλ. Γιόγκα 10/81, σ. 16). Από την άλλη πλευρά μπορείς να τρελλαθείς και να περάσεις τα υπόλοιπα χρόνια σου σε ένα ψυχιατρείο. Δυστυχώς αυτό έχει συμβεί σε μερικούς ανθρώπους που ακολουθούν πρακτικές Γιόγκα χωρίς καθοδήγηση. (Γιόγκα 15/81, σ. 41 - 42)".
Έχουν επίσης παρατηρηθεί και τα εξής(39):
Επειδή η γιόγκα είναι συνδεδεμένη απ' αρχής με αποκρυφιστικές (δαιμονικές) δυνάμεις και με τη μαγεία, είναι γνωστό, αλλά κι από τα βιβλία τους το γνωρίζουμε, πως όσοι μαθαίνουν το σύστημα της γιόγκα έχουν την υπόσχεση για υπερφυσικές ικανότητες (σιδδίς), εφόσον, βέβαια, ακολουθούν πιστά τις οδηγίες της γιόγκα. Όλοι οι ειδικοί προειδοποιούν για τους μεγάλους κινδύνους. Ο Αβαλόν λέει πως η γιόγκα και η μαγεία πηγαίνουν χέρι - χέρι. Ο Σρι Πουρόίτ Σουάμι προειδοποιεί: Στην Ινδία και στην Ευρώπη συνάντησα γύρω στους 300 ανθρώπους, οι οποίοι από κακό χειρισμό της γιόγκα φέρνουν επάνω τους μόνιμες διαταραχές, παρόλο που οι γιατροί σε εξετάσεις που έκαναν δεν τους βρίσκουν οργανικά τίποτα το ανώμαλο... Ο Σουάμι Πραβονανάντας λέει: Η γιόγκα και ο Μυστικισμός μπορούν να προκαλέσουν βλάβες στον εγκέφαλο και ανίατη αρρώστια, όταν κάποιος εφαρμόσει τη μέθοδο τους εσφαλμένα. Ο Ρήκερ, πάλι, λέει ότι σε περίπτωση ελαφρά λανθασμένης συμπεριφοράς δημιουργείται καρκίνος του λαιμού κι όλες οι πιθανές αρρώστιες, όπως αμνησία, εκστάσεις, τρέλλα ή ακόμα και θάνατος".
Η γιόγκα και όλες οι αμέτρητες παραθρησκευτικές ομάδες, κινήσεις ή σχολές κινούνται σε εξωχριστιανικό χώρο, έστω κι αν κάνουν λόγο για το Χριστό, για την προσευχή, για την πίστη ή έστω κι αν χρησιμοποιούν χωρία από την Αγ. Γραφή ή από τους Πατέρες. Υπάρχει σκοπιμότητα. Όλα αυτά χρησιμοποιούνται για να ομορφίνουν τον "καρπό" και να δούμε στη συνέχεια και μεις σαν την Εύα "ότι καλόν το ξύλον εις βρώσιν και ότι αρεστόν τοις οφθαλμοίς ιδείν και ωραίον εστί του κατανοήσαι" (Γεν. γ' 6), κι έτσι νάρθει η πτώση, η πτώση σου.
Σ' αυτήν την ενότητα ας υπογραμμίσουμε πως είναι άστοχο να ταυτίζουμε τη μυστική θεωρία του Χριστιανισμού με άλλες μορφές μυστικισμού όπως λ.χ. με τη γιόγκα. Κατηγορηματικά τονίζουμε, πως δεν είναι "ίδια πράγματα". Στην Ορθοδοξία ο Χριστιανός στοχεύει την ένωση του με το θεό και μέσα από την άσκηση επιδιώκει τη θεωρία του Θεού. Αυτό είναι μιαν αλήθεια. Όμως, κέντρο της όλης προσπάθειας στην Ορθοδοξία, είναι το πρόσωπο του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού κι όχι απλά το θείο σαν μια απρόσωπη δύναμη. Η κάθε προσπάθεια του Χριστιανού είναι ένα ξεχείλισμα της αγάπης προς το Θεό που είναι "ποιητής ορατών και αοράτων" και σωτήρας του ανθρώπου, αφού σαρκώθηκε, δίδαξε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε γιαυτόν. Ακόμα, η άσκηση του Χριστιανού είναι μια έκφραση μετάνοιας και ταπείνωσης του πλάσματος μπροστά στον Πλάστη του. Ταπεινά το πλάσμα με την "προσευχή του Ιησού" το, "Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ και Λόγε του Θεού του ζώντος, ελέησαν με τον αμαρτωλόν" ζητά το έλεος και ελπίζει αφού "πάσα δόσις αγαθή και πάν δώρημα τέλειον άνωθεν εστί καταβαίνον εκ του Πατρός των φώτων". Δεν σταματά, όμως, στην άσκηση και στην αδιάλειπτη προσευχή, απολυτοποιώντας αυτήν την "χριστιανική τεχνική", σίγουρος πως το ...φωτοστέφανο του ανήκει, γνωρίζει πως ποτέ δε θα φτάσει στο σημείο να πει σαν τον Παύλο "ζω ουκέτι εγώ, ζει δε εν εμοί Χριστός" (Γαλ. β', 20) αν δεν ζει "εν Χριστώ" κι αν δεν συμμετέχει στα Μυστήρια της Εκκλησίας που αποτελούν τρόπους με τους οποίους μεταδίδεται η Χάρη του Θεού στον άνθρωπο. Θυμίζω τα λόγια του Χριστού "ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει κάγώ εν αύτω" (Ιωαν. στ' 56).
Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος γνωρίζοντας πως οι "νέες αιρέσεις", τα αλλιώτικα αυτά ψυχοναρκωτικά παγιδεύουν, ναρκωθετούν, διχάζουν και σκοτώνουν τη ψυχή και το σώμα του ανθρώπου οδηγήθηκε στην υπ' αριθ. 2284 της 23-6-1983 εγκύκλιο προς τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες της Ελλάδος στην ουοία τονίζει:
"Ο αριθμός των μυητικών οργανώσεων, ινδουιστικής κυρίως προελεύσεως, αυξάνει συνεχώς, ενώ η παραψυχολογία, τα μέντιουμ και η μαγεία ευρίσκονται εις μεγάλην έξαρσιν. Πολλοί από τας οργανώσεις αυτάς κρύπτονται κάτω από το πρόσχημα της "υγείας", "καταστημάτων υγιεινής διατροφής", της "επιστήμης", ή και της "τεχνικής" προς ανακούφισιν από το άγχος κ.ο.κ. Προσέτι πρέπει να υπογραμμισθή ότι η συμμετοχή ορθοδόξων εις τας οργανώσεις αυτάς, καθώς και εις τας διαφόρους Σχολάς Γιόγκα (Σατυανάντασραμ, Ανάντα Μάργκα, Ένωσις Γιόγκα Ηλίανθος κ.ο.κ.), είναι ασυμβίβαστος προς την ιδιότητα του μέλους της Ορθοδόξου Εκκλησίας".
Κλείνοντας σας μεταφέρω μια προσωπική εμπειρία νεαρού ατόμου που είχε μπλεχτεί στην Κίνηση γιόγκα:
"Βρέθηκα μέσα στη δίνη της γιόγκα ψάχνοντας για το καινούργιο, αυτό που θα τάραζε τα λιμνάζοντα νερά της ζωής μου, ενώ παράλληλα θα έβρισκα τη ξεκούραση και τη χαλάρωση από το καθημερινό στρες.
Οι υποσχέσεις άφθονες κρατούσαν ζωηρό το ενδιαφέρον μου, και κοντά σ' όλα αυτά, τονιζόταν η βεβαιότητα από τον ειδικό, ότι όλες αυτές οι ασκήσεις είναι προληπτικές για κάθε σωματική ασθένεια.
Το χαλί είχε ξεδιπλωθεί κάτω από τα πόδια μου, το ένοιωθα σχεδόν στέρεο, δεν είχα παρά να αφεθώ στις οδηγίες που θα μου δινόταν, να ακολουθώ τα παραγγέλματα και οι υποσχέσεις θα γινόταν πραγματικότητα. Υποσχέσεις για την ανακάλυψη της αλήθειας, της γνώσης. Ποιας αλήθειας όμως; Ποιας γνώσης; Έννοιες αόριστες, κι' όταν ζητούσες περισσότερες εξηγήσεις, τις διαδεχόταν άλλες περισσότερο αόριστες, πολύπλοκες έννοιες. Μια αλυσίδα εννοιών που βαθειά μέσα στη ψυχή σου οδηγούσε στη σύγχυση.
Αφέθηκα με τη σιγουριά του νέου που ακολουθεί τους ρυθμούς της εποχής του.
Αφέθηκα με τη σιγουριά ότι παρέχω στον εαυτό μου εμπειρίες μοναδικές, ότι του παρέχω δυνατότητες για κάτι καλύτερο.
Αφέθηκα κι είδα μπροστά μου ν' ανοίγεται ένας κόσμος αόριστος, άπιαστος, όλα ήταν ρευστά, χαώδη.
Αισθήματα, συναισθήματα, εμπειρίες. Οι άλλοι γύρω μου, είμασταν μαζί, κι όμως μόνοι. Ο καθ' ένας στον κόσμο του. Για να πετύχεις τι; Οι υποσχέσεις και τα επιτεύγματα ήταν άλλωστε τόσο νεφελώδη, που μπορούσες να τα ερμηνεύσεις όπως ήθελες.
Αναρωτήθηκα πού πάω, και τότε αισθάνθηκα τους στρωβίλους της δίνης να με τραβάνε σαν μια ρουφήχτρα κι είπα: Όχι. Όχι στον επόμενο κύκλο ασκήσεων για να γίνουν οι εμπειρίες βαθύτερες, για να γίνει η ζάλη της δίνης μεγαλύτερη.
Βρήκα τη δύναμη. Ναι, γιατί χρειάζεται δύναμη για να αντικρύσεις την αλήθεια και να σταθείς στα δικά σου πόδια μέσα σ' όλο αυτό τον ομιχλώδη κόσμο της γιόγκα. Όχι λοιπόν στο σκοτάδι που κανείς δεν ξέρει τι κρύβει. Ναι στο Φως και στην Αλήθεια.
Αναζήτησα την Αλήθεια και το Φως. Γιατί ποιος άλλος μπορεί να είναι το Φως, εκτός από Εκείνον που είπε: ' Εγώ ειμί το Φως του κόσμου, ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία άλλ' έξει το φως της ζωής (Ίωάν. Η', 12)".
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. "Πνευματικός βιασμός, "νέες αιρέσεις", μία πραγματική απειλή", π. Αν. Γ. Αλεβιζοπούλου. Αθήναι σελ. 91.
2. εφημ. "Απογευματινή", 3/11, 10/11 και 24/11/1991.
3. εφημ. "Ακρόπολις", 12/9/78.
4. "Αποκρυφισμός - Γκουρουϊσμός - Νέα εποχή" π. Αντ. Γ. Αλεβιζοπούλου. Εκδ. Ι.Μ. Νικοπόλεως, Πρέβεζα 1990 σελ. 218 - 234.
5. "Πνευματικός βιασμός..." βλ. πιο πάνω σελ. 85.
6. εφημ. "Ακρόπολις", 23/2/86.
7. εφημ. "Έθνος", 29/1/86.
8. εφημ. "Ελευθεροτυπία" 20/9/83.
9. εφημ. "Μεσημβρινή" 5/2/1990.
10. Περιοδ. "Κλικ" τευχ. 54, Οκτώβριος 1991, σελ. 98-111.
11. εφημ. "Ελεύθερος Τύπος" 4/9/1985.
12. βλ. Νικ. Ψαρουδάκη "Προσφυγή κατά της Μασωνίας" εκδ. "Μήνυμα", "Φωνή Κυρίου" έκτακτη έκδοση, Αύγουστος 1981, εφημ. "Εκκλησ. Αλήθεια", αρ. φύλ. 248 16/2/87 και εφημ. "Ορθοδ. Τύπος" 24/11/89.
13. "Πνευματικός βιασμός..." βλ. πιο πάνω σελ. 17 - 24.
14. βλ. ανωτέρω σελ. 72 - 74.
15. εφημ. "Απογευματινή" 10/1/1988.
16. εφημ. "Έθνος" 24/6/1990.
17. "Πνευματικός βιασμός..." βλ. πιο πάνω σελ. 73.
18. εφημ. "Μεσημβρινή" 5/2/1990 σελ. 19.
19. εφημ. "Εκκλησιαστική Αλήθεια" 1/12/1989 σελ. 8.
20. Εφημ. "Εκκλησ. Αλήθεια", φυλ. 136, 1/6/82.
21. εφημ. "Απογευματινή" 24/11/1991 σελ. 16 - 17. 23. εφημ. "Μεσημβρινή" 8/2/1990 σελ. 20.
22. βλ. και: 1) Όψεις Ινδουισμού - Βουδδισμού" Θεοφ. Αναστασίου Γιαννουλάτου, εκδ. Εθν. Καποδ/κού Πανεπ. Αθηνών 1988, 2) "Θ.Η.Ε." τόμος 4ος Αθήναι 1964 σελ. 517, 3) "οι πέντε μεγάλες θρησκείες του κόσμου" Γεωργ. Μουστάκη Εκδ. Πατάκη, 4) "Σύγχρονες αιρέσεις και "θρησκευτικά" κινήματα στην Ελλάδα" Αντ. Μ. Παπαδοπούλου Εκδ. Π. Πουρνάρα Θεσ/νίκη 1987, 5) "Χριστιανισμός και θρησκεύματα" Β' Λυκείου ΟΕΔΒ, 6) Εγκυκλ. "ΔΟΜΗ" Τόμ. 4ος Αθήναι σελ. 187 και 7) βιβλία π. Αντωνίου Γ. Αλεβιζοπούλου που αναφέρω.στις σημειώσεις.
24. Πνευματικός βιασμός..." βλ. πιο πάνω σελ. 15.
25. "Αποκρυφισμός..." βλ. πιο πάνω σελ. 169.
26. "Σύγχρονες αιρέσεις και θρ. Κινήματα στην Ελλάδα" Α.Μ. Παπαδοπούλου σελ. 269.
27. "Όψεις Ινδουισμού - Βουδισμού" Θεοφ. Ανασ. Γιαννουλάτου σελ. 84.
28. βλ. ανωτ. σελ. 87.
29. Rabindrananth R. Mahataj, Γιόγκα, μετ. Σπύρος Φίλος, Αθήνα 1983, σελ. 12.
30. βλ. περισ. Γ.Β. Μελέτη "Τί γίνεται μετά το θάνατο", Εκδ. Ζωής σελ. 119-168.
31. Σατυανάντα Φως σελ. 111-112.
32. "Αποκρυφισμός..." βλ. πιο πάνω σελ. 13.
33. Εφημ. "Ακρόπολις" 15/9/78.
34. "Αποκρυφισμός..." βλ. πιο πάνω σελ. 31 - 32.
35. Γερ. Ζαμπέλη "Η λαίλαπα των γκουρού" εκδ. Φωτοδότες σελ. 51.
36. Εφημ. "Έθνος", 19/2/86.
37. "Ψυχοναρκωτικά - νέες αιρέσεις στην Ελλάδα" π. Αν. Γ. Αλεβιζοπούλου. Αθήναι σελ. 88 - 89.
38. "Αποκρυφισμός..." βλ. πιο πάνω σελ. 173 - 174.
39. "Η λαίλαπα των γκουρού" βλ. πιο πάνω σελ. 88 - 89.
40. Εφημ. "Πληροφόρηση" Ι. Μητρ. Δημητριάδος αρ. φύλ. 127/91.
Πηγή:Ζωηφόρος